Hot and Cold Completed No Softcopy

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Hot And Cold [Completed/No Softcopy]
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
**************************************
Hot And Cold
**************************************
***HOT AND COLD***

She’s talkative.
He’s quiet.
She loves to mingle with other people.
He’s a loner.
She’s joyful.
He’s lame.
She always smiles.
He always wears a poker face.
She’s hot.
He’s cold.
What if this two people with different personalities cross each other’s path?
Who will fall inlove easily between them?
Ms. HOT OR Mr. COLD?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
A/N: Finally. Eto na ang hinahanap niyong story ng mhine couple. I’ll try to make
this story short. Wag na magrequest o magdemand na pahabain itong story since ma
rami pa akong gagawing story na pinagbibidahan ng X10. Itong story na ito ay kwe
nto lang kung pa’no naging mag-BFGF sina Dustin at Chloe. Hindi ko kasi naielabora
te sa AIWG yun. :) I won’t update this yet. I-uupdate ko nalang ito ‘pag malapit na
ako sa epilogue ng One Sweet Glimpse ni Alex. Malapit na kasing matapos yun. =)
**************************************
~1~ Childhood Playmate
**************************************
~1~ CHILDHOOD PLAYMATE
He was only 7 years old back then yet he’s matured already. Not physically but men

tally.
His expression is as cold as ice…
Blame it on what happened to him 2 years ago. He once had a traumatic experience
that made him the way he is now.
Dustin Lloyd Jimenez is the name….
And he’s the COLD guy….
~~~
Hindi katulad ng ibang bata si Dustin. Dapat sa edad niyang 7 years old ay nagla
laro siya kasama ng ibang bata. Yung tipong mga outdoor games pa. Kaso ibahin na
tin siya. He prefers reading a book alone in a room, plays his Gameboy or sleepi
ng. Hindi naman siya loner dahil may mga kaibigan siya na anak ng mga business p
artners ng Papa niya, kaso depende nalang sa mood niya kung gusto niyang makipag
laro sa mga ito.
“Dustin, are you ready?” His Dad asks while giving him a warm smile. Ibang-iba ang u
gali ng Daddy niya sa kanya. If he’s cold then his Dad is happy-go-lucky.
He just nodded lazily and put the Toy Story book he’s reading on the top of the ce
nter table then stood up. Nag-unat muna siya saka niya hinayaan na akbayan siya
ng Daddy niya at lumabas na ng bahay nila.
Every Saturday afternoon ay naging habit na ng Daddy niya na dalhin siya sa isan
g mall. Hindi para magshopping, kundi para iwanan siya sa isang Playroom. Reason
? So that he can get along with other kids and also, to ease his coldness. Kahit
anong gawin kasing therapy nito sa anak ay wala pa ring nagbabago. He’s still as
cold as ice. Namimiss niya na ang bibo at palangiti niyang anak like he used to
be 2 years ago.
“Dustin, mamayang 6PM susunduin kita ha? Get along with other kids, okay?” His Dad r
eminds him. Nagnod lang si Dustin sa kanya pero pasok sa isang tenga, labas nama
n sa kaliwang tenga ang sinasabi niya. That’s non-sense eh =___________=
So, as usual he sat at the corner of the playroom and plays with his gameboy.
Yun ang lagi niyang ginagawa tuwing hinahatid siya dito. Tapos pag nagugutom si
ya, he’ll just tell the kid’s assistant na nagugutom na siya and she would give them
their baon. Malaki ang Playroom… Isa itong air-conditioned na lugar (nasa mall ng
a kasi) at complete sa mga toys. May slides and swings din… and etc. Any kid would
love to play here except him.
“Ang korny. Nakakasawa dito…” =___= He mumbles to himself while playing his gameboy. K
apag may lumalapit sa kanyang mga bata, he would just throw toys and yells at th
em.
“Leave me alone!! I don’t like to be friends with you!!”
He yells with his cold sta
re at them.
Not until this girl came…
“Momsie, sama ako sayo!! I promise, hindi na ako magpapabuhat sayo! Momsie naman e
h!”
“No, Cha-Cha… Magpapabili ka na naman ng kung ano-ano. Just stay here and play with
them.”
“Momsie~!” She pouts her lips as she stomps her feet on the floor >3<
“Cha-Cha, bibigyan nalang kita ng pasalubong. Just go…”
“Okaaaaaaaay… Isang Barbie, Momsie ha?” >3<
Nagsparkle ang eyes ni little girl like this *O* when she saw lots of toys to pl
ay scatters inside the playroom.

They called her Cha-Cha…
6 years old…
A simple yet hyper girl. Mabilis magalit, mabilis mapikon. In other words, she’s h
ot-tempered. Like any cute little girls, she has this medium-length light brown
pig-tailed hair, curled at its end, has a white complexion, has two chinkey eyes
, and what makes her cute is her not-so-pointed nose. Pango siya >________>
“Hello! Pwedeng makipagkaibigan?” She asks the fellow little girls sitting on the fl
oor playing lutu-lutuan.
Nagtaas lang ng kilay ang isa. The chubby one. “I hate girls with flat nose! So th
at only means, I don’t like to play with you! PANGOOO! Panget!”>3<
“Me neither! Loser, shoo shoo!” Sabay taboy gesture pa ng isa.
She pouts her lips and walks away. Grabe naman yun! Pag tumangos ang ilong ko, p
apasagasa ko sila sa scooter ng Kuya ko. >____< sabi niya sa isip niya.
Naglaro nalang siya mag-isa sa gilid ng slide kaso nasasagasaan siya ng mga bigg
er boys. As in, nascatter yung mga nilalaro niyang leggos.
Tumayo nalang siya at pumunta sa corner… Kaso nakita niya ang isang lalaki na nagl
alaro ng pindot-pindutan (according to her) sa corner kaya tumabi siya dito.
She poked his arm and there, lumingon si little boy sa kanya with his cold eyes.
“Hi, pwedeng makipagkaibigan?” *u*
He paused his Gamegoy and stared at her for awhile. “Who are you?”
Napanguso naman siya. “Ako si Cha-Cha.” ^U^
“Pangit ng pangalan mo. Pang-poor. Umalis ka nga sa tabi ko.” =_________= Sabay bali
k niya sa pagpipindot sa gameboy niya. Bomberman kasi ang nilalaro niya ka conce
ntrate na concentrate siya dito.
Automatic na nagpout na si Cha-cha after Dustin insulted her name. Aba, ang cute
kaya ng name niya!! >__<
Napatigil si Dustin nang marinig niyang may humihikbi sa tabi niya. Umiiyak na p
ala si Cha-Cha.
“Why are you crying?”
Niyakap lang ni Cha-cha ang sarili niyang binti at ibinaon niya ang ulo niya dit
o. “Wag mo akong kausapin ng ganyan. Kindergarten pa lang ako, hindi pa ako maruno
ng uminglish…” T_T
“Tss… Sorry na. Wag ka ng umiyak.” Sabay tap ni Dustin sa ulo nito. Cold lang siya per
o hindi siya salbaheng bata.
Tinignan naman niya si Dustin habang pinupunasan ang mga luha niya. “Hmm, anong pa
ngalan mo? Pwede bang maging magkaibigan tayo? Ayaw kasi nila makipagfriends sa
pango eh.” >3<
“Punasan mo muna yang sipon mo. Nakakadiri ka.” =_______=
Pinunasan naman ni Cha-Cha ang sipon niya gamit ang likod ng braso niya. Yeah, g
ross. ~____~
“Kadiri! Kumalat tuloy yung sipon mo. Here…” =_______= Nilabas ni Dustin ang hanky niy
a at ipinunas ito sa ilong ni Cha-Cha. “Don’t do that again. Ang baboy tignan.” Then h
e extends his hand to her. “I am Dustin…. Marunong ka na bang bumasa? Ito yung name
plate ko oh.” Sabay turo nito sa name plate sa dibdib niya. Lahat kasi ng pumapaso
k sa playroom ay nilalagyan ng name plate.
“Ahh… Okay!” ^_^
“How old are you, Cha-Cha?” He asks. Hindi niya alam kung bakit niya kinakausap ang
babaeng ito. Siguro kasi kanina pa siya bored dito.
“I’m fine thank you!” ^_______^
=_______________=
“I said how old are you? I am not asking how you are. I’m asking about your age…” =___=
Naiirita na siya pero nakapoker face pa rin siya.
Cha-Cha pouts again, seems confused. “Huwag mo nga kasi akong englishin! Bata pa a
ko! Amerikano ka ba?” >3<
Dustin just shook his head in anticipation. “Ang sabi ko, ilang taon ka na?”
“Aaaaaaah… I’m 6 years old.” Sabay pakita niya ng 6 fingers niya. “Eh ikaw?”

“7…”
Tumayo na si little girl at hinila si little boy sa kamay nito. “Dustin, tara laro
tayo ng lutu-lutuan! Kunwari ako ang magtitinda tapos ikaw ang customer ha?” ^u^
Time flies so fast. Hindi na napansin ni Dustin na nag-eenjoy na siyang kalaro s
i Cha-Cha ng lutu-lutuan. May mga nakikisali pa nga sa kanila pero pinagtatabuya
n nila. :D Then there, after an hour, nagsawa na si Dustin. Naglaro naman sila d
un sa slide. At dahil makulit si Cha-Cha, ayaw niyang gamitin yung ladder, inste
ad dun siya umakyat sa wall. And yeah, si Dustin ang umaalalay sa kanya paakyat.
After half an hour of playing on the slides, Dustin got bored again. And as b
eing Dustin, nakaisip siya ng isang matured na plano.
“Psst…” Sitsit niya kay Cha-Cha.
Lumingon naman ito. “Bakit po, sir? Isa pa pong order ng Fried chicken?”
He shook his head. “Let’s sneak out.”
“Huh? Snickers? Yung chocolate?” *u*
“Tss. Takas tayo. Tapos maglalaro tayo sa ibang palaruan. I’m getting bored in here…”
“Huh?” (?_?”)
“Tara!” Sabay hila niya patayo kay Cha-Cha.
Lumapit sila sa counter para magpaalam dun sa taga-bantay nila. Pero syempre, hi
ndi sila pinayagan. Bawal nga palabasin mag-isa ang mga bata eh! Unless, susundu
in sila nung parents or guardians nila.
“Mag-CCR lang po kami…” =___= Pagsisinungaling ni Dustin habang hawak-hawak pa ang kam
ay ni Cha-Cha.
“Nope, bawal. May C.R sa loob Dustin. Wag matigas ang ulo…” Sabay hila sa kanila papas
ok ng playground. Pero dahil matigas ang ulo nitong si Dustin ay nakaisip sila n
g another plan.
“ANOOOOOOOOOO?!” :O
“Ssssshhhh… Ayaw mo sumama? Bahala ka, mas maganda ang laruan dun!” =___=
“Sige na nga…” ^3^
Then there, they started their plan. Hinintay nilang may kumausap dun sa babaeng
nasa counter and wait for her to get busy talking to a customer. Tapos dun na s
ila mag-i-sneak out. At ayun nga, nagawa nila nang walang kahirap-hirap. Mabuti
nalang yung Yaya ni Dustin sa loob eh busy na naglalaro ng playstation dun. Pa’no
kasi nakikibata rin =________=
“Saan na tayo pupunta?” Sabi ni Cha-Cha habang nililibot ang mata niya sa paligid. T
ake note, they’re still holding each other’s hand.
“Punta tayo sa Worlds Of Fun…” Then hinigpitan pa ni Dustin ang paghawak niya sa kamay
nito. “Wag kang bibitiw. Baka mawala ka… Maraming nangunguha ng batang pango dito.” =
______=
***
They went to the Worlds Of Fun and enjoyed playing arcades there. Wag na kayong
magtanong kung paano sila naglaro. With Dustin around, malamang parang may kasam
a na si Cha-Cha na matanda.
“Wow… Ang bata mo pa pero may pera ka na?” ^u^ Manghang sabi ni Cha-Cha nang makitang
niyang dumudukot si Dustin ng token sa plastic nito. Bumili kasi siya ng 200 pes
os worth of token.
“Stupid… Hindi ito pera, token ‘to.” =____=
They play and play and play… Masaya sila… Akala mo, matagal na silang magkakilala.
“Dustin, laruin natin yung bawil-bawilan!” :))
Dustin just looked at her with his cold set of eyes. “Bulol. Baril-barilan yun…” =____

= Then lumapit sila dun sa tinuturo ni Cha-Cha. Nag-insert si Dustin ng two toke
ns para two players then they started playing it.
“Beng! Beng! Beng! AAAAAAAHH! Zombieeeeeee!” >o<!!
“Ingay mo…” =______=
Nasa gitna sila ng paglalaro nang mapatitig siya sa babaeng nasa screen. Duguan
ito… Bigla nalang nanginig ang dalawang kamay niya.
“I hate this game… tara na nga…” Then he left her confused.
Dahil nawala na sa mood si Dustin ay lumabas na sila ng WOF. Dahil nga makapal a
ng mukha ni Cha-Cha ay nagpabili pa siya dito kay Dustin ng ice cream sa isang i
ce cream stall.
“Thank you, Dustin!”
“You’re wel-----“ Napatigil siya kasi nakita niyang ang duming kumain ng kasama niya.
As in, kumalat talaga ang chocolate ice cream sa mukha niya. “Cha-Cha, ang baboy m
ong kumain.” =____=
Napatigil naman sa pagdila sa ice cream si little girl. “Ha?”
“Punasan mo nga yang mukha mo.” =_____=
At gaya nga ng sinabi niya, pinunasan niya ito gamit ang kamay niya. Eww, sticky
. “Ugh, you’re messy.” =__= Saka ito humingi ng tissue sa vendor at ipinunas ito sa pi
sngi ni Cha-Cha.
“Dustin, bakit ayaw mong mag-smile? Bakit seryoso ka?” Cha-Cha asked suddenly.
“Wala ka na dun…” =____________=
“Daya mo! AYY!” :o
Napatingin siya kay Cha-Cha at nakita niyang natapon ang ice cream nito sa yello
w dress niya.
“Walaaaa na! Papagalitan ako ni Momsie nito. Mahirap pa naman maglaba!” T___T
And for the first time… after 2 years, Dustin laughs at her…
“Hahahahahahaha! Lalong kumalat ang ilong mo, Cha-Cha…”
Tinanggal ni Dustin ang jacket nito habang nakangiti pa siya. Then, isinuot niya
yun kay Cha-Cha. “Here… Mukha ka ng pulubi.”
“Eeeh! Papagalitan ka ng Mama mo ‘pag binigay mo sa akin ito!”
“Wala na akong Mama. Gift ko nalang sayo yan…”
“Okaaaaay…” Then nagbow si Cha-Cha pero nagulat si Dustin nang tanggalin nito ang hika
w niya at inilagay sa palad niya. “Yan nalang ang gift ko sayo, Dustin. Wag mong i
wawala yan ha?”
Dustin stared at the earring. It is a white gold circular earring with a small f
lower design on its middle.
“Yeah… Thanks.” Then he smiles warmly to her. “Thanks for sneaking out with me and for m
aking me happy as well.” :)
“Ha?” English na naman kasi.
“Wala…” Sagot ni Dustin saka nito hinalikan sa pisngi si Cha-Cha. Thank you gesture ni
Dustin kay Cha-Cha. :D
ABA! NAPERSKISS SI CHA-CHA! :””””> PBB KIDS?
Naputol ang kasiyahan nila nang biglang may humigit sa braso ni Dustin. Pagkalin
gon niya, ang Yaya pala niya.
“Isusumbong kita sa Daddy mo, Dustin. Bakit ka tumakas?!”
“Go, confide.” =_____=
And there, back to his normal self again.
Pagkatingin niya sa kaliwa niya, wala na si Cha-Cha. Nakita nalang niya sa malay
o na hila-hila na ito ng nanay niya.

And for the last time, she looked back at him and mouthed him…
‘Bye Dustin!’
Dahil dun ay na-excite na siya tuwing darating ang Saturday. He expected her to
be there kaso wala ng Cha-Cha ang nagpakita sa kanya…
He got so lonely… Kahit saglit lang sila nakapaglaro, hindi na niya maalis ang muk
ha, boses, pangalan at ugali ni Cha-Cha sa kanya.
That made him promise one thing…
‘Pag nagkita ulit tayo, ako naman ang magpapasaya sayo.’
***
DUSTIN’S POV
After 10 years…
I caught myself staring at the earring I’m holding.
“Cha-Cha, are we going to see each other again?” =____=
It has been 10 years since the last time I smiled. Wala na eh… Kahit anong gawin k
o, hindi talaga ako mapangiti o mapatawa man lang ng kahit sino. Even my ex-girl
friend. Yeah, I’m kind of weird. No, I’m really weird. But who cares? This is me.
The cold me.
I snapped back in my senses when I heard my phone rang. And I found out it’s Toffe
r. He’s my gangmate by the way. I lazily tapped the answer key and placed it on my
ear, still staring at the earring.
“Hello…?”
[“Dustin! Sama ka?”]
“Where to?”
[“Mall… bibili ng gamit. Sa Monday na first day of College natin Dude ah!”]
“Yeah yeah…”
[“Yes! Sunduin mo kami…”]
“Psh… Lul.”
Then I hang up.
Kaya naman pala nagyaya, para may driver sila. How pathetic they can be.
***
A/N: Natripan ko lang gawan
membrane ko. Hehehe.. Once
ang dami pa lang nag-aabang
buhat since siya yung first

ng
in
ng
na

update kasi biglang may pumasok na imagination sa
a blue moon ko ito i-uupdate. =) Nakakatuwa kasi
story ng mhine couple dito. Dedicated to Gayle Ca
nagcomment sa prologue =)

**************************************
~2~ And They Meet Again
**************************************
~2~ And They Meet Again
DUSTIN’S POV
Gaya nga ng napag-usapan ay sinundo ko na sina Jake at Toffer sa bahay nila. Ang

gwapong driver ko lang =_____=
Dumiretso agad kami sa mall. Pasado alas-dose na kaya tirik na tirik na araw. Ha
bang nagmamaneho ay nilakasan ko ang air-con ng kotse ko.
“Yown! Lumamig.” Narinig kong sabi ni Jake sa passenger’s seat.
“Ano bang gagawin niyo sa mall?” I asked while driving. =_____=
“Bibili ako ng netbook.” Sagot ni Jake saka ito lumingon sa backseat kung nasaan si
Toffer. “Ikaw, Toffer? Bat mo gusto sumama?”
“Timezone lang. Namiss ko eh.”
“Ilibre niyo ako ng lunch. Sinuswerte kayo. Mga tamad magdrive.” =______=
“Aye aye Dustin!” ^______^ They both answered in chorus. Psh.
A couple of minutes had passed, nakarating na kami sa mall. Namili muna kami ng
kakainan at sa huli ay napili namin ang Chowking. Buti pa ‘tong dalawang ito kasam
a, hindi maarte sa kakainan. Hindi katulad nung iba kong tropa, akala mo madadap
uan ng germs pag kumain sa public place na ganito. =_______=
“Here’s your spareribs rice, Dustin.” Kinabig sa akin palapit ni Toffer ang pagkain ko
, saka siya umupo sa harapan ko katabi ni Jake. Ganun din ang inorder katulad ng
sa akin. Gaya-gaya =_____=
“Ito lang? Bumili kayo ng halo-halo. Ang kukuripot niyo.” =____=
“Oo, isusunod na raw yung halo-halo. Namiss kong kumain dito ah.” Sabi ni Jake haban
g inuumpisahan na ang paglantak ng pagkain niya.
I was about to put a spoon in my mouth when I felt some stares. Binaba ko muna a
ng kutsara ko at inilibot ang tingin ko sa paligid. Eto ang ayaw ko sa ganitong
lugar eh. Ang daming nakatingin. Pare-parehas lang naman kaming tao dito. =___=
“Nakatingin siya sa akin~” girl 1
The other girl smiled at me and waved her hand off beautifully. “Hello…”- girl 2
“Eeeeeeh! Ang cute!”- girl 1
=_______=
“Stop staring. Hindi kami makakain ng maayos dito oh.” Saway ko sa kanila. Natahimik
naman silang dalawa at hindi na tumingin pa sa pwesto namin. Napahiya eh. Halat
a naman, namumula ang mga pagmumukha.
“Hey, yaan mo sila! Edi titigan mo rin pag kumakain para quits hahaha!” bira ni Toff
er habang sumisipsip sa iced tea niya. “Suplado mo, Dustin. Pfft!”
“Nakakabastos kasi yung ganun. Nganganga ka nalang, may nakatitig pa.” =___= Totoo n
aman diba?
“Yaan mo na. Babae naman eh.”
“Babaeng bastos.” =__= Sumubo na rin ako bago pa ako mawalan ng gana. Mas magandang
mag-take out nalang kesa kumain sa ganito eh. Psh.
“Anyway dude, kamusta na kayo ni Jenine? May balita ka na ba sa kanya?”
Napahinto ako sa pagnguya nang marinig ko ang tanong ni Jake. Hearing that name
again makes my mood gone bad.
“I don’t want to talk about her.” Sumubo na ulit ako.
“Bakit, break na ba kayo? Ang tagal niyo na ah. Magfofour years na kayo diba?” Segun
da naman ni Toffer na dahilan ng pagkabagsak ko ng tinidor ko sa sahig.
I stood up while wiping the side of my lips with a tissue. “I said, I don’t want to
fc^king talk about her. Excuse me, I lost my appetite already.”
Lumabas na ako sa fastfood chain na yun nang hindi man lang nakakainom ng iced t
ea.
“Shet naman.” Hinahaplos-haplos ko ang lalamunan ko habang naglalakad. Parang may na
kabara pa. Ganda ng pag-walkout ko. =_______=

Nung makita kong may food stall sa may bandang kaliwa ko ay bumili ako ng bottle
d water. Pagkatapos ko itong inumin ay itinapon ko na sa garbage can sa may gili
d.
Saan nga ba ako pupunta?
Lakad lang ako ng lakad hanggang sa makarating ako sa tapat ng National Bookstor
e. Tama, bibili nalang ako ng bagong libro. Tapos na rin naman ang binabasa ko n
gayon eh.
Needless to say, I’m a certified bookworm. Nakamulatan ko na ang pagbabasa ng libr
o. Bata pa lang ako ay mahilig na ako magbasa. Pakiramdam ko kasi ay sa tuwing n
agbabasa ako ng libro ay napupunta ako sa ibang dimension ng mundo. I know, it s
ounds so gay. But I am not a gay. I just have this weird personality and I admit
that. =____=
I was walking down the aisle of the non-fiction books when I heard some noisy gi
rls. Ganun ba talaga ang mga babae? Mga maiingay? Si Jenine naman, hindi ganun a
h. She’s always sweet and calm. =____=
“Chloe, anong magandang color dito?”
“Kahit ano nalang! Huwag ng maarte, Kaye Anne!”
“Ampf! Ewan ko sayo. Kay Gail nalang ako magtatanong.”
“Nye nye nye~ Bilisan niyo kasi! Ang babagal. Ganun din naman yan. Ang daming chen
es sa katawan.”
Parang wala sa bookstore kung magsigawan. Tss. Why do I give a darn about them a
nyway? Makapamili na nga ng libro. Ano bang best seller ngayon?
Pumunta ako sa best-seller books shelf. Lahat naman ng mga nakadisplay nabasa ko
na. Wala na bang iba? Boring. =___=
Tingin lang ako ng tingin sa mga libro nang bigla napukaw ng tingin ko ang The A
bbey. Nag-iisa nalang siya dun sa shelf na yun. Oh, that’s what I’m looking for. Mun
tik ko ng makalimutan. Palapit na sana ako dun sa shelf na yun nang biglang may
babaeng humarang dito.
The fc^k. Kukunin ko na eh. Psh. Badtrip. =__=+++
Nakatitig lang ako dun sa babae habang nakatingin dun sa book na nasa shelf. Muk
hang binabasa niya yung sypnosis ng libro. Siya yung nakita kong girl kanina na
maingay ah. Psh. Parang sira-ulo siya, nakangiti habang nakatitig dun sa libro.
Weirdo. =_____=
Tatalikod na sana ako para maghanap nalang ng ibang libro nang mapaisip ako. Bak
a wala siyang pambili. Baka tinitignan niya lang yung libro. Window shopping -__
_Pagkatingin ko ulit sa kanya, sakto namang kinuha niya yung libro… BLAG!
Kaso nahulog. So, in just a split second naglakad na ako ng mabilis sa harapan n
iya at kinuha ang libro sa sahig saka ako tumayo ng maayos. Got ya’! =__=
“Kuya, akin yan eh.”
>_> Sabi ng babae sa akin. Maganda sana siya kaso ang lakas
ng timbre ng boses. =___=
“Nabayaran mo na ba?”
Sumimangot siya. Yan tuloy pumanget na ang mukha niya.
“Hmm… Kaso ako ang unang nakakita nyan… Babayaran ko na yan eh, kaso nahulog lang.” *u*
Nagpacute pa. Tss. ‘Di yan uubra sa akin.

“Tss… Whatever.” Tinalikuran ko na siya at nagsimula ng maglakad palayo para matapos n
a ang walang kakwenta-kwentang usapan namin.
“Hoy! Akin sabi yan ehh!!!” Pahabol na sigaw niya pa.
Huminto ako. Para bang lahat yata ng tao sa paligid namin ay nasa amin na ang at
tention. Ayoko pa naman ng ganito. =__=
I tilted my head to look back at her. Kitang-kita ko ang pamumula ng mukha niya.
Napahiya siya. Pfft! Kasalanan niya yan eh.
For the last wave, I gave her my cold smirk before going to the counter.
~~~
After 2 hours of strolling around the mall alone, I already texted Jake and Toff
er to come over. Kainis. Sa susunod nga hindi ko na ipagdadrive ang dalawang yun
. =____=
“Dude, alam mo ba may nakita akong chick kanina.” Nagkuwento si Jake habang pasakay
sa passenger’s seat. Ayan na naman yang dalawang yan. Kwentong babae na naman. =__
_=
“Oh tapos?”
Inistart ko muna ang engine ng kotse ko at inarangkada na.
“Natripan kong agawan ng laptop. Ayun, busangot ang mukha. Ganda pa naman! Sayang,
hindi ko nalaman ang pangalan.” +_______+
“Ako din eh! Dun sa Timezone, may chick din. Ganda! Makinis. Kaso iniwan ako.” Sabay
tawanan nila na parang timang.
Sila lang naman nagkakasundo sa mga ganyang bagay eh. =____=
“Eh ikaw, dude? May nahunt ka ba kanina?” Tanong sa akin ni Toffer.
I just shrugged my shoulders. “Bumili lang ako ng libro.” =____=
“Dadagdagan mo na naman ang koleksyon mo. Dapat babae nalang kinokolekta mo eh.”
Palabas na sana kami ng parking lot nang biglang nagring ang phone ko. Sinenyasa
n ko kaagad si Jake na sagutin ito kaya ginawa naman niya. Nagdarive kasi ako at
hindi ko ugaling sumagot ng phone call while driving.
“Hello?...”
Napatingin siya sa akin agad at inabot ang phone sa akin. “Si Jenine daw…”
O__________O
*SCREEEEEEEEEECCCCCCHHHHHHHH!*
Natapakan ko lang naman bigla ang brake sa pagkabigla. =_____=
“Akin na!” Nilagay ko kaagad sa tenga ko ang phone, ignoring that we stopped in the
middle of the lot. “Jenine?”
[“Dustin… I missed you!”]
“I missed you too.” I sighed helplessly. I miss talking to her.
[“Sorry kung-------“]
*TOOT TOOT TOOT*
Napapalo ako sa steering wheel. “SH*T!” Bat naputol?
I tried to call her again but hell, it’s already unattended.
“Dustin, anong nangyari?” Mahinang tanong ni Toffer.
“Nyemas… Naputol.”

Ang tagal ko ng hindi naririnig ang boses ni Jenine tapos mapuputol ng ganun lan
g?
*poke poke*
Bwisit na bwisit akong lumingon kay Jake sa passenger’s seat. May nginunguso siya
sa labas. Pagkatingin ko……
=__________=
May babaeng sumisipa sa gulong ng Deep blue Jaguar ko. Para siyang nagwawala sa
labas. Napailing ako nang makita na naman ang babaeng naagawan ko ng libro. May
dalawa pa siyang kasama na parang inaawat siya. Is she really that angry for tak
ing the book from her? Teka, paano niya nalaman na ako ang nasa loob ng kotse eh
tinted naman ito?
“Ayun yung chick na sinasabi ko oh! Tara.” Sabi ni Jake tapos ay lumabas na siya kas
abay ni Toffer. Lumabas na rin ako kasi kotse ko lang naman ang sinisipa niya. =
____=
Paglabas namin, natulala sila for a few seconds.
Then…
“IKAW??” :O
Nagkatinginan silang tatalo. Miski kami nina Jake at Toffer. What’s the matter? Ma
gkakakilala sila?
“Hello, nice to meet you again.” Jake greeted with his boyish smile.
“Ikaw din, the girl in pink.” Sabi naman ni Toffer sa nakapink na dress.
“HMPP!” The two girls crossed their arms and looked away.
Nabaling ang tingin ko dun sa babae na mabunganga kanina. =____= Masama ang ting
in niya. Nakamamatay.
“Nakaharang kasi yung kotse niyo eh. Hindi makalabas ang kotse ko.”
Tumingin ako sa likod nila. In all fairness, maganda ang kotse niya. Pink Porsch
e. Mukhang mayaman. =____=
“Ah.. Akala namin hindi kayo lalabas eh. Sana nagbusina kayo…” =___=
Nakatitig lang sa akin yung babae. Then, she slightly looked away realizing some
thing. For the second time, napahiya na naman siya sa harap ko. Her cheeks flush
ed red again. Wow. =___=
“Ahh… Ehh… Well, now you know. So, will you please get out of our way? Na-we-waste ang
oras namin eh.” >o<
Napailing nalang ako habang pinagmamasdan silang sumakay ng kotse nila. That gir
l is interesting.
“HOY DUSTIN! Bumubusina na oh! Tara na, alis na tayo…”
CHLOE’S POV
“HUHUHUHUHUHUHU!” T__________T
Hinahagod-hagod lang nila Gail at Kaye Anne ang likod ko. WAAAAAAAH! Bakit ba na
pahiya ako kanina? At ito pa ah! Sa iisang tao pa! At ito pa ah! Sa isang gwapon
g lalaki pa! Masakit… Tara, laslas ng bangs.

“Sissy, ayos lang yan. Anoba~ Hindi naman na natin makikita pa ang mga yun. Wow la
ng ha? Yung nang-agaw ng netbook ni Kaye Anne, tapos yung nangbadtrip sa akin ka
nina sa may arcade ay kaibigan nung nang-agaw sa libro mo kanina? I couldn’t belie
ve this.”
Tumayo na si Gail at kinuha ang mga pinamili niyang mga damit. By the way, hindi
muna ako umuwi sa bahay. Sumama muna ako sa mansion nila Gail at Kaye Anne. Kun
g hindi niyo kasi naitatanong eh magpinsang buo sila.
Err… Naipakilala ko ang mga bestfriends ko. Samantalang ako hindi. Oh well, I’m Chlo
e Chanelle Mendez, 17 years of age, the heiress of the Mendez Hotel and Restaura
nt. Naks! Ang yaman ko. Hohoho! Pero duh! Laking probinsya ako. Actually, nagmov
e lang ako dito sa Manila nung naghighschool ako eh. Sa probinsya nga kasi ako l
umaki… Pinaalaga ako sa Tita ko dun kasi busy ang parents ko sa business nila dito
. So, there. Asal probinsyana ako minsan ^____________^v
About my personality, lumalabas ang pagkamaldita ko if needed. Oh well, makikila
la niyo rin ako pag nagtagal. *evil smile* >:)
“Sissy, ang ganda ng mansion niyo~” XD Puri ko habang iniikot ang mga mata ko sa kwa
rto ni Kaye Anne. ANG LAKI NAMAN KASE~ NAKAKALULA! @_@
“Hindi namin ito mansion. Kay Lola Almira ito.” Sagot ni Gail habang pumapasok sa wa
lk-in closet. Mukhang magsusukat ng mga damit.
Umunan naman sa lap ko si Kaye Anne. Mas close ko ito kesa kay Gail eh. Palibhas
a, minsan moody yung si Gail. Pero bestfriend ko pa rin naman yun and we’re in our
5th year of friendship. Bongga diba? =)
“Gusto ko na ngang bumalik sa bahay namin eh. Nakakabored kaya dito… ang laki-laki n
g bahay na ito tapos ang tahitahimik.” :(
I giggled, “Eh bat naman kasi kayo naglayas diba? Kaloka kayo!” ^u^
Naglayas ang mga bratinella na ito dahil ayaw lang naman po nilang magsummer job
sa company nila… Ayan, 2 weeks din yata silang nawala. I mean, tumira sa probinya
ko. Humingi kasi sila sa akin ng tulong on where to stay and I suggested my pro
vince. Ain’t that nice? ^_^ Not really… Nasunog lang naman kasi ang bahay ko dun >3<
“Wag na paalalahanin pa.” (_ _”)
“Ayan tuloy! Grounded kayo sa mansion na ito. Hanggang kailan kayo dito?” Tanong ko
at sakto naman na lumabas si Gail mula sa walk-in closet suot-suot ang uniform n
g E.H.U.
Speaking of, sa iisang university kami papasok bukas. East High University… Isa sa
mga exclusive college dito sa Manila. Puro mayayaman lang ang nag-aaral dun. Ka
ya naman gusto ko dun! Hohoho… Pangarap ko talaga kasi dun eh. Sikat na sikat ang
school! Yung tipong nakasuot ka pa lang ng uniform nito, taas na agad ng tingin
ng mga tao sayo. >/////////<
By the way, ang course ko ay Bachelor of Science in Interior Design. Ang magpins
ang sissy ko naman ay all about business course chuchu.
“Bagay!” I complimented her.
“Thanks…” ^_^ Sabi ni Gail tapos umupo sa tabi ko. “Sissy, excited na ako para bukaaaas!”
Umupo na si Kaye Anne at pumalakpak. “KYAAAAAH! College na tayo! Freshmen~” :””>
I raised my fist in the air. “Goodluck in our first day of class!” ^u^/
Nag-high five kaming tatlo…
“FIGHT FIGHT FIGHTING!” Ang trademark na motto ni Gail.

***
Dedicated to Tricia since una na namang nagcomment si Gayle Cabuhat. Hahaha, bal

e second siya... Sorry, wala akong basehan sa pagdedicate. Lol... Sabaw kasi uta
k ko... Wag muna maghanap ng update dito kasi tatlo-talo on-going stories ko. Na
tuwa lang ako kasi ang daming feedbacks nito. Next update ay pag malapit na ako
sa epilogue ng story ni Alex ng One Sweet Glimpse. Hope u guys check that out ^_
^v Thanks!
**************************************
~3~ Small World
**************************************
~3~ SMALL WORLD
CHLOE’S POV
Unang araw pa lang ng pagiging freshman namin sa college pero mukhang malelate p
a yata ako!! Sa sobrang excited ko yata kagabi hindi ako nakatulog ng maayos eh.
Duh! Para akong may first-day-of-college-jitters. Teka, meron bang ganun? -_~
Pero tingin ko, hindi naman talaga yun ang dahilan. Iniisip ko pa rin kasi yung
THE ABBEY... Saan pa kaya ako makakabili nun? TT___TT
So, ayun nga… Nagising ako ng 8AM to think na ang first class ko ay 9AM. Uwaaaah!
Emerghed lang… Ang usual time sa pag-ayos ng sarili ko na 1 hour, naging 30 minute
s… Idagdag mo na rin ang traffic on the way to E.H.U.
“Gosh! Nakakahiya ka, Chloe… Unang araw pa lang, late ka na!” >.< Bulong ko sa sarili
ko habang tumatakbo sa hallway. Pinagtitinginan pa nga ako ng mga kapwa ko na es
tudyante pero who cares? Ngayon lang ba sila nakakita ng tumatakbong hot short h
aired-girl sa hallway na nagngangalang Chloe Chanelle Mendez?
Takbo lang ako ng takbo… Wala na akong paki kong may nababangga ako. In fairness a
h, napakabongga ng E.H.U. Hindi ko maiwasang hindi humanga kahit second time ko
ng pumasok dito. Well, this is my second time kasi nakapagtour na kami dito noon
nung nag-entrance exam kami dito last year.
Ang haba naman ng hallway na ito… Nakakahingal… Napaslow down ako sa pagtakbo nang m
ay mahagip ng aking beautiful eyes na dalawang kasing ganda kong mga babae. Agad
ko naman silang tinawag. ^_^
“Uy, Gail! Kaye Anne!”
Lumingon naman sila agad sa akin nang makalapit ako sa kanila. “Uy, Chloe. Kararat
ing mo lang?” It’s Kaye Anne who asked me.
“Oo, natanghali kasi ako ng gising…” ^_^
“Anong time ng first class mo?” Tanong naman ni Gail na super ganda sa kanyang unifo
rm. Actually, maganda talaga kaming tatlo. Bagay kasi sa amin ang above the knee
length skirt and blouse with a blaser. Hohoho *O*
Teka, anong oras nga ba ang first class ko? Ay fudge!! 9PM nga pala… ~.~
“Ahhmm… Hala? Ngayon na. See you later, sissies!” Then I speed away.
***
I can’t believe this! First day of class, hindi ako pinayagang makapasok ng profes
sor! Kesyo daw late ako ng 30 minutes… Ang daming cheche bureche ng baklitang yun!
Yeah, bakla po siya… At ngayon pa lang, sinasabi ko ng bad shot siya sa akin. Cha
rot! Estudyante lang naman ako pero kung makapagsabi ng bad shot, akala mo ako a
ng nag-gegrade sa professor. Lels =))
Okay, back to the topic… Kasalanan ko bang napunta ako sa Engineering college? Eh
sa ang laki-laki ng campus eh. Huhuhu! Oo, ako na shunga… BS in Interior Design an
g course ko pero dun ako naligaw sa engineering college. Pero ang arte-arte tala
ga ng prof na yun ah! Introductions chuchu eklavush pa lang naman pero hindi ako
pinagbigyan. Ipa-Tulfo ko siya eh! TT_____TT
No choice but to wait for my next class here on the hallway. Buti nalang may mga
upuan dito.

“Kyaaaaaaaaaahhhhhh! Ang gwapo!!!”
“Woah! Ang dami ng pogi!!
“Waaaaahhhhhhh! Can I get your numbers?”
“Nag-smile siya sa akin!!!”
Geez! Ang iingay, inis pa naman ako sa maingay though I’m a noisy type din hahaha.
Wala lang, gusto ko kami lang nina Gail at Kaye Anne ang maiingay. Ang sarap ka
si nilang kaingayan eh.
Napansin ko naging crowded yung hallway. Ano bang meron?! Nandito ba si Daniel P
adilla para magaral kaya may kaguluhang nagaganap dito?
Daniel Padilla?! KYAAAAAAHHHHHH!!! Crush ko rin yun eh! Pero sa pagkakaalam ko,
bata pa yun. Hindi pa yun college student. >.>
Ahh! Baka magshoshow siya dito. *u* Ahh, whatever. Wala rin namang mawawala kung
makikiusyoso ako. Hahaha! XD
Syempre sumiksik na ako sa crowd. Puro naman mga babae ito kaya tingin ko walang
manyakan na magaganap dito -___“Excuse me!! ---ex—cuse! Aray!” Grabe! Tulukan to the max?! Ah basta. Sisiksik ako! Gu
sto kong makita kung sino ang pinagkakaguluhan nila! >:D
Siksik
Siksik
Tulak
Tapak sa paa nila
And chadan! Finally, nakarating din ako sa harapan… but to my surprise, hindi si D
aniel Padilla o kahit sinumang celebrity ang nakita ko.
O______________O
“Nathan babe?!!?”
Si Nathan kasama sina Sheen (pinsan ko) at si Warren?! Oh my! Siomai! Dito rin s
ila papasok? By the way, Sheen is my cousin. Sina Warren at Sheen naman ay mga t
ropa ko when I was staying in Sitio Maligaya pa. Years back pa yun pero we’re stil
l in touched. Actually, iilan din ang friends ko dun eh. Nandun si Jenny at Ange
lo na close friends ko rin kaso hindi pa sila graduate ng highschool kaya siguro
hindi kasama ng tatlong gwapong ito.
“Babe?! Girlfriend niya yang babae? Eh tinapakan ako yan eh!”
“Eh? Ang chaka! Hindi sila bagay!”
“Akin ka nalang kuya pogi!!!”
“Kyyyyaaaaahhh!!! Okay lang. May dalawa pa naman na hotties!!”
Napangiwi ako… Pagkamalan daw ba ako na girlfriend ni Nathan babe?! Well, just go
with the flow anyway. (~~,)
“Cha-Cha, dito ka rin pala nagpa-enrol?” Tanong sa akin ni Nathan. Ang Prince charmi
ng ng Sitio Maligaya. Hahaha XD Ako lang nagproclaim sa kanya nun :P
“Oo, Nathan babe!” I faced Sheen and Warren who are beside him. “Sheen! Namiss kita… Ika
w din, Warren!”
“Hahaha! Syempre, namiss ka rin namin.” Sagot naman ni Warren habang ginugulo ang na
pakaganda at pang commercial kong short hair. Aso lang, dre? -_Napansin ko na pinapalibutan pa rin kami ng mga babaeng echoseras. Gusto pa atan
g marinig ang pag-uusapan namin kaya naman humarap na ako sa kanila with matchin
g hands on my hips pa.
“CUT! It’s a wrap… Job well done, guys…” I yelled with a big smile on my face. Syempre nag
taka naman ang madlang East highers sa inakto ko. ^u^
“Thanks guys for watching! Tapos na ang shooting! Pwede na kayong magsialisan! So,
chupi chupi!” I shoved my hands off them beautifully. *u*

Pakamot-kamot naman sa ulo na nagsialisan sila. Mga chosera ito~!! Pagkaguluhan
ba naman mga friends ko ~_____~
“Nood kayo next shooting ng episode namin ah! Bye bye!” Pahabol ko pa sa kanila.
Someone tapped my shoulder so I looked back. Si Nathan pala. “Cha-Cha, hindi ka pa
rin nagbabago.” :D
“Nathan babe, ganun talaga! Hairstyle ko lang ang nagbago,” I flipped my hair. “Bukod
dun, wala ng iba----- aray naman!!” pinisil ba naman kasi ni Nathan babe ang pisng
i ko. >.<
“Cha-cha, tigil tigilan mo yung pagtawag sa akin ng Nathan babe. Naiirita ako eh,a
yoko ng maalala pa yung tungkol kay Danica,okay?”
Kung nagtataka kayo kung bakit ganyang ang tawag ko sa kanya, well, ginagaya ko
lang naman si Danica babe hahaha. Yun yung girlfriend niya na over sa kaartehan!
Nandidiri kasi ako eh. Wahahaha *U*
Nagkwentuhan pa kami saglit nila Nathan, Sheen at Warren sa gitna ng hallway. Tr
ip namin eh! Hohoho… Anyway, ang dami kong nalaman sa kanila. Na kesyo, dahil nagb
reak na sila Nathan at Danica kaya sila dito napagpasyahan na mag-aral. Though,
may navavibes ang radar ko na may gusto si Nathan babe sa isa sa mga sissies ko
na sina Gail at Kaye Anne ^^
Dahil free time ko pa naman ay sinamahan ko silang hanapin ang building nila. BS
HRM kasi ang course nilang tatlo. Yabang ko lang kasi nagprisinta pa akong i-tou
r sila sa E.H.U. after class. Eh nagkandaligaw-ligaw nga ako kanina dito. >.<
“Sige, mamaya ha? Libot tayo sa buong campus…” Sabi sa akin ni Sheen.
Tumango lang ako sa kanya. “Sure, sasabihin ko rin kina Gail at Kaye Anne na i-mee
t nila tayo later. I’m sure, magugulat yun na nandito kayo~!” Excited na sagot ko.
Napatingin ako unconsciously sa wrist watch ko. Omo~ 10:55 na! 5 minutes nala
ng mag-uumpisa na ang next class ko kaya naman nagpaalam na ako sa kanila at sum
ibat na akooooooooo~ >.<
Sana mabait ang prof namin dun!
DUSTIN’S POV
=_________=
Kakatamad pala ang first day of classes. Introduce yourselves pang nalalaman. Wa
la namang kwenta. Hindi naman ako interesadong makilala ang mga blockmates ko. T
ch. Katamad. Boring. Wala man lang ni isa sa X10 ang kumuha ng kursong BS Psycho
logy dito sa E.H.U. Pang-weirdo lang daw kasi yun. Tch. Mukha nila… Ang sabihin ni
la, pinilit silang kumuha ng business course ng mga magulang nila =________=
Nang magdismiss na ang professor naming kalbo ay dire-diretso na ako palabas. Tu
tal naman lunch time na eh pupunta nalang ako sa rooftop ng Business college. Na
ndun kasi ang teritoryo ng gang namin. Huwag nang magtanong kung bakit may privi
ledge kami sa pag-angkin ng teritoryo. Ayoko sa chismo’t chismosa =_______=
Pasakay ako sa escalator paakyat nang biglang may tumawag sa akin.
“Dustin!”
Lumingon naman ako. I saw Jake, Toffer, and Arthur running towards my direction.
Sumabay na sila sa akin paakyat. Kung natatandaan niyo, si Toffer at Jake ang k
asama ko kahapon sa mall. About Arthur, he’s one of my gangmates and he’s hella geni
us so I rarely talk to him. Mamamaga ang utak ko kapag nakipag-usap ako sa kanya
.
“Anong lunch natin?” Toffer asked.
Nagshrug lang ako. “Malamang, fastfood….” =____=
X10 doesn’t eat in the campus cafeteria. Kung bakit? May dark past kami sa cafeter
ia kaya naman natrauma na kaming kumain. We usually order foods from fastfood ch
ain or restaurants basta wag lang pagkain galing sa cafeteria.
Pagdating namin sa rooftop, nagtaka kami. May nakita kasi kaming dalawang babae
na kasama ng mga gangmates namin. Just wow… We never let anyone outsiders enter ou

r territory tapos ngayon…?
“Bakit? Sounds like a dance troupe kasi ang X10, diba Gail?” Narinig kong sabi nung
isang babae na nakatalikod sa direksiyon namin. Like what the fck did just say?
Kailan pa naging dance troupe ang gang namin? =____=
“Ehem!” Jake faked a cough that made them all looked at us.
Nabigla ako nang makilala ko kung sino ang dalawang babaeng yun. Sila yung kasam
a nung The Abbey girl sa mall ah? What’re they doing in here? Nakauniform pa sila
ng E.H.U. Small world… =_____=
Teka, sayang… Wala yung isang babae.
“IKAW NA NAMAN?!?!” Sabay na tanong nung dalawang girls. Halata namang nagtaka ang i
lang gangmates namin. Wala silang alam eh.
“Oh, nice to see you again. What are you two doing here?” Nakangiting tanong ni Toff
er sa kanila pero the way he smiles, I’m sure he’s using his arrogant side of him. “Th
is is X10’s territory. Sinong nagsabing pwede kayo dito? Master?”
Master… He’s referring to our gang leader--- Tristan Kurt Lee.
“I invited them…” Kurt replied in his bored tone. Unusual… He never invited anyone else
in our territory. What made him invite them? Napatingin ako sa dalawang babae. M
aganda sila, but there’s no special in them. Ordinaryong babae lang sila para sa a
kin. Wait, how come Master Kurt knows them? Small world talaga. =_____=
“Teka, magkakilala kayo?” Wayne asked us. He’s one of my gangmates and he’s the nastiest
among us. Nagtaka na siguro siya.
“Ah oo, Wayne. Siya ang nakatama sa akin ng bola kahapon sa timezone and nang-agaw
ng tekken sa akin.” Tinuro nung maputing babae si Toffer. “In short, siya yung nang
badtrip sa akin kahapon!”
Lalo silang nagulat.
“Hey babe, I have my name and it’s Toffer.” He then winked boyishly.
“Oh, I’m Jake. Yung nang-agaw daw ng glossy Sony Vaio kahapon sa mall according sa k
anya. Hahaha!”
Sumunod na ako sa pagpapakilala. Baka kasi isipin nilang KJ ako when I’m really no
t.
“I’m Dustin.” =____=
“Ikaw yung nang-agaw ng book ni Chloe! Hindi kaya siya nakatulog dahil dun.” The gir
l with chubby cheeks said to me.
Nagpakilala na rin si Arthur eventhough hindi siya kasama sa amin kahapon sa mal
l. Medyo, defensive pa nga ang dating niya eh.
So byt the way, Chloe pala ang pangalan nung babae kahapon? She’s got a nice name.
Eventually, kumain na rin kami kasama nila. If Master was the one who invited th
em here, we have nothing to do but to accept them. Si Toffer, mukhang type yung
mestisang babae pero hindi niya mapormahan kasi pakiramdam ko trip siya ng maste
r namin.
Nang matapos na kaming kumain, unang tumayo si Master Kurt kasama yung Gail. He
then, glared at us meaningfully.
“Toffer, Dustin, and Jake. Later at 4PM at the parking lot.” Then he left with Gail.
O-okaaaay? What the hell have we done wrong?
Siniko ako bigla ni Jake. “Dude, mukhang mauupakan yata tayo.”
Toffer interfered, “Yeah I think so.”
“Why is that?” =____=
“Dahil sa pangbabadtrip natin dun kina Gail at Kaye Anne yesterday?” Toffer shrugged
his shoulders showing how unsure he was. “—I am not sure.”
***
Gaya nga ng sabi sa amin ni Kurt, pumunta na ako sa parking lot. Na-late pa ako
ng 5 minutes kasi mabagal akong maglakad. Wala sa mood eh. =___=

Nadatnan kong ako nalang ang hinihintay. Nandun na rin kasi sina Jake at Toffer
sa tapat ng black sports car ni Master Kurt.
“’Sup?” I greeted them in my usual cold tone.
Walang ano-ano ay nakatanggap kami ng tig-iisang suntok sa sikmura. Napadaing ak
o at napahawak sa sikmura ko. Sh*t, what was that for?! =___=
“Master naman! Para saan yun?” Daing ni Jake.
Kurt showed us his deathly stare. “Ibalik mo kay Kaye Anne ang netbook na inagaw m
o, Jake.” He then shifted his sight to Toffer. Napa-woah nalang kami ni Jake ng su
ntukin niya ito sa panga.
“Master naman!” Toffer scowled.
Kurt smirked. “Tell your mom that I’m sorry for punching you twice. Ginanti ko lang
si Gail sa pananakit mo sa kanya.” He then eyed me, “Whatever book that is, kindly g
ive it to Gail’s friend, Dustin.”
My lips twitched sideways. “Hindi ko alam kung nasaan ang babaeng yun. How can I g
ive it to her?”
Nagshrug lang siya. “Dito raw nag-aaral ang kaibigan nila…”
“Tch… Why are you doing this for them? You don’t know them enough to befriend them.” =__
__=
He just smiled foolishly. “I know them… Sila ang binantayan namin nung summer. Gotta’
go…” Then he left us in confusion.
Kaya naman pala. May tama nga si Master Kurt dun kay Gail. He has been so worrie
d about that girl after that summer vacation. Wala naman akong alam dun pero nap
aka-open magkwento sa amin ng gang leader namin na yan. So, anyway… I’m kind of exci
ted to see that The Abbey girl again. She’s interesting for me.
*** THE NEXT DAY ***
CHLOE’S POV
I really tried my best to go to E.H.U early. Ayoko ng malate noh! Anyway, wala n
amang nangyaring eventful kahapon sa aming first day of being a college freshmen
. After class, sinorpresa ko lang sina Gail at Kaye Anne na dito rin nag-aaral s
ina Sheen, Warren at Nathan. Sa sobrang saya pa ni Gail ay dinala niya pa kami s
a mansion nila. Ang mga probinsyano namang tropa ko namangha ng bonggacious! >.<
11:00 AM na. Kakadismissal lang ng first class ko kaya naman tambay muna ulit ak
o sa hallway. Yeah, masarap tumambay dito. Marami kasing dumadaan na gwapo. Lol
XD
Medyo naramdaman kong kumalam bigla ang sikmura ko. Nakuuu! Ngayon pa ako naguto
m >.< So, ayun nga, pumunta ako sa cafeteria. Bumili lang ako ng ham sandwich at
bottled tea. Palabas na sana ako nang cafeteria para bumalik sa hallway nang…
“Kurt, ano bang problema mo? Masama na bang kumain dito? At paano niyo naman nagin
g teritoryo ‘to Kurt, eh hindi naman kayo kumakain dito?”
Hinampas nung lalaking matangkad ang table nila Gail. Oo, si Gail nga. Yung siss
y ko ang nakikipag-away. Hala!!!
“NOW I DECLARE FROM NOW ON, WHENEVER YOU SEE A STICKER LIKE THAT, THAT IS OBVIOUSL
Y AN X10’S TERRITORY. F*CKING CLEAR?”
Tumayo si Gail. “Tara, Nathan! Hanap tayo ng lugar kung saan hindi teritoryo ng ch
eap na X10 na ito! Let’s go!” Then, they walked out of the cafeteria.
Napa-gasp ang mga estudyante sa loob ng cafeteria including me. WOAH! Si Gail ba
talaga yun? Ang isang duwag at iyakin na Gail, nakipag-sagutan sa---- *tingin s
a lalaki* *U* Gwapo?!
OMG! I so love the scene… Kasama ba naman ni Gail si Nathan babe eh! Uwaaah! Kakae
xcite *3*
Well, nag-walkout na rin naman sina Gail at Nathan babe, might as well, umalis n

a rin ako dito. Ayoko kasing kumain dito. Maraming matapobre. =______=
Bumalik nalang ulit ako sa pinag-upuan ko na bench kanina sa hallway. Nagsimula
ko nang kainin ang ham sandwich ko nang biglang may tumakip sa mga mata ko.
“Hulaan mo kung sino ako~”
Napanguso ako. Kilala ko ang boses na ito. “Warren???”
Inalis na niya ang kamay niya sa mata ko tapos umupo siya sa tabi ko. Sabi na eh
!!! Galing-galing ko! \(*u*)/
“Madaya… Nakilala agad ako?”
I smiled to him. “Kamusta?”
“Okay lang naman…” Pinisil niya ang ilong ko. “Dalagang-dalaga ka na, Cha ah.”
I pouted, “Don’t call me Cha-cha. Call me Chloe instead.”
“Edi Chloe…” Pagtama niya sa sarili niya sabay tawa pa niya. Ka-gwapo naman talaga nit
o!!! *u* Halaaaaa~ bat gumwapo nang ganito si Warren? Dati naman, mukhang baluga
siya. Kababata ko kasi yan kaya kilalang-kilala ko na. Sabay pa nga kaming nang
huhuli ng gagamba sa bukid dati eh!
“Chloe, pwedeng sabay na tayo umuwi mamaya?”
“Oh bakit naman?”
Inakbayan niya lang ako. “Wala lang… Libre kita ng snacks…” Tumayo na siya at sinukbit a
ng back pack niya sa kaliwang balikat niya. “Bawal tumanggi, Chloe… See you later.” Th
en he left.
Loko talaga yun… Ano akala niya sa akin, chicks? Pfft! Mukhang dadamoves pa ah. We
w ka Warren! May 7B’s rules ako~ :3 Naks, umaassume ang peg ng lola niyo… haha de jo
ke, we’re friends… Kapatid lang ang turing ko dun kaya imposibleng dumamoves yun sa
akin.
Bago pa langawin ang pagkain ko ay inubos ko na ito. Naalala ko ulit yung scene
ni Gail sa cafeteria with the good-looking guy. Uwaaah! I’m so proud of her. Kaila
ngan ko siyang i-congratulate.
I phoned her immediately.
(“Hello,Chloe.. anung meron? Nasaksihan mo siguro yung scene noh?”)
“Ahh oo, congrats!! Hahaha you’re now a big girl. Lumabas din ang malditaness mo.”
(“Hahaha! That’s what I learned from you! Osya. I’ll hang up na huh? May pupuntahan pa
kami ni Nathan”)
“Saan?”
(“Sa mall, ditch classes kasi nakakahiya yung nangyari kanina. Sige bye na mwahh!”)
“Sige ingat!”
Napangiti nalang ako ng bonggang-bongga. Oha! Dumadamoves agad si Nathan babe? S
o, si Gail pala ang gusto niya among my sissies. =)
Dahil mahaba-haba pa naman ang vacant time ko ay nilabas ko muna ang libro ko na
‘JEWELS’ by Danielle Steel. She’s one of my favorite novelists. Laging sold out ang m
ga novels niya kaya for me, she’s the best! Speaking of sold-out books… Naalala ko n
a naman bigla ang The Abbey ni inagaw ni Mr. Cold Guy last Sunday sa mall. Hindi
kaya ako nakatulog nun! Alam niyo yung feeling ng hawak mo na, tapos nakawala p
a? Ang saklap ng feeling na yun >__________<
“Grabe naman! Ngayon lang may babaeng bumangga sa X10 ah! Ano bang name nun?”
“Gail ata, I’ve just heard.”
“Ow, whatever… I don’t care who she is. Nakakahiya siya. sinabi niyang cheap ang X10.
No one dares to do that. Squatter nga siya!”
Namintig ang two cute ears ko sa naoverheard ko na chismisan. Grr! Did they just
talk about my bestfriend? Squatter daw siya? Halleer! Hindi ba nila alam na ric
h kids ang mga sissies ko? May list of companies sila.
Tumingin ako sa dalawang babaeng echoseras. Nasa kabilang bench lang sila. The o
ne on my left side. Mga nagreretouch sila ng mga mukha nila. Relax Chloe, huwag
mo silang pag-aksayahan ng oras. Bumalik ka nalang sa pagbabasa ng libro mo.

“She’s really a loser. Walang breeding.”
“Yeah, pero Isabelle…---“
“It’s Belle.”
“Ohw sorry, Belle. Ahhm, I heard binigyan daw sila ng
ooftop ng building natin which is X10’s territory.”
“That’s impossible. Baka naman she seduced one of the
vade their territory anytime. What do ya’ think?”
“Hmm, maybe Kurt likes that girl. Ayos nab a ang make
“Err… put some more blush on. Ang pale mo eh! Back to
n’t like that kind of girl. Low standard!”

priveledge na makapasok sa r
X10 members so that she can in
up ko?”
the topic, impossible! He does

~__________~
Hindi ko na mapigilan ang sarili ko sa mga narinig kong pang-iinsulto nila sa si
ssy ko.Tumayo na ako at humarap sa kanila.
“HOY, dalawang babaeng mukhang talampakan ko!” I yelled at them. I really can’t help t
o interrupt their non-sense conversation.
Naglakad ako sa harapan nila since nakaupo sila sa bench.
“Ahhmm. Are you reffering to us? *turo sa sarili*” gossip girl 1
“Yes, absolutely!” I shot my brow heavenwards.
“How dare you to call us like that!” gossip girl2
“Yeah, I dared! Will you please stop talking about Gail?! Nakakarindi. Nakakaamoy
kasi ako ng insecurities eh.” Then I crossed my arms.
Tumayo na rin ang dalawa. “You! Ang kapal naman ng mukha mong sabihan kami ng gany
an?! Who do you think you are?” gossip girl 1
“Oo nga, who do you think you are?!” gossip girl 2
And now were making another scene. Kanina yung scene nasa cafeteria,ngayon nasa
hallway na.
“OH ME?! I’m Chloe Chanelle Mendez. Ang bestfriend ng taong pinag-chichismisan niyo.
What’s the big deal, girls? Ano naman kung ginanun niya ang X10? Matutunaw na ba
ang yelo sa North Pole?!”
“I don’t give a d*mn on you girl, so back off!”-gossip girl 1
“Yah, back off!”- gossip girl 2
Ano ba itong isa? Parang ni-rerefrain niya lang yung sinasabi ng isa eh. Ngayon
umiinit na ang ulo ko.
“Back off your face! Walang magawa sa buhay. Kung ako sa inyo, ipagpatuloy niyo na
lang yung pagmemake up niyo sa pagmumukha niyong mukhang talampakan ko! Oppss!
And one more thing, paki-liha na rin ha? Kasi kumakapal na yung kalyo sa mga muk
ha ninyo eh, daig pa ang talampakan ko.” I exclaimed.
0_______________0
“Hoah! Let’s go Cassey...” sabi nung Belle ba yun? Ahh basta. Paki ko sa kanila. Basta
, ang alam ko, nagwalk out na sila.
And the winner is no other than CHA-CHA! Wooooooohhhhhhhhhh!!!!!!! \\(*O*)//
Hindi ko napansin na madami na palang nanuod sa amin. Nagulat pa ako nang mapagt
ripan nilang palakpakan ako. Hohoho *O*
Nahiya naman daw ako sa kanila kaya nag-bow ako ala-princess ^^
“Thanks sa panunuod ng shooting. Sabi sa inyo eh, may next episode pa hahaha! Keep
on supporting!!”
Bumalik ako sa bench kung saan ako umupo kanina para kunin yung book at bag ko.
Kaso may nakita akong may nakaupo ng lalaki dun. Nagbabasa siya ng libro. Nakata
kip ng libro yung mukha niya.
Kinuha ko na yung bag and yung libro ko tapos umalis na.
O_______O
Kaso bumalik ako sa harap nung lalaki. Kasi naman THE ABBEY yung binabasa niya.
“Ang galing mong makipag-bangayan kanina,” sabi nung lalaking may hawak nung book. N
agtaka naman ako sa kanya. Medyo pamilyar kasi ang boses niya. Obvious naman na
he’s talking to me.
“Huh? Well, thanks…” :>
“This book is really amazing. Gusto mo?” Binaba niya finally yung libro causing to r

eveal his face.
O_O
Nagulat naman ako pagkakita sa mukha niya. Gwapo kasi siya eh… Este… Siya yung lalak
ing nang-agaw ng THE ABBEY ah? Alam ko na andito rin siya nag-aaral. Sinabi na k
asi sa akin nina bestfriends yesterday eh. Naibalita rin kasi sa akin nina Gail
at Kaye Anne na collegemates din nila ang dalawang nang-epal sa kanila sa mall.
And it happened na common friends pa raw nila ang dating nagbantay sa kanila sa
Sitio Maligaya. Anyway, this is the first time I see him here in the campus.
“Tapos na ako eh. Pahiram ko muna sayo. =_=” ang weird niya talaga since the first d
ay I saw him.
“Sige-Sige...” inabot niya sa akin yung book. And gave me an emotionless smile.
Tumayo na siya and started to walk away.
“Thank you ^___^” pahabol ko. Nagthumbs up lang siya habang nakatalikod siya and he
finally walked away.
Wew! Mabait pala siya eh! Hahahaha… At gwapo pala talaga siya! :”””>

***
A/N: Kailangan kong inarrate ulit ang scene na ito ... Kaya pagpasensyahan na AI
WG readers ^^v don t worry, next update, I ll assure you, panibagong eksena na :
)
Dedicated to blueberrycheesecake since first comment siya sa last update
**************************************
~4~ Ang Side Mirror... Bow!
**************************************
~4~ ANG SIDE MIRROR… BOW!
CHLOE’S POV
Ang bilis ng usad ng araw. Friday na! That only means, weekend na. But as a coll
ege student like me, may classes ako bukas. Kainis nga eh! Bakit pag highschool,
Monday to Friday lang ang pasok? TT___TT
“Miss, pwedeng pa-share ng table?” Nakangiti kong tanong sa isang babae. Hula ko, ma
gkasing edad lang kami. She was wearing Kpop get up. Basta, puro neon colors mul
a ulo hanggang paa. In fairness, bagay naman sa kanya. Mukha siyang Koreana.
She smiled at me and nodded, “Sure… Mag-isa lang naman ako eh.”
“Thank you~” Nakangiti kong tugon sabay upo sa seat kaharap niya.
By the way, nasa isang coffee shop ako ngayon. Wala na rin naman akong klase. 94PM ang schedule ko ngayon eh. So, yeah. To cut the story short, napagpasyahan k
ong magkape muna dito.
While waiting for my order, I took out a book from my bag. Dahil may tissue nama
n sa table ay kinuha ko yun at ipinunas ko sa The Abbey. Oy ha! Inaalagaan ko it
o ng mabuti. Kasi naman, pinahiram lang naman sa akin ito ni Mr. Cold guy. Miste
r cold guy nalang ang code name ko sa kanya since hindi ko naman alam ang pangal
an niya… :””>
Anyway, simula pa nung Monday ko ‘to binasa. Actually, patapos na ako. 2 chapters
nalang. Kung wala sana akong klase, malamang nung Wednesday morning ko pa ito na
tapos. Pero waley eh~ Buhay estudyante nga naman =.=
Sisimulan ko na sana ang pagbabasa sa nakabookmark na page ng libro nang marinig
kong magsalita ang babaeng nasa harapan ko. Needless to say, maganda siya… Pero n
eedless to say nga eh! Mas maganda pa rin kasi ako sa kanya… Natalbugan lang ng co
ld wave hair niya ang short hair ko. >.>
“The Abbey? Wow…” ^_^ Mukhang naamaze siya.
I smiled to her, “Yup… Bakit? Bookworm ka rin?”

“Oo… I have a collection. Yun nga lang, wala ako nyang librong yan. Kahit saan ako m
agpuntang bookstore, sold-out na siya.” She pouted her neon pink lips. Bumabarbie
doll ang peg ni Miss~ “You’re so lucky…”
“Actually, pinahiram lang sa akin ito.”
“Miss Chloe?”
Automatic akong napalingon nang marinig ko ang pangalan ko. Nakita ko yung lalak
ing barista sa counter na shineshake yung bell niya. Bell ba ang tawag dun? Hind
i ko alam. Ang mabuti pa ay tumayo na ako at kunin ang kape ko. (_ _”)
“Miss Chloe?”
I placed the book on top of the table and went to the counter. Kaso, nung kukuni
n ko na sana ang kape ko, biglang may kumuha na iba. What the fudge? ~_“Excuse me, miss? Akin yan… I’m Chloe eh…” *insert masindak ka sa akin look here*
Ngumiti lang ng nakakaloko si girlash na mala-Dora the explorer ang bangs. “Seems
like we do have the same name.”
Napataas ako ng kilay. “Really? Any proof?” Tinignan ko siya mula ulo hanggang dibdi
b niya. Estudyante rin siya pero hindi siya taga-E.H.U ayon sa uniform niya.
“No need… My name is Chloe, really.”
“Naman oh…” Bulong ko sa sarili ko sabay harap sa barista sa counter. “Kuya, kanino ba t
alaga yung kape?”
Napakamot siya sa batok niya. Parang nag-aalangan ang expression niyang tinignan
si Dora. “Miss, sa kanya po yan… Mas nauna po siya sa inyo.”
I smiled in triumph. ~Hohoho! Ano ka ngayon Dora? >:D
“Miss, excuse me pero sa akin daw yan… Wait ka nalang sa order mo.” Dahan-dahan kong k
inuha mula sa hawak niya ang kape KO, sabay ngiting plastic. “Thank you…” ^_^
She frowned. “The heck? What kind of service is this? Nasaan ang manager niyo? Mag
rereklamo ako!”
Napasimangot ako. Ang babaw ni Dora! Magsusumbong agad sa manager? -___“Ma’am, huwag naman po… In just 3 minutes po, ibibigay ko na sayo ang order mo.” Natatar
antang sabi ng barista. Pinagtitinginan na tuloy kami ng mga tao. Oh gulaaaaay~
Lagi nalang ako napupunta sa ganitong eksena =________=
“I don’t care!”
Dahil sa pagkainis ko sa Dora na ito, padabog kong ibinigay sa kanya ang kape KO
.
“Edi sayo na ‘to! Ang OA mo… Napaghahalataan kang walang kape sa bahay. Makaalis na ng
a!” Sabay walk-out ko with matching bangga pa sa kanya.
Nakakainis!! Edi magpakalunod siya sa kape niya. Kanya na! Maligo pa siya sa kap
e eh. Tch!
Dumiretso na ako papunta sa baby Porsche ko. Walang kyeme akong pumasok na sa dr
iver’s seat sabay turn on sa engine. Pero napahinto ako nang maalala kong…
“Leche flan! Yung The Abbey~” >.<
Nagmamadali kong binuksan ang pinto ng kotse ko, pero hindi pa ako nakakalabas e
h may isang kamay ng nag-aabot sa akin ng libro. Napahinto ako at sinuyod ng tin
gin ko ang kamay ng taong yun mula braso hanggang mukha and I was like whatta ha
ndsome face he got!
O////////////O
DUSTIN’S POV
My cousin texted me awhile ago because she has something to give me DAW. She wan
ted to see me at the coffee shop located few meters away from the campus. Ayoko
sanang pumunta dun kaso ang rude ko naman kung ganun. Pwede naman kasing next ti

me nalang. Wala ako sa mood ngayon eh. Well, palagi naman sira ang mood ko =____
=
“Welcome, sir…” Bati sa akin ng guard habang pinagbubuksan ako ng glass door. Imbes na
sa counter ako dumiretso para sana umorder, eh hinanap agad ng mata ko si Vanna
. Mabilis ko naman siyang nahanap dahil sa neon color na damit niya. Nakakasilaw
=____=
“Hey, kanina ka pa?” I asked her as I sat infront of her. She’s Sylvanna Jimenez or Va
nna for short. She’s my paternal cousin and we’re not that close. Talagang FC lang s
iya =___=
“Not really. How are you, Dusty?” ^_^
Ayan na naman yang weird na nick name niya sa akin Tsk.
“Quit calling me Dusty. Weird na nga ako, weird pa ang nickname ko.” =____= She just
laughed on what I’ve said. Anong nakakatawa dun?
“Cute nga eh! Anyway, pinabibigay nga pala ni Mama sayo,” inabot niya sa akin ang is
ang neon colored na paper bag. “Some books she bought in France.”
Nice… Panibagong libro na naman na madadagdag sa collection ko.
“Pakisabi nalang kay Tita, thank you…. Send my regards to her as well.” I smiled to he
r coldly. Bigla nalang may nahagip ang mata kong libro sa ibabaw ng mesa. Kinuha
ko yun at pinagmasdan. “Is this yours, Vanna? Akala ko ba wala kang The Abbey?”
She smiled as she shook her head. “That’s not mine. That book belongs to that girl~” T
hen she pointed somebody behind me. Sinundan ko naman yun ng tingin…
“Edi sayo na ‘to! Ang OA mo… Napaghahalataan kang walang kape sa bahay. Makaalis na ng
a!”
That girl again? Mukhang nabadtrip siya dun sa counter at padabog na lumabas na
ng coffee shop. I don’t know what has gotten in me but I found myself chasing her
with the book in my hand. Medyo mabilis siyang maglakad kaya ang lalaki na rin n
g mga hakbang ko.
I saw her enter her pink Porsche car. Lumapit naman ako sa pinto sa driver’s seat
side. I was about to knock the car’s window when she opened its door again, kaya n
aman inabot ko nalang sa kanya ang libro… From the book, her eyes brushed up to my
face and I think I made her blush a bit.
“You’re not taking care of what’s not yours, are you?”

CHLOE’S POV
“You’re not taking care of what’s not yours, are you?”
Yan agad ang bungad niya sa akin. Emegesh~ Bat ang gwapo niya sa malapitan? Ang
bango-bango pa. Amoy-mayaman! @////@
“Miss??”
I snapped back from my reverie when he waved the book before my face. Kinuha ko
naman agad yung libro at ngumiti sa kanya pero epic lang, bat nanginginig ang la
bi ko? ~3~
“I—I’m sorry. Nakalimutan ko… Nagmamadali kasi akong lumabas ng coffee shop eh~ He-he-he
-he!” Waaah! I’m sure, munshunga ako >.<
Tumango naman siya tapos umayos ng tayo. “Tapos ka na sa libro?” =__=
Mukha siyang harmless guy pero ang weird niya. Bakit napakalamig ng boses niya?
-_^
“Ahmm, almost done… Bakit? Binabawi mo na ba?”
Iniling lang niya ang ulo niya. “Hindi naman… Can you return the book by tomorrow? M
y cousin wanted to borrow that…”
Tumango ako. “Yeah, pero saan kita pwedeng makita kapag isasauli ko ito? Alam kong

same university tayo pero ang laki ng campus para hagilapin kita…”
Nagkibit-balikat lang siya. “Dun nalang siguro sa hallway kung saan ko sayo pinahi
ram yan. Lunch time?”
“Okay…”
Tumango lang siya sa akin at tumalikod na. Ang astig niyang maglakad! Alam kong
taga-E.H.U siya pero I’m just wondering, why doesn’t he wear uniform?
Err… Bahala siya. Basta ako, gogorabels home na-------- AASDFGHJKL!
O_____________O
“WHAT THE FUDGE! ANYARE SA SIDE MIRROR KO?!?! AAARRGGGHHH!!!” Lumabas agad ako ng ko
tse at pinagmasdan ang nawawala kong side mirror. Goshness! Anyare? Nasaan napun
ta yun?! >_____<
“NAMAN OH!!” TT__TT Nagpapadyak ako na parang bata. Nakakaloka! Pati yung isang s
ide mirror ng kotse ko, nawala! “UGH! ANG MALAS!”
Nasa gitna ako ng pagkabadtrip nang biglang may nagsalita sa likuran ko.
“Palagay ko, nabiktima ka ng sindikato.” =__=
Hindi na ako magtataka kung sino ang may-ari ng boses na yun. Naks naman, binali
kan ako?! Hohoho. Pero ewan ko ba, I find his voice very calming na pati ako eh
kumalma na rin. Kay lamig eh!
I pouted my lips and folded my arms. “Pa’no na ‘to? Kauna-unahan kong kotse, naalisan
ng side mirror? Patay ako nito kay Momsie.” >.<
Lumapit siya sa pwesto kung saan nakakabit ang side mirror. Medyo hinawakan niya
pa yun tapos humarap na siya sa akin with his cold eyes. “Kawawa ka naman…” =___=
Napataas ang isa kong kilay. Maka-kawawa naman itong lalaking ito, wagas?! -____
~
I stomped my foot on the ground. “Nakakainis! Hindi na nga ako nakainom ng kape ta
pos nawalan pa ng side mirror ang kotse ko? Imbyerna ah!” ~_~
Hindi ko alam kung bakit pero napahinto ako sa pag-ngawa nang marinig ko siyang
tumawa. Oo, tumawa siya pero ang weeeeeird! Tumatawa na siya pero expressionless
pa rin? Parang sarcastic nga ang dating eh. =____=
“Nang-aasar ka ba, Mister?” *insert subukan mong umoo kundi sasapakin kita look here
*
Nagkibit-balikat siya. “Nah, I’m not. I just wanted to help… Excuse me,” tumalikod siya
tapos kinuha ang cellphone niya mula sa bulsa niya. Mukhang may tinatawagan.
Ito na ang aking chance para tignan ang katawan niya hohoho *O* Oy, hindi katawa
n talaga ah. I mean, yung tindig. Ang simple ng porma niya pero ang gwapo niya… An
g galing niyang magdala ng damit. Biro niyo, a pair of jeans and plain white shi
rt lang ang suot niya plus the shoes eh mukha pa rin siyang ramp model?!???? Duh
! Eh kung ipapasuot mo yan sa ibang lalaki, aba magmumukhang construction worker
lang eh! ^________^v
Napaiwas ako ng tingin at nag-pretend na nagdadabog ng paa nang humarap na siya
sa akin. He-he-he-he! Munshunga lang, Chloe~ :P
“Kakainis naman!” >.<
“Mind if you join me? May malapit na coffee shop dito bukod sa shop na yan. Ano?” He
asked coldly.
My forehead wrinkled. “Ayos ka lang, dre? May problema nga ako dito tapos yayayain
mo pa akong magkape?” Sabay ikot ko ng mata ko. Kaloka ‘tong lalaking ito!
“Tss… Slow. Hindi ka ba nakinig sa pakikipag-usap ko kanina sa phone?” =____=
“No, paki ko sa kausap mo?” Labo din nitong lalaking ito eh. Busy kaya ako sa pagdedaydream kanina lels =))
Napakamot siya sa ulo niya. Mukhang naiirita na yata siya sa akin.
“Mainit dito kung hihintayin natin dito yung aayos sa kotse mo. Nagpatawag na ako

ng gagawa dyan. Don’t worry, trusted ko ang mga iyon.” =____=
“Duh! Porsche kaya ito~ Paano kung hindi nila kabitan ng porsche na side mirror it
o? Ayoko!” T_T
He sighed exasperatingly, “Ang pangit naman ng kotse mo kumpara sa kotseng inaayos
nila sa akin.” =___=
“Excuse me?!” Ang ganda ng tabas ng dila nito ah! Naku naku! Hindi ko na nga siya cr
ush----- W-wait? Crush ko pala siya? Eh kasi naman ang bait niya! Nagpahiram siy
a ng libro. Oh well, hindi na ngayon. >__________<
“Ano, sasama ka ba sa ‘kin?” =___=
I pouted my lips in annoyance and then I turned my back on him. “AYOKOOO!!”
“Tss, bahala ka…”
Kapal ng mukha~ Sabihan daw bang ang pangit ng porsche ko? Mayabang yun ah! Neve
r akong sasama sa kanya!!! Imbyerna! Hambog! >:|
***
“Oh, kape mo…” =___=
“Thanks…” (_ _”)
“Nag-order na rin ako ng chocolate cheesecake…” =___=
“Thanks…” (_ _”)
“Huwag kang mag-alala. Maayos din ang kotse mo ngayong araw.” =___=
“Yeah…” (_ _”)
Yeah, tama kayo ng iniisip. Kinain ko ang sinabi ko na hindi ako sasama sa kanya
. Eh kasi naman~ ang usok-usok dun sa pwesto ko! Edi sumama na ako. Eto kami nga
yon, nakaupo sa isang bench located at the park. Puno kasi dun sa coffee shop na
pinagbilhan niya kaya dito nalang kami pumwesto. >.<
In fairness, moody itong si Mr. Cold guy. Mabait siya for 10 seconds, salbahe na
man siya ng 5 seconds. Tapos, balik nice mode na naman siya. Oo, ganun siya. Abn
ormal yata siya eh >.>
Teka, mag-iisang oras na kaming nagkakausap pero hindi ko alam ang pangalan niya
.
“Psstt… uy!”
He eyed me coldly, “That’s rude.” =___=
“Anong rude?” +_+
“Pagsitsit mo.” =___=
Napabuntong-hininga nalang ako sa inis. Edi ako na ang rude :/
“Sorry, anong pangalan mo?” I asked calmly.
Nilahad niya ang kamay niya sa harap ko kaya nakipagkamay nalang ako. “I’m Dustin an
d you are…?”
Dustin…
Dustin…
Dustin…
Kusang nagplay back sa utak ko ang pangalan niya at parang kung anong magnet ang
naghila sa akin para tumitig sa mga mata niya. Those familiar eyes… Very familiar…
Nah, nagkataon lang siguro na magkapangalan sila nung one-day-friend ko noong ba
ta pa ako.
I managed to smile warmly to him. “I’m Chloe…” We shook hands.
Tumango naman siya at bumalik na sa pag-sip ng kape niya. He was busy watching t
he children play on the swings and slides.
“So, kaibigan ka nila Gail at Kaye Anne?” =___=
I looked to him in surprise, “How did you know?” I needed someone like you in my lif
eeeee~ XD
“Common friends… Kaibigan sila ng tropa ko.” Umayos siya ng upo tapos tumingin siya sa
akin. Hindi lang simpleng tingin ang ginawa niya. He was staring coldly at me.

“O-oy, may dumi ba ako sa mukha?” >/////<
He shook his head, “Nah… Frankly speaking, I’m interested to you.”
>////////<
Yung totoo? Na-love at first sight si Dustin sa akin? Hihihihi! Tama naman pala
si Momsie~ Maganda naman pala talaga ako :”””>
“Don’t get me wrong, Chloe. There’s something on you that made me want to be close to
you.” He paused for awhile. “Friends?”
“Hihihi… Sure… Friends…” :””>
Umiwas ulit siya ng tingin. He rested his back on the backrest of the bench. “I to
ok up the course BS Psychology ‘coz I want to understand people’s behavior. Then, I
found you… I find your personality pretty interesting. Your face looks so peaceful
and calm yet your attitude shows opposite of it.”
Err… Naman eh~ Akala ko pa naman interested siya sa akin in a romantic way. Yun pa
la, interested siya sa behavior ko. The shiz~ :|
“Hmm, ikaw din… Interesado ako sa personality mo. Ang cold-cold mo kasi~” I smiled to
him as I took a sip from my coffee.
“There’s a reason behind my personality…” He eyed me with his cold set of eyes. “—And to be
frank with you, stop minding my personality ‘coz it sucks…”
See? Salbahe mode na naman siya =.=
“I’m not a Psych student kaya bakit naman ako mag-aaksaya ng oras para pag-aralan ‘yan
g personalidad mo?” Yung tono ko halata nang napipikon ako. “Bachelor Of Science in
Interior Design Student ako. Ang layo sa kurso mo diba?”
“Yeah, all about sh*ts.” =__=
Ayoko na ngang makipag-usap sa kanya! Baka ma-Sharon Cuneta ko siya eh! Maibuhos
ko pa sa kanya ang kape ko.
>:|
***
2 hours pa akong nagtiis kasama ni Dustin the weirdo. Buti nalang, kinaya ko yun
. Ang sarap niya kasing bugbugin eh. Laitero kasi! Ang FC FC! Akala mo, ang taga
l na naming magkaibigan. Tch! Pasalamat siya, naayos na ang kotse ko. Baby Porsc
he is so good now! ^u^
“Thanks, Dustin…” :D
Tumango lang siya sa akin. “It’s nothing…”
“Magkano ibabayad ko?”
He gave me a ‘Are you nuts?’ look. “Do you think I’m poor?”
See? Salbahe mode na naman! Magtimpi, Chloe. =.=
“No, that’s not what I meant.” :3
“Libre na yan… Pampagasolina mo nalang ang ibabayad mo sa akin.” Pinagbuksan niya ako
ng pinto ng kotse kaya naman sumakay na ako. He lowered his head to meet my gaze
. Ayan na naman yang cold eyes niya. “See you tomorrow… Yung libro ko, wag mong kali
mutan.” =___=
“Y-Yeah…” :””>
“Huwag kang masyadong tumitig sa akin…” =___=
“Bakit?” >///////<
“Wala… Sige, ingat…” =___=
He slammed the car’s door and waved his hand off me as I started driving.
Eeeeeehhh~!! Gwapo sana siya eh… Kaso, weirdo nga lang… Mapagtitiyagaan kaya siya? H
ohoho *O*

I jerked my head to dismiss my thought. “Chloe, the 7B’s rule, remember?!?”

A/N: Oh as promised, sabi sa inyo sa mga susunod na chapters ay bago na sa mga m
ata niyo eh. Meaning, hindi pa nabasa sa AIWG. Nagsisimula na ang tunay na story
ng mhine couple. Comments guys? Show me some love love love para stress-free <3
Danke for reading~ Dustin nga pala on the side ;)
**************************************
~5~ Cook For Me
**************************************
~5~ COOK FOR ME

DUSTIN’S POV

Sabado ngayon. Supposedly, may klase kami ngayon pero dinismiss naman agad ng in
structor namin dahil may appointment daw siya. Kaya naman eto ako ngayon, kasama
ng best bud ko na si Wayne dito sa rooftop. Ayokong tumatambay sa karamihan ng
tao. Ewan ko. Basta, gusto tahimik na lugar lang. =______=

“Dustin, na-contact mo na ang girlfriend mo?”
Bumuntong-hininga lang ako sa tanong ni Wayne. Badtrip naman kasi. Pagkatapos nu
ng sudden call ni Jenine last Sunday, hindi na siya nagparamdam. Pakshet! Nag-aa
lala na talaga ako sa kanya. Gustong-gusto ko siyang puntahan dun sa Florida, US
A pero anong magagawa ko? Ni hindi ko nga alam kung anong exact address niya dun
. =______=
“Then I supposed hindi mo siya macontact,” dagdag niya sabay akbay niya sa akin. Nak
atanaw kami sa baba dito sa railings ng rooftop. “Ilang buwan mo na ba siyang hind
i nakakachat?”
Napaisip ako. Ilang buwan na nga ba? “Last March nung huli kaming nagkachat. Kinon
gratulate niya ako nung nakagraduate ako. Tapos, ayun, nawala na siya. Bigla nal
ang siya nagparamdam last Sunday through call kaso naputol naman.”
Tinapik-tapik niya ang braso ko. “Dude, I guess it’s over. Aasa ka pa rin ba sa kany
a? Ang layo-layo niya sayo. Malay ba natin kung anong ginagawa niya dun?”
I groaned on what he said. Nagsalita ang laging sawi sa pag-ibig. Hindi naman sa
ina-underestimate ko ‘tong best bud ko. It’s just that, lagi nalang kasi siyang bin
ebreak ng girlfriend niya. He’s not in the position to give me some piece of advic
e =________=
But on second thought, he’s somewhat right. Bakit nga ba naputol ng biglaan ang co
mmunication namin ng girlfriend ko? Halos gabi-gabi ko nga siya ka-chat noon eh.
Hindi kaya nagsawa na siya sa long distance relationship namin?
“Yeah right,” I sighed deeply. “Kung ayaw niya na sa akin, then fine. Break na kami. I
gotta go.”

Iniwan ko na si Waynepot dun sa rooftop. Okay, after 3 years, I’m back to being si
ngle. Kung ayaw na ni Jenine sa akin, edi ayaw ko na rin sa kanya. Simple as tha
t. Madali naman siyang palitan eh. Ang daming babae dyan. Tss. =______=

Teka, lunch time na pala. Muntik ko ng makalimutan. Isasauli nga pala sa akin ni
Chloe ang libro ko.

CHLOE’S POV

Dismissal na! Yehey! \(^0^)/

Syempre, lumabas agad ako ng classroom. Gusto ko ng umuwi eh! Gusto ko ng matulo
g. Gusto ko ng magpahinga. Kanina pa kasi ako tinatamad (-O-)
Pababa na ako ng building namin nang bigla nalang akong may naalala. Napatigil t
uloy ako sa paglalakad at saglit na sumilip sa orasan sa cellphone ko.
“Shoot. Isasauli ko nga pala kay Dustin ang libro niya,” nasabi ko nalang sa sarili
ko. Nilabas ko muna yung libro niya mula sa bag ko tapos inayos-ayos ko ang shor
t brown hair ko. Nagselfie pa nga ako sa phone ko para makita ko kung maganda ak
o. Hohoho *0* Yan ang madalas kong gawin kapag wala akong dalang mirror.
Pagkatapos kong mag-ayos ng sarili ko ay pa-girl akong naglakad papunta sa hallw
ay kung saan kami nagkita ni Dustin nung Tuesday. Nakita ko naman agad siya dun
na nakaupo sa bench. May nakapasak pa ng earphones sa tenga niya.
Nilapitan ko naman siya at napansin niya agad ang presence ko kaya naman nag-ang
at siya ng tingin sa akin.
“Hello, ito na nga pala ang libro mo oh,” sabay abot ko sa kanya ng libro. “Thank you
for lending me your book.” ^_________^
Tumango naman siya at tumayo na. “It’s nothing. Wala ka ng klase?”
“Wala na…” ^_____^
“Ahh…” =_____=
Winave ko ang kamay ko sa kanya. “Bye na, Dustin. Uwi na ako~” ^0^/

Iniwan ko na siya dun at nagmamadaling lumabas na ng campus. Syempre, dumiretso
agad ako sa kotse ko. Bubuksan ko na sana ang pinto sa driver’s seat nang mapansin
kong may nakasunod sa likod ko. Nilingon ko naman yun syempre. Malay ko ba, bak
a holdapper ‘to! >.<

O_________O

“Dustin?” Opo, si Dustin po siya. Anyare dito? Bakit niya ako sinundan? Wow, Chloe~
Feelingera much? Malamang, car park ito. Baka nandito rin nakapark ang kotse niy
a >.>
“Ang bilis mong maglakad ah.” =____=
“Nagmamadali kasi ako~”
“May gagawin ka?”
Nagkibit-balikat ako. “Magpapahinga lang. Bakit?”
Tumango-tango naman siya tapos naglakad dun sa kabilang side ng kotse ko. At wow
lang ah! Sumakay pa siya dun sa passenger’s seat. ^__Sinilip ko siya sa bintana sa driver’s seat. He was signaling me to get in kaya na
man sumakay na rin ako. Pinagkunutan ko siya ng noo.
“Bakit ka nandito sa loob ng kotse ko?”
Nagseatbelt pa ang loko. “Marunong kang magluto, Chloe?”
Bigla nalang akong nakaramdam ng pang-iinit ng pisngi ko nung marinig kong tinaw
ag niya ako sa pangalan ko. Uwaaaaah! Masama na ‘to. Kuma-crush na talaga ako sa i
sang weird na lalaki. >////////////////<
“Hey, do you know how to cook?” =___=
I nodded my head absent-mindedly. Bakit ba niya tinatanong? Paki ba niya?
“Well then, cook for me. Bayad mo na rin sa pagtulong ko sayo na mapalitan ang sid
e mirror mo.”
Napanganga nalang ako sa sinabi niya. “Uy, akala ko ba hindi ka tumatanggap ng-----“
He cut me off, “Sa panahon ngayon, wala ng libre sa mundo. Ang mahal pala niyang s
ide mirror mo.” Tinignan na naman niya ako ng pagkalamig-lamig. “Ipag-grocery at ipa
gluto mo ako ng lunch. Gusto ko ng bistek na maraming white onions. Gusto ko rin
ng fried potato na may mayo dip.”
Napatawa ako ng mahina sa request niya sa akin. Para siyang bata na nagpapaluto
ng pagkain sa Mama niya. Hahaha! Ang cuuuuute! :>
“Anong tinatawa-tawa mo dyan?” Ang sungit naman nito >.>
“Wala,” tinurn on ko na ang engine ng kotse ko. “Ipagluluto kita? Wala ka bang katulon
g sa bahay?”
Nakita ko siyang umiling. “I live alone. Ayoko ng may kasama.”
“Ang aga mo namang humiwalay sa magulang mo.”
Sinimulan ko ng paandarin ang kotse ko. Sabado ngayon kaya naman medyo matraffic
. Ngayon ko lang narealize na may lalaki nga pala akong kasama sa loob ng kotse

ko. Emeghed! Spell naiilang? Hindi ko pa naman kilala ng mabuti si Dustin. Malay
ko ba kung rapist siya? ~______~
“Saan tayo mag-grogrocery?” Tanong niya sa akin.
“Sa grocery shop, malamang.” Pilosopo, I know. :P
Narinig ko naman siyang nag-tss tapos nilakasan niya yung air-con ng kotse ko. F
eel na feel nito ang kotse ko oh! >:/
“Ang pangit ng kotse mo. Baduy.” =_____=
Napataas ang kilay ko sa sinabi niya. “Sorry naman ha! Sorry kung baduy ang Porsch
e ko.” ~_____~
“It’s okay. Baduy din naman ang may-ari.” =___=
What the fudge?! Ang sama ng ugali! Ako? Baduy? TT____TT
“Ang laitero mo!” Bulyaw ko sa kanya habang nagdadrive pa rin.
“Hindi ako nang-lalait. Nagsasabi lang ako ng totoo. May wifi ba ‘tong kotse mo?”
Sinamaan ko na siya ng tingin saglit. “Wala… Tingin mo, makakapag-internet ba ako ha
bang nagdadrive?”
“Kung sa bagay, tama ka.” I heard him say tapos nanahimik siya saglit. “Pasensya ka na
kung kinulit kita ngayon. Bored kasi ako.” =___=
Bipolar ‘tong si Dustin, pansin ko lang. Kanina salbahe siya. Tapos ngayon naman,
bumait bigla. >.>
“Wala ka bang ibang kaibigan?” Natanong ko nalang bigla.
“Meron syempre. But honestly, you’re my only girl…” Tapos huminto siya saglit, “friend.”
Eh? Girl…. Friend? Pfft! >//////////<
“Ako lang ang babaeng kaibigan mo? Bakit naman?” Nag-U turn ako kasi dun yung daan n
g alam kong grocery shop.
“Weirdly enough, I don’t like to be friends with girls. Ayoko sa maaarte na babae. H
alos lahat yata ng nakikita kong babae, may tinatagong kaartehan at dun ako naii
rita.”
Nasamid naman ako sa sinabi niya. MAARTE ang mga babae? Duh! Huwag niyang lahati
n! >o<;
“Luh! Ayos ka naman, Dustin. Hindi lahat ng babae maarte.” Depensa ko para sa mga ka
babaihan! Itaas ang bandera ng kababaihan! Lels ^^
Tumawa siya ng pagkalamig-lamig that sends shivers to my skin. Naks! Basta, kini
labutan ako! Ang weird weird niya talaga kasi. Ngayon lang ako nakakita ng taong
tumatawa na wala man lang ka-expression expression ang mukha. Alam niyo yun? Yu
ng nakapoker face pero tumatawa? Try niyo kaya! >_________>
“I know… Kaya nga kita kinaibigan eh, pinatunayan mo na hindi lahat ng babae ay maar
te. Hindi ka kasi maarte. Natural ka lang. And I like you for being like that.”

Then, he smiles warmly to me through the rear view mirror.

Halaaaaaa ~ Wag ganun… >/////////////////////////<

***

Sa grocery shop, ako yung pinamili niya ng mga pagkain. Ni wala nga siyang pakia
lam kung anong madampot ko. Dun ko lang nalaman na mahilig pala sa sweets si Dus
tin. Biro niyo, bumili ba naman ng limang toblerone na malalaki! Ang sakit naman
nun sa ngipin >.>

“Saan ba ang condo mo?” Tanong ko sa kanya habang nagdadrive pa rin. Nakatapos na ka
mi sa pag-grogrocery kaya naman sinabi niya sa akin na dumiretso na raw kami sa
condo niya.
Sa totoo lang, dapat naiilang ako sa kanya eh. Kasi naman, hindi ko pa siya gaan
ong kilala. Pero ewan ko ba! Parang may kung ano kay Dustin na nagsasabi sa akin
na ‘trust me, I’m nice’ . Maybe, it’s his cold set of eyes. Mukha talaga siyang harmles
s guy.
“There, pasok ka dun.” May tinuro siya sa left side namin. Para siyang subdivision p
ero sa loob eh maraming building which I suppose ay mga condominiums. Pinasok ko
naman dun ang kotse ko at tinuro niya rin sa akin kung saan ko dapat iparada.
Isa sa mga hinahangaan ko kay Dustin ay ang pagiging gentleman niya. Talagang pi
nagbuksan niya pa ako ng pinto ng kotse para makalabas ako. To think na ako ang
driver ah! :>

Siya ang nagdala ng mga pinamili namin. Sinundan ko lang siya papasok dun sa con
dominium. Dire-diretso kami pasakay dun sa elevator and for the entire time, tah
imik kaming nakarating sa 26th floor. Nakakalula @_@

Teka, tama bang sumama ako kay Dustin dito sa condominium niya? Baka kung anong
gawin nito sa akin! <(>O<)>
Huminto kami sa unit #452. I suppose we’re infront of his unit already. Pinagpapaw
isan tuloy ako ng malagkit sa noo ko. Uwaaaaah! I trust You Lord! Hindi mo naman
po ako ipapahamak diba?
“Come in,” yaya sa akin ni Dustin pagkabukas na pagkabukas ng unit niya. Pumasok nam
an ako tapos si Dustin naman ay pumunta kung saan.
White and deep blue ang theme nito. Very refreshing… Typical condo unit lang it
o pero ang ganda ng interior design. Napatingin ako sa second floor. Tanaw agad
dito ang kama niya mula dito sa first floor.

*singhot singhot*

Ang bango *3*

Inikot ko ang paningin ko sa buong condo hanggang sa madako ako sa side cabinet
ng living room. Nilapitan ko ito at may nakita akong picture frame na nakapatong
. Kinuha ko naman iyon at pinagmasdan.
“Ang ganda naman niya…” I muttered while looking at the picture. Mukha siyang model sa
ganda niya. Palagay ko ay magkasing-edad lang kami. Nakakaintimidate ang kutis
niya! Ang kinis! @___@

Bigla namang may humablot mula sa kamay ko ng picture frame.

“I forgot to throw this away.” Nagulat ako nang ilagay ni Dustin ang picture frame s
a basurahan sa gilid ng side cabinet. He then held my right wrist, “Ipagluto mo na
ako, Chloe. Nagugutom na ako.”

Hinila na niya ako papunta sa kitchen. Sino kaya yung magandang babae sa picture
? Bakit ang bitter ni Dustin dun? >________>
But wait a second, ang yabang ko lang kanina. Nakikinuod lang ako kay Momsie hab
ang nagluluto siya o ‘di kaya sa mga cooking shows, pero never pa akong nagluto ng
ako lang. In short, wala pa akong experience. BUT… I know the ingredients, proced
ures to cook and stuff. Uwaaaaaaah! Help me heavens! (*/,\*)
***
A/N: Hindi ko inaasahan na marami pala ang nagbabasa nito. Akala ko, nafocus kay
o sa AIWG eh. Anyway, thank youuuuu~ for reading this one ^^
**************************************
~6~ Pork Bistek And Fried Potatoes
**************************************
~6~ Pork Bistek and Fried Potatoes

CHLOE’S POV

“Oh, magluto ka na dyan. Isuot mo ‘to para hindi mamantsahan ang damit mo,” tinanggap
ko ang inaabot na apron sa akin ni Dustin. Black color… Hindi ko feel. Wala ba siy
ang pink? -_________-

“Ah, Dustin…” Tawag ko sa kanya. May kailangan akong tanungin. >.>
“Oh?” =__=
Tinali-tali ko muna sa likod ko ang apron. Tsk! Bakit ang hirap nitong itali?
“May wifi ba ‘tong unit mo?”
Tumango naman siya. “Oo, bakit?”
“Makiki-wifi ako. Mehehehe~” >:)) Kailangan kong silipin ang procedures kung paano l
utuin ang pork bistek!!! Yung fried potatoes naman with mayo dip, madali lang yu
n eh. Prito here, prito there and kaboom! Kay dali-dali… Ang problema ko ay yung p
ork bistek >________<
“Magluto ka muna… Gutom na gutom na ako.” Umupo siya dun sa high stools paharap sa aki
n. Sosyal ng kitchen ni Dustin, guys. Parang may bar counter eh. Gusto ko rin ng
ganito. :3
“Anong uunahin ko?” ^_^
“Yung pritong patatas. Tara nga muna dito,” sinenyasan niya ako na lumapit sa kanya.
“Bakit?”
“Tsk. Tara…” Kaya ayun, lumapit nalang ako sa kanya. Nabigla ako nang pinatalikod niya
ako. “Hindi ka marunong magtali ng apron. Ang simple-simple, hindi pa magawa. Kon
ti nalang, maiisip ko na stupid ka.” =_____=
“Ay, sorry naman ah… Nahiya naman daw ako sayo. Inenglish mo pa… Hindi mo nalang ginaw
ang t*nga.” >.<
“Sorry. Masanay ka na. Ganito talaga ako magsalita.” =____=
Nakaismid akong lumapit dun sa kitchen counter. Nilabas ko na yung patatas mula
dun sa plastic bag. Sana naman, may peeler dito. Hindi ako marunong magtalop gam
it ang kutsilyo eh. >.>
Nilingon ko si Dustin. “May peeler ka?”
“Tumingin ka kasi dun sa nakasabit na kitchen tools. Kumpleto gamit ko dyan. Mata
ang ipanghanap mo. Huwag bibig.”
Napangiwi nalang ako nun sa inis. “Alam mo, Dustin, konti nalang bubulagta ka na d
yan sa kinauupuan mo. Kainis ka eh! Napipikon na ako.” ~_~
“Pfft! Yan nga ang gusto ko eh. Ang mapikon ka.” He chuckled emotionlessly. “You look
cute when you’re pissed.”

Bakit naman sabi ni Kuya, ang pangit raw ng itsura ko pag napipikon? Bolero rin ‘t
ong lalaking ito eh noh? As if, maniniwala ako sa kanya. >///////<

“Ang mabuti pa, simulan ko nalang ‘to. Para sa ganun, matapos na ako ng maaga sa pag
luluto at nang makauwi na ako. Hindi ko kinakaya personality mo, dre.” Sabay talik
od ko sa kanya at hinanap na yung peeler.

Dahil anim na patatas ang binalatan ko, medyo nagtagal ako dun. Buti nalang tala
ga ay hindi na ako bwinisit ni Dustin kung hindi, talagang masasali siya sa mga
binalatan kong patatas. Mababalatan ko siya ng buhay. >:| Busy kasi siya sa paglalaptop. Nakita ko nga, naglalaro pa siya ng Tetris eh. XDD

Sa ngayon, nagsaslice na ako ng potatoes… Nasa pangatlong patatas na ako nang bigl
ang…
“OUCH!!” TT___________TT
“What happened?” Nilapitan agad ako ni Dustin. Kaya ayun, itinuro ko sa kanya yung i
ndex finger ko na nahiwa ko. Uwaaaaaah! Nagdudugo! May hiwa! Nagdudugo! May suga
t! Nagdudugo! Mahapdi! Nagdudugo kaseeee~ Nagdudugo! May blood! Nagdudugo! Bleed
ing! Nagdudugo! </3
“Shemay… Nagdudugo…” Isusubo ko sana yung daliri ko kaso bigla nalang yun hinawakan ni D
ustin.
“Anong gagawin mo? Isusubo mo? Baka maimpeksyon pa yan. Aish… Para kang bata…” Binuksan
niya yung faucet at itinapat dun yung finger ko. Pagkatapos nun, iniwan niya mun
a ako saglit. Pagkabalik niya, nilagyan niya ng band-aide yung sugat ko. Ang cut
e ng Band-aide! *u*
“Ang cute naman… Doraemon…” :>
“Tss… Hindi sa akin yang band-aide. Binigay lang yan sa akin.” Pagdadahilan niya tapos
humarap siya dun sa kitchen counter. “Ako na ang maghihiwa nito… bagal mo…” =___=

AFTER 5 MINUTES…

“Oh ayan, pinaghiwa na rin kita ng white onions… Ikaw na ang bahala na magluto nyang
pork bistek. Ako naman dito sa fried potato.” =__=
Tumango-tango lang ako sa kanya. Nakita kong cinoat niya yung potatoes sa breadi
ng mix tapos prinito agad niya sa pan. Bakit ang sexy ni Dustin sa kanyang apron
? Hohoho *Q*
“Tinitingin-tingin mo dyan? Umuusok na yang pan mo oh. Iprito mo na yung porkchop.
Bilis…” Ang sungit naman nito! >.>
“Fine, fine…” Sabi ni Momsie, kapag nagprito ka raw ng something, kailangan daw dahandahan lang yun na ilagay sa frying pan para hindi magsizzle ng bonggang-bongga.
Huwag rin daw i-oovercrowd ang pan kasi mag-aagawan daw ng temperature chuchu ek
lavu yung mga pinafry. So, that’s what I did. Simple as that… Apat na porkchop lang
naman yun at malaki naman ang pan kaya pinagsabay-sabay ko na. ;)

Nakafocus lang ako dun sa frying pan, ganun din si Dustin. Kaso siya, multi-task
er ang peg~ Gumagawa na kasi siya ngayon ng mayo dip. He really amuses me. Ang g

aling eh! Nilagyan ba naman ng lemon juice yung mayo??? Sosyal~ nakikita ko lang
yan sa cooking shows eh. :D

“Hey, masusunog na yung porkchop. Baligtarin mo na…” Narinig kong sabi niya habang nag
pa-fry siya nung patatas. Kanya kasi, nakadeep fry eh kaya madaling maluto.
“Opo, master!” and then, I flipped the porkchops. 8D
Natapos ko rin naman yung pagpiprito kaya naman, sinimulan ko nang gawing bistek
ang porkchop. Sana huwag akong magkamali! TT___TT
Naglagay muna ako ng cooking oil, tapos ginisa ko dun yung white onions.

Pero dahil ako si Chloe, may entertainment dapat! ^_______^

“First, we’re gonna sautee’ the white onions…” :))
“Tss… Para kang sira-ulo.” =___=
“And after that, we’re gonna put soy sauce in it.” Nagbuhos naman ako ng soy sauce. Bw
ahaha! Nag-eenjoy na ako dito sa ginagawa ko ah. Lels ^^ “Let it simmer for 2 minu
tes… Dahil, malakas ang apoy natin, mabilis siyang nagsimmer. So, let’s put some vin
egar. Kapag nilagay natin ang vinegar, let it simmer again. Wag na wag mong haha
luin kasi aasim yung suka… Hindi kasi maluluto yung vinegar kapag hinalo mo ito ka
ya ang tendency umaasim siya lalo. Pero bago ko ito takpan, lagyan muna natin it
o ng salt and pepper and a little bit of sugar to taste. Nag-eenjoy ba kayo dyan
???” :DDD
“Pfft!!” =____=
Pagkalagay ko ng suka ay tinakpan ko yung pan. Tinignan ko naman si Dustin sa ta
bi ko. Pailing-iling lang siya pero kita ko sa mga mata niya na naamuse siya sa
akin. Yieeeee! ^___________^
“Ang daldal mo noh?” Biglang sabi niya.
“Ang boring mo kasing kausap kaya kinakausap ko nalang ang sarili ko.” Nagcross arms
pa ako. “Mas masaya pang kausapin ang sarili ko kesa sayo.”
“I’m trying my best not to bore you… Pero, nabaligtad yata. Ako ang naaaliw sayo.” =__=
Nginitian ko naman siya ng nakakaloko. “Wushu~! Amuse ka na nyan? Eh bakit hindi k
a ngumingiti? Yung totoo, may bell’s palsy ka ba?”
He eyed me emotionelessly, “What the fck? Bell’s palsy? Mukha bang paralyzed ang muk
ha ko?”
“Pfft!” I giggled, “Oo… Hindi kasi gumagalaw ang mukha mo. Nakapoker face ka palagi. Dap
at smile.” ^____________^
“Ganito?” =u=
“Ay, ang pangit. Hindi bagay. Hindi ngumingiti ang mata. Kunte lang~” 8D

Nagshrug naman siya. “There’s no reason to smile.”
“Weh? Ikaw lang yata ang taong nakilala ko na hindi nag-i-smile. Ang weird mo tala
ga…”
Sumandal din siya sa kitchen counter tapos tinignan ako. “Maiba tayo, Chloe. Ilang
taon ka na ba?”
“I’m 17… Ikaw?” ^^
“18… Saan ka nakatira?” Tanong naman niya na agad nagpakunot sa noo ko. Mukha namang n
agtaka siya sa expression ko. “What’s wrong?”
“Bakit mo naman tinatanong?” ~_~
“Wala lang. Curious lang. Masama ba?”
Iniling ko nalang ang ulo ko. “Hindi naman. Ayoko lang sabihin.” Saka ko siya binela
tan.

Binalikan ko ulit ang niluluto ko. Mukhang nagsimmer naman siya ng mabuti kaya n
ilagay ko na yung porkchop tapos pinakulo ko ulit ito para maabsorb ng porkchop
yung flavor ng sauce. Oha! Oha! Parang professional lang oh ^3^

“May boyfriend ka na?”
Pinagtaasan ko naman siya ng kilay. “Wala. Bawal pa kasi.”
“Bakit naman?”
Ngumisi ako sa kanya. “We have a certain rule and it’s called 7B’s.” (~~,)
“What the heck does that mean?” =__=
“Wala ka na dun. Eh ikaw, may girlfriend ka na?” I asked him back.
“Nah, I’m single.” Sagot niya tapos pinatay niya na yung stove. Mukhang tapos na siya
magluto.
“Eh sino yung girl sa photo frame?” Chismosa ako, I know :3
Natahimik naman siya bigla na para bang may tinamaan akong sensitive part sa kan
ya. He then shook his head. “She’s a friend who got away.”

Aba, Katy perry ang peg ni Dustin! XDD

Napansin ko na nagsimmer na yung bistek ko kaya tinanggal ko yung takip. “Kainan t
ime naaaaaa~ Pero bago yun, lagyan muna natin ng garnish. Let’s put some parsley~
Ping! Ping! Ping!” ^^
“Ayoko ng lasa ng parsley. Tigilan mo nga yan. Bistek yan, hindi yan pasta.” =_____=

“Hmp! KJ!” :-P

***

“Masarap ba???” *u*
Sumubo siya ulit. Then, ngumuya-nguya, at yun nagkibit-balikat pa. Nakakadismaya
naman. >3<
“It’s a bit salty. Naparami mo yung toyo. Pero ayos lang, mapagtitiyagaan naman ng t
aong gutom.” =___=
Napasimangot naman ako sa sinabi niya. “Sorry naman… First time kong magluto eh.” (_ _”)
Sabay subo ko ng pagkain. Oo nga, maalat.
“Is that so? You’re good for a first timer.” =___=
“Please lang, Dustin… Smile naman ng konti dyan. Ang weird mo talaga eh…” -___Uminom muna siya ng orange juice niya. “You’ve made me smile earlier. Nakalimutan mo
na?”
“Kailan?”
“Dun sa kotse…” =___=
“Ewan ko sayo… Kakastress yang mukha mo.” +___+
“Nakakastress din yang boses mo. Ang tining eh…. Biritera ka ba?” =__=
Inirapan ko lang siya. “At least sa akin, kahit hindi ako magsalita, ayos lang. Hi
ndi na nakakastress. Eh ikaw? Makita lang mukha mo, stressed na agad yung tao, d
iba?”
“Tss… Childish… Kahit emotionless ako, gwapo pa rin naman ako. Marami na nagsabi nyan.
Ikaw pa lang ang kumokontra.” =__=

Sabi ko nga. Siya na gwapo. Tahimik nalang, Chloe. Hindi ka mananalo sa Mr. Cold
na yan. (“_ _”)

Nakarami din siya ng nakain. Halata ngang nagutom siya. Kawawa naman. Baka manga
yayat, mawala pa yung biceps niya. Hihihi! Opo, may biceps siya. Kanina ko pa ng
a gustong sundutin eh, kaso baka sabihan ako na nangchachansing ako. Alangan nam
ang sabihin ko na: Oist, pasundot nga ng biceps mo? Pafeel lang.
>.>
“Uwi na ako, Dustin. Salamat sa pagluluto ko sa kitchen mo ha?” I said to him sarcas
tically as I headed to the door.
“Hatid na kita sa baba,” sabi niya saka niya binuksan yung pinto. Sa elevator, hindi
na ako umimik. Inaantok na ako. Kapagod pa lang magluto. -__“Ano pa lang tunay mong pangalan?” He suddenly asked.

“Chloe Chanelle Mendez… Ikaw?”
“Dustin,” he cleared his throat. “Lloyd Jimenez.”
Napatingin ako sa kanya nun. Pulam-pula yung mukha niya. Anyare dito?
“Bakit ka namumula dyan?” Tanong ko sa kanya.
“Wala, ang pangit kasi ng pangalan ko.” Bumukas na yung elevator. Nasa lobby na pala
kami kaya agad-agad kaming lumabas. “Lloyd fits for a baby and I’m not a baby anymo
re. Korny ng tatay ko magpangalan eh.” =____=
“Okay naman ah… Buti pa pangalan ko, pangsosyal. Pang-maganda…” :””>
Nag-tss na naman siya nung palabas na kami ng building. “Maganda nga ang pangalan
pero ang tanong, bagay ba sayo?”
Ay anak ni spongebob nga naman! Pasalamat siya, babae ako. Kundi, pinatulan ko n
a siya. Naks, tapang ko lang eh (~~,)
“Bakit, hindi ba ako maganda?” =.=
Napa-face palm naman siya habang palapit kami sa kotse ko. Ang galing din nitong
mang-asar! Effective eh. Napipikon kasi ako >.>
“Oo na, pangit na ako. Ikaw na gwapo… Huwag lalaki ang ulo ha? Kasing laki ng eyebag
s mo. Tulog-tulog din ‘pag may time ha?” Sabi ko nalang tapos binuksan ko ang pinto
ng kotse ko. May eyebags kasi siya, ngayon ko lang napansin. “See you when I see y
ou, Dustin Lloyd Jimenez. I hope ‘di na tayo magkita ulit. Kaimbyerna ka eh… Pati ak
o, nagiging prangka na rin.”
He smiled coldly to me. “Hmm, can I get your number, then? Friends do exchange con
tact numbers, don’t they?”
Nag-sigh ako. “Yeah, yeah.” Nilahad ko ang kamay ko sa harap niya, signaling him to
give his phone to me para i-save ang kanyang number.
“Number ko nalang ang ibibigay ko sayo. Text mo ako kapag nakauwi ka na.” Then, may
binigay siya sa akin na piece of paper. Wow, hindi siya ready ah. “Nandyan na yung
number ko. Don’t forget to text me when you reach home.”
Nginitian ko lang siya ng tipid bago ako sumakay na sa driver’s seat. In fairness,
sweet niya ah. He wants to know if I safely arrive home.
Pagkaturn-on ko ng car’s engine, bigla namang kumatok si Dustin sa window. Syempre
, pinagbuksan ko siya ng window. He then bended slightly para lumevel ang mukha
niya sa mukha ko at talagang nawindang ako sa sinabi niya….

Emergesh…

“Don’t get offended… Hindi ko naman sinabi na pangit ka. In fact, you’re pretty… You’re pret
tier than your name itself. Bye, take care…”

Grabe… Ichichika ko ‘to sa mudra ko >//////////<

***

Nakangiti lang ako on the way home. Don’t ask why!! Alam na XDD Eeeeeh! Bakit ang
lakas magpakilig nung lalaking yun. Ang ganda ko raw?? Oha! Syempre, marami na n
agkapagsabi sa akin nun before hindi naman sa pagmamayabang. Pero bakit nung si
Dustin mismo ang nagsabi, parang nagwawala yung puso ko sa kaba nun???? Uwaaaah!
Bumabutterfly pa ang sikmura ko. Emerghed~~ Malala na ‘to. :”””>

“I’m hoooooooome~” Energetic na sabi ko nang makauwi na ako sa bahay. Agad namang luma
bas si Momsie mula sa kitchen. Syempre, nag-mano ako sa kanya. Hindi kasi uso sa
bahay yung beso-beso chuchu.
“Bakit ngayon ka lang, Cha-Cha?”
And yeah, kahit na ayaw na ayaw kong magpatawag ng Cha-Cha dahil nga pangbata la
ng na nickname yun, si Mama naman ang exceptional. She loves to call me that way
~ >.<
“Eh Momsie, may dinaanan lang po kasi ako.” Wow, dinaanan for almost 3 hours? Eheheh
e =))
“Ang alam ko pa naman, 1PM nandito ka na. 4:30 na kaya. Nakakahiya tuloy kina Warr
en at Sheen. Kanina ka pa nila hinihintay dito eh.”
Napakunot ang noo ko sa sinabi ni Momsie. “Ano raw sadya niya, Momsie?”
“Ewan ko… Mukhang may gusto ‘yang si Warren sayo, anak. Kanina pa sinasabi sa akin na
gumanda ka raw ngayong nagdalaga ka na. Sumisilay eh.” Sabay tawa naman niya.
“Hahaha! Momsie naman~ Imposible. Kaibigan ko yang si Warren eh. Nasaan po ba sila
?”
Tumuro siya sa likod niya. “Nagsuswimming… Puntahan mo muna dun ang mga kaibigan mo,
Cha.”

***

Matagal-tagal din kaming nagkwentuhan nila Sheen at Warren. Wala lang, nagkamust
ahan lang. Ganun pa rin sila, mga makukulit at maiingay. But honestly, medyo nai
ilang na ako sa kanila. Eh kasi naman! Mga binata’t dalaga na kami. Diba, nag-iiba
talaga yung samahan kapag lumalaki na? Tsaka, 4 years ago pa nung umalis kami s
a Sitio Maligaya. Once in a while nalang akong bumibisita dun kaya naman hindi n
a kami gaanong nagkikita. Oh well, sana mabalik yung closeness ko sa kanila ngay
ong dito na sila nag-aaral sa Maynila. Nasanay na rin kasi ako kina Gail at Kaye
Anne na puro babae eh.

“Oh, daming friend requests.” Sabi ko sa sarili ko habang inaaccept ang friend reque
sts sa FACEBOOK. Ganito naman ako usually sa gabi, browsing the internet. :>
Sa dami ng friend request na kinonfirm ko, isa lang ang pumukaw sa aking atensyo
n at iyon ay kay…

“Ay, ang gwapoooooo ni Dustin~~” ^//////////////^

Inaccept ko kaagad ang FR niya tapos tinignan ko yung wall ni Dustin. Ang gwapo
niya sa pictures. Bakit ganun? Nakapoker face pa siya pero ang gwapo pa rin hihi
hi! :”””>
“Ang ganda naman ng smile niya pero bakit ayaw niya ngumiti?” Nakita ko nga siyang n
gumiti ng warm kanina sa kotse pero ‘di na naulit yun. Ano kayang problema niya? :
3

Nasa gitna ako ng pang-i-stalk nang biglang may mag-pop sa chatbox ko. Pagkating
in ko, si Dustin palaaaaaaa~ >//////////<

--DUSTIN: Hey, nakauwi ka na?
ME: Oo. Paano mo nalaman FB ko? stalker ka noh? >:|
DUSTIN: Stupid. Sinearch ko FB mo via fullname mo. Bat di mo ako tinext? -__---

Ay, oo nga pala. Nakalimutan ko. Sorry nemen. Nalibang ako kina Sheen at Warren
kanina eh (_ _”)

--ME: Churi… Nakalimutan ko…
DUSTIN: Tsk. Penge nalang number mo.
ME: Bakit ba?
DUSTIN: Kailangan may dahilan?
ME: Eh bat ang sungit mo? :3
DUSTIN: Edi, pahingi po ng number mo po… :)

ME: Pfft! Sana nakangiti ka talaga in real. Out na ako. Text nalang kita.
DUSTIN: Ge. Bye.
---

Pinatay ko kaagad ang laptop ko at kinuha ang phone ko sa loob ng bag ko pati na
rin yung piece of paper kung saan nakasulat ang number niya. I slumped myself o
n the bed and composed a message for Dustin. Naaaaaaks, bakit ba kailangan kong
sabihin sa kanya na nakauwi na ako? Ano siya, boyfriend ko~? Pfft! Wag ganern >/
////////>

Nagtext lang ako kay Dustin nang simple yet non-sense message like this: Mr. Col
d :-P It’s me, Chloe.

Ilang saglit lang, nagreply na agad siya. Naexcite naman daw ako sa reply niya!
Hihihihi :””>

--From: Dustin_Weird
Ms. Hot-headed, thanks sa pagluto ng lunch. Goodnight. See you tomorrow.
---

“Kyaaaaaaaahhhh!!!” Paimpit akong tumili sa unan ko. Eh bakit ako kinikilig? Wala na
man siyang sinabing something na kakilig-kilig… OMO! Weirdo na rin ba ako? Contagi
ous ba ang pagiging weirdo?

Pero teka…

“Ano raw? See you tomorrow? Linggo kaya bukas… Walang pasok.” -________-

~
A/N: Guys, slow update muna talaga
amat sa mga nagbabasa.

to. Tatapusin ko na muna yung OSG ha? :) Sal

**************************************
~7~ Tupperware

**************************************
~7~ TUPPERWARE

DUSTIN’S POV

-FROM: Thunder
Bro, have you received the invitation I sent to you? I’m expecting you to be at my
photo exhibit on Thursday night. :)
--

“Sh*t…” I cursed under my breath. Hininto ko muna saglit ang trendmill saka ko napahil
amos ang palad sa mukha ko.
“Oy, ayos ka lang, Dustpan?”
Tinignan ko lang si Wayne sa kaliwa ko. Patuloy pa rin siya sa pagtetrendmill. E
very Sunday and Wednesday kami kung magpunta sa gym na ito. Unlike me, Wayne use
d to prefer to jog outside. Ayaw na ayaw ko naman na mag-jog sa labas kasi pakir
amdam ko, para kaming alien kung pagtinginan ng mga tao. =__=
“No,” I said to him and then I pressed something on the trendmill he’s using to make i
t stop. Huminto naman siya sa pagtakbo sabay tingin niya sa akin. “I need a date,
Waynepot. May irerecommend ka ba? Baka may kapatid yang girlfriend mo.” =___=
Napanguso naman siya. Nasabi ko na ba sa inyo na mahilig magpacute itong best bu
d ko? Hindi naman intentional yang pagpapacute niya pero dahil dyan, nakakaattra
ct siya ng mga babae.
“Wala akong girlfriend ngayon.” :3
“Tsk. Anong gagawin ko? Hindi pwedeng wala akong kasamang date. Lakas pa namang ma
ng-alaska yung gunggong na yun.”
“Ha? Sino?”
I ran my fingers to my hair, “Si Thunder. May photo exhibit siya sa Thursday.”

Thunder is my step-brother. Dad married his mom when I was in grade six. Wala na
man akong masasabing masama tungkol kay Tita Merced dahil napakabait niya. Tinut
uring na rin niya ako bilang tunay na anak niya. Yun nga lang, may anak din siya
at iyon ay si Thunder. Isa yung epal sa buhay ko. Mabait naman yun pero sobrang
yabang naman. Malakas pang mang-asar. He’s a professional photographer at the age
of 22. =_______=

“Luh, si Thunder?? Tepok ka dyan, man!” Nag-lagot gesture pa sa akin si Wayne kaya s
inamaan ko lang siya ng tingin.
“Hindi nalang ako pupunta. Wala namang kwenta yun.” =__=
“Hindi pwede, Dustpan. Mas lalo kang aasarin nun! Diba inasar ka pa niya nung nala
man niyang hindi na nagparamdam sayo si Jenine? Tsk tsk tsk! Aasarin ka pa nun k
asi payabangan kayo ng girlfriend eh, tapos wala kang kasama!”
Payabangan. Lul. Siya lang yun. ‘Di niya kasi matanggap na mas maganda ang girlfri
end ko kesa sa mga nagiging girlfriend niya na mukha namang hito. Gusto niya pal
agi ang nakikipagkumpintensya. Gusto niya mas mataas siya. =___=
“Eh sa wala akong girlfriend ngayon. Kahit man lang date, wala.” =__=
He patted my shoulder. “Dustpan, dapat nandun ka. Nandun for sure ang pamilya mo.
Dapat nandun ka rin kasi step-bro mo yun eh.”
I sighed exasperatingly, “Kapag pumunta ako ng walang date, aasarin niya ako. Kapa
g hindi naman ako nagpunta, magtatampo yun. Ibabalandra niya na naman kasi ang b
ago niyang prospect na model. Mukha namang pang-p*rn.” =_______=
“Edi, ngayon pa lang maghanap ka na ng date.”

Date… Sino ba kasing pwedeng makadate? Kahit isang oras lang. =___=

“Hindi ba pwede yung kapatid mo nalang?” I asked him.
Nanlaki naman ang mga singkit niyang mata. “Sino? Si Francisco?”
“Lul… Yung bunso niyo.” =___=
“Pfft! Bata pa yun eh.”
“Malaking bulas naman eh.” =___=
“Hindi mo mapagsusuot ng dress yun. Mas maton pa sa akin yun eh!”
Napakamot na ako sa ulo ko out of frustration. T*ngin*… Wala naman akong kaibigang
babae para mayaya na maging date sa gabing---- Woah, kaibigang babae?
Napaangat ako ng ulo. I even snapped my fingers in mid-air. “Sh*t, oo nga pala. I’m
gonna ask her…” I mumbled as I started to head to the locker room. Sinundan naman ak
o ni Wayne.
“Dude, saan ka pupunta?”
I eyed him coldly, “Hahanap ng kabaong mo kasi ililibing na kita bukas,” nag-pout na
man siya sa pangbabara ko sa kanya kaya pinitik ko na ang noo niya. “De joke lang.
May pupuntahan ako. Mag-taxi ka nalang.”
“Pambihira ka naman, Dustin… Ihatid mo muna ako.”
Inungusan ko siya. “Ano ka, chicks? ’Di pwede, bawi nalang ako sayo bukas, dude. Urg
ent lang ‘to.” =___=

“Dustin, nagseselos na ako.” >3<
Binatukan ko siya. Ayan na naman yang baby talk na yan, “Lul. Selos mong mukha mo.
Ano ka, bakla?” =_____=

***

Nagshower muna syempre ako bago ako magpunta sa subdivision nila Chloe. Yeah, I
know where she lives. Para-paraan lang yan. =___=
While driving my way to their house, may napansin akong familiar figure ng babae
. Pinagigitnaan siya ng dalawang lalaki. Madadaanan ko sila kaya binagalan ko mu
na ang pagmamaneho ko. Medyo yumuko pa ako para tignan siya ng mabuti. Likod pa
lang niya, sigurado akong siya ito. Bakit naman siya may kasamang mga lalaki? Ts
k. Nag-iisa pa naman siyang babae. Naka-shorts pa man din siya.

CHLOE’S POV

Dahil wala naman akong magawa sa bahay kanina, inutusan ako ni Momsie na isauli
kina Warren yung Tupperware na pinaglagyan daw ng Mechado kahapon. Akalain mo ng
a naman! Nasa iisang subdivision lang pala kami nakatira nina Warren at Sheen. S
abi kasi sa akin ni Momsie, nakiki-stay daw si Sheen sa bahay nila Warren since
hassle nga naman kung mag-dodorm diba? Gastos pa >.<
Walking distance lang naman kaya naglakad nalang ako papunta sa bahay nila. Buti
nalang ay naabutan ko si Warren na papasok dun sa gate nila. Mukhang kakauwi la
ng niya from somewhere.
“WARREN!”
Tumingin siya sa direksyon ko. Mukha siyang nabigla nang makita ako pero ngumiti
rin naman siya agad. Eeeeh! Nakakainggit yung dimple niya! >//////<
“Cha, napadaan ka?”
Lumapit na ako sa kanya habang nakangiti pa. “Chloe na nga ang itawag mo sa akin,
Warren. Kulit din ng lahi mo noh?”
Kumamot siya sa batok niya at napatawa nalang. Mukhang nahiya yata? “Ay sorry, Chl
oe. Nasanay lang. Napadaan ka?”
“Ah! Oo nga pala,” inabot ko sa kanya ang hawak kong Tupperware. “Pinapasabi ni Momsie
, salamat daw dun sa Mechado. Hindi ako nakatikim.” >3<
“Hayaan mo, ipagluluto kita sa susunod.” :)
“Talaga? Marunong ka nang magluto?” *O*
“Ay, hindi~ Kaya nga ako HRM student ako diba?” Tumawa pa siya ng nakakaloko. Yung p
ara bang sinasabing ‘hinahamon mo ba ako?’

“Patikimin mo ako ng luto mo ha?”
He chuckled, “Sure… Gusto mo turuan pa kita eh.”
“Yay, promise yan ha?” Tumango-tango siya habang nakangiti pa. Emerghed~ Isa rin ito
ng gwapo eh. Kapag nagbibinata ba, gumagwapo na talaga? >////< “Sige, Warren, una
na ako. Thank you ulet ha?”
“Uy, wait lang… Hatid na kita.”
Winave ko lang ang kamay ko sa kanya na para bang nagsasabi ng ‘Wag na’. “Okay lang ak
o.”
“Magdidilim na oh… Hintayin mo muna ako dito. Ipapasok ko lang ‘to sa loob.”
“Uy, Warren! Wag na----“ pigil ko sa kanya pero wala na… Tumakbo na siya papasok ng ba
hay nila. -___-

Napansin ko tuloy yung mga hollowblocks at sako ng semento dun sa garahe nila. H
mm, mukhang may construction site sa loob.
“Aishh… Ang lamok naman…” Pinadyak-padyak ko ang paa ko sa semento para hindi ako kagati
n ng lamok. Kalurkey much! Kinakagat ako sa binti eh. Nakashorts pa man din ako.
Eh kasi nga pambahay lang naman na damit itong suot ko ngayon. Hindi ko na kail
angang magbihis ng maganda para isauli yung Tupperware. Ang lapit-lapit lang nam
an =______=

Buti naman ay nakalabas na si Warren. Yun nga lang, may kasama siya.
“Hi Sheen~”
Lumapit silang dalawa sa akin. “Sama ako paghatid. Gusto kong maglakad-lakad eh. N
agpapatunaw ng kinain.” ^_^
“Dalawa-dalawa pa talaga maghahatid sa akin ah.” Natatawa kong sabi sa kanila. Nagsi
mula na rin kaming maglakad. Pero yung mabagal lang. Parang prusisyon ang peg na
min. Feeling ko tuloy kasali ako sa Santacruzan… Tapos sila yung tagahawak nung fl
ower flower chuvaness sa gilid ko. Lels ^^
“Ayaw mo nun? Parehas gwapo naghahatid sayo,” pabirong tinaasan ko lang ng kilay si
Sheen.
Siniko ko siya, “Yabang, dre. Pil na pil?! Saan banda? Kailan pa? Parang ‘di naman~
Infairness, hindi halata ah! Ang galing mong magdisguise! Pak na pak!” Sabay hampa
s ko sa braso niya.
“Hahaha! Edi kami na pangit.” Sabi ni Warren.
“Pwede bang huwag nalang pangit? Cute nalang.” Komento ni Sheen.
“De joke lang… Tampo naman kayo agad! Gwapo na kaya kayo ngayon. Aayiiiiiiieeee!!” Sin
iko-siko ko sila sa tagiliran since pinagigitnaan nila ako.
“Ay, pangit ba kami dati?” Tinignan ko si Warren at talagang nakakunot ang noo niya
sa akin.

“Yeah, uhugin eh… Mukhang dugyot! Hahahaha! Balasubas lang... Hahahaha!” =))
“Grabe naman…” “Saklap nun, dre… Dugyot?” (_ _+)

Natatawa nalang talaga ako tuwing naaalala ko ang itsura nila Sheen at Warren no
on. Hindi yan umuuwi sa mga bahay nila na hindi marungis. As in yung puro putikputik ang katawan. Shemay lang… Kung saan-saan kasi nagpupunta yang dalawang yan p
ara makapaghanap ng gagambang-bahay. Pfft! XDD

“Si Warren, adik sa gagambang-bahay. Ikaw naman Sheen, adik sa salagubang. Diba pi
nagre-wrestling niyo pa yun? Hahaha! Para kayong ewan... Pfft! Mga abnormal!” XD
Natawa naman na bigla itong si Warren. “Takot ka pa nga sa gagamba at salagubang n
un kaya kapag nilalapit namin sayo yun, sabog din uhog mo sa pag-iyak. Hahahahah
ahaha!” XDDD
“Uwaaah! ‘Di kaya! Tara, balik pa tayo sa nakaraan! Pakain ko pa sa inyo yun eh!!” (>3
<)
“Hala, diba Sheen, uhugin rin si Chloe nung bata pa siya?” At talagang humanap pa ng
back-up >________<
“Oo nga! Naalala ko pa nga, sa sobrang takot mo, tumakbo ka palayo tapos nadapa ka
sa humps. Hahaha!”
“Eeeeeh! Ayoko na nga!” Hinahampas-hampas ko silang dalawa. Kainis! Nabaligtad ako d
un ah.

*BEEP! BEEP! BEEP!*

Hinila ako dahan-dahan ni Warren sa gilid nang marinig naming may bumusina. Wow,
expensive car. QUATTROPORTE eh. Napansin ko tuloy na huminto yung kotse sa tapa
t namin. Then, dahan-dahang bumaba yung window sa passenger’s seat side.

O_______O

“Hop in…”
Kinurap-kurap ko ang mga mata ko. “Dustin?”
“Hop in,” he demanded.
Napansin ko na nakatingin sa akin sina Sheen at Warren. Parehas na nagtatanong a
ng mga tingin nila. “Si Dustin, friend ko yan.”
“Chloe, sakay ka na.” =___=

Nilevel ko ang ulo ko para makita siya lalo sa loob, “Bakit ka nandito??”
“Sakay…” =___=
“Bakit nga?”
“Sakay…” =___=
My lips twitched sideways in irritation. Hinarap ko muna sina Sheen at Warren na
ngayon ay nagtataka na. “Guys, salamat sa paghatid ha? Sasama lang ako sa kaibiga
n ko.”
“Kaibigan mo ba talaga yan?” Inginuso ni Warren ang kotse.
Tumango-tango ako. “Sa kasamaang palad, oo.” :/

*BEEP! BEEP! BEEP!*

I rolled my eyes in annoyance. Demanding si Dustin? +_+
“Oo na po, saglit lang!” Sigaw ko sa kanya saka ako ulit humarap kina Warren. “Bye na…”
Pagkapasok ko sa loob ng kotse ni Dustin ay pinaharurot agad niya ito paalis. Ni
hindi pa nga ako nakakaseatbelt eh. Amp >.<
“Magseatbelt ka.” =___=
Okay, seatbelt daw, Chloe. Kinabit ko kaagad ang seatbelt ko saka ako tumingin s
a kanya. Yung tingin na kalmado. Hindi pwede magtaray~ Nakakatakot ang boses niy
a ngayon. Hindi cold. Hindi rin calm. Mukhang naghahamon ng away. Uh oh! >;3
“Sino yun?” =__=
“Sino?” (?_?”)
“Tss… Who were you with?”
Ahh, yun naman pala eh. Parang shunga lang magtanong. Hindi straight to the poin
t. >.>
“Sina Sheen at Warren. Mga kaibigan ko.” -_“Bakit ka sumasama sa mga lalaki ng ganitong oras? Pasado ala-sais na ng gabi.” Tapo
s tinignan niya ako sa rear view mirror. “Tignan mo pa yung suot mo. Naglalakad ka
sa labas ng ganyan ang suot mo? Shorts and shirt? Ano ka, rumarampa?”
Pinagtaasan ko na siya ng kilay. ANG KAPAAAAAAAAL! “Daming tanong ah.” I said sarcas
tically to him, “Una, inutusan ako ng nanay ko na isauli yung Tupperware kina Shee
n. Hinatid lang nila akong dalawa kasi nga madilim na. Pangalawa, paki mo sa suo
t ko? Eh sa ganito suot ko sa bahay eh.” I rolled my eyes on him. “Pangatlo, pakiala
m mo ba??? OA? Nanay kita?” >o<;;
“Hot-headed ka talaga noh?” =___=
Inirapan ko siya. Teka nga, paano niya nalaman kung saan ako nakatira?

“STALKER KA BA?!?!”
He sighed exasperatingly. “Hindi ba pwedeng itanong mo nalang sa akin kung paano k
o nalaman kung saan ka nakatira? Masyadong mabigat ang salitang ‘STALKER’ para ipara
tang mo sa akin yan.” =___=
NOSEBLEED, DRE. Ang deep ng kanyang Tagalog (_ _”)
“Psh…” Nag-cross arms nalang ako at tumingin sa window sa side ko. Ayaw pa umamin eh!
Hmp! Mas mabuting huwag nalang siyang kibuin. Please lang, ilayo niyo po ako sa
lalaking nagngangalang Dustin. Baka hindi ko na mapigilan ang sarili ko dito at
masabunutan ko siya!

Pagkatingin ko sa harapan, nagulantang ako kasi nakalabas na pala kami ng subdiv
ision. Uwaaah! Saan kami pupunta??? Hahanapin ako sa amin!! >.<
At ayun, huminto kami sa harapan ng isang park na malapit naman sa subdivision k
ung saan ako nakatira. Nagulat nalang ako nang pagbuksan ako ng pinto ni Dustin.
Hindi ko napansin na nakalabas nap ala siya. Aba, gentleman talaga! Syempre, lu
mabas naman ako at inirapan ko pa siya. Maangas siya? Fine, magmamataray ako >__
___<

Sinundan ko lang siya na maglakad hanggang sa makarating kami sa harapan ng nagt
itinda ng ice cream. Gusto kong bumili kaso waley akong datung! Malay ko ba na m
akakarating ako dito? Eh nagsauli lang naman ako ng Tupperware! >o<;;
Humarap nalang ako sa slides. Wala nang naglalarong bata kasi madilim na, pero m
ay mangilan-ngilan pa rin na namamasyal dito. Naks, ano ‘to Luneta park?
“Oh,” nakita ko nalang na may inaabot na ice cream in cone si Dustin sa akin. “Kunin m
o…” =___=
“Libre mo?” *taas kilay*
“Oo, alam ko namang wala kang pera eh.” *looks at me from head to toe*
Yabang! Pasalamat siya wala talaga akong dalang pera. ~_~
Kinuha ko nalang mula sa kanya ang ice cream. “Thank you…” Note the sarcasm.
“Welcome… Tara, dun tayo,” sinundan ko siya sa bench sa ilalim ng puno. Umupo naman sy
empre ako pero enough distance mula sa kanya. Nasa leftmost ako. Siya naman, sa
may bandang middle.
“Chloe---“
Pinutol ko ang sasabihin niya, “Iuwi mo na ako.” (_ _”)
“Bakit?” =__=
“Papagalitan ako sa amin. Sabihin nalang ni momsie, kumikirengkeng na ako. Kung sa
an-saan pa ako nagpunta eh naghatid lang naman ako ng Tupperware.” Naramdaman ko n
a tumulo na sa kamay ko yung ice cream kaya dinilaan ko ito. Sarap! *Q*
“Sorry… Ihahatid kita agad pagkatapos nitong sasabihin ko.”

Tinignan ko siya habang kinakain na ang ice cream ko. “Ano bang sasabihin mo?”
Dumila muna siya sa ice cream niya bago siya magsalita. “Teka muna, hindi ba sasak
it ang tiyan natin dito sa ice cream na ito? Dirty ice cream ‘to diba?” =__=
“Baliw… Nabansagan lang na dirty ice cream ito pero hindi naman ‘to totally madumi. Ma
s madumi ka pa nga dito sa ice cream eh… Huwag kang mag-inaso dyan~” Ang arte! +____
_+
Dumila naman siya ulit sa ice cream niya. “I’m not dirty… Nga pala, huwag ka nang magt
aka kung bakit ko nalaman kung saan ka nakatira. Hindi ito coincidence. I just f
ollowed you last night when you went home.”

O______O

Pinanlakihan ko siya ng mga mata ko, “WEH?! Edi stalker ka nga!”
“Oo nga… este hindi…Fck naman oh,” bulong niya. Pfft! Amin-amin din! XD “Ayaw mong sabihin
kung saan ka nakatira, edi sinundan kita.” =___=
“Eh bakit mo pa ako
g pa, alam naman??”
ya. Oha! Alam ko na
o ko noh? Umamin ka

tinanong kagabi kung nakauwi na ba ako? Timang lang? Tinatanon
Sabay sundot ko sa tagiliran niya. Nagulat ako ng mapaigtad si
kiliti niya! “Yiieee! Gusto mo lang akong makatext eh~~ Kras m
nga?” >:D

He eyed me with a smug pero yung emotionless pa rin. Weird I know. “Libre lang man
garap na magkakacrush ang ganitong klaseng mukha---“ Humawak siya sa chin niya sab
ay turo naman niya sa ilong ko,” –sa ganyang klaseng pagmumukha.” =___=
Pinalo ko naman ang kamay niya nakaturo sa ilong ko. “ANO BA! Huwag mo ngang dutdu
tin ang ilong ko! And FYI, nasabi mo nang pretty ako kahapon kaya huwag ka nang
magkaila! Nakatatak na yun sa puso, isip, sa gawa at salita ko yun!” >:P
“Tss… Back to the topic, kunwari lang yun… Hindi mo pa kasi ako tinext agad.” =___=
“Nakalimutan ko nga po kasi~ May bisita kasi kami eh.” Dumila na naman ako sa ice cr
eam. In fairness, ang sarap ng cheese flavor. *Q*
“Ang dungis mong kumain. Para kang bata…” =___=
“Ha?” Kinapa-kapa ko ang gilid ng labi ko. Uwaaaaah! Kakahiya! Wala man lang akong p
anyong pamunas. >////<
Pupunasan ko na sana gamit ang likod ng palad ang labi ko nang pigilan ako ni Du
stin.
“Hey, kakalat lalo yan… Here…” Pinunasan niya ang labi ko gamit ang panyo niya. Ang bang
ooooooo! Teka, bat pati ilong ko pinunasan niya? >///<
“Pati ba ilong ko meron?”
“Yeah… Mukha kang yagit. You get it?” Binulsa naman niya agad ang panyo tapos bumalik
na siya sa pagkain ng ice cream niya.
Didila na sana ulit ako sa ice cream ko
nang biglang…
*PAK!*

“Ang lamok~” pinalo ko ang kaliwang braso ko. Pati ba naman dito malamok??
*PAK!*
Pagkapalo ko sa braso ko, nadikit accidentally ang ice cream sa t-shirt ko kaya
naman…

O_____O

Emergeshness!

>_______<

“Eeeewww!” TT_____TT
“Tsk! Mas mukha ka nang marungis ngayon.” =_____=
“’Ge, mang-asar pa! Ang lagkit-lagkit na nga eh…” Uwaaaaah! Puti pa naman itong shirt ko
tapos nadikitan pa ng ice cream. Ayoko ng malagkit! “Patay! Papagalitan ako ni Mo
msie nito… Puti pa naman ‘to! Baka magmantsa. Pamana pa naman niya sa akin ito.” >__<
Napansin kong hindi man lang kumibo si Dustin kaya tinignan ko siya. He was just
looking to me intently. Nakakailang tuloy! >//<
“Tingin ka dyan? Hmp!”
Iniling niya ang ulo niya, “Wala. May naalala lang ako.”
“Ano yun?”
“Wala, chismosa ka ah,” sagot niya tapos hinubad niya ang suot niyang jacket at inab
ot iyon sa akin. “Suotin mo muna yan para hindi ka magmukhang beggar.”
Pinagtaasan ko siya ng kilay. “Maka-beggar ka naman!”
“Just kidding… Pikon ka talaga. Oh eto, ipunas mo dyan sa damit mo. Nabakat yang bab
y bra mo eh.” =___=

O////////////O

“KAPAL NG---- ARRGGHH! Bastos!” Hinampas-hampas ko siya sa braso! Uwaaaaah! Baby bra
daw? Kapal ng mukha! Victoria’s secret ‘to oy! Lady bra na kaya ‘to! 30-A~ With flowe
rs everywhere as a design. >///<
“Hahahahahahahahaha!”
Napatigil ako sa paghampas nang humagalpak siya sa tawa. Oo, as in hagalpak tala

ga. Yung tipong manakit-nakit na ang tiyan sa kakatawa… FIRST TIME! (?_?’7)
Buti nalang pagkatapos ng ilang segundo ay natapos na siya. Naglaughtrip siya ma
g-isa oh! ‘Di man lang ako sinali? Mukha tuloy siyang eng-eng. +___+
Tinitigan ko lang siya. In fairness, ang cute ng ngiti. :””>
“Oy, Dustin, first time mong matawa? Sagad yung tawa mo eh. ‘Di mo sinabing maglalau
ghtrip ka, ‘di mo man lang ako sinama.” -_______Umiling siya, “Don’t mind me… Natawa lang ako sa reaction mo nung sabihin kong----“ Tapo
s tumigil siya. Nanlaki pa nga ang mata niya. “Sh*t… Did I just laugh?”
=______=
Tinignan ko siya na para bang sinasabing nababaliw na siya. “Oh man, you really ha
ve mental issues…” +__+
“Moving on,” tumikhim siya at balik poker face na naman siya. Haluuuuh! Anyare sa ka
nya? “As I was saying earlier, I have a favor to ask you.”
Tumango-tango nalang ako. Chloe, intindihin mo nalang siya. May bipolar disease
yata siya eh. Ganyan yata ‘pag tumatanda eh. Nag-uulyanin na? >_>
“Ano yun?” Tanong ko habang sinusuot ang jacket niya. In fairness, ang bango. >/////
/<
“Pwede ka bang maging date ko sa darating na Thursday?”
Tinaasan ko siya ng kilay. Eehh! Date daw?
“Huwag ka munang magsalita. Patapusin mo muna ako.” Tinaas niya sa harap ng mukha ko
ang palad niya.
“’Di pa nga ako nagsasalita, inunahan mo na ako! Bastusan? Sinabi ko bang magsasalit
a ako?”
“Sinabi ko bang sinabi mong magsasalita ka?” =___=
Oh c’mon! Hinahamon yata ako nito sa baragan eh!! ~___~
Pinagkunutan ko siya ng noo ko pero yung tipong maganda pa rin ako sa paningin n
iya. TARAY! “Bakit, sinabi ko bang sinabi mong sinabi kong magsasalita ako? SABIHI
N MO NGA!?”
Bumuntong-hininga nalang siya sa inis. “Ang labo mo. Huwag ka nalang magsalita, pw
ede?” =___=
“Oh talaga?? Panis ka pala eh!” :P
“Tapos ka na dyan?” =___=
“Sige na nga, hindi na ako sasabat para makauwi na tayo.” Sabi ko nalang. Masyado ak
ong nadadala sa mga pangyayari. Pfft! XD
“So yeah, when I say date, it’s about pretending to be my girlfriend for just 2 hour
s.” Pinakita niya sa akin ang two fingers niya, “2 hours only… Will you by my date, th
en?”
“…” @/////@

“What?” =___=
“…” @////@
“Psh…” Nagulat ako nang hawakan niya ang ulo ko at pwersahan niya akong pinatango-tang
o. “Ayan, umoo ka na. Thank you.” =___=
“What the--- Hindi kaya!” >.<
Nagulat ako nang ilapit niya ang mukha niya sa mukha ko, “Please, Chloe? Will y
ou be my date? I’ll do anything for you in return, swear.”
Naduduling ako sa sobrang lapit ng mukha niya sa akin. Uwaaaaaaahhh!!
“… O-okay…”
He smiled to me warmly. Three points, Chloe! Napa-smile mo siya sa kotse kahapon
, napatawa mo siya kanina, at napangiti mo pa siya ngayon. Geez! Gwapooooo~ *u*
“Thanks… Pasalamat ka ikaw ang niyaya ko. Swerte mo.” =___=
Gwapong hambog. -__“Edi thank you!” Note the sarcasm.
He stood up and tapped my head, “Let’s go… Ihahatid na kita sa inyo.”

At dun ko lang na-realize kung ano ang sinagot ko sa kanya. OKAY?! Uwaaaaaah! Pu
mayag talaga ako? As in, pumayag talaga? As in?! Talagang pumayag?!

***

“Ibaba mo na ako dyan sa gilid!” Sigaw ko sa kanya. Buti nalang sinunod niya agad ak
o at inihinto niya sa tabi… 2 houses away sa bahay namin. Mahirap na, baka makita
ni Momsie. Malisyosa pa naman yun! >.>
“Bakit dito? #191 ang number ng bahay niyo ah.” =___=
Napangiwi ako. Alam na alam. Marunong pa siya kesa sa akin.
“Err… Okay na dito. Baka makita ka ni Momsie, kung ano pang isipin nun.”
“Edi pakilala mo ako. Kaibigan mo naman ako diba?”
Umiwas ako sa kanya ng tingin. Err… Bakit parang nanghihigop naman ang bawat tingi
n niya? >///////>
“Iba kasi si Momsie… Bihira lang ako magkaroon ng lalaking kaibigan kaya paranoid yu
n tuwing may kasama akong lalaki. Inaakala niya na suitor ko kaagad or worse, bo
yfriend ko na raw.” -___“Nagagalit ba siya?”

Umiling ako, “Hindi naman. Excited lang siya… Mas excited pa sa akin na magkaroon ak
o ng lovelife. Eh ayoko pa nga magkaboyfriend.”
“Eh bakit ayaw mo pa?”
Sinamaan ko na siya ng tingin. “May 7’Bs nga kami! Bye na nga… Salamat sa paghatid.”
Palabas na ako ng kotse niya nang bigla kong marinig na may sinabi siya.

“Chloe, there’s a red spot on your back.”
“Ha?”
“May mantsa sa likod mo… Sige, goodnight na…” Tapos siya na ang nagsarado nang pinto sa
passenger’s seat.
Pinagmasdan ko lang ang kotse niya palayo.
“Hmm, mantsa?” *silip sa likod*

O////////////O

“Sheez! Tagos…”

***
A/N: Omo! Umaabot ng 60+ votes ang mga updates ko dito. Haha! Ang galing~ :)) Sa
lamat po sa mga nagbabasa ...
**************************************
~8~ Cellphone
**************************************
~8~ CELLPHONE
CHLOE’S POV
-FROM: Dustin_Weird
Let’s meet at the coffee shop near the campus. Don’t keep me wait.
-Kakalabas ko lang mula sa College building namin nang mareceive ko ang text mula
kay Dustin. Err… Kahit dalawang araw na yung nakalipas nang mapuna niya ang red s
pot ko, hindi ko pa rin yun makakalimutan! Nakatatak na yun sa isip ko eh. Most
embarrassing moment of my life. Buti nalang talaga, hindi ko nakita si Dustin ka
hapon, kundi mas lalo kong maalala ang karumal-dumal na pangyayaring iyon. TT___
_____TT
Huminto ako sa paglalakad at nagcompose muna nang irereply ko kay Dustin. Hindi
pa man ako nakakatapos sa text ko ay bigla naman akong nakareceive ng tawag mula
sa kanya. Sasabihin ko sana na hindi ako pwede ngayong araw kasi… uhmm… wala lang.
Excuse ko lang sa kanya yun. Ayoko lang talaga siya makita. >/////////>
Huminga muna ako ng malalim bago ko ilagay sa tenga ang phone ko. First time ko

maririnig ang boses niya over the phone! Gwapo rin kaya ang boses niya? -///////
//“Hello?”
[“Pupunta ka ba o pupunta ka?”]
Kyaaaaaahh! Ang gwapo rin ng boses... :””>
“Ehem… Bakit ba? Hindi ako pwede eh.” Be casual, Chloe.
[“Bakit? May klase ka pa?”]
“Wala… Pero uuwi na ako.”
[“O’right. Dadalhin ko nalang sa bahay niyo ang binili kong dress para sayo.”]
Napakamot ako sa bangs ko. Hindi siya pwedeng pumunta sa bahay. Baka makita siya
ni Momsie~ >.<
“Dress? Para sa date natin?” Nakanaks! Dumedate na ako. >//<
[“Yeah, I don’t want you to embarrass me infront of the people. Gusto ko presentable
ka kagaya ko.”]
I hissed and then rolled my eyes, “Fine… Ikaw na gwapo. Ang yabang naman…”
[“Ikaw ang nagsabi nyan. Hindi ako.”]
“Oo na… Oo na! Sige na pupunta na ako dyan. Pwede mo namang iabot yan sa akin dito s
a campus, gusto mo pa sa coffee shop. Gusto mo lang ako maka-date eh.”
[“Tss… Whatever you say, it’s a date, then.”]
And then he hung up the phone leaving me dumbfounded. Haluuuuh? Anyare dun? Nilo
ko ko lang, bumigay naman.
I flipped my bangs beautifully, “May crush din yata sa akin yun eh. Hihihihi…” :””>
***
Medyo nagkaroon pa ako ng aberya papunta sa car park ng E.H.U. Nakita ko na nama
n kasi na inaapi ang mga sissies ko ng dalawang echoseras sa hallway! Lakas maka
bully eh. Eh sina Kaye Anne at Gail pa naman walang lakas ng loob sa pakikipagba
ngayan. Hindi katulad sa akin na palaban! Laking Sitio Maligaya yata ‘to! (~~,)+
Nakakainit ng ulo kapag hinuhusgahan nila ang kaibigan ko na malalajuntay daw. D
uh! Kasalanan ba ni Gail na tamaan siya sa ulo ng soccer ball kaya naman dinala
siya ng isang Papable na nagngangalang Kurt sa kanilang private room dito sa E.H
.U kahapon? Tinulungan ko kasi sila kahapon. Nawalan ng malay eh… At dahil dun, mu
khang nagka-haters ang aking kaibigan. Mukhang maraming fans yung papable eh. Ke
-gwapo gwapo naman din kasi nung Kurt! Ang yummy! *Q*
“Hello?! Dapat pinaglaban mo ang sarili mo, Gail. They would think na totoo yung s
inasabi nila sayo.” Palabas na kami ng E.H.U ngayon. Medyo sinesermunan ko si Gail
kasi iniinsulto na nga siya kanina, hindi man lang pinagtanggol ang sarili niya
!! Kaloka! >.<
“I don’t care what they think of me. In fact, I don’t think about them at all,” she reto
rted in a serious tone. Napapalakpak naman kami ni Kaye Anne dun! English yun! S
osyaaaaaaal~! ^_____^/
Nang makarating na kami sa tapat ng service car nila Kaye Anne at Gail, which ha
ppened naman na katapatan lang kung saan nakapark ang kotse ko ay tinulak ko na
sila papasok doon sa loob.
“Gail, you should have said that straight to their faces, hindi sa amin. Tsk. Luma
rga na nga kayo kung saan man kayo pupunta.” Nakangiti kong sabi sa kanila.
Kaye Anne grinned to me, “Sa mall, tara sama ka.. ^__^”
Umiling-iling lang ako sa kanya with matching hand gesture pa. “No sorry. Pass mun
a ako, sissies ha? May lakad ako eh.”
“Eh? Date ba yan?” Si Gail yun.
I giggled, “Hihihihi! Parang ganun na nga. Sige na, bye!” Sinarado ko na ang pinto s
a backseat pero binuksan naman ni Gail yung car window. Ang kulit ng babaeng ito
oh! =)
“Hey, Chloe! Sinong ka-date mo?”
Tumalikod na ako sa kanila at nagsimula nang mag-leap palapit sa kotse ko. “Hehehe
.. si Mr. Cold guy ng X10!”
“Hey, Chloe! Remember the golden rule eh?”
Napahinto ako sa narinig ko. Oo nga pala. How could I forget that?
Humarap ako sa kanila at nginitian sila ng tipid. “Yep, I know! Hindi pa naman ako

mag-aasawa noh! It’s just a date! Sige na bye na…” And then I got inside my car.
Hindi naman kalayuan ang coffee shop kung saan kami magkikita ni Dustin kaya mab
ilis akong nakarating dun. Dun lang naman kami magkikita sa coffee shop kung saa
n may nakaaway ako na girlash na mala-Dora ang buhok. Pfft! Anyway, sa tindig pa
lang ni Dustin, nakita ko na agad siya sa loob ng shop. Outstanding ang peg! =)
)
“Hi…” Walang ano-ano’y umupo na ako sa seat kaharap niya. Kunwari nalang walang nangyari
nung Sunday. Mukha namang hindi big deal sa kanya yun. (_ _”)
He eyed me coldly and then I notice, he’s pushing the cup of coffee on top of the
table towards me, “Black coffee for you… Mainit pa yan…”
“Thanks…” Mahinang sabi ko sa kanya. Napansin ko na may nakapatong din na laptop sa ta
ble sa harapan niya. Mukha tuloy siyang busy, “Busy ka?”
Umiling siya, “Nope… Facebook lang.”
Akala ko naman, may school work chuchu. Adik din pala sa social-networking site
ito! XD
“So, what’s up?” Pagbubukas ko ng topic. Pakiramdam ko kasi pag hindi ako nagsalita ni
to, hindi rin siya magsasalita. Boring much. >.<
Sinarado niya muna ang laptop niya saka niya ako tinignan, “I want you to wear lig
ht make up on Thursday night.” Tapos may tinuro siya sa tabi ko kaya tinignan ko n
aman yun. Dun ko lang napansin na may paper bag sa right side ko. “I hope you’d look
classy on that dress.” =___=
“Anong color?” ^u^
“Why don’t you take a look?” =___=
Sinilip ko naman ng konti ang loob ng paper bag. Ang nakita ko lang ay puting pa
pel kaya hinalungkat ko pa. At dun ko nakita na sky blue yata yung kulay. Basta,
nasa shade ng blue. *u*
“Sa bahay ko na titignan…” Humigop muna ako sa black coffee ko, “Thank you, Dustin.” :)
“It’s nothing… Ako ang nakiusap sayo kaya ako rin dapat ang gagastos. Anyway-----“
Naputol ang sinasabi niya nang biglang tumunog ang phone ko. “Excuse me lang ha?” I
murmured to him before looking at my phone’s screen. Si Warren pala ang nagtext.
-From: Warren
Chloe, nasa bahay knb?
-Yun ang text niya kaya nireplyan ko muna siya na wala pa ako sa bahay bago ko ha
rapin ulit si Dustin.
“Oh, game… Nasaan na ba ulit tayo?” ^_^
Sa paraan ng pagtingin niya sa akin, mukha na siyang naiirita sa akin. Hahaha! A
ng cute cute pa rin kahit naiirita siya. Ang cold pa rin ng mga mata eh. :3
“As I was saying, kapag tinanong ka ng Dad ko kung paano tayo nagkakilala, sabihin
mo sa kanila ang totoo.” =___=
I nodded my head, “Sa bookstore?” Tumango naman siya. “Oh tapos?”
“Tell them that we started dating since then…” =___=
“Bakit mo ba kailangan na may date sa chuvachenes na yun?” Tanong ko ulit sa kanya.
“Chuvachenes?” =___=
Hindi ko tuloy mapigilan na hindi mapatawa. Bwahahaha! Ang cute ng pagkakasabi n
iya ng chuvachenes. ^____^
“Gay lingo yun… Nakasanayan ko lang.” XD
“Tss… Hindi nakakatuwa.” Sabay higop niya sa kape niya. “Kung bakit ko kailangan ng date
------“
Tumunog na naman ang phone ko kaya napahinto siya sa pagsasalita. “Sige lang, naki
kinig ako. Pagpatuloy mo.” Binasa ko yung message ni Warren habang nakikinig ako k
ay Dustin.
-FROM: Warren
May sasabihin kasi ako sayo. Nasaan ka ba ngayon?

-“Makulit na nilalang si Warren…” Mahinang sabi ko sa sarili ko.
“Warren?” =___=
Napatingin ulit ako kay Dustin. Mas dumoble na yung pagkairita ng mukha niya nga
yon kesa kanina. Hala, mainit na yata ulo niya.
“Yung friend ko… Nagtext kasi… He-he-he-he.” -__“That’s rude, Chloe. Talking to someone while texting?” =___=
I pouted my lips. Nakaka-hurtlalu naman ng feelings ‘to si Dustin. Masyado siyang
prangka. Straight-forward. >3<
“Last na… Rereplyan ko lang…” Mahinang sabi ko sa kanya saka ako nagcompose ng message f
or Warren saying; Maya na sa bahay… Punta ka nalang dun.
Pagkatapos kong i-send yun ay humarap na ako kay Dustin. Humigop pa ako sa kape
ko bago ko ipatong ang phone sa ibabaw ng lamesa.
“I’m done… Sige na, nasaan na tayo ulit?” Nakakasira siya ng mood (_ _”)
“You asked me why I needed to have a date on that night, didn’t you?” Tumango-tango ak
o sa kanya. Yung tipong walang gana. “I have this arrogant, self-centered and inse
cure step-brother who’s fond of boasting me.”
“So?”
“Aasarin niya ako kapag wala akong kasamang date sa gabing yun. Sigurado akong ipa
gmamayabang niya sa akin ang bago na naman niyang prospect. Don’t worry------“
For the nth time, naputol na naman ang pagsasalita niya nang mag-ring ang phone
ko sa ibabaw ng lamesa. Nagdadalawang isip pa ako kung sasagutin ko yun.
“Err… Just a minute, Dustin? Excuse me lang…”
His brow creased as he replied me with a hard--- “NO…” Nagulat ako nang kunin niya ang
phone ko at tinanggal pa ang battery dito. Hindi lang yun… Halos lumuwa na ang mg
a mata ko nang inilubog niya ang phone at battery sa iniinom niyang kape.
“That’s what you get when someone’s interrupting our god-amned conversation…” He said to m
e coldly yet irritatingly.
Nag-init na bigla ang ulo ko sa ginawa niyang yun. Tumayo ako at hinampas nang m
alakas ang lamesa namin. Nakuha ko tuloy ang atensyon ng mga tao sa paligid nami
n pero wala akong pakealam!!!!!
“WHAT THE HELL IS YOUR PROBLEM?!? BAKIT MO GINAWA YUN?! SUMUSOBRA KA NANG BWISIT K
A!” Hindi ko na napigilan ang sarili ko na ibuhos sa shirt niya ang kapeng kaninan
g iniinom ko. Napatayo tuloy siya.
“SH*T!”
Tinaasan ko siya ng kilay, “Pwede mo naman akong pagsabihan kanina kesa yung ilubl
ob mo ang phone ko sa kape. Masyado kang highblood!” Hindi lang yun, dinuro ko pa
siya. “Starting from now, hindi na kita kilalang bwisit ka! CHE!”
Sabay walk-out ko dun sa coffee shop at nagmamadaling sumakay sa kotse ko. ARGH!
Kahit na bakat pa ang abs niya sa basang shirt niya, I still hate him to the 99
th power!!!!!!
Uwaaaaaah! Wala na akong cellphoooooooooone!!! TT__________TT
--THE NEXT DAY-DUSTIN’S POV
=______________=
*BAAAAAM!*
“Problema mo, dude? Bakit kanina ka pa nagdadabog dyan?”
Bago ko sagutin si Wayne ay padabog kong sinarado ang pinto ng kitchen cabinet k
o. “Huwag ka nang magtanong pa dyan. Nakikikain ka na nga lang dito, mangingielam
ka pa.” =_______=
Padabog kong ibinagsak ang chips sa counter table at umupo na ako sa highstool k
atapat siya.

“Para kang nagyeyelong dragon dyan eh. May problema ka ba?” Tuloy-tuloy lang siya sa
pagkagat sa butter cookie habang nakatingin sa akin. “Alam mo namang tropa tayo d
iba? Gusto lang kitang tulungan dahil mahal kita. Pfft!” XD
“Tss…” Sanay na ako sa mga ganyan ni Wayne. Hindi siya bading, inuunahan ko na kayo. M
asyado lang yan pa-sweet to the point na isinusuka ko na siya. =_____= “G*go… Kumain
ka nalang dyan.”
“Ang dami mong stocks ng pagkain dito ah.” Uminom naman siya ng apple juice saka niy
a ako tinapik sa balikat. “Di nga, dude, may problema ka? Si Jenine na naman ba ya
n?”
Sinamaan ko siya ng tingin. Nyemas. Ayoko na ngang marinig ang pangalan na yun e
h. Tsk!
“Wala na akong pakialam dun. Iba ‘tong problema ko,” dumampot ako ng butter cookie sa
harapan niya at kinagatan iyon. “Hindi ako matahimik eh.”
“Hindi daw tahimik! Hindi daw tahimik! Eh lagi ka namang tahimik. So, anong gusto
mong palabasin? Ganyan ka mag-ingay? Woah… Easy dude, nakakabingi~” (~~,)+
Ugh! Potek! Naalala ko na naman tuloy yung reaksyon ni Chloe kahapon. Seriously,
she really looked like an angry ogre. Grabe magalit. Dragonesa. =________=
“May nagalit sa akin kahapon. Babae.” Nagbukas ako ng beer-in-can saka ako uminom mu
na dito. “Takte, para siyang sinapian ng kung anong engkanto. Sobrang magalit.” =___
=
Nginitian naman niya ako ng nakakaloko. “Yan ba yung sinasabi mo sa akin nung isan
g araw na date mo sa Thursday?” Tumango-tango ako sa kanya. “Loko! Inaway mo pa! Bak
a ‘di na yun pumayag na maka-date ka. Lagooooot!”
“Tss…” =_____= Edi wag pumunta. Problema ba yun?
“Yan yung kaibigan nila Kaye Anne diba?”
I just shrugged my shoulders and grabbed another cookie, “Siguro…”
“Bakit ba nagalit?”
“Nairita na ako habang nag-uusap kami. May text ng text sa kanya, kaya ayun inilub
lob ko ang phone niya sa kape.” Bumuntong-hininga ako sa inis. “Sinubukan kong ipaay
os ang phone niya kaso wala ng pag-asa. Ibinili ko nalang siya ng bago. Yung mas
maganda pa.” =______=
Medyo nabigla ako nang akbayan ako ni Wayne na may kasamang patapik-tapik pa sa
braso ko. “Lul, Dustpan! Dapat magsorry ka rin… Suyuin mo para mawala yung galit say
o.”
Sinamaan ko siya ng tingin. Imposible. Magsosorry at manunuyo? Hindi ko yun gaga
win kahit mamatay man ako. (=_____=)+
“In her dreams…” =_____=
“Taas ng pride mo, Dustpan! Abot hanggang Uranus!” >:D
Kung si Jenine nga dati, kahit kailan, ni isang beses hindi ko sinuyo, siya pa k
aya? I’ll never fcking do that… =________=
CHLOE’S POV
Kagagaling ko lang from E.H.U. Nasa pinto pa lang ako nang bahay namin nang mapa
nsin ang dalawang maleta na nakaharang sa daan. Kanino kaya ito?
“Momsieeeeeeeee!” Tawag ko habang papasok sa loob. Nakita ko naman siya agad pababa
ng hagdan.
“Oh bakit, anak?”
Lumapit ako sa kanya at nagmano, “Kanino po yung mga maleta?”
“Sa akin…” Nakangiting tugon niya. “I’m going to Canada.Pinapapunta ako ng Dad mo.”
Nalungkot tuloy ako bigla. Uwaaaah! Bakit sila parit-parito lang sa Canada? Sama
ntalang ako, hanggang Sitio Maligaya lang. Kainggit! >3<
“Hanggang kailan po kayo dun?” :(
“3 weeks or 1 month? Ewan ko. Alam mo naman ang Kuya mo, pipigilan na naman ako nu
n. Sige na, Cha, alis na ako. Mahuhuli ako sa flight…” Sinundan ko lang siya palabas
ng pinto. Gusto kong sumama. TT___TT
“Pasalubong, Momsie ah? Pakamusta nalang po kina Kuya Cho at Dad.” :(
Ngumiti naman siya sa akin at saka niya ako binigyan ng mabilis na yakap. “Oo nga

pala, Cha-Cha. Dito muna mag-i-stay sina Warren at Sheen hanggang sa marenovate
ang bahay nila.”
O_______O
“Momsie?? Ano po ulit yun?”
“Alam kong narinig mo na, huwag nang ipaulit sa akin. Bingi lang, anak?” Wow, makaba
rag si Momsie eh. Kaya idol ko siya eh. Wapak men!
“Ipaparenovate kasi ang baha
y nila. Wala silang matutuluyan kaya inoffer ko ang bahay natin. Sina Warren at
Sheen lang naman. Si Clara, uuwi yata saglit sa Sitio Maligaya.” Si Tita Clara ang
Mom ni Warren. -_“Okay po.” (_ _”)
“Asikasuhin mo sina Warren at Sheen ha? Babantayan ka na rin nila habang wala ako.”
***
Medyo nakakabother naman yung temporary na pag-stay nila Warren at Sheen dito. H
indi naman sa wala akong tiwala sa kanila, ang akin lang, hindi ako sanay na may
ibang tao sa bahay namin bukod sa mga kasambahay namin. Naku, hindi na pala dap
at muna ako magmukhang dugyot dito sa bahay. Minsan kasi wala akong pakialam sa
itsura ko pag nasa bahay ako eh. Minsan nga, hindi ako nagba-bra eh. Secret lang
yun ah! Huwag niyong sabihin sa madlang Pilipinas. >:|
Hanggang ngayon, wala pa rin ako sa mood. Hanggang ngayon kasi ay wala akong pho
ne. Nakalimutan kong sabihin kay Momsie. Ugh, ‘di bale na, sasabihin ko nalang yun
pag nag-chat kami. Imbyerna kasi yang Dustin na yan! UGGGGGGGH! Ayoko na talaga
sa kanya… Dahil sa nairita siya, tama ba namang sirain ang phone ko????!!! Kakabi
li ko pa lang nun eh!!! >_____________<
Dahil tapos na ako sa mga assignments ko at wala na akong magawa ay lumabas nala
ng ako sa kwarto. Pupunta sana ako sa kitchen para magbutingting ng makakain nan
g marinig kong may nagdoorbell.
Nakita kong lalabasin sana yun ng isa naming katulong pero pinigilan ko siya. “Ako
na po… Paghanda niyo nalang po ako ng makakain. Night snacks…” :> Night snack. Hindi
pa naman midnight eh. 9PM pa lang. XD
Pagkadating ko sa labas, nagtaka ako kasi wala namang tao. Binuksan ko pa ng mal
aki yung gate at lumabas pero wala… zero talaga. As in waley. Kuliglig nga lang an
g naririnig ko eh. Kalurkey! X)
“Nangtitrip yata yun…” Tumalikod na ako at akmang babalik na sa loob nang may masipa a
kong chuvaness sa paanan ko. Tinignan ko naman kung ano ito.
Isang blue medium sized na paper bag na may tatak na SAMSUNG.
Dinampot ko naman ito at pinagmasdan ang labas nito. May napansin akong little c
ard na nakadikit sa harap kaya binasa ko ito.
--Sorry.
--My lips automatically twitched sideways, my nose crinkled and my forehead frowne
d upon reading the card. Isa lang ang taong pumasok sa isip ko.
“Magsosorry na lang, hindi pa sa personal. Dustin talaga… Tsk tsk!” =___=
Pero in fairness, bongga ang pinalit ah! Yung latest model. Samsung Galaxy Y. :””>
Papasok na sana ako sa loob nang biglang may tumawag sa pangalan ko. Syempre, ni
lingon ko naman kung sino yun…
“Chloe!”
Nakita kong kumakaway si Sheen sa akin kasama si Warren. Naku Chloe, sanayin mo
muna pansamantala ang sarili mo na magkaroon ng housemates.
“Ngayon na kayo lilipat dito?” ^_^
“Yup…”
“Sige, pasok na kayo. Ihahatid ko na kayo sa guest room.”

***
A/N: As it shows sa title, turtle update siya. Kaya matatagalan po ang next upda
te nito kasi magfofocus ako sa DSYLM. Hope u guys understand :)
**************************************
~9~ Sorry Na
**************************************
~9~

SORRY NA

DUSTIN’S POV
Kasalukuyan akong naglalakad sa hallway nang mahagip ko ng paningin si Chloe. Na
pahinto tuloy ako sa paglalakad at pinagmasdan siyang nakaupo sa bench habang na
gbabasa ng notes mula sa malayo. Takte! Anong gagawin ko? Nagsorry naman na ako
sa kanya kagabi diba? Hindi nga lang personal pero… ugh! Hindi pa rin ako matahimi
k.
What’s with that girl that made me bother like this?
Bahala na… Basta magsosorry nalang ako. Nasa sa kanya naman yun kung hindi niya ak
o papatawarin. Basta ako, magsosorry. Tapos! Tsk!
Palapit na ako sa kanya nang bigla siyang mag-angat ng tingin. Nagkasalubong ang
mga mata naman at sabay din kaming umiwas ng tingin. Anak ng ****! Ano bang nan
gyayari sa akin?
Nabwisit ako nang biglang may lumapit sa kanyang dalawang lalaki. Pinagitnaan pa
siya ng dalawang ito pero alam kong nakatingin pa rin si Chloe sa akin.
Hindi ko alam kung bakit pero bigla ko nalang siya nilagpasan at dumiretso nalan
g sa car park.
Sh*t… What’s wrong with me? Magsosorry lang pero naduduwag pa???! UGH! AYOKO NA NGA!

CHLOE’S POV
“In fairness, Warren. Ang sarap mong magluto. Supeeeeeeer!” Sabi ko sabay subo ko pa
ng isang spoonful ng paella ala Warren. :)
“Salamat, Chloe.” He replied with his smile.
“Kapag dito kayo talaga tumira for good, malamang tataba ako sa sarap ng luto niyo
ng dalawa ni Sheen,” tinignan ko si Sheen. Wala man lang kibo ang loko dahil busy
sa pagkain niya. “Sheen, hinay-hinay. May bukas pa!”
“Nagutom ako, Chloe eh,” natatawang sabi niya saka siya uminom ng tubig.
Thursday na. Second night na nina Sheen at Warren sa pag-i-stay sa bahay namin.
So far so good. Wala namang hassle. Hindi rin naman kasi sila palatambay sa baha
y. More time on school kasi sila. Well, hindi ko lang alam tuwing weekends. Bast
a, mababait naman silang housemate. Lagi kasi akong busog. Mehehehe~ *u*
Pagkatapos naming kumain ng dinner ay nagkanya-kanya na kami. Hinayaan nalang na
min ang housemaid namin na maghugas ng mga pinagkainan namin since tinatamad ako
at sila Sheen at Warren naman ang nagluto. Masama pala yung nagluto ka tapos ma
gbabasa ka ng kamay? Baka raw kasi mapasma. Oh well, thoughts to ponder. :””>
“Matutulog ka na, Chloe?” Tanong sa akin ni Warren habang paakyat kami ng hagdan. Pa
rehas kaming pupunta sa kanya-kanya naming kwarto. Si Sheen? Ayun, nasa swimming
pool area. Nagrereview daw para sa quiz nila bukas. Medyo studious kasi ang peg
nun. XD
“Hindi pa naman. Bakit?”
Nagkibit-balikat siya. “Nuod tayo ng movie pagkatapos ni Sheen magreview. Gusto mo
?”

“Anong panunuorin?” Wala naman akong ibang gagawin kaya ayos lang ^_^
“May binili akong DVD nung Linggo. Comedy…”
“Ay, sige-sige… Katukin mo nalang ako sa kwarto ko kapag manunuod na tayo ha?”
Tumango-tango naman siya. “Sure…”
Dumiretso agad ako sa kwarto ko para mag-ayos ng sarili ko. Naghalf-bath na rin
ako para fresh feeling and looking. Nagbihis lang ako ng pair of pajamas. Syempr
e yung makapal yung tela.
Paupo na sana ako sa mini couch para magbrush ng buhok nang bigla kong mahagip n
g paningin ang aking brand new phone sa ibabaw ng center table. Napangiti tuloy
ako ng bonggang-bongga. Nawalan nga ako ng cellphone pero bongga naman ang pumal
it dito. :””>
“Kamusta na kayo yung lalaking yun?” Kinuha ko ang phone at pinagmasdan ito.
Kaloka lang si Dustin. Hindi sa nagpapapansin ako ah! Pero parang ganun na ng
a ang ginawa ko kanina. Tumambay lang naman ako kaninang tanghali sa lugar kung
saan makikita niya ako agad. Titignan ko lang naman kung lalapitan niya ako at t
atanungin niya ako ng ‘Kamusta yung phone? Ayos ba? Sorry na.’ Pero waley eh. As in
nganga! Dinaanan lang ako ng loko. Gusto yata nun na ako ang unang papansin sa k
anya eh. MUKHA NIYA. Tsssss -_Ilalapag ko na sana ulit ang phone ko sa center table nang bigla itong magring.
Nang tignan ko ang screen, unregistered number naman. Malamang, Chloe~ Wala pang
nakakaalam ng bago mong number. Miski nga ako, hindi ko alam ang number ko. Oh,
anyway, sino kaya itey? (_ _”)
“Hello, sino ‘to?”
[“Labas ka nang malaman mo.”]
“Ha?”
[“Lumabas ka sa terrace.”]
“Eh?”
[“Are you stupid or just plain stupid? Labas na.”]
=________=
Kapag ganitong salita, sigurado akong si Dustin ito. Bukod kasi sa gwapo ang bos
es ay mayabang pa. Tsk tsk tsk!
[“What? Aren’t you gonna go out? Umaambon na dito. Mababasa ako.”]
“Nasaan ka ba?” *insert kunwari hindi naeexcite tone here*
[“Kaya nga kita pinapalabas sa terrace ng bahay niyo diba? Nandito ako sa labas. I’m
starting to get soak in the rain. Go out, will you?”]
“Wait lang!” Tinignan ko muna ang sarili ko nang mabilisan sa salamin saka ako kumar
ipas ng takbo papunta sa terrace ng kwarto ko. Nakita ko kaagad siya dun sa laba
s ng gate. Bakat na yung abs dahil basa na siya este… Basa na talaga siya. Forget
the abs. Kawawa naman siya. Mukha na siyang basang sisiw >.> “Dustin, wait lang ha
! Bababa ako dyan!”
“Ge lang…” =__=
Nakakataranta~ Nagmamadali akong lumabas ng kwarto at pinuntahan siya sa labas.
Sa sobrang pagkataranta ko, wala akong nadala na payong. Basta, sarili ko lang a
ng dala ko. Shunga ko talaga sa mga ganitong panahon ~____~
Binuksan ko kaagad ang gate.
Uwaaaah! Basa na rin ako. Ang lakas na ng ulan.
“Tara sa loob, Dustin.” Hinila ko siya sa wrist niya at tuloy-tuloy na pumasok sa lo
ob kaso natigilan ako nang maalala ko na lalaki pala si Dustin! OH MY! Magiging
hot issue ito para sa mga kasambahay namin O______O
“Teka lang, labas muna ulit tayo.” Hinila ko ulit siya palabas ng pinto at gumilid.
Pagkatapos nun ay tumingin ako sa mukha niya. Wag kasi sa biceps o sa abs tuming
in! Nakakasira ng presence of mind @_@
“Bawal ka palang pumasok. Gabi na eh… Baka kung ano nalang isipin ng mga maid namin.
Makarating pa kina Momsie.” >,>
“Hindi ka ba talaga hospitable sa bisita?” =___= Sabi niya habang pinapagpag ang bas
ang buhok niya. Pagpag ba ang tawag dun? Ay ewan!
Nakonsensya naman daw ako dun sa pamumutla ng labi niya. Halatang nilalamig na s
iya. What to do, Chloe???
Nagpakawala ako ng malalim na hininga bago ako sumilip ulit sa loob. Kung minama

las ka nga naman, may nakita pa akong isang maid na nagma-mop sa may hagdanan. H
aluuuuuuuuh! :O
Okay, back to Dustin…
“Sige na nga~ Pero pwedeng mamaya na? May tao pa sa loob eh. Hindi ka talaga nila
pwedeng makita kasi pagchichismisan ka ng mga yun. Never pa akong nagkaroon ng b
isitang lalaki ng ganitong oras tapos ‘di ka pa nila kilala.” >3<
Tinignan niya lang ako ng pagkalamig-lamig. Ayos din ‘tong lalaking ito eh noh? Hi
lain ko kaya dila nito para magsalita? -___“Ano na? Kaya mo pa dito?”
Napataas ako ng kilay nang hubarin niya ang jacket niya tapos inabot niya yun sa
akin. Tingin sa mukha, Chloe. Wag kang tumingin sa bakat na abs niya @_@
“Saan ba kwarto mo?” =___=
“Bakit?” O_o??
“Basta. Saan ba?” =___=
Lumingon ako sa likuran ko at tinuro yung terrace sa second floor. “Yun yung kwart
o ko.”
“Ge, pasok ka na. Ako nang bahala.” =___=
“Ha?” Wala na akong nagawa nung tinulak niya na ako papasok sa loob. Siya pa yung na
gsara ng pinto para sa akin. Hala, anong gagawin nun? Paano na siya? Kawawa nama
n… Basang-basa na siya. Baka magkasakit siya. >3<
Niceeeee~ Ako na ang concern citizen. Mehehehe~ >:3
Nagmamadali na akong umakyat papunta sa kwarto ko. Nakakapagtaka… Bakit napapunta
dito si Dustin nang biglaan? Well, ito na yung pangalawang beses na ginulantang
niya ako sa pagpunta niya dito. Stalker talaga siya. (_ _”)
“Magsosorry lang kasi, di pa magawa,” sabi ko sa sarili ko habang binubuksan ang pin
to ng kwarto ko. Pagkapasok na pagkapasok ko sa loob, natigilan ako nang makita
ko si Dustin na nakaupo dun sa couch. As in sitting comfortably ang peg! 0______
____0
“Pahiram ng towel ha?” =___=
Napaismid ako sa kanya. Pahiram ng towel? Eh gamit na nga niya… Wow ha!
“Ano pang magagawa ko, eh ginagamit mo na. Feel at home lang ha?” Sarkastikong sabi
ko sa kanya habang tinitignan siya. “Teka, paano ka ba nakapasok dito?”
“Sa terrace…” =___=
Hala, sa terrace daw? Yung totoo, kasali ba siya sa akyat-bahay gang? ~___~
“Anong ipinunta mo dito?” Naglakad ako palapit sa kama at umupo paharap sa kanya.
Umiwas lang siya ng tingin habang pinupunasan pa rin ang basang buhok niya. “Wala
lang. Trip ko lang. Paki mo?”
I rolled my eyes on him irritatingly. Lakas ng katok sa ulo nitong lalaking ito… G
rrrrrrrr!
“Wag mo kong isasali sa pangtitrip mo. Wala akong panahon para sayo! Hindi porket
pinalitan mo ang phone ko, bati na tayo! Spell asa???” Mataray na sabi ko sa kanya
with matching irap pa! Hmp!
“Obvious naman diba? Malamang magsosorry ako. Kunwari ka pa, alam mo naman.” =___=
Hindi ko na mapigilan ang sarili ko na ibato sa kanya ang pinakamalaking unan ko
. Ayun, sapul siya sa noo. Akala niya!
“Malay ko ba?? Eh pwede naman kasi kanina dun sa campus! Pero anong ginawa mo? Din
aanan mo lang ako…” ~_~
Tinitigan lang niya ako ng matagal kaya naman nailang ako. Waaaaaaah! Enebenemen
yeng mata na yan! >3>
“Tinitingin-tingin mo dyan?!”
He just chuckled and then stood up. “May umepal kasing lalaki. Sa tingin mo, dapat
pa akong mang-istor----?” Napatigil siya nang bigla siyang bumahing. Luh, virus a
lert, virus alert!
Tumayo na ako, “Teka lang ha? Kukuha lang ako ng tubig sa baba. Kumain ka na ba?”
Lalagpasan ko na sana siya nang pigilan niya ako sa braso ko. Ang lamig naman ng
kamay niya…~
“Sorry na… Huwag ka nang magalit sa akin ng ganun.”
>//////////<

Eeeeeeehhhhhhh! Yung puso ko oh! Parang palaka kung lumukso… Shemay! Bat bigla ako
ng kinabahan? Sa sobrang kaba ko, para na akong masusuka. Umiikot yung sikmura k
o TT______TT
“Oy. Ano na? Sorry na. Bawi nalang ako sayo.” =___=
Tinanggal ko muna yung pagkakakapit niya sa braso ko bago ko siya harapin. What
the elf is going on with me??? Bat bigla akong nahiya sa kanya? Waaaaah! Masaman
g pangitain ito!
“Oo na…” Pinilit kong maging pormal yung boses ko. Pero sa loob-loob ko, parang gusto
ko nang sumabog! Boom! :O
“Anong oo na?” =___=
“Slow ka rin ba? Oo na. Edi oo na~” >.<
“Oo na? Pinapatawad mo na ako?” =___=
Nakakahiya! Ayan na nga ba sinasabi ko eh. Ayoko ngang sabihin yung linyang: ‘Oo n
a, pinapatawad na kita.’ Kasi naman ang awkward pakinggan!! Parang magdyowa lang!
>/////////<
“Yeah. Bati na tayo.” -_Nagulat ako nang ngumiti siya. As in yung ngiti talaga! Yung smile? Emerghed~ Eh
kung araw-araw naman siyang ngingiti ng ganyan, malamang araw-araw ko na rin si
yang crush!
Eh? Ano ba itong pinag-iisip ko? >//////<
“So, balik na tayo sa dati?” =___=
Bumalik ako sa huwisyo ko nang marinig ko na naman yung boses niya. Napansin ko
tuloy na paos siya. :3
“Oo na, basta ba huwag mo nang uulitin yun.” Kaswal na sagot ko. Yung hindi pahalata
ng naiilang ako :3
Halos higitin ko ang hininga ko nang bigla kaming makarinig nang katok sa pinto
ng kwarto ko. Hala!! Nataranta ako bigla kaya tinulak ko si Dustin papunta dun s
a loob ng walk-in closet.
“Dyan ka lang ha?”
“Chloe, ready na yung DVD. Tara na!” Narinig kong sigaw ni Warren mula sa labas.
Amp! Si Warren nga pala. Manunuod nga pala kami ng DVD. >.<
“Sino yun?” =___= Tanong ni Dustin.
“Si Warren yun… Yung kaibigan ko.”
Biglang lumukot ang mukha niya. “Anong ginagawa niya dito? Akala ko ba bawal kang
tumanggap ng bisita kapag gabi na?”
Ay, irritated much? >.>
“Dito sila pansamantalang nakikitira.”
“Ha?”
“Chloe, ayos ka lang ba dyan? Tulog ka na ba?” Nakarinig na naman ako ng sunod sunod
na katok mula sa labas.
Huminga muna ako ng malalim bago ako sumagot. “Warren, wait lang ha?!”
“Sige! Hintayin ka namin sa kwarto.”
“Sige!” Sagot ko saka ako tumingin na kay Dustin. “Dustin, dito ka muna----“
“Anong kwarto? Anong gagawin mo sa kwarto kasama niya?” =____=
Umiling-iling ako ng mabilis. Yung parang defensive lang. LOL XD “Manunuod kami ng
movie pero hindi na pala… Nandito ka eh. Pagkatila naman ng ulan, aalis ka na dib
a?”
“Ewan ko sayo. Labasin mo muna yun.” Iritado niyang sagot sa akin bago siya tumaliko
d. “Wala bang masusuot dito? Nilalamig na ako.”
“H-Ha? Uy uy! Wag kang mangingielam ng closet dyan ha? Hintayin mo ako dito! Mangh
ihiram ako ng damit! Dyan ka lang!”
“Bilisan mo… Nakakabagot dito.” =___=
Nagmamadali na akong dumiretso papunta sa kwarto nina Warren. Naabutan ko silang
nakapwesto na dun sa couch pero hindi pa nila sinisimulan yung movie.

“Oh, Chloe. Game na?” Bungad sa akin ni Sheen.
“Naku, sorry guys. Inaantok na ako eh,” nagpeke ako ng hikab. “Next time nalang ha?”
“Ay, ganun? Sige ba… Goodnight.” Nakangiting sambit ni Warren habang kumakain ng popco
rn.
“Ge, goodnight, Chloe.” Sabi naman ni Sheen.
Napakamot ako sa ulo ko nun. Waaah! Paano ba ako manghihiram ng shirt at pajamas
nang ‘di nila ako pinaghihinalaan? Bahala na nga!
“Ano pala, Warren… Pwedeng makihiram ng isang pares ng damit sayo? Shirt and pajamas
will do. Please?” *u*
His brow formed a straight line. Bakas ang pagtataka sa mukha niya.
“Aanhin mo?”
“He-he-he-he!” Magpalusot ka, Chloe. Utak, gumana ka, please? “A-ano kasi… Nag-i-sketch
ako ng figure ng lalaki? Oo, tama! Nagdadrawing ako ng lalaki, kaso wala akong i
dea kung paano manamit ang lalaki kaya hihiram sana ako sayo? Kokopyahin ko lang
yung designs… Don’t worry, isasauli ko naman sayo bukas.”
Tumango-tango siya at tumayo na. “Sige, saglit lang.”
“Yay, salamat!” ^________^
Buti nalang ay pinahiram ako ng damit ni Warrren. Ang galing ko ring magpalusot
noh? Nag-i-sketch ng figure ng lalaki? Anong connection nun sa Interior Designin
g? Pfft! XD
Buti nalang nauto ko siya. Ahaha :D
Pagkabalik ko sa loob ng kwarto ko, dumiretso na ako kaagad sa walk-in closet. Y
ung moment na papasok pa lang ako ng pinto, bigla nalang akong hinablot ni Dusti
n sa kamay ko…
At…
Waaaaaaah!!
>////////<
Niyakap niya ako ng sobrang higpit. Halaaaaaaaaaaaaaaaaa!
*dug dug dug dug dug dug*
“D-Dustin, b-b…bakit ka ba nangyayakap bigla?” Waah! Pati boses ko nanginginig.
“Naalala mo pa ba ako? Ako ‘to. Si Dustin.”
“Eh? Oo nga. Ikaw nga si Dustin. Pfft!” Anyare sa kanya? Kinukumbulsyon na ba siya?
“Ikaw si Cha-cha diba?”
Nanlaki ang mga mata ko sa tanong niya. Ayoko sabing tinatawag ako sa ganung pan
galan! Paano niya ba nalaman yun????
“Ako nga, pero Chloe Chanelle Mendez ang tunay kong pangalan. Bakit ba?! Bitaw nga
! Chansing ka ah!” >.< Tinulak ko siya ng malakas. Nagulat ako nang makita kong ha
wak niya ang jacket na binigay sa akin ng childhood friend ko.
Yung jacket na remembrance nung lalaki sa playroom sa mall. Naalala ko, binigay
niya ito sa akin nung matapunan ako ng ice cream sa dress ko.
Nasaan na kaya siya? Kahit nakalimutan ko na kung anong pangalan niya, hinding-h
indi ko pa rin makakalimutan yung mga malalamig na mata niya.
“Cha-Cha, ako ‘to. Si Dustin. Sa akin itong jacket na ito,” sabi niya habang hinahawak
an niya ang jacket. “Binigay ko ito sayo dati nung madumihan ka ng ice cream na ki
nakain mo. Naalala mo pa ba ako?”
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Siya yung batang yun? Teka, Dustin ba an
g pangalan nun? Waaaaah! Bat ba kasi nakalimutan ko? TT________TT
“Sigurado ka ba dyan? Huwag mo kong pinagloloko------ Haaaaaaa? Paano mo nalaman a
ng tungkol dyan?!” What the elf?! Posible kayang siya yung batang yun? Alam niya a
ng tungkol sa jacket ko! Uwaah! Ano ‘to, destiny? Pfft!

“Stupid. Malamang ako yun. Mag-isip ka nga!” =_____=
Inungusan ko lang siya. Sarap balibagin nitong lalaking ito! Tsk!
“Kung ikaw nga yun, ipakita mo sa akin yung bagay na binigay ko sayo noon!” *insert
challenging look here*
He fished his wallet out of his pants’ back pocket. In fairness ah, ang kapal ng c
ash. Mehehe! >:))
Nagulat ako nang kunin niya ang kaliwang kamay ko at nilagay dun ang isang white
gold na earring na may flower design sa gitna nito.
O___________O
“Naniniwala ka na ba?” Tanong niya sa akin.
Pinagmasdan ko lang ang hikaw sa palad ko. Hindi agad ma-sink in sa utak ko na s
iya yung batang lalaki na naging kaibigan ko sa playroom ilang years na ang naka
kalipas.
“W-wow, small world…” yun lang ang nasabi ko.
Ngumiti siya at ginulo ang buhok ko. Hindi pa nakuntento, niyakap niya pa ulit a
ko. Aba’t namimihasa na ah!
“Hinintay kita dun tuwing Sabado pero hindi ka na bumalik. Buti, nagkita ulit tayo…
Ngayon, babawi na ako sayo.”
-A/N:Tuloy-tuloy na ang update dito, since mamaya lang ay tapos na ang AIWG book
2... May tao pa ba dito? :) Dedicated kay Sarah kasi siya ang sponsor ko today l
els ^^ Salamat po!
**************************************
~10~ Say No To Gapang
**************************************
~10~ SAY NO TO GAPANG
CHLOE’S POV
“Hinintay kita dun tuwing Sabado pero hindi ka na bumalik. Buti, nagkita ulit tayo…
Ngayon, babawi na ako sayo.”
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Sa pagkabigla ko, naitulak ko siya ng bo
nggang-bongga. Mukhang napalakas yata yung pagkakatulak ko sa kanya kasi muntika
n na siyang matumbabels ng pak na pak. >.>
“Ang sakit nun ah…” =___= Reklamo niya habang hinahaplos ng pabilog ang tiyan niya. Du
n ko kasi siya tinulak sa parteng yun.
Sinimangutan ko siya. “Duh? Sino ba namang hindi magugulat dyan sa pinagsasasabi m
o?! Anong hinintay mo ko? Seriously Dustin, nagdadrugs ka ba???”
Tinitigan niya muna ako ng pagkalamig-lamig bago siya sumagot.
“Eh totoo naman yung sinasabi ko eh,” sabi niya tapos inikot niya ang katawan ko. Yu
ng tipong inoobserbahan ang itsura ko. Luh!? Anyare sa kanya? Napakawirdo talaga
! >.<
“Oy, oy! Nahihilo ako. Tigil na nga!”
He crossed his arms and then looked at me again. “Ayos ah. Magkano paretoke mo dya
n?” Sabay nguso niya sa bandang mukha ko.
“Anong retokeng pinagsasasabi mo?” -__Ngumiti lang siya sa akin. Yung sikmura ko tuloy, biglang nagrumble. @_@
“Diba pango ka dati? Tandang-tanda ko pa na pango yang ilong mo eh,” at talagang pin
isil pa ang ilong ko! Waaaah! I-wushu ko ‘to eh! (o>_>)~
“Ano ba?!?” Tinampal ko ang kamay niya. Nagulat ako nung tumawa siya ng mahina. Aba… B
akit kaya ganitong ‘tong taong ito? Tumatawa siya sa mga bagay na hindi naman naka
katawa? >.>
“Tumangos ah… Marunong ka na rin bang mag-english ngayon?”
Tinaasan ko lang siya ng kilay. “Malamang! Best in science yata ‘to nung highschool!”

Proud na sabi ko.
“Oh? Anong connect nun sa English?” =__=
Napakamot ako sa ulo ko. Ano nga bang connect ng Science sa English? Shunga mo t
alaga, Chloe kahit kailan. Pahiya ako ng konti dun ah -////“English language yung ginagamit sa Science. Pfft! Wag ka nga!” +____+
At ayun, tumawa na naman siya. Hindi ko nalang siya tinignan kasi the more na ti
nitignan ko siyang tumatawa o ngumingiti, the more na bumabaligtad yung sikmura
ko. Hindi naman sa sinisikmura ako ah. Parang may nagrurumble kasi sa loob ko. @
_@
“Ayos ah. Nagkita ulit tayo. Kaya pala nung unang beses pa lang kita nakita, pakir
amdam ko may koneksyon tayo sa isa’t-isa.” Hindi ko siya tinitignan, pero alam kong
nakangiti siya sa tono pa lang ng boses niya.
Ano ‘to linya ng kuryente? MERALCO? May connection?
*dug dug dug dug dug dug*
>///////<
Nginitian ko siya ng pilit. ‘Di ko alam kung bakit pero talagang nanginginig yung
lips ko! Uwaaah! Masama na ito! TT______TT I have to stop this or else I’m gonna p
unch myself. >.<
“K-koneksyon? Ayos ka lang? Korny mo, dre!!”
Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa. Tapos ngumisi pa ang walangya! Aba!
“So, ikaw pala yung batang nakalaro ko noon? 10 years na rin yata yun?” Sabi niya sa
akin habang tinitignan lang ako ng makahulugan. Err! ‘Di rin ako makapaniwala na
yung batang kalaro ko nun ay itong taong nasa harapan ko ngayon. Kaya pala paran
g pamilyar yung mga mata niya sa akin.
Cold set of eyes.
Nabalik ako sa huwisyo nang pumitik siya sa harapan ng mukha ko.
“Natulala ka na dyan. Mas lalo akong gumwapo noh?” Nakangising sabi niya kaya sinima
ngutan ko siya. Yabang eh!
“Ang hangin mo naman! Naku, excuse me na nga.” Nilagpasan ko siya at dumiretso sa di
reksyon ng bathroom. Kung bakit dito ako dumiretso? Aba ewan ko rin. Pfft! XD
“Chloe, saan ako maghuhubad?”
>////////<
Napatigil tuloy ako sa pagpasok sa bathroom. Grabe! Maghuhubad talaga?
“Ano ba naman yan! Hubad talaga?” Tinakpan ko pa ang parehas kong tenga. “Pwede bang m
agbihis nalang kesa maghubad? Ang pangit sa pandinig eh!” >.<
Kahit na nakatalikod ako, rinig na rinig ko yung tawa niya. Woah, napapadalas na
yata yang ngiti at tawa niya. Is that because of the beautiful me? XDDD Ayt, fe
elingera!!
“Parang ikaw hindi naghuhubad ah.” Then he chuckled foolishly.
Nilingon ko siya at sinamaan ng tingin. “Mahiya ka naman. Nasa kwarto ka ng babae
oh!”
He hushed me, “Ssshh! Wag kang maingay. Marinig ka sa labas eh.”
Ay oo nga pala. Bat ba di ko naisip yun? Masyado kasi itong lalaking ito! Winawa
la ako sa tamang pag-iisip. Nakakalurkey! -___“Tss… Bahala kang magbihis dyan. Katukin mo nalang ako kapag tapos ka na. Okay?” Matar
ay na sabi ko.
Ngumisi siya. “Are you sure you won’t peek?”
My eyes bawled in disgust. “Yucky! Wala akong interes dyan sa katawan…” Lunok. “—mo uy! Wa
la akong hilig sa mga abs abs na yan. Sa abs mo pa kaya?? Teka, may abs ka ba? B
aka isang malaking monay lang yan! Pfft!”
He chuckled silently. “Sigurado ka? Eh ano yun?” Sinundan ko ng tingin yung tinuturo
niya. Napakagat-labi nalang ako nang makita ko yung nakadikit na poster sa pade
r ni Taylor Lautner na nakatopless. As in, visible yung eight pack abs niya. Uwa
aaaaaaaah! >//////////////<
“Di pala mahilig sa katawan ah.”
Inirapan ko siya kahit hiyang-hiya na ako. “Exceptional si Taylor Lautner! Tse!”

Sa loob ng bathroom, wala naman akong ginawa. Umupo lang ako sa nakasaradong toi
let sabay salumbaba.
Si Dustin yung naging kaibigan ko nung nasa Playroom ako? Yung batang masungit a
t walang ginawa kundi ang maglaro ng gameboy? Yung batang inaaway lahat ng gusto
ng sumali sa lutu-lutuan namin? Yung batang pinagduduldulan sa akin na pango ako
? At yung pasaway na batang niyaya ako na tumakas mula sa Playroom?
Bakit?! Bakit pa siya bumalik sa buhay ko?! Bakit niya ako pinapahirapan ng gani
to? Bat niya pinapatibok ang puso ko? TT_______TT
Hahahahaha! XD Ang drama. Tumitibok naman talaga ang puso ko! Naku, masyado na a
kong adik sa mga novels kaya siguro ako ganito mag-isip. Hahaha! XD
“As in, siya yun?” Bulong ko sa sarili ko. Wow, ang galing ah. Hindi ko iniexpect na
magkikita pa kami ulit. Of all people, siya pa??? Ang galing naman. Yung totoo?
Soulmates ba kami? Pfft! :”””>
Napasinghap ako sa gulat nang marinig ko na yung pagkatok niya mula sa labas ng
pinto. Napasapo tuloy ako sa dibdib ko. Calm down! Calm down! Calm down! Bakit b
a ako kabado ngayon????
“Chloe, tapos na ako. Labas ka na dyan.”
Huminga muna ako ng malalim bago ako tumayo at lumabas ng bathroom. Sumalubong a
gad sa akin si Dustin na nakasuot na ngayon ng pajamas at plain shirt. Kahit sim
ple lang yung get-up niya, gwapo pa rin. Weeeeee~ :”””>
“Hindi ka pa ba uuwi?”
Nagshrug siya. “Lakas pa ng ulan.”
“May kotse ka naman diba?” Naglakad na ako palabas ng walk-in closet at dumiretso na
dun sa kama. Siya naman dun pumwesto sa couch.
“Nandun pa naka-park sa playground. Malayo dito.” =___=
Napakamot ako sa buhok ko sa sobrang inis. Eh paano kung ‘di tumila yung ulan, dit
o siya magpapalipas ng gabi sa kwarto ko??? No way!
“Dun ko pinark sa malayo para ‘di mo ko mapansin.” Paliwanag pa niya habang nakatingin
sa akin. “Dito nalang ako magpapalipas ng gabi. Pwede ba?”
I showed him my ‘Are you kidding me?’ look. “Ayoko nga! ‘Di pwede!” >O<
“Sssshhh… Lakas ng boses mo.” =____=
“Ugh, basta. ‘Di ka pwede dito. Ang pangit tignan, lalaki ka at babae naman ako. Tap
os, nandito tayo sa iisang kwarto. Duh???” >O<
He looked at me with a bored expression. “Ano naman? Wala naman akong gagawing mas
ama sayo. Baka ikaw, meron.”
Pinanlakihan ko siya ng mata. Kapal ng mukha nito! O___O!!
“Ano?? Baliw ka ba o may sayad lang??”
Tinawanan lang niya ako ng mahina sabay higa dun sa couch. Mukha tuloy siyang ka
wawa. Ang liit kaya ng couch na yan. Pangdalawang tao lang kasi yun.
“Kapag naaksidente ako sa daan, ikaw ang sisisihin ko. Kaya pagbigyan mo na ako di
to. Besides, masakit ang ulo ko, Chloe.” *insert nakakaawang voice here*
Pinikit na niya ang mga mata niya tapos minasahe pa niya ang sentido niya. Napap
out tuloy ako. Waaaaah! Bat ang lakas niya mangonsensya??? Kasalanan ko bang pum
unta siya dito para magsorry? Kasalanan ko bang ‘di niya ako matiis?? >//////< Weh
? Wag niyo isali yung last ah? Mehehehe.
“Psstt! Hoy!”
Nagmulat siya ng mata saka siya tumingin sa akin. “May pangalan ako. It’s Dustin.” =__
__=
“Fine, Dustin.” Nagroll eyes ako at umayos ng upo sa kama ko. “Magpromise ka! Huwag mo
akong gagapangin.” +_____+
Halos magsalubong na yung kilay niya sa sinabi ko. Ha! Naninigurado lang. Kahit
gwapo siya, huwag niyang gagamitin yun sa pang-aakit. Lels ^^… Joke lang! ^_^v
“Anong gagapangin? Ano ako, ahas?” =___=
“Aish! Magpromise ka na kasi!” >O<
“Oo na. Promise. Magpromise ka din.”
Kahit nabubwisit ako sa pagkaambisyoso niya, tinaas ko pa rin yung right hand ko
sabay sabing, “Promise!”
“Good then, let me sleep.” Tumalikod siya sa direksyon ko kaya naman ‘di ko na makita
yung mukha niya. Wala man lang siyang kumot o ‘di kaya’y unan. Kawawang bisita, hind

i inaasikaso ng binisita. =3=
Ilang minuto rin akong nakatingin sa likod niya. Kahit na nakahiga na ako sa kam
a, hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Idagdag na rin yung pag-sneeze siya. Uwa
aaaaah! May sipon na siya… Ako ang may sala! Chos. :P
Hindi ko na natiis yung position niya dun sa couch kaya bumangon na ako at nilap
itan siya. Kunulbit ko kaagad siya sa braso pero mahimbing na yata ang tulog niy
a.
“Dustin…” Yung kulbit ko, may kasama nang alog sa braso niya kaya nilingon na niya ako
.
“Ohh??” =.=
“Lipat ka nalang dun sa kama. Masikip dyan oh.”
Unti-unti niyang minulat ang mga mata niya. Narealize kong awkward yung position
namin dahil malapit ang mukha ko sa kanya kaya agad-agad akong umayos ng tayo.
“Dun ka nalang sa kama. Malaki naman ang kama ko at isa pa, nagpromise ka sa akin
na wala kang gagawing masama diba?”
Umiling siya. “No, thanks. I’m fine in here. Matulog ka na.”
“Dali na. Sasakit ang likod mo dyan eh~”
“Ayoko.” =___=
“Bilis na!” >O<
“Ayoko sabi.” =___=
“Isa… Dalawa…” >O<
“Tatlo. Apat. Sampu.” =___=
Ay, anak ng tipaklong! Ang tigas ng ulo nito! Tss. >.<
Dahil ayaw naman niyang kumilos, hinawakan ko ang kaliwa niyang paa at hinila yu
n ng bonggang-bongga.
“Aish, ano ba!” He hissed.
“Bangon na kasi~ Dun ka na…” Hinila ko pa ang paa niya hanggang sa malaglag na siya sa
sahig. Don’t worry, yung pagkalaglag naman niya ay dahan-dahan naman kaya alam ko
ng ‘di yun masakit. ^_____^v
“Tsk. Oo na. Bitiwan mo na ang paa ko.” =___=
Bwahahahaha! And the winner is none other than Chloe Chanelle Mendez! \(^_______
__^)/
Pumwesto agad kami sa kama. Nagrequest pa siya na dun siya banda sa may pader ka
si mas sanay daw siya sa ganung pwesto. Kaya ayun, pinagbigyan ko naman siya. Sy
empre, may apat na unan ang nakaharang sa pagitan namin. Oh, sana naman makatulo
g na ako ng maayos nito. Hindi na ako nakokonsensya eh! XD
“Goodnight.” =___=
Napalunok ako sa narinig ko. Bat ba ang weird ko na ring kumilos sa harapan niya
?? Yung totoo, contagious ba ang pagiging weirdo?? +___+
“Oy, sabi ko, goodnight.” =___=
Nakatalikod ako sa kanya kaya ‘di ko siya makita. Ewan ko ba, pero napangiti nalan
g ako bigla. Oo, baliw yata ako eh >///////>
“Oo na.” Sagot ko.
“Anong oo na?” =___=
I pouted, “Goodnight din.”
There was a brief silence between us. Hindi pa rin ako makatulog. Nakatulala lan
g ako sa isang sulok ng kwarto ko. I tried to close my eyes but still I can’t slee
p. Inom kaya ako ng gatas?
I flinched a little when I heard him spoke again.
“Dami mo pa lang book collections.”
He must have seen my book collection on his side. Nandun kasi nakapwesto yung bo
ok shelf ko.
“Oo, nagsimula akong magstart na mangolekta ng libro noong 2nd year highschool
ako.”
“Who’s your favorite author?”
“Danielle Steel.” I replied in a low tone. “Yung ‘A Good Woman’ niya ang una kong nabasang
novel. After that, nahumaling na ako sa mga novels niya. Ang goal ko ay makumpl
eto ang lahat ng nagawa niyang novel.”

“Oh I see,” he commented. “May kulang ka pa?”
“Yeah, lima pa. Hirap hagilapin eh.” I peek at him over my shouders. Nakita ko na na
katalikod nga siya sa akin. Bale, magkatalikuran kami.
“Maiba tayo, bakit hindi ka na bumalik sa Playroom 10 years ago?” Naramdaman kong gu
malaw ang kama. Siguro, humarap na siya sa pwesto ko. ‘Di ko alam kung bakit pero
biglang nanigas ang buong katawan ko. Uwaaaaah! Anyare na ba sa akin??? “Bat di ka
na bumalik?”
I sighed, “Sa pagkakatanda ko, lumuwas lang naman kami ng Maynila nun para magshop
ping. Nung araw na yun, umuwi din agad kami sa Sitio Maligaya… Yung probinsya nami
n.”
“Ahh…” Naramdaman ko nalang na hinaplos-haplos niya ang buhok ko mula sa likuran. Kini
labutan tuloy ako. Aba’t, kinakabahan din ako. >///<
“O-Oy, Dustin. Matulog ka na nga.” >//////<
“Mas bagay sayo ang mahaba ang buhok.” He commented as he continued stroking my hair
. “Sorry pala ulit dun sa nangyari sa phone mo.”
“Okay na nga yun diba?” -///////“Inuulit ko lang. Dahil kasi dun, hindi ako nakaattend sa exhibit ng step-brother
ko.”
Dahil sa pagkabigla ko ay humarap na ako sa kanya. Medyo awkward yung position n
amin since nasa ere yung isa niyang kamay. Hinahaplos nga niya yung buhok ko, re
member???
“Ay, Thursday night nga pala yun noh? Pwede pa bang humabol?” Tumingin ako sa digita
l clock sa side ko. “9PM pa lang naman.”
Ngumiti siya. “No need. Walang kwenta naman yun.”
“Ahh okay,” tumalikod na ako ulit mula sa direksyon niya. Kahit na sanay ako na natu
tulog ng madilim sa gabi, pipilitin ko nalang matulog ng maliwanag. Ngayon lang
naman ito. >.>
“Tulog na tayo.” Mahinang sabi ko sabay pikit ko. “Goodnight ulit. Sweet dreams. Yung
promise mo ha?”
“Goodnight. Papatayin ko ang ilaw ha? Hindi ako makatulog ng maliwanag eh.” =___=
Napangiti nalang ako at niyakap ang unan sa gilid ko. Aba, parehas kami. Yung to
too, siya ba talaga ang soulmate ko? XD
DUSTIN’S POV
It’s already 6:30 in the morning. I got awaken by the soft alarm of the clock. Sof
t because it’s not that loud compared to normal clocks. Hindi ko nga alam kung pam
pagising ba talaga ni Chloe ito o pang-display lang.
Nakapaghilamos na ako kanina sa bathroom at nakapagtoothbrush na rin. Buti nalan
g may nakita akong nakastock na toothbrush dun sa cabinet niya. I’m sure it’s unused
since it’s still unopen. =___=
Aalis na sana ako dahil wala na rin namang ulan pero inunahan na naman ako ng ka
tamaran. Kaya eto ako ngayon, bumalik sa kama at humiga. Kanina ko pa tinititiga
n ang mukha ni Chloe habang natutulog siya. Malikot siyang matulog dahil siya yu
ng nag-aalis ng nakaharang na unan sa pagitan namin. Ako naman ito, ibabalik uli
t ang unan sa gitna. Yun nga lang malikot nga siya kaya wala rin sense. Buti nal
ang, ‘di siya umaabot sa akin. Buti hindi niya ako ginawang unan. =_____=
Hindi pa rin maalis sa isip ko na si Cha-Cha na one day friend ko noon at si
Chloe na kaibigan ko ngayon ay iisa. I’m sure she’s the little girl I played with wa
y back then since I saw my jacket in her closet last night. Eh sa nangielam ako
ng closet eh. Titignan ko lang naman sana yung mga damit niya pero bumungad agad
sa akin yung jacket na naka-hang sa loob nito.
Syempre natuwa ako kasi nakita ko yung jacket na yun. Hindi na ako naghinala tun
gkol dun… Na baka kaparehas lang ng design ng jacket ko yun. Nah, my mom made that
jacket for me when she was still alive. She made its design and all the stuff.
Ako lang ang mayroon ng jacket na yun. At sigurado akong akin yun dahil kitang-k
ita ko yung Dustin Jimenez na pangalan ko sa likod nito. No doubt it was mine =_
____=

I smiled when I saw Chloe’s lips formed a pout. She even crinkled her nose and hug
ged her pillow tightly. Dahil nga malikot siya, binitawan niya rin yung unan tap
os tinulak niya palayo sa kanya. Hindi pa nakutento, sinipa pa niya pababa yung
kumot niya.
“Uhmmmm~” =o=
I chuckled when she stretched out her arm making it punch my face. Ano bang gaga
win ko para mapirmi siya sa iisang pwesto?
Aha… =____=
CHLOE’S POV
Niyakap ko ng pagkahigpit-higpit ang unan sa tabi ko. Teka, bakit ang bango nama
n yata nito? Hindi naman ganito ang amoy ng fabric conditioner namin???
Nagtaka ako lalo nang maramdaman kong tumitibok ito. Teka, bakit ang warm naman
yata nito?
*slowly opens my eyes*
*blink blink*
O___________O!!!
>////////////<
“KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!” >O<!!!
“Sssshhhhh…” Napatigil ako sa pagsigaw nang takpan niya ng palad ang bibig ko. Waah! M
as lalo ko tuloy gustong sumigaw sa pwesto namin. Ang lapit ng mukha niya sa aki
n!!! >//////<
“MMMMmmmmmMM!!!...”
“Ha?” =__=
Tinulak ko siya. Aba, paano niya ako maiintindihan kung nakatakip ng palad ang b
ibig ko?
“Ginapang mo ko… Huhuhu!” TT_____TT Sabay takip ko pa sa katawan ko. OMG! Ito na nga b
a ang sinasabi ko eh! Ang mga lalaki talaga mabilis matukso kahit hindi tinutuks
o >____<
“Ginapang ka dyan?” Bugnot na sabi niya. “Ikaw nga itong yumakap sa akin eh. Iba ang g
apang sa yakap. Tss.” =___=
Napanguso ako at inilayo ang sarili ko sa kanya. Siya naman ay umupo at nag-unat
pa ng mga braso. Luh? Yung mga ganitong scenario, pangmag-asawa lang ito eh >.>
Teka, ansabe daw niya???
“Ikaw nga itong yumakap sa akin eh. Iba ang gapang sa yakap. Tss.”
O_______O
“Kapal mo naman! Ako ang nangyakap?!?!?!?” :O
*TOK TOK TOK*
Agad-agad akong napatakip sa bibig ko nang marinig ko ang pagkatok mula sa pinto
. Si Dustin naman, napakamot lang sa batok niya sabay lagot sign pa sa akin.
“It’s your fault.” I mouthed him and he just mouthed back, “Bakit ako? Sino bang malakas
ang boses sa atin?”
“Ma’am Chloe, may problema po ba kayo dyan??” Sa boses na yun, alam kong si Manang Ind
ay yun. Siya yung pinakamatandang katulong namin dito.
“Ahh, w-wala po!!”
“Narinig ko po kasing sumigaw kayo.”

Luuuh! Shemay. Isip ng palusot. >.<
“Ahh, may ipis po kasi! Flying ipis! P-Pero wala na po!”
“Ahh, sige po…”
Sinigurado ko munang nakaalis na si Manang sa labas bago ko hinarap ulit si Dust
in. Naabutan ko na sinusuot na niya ang jacket niya. Mukhang aalis na siya.
“Ge, salamat, Chloe. See you later.”
“Anong see you later ka dyan?? Tinake advantage mo ako.” Asik ko sa kanya.
Tinignan niya lang ako ng pagkalamig-lamig bago siya nagsalita. “Sino ba itong mal
ikot matulog? Tignan mo nga yung mga unan at kumot, nasa sahig na. Buti nga ako,
hindi mo rin sinipa eh. Well, sinuntok mo naman ako.” =_____=
Tinignan ko yung mga unan at kumot sa sahig. No doubt, malikot nga ako matulog.
Normal na surroundings na yan tuwing umaga. Lagi kong nakikita ang mga unan ko s
a sahig. WAAAAAAH! Ako ba talaga yung nangyakap? Nakakahiya >///////<
I cleared my throat and then looked down, “Well, sorry. Hindi ko naman yun alam.” (_
_”)
Pagkaangat ko ng ulo ko, wala na. Wala na siya. May pagka-ninja pala talaga yung
lalaking yun -____________________*dug dug dug dug*
Napasapo ako sa dibdib ko. Ayan na naman yang kaba ko!! Shemay naman oh~ Umagang
-umaga ang lakas ng kaba ko. Baka dahil dun sa posisyon namin kanina ni Dustin?
Uwaaaaaah! Shemay!! Nakakahiya. Huhuhuhu TT_____TT Para kaming naghoneymoon. ACC
CKKKKKK!!
--A/n: Sa Monday nalang ulit yung next update. Sabi sa inyo, babawi ako eh! XD Ded
icated to Krizelle <3 Love love love...
**************************************
~11~ Feeling Close
**************************************
~11~ FEELING CLOSE
CHLOE’S POV
Two days na ang nakalipas nang makitulog sa kwarto ko si Dustin. Simula rin nung
araw na yun, lagi na siyang umaappear kung saan-saan. For example, kapag dismis
sal namin, magugulat nalang ako na naghihintay siya sa labas ng room namin. Err… N
akakailang nga eh. Yung mga kaklase ko naman kasi, akala mo papatayin na ako sa
paraan ng pagtingin nila. OA ba sila? Kasalanan ko bang sundu-sunduin ako ni Dus
tin dito sa room? Selos lang sila eh. Mas mahaba kasi ang hairlalu ko kesa sa ka
nila :P
Hindi lang naman yun yung ginagawa ni Dustin. Well, kapag may pagkakataon, nilil
ibre din niya ako ng lunch o di kaya’y snacks. Nawiwirduhan na talaga ako sa kinik
ilos ng lalaking yun. Bat ba bigla siyang naging caring at nice sa akin? (?___?”)
Palabas na ako ng College Building namin nang biglang may sumulpot na lalaki out
of nowhere. Sino pa nga ba?
Syempre si Dustin -___Minsan talaga nagsasawa na rin ako sa presensya niya eh. Yung totoo? FC ba talag
a siya sa akin?
“Bakit ang tagal mo?”
Kinuha niya mula sa akin yung hawak-hawak kong hard bound notebook at ilang text
books rin. Syempre, nagpaubaya na ako. Nasanay na ang lola niyo eh ^_________^V
“Sa ngayon lang nagdismissal eh.”
“Uuwi ka na?” =___=

“Oo, wala na akong balak maglakwatsa pa.”
Tinignan niya lang ako ng pagkalamig-lamig tapos ay hinawakan niya ako sa right
wrist ko. Aba, syempre, tinaasan ko siya ng kilay. Namimihasa talaga ‘tong lalakin
g ito! Feeling close talaga eh >______>
“What’s with the face?” =___=
Inginuso ko yung pagkakakapit niya sa right wrist ko tapos ay tumingin naman ako
sa paligid namin. As usual, yung tingin na naman ng mga kapwa ko estudyante sa
akin, akala mo mamamatay tao ako. Grr!
“Bitaw, Dustin.”
“Bakit?” =___=
Bumuntong-hininga muna ako sabay yuko ng ulo. “Naloloka na talaga ako sayo. Bakit
ka ba dikit ng dikit sa akin? Napagkakamalan tuloy tayong magdyowa. Tignan mo ng
a yung tingin ng mga tao sa atin. Tsk!”
“Tss. Babawi nga ako sayo, diba?”
“Babawi? Wala naman akong ginawa sayo ah?” >.<
He lifted up my chin and then stared into my eyes coldly. Sa tatlong araw na nak
alipas, napansin ko na hindi ngumingiti si Dustin sa public. Pero pag kaming dal
awa lang, naku, napakabungisngis. -____“May ginawa ka sa akin at ako lang ang nakakaalam nun.”
“At ano naman yun?”
Nagkibit-balikat lang siya at binitawan na ang chin ko. “Basta. Huwag mo nang alam
in. Huwag mo na ring intindihin yang mga alien na yan. Ganyan talaga yang mga ya
n kapag nakakakita sila ng human being.”
Sinimangutan ko siya. “Ano ako bata? Inuuto mo ako, ganun?”
“Tss. Edi wag. Ganyan lang talaga ang mga yan kapag nakikita ako. Ang gwapo ko kas
i para sayo.”
Wow ha. Eh kung tadyakan ko kaya siya sa pharynx niya? Magiging gwapo pa rin kay
a siya? >_>
***
Sa MCDO ako dinala ni Dustin para mag-snack. Kung tatanungin niyo kung kaninong
kotse ang ginamit namin, well, ang maisasagot ko ay yung akin. Kapal din ng mukh
a niya eh noh? Ako daw ang maghatid sa kanya sa condo unit niya. Nakuuuuu! Kundi
lang talaga ano eh… Maano ko talaga siya ~__~
Kasalukuyan kaming nakatayo sa harapan ng counter. Hindi pa kami nakapila. Bale,
nakatingin lang kami dun sa menu sa itaas.
“Anong order mo, Chloe?” =___=
“Hmm,” I pinched my chin and then look for a yummy meal for myself. “Libre mo ba ulit?”
“Oo, malamang.” =___=
Sa sobrang dami kong nakikitang pagkain dun sa menu, nahihirapan tuloy akong pum
ili. Ugh! Ganun naman kasi ako. Ako yung tipo ng tao na takaw tingin lang, pero
kapag nasa harapan ko na yung pagkain, waley na. -__From the corner of my eye, I saw him look to me and so I look at him back.
“Ano na? Ang tagal mong pumili.” =___=
“Ikaw na ang bahala. Hahanap nalang ako ng table natin.”
Hindi ko na siya hinintay na makasagot. Agad-agad na akong naglakad palayo sa ka
nya para maghanap ng table. May nakikita naman akong vacant tables, pero hindi k
o trip yung pwesto. Ayoko nung masyadong exposed. Gusto ko yung nasa corner, par
a hindi hassle kapag kumain.
At yun nga ang nakita kong pwesto. Nilapitan ko kaagad yung table sa pinakasulok
. Pumwesto agad ako at ipinatong ang bag ko sa lamesa. Ilang saglit lang ay may
grupo ng mga lalaki ang lumapit sa table ko.
Nung una, akala ko, nag-aassume lang ako pero nung kausapin ako nung isang lalak
i, nakumpirma ko nga na ang table ko nga ang pinupuntirya ng limang lalaking ito
.
“Miss, nag-iisa ka ba? Pwedeng makiupo?”
Kahit na gwapo sila, halata sa kanila na presko at mayayabang sila. Sa porma pa

lang eh. Pfft! Na-turn off agad ako sa kanila nang mapansin kong amoy sigarilyo
sila. Ang tapang ng amoy. Acck! >.<
“May kasama po ako eh. Ayun oh, maraming bakante dun.” Tinuro ko ang bandang likuran
nila pero hindi man lang nila ito nilingon. Aba’t, nginitian lang ako.~ Tss.
“Gusto namin dito eh. Uupo na kami ha?”
“May kasama nga ako! Ang kulit? ‘Di makaintindi???” Medyo tumaas na yung boses ko sa i
nis. ARGH! Slow ba sila o ano?
Napatayo na ako nang pumwesto na sila sa table ko. At talagang kinorner pa ako.
Ang hirap tuloy lumabas.
“Excuse me nga!! Kung gusto niyo itong table na ito, edi inyo na. Iuwi niyo pa sa
bahay ninyo eh. Tsk! Tabi nga!”
Nakakabwisit! Hindi na nila ako pinansin. Sinimulan lang nila ang pagkain nila.
ASDFGHJKL!
“ANO BA?! Tatawag ako ng guard!”
“Edi tumawag ka.” Sabi nung katabi ko at nagsitawanan pa sila. Naku naman oh! Kung h
indi lang ako nakaskirt, tatalunin ko nalang talaga ito. Tsk!
Teka nga, bakit ba walang service crew ang nakakapansin sa amin? Disadvantage ta
laga ito ng mga nakapwesto sa sulok eh. Tsk!
“Miss, upo ka lang dito. Masyado kang hot eh…”
Sinubukan akong paupuin nung lalaki pero tinulak ko siya. Bwsit! Nasan na ba si
Dus-------“Kayong lima. Alis dyan.”
=_______=
Wow, apat na words lang yun, pero bakit mukhang nasindak na itong lima na ito???
Eh ang bibilis kung tumayo eh. >.>
Hinila ako ni Dustin palabas dun sa table tapos ay ipinwesto niya ako sa likuran
niya. The next thing I knew is that he’s throwing them his death glare.
“Pumili kayo ng tamang lugar para dyan sa kagag*han niyo. Kung pagtitripan niyo an
g kasama ko, bakit hindi nalang kayo sa akin dumiretso?? Tss… Duwag kasi kayo.”
In just one swift move, he spilled off their foods.
Kawawang pagkain. =3=
Napansin kong napasinghap yung mga taong nasa paligid namin. Well, including me.
Bakit ang angas ni Dustin ngayon? Papa God, bipolar po ba siya? TT___TT
“Dustin… Tara na…” Hinila-hila ko ang manggas ng shirt niya pero ‘di niya ako pinansin. Na
kikipaglabanan siya ng titigan sa kanilang lima. Oh geez! >.<
“I’ll let this pass anyways. Sa susunod na pagtitripan niyo ang kasama ko, umuwi na
kayo sa mga nanay niyo. Tsk!” Hinawakan ako ni Dustin sa kamay ko at tahimik na hi
nila ako sa ibang bakanteng lamesa sa second floor. Medyo nagtaka ako nang mapan
sin kong hinihintay na kami ng pagkain namin sa table. Baligtad nga eh. Dapat ka
mi yung naghihintay -_____Napakurap ako ng mata nang mapansin kong nakatitig lang siya sa akin. As in yung
titig talaga. Naconscious naman daw ako bigla >////<
“Ayos ka lang?”
Tumango-tango ako. “Oo naman. Hindi mo na sana ginawang big deal yun. Pwede namang
umalis nalang tayo ng walang sabi-sabi.”
“Tss… Ganun talaga yung mga yun. Asar-talo kasi. Napagtripan din nila yung isa kong
tropa kahapon eh.”
Pinagkunutan ko siya ng noo ko. “Kilala mo sila?”
“Yeah. At alam ko kung paano sila mangtrip.” Dumukwang siya sa akin at pagkatapos ay
pinagbuksan ako ng burger. Ano ako, baby? >////>
“Thanks…” (_ _”)
“I should keep an eye to you starting this day.”
Napatigil ako sa pagkagat sa burger ko at tinignan siya. “Ha?”

“Kilala ka na nila bilang malapit sa akin. Malamang puntiryahin ka nila. Ayoko nam
ang madamay ka sa pantitirip nila. Dapat alagaan na kita… Liligawan na pa naman ki
ta…” Malamig na sabi niya bago kumagat sa burger niya.
PROCESSING…
PROCESSING…
PROCESSING…
“Dapat alagaan na kita… Liligawan na pa naman kita…”
*blink blink*
“ANO?!?”
Napatigil siya sa pagnguya. Sumipsip muna siya sa straw ng softdrinks niya bago
niya ako sagutin.
“Sabi ko, liligawan pa kita. Mahirap bang intindihin yun?” =_____=
>///////<
“WHAT?!?” O____O
He showed me his lop-sided smile. “Ang sabi ko, liligawan pa kita. Kailangan bang
ulit-ulitin? Tss… Gusto mo kasi, yung paulit-ulit ding kinikilig.” =___=
Dumukwang ako at hinampas siya sa braso niya. Nakakahiya naman dito sa MCDO. Nak
agawa na nga kami ng eksena sa baba, pati ba naman dito sa taas?
“Huwag kang magbiro ng ganyan. Sasapakin talaga kita, Dustin!”
“Hindi ako nagbibiro. Manliligaw. Ako. Sayo.”
Pinanlakihan ko siya ng mata. Pakiramdam ko, umiinit na ang buong mukha ko sa si
nasabi niya. Bat ang kaswal lang ng pagkakasabi niya pero … pero… eeehhhh!!! >//////
//////<
“Wag mo kong pagtripan!”
Nagulat ako nang subuan niya ako ng fries. Syempre, nginuya ko naman. Favorite k
o ‘to eh. >.>
“Lower your voice.” =__=
“Ugh, hindi ka nakakatuwa.” >.<
“Hindi naman kasi ako nagpapatawa, Chloe.” His voice becomes more serious. Nakatitig
lang siya sa akin na para bang walang awkward factor chuchu. Haluuuuuuh?!
“Huwag mo kong ligawan.” *insert straight face and hard voice here*
Iniling niya ang kanyang ulo ng bahagya.
“You can’t stop me, Chloe. Besides, I like you… Basta, liligawan kita next week. Huwag
kang excited. Next week pa ako magsisimula. Busy pa ako ngayon. Huwag kang magalala, sure na yun. Huwag kang mainip ha?”
Eh? Busy pa siya sa lagay na yan?
>///////////<
***
Nakaramdam na ako nang matinding pagkailang kay Dustin pagkatapos naming kumain
sa MCDO. Medyo nagtalo pa kami sa kung sino ang magdadrive ng kotse, pero wala n
aman siyang nagawa nang ipinagpumilit ko ang sarili ko. Duh? Kotse ko kaya ito.
-____So, ayun nga, walang imikan on the way to his condo. Remember, ihahatid ko nga s
iya diba? (_ _”)
Huhuhu! TT___TT Naiilang na ako sa kanya, promise. Paano ko ba siya irereject na
ng hindi ako naiilang? Hindi pa nga ako nagpapaligaw diba? Nagpromise ako sa mga
sissies ko.
REMEMBER THE 7B’s GOLDEN RULE;
‘Books Before Boys Because Boys Bring Babies’

“Dyan mo nalang itigil sa gilid.”
Napakurap-kurap ako nang marinig ko ang boses ni Dustin. Enebeyen. Nawawala na n
aman ako sa sarili. Buti ‘di ko nabangga ang mahal kong baby Porsche *3*
Ipinark ko naman sa gilid ng pavement ang kotse ko.
ANOTHER AWKWARD SILENCE.
“Bat ang tahimik mo?”
Napasimangot ako sa tanong niya. Diba obvious kung bakit? ~.~
“Huwag mo na kasi akong ligawan. Hindi pa ako nagpapaligaw.” -___Narinig ko na naman yung mahina niyang tawa and as usual, napalunok ako nang mar
amdaman ko na naman yung pagrumble ng sikmura ko >.<
“Manliligaw ako sa ayaw at sa gusto mo.”
Tinignan ko siya ng matalim. “Pwes ngayon pa lang, sinasabi ko nang basted ka!”
At ang loko, nginitian lang ako. Dinadaan niya lang talaga ako sa ngiti noh? >.>
“Bakit ba ang kulit mo? Gusto nga kita kaya liligawan kita.”
“AYOKO NGA!” >O<;
“Ayaw mo sa akin?”
Umiwas ako ng tingin at nagtroll face nalang. “Ayoko sayo. Nye nye nye!”
“Edi gagawin ko ang lahat para gustuhin mo rin ako. Problema ba yun?”
Nilingon ko siya pero nagulat ako nang maabutan kong nakalabas na siya at sinara
do na ang pinto ng kotse. Lakas talaga maka-ninja turtle eh!
“Chloe…”
Napasapo ako sa dibdib ko nang marinig ko ang boses niya sa kaliwa bintana ko. N
akakagulat naman! >O<
“Ano na naman?” asik ko.
“Susunduin na kita simula next week ha? Huwag ka nang magdadala ng kotse.” Sabay kin
dat niya sa akin.
“ARGGGHHH!” Sa sobrang frustration ko, ginulo-gulo ko na ang buhok ko. “BAT BA ANG KUL
IT MO?! AYOKO NGA!”
My heart skipped a bit when he smiles at me.
“Sulitin mo na ang pagkamakulit ko. Sayo lang naman ako ganito eh.”
--A/N: Penge naman ng nakakaganang comments dyan pips! ^_^/ Thanks in advance~ D
edicated to Rhevina. Nung August ka pa nagpadedic sa akin, pero ngayon ko lang n
adedicate haha XD
**************************************
~12~ Pink Bunny
**************************************
~12~ PINK BUNNY
CHLOE’S POV
Monday na. Medyo maraming assignments ang gagawin ko mamaya. Tsk! May mga araw t
alagang wala ni isang assignment, meron din namang sabay-sabay nagpapa-assignmen
ts ang mga professors. Hay nakoooo… Buhay-estudyante. (=____=)
Matapos ang ilang oras na klase ay dismissal na. Nandito ako ngayon sa harap ng
locker ko. Nililinis ko ito dahil malanggam. Parang ewan lang… Nagtataka ako kanin
a kung bakit nilalanggam ang locker ko. Yun pala, may balat ng chocolate bar ako
ng naiwan sa loob. Grabe, bat ko naisipang gawing dumpsite ang locker ko? Kadiri
. ~_~
Pinunasan ko lang ng wet wipes ang loob nito tapos konting spray ng pabango ko a
nd then tapos na. Pfft! Ayos na yun. At least, luminis na ito at bumango pa. ^_^
v
Nang masigurado ko nang maayos na ang locker ko ay sinarado ko na ito. Pagkahara

p ko, nagulat ako sa taong nakita ko sa kaliwa ko.
=________=
Sino pa nga ba?
“Diba sabi ko susunduin na kita simula ngayong week? Bakit hindi mo ako hinintay k
aninang umaga?”
Yan ang bungad niya sa akin habang nakakrus pa ang dalawa niyang braso sa dibdib
nito. Medyo naconscious naman ako sa mga tingin ng tao sa paligid namin. Kalurk
ey! Para akong pinapagalitan ng nanay ko sa harap ng madlang-E.H.U. Nakakahiya a
h. -____“Anong ginagawa mo dito?” Pagtataray ko sa kanya.
“Sinusundo ka.” =___=
Tinaasan ko siya ng kilay. “Ows? Nagpapasundo ba ako?”
“Hindi. Pero yun ang gusto kong gawin.” =___=
Magsasalita pa sana ako nang kunin niya ang hawak kong textbooks. Tumabi pa siya
sa kaliwa ko sabay tingin sa akin ng pagkalamig-lamig.
“Shall we?”
“Saan?”
“Sa mall.”
Aagawin ko sana sa kanya ang mga textbooks ko, but too bad, masyado siyang nag-a
ala-ninja. Iniwas niya agad sa akin. Arrggghh! Konti nalang talaga mabubugbog ko
na ‘to! ~__~
“Ayoko nga! Ang dami kong assignments tapos dadalhin mo ako kung saan-saan?”
“Sasamahan mo lang akong bumili ng regalo para sa kaibigan ko. Wala akong alam sa
ganyan eh,” sabi niya sa akin bago niya hawakan ang wrist ko. “Sumama ka na sa akin.
May surprise ako sayo.”
I shot him my ‘Weh?’ look.
“Oo nga.” =___=
“Ano naman yun?” Mukhang ma-effort yata si Dustin manligaw. As if namang may pag-asa
siya. Luh! Wala uy. I’m sticked to my golden rule.
“Kung hindi ka sasama, hindi mo malalaman. So, tara na?” =___=
Wala na akong nagawa kundi ang sumama sa kanya papunta sa kotse ko sa car park.
Nasanay na rin ako na ako ang naghahatid sa kanya. Baligtad noh? Kung sa bagay,
nakuha ko naman ang logic kung bakit pinipilit niyang siya ang magsusundo sa aki
n sa bahay. Para nga naman hindi na ako magdala ng kotse sa gayun, kotse na niya
ang gagamitin para maghatid sa akin sa bahay. Tss.
Sinabi rin naman niya sa akin na hindi kami aabutin ng gabi sa mall kaya sasa
ma nalang ako. Nagpapasama lang daw siya sa pagbili ng maireregalo sa kaibigan n
iya. Wayne daw ang pangalan.
“Ano bang personality nung kaibigan mo?” Tanong ko sa kanya habang binabagtas namin
ang daan papunta sa kotse. “Para magkaroon ako ng idea kung anong babagay sa kanya
na regalo.”
Nagkibit-balikat lang siya kaya napasimangot ako.
“Uy! Ano nga? Paano kita matutulungan nyan kung wala akong alam kung anong hilig n
ung kaibigan mo? As if kilala ko yun.”
Pagkalapit namin sa kotse ko ay nagkanya-kanya na kaming sakay dito. Siya sa pas
senger’s seat, ako naman sa driver’s seat. Malamang, kotse ko ‘to eh. Kawawa naman ang
kotse ni Dustin. Lagi nalang naiiwan dito sa E.H.U. May sariling kotse naman si
ya pero nakikisakay pa sa kotse ko. -__“Ano na, Dustin?”
He groaned and then handed me a paper bag. Hindi ko napansin kanina na may hawak
pala siyang paper bag. Enebeyen~
“Ano ‘to?” Nagtatakang tanong ko.
“Yung surprise ko.”
Syempre, ako naman naexcite. Pfft! Para lang akong birthday celebrant na nagbubu
kas ng regalo. Ang dami pa namang staples kaya nahirapan akong buksan ito. Buti
nalang tinulungan ako ni Dustin.

Pagkabukas namin, nagulat ako sa nakita ko.
O_______O
5 novels ni Danielle Steel; Mixed Blessings, Season of Passion, No Greater Love,
Kaleidoscope and A Perfect Stranger.
“Wow!” Yun lang ang nasabi ko. Waaaaaah! Finally, makukumpleto na ang collection ko
ng novels ni Danielle Steel. Nakakaoverwhelm! TT_____TT
“Thank you talaga, Dustin! Para sa akin talaga ‘to??” Palipat-lipat ang tingin ko sa k
anya at sa mga libro na nasa loob ng paper bag.
“Oo, para sayo yan. Hinagilap ko ang mga yan nitong weekend. Kumpleto na ang colle
ction mo.” Nakangiting sabi niya sa akin.
“Uy, thanks ha! Naappreciate ko talaga ang mga ito.” ^_________^
“Wala bang hug?”
Pinagkunutan ko siya ng noo ko. Yan ang mahirap kay Dustin eh. Ang hirap mabasa
sa expression ng feslak niya kung nagbibiro ba siya o seryoso siya. Poker face p
a rin eh. >__>
“Hug? Aanhin mo ang yakap?”
The side of his lips quirked up, forming into a smirk. “Ganun naman kapag natuwa a
ng babae sa binigay ng lalaki diba? Nangyayakap kayo diba?”
Tumawa ako ng pilit. May ganito palang side si Dustin? Korneee~ -.“HAHAHAHAHAHAHA! Mahilig ka ba sa romantic movies? Sa mga teleserye at pelikula la
ng yun nangyayari!” Binelatan ko pa siya. “So, anong susunod na mangyayari kapag nag
yakapan sila? Magkakatitigan sila, ganun? Tapos, unti-unting maglalapit ang mga
mukha tapos… Mwah! Kissing scene na?” XDD Hopeless romantic ang peg ni Dustin~ Haha!
Halos maluha na ako sa kakatawa. Buti nalang, tumigil na ako kaagad. Sakit na ng
tiyan ko eh. XD
“Oh, tapos ka na?” =___=
Kahit natatawa pa rin, tumango nalang ako sa kanya.
“Tss… Papatunayan ko sayo na nangyayari din sa tunay na buhay yang sinabi mo.” Natigil
an ako at tinignan siya sa rear-view mirror. He is smirking at me arrogantly tha
t made me shiver. “I’ll prove it to you, soon.”
“Nah, baliw!”
Umiling lang siya. “Tara na, baka gabihin pa tayo.” =___=
Err… Medyo kinabahan at nailang naman daw ako dun sinabi niya. Prove it to you soo
n daw? Subukan lang niya! Talagang matitikman niya ang bagsik ni Chloe Chanelle
Mendez. ~___________~
***
Pagdating namin sa mall, niyaya ako ni Dustin na kumain sa fastfood chain per
o tinanggihan ko siya. Baka matagalan kami dun, ang haba pa naman ng pila. Kaya
eto kami ngayon, nag-i-stroll sa loob ng mall habang kumakain ng extra large nac
hos at fruit shake. Bale, tig-isa kaming drinks pero hati kami sa nachos. Okay n
a ito, multi-tasking ang peg. ;)
“Ano na, Dustin?”
“Anong ano?” =___=
Kumuha ako ng nacho na hawak-hawak niya at saka ko ito kinain. Sarap ng beef top
pings pati na rin ng cheese! *Q*
“Yung personality ng kaibigan mo.”
Napahinto ako nang tumapat kami sa Blue Magic shop. Ito yung shop na puro stuffe
d toys lang ang itinitinda. Naagaw ang atensyon ko ng isang large pink bunny na
stuffed toy. Ang cuuuuuuuuuuuuute! *_____________*
“Anong tinitignan mo dyan?” Tanong niya sa akin tapos tumingin siya sa tinitignan ko
. “Puro stuffed toys lang ang nandyan. Makakabili ba tayo dyan ng regalo?”
Pilit kong hinanap ng mga mata ko ang price ng tag ng pink bunny na yun. P 1, 99
9 ang presyo. Omigosh… P1, 000 lang ang cash ko ngayon. Waaaah! Babalikan kita buk
as, bunny! >.<

“Tara na, Dustin… Punta tayo sa department store.”
Kukuha pa sana ako ng nacho mula sa kanya pero nakita kong ubos na pala. Ano ba
yan! Bitin. -___Nagtaka ako nang kunin niya mula sa akin ang drink ko tapos inilagay niya ito sa
paanan namin pati na rin yung lalagyanan ng pinagkainan namin ng nachos.
“Oy, no littering! Bat mo dyan----“
“Tss... Yaan mo yan. Tara sa loob? Baka makakita ako ng ireragalo kay Waynepot.”
Hinila na niya ako papasok dun sa Blue Magic. Mas lalo tuloy nadudurog ang puso
ko sa mga nakikita kong cute stuffed toys~ Bat ba kasi hindi ko dinala ang ATM c
ard ko? TT______TT
Nasa gitna ako nang pagwiwindow shopping nang makita ko si Dustin dun sa pinakas
ulok. May hawak-hawak siyang Doraemon na stuffed toy. Lumapit ako sa kanya pero
nagulat ako nang natataranta niyang binitawan ang stuffed toy na yun.
“Ang cute nyan… para kay Wayne?” Oha! FC ako. Nakiki-Wayne ako. >.> “Favorite ko rin si
Doraemon~” :””>
“Bibilhin ko para sa pamangkin ko. Mahilig yun sa doraemon eh,” sabi niya sabay damp
ot na naman niya dun sa Doraemon. Kaso napansin ko na namumula ang mukha niya. A
nyare?
“Bat namumula ka?”
“I’m not.” =___=
“You are~” >.>
“No, I’m not.” =___=
“Yes, you are!” >.>
Sinamaan niya lang ako ng tingin kaya napatahimik na ako. Hahaha! Pikon din pala
ito! Big deal ba sa kanya ang pagbablush? Pfft! Weird.
“Makulit ang tropang kong yun. Isip-bata… Baka may mahanap tayo dito na babagay sa l
oko-lokong yun.” Pag-iiba niya ng topic.
“Gwapo ba?” :””> I assumed he’s cute based on his name. Astig eh~ Wayne daw? Hihi.
“Mas gwapo ako dun. Tara na nga… Wala namang kwenta dito.” =___=
Aba’t tinalikuran ako? Walk-out prince ang peg? ~__Susundan ko na sana siya nang makita ko na naman yung bunny stuffed toy. Waaaaah
! Para niya akong minamagnet na bilihin siya. Sale pa naman~ Baka sa Saturday, m
agmahal na siya. >.<
“Hey,” someone snapped a finger before my face. ‘Di na ako nagtaka. Malamang si Dustin
lang yun. “Babayaran ko na ‘to. Tara na.”
Napanguso tuloy ako nang mapansin kong kinuha ng isang magandang babae ang bunny
stuffed toy. Waaah! Bibilihin na niya. May stock pa kaya nun???
“Baby, gusto mo ba nito?”
“Yes, baby. Ang cute eh.”
Wala na. Bibilhin na talaga nila. TT______TT Edi kanila na! Tss. *bitter mode on
*
“Tara na nga!” Badtrip ako >.<
“Problema mo?” =___=
Tinaasan ko siya ng kilay. “Wala. Bayaran mo na nga yan. Bakit pa kasi tayo pumaso
k dito??”
Inosente siyang tumingin sa harapan namin. Nagningning ang mga mata ko nang maki
tang iniwan ng kaninang magdyowa ang pink bunny. Emerghed! You’re destined to be m
ine, bunny~ <3333
Nilapitan ito ni Dustin tapos pinisil-pisil pa niya. Eeeeeeehh! Bibilhan niya ka
ya yan para sa akin?? *u*
“Sir, bibilhin niyo po yan?” Tanong ng kakalapit lang sa amin na saleslady.
“I’ll take both of this.”
Waaaaaah! Bibilhin nga niya para sa akin!! Yaaaaaaay! Walang pagsidlan ang nadar
ama kong kasiyahan. Hohoho! Dramabels \(^0^)/
Pagkabayad niya sa pinamili niyang mga stuffed toys ay niyaya niya na rin akong
umuwi. Kaya eto kami ngayon, naglalakad na palapit sa kotse ko. Kailan niya kaya

yun ibibigay sa akin? Naku, baka may chever lines pa siyang sasabihin sa akin k
aya hindi niya agad ito binibigay sa akin.
“Ako na ang magdadrive.” =___=
“Sige” ^_^
So, ako naman itong sumakay sa passenger’s seat. Siya naman sa driver’s seat. Nilaga
y niya sa backseat ang dalawang paper bags na pinamili niya bago niya inistart a
ng engine.
Enebeyen… Bat ayaw niya pa ibigay sa akin si bunny?? Gusto ko na itong yakapin eh.
Nanggigigil na ako. >.<
Teka, muntik ko nang makalimutan. Bat wala siyang biniling regalo para kay Wayne
??
“Dustin…”
He started driving away. Nakafocus lang siya sa harapan. Ni hindi man lang tumin
gin sa akin sa rear-view mirror.
“What?” =___=
Tinapat ko muna sa akin ang air-con. Medyo mainit kasi ngayon.
“Nakalimutan mong bumili ng regalo para sa kaibigan mo.”
“No, I didn’t.” He simply said.
“Ha? Wala ka namang binili ah.” Forgetful pala siya +___+
“Meron na. Sigurado akong magugustuhan niya yung bunny. Pa-cute naman yun eh, kaya
I’m sure, he’ll appreciate cute stuffs, too.”
Uhm…
Ano raw?
What the fudge…?
>_________<
“P-para kay Wayne yung bunny?!?” Hindi ko na mapigilan ang mapabulyaw. Akala ko pa n
aman sa akin!?! Para kay Wayne pala yuuuuun? The heck! -_______“Why are you yelling at me?”
Sinimangutan ko siya. “Wala! HINDI AKO SUMISIGAW!”
“Hindi ka sumisigaw? Anong tawag mo dyan?” =___=
Inirapan ko siya. Isa siyang malaking paasa! Akala ko, para sa akin yun. Natuwa
pa naman ako ng bonggang-bongga… ‘Di niya sinabi sa akin na bading pala yung kaibiga
n niya. Pink bunny for a guy? That’s so unusual. Malamang, gay yun! >__<
“Nagtatanong lang! Kaimbyerna ka!”
“Tss. Nakataas na naman ba ang red flag?” =___=
“Anong red flag pinagsasasabi mo??”
Tumawa siya. Yung tawa na 2 minutes ang tinagal. Estimate ko lang naman yung dur
ation. =))
“Meron ka na naman ba? Bigla ka nalang nagsungit dyan eh.”
Pakiramdam ko, nag-init ang buong mukha ko sa sinabi niya. Hinampas ko nga siya
sa braso!!
“Arggghhh! Asaaaaaar! Don’t talk to me. Nakakainis ka.” Humarap ako sa kanan ko at tum
ingin nalang sa bintana. Nakakabadtrip siya!
“Nagtatanong lang ako. Concern kasi ako sa seat cover ng kotse mo. Baka matulad sa
seat cover ng kotse ko na minantsahan mo.”
>////////////<
So, aware siya na meron ako nun? Yung gabing sinundo niya ako sa subdivision nam
in? Eh bat ang casual lang niya nung sinabi niya sa akin na may red spot ako sa
likuran ko? TT_______TT
“Don’t talk to me!!!”
“Pfft! If you say so…”
Althroughout the trip, tahimik lang kami ni Dustin. Malamang, nag-don’t talk to me
spiel ako sa kanya eh. Kung bakit naman kasi traffic ngayon??? Ayan tuloy, stea
dy ang kotse namin. Nakakaasar~!!
Nakatingin lang ako sa bintana ng kotse nang may mahagip ang tingin ko sa sidewa
lk na grupo ng mga lalaking nakasuot ng loose shirt na lagpas bewang nila. May k
anya-kanya silang akbay na mga babae.

Hindi ko tuloy mapigilan na hindi magsalita.
“I feel sorry for those girls.” Sabi ko.
“Bakit naman?”
Nilingon ko si Dustin at agad-agad din siyang inirapan. Naaasar pa rin ako sa
kanya. Pero konting asar nalang dahil naalala ko na binigyan niya pala ako ng 5
novels. Hindi talaga ako maka-get over kay baby bunny. >__>
“Ang gaganda nung mga babaeng yun, pero nagdyowa sila nang mukhang adik.” Tinuro ko
yung grupo na tinutukoy ko. Mga naninigarilyo pa sila. Tsk tsk!
“You can’t blame them, besides, love is blind.” =___=
“I see no reason to like that type of guy. Nakikita mo ba kung paano sila manamit?
Parang duster nalang sa kanila yung shirts nila sa sobrang laki at luwag. Nanin
igarilyo pa… Nakita mo yung lalaki? Iniencourage niya pa ang girlfriend niya na ma
nigarilyo.”
Nakita ko kasi na pinapasipsip nung lalaki yung babae sa sigarilyo nito. Gross =
.=
“Marami namang ibang lalaki dyan. Yung disente… Yung nag-aaral at hindi yung mukhang
gangsters. Hmm, I think mga gangsters yang mga yan. Gangsters ba o frat members
? Ano bang tamang term para dun?”
Pagkatingin ko kay Dustin, seryoso na ang expression ng mukha niya. Umusad na an
g traffic kaya bahagyang pinaandar niya rin ang kotse paabante.
“Ayaw mo sa gangsters?” He asked, still focused infront.
“Tinatanong pa ba yan? Syempre, ayaw ko~ Ayoko sa basagulero at takaw-gulo. Mas gu
sto ko yung disenteng lalaki… Yang mga gangsters na yan, wala namang ginawang tama
ang mga yan. Dapat nga sa mga yan, pinapakulong eh. Salot sa lipunan.”
Dati naman, wala akong pakialam sa mga gangsters o fraternities na yan. Naalala
ko nung first year highschool pa lang ako, binubully ako ng mga classmates ko. N
a kesyo probinsyana daw ako at taong bundok. Mukha nila! Ang sarap nilang ilampa
so sa sahig. Gusto ko sanang ipagtanggol ang sarili ko laban sa kanila kaso masy
ado silang marami. That’s when Gail and Kaye Anne made it into the scene. One day,
naabutan nilang binabasa ako ng isang malditang kaklase namin sa garden gamit a
ng hose. Pinagtanggol naman ako nina Gail at Kaye Anne. Isinumbong nilang dalawa
sa Guidance yung bully ko. Eto namang bully ko, pinagbantaan kami na isusumbong
niya kami sa kuya niyang gangster. At ayun nga, to make the story short, niresb
akan kami ng kuya niya kasama ang buong gang nito. Buti nalang, kasama namin si
Kuya Louis noon para ipagtanggol kami ang kaso, napuruhan siya ng mga ito at na50/50. Buti nalang nakaligtas siya. Kaya, simula noon, nabubuwisit ako sa mga ga
ngsters na yan.
Nagtaka ako sa pag-iiba ng mood ni Dustin. Hanggang sa makarating kami sa condo
niya, wala siyang imik.
“Sige, ingat sa pagdadrive. Papasok na ako.” Sabi niya habang palabas ng kotse. Pini
gilan ko naman siya.
“Dustin, wait lang.”
“Oh, bakit?”
Kinagat ko ang ibabang labi ko. “Err… Thanks pala ulit dun sa novels.”
“Wala yun. I’m fond of helping my fellow bookworms to complete their collections.”
Ngumiti ako. “Salamat talaga.”
Saglit niya akong tinitigan, tapos bigla nalang niyang ginulo ang buhok ko. Napa
simagot tuloy ako. Anobayan! Sa lahat ng guguluhin, buhok ko pa???
“Nga pala Chloe, hindi lahat ng gangsters ay katulad ng iniisip mo.” Inabot niya mul
a sa backseat ang paperbag bago ito lumabas. Kumaway pa siya sa akin bago siya t
uluyang pumasok sa loob ng condo.
Bakit ang defensive naman niya para sa mga gangsters? Hindi kaya gangster din si
ya? Pfft~ Kung gangster nga siya, well, siguro siya ang kauna-unahang gangster n
a sa tingin ko ay may mild attitude. But that’s impossible… Yung itsurang yun, gangs
ter??? Ang gwapo naman niya para maging gangster -_______“Tss~ Makalarga na nga!” Sabi ko sa sarili ko tapos ay lumipat na ako sa driver’s seat
. Nakakatamad lumabas kaya dito nalang ako lumipat. :)))

Bubuksan ko pa lang sana ang
ang paper bag sa backseat sa
ni Dustin!
Kinuha ko ito at sinilip ang
makita ko na pink bunny ang

engine ng kotse ko nang mahagip ng tingin ko ang is
pamamagitan ng rear view mirror. Hala, nakalimutan
nasa loob. Umandar na naman ang pagkabitter ko nang
laman nito >__<

Teka, may card…
Baka birthday card… Tch. Malamang, birthday card. Birthday gift ito para kay Wayne
eh… Naku, hindi ko na maalala kung saang floor ang unit ni Dustin. Iwan ko nalang
kaya sa receptionist ito?
Pero, malikot talaga ang tingin ko eh… Kaya eto ako, sinilip ang laman ng birthday
card.
--TO: Cha-Cha
I bought this for you. You looked stupid, drooling over a cheap bunny. Well, I k
now you’ll like it.
FROM: Dustin… Gwapo
--Waaaaaaaahhhh!! Emigesh~ ^/////////////////^
-A/N: Bukas ulit ang UD. :)
**************************************
~13~ Ang Aking Sundo
**************************************
~13~ ANG AKING SUNDO
-THE NEXT DAYCHLOE’S POV
“Bye, bunny~ Cute cute mo talaga!” *u* Pinisil ko muna ang bunny ko bago ako lumabas
ng kwarto ko. Nakapag-ayos na ako ng sarili para pagkatapos kumain ng breakfast
ay diretso na ako sa E.H.U.
Pagdating ko sa dining room, nakita ko na naghahain pa lang ng makakain sina She
en at Warren na mukhang ready for school na rin. Ito ang advantage ng pagkakaroo
n ng magagaling magluto sa bahay eh. Sila yung taga-luto, ako naman ang taga-kai
n.
“Good morning, guys!” Bati ko sa kanila.
Umupo ako sa head ng dining table at pumwesto naman sa opposite sides sina Sheen
At Warren. Wow, nakakatakam ang breakfast. French toast, scrambled eggs at hodo
gs. *v*
“Good morning, Chloe.” “Morning…”
Napangiti ako nang ipag-serve ako ni Warren ng pagkain. Sweet nemen >//////>
“Thanks,” sabi ko sabay kagat sa French toast. Lasang-lasa yung milk. Saraaaaaaap!
“Nga pala, Chloe. May kotse na ako. Sa amin ka nalang sumabay ni Sheen,” nakangiting
sabi ni Warren sa akin.
“Sure! Naks naman… Binilhan ka na ng kotse ng Dad mo?”
Si Sheen, ayun, busy sa pagkain niya. Ganyan naman siya eh, galit-galit kapag na
sa harapan ng pagkain. XD
“Oo, kagabi lang. Nag-aalala kasi siya sa pagmomotor namin ni Sheen. Baka raw maak
sidente kami sa highway. Kaya eto, buti nalang, binilhan na ako.”
Uminom muna ako sa juice ko bago ako magsalita. “Kung sa bagay, delikado ang magmo
torbike lalong-lalo na sa highway. Nakakanerbyos kaya yung mga malalaking sasaky
an.”
Nasa gitna kami ng pagbebreakfast namin nang biglang dumating ang isa sa mga kat

ulong namin.
“Ma’am Chloe, nandyan na raw po ang sundo mo.”
Napakunot-noo ako. Sina Sheen at Warren naman ay napatingin lang din sa kanya. A
nong sundo? Ano ako, elementary? -___“Anong sundo po?” Tanong ko habang kumakagat naman sa hotdog.
“Dustin daw po ang pangalan.”
Natataranta akong tumayo. Kumagat muna ako sa French toast ng isang beses sabay
dampot sa sling bag ko. Shemz, oo nga pala! Hatid-sundo na pala ako ni Dustin si
mula ngayong week.
Tinignan ko si Warren. Mukhang nagtataka siya sa kinikilos ko.
“Uhh, Warren. Hindi pala ako makakasabay sa inyo.”
“Bakit? Sino ba yung sundo mo?”
Lumunok muna ako. Paano ko ba sasabihin ito? Hindi ko pwedeng sabihin sa kanya n
a suitor ko si Dustin!! Baka makarating kay Momsie~ Shocks! >.<
“Boyfriend mo yun, Chloe?” Singit naman ni Sheen sa amin.
Mas lalo tuloy akong kinabahan. I bet I’m pale now. “Err… H-Hindi noh! Hindi pa nga ak
o nagpapaligaw, tapos boyfriend agad-agad?? Kaibigan ko lang yun!” *insert pilit n
a tawa here*
“Ahh, sige. Sabay ka nalang sa amin mamayang uwian. Text mo nalang ako,” sabi ni War
ren sa akin.
Saglit akong napakagat sa labi ko. Hindi rin pwede. Hatid-sundo nga ako ni Dusti
n eh. Pasaway talaga yang Dustin na yan. Ang kulit. TT_____TT
“May kasabay na rin ako pauwi eh. Di bale, next time nalang. Sige, alis na ako. Ba
bush!”
Dumiretso na ako palabas ng bahay at syempre sa gate namin. Naabutan kong nakasa
ndal si Dustin dun sa pinto ng passenger’s seat ng Mercedes Benz SLR Mclaren sport
s car, with his hand on his pocket. Lakas maka-civillian eh. Faded pants and pla
in white shirt na pinatungan ng cardigan. Ain’t that cool? :””>
“You’re drooling again, Miss.” =___=
Napakurap-kurap ako nang mapansin kong nasa harapan ko na pala siya. Hala, natul
ala ba talaga ako?? Teka, drool daw eh. Tss, as if maglalaway ako. Kafal ng fesl
ak! >.>
“Hindi mo naman kailangang sunduin ako. My sarili akong kotse.”
“Are we gonna argue about this again? Sabi ko naman sayo na nililigawan na kita. N
ormal lang na ihatid-sundo kita.” Tinignan niya ako ng nakakaloko. “Is this your fir
st time being courted?”
I rolled my eyes on him. “Sa ganda kong ‘to, malamang maraming nanligaw sa akin pero
kagaya mo, basted sila.”
“Basted agad ako?” Nakaturo pa siya sa sarili niya.
“Ay hindi! Hindi! Baka basted yung aso,” sarkastiko kong sagot. “Malamang, ikaw! Nya n
ya nya!”
Tumawa siya ng mahina habang kamot-kamot ang batok niya. Cool talaga eh… Kakainis,
bat ba kasi ang gwapo nito? Ang hirap bastedin. Sayang. Lels ^^
“Babastedin ng ganyang mukha—“ Hawak sa chin ko pagkatapos ay humawak sa sarili niyang
mukha. “—Ang ganitong kagwapong mukha? Oh, c’mon, Chloe.”
“Eh bat ka naghahabol sa akin kung may ganito akong klaseng pagmumukha?” Ngumiti ako
ng matamis. “Aaaah, ang ganda kasi ng ganitong mukha!”
“Asa. Hindi ba pwedeng mabait ka lang kaya kita nagustuhan?” =___=
“Oh, talaga?! Mabait na ako sa lagay na ito? Well, sorry ka. Ngayon pa lang sinasa
bi ko na sayo na hindi ko pinangarap na magkaroon ng boyfriend na BULLDOG.” :P
Sumimangot naman siya. “What did you say?”
“Bulldog ka.” XD ulit ko pa.
“Same to you. Bulldog ka, bulldog ako. Ain’t that cool? Meant to be tayo.”
Naparoll eyes nalang ako. Kapag nakipag-asaran talaga ako dito kay Dustin, hindi
siya nauubusan ng pang-asar. -__“Hindi noh! Ikaw lang ang bulldog sa akin. Huwag kang mandamay.”
He smirked, “Oo na. Ako na ang pinakagwapong bulldog sa balat ng lupa.”
Ang yabaaaaaang! Sa sobrang yabang, hinampas ko nga sa kanya ang sling bag ko. “Aw
w!”

“Aww aww ka pa dyan! Ano ka, aso?? Oo nga pala, bulldog ka. Tss, tara na nga.”
Sa buong trip, maluwag naman ang traffic. Napansin ko na ibang kotse ang gamit n
amin ngayon. Hindi kasi ito yung dating kotse na nakikita kong gamit niya. Yaman
talaga. Bukod yata sa libro, kotse naman yata ang collection niya.
“Bat nga pala ang aga mo? Hindi pa ako tapos magbreakfast,” sabi ko sa kanya habang
sinusuklay ang sarili kong buhok.
“Mas maaga kang umalis kahapon. Buti nalang naabutan kita ngayon.”
Naalala ko bigla ang katulong namin. Alam na ang pangalan niya! Malamang, nakaus
ap niya. Duh? Paano kung ichismis nun sa iba pang katulong ang tungkol sa sumusu
ndo sa akin tapos makarating kay Momsie? I’m doomed. >___<
“Dustin, anong sabi mo dun sa katulong namin?”
Nagshrug lang siya. “Pinakiusapan ko siya na sabihin sayo na nandito na ang sundo
mo. She asked my name then… That’s all. Don’t worry, I didn’t say anything.”
I sighed in relief. Buti nalang. (_ _”)
“Hindi ka pa tapos magbreakfast?” Tanong niya. Tumango naman ako. “Arent you gonna ask
me back?”
Okay, pagbigyan na. Tanungin daw siya. “Nagbreakfast ka na ba?”
He shook his head slightly and then smiled, “I haven’t eaten anything yet. Mas inuna
kita para makasiguradong maabutan pa kita.”
Umirap nalang ako sa kanya. Nya nya nya! Hindi uubra sa akin yan. Hindi niya ako
mapapablush sa sinasabi niya. Promise. >//////<
“Sus, gutom lang yan, Dustin.”
I heard his soft chuckle, “Looks like we’re gonna eat breakfast together then. Starb
ucks?”
I smiled widely. Masarap ang tuna sandwich dun lalo na yung black coffee nila~~
Heaven!!
“Suuuuuuuure!” ^^
***
Sa Starbucks, si Dustin pa rin ang taya. As usual, siya naman ang laging nanlili
bre sa akin. Asa pa siyang ililibre ko siya, eh siya nga itong nanliligaw. Pagbi
gyan na, nanliligaw daw eh. Sus, mapapagod din siya kapag paulit-ulit kong ipamu
kha sa kanya na basted siya. +__+
“Ang sarap ng tuna sandwich dito noh?” Sabi ko sa kanya nang makakalahati na kami sa
kinakain namin. Nag-order siya ng Sausage and Cheddar Classic Breakfast Sandwic
h para sa kanya at parehas kaming nakablack coffee ngayon. ^^
“Hindi ako mahilig sa tuna.” =___=
“Allergic ka?”
Umiling siya. “Hindi. Hindi ko lang gusto.”
“Ahh,” tumango-tango ako. Oh! Yung bunny nga pala. “Dustin, thanks pala dun sa bunny.
Akala ko ba kay Wayne yun?”
Tinignan niya lang ako ng pagkalamig-lamig. “You thought so? Really?”
I pouted. Sarcastic yun, I know. “Sabi mo kasi eh!”
“I was just fooling you. Kahit pa-cute yun si Wayne, hindi naman mahilig sa pink s
tuffs yun. Gusto lang talaga kitang pikunin.” He said that with a smirk on his fac
e.
Weh… Bat parang nahiya naman ako sa kanya bigla. Masyado siyang magaling mag-pleas
e ng babae ah. Wag ganun. Baka magiba ang barrier ko. >//////<
“Last na yun ha? Basted ka na nga diba?”
“Nah, I won’t stop ‘till you say yes to me.”
Ayan na naman yang sikmura ko. Nagrarumble na naman. Goodness~ Ano ba! Nakakaimb
yerna na ‘to si Dustin. Bat naman ba masyado siyang nabighani sa taglay kong kagan
dahan? Joke lang. Malay ko ba kung trip lang ako nito. -_-v
“Magsasawa ka rin.” Confident na sabi ko.
Ngumiti siya. “Hindi ako madaling magsawa.”
“Ikaw na rin nag nagsabi na hindi ka madaling magsawa. Pero darating din sa point
na magsasawa ka rin.”
Nagulat ako nang hawakan niya ang kamay kong nakapatong sa lamesa.

*dug dug dug dug*
>///////<
“Bago ako magsawa, sisiguraduhin kong mapapasagot din kita. And when that time com
es, I’ll assure you that I’ll hold you tight. I’ll assure that you won’t leave me too, l
ike what others did.”
Leave me too? Siguro may pinaghuhugutan siya. -______Pero teka, I’ll hold you tight daw????!!!!! Haaaaaa?
I gawked, “In your dreams! Naku, mga lalaki nga naman. Puro matatamis na salita la
gi ang lumalabas sa bibig. Tapos kapag nagtagal na, waley na! Nganga.”
“Tch. Ikaw ang NBSB na parang may experience na. Ang weird mo, Chloe.” Asar niya sa
akin bago siya tumayo. “Let’s go before I get lazy and take you home.”
On the way to E.H.U, nagsoundtrip lang kami ni Dustin. In fairness, magkasundo k
ami sa genre of music.
Smooth lang ang pagdadrive ni Dustin nang mapansin kong bigla siyang naging unea
sy. Yung tipong habang nagdadrive siya ay malikot ang mga mata niya. Tingin sa r
ight side mirror, sa rear view mirror tapos sa left side mirror tapos uulit na n
aman. Anyare sa kanya?
“Dustin, ayos ka lang?”
Imbes na sagutin niya ako, napamura lang siya ng mahina. “Sh*t.”
“Uy, ayos ka lang???”
Napalingon din tuloy ako sa likuran. Nagtaka ako nang mapansing may nakapalibot
sa aming mga lalaking nakasakay sa motorbike. Yung tipong gangsters ang porma. H
indi pa ako pwedeng magkamali. Dalawa sa kanila ay pamilyar sa akin. Saan ko nga
ba sila nakita??
“Dustin---“
Napatigil ako sa pagsasalita nang mapansin kong ipinasok ni Dustin ang kotse sa
isang makipot na eskinita. Walang katao-tao rito at tila walang sasakyan ang dum
adaan dito. Dead-zone kumbaga.
Halaaaaaaaaaa. T.T
Nasaan na kami?
“Stay here. Don’t move.” Sabi niya sa akin bago buksan ang pinto ng kotse pero nilingo
n niya rin ako agad. Nilabas niya mula sa bulsa nito ang wallet at blackberry ph
one niya. “Libangin mo ang sarili mo. Huwag kang lalabas.”
“Bakit?” Kinakabahan na ako, promise. >.<
“Basta. Dyan ka lang. Babalik ako.”
Nakakataranta! Ano bang nangyayari???
“KAPAG IKAW HINDI BUMALIK, SASAPAKIN TALAGA KITA, DUSTIN!”
Bigla siyang napatawa. “Oo, babalik ako. Nasayo ang wallet, phone at kotse ko oh.”
And then he slammed the door. Sisilip pa sana ako sa likuran kaso nagulat ako na
ng makitang kinoveran ni Dustin ang buong kotse niya. Waaaah! Ang dilim tuloy. A
no ba kasing nangyayari???
Binalingan ko ng tingin ang phone ni Dustin. Mehehehe~ Mangingielam ako ng files
. Hindi naman ako mangingielam ng messages. That’s too private, ye’ know. Photos, vi
deos and music lang. XD
Sa photos, puro selfie lang naman niya. Huwag niyong sabihin na nagbluetooth ako
ng tatlong selfie niya ha? Secret lang natin. Lol XD Sa videos, empty naman. Sa
Music… Woah! Ang dami. Mahilig pala siya sa music???
After awhile, bigla nalang lumiwanag sa labas. Tinanggal na pala ni Dustin ang c
ar cover. Hindi na siya nag-abala na tupiin man lang ang cover. Basta nalang niy
a nilagay ito sa backseat sabay sakay niya sa driver’s seat.
He looks so exhausted. Para siyang kinuyog ng sampung katao. Kinabahan ako nang
makakita ako ng maliit na sugat sa gilid ng labi niya. Aside from that, wala na
siyang galos. Basta, magulo lang ang buhok at damit niya.
“Dustin, anong nangyari sayo?” Nag-aalalang tanong ko. Oo, nag-aalala ako. Ninenerby

os ako kapag nakakakita ng dugo eh!!!!
Hindi niya ako sinagot. Basta nalang niya pinaandar ang kotse at nilabas ito mul
a sa eskinita na yun. Pero bago pa kami makaalis, nakita kong may limang lalakin
g nakahandusay sa dinaanan naming eskinita.
Nakakalat ang mga motor nila. Wala silang malay at mukhang duguan pa.
Mas lalo akong kinabahan. Shemay! Anong ginawa ni Dustin? Napatumba niya lahat y
un?
“D-Dustin…”
He cut me off, “So what if I’m a gangster? I’ll let you choose then. It’s either you dea
l with it or avoid me.”
Gangster siya?????
--A/N: Next weekend ulit ^_^v Hindi ito kasing haba ng AIWG ha?? Maikli lang ito d
ahil mas priority ko ang AIWG .. Dedicated to LikeWTH dahil sa kanya ung napili
kong book cover.. Ganda~ <3 Nahihiya ako sayo. Lels >///////<
**************************************
~14~ Okay Na Sana
**************************************
~14~OKAY NA SANA
CHLOE’S POV
Ilang araw ko na ring iniiwasan si Dustin. Hindi ko naman siya totally iniiwasan
. Hindi lang talaga kami nagkakasalubong sa E.H.U. Siguro siya itong umiiwas sa
akin. Ni hindi nga siya nagtetext sa akin o ‘di kaya yung hatid-sundo cheverlu niy
a sa akin. Haaayyy! Bat niya pa ako binigyan ng choice kung siya rin itong iiwas
?
Nakareceive ako ng text kay Kaye Anne kanina. Sabi niya, iniinvite daw kami ng k
aibigan niya sa birthday ni Wayne. Hindi ko pa man name-meet si Wayne pero may c
ommon friends na kami. Siguro isa rin siya sa gangmates ni Dustin?
Pupunta pa ba ako sa birthday ni Wayne? Nakakailang naman eh. Bukod sa hindi ko
naman kilala yung celebrant, iniiwasan pa ako ni Dustin. Ano nalang gagawin ko d
un? Baka magmukha akong party crasher -___“So what if I’m a gangster? I’ll let you choose then. It’s either you deal with it or av
oid me.”
Ipinilig ko ang ulo ko habang nakatingin sa salamin. Inabot na ako ng isang oras
dito kakasuklay ng buhok ko. I’m on the verge of choosing options ye’ know~ Pupunta
ba ako o hindi?
Naalala ko nung araw na natuklasan kong gangster pala si Dustin, hindi ma-sink i
n sa utak ko yung nangyari. Napatumba niya ang mga lalaking yun nang mag-isa? Ib
ig sabihin, malakas siya? Halaaaaa. Yun lang naman ang naisip ko. Hindi ko na na
isip yung bad sides niya. Bakit ba? Kung gangster siya, edi fine. Trustworthy na
man siyang lalaki. Ni hindi nga niya sinamantala yung pagkakataon na natulog siy
a dito sa kwarto ko. Ako pa nga ang namilit sa kanya na lumipat sa kama diba?
“Ibig sabihin lang nun, mabait siya, Chloe.” Sabi ko sa reflection ko sa mirror. “Sigu
ro may iba’t-ibang level ng gangsters noh? Siguro mild pa lang siya. Pero hindi eh
,” pinilig-pilig ko ang ulo ko. “Mild ba yung 1 versus 5? Ay, basta! As long as nire
respeto niya ako at mabuti naman ang pakikitungo niya sa akin, pasok siya sa ban
ga! Diba, Chloe?” ^_____^/
=_________=

Baliw na ba ako? Bakit ba ako nasasanay na kausapin na ang sarili ko? Masama na
ito.
Kinuha ko kaagad ang phone ko sa ibabaw ng beauty kit at tinawagan na si Kaye An
ne.
“Kaye Anne, pupunta na ako dyan. Sasama na ako sa inyo ni Gail.” ^__^
***
Akala ko, ako lang ang may problema sa pagdedesisyon kung pupunta ba ako sa birt
hday party ni Wayne pero mali pala ako. Si Gail din pala, nagdadalawang isip. No
, hindi siya nagdadalawang-isip. Talagang ayaw lang niya.
Pagdating namin ni Kaye Anne sa bahay nila Gail, which is kapit-bahay lang nila
Kaye Anne, naabutan naming nakataklob lang ng kumot si Gail sa kama niya. Ang hi
rap niyang mapapayag na sumama sa amin. Kanina pa namin siya kinoconvince pero a
yaw talaga eh. At ang bruha, umiiyak pa. Nalaman niya na kasi na gangsters ang X
10. Kung ako, tanggap ko ang pagiging gangster ni Dustin, siya naman hindi. May
trauma na kasi si Gail sa mga gangsters since muntikan na siyang mamatayan ng Ku
ya dahil dito.
“Pero Gail, hindi naman sila yung nambugbog sa kuya mo eh.” Sabi ni Kaye Anne sa kan
ya.
“Oo, but I don’t care. Gangsters pa rin sila, mga basagulero at siga katulad ng iban
g gangsters. They hurt people even without a reason, basta matripan nila. Yun yu
ng happiness nila eh, yung manakit. Pare-pareho lang sila.”
“Gail----“ sabay na sabi namin ni Kaye Anne.
“Please, kung pupunta kayo, pumunta na kayo, okay? Ayokong magkaroon ng kaibigang
gangsters. Hindi ko naman kayo pipigilan kung gusto niyo silang maging friends e
h, it’s really up to you girls. So, if youre going, just leave.” Humiga na siya at p
umikit na.
Napabuntong-hininga nalang ako. Hindi ko siya masisisi. Kilala ko si Gail. Siya
ang tipo ng tao na kapag ayaw niya, ayaw niya talaga kahit pilitin pa siya.
“Sige, Gail. Goodnight.” Kaye Anne said worriedly.
“Sweet dreams...” Sabi ko naman bago namin siya halikan sa noo.
Haaaaaaaayyy! Sa society na ito, bakit pa kasi kami natapat sa gangsters? Kaloka
lang -______DUSTIN’S POV
***MYSTERY GRILLING HOUSE***
We’ve been here for almost one fcking hour. Bored na ako. Gusto ko nang umuwi para
matulog. Nakakabagot ang party ni Wayne. Nyemas. =_____=
Isinubsob ko ang ulo ko sa bar counter at nag-nap nalang. Kundi lang birthday ng
ungas kong tropa, wala sana ako dito. Mas gugustuhin ko pang matulog nalang sa
unit ko. Mas tahimik pa.
Habang naka-nap ako, hindi ko pa rin maiwasan na marinig ang mga usapan nila.
“Hey, tayo-tayo lang ba ng X10 and our fishes?” Paniguradong kay Derrick ang boses n
a yun. In his vocabulary, fish means his girls. Sa X10, siya ang pinakababaero s
a lahat. Basta nakapalda, papatusin na niya. Palos yan eh. Madulas. -___“Nope, I invited Kaye Anne, sabi ko isama na niya sina Gail and Chloe ba yun? Yung
bagong victim ni Dustin?”
Nang marinig ko ang sinabi ni Wayne ay naiangat ko kaagad ang ulo ko. Imbitado s
i Chloe? Mabuti kung pumunta yun? Eh allergic pa naman siya sa gangsters. Teka,
bagong victim ko raw? =_______=
“Lul.” =___=
“Oh, ayan na pala sila eh. Hi, girls.”
Sabay-sabay kaming napalingon nang batiin ni Alex ang bagong dating. Halos mabit
awan ko na ang hawak kong phone nang makita si Chloe kasama ang kaibigan niyang

si Kaye Anne.
Bakit nandito siya?
“Hello there, happy birthday Wayne. Here’s our gift oh ^__^” Inabot ni Kaye Anne yung
gift niya kay Wayne pagkalapit niya.
“Aww thank you. Nag-abala ka pa. “ Nahihiyang sabi ni Wayne sa kanya at dun na nagsi
mula ang pangangantyaw sa kanya ng ilang X10. Mukhang tipo ni Wayne si Kaye Anne
ah.
Nilapitan ko naman si Chloe. Napansin ko na hindi siya makatingin sa akin kaya b
inulungan ko siya.
“Bakit ka nandito?” =___=
Tinaasan niya ako ng kilay, pero yung halatang naiilang pa rin. “Invited daw ako e
h.”
Napatango nalang ako nang umiwas na siya agad ng tingin. Tumingin nalang din ako
sa harapan.
“Ehehehe... Wayne, pinapabigay nalang pala ni Gail yung gift niya.”
“Bakit?” Kurt asked, our gang leader.
“Ahh kasi ano—aahh ehh… ano—“ Kaye Anne seemed to be lost for words.
“Ano, guys... Masama ang pakiramdam, ganun nga. I’m Chloe by the way,” she introduced
herself awkwardly.
Potek. Ako nga dapat ang magpapakilala sa kanya sa tropa ko eh. -_____***
Gusto ko sanang kausapin si Chloe simula nang dumating siya dito. Marami akong g
ustong itanong sa kanya. Pero isa lang ang pinakaimportanteng itatanong ko… Iyon a
y kung tanggap ba niya ang katauhan ko.
Hayup. Nanliligaw pa lang naman ako, tapos lumilitanya na ako sa utak ko. Lumele
vel up ako ah. =____=
Pero paano ko yun itatanong kung hindi ko masolo-solo si Chloe? Gusto ko, ako la
ng ang mag-eentertain sa kanya. Bakit pa kasi pumapapel itong mga tropa ko? Shet
e lang… Isang oras pa lang ang nakakalipas nang dumating sila ni Kaye Anne dito pe
ro senglot na si Chloe. Bakit naman ang kaibigan niya, iced tea lang ang iniinom
? Tomador ba ang babaeng nililigawan ko?
Ang daldal pa naman. Kung ano-anong lumalabas sa bibig ngayong lasing na siya. G
usto ko sanang awatin kaso nasa tabi naman niya ang kaibigan niya =____=
“Guys, alam ni—yo *hik* hindi ako galit at ta--*hik* takot sa inyo *hik* hindi kagay
a ni *hik* ni Gail.”
“Chloe ano ka ba----“ Kaye Anne tried to stop her but Chloe just shut her up by plac
ing her finger onto her lips.
“They need to *hik* know about this *hik*” Chloe said.
Kaye Anne seemed uneasy right now. Mukhang may sikreto silang tinatago. Tss… Lasin
ggera.
“Chloe, spill it out.” Sabi ni Brent, isa sa mga gangmates ko. I saw Kaye Anne sigh.
“Ano kasi *hik* takot sa inyo si Gail kasi *hik* hehehehe! Shikret!” Nabigla ako nan
g bumagsak ang ulo niya sa bar counter. Mukhang knockout na.
Takot? Anong pinagsasabi nito? Bakit naman siya matatakot sa amin? Wala naman ka
ming ginawang masama sa kanya. Baka si Master Kurt, meron. Pero ako, wala. Inose
nte ako -______“Nakatulog na ata, dude.” Toffer said.
Tatayo na sana ako para lapitan siya nang bigla naman umangat yung ulo niya. “Hihi
hihi *hik* hindi pa ako lashing! *hik* Lalayu---an na kayong X10 *hik* ni Gail.
Lagot!” Pagbabanta niya. “Lalong lalo ka na *hik* Kurt.” At tuluyan na siyang nakatulo
g.
Sabi na eh, wala akong kinalaman diyan. Malinis ang budhi ko =____=
“Ahh guys, ehh-- don’t mind what she said. You know, she’s just drunk hehehe... Can yo
u please help me carry Chloe to our service car?”
Tumayo na ako para buhatin si Chloe palabas ng grilling house. Kasunod ko ang ka
ibigan niya na natataranta na.
“Waaah! Bat ka ba kasi naglasing sissy???”

“Kumakain ba ‘tong kaibigan mo? Bat ang gaan?” I asked her. It’s like I’m carrying four ki
los of potatoes. =___=
“Lakas kaya niyang kumain. Maganda lang ang metabolism niya.”
Habang naglalakad papunta sa car park ay sumusulyap ako kay Chloe. I groaned whe
n I saw her dress revealing her chest a bit.
I stopped from walking. “Kaye Anne, itaas mo nga ang dress niya. Nakikitaan na ng
dibdib oh.”
“Ay! Ikaw naman kasi Chloe eh,” Kaye Anne murmured as she pulled up her tube dress. “P
asensya na, Dustin. Huwag mo nalang tignan.”
“Wala naman akong makikita.” Bulong ko. Totoo naman eh. =____=
“Ha?”
“Wala, tara na nga.” =___=
Pagkahatid ko sa kanila sa service car ay inalalayan ko si Chloe na ipasok siya
sa backseat. Lalabas na sana ako ng kotse nang bigla akong higitin ni Chloe sa c
ollar ko. Napasubsob tuloy ako leeg niya.
“Sh*t!”
“Nasusuka a-ako… Lu—to mo ako ng soup, W-Warren.”
Nagpanting ang dalawang tenga ko sa tinawag niya sa akin. Sino ba yung Warren na
yun? Kamukha ko ba siya para mapagkamalan akong si Warren? Tsk!
“Uy! Si Dustin yan, Chloe.” Narinig kong sabi ni Kaye Anne bago ko naramdaman na may
humila sa likuran ko palabas ng kotse. Inayos-ayos ko ang damit ko. Nagusot na.
Shet naman =_____=
“Salamat, Dustin ha? Aalis na kami.”
I nodded, “Take care of her.”
“Sure…” ^^
Napalingon ako nang marinig ko na naman ang boses ni Chloe.
“D-DUSTIN, I’ll deal with it…”
“Naku, huwag mo nalang siya pansinin. Lasing eh,” sabi ni Kaye Anne. What did she me
an by that? Yung pagiging gangster ko ba?
“Wait lang,” I murmured and got in the backseat partially. “Chloe, anong sabi mo? Anon
g deal with it yan? Yun ba yung options na binigay ko sayo?”
“Hmm… Deal!” She groaned with her close eyes.
“Sure??” I smiled a little.
“Oo, sure nga ako! K-kulit *huk* mo! Sapakin kita dyan eh! WARREN! SOUP NGA! PAGLU
TO MO AKO!!!”
Okay na eh. Mas gwapo naman ako sa Warren na yun. =____________=
--A/N: Yaaay! Ang ikli nitong update ko hahaha! =) Bukas ulit.
**************************************
~15~ Mushroom Soup Versus Broccoli Soup
**************************************
~15~ ANG SOUP NI DUSTIN
CHLOE’S POV
Nagising ako sa sakit ng ulo ko. Para itong binibiyak. Para itong nilalagare. Pa
ra itong pinupukpok ng martilyo sa sakit. BASTA MASAKIT!!! OUUUUUCCCHH!
Bumangon na ako sa kama at nag-ayos ng sarili sa bathroom. First time kong malas
ing ng ganun!! Although, naranasan ko nang uminom. Ewan! Hindi ko mapigilan ang
sarili ko sa kakainom ng colorful na drink na yun kagabi sa birthday ni Wayne eh
. In fairness, ang cute nga nung Wayne! Pero mukhang type si Kaye Anne. Hihihi :””>
Ano ba yan, wala akong matandaan sa nangyari kagabi *pukpok sa ulo*
Medyo kumakalam na ang sikmura ko kaya naisipan kong lumabas na ng kwarto. Sakto
namang labas din ni Warren galing sa kwarto niya. Bale, nagkasabay kami.
“Good morning, Chloe.” Bati niya.

“Good morning din,” bati ko pabalik sabay hawak sa ulo ko. Sumasakit na naman!
“Hangover?” Tanong niya bago siya lumapit sa akin.
“Oo,” with matching tango pa ng ulo. “Sakit~ Parang binibiyak ang ulo ko!” >__<
“Nagulat nga kami nang ihatid ka ni Kaye Anne dito. Lasing na lasing ka. Panay ang
ungol mo nang Warren, pagluto mo ako ng soup!” Sabay tawa pa niya na lalong nagpa
singkit sa mga mata niya. Sinabi ko ba talaga yun???
“Ows?” >.>
“Oo nga. Hahaha! Pinagluto pa nga kita ng soup kaso hindi mo naman nakain kasi,” tin
ulak niya ang noo ko, “knockout ka na. Sabihin mo nga sa akin, anong ininom mo?”
Napahimas ako sa ulo ko, “Hindi ako sure eh. Basta colorful siya.”
“Colorful o hindi, dapat inaalam mo kung mataas ang alcohol content ng drink mo.” Gi
nulo niya naman ang buhok ko. “Tara sa baba. Initin nalang natin yung ginawa kong
Mushroom soup.”
“Sige.”
Paharap na kami sa direksyon ng staircase nang makasalubong namin ang isa sa mga
kasambahay. Lumapit siya agad sa amin.
“Ma’am Chloe, may bisita po kayo sa baba.” *insert kinikilig na tawa here*
Napataas niya tuloy ang isa kong kilay, “Sino raw po?”
“Ayaw pasabi ng pangalan eh. Surprise daw.” *insert parang kinikiliti na tawa here*
“Eh? Sino kaya yun?” Tanong ko.
“Kung bumababa ka nalang kaya para makita mo. Tara na?” Yaya sa akin ni Warren kaya
bumaba na kami agad sa receiving area. Nagulat ako nang makita dun si Dustin. Si
tting comfortably sa sofa set.
*DUG! DUG! DUG! DUG!*
Uh oh. Kinakabahan na naman ako ng bonggang-bongga. May sakit na yata ako sa pus
o. Lagi nalang bumibilis ang tibok nito lately eh. Or maybe I should do exercise
s from now on? Whatcha’ think? >__<
Lumapit na ako sa pwesto ni Dustin kasunod si Warren sa likod ko. Gusto ko sa
na siyang paalisin dahil baka malaman niya na suitor ko si Dustin at makarating
kay Momsie, kaso medyo rude naman yun. (_ _”)
“Morning, Chloe.” =___= Bungad niya sa akin.
Umangat ang gilid ng labi ko. “Morning. Bat ka nandito?”
“I’ll just… Ahmm…” Kumamot siya sa ulo niya. Malikot ang mga mata niya. Parang naghahanap
ng sasabihin. “Picking you up…”
“And where are you taking me to?”
“I’ll tell you later.” =___=
“Why not now?” Ano ba yan! Englishero! >.<
He groaned, “I don’t want to tell it to you here. Somebody’s listening. Tss.” Sabay ting
in niya sa likod ko. Lumingon naman din ako. Nakalimutan ko nga pala si Warren ___I chuckled awkwardly, “Oo nga pala, Dustin. Si Warren nga pala, kababata ko. Warre
n, si Dustin…. Ahmm, kaibigan ko. Natatandaan mo ba siya Warren? Siya yung.. Basta
.”
Tinignan ako ng makahulugan ni Dustin pagkatapos kong sabihin ang salitang kaibi
gan. Anong gusto niyang ipakilala ko sa kanya? Suitor??? Edi makakarating kay Mo
msie yun!! >__<
“Nice to meet you, dre.” Inextend ni Warren ang kamay niya kay Dustin pero hindi ito
tinanggap ni Dustin. Sinimangutan ko nga! Ang rude!
“What?” Dustin asked me. “Let’s go.”
“Hindi pwede. Tignan mo nga ako,” ini-scan nga niya ako mula ulo hanggang paa. “See? M
ukha akong babae sa septic tank. Hindi pa nga ako naliligo at nag-aalmusal eh.”
“Hintayin mo nalang siya, dre.” Singit naman ni Warren sa usapan pero hindi man lang
siya tinignan ni Dustin. Taray talaga nito >__>
“Sasama ka ba sa akin o hindi? Pili lang, Chloe.”
Eh bat parang naghahamon ang boses mo? Kaimbyerna. ~____~
“Hindi pa nga kasi ako nakakapag-almusal.”
“Just choose.”
I sighed, “Oo na.”

‘Di ko alam kung bakit hindi ako makatanggi sa kanya. Tsk!
He smirked behind me and then held my hand. Bumulong pa siya sa akin, “Let’s go. Mas
masarap akong magluto ng soup kesa sa lalaking yan... Broccoli Soup pa.”
Eh?? Bat ba soup ang topic ng mga tao ngayong araw? 0________0
***
Hinayaan ko lang si Dustin kung saan mang lupalop ng Maynila niya ako dalhin. Tr
ustworthy naman siyang tao kaya ayos lang. Medyo nakakabother lang ang suot kong
short jeans at black shirt tapos nakaflip flops lang ako. Para akong mangangapi
tbahay lang nito sa suot ko.
Nagulat ako nang hilain ako ni Dustin paakyat sa unit niya tapos pagkapasok nami
n sa loob nito, pinaupo niya agad ako sa high stools sa kitchen niya. In fairnes
s, bet ko talaga ang kitchen niya! Sosyal eh @_@
Makalipas ang ilang minuto, may sinerve na siyang pagkain sa harapan ko. Brunch
kung brunch. May bacon, sunny side up eggs, cheesedogs na malalaki, tocino, tapa
at fried rice… Ay, meron pa palang garlic bread sa side at Broccoli soup. Kulang
nalang ang hot chocolate… Para na akong nasa hotel nito @______________@
“What do you want to drink? Juice, coffee or hot choco?” Napakurap-kurap ako. Magsas
alita na sana ako nang unahan niya na ako. “I’d prefer a black coffee for you becaus
e of your hangover.” Sabay ngiti niya sa akin bago humarap na naman sa kitchen cou
nter.
Emegesh~ Kung ganito ba naman araw-araw, ewan ko nalang kung hindi ka mababaitan
kay Dustin the gangster. >/////<
“Here’s your coffee. Eat well. Masarap yan.” Umupo siya sa tabi ko. As in, naghila pa
siya ng upuan sa tabi ko! SA TABI KO MISMO! “Ako nagluto nyan eh.”
Inilayo ko ang upuan ko ng kaunti sa kanya. “I—I know. Nakita ko ngang niluto mo ‘to.
Puro pa-fry lang naman. As if ikaw ang nagtimpla. Don’t state the obvious.”
He smiled, “Eat plenty nang madagdagan ang timbang mo,” sabay pisil niya sa braso ko
, “Ang gaan mo eh…”
“Bat ba kailangang pisilin? Hmp, makakain na nga.”
At ayun nga kumain na ako. In fairness, masarap nga ang soup. Sana lang hindi it
o yung ready-to-cook na powder. Pfft! Nasa kalagitnaan ako ng pagkain ko nang ma
pansin kong…
“Don’t stare at me. Kumakain ako oh…” >__>
Ngumiti lang siya sa akin. “Ayaw mo nun? May gwapong nakatitig sayo?”
Nagpanggap ako na nasamid sa sinabi niya kaya dali-dali niya akong inabutan nang
tubig tapos ay hinaplos-haplos pa niya ang likod ko. Ay jusme~~
“Okay na! Okay na! Stop na. Grr!” Sabay tulak ko nang kamay niya palayo sa likod ko.
Chansing na ‘to ah!
“Masakit ba ang ulo mo?” Sumubo muna ako ng isa bago ako tumango-tango. Masakit nama
n kasi talaga. “After eating, take this.”
May nilapag siyang isang banig ng paracetamol sa lamesa. In fairness, hindi siya
prepared ah. ^_________^
Pagkatapos kumain, niyaya ako ni Dustin na manuod ng DVD. Nakainom na rin pala a
ko ng gamot. Syempre ako ang namili ng papanuorin dahil wala namang ibang choice
s. Puro actions eh… =________=
“Wag nalang tayong manuod!”
“Bakit?”
I groaned and rolled my eyes, “Pangit naman ng DVD’s mo.”
“If you say so.” Sabi niya tapos umupo na sa sofa kaya umupo na rin ako. Naramdaman
ko namang may naupuan ako kaya kinuha ko ito para tignan.
*_________*
“Wow, doraemon!!” =))
Bago ko pa ito panggigilan ay naagaw na ito ni Dustin. “Wag mong hawakan ‘to.” =___= S
abay tago niya sa bulsa niya. Ang damot! >__<
“Edi wag.” Sabay bulong ko sa gilid ko, “I’m starting to think na Doraemon freak siya.”
“I’m not! Sa… S-sa pamangkin ko ‘to.” =___=

“Defensive!” XD
“I’m not.”
“You are.”
“Tss. Bahala ka.” And then he turned on the flat screen TV by using a remote control
.
Pinagkrus ko naman ang dalawa kong braso. “Patingin nalang ako ng book collections
mo, Dustin.”
“Sure,” tumayo na siya pero bigla ring umupo. Weirdo. “Wag nalang pala. I changed my m
ind.”
“Bakit?”
“Nothing.” =___=
“Ang weird mo,” tumayo na ako at lumapit sa hagdan. “Siguro may tinatago ka sa room mo
. Matignan nga! Mehehehe!” Sabay akyat ko.
“Chloe, wag!!”
Binilisan ko ang pag-akyat sa hagdanan. Nung nasa last step na ako, nagulat ako
nang bigla na akong lumutang. BUHAT NA PALA AKO NI DUSTIN AT DINADALA NIYA AKO P
ABABA!
“Ang weird mo, Dustin! Hahaha!”
Binaba naman niya ako at sinamaan ako ng tingin, “Off-limits ang kwarto ko. No one
can enter my room aside from me, are we clear?”
Inirapan ko lang siya. “Fine, clear~ Pero uuwi na ako. Boring naman dito.” Tinalikur
an ko na siya at dumiretso na sa pinto. Drama ko lang ito, baka bumigay eh XD
“Tsk! Oo na. Wag ka lang umuwi.”
Lumingon ako. Triumph baby~ *u* “Really?”
“Oo.” =___=
“Talaga?” ^_^
“Yeah,” he nodded and then signaled me to go upstairs. Sumunod naman ako, actually,
nanguna pa ako. Hoho! Curious and excited eh!
Yung itsura ng labas ng kwarto niya, puro glass walls ang paligid. Bale, visible
mula sa baba ang loob nito pero dahil nga may kurtina, hindi rin makikita. Blue
nga pala ang curtains. -____Tumapat kami sa harapan ng pinto. Napahagikhik ako sa excitement. Hihihi! Ano ka
yang itsura? First time kong makakapasok ng kwarto ng lalaki. Lalong-lalo na ng
kwarto ng isang cold na taong si Dustin. Mukhang may mystery na bumabalot dito e
h. Hoho!
“Promise me, you won’t laugh.”
Kahit nagtataka ako sa pinapakiusap niya ay tumango nalang ako. “Promise…”
And in a count of…
1…
2…
3…
Door opens.
(*__________*)
Wow. Kwarto ba talaga ito ni Dustin?
"PFFT! Hahaha!"
"Wag sabing tumawa." =_______=
***
A/N: Di ko mapapromise kung makakapag-update ako next week. Wait nalang kayo guy
s :) Ano kayang nakita ni Chloe sa kwarto ni Dustin?
**************************************
~16~ Behind His Coldness

**************************************
~16~ BEHIND HIS COLDNESS
CHLOE’S POV
“Pfft! Hahahaha!”
“Wag sabing tumawa eh.” =_____=
Wow. Hindi ko akalain na sa likod ng pagka-expressionless ni Dustin ay may ganit
ong personality pala siyang tinatago. Anong personality? Well, isa siyang Doraem
on freak. Lels ^^
“Grabe, Dustin!” Yun lang ang lumabas sa bibig ko. As in, nganga lang ako. Paano ba
naman yung wallpaper ng kwarto niya ay Doraemon-inspired. Maging yung kama niya,
ang headboard nito ay korteng ulo ni Doraemon. Pati yung bedsheet at pillow cov
er, Doraemon-design din. Kaya hindi na ako nagtaka nang makita ko yung kumpol-ku
mpol na Doraemon stuffed toys sa paligid. Ansabe ng life sized Doraemon niya?
“Sige, tawanan pa ako,” emotionless niyang sabi tapos pumunta siya dun sa isang book
shelf na ngayon ko lang napansin. Eh bakit ba? Masyado kasing nangibabaw yung m
ga doraemon stuffs. *u*
“So, yan yung collection mo?” Lumapit ako sa shelf. In fairness, super dami ng books
niya ah.
“Yeah,” he said in a bored expression. “Wala na akong binabasa ngayon. Naghahanap pa a
ko.”
“Ahh,” tumango-tango ako. Nilibot ko ang tingin sa buong kwarto. Wow, everything is
blue. “Nakakagulat ka. Bakit ka nahilig sa Doraemon?”
“I thought you’re interested in my book collection only?”
Sinamaan ko lang siya ng tingin. Sungit naman nito. “Expected ko na may book colle
ctions ka dahil bookworm ka, pero hindi ko inexpect na mahilig ka pala sa Doraem
on.”
He sighed exasperatingly, “Oo na. Oo na. Adik na ako sa Doraemon. Kapag may nakiki
ta akong Doraemon stuffs, binibili ko. Yung iba dyan, binili ko pa sa ibang bans
a. Miski yung message alert tone ko, boses din ni Doraemon. Ganun ako kaadik sa
kanya. Ano, masaya ka na?”
“Aaahh… Yung ang mahiwagang mensahe!” I mimicked Doraemon’s voice.
Nginitian ko siya ng matamis. Gusto ko sana siyang sundutin sa tagiliran kaso wa
g nalang. Ang FC ko naman nun XD
“Eh bakit ka mahilig sa ganito?” Tanong ko tapos lumapit ako sa life sized Doraemon
na mas matangkad pa sa akin. “Magkano ang bili mo dito? Mukhang mahal ‘to ah.”
“Paborito kong panuorin si Doraemon nung bata pa ako.” Sabi niya bago siya lumapit s
a kama para umupo. Humarap ako sa kanya para tignan siya. “Gusto kong maging kaibi
gan si Doraemon kasi marami siyang inventions na nakatago sa maliit niyang bulsa
. Wala lang. Sobrang humanga lang ako.” =______=
“Pero Dustin, grabe naman ang fandom mo kay Doraemon. Pati yung wallpaper at pinto
ng kwarto mo, Doraemon din,” tinuro ko naman ang kama niya. “Pati ba naman yang kam
a? Well, it’s cute.”
“Take a sit,” tinuro ni Dustin yung couch sa likod ko kaya umupo naman ako dun. And
yeah, doraemon din ang couch niya. “Huwag mong ipagsasabi sa iba na ganito ang kwa
rto ko. Bukod kay Wayne at sa tatay ko, ikaw lang ang nakakaalam na paborito ko
si Doraemon.” =______=
Napatawa ako. “Para kang bata! Hahaha!”
“I’m still young.” =___=
“Hindi yan ang ibig kong sabihin,” sabi ko tapos ay sinubukan kong maging seryoso na
. “Okay lang naman na may ganito kang collection. Dun lang ako natawa sa childish
line mo na ‘Wag mong ipagsasabi sa iba ang tungkol dito’.”
Sinamaan niya lang ako ng tingin tapos lumapit siya sa akin dito sa couch. Umupo
siya sa tabi ko kaya umusog naman ako sa dulong bahagi ng couch. Uh oh… Yung kina
kabahan na naman ako ng bonggang-bongga >////////<
“That’s what I like about you. You accept me for who I am.” He said, smiling.

*Dug! Dug! Dug! Dug! Dug!*
Lumunok ako. Tapos lumunok pa. Okay, lunok ulit. Natutuyuan ako ng lalamunan. >.
<
“Aahh… Uhmm…” Tinanggal ko ang braso niya sa likuran ko. Nakapatong kasi sa headrest ng
couch eh. Para tuloy inaakbayan niya ako. Enebeyen. >//////<
“Sorry…” =____=
“May paakbay-akbay ka pa kasing nalalaman eh!” I interjected.
“Tss,” lumayo siya ng konti sa akin. “Akbay ba yun? Sandalan yung inakbayan ko, hindi
ikaw.”
Inirapan ko siya. In denial talaga ‘tong lalaking ito kahit kailan.
“Ows? Oo nalang.”
SILENCE. Wala na. Awkward silence na ang naghari sa pagitan namin. Magsasalita p
a sana ako nang maunahan niya ako.
“I started collecting all these stuffs when I was 5 years old.” Tumingin ako sa kany
a. Napansin kong may hawak-hawak siyang isang maliit na Doraemon keychain at yun
lang ang tinititigan niya. “Like any other ordinary kids, I used to play outdoor
games with my friends. My friends used to collect robotic figures. It just happe
ned that I’ve been into Doraemon eversince.”
“Hindi ka naman ba inaasar na ganyan yung kinokolekta mo?” Tanong ko. Err… Bakit bigla
ng naging seryoso naman ang atmosphere? >.>
He looked to me expressionlessly. “May nang-asar sa akin noon, pero hindi na yun n
aulit. Binasag ko kasi yung pinagmamalaki niyang Voltes 5.” Sabay ngisi niya.
Wow, bad kid. -__“I’d want to tell you a story about this key chain. You just have to listen. Don’t tal
k, okay?” Seryoso niyang sabi sa akin. Napa-oo nalang ako kahit medyo nag-aalangan
ako. Ano kaya yung ikukwento niya about sa Doraemon keychain na hawak niya? :3
Ngumiti muna siya sa akin bago niya ulit balingan ang hawak niya. “Ito ang kauna-u
nahan Doraemon stuff na nakuha ko. It was given by my Mom when I was 5 years old
. Napansin kasi niya na paborito kong panuorin si Doraemon kaya binigay niya sa
akin ito.”
I saw a small smile curves his lips. He’s smiling yet his eyes tell otherwise. Sig
uro, sensitive topic itong pinag-uusapan namin. Pero bakit niya pa ito inopen sa
akin?
“Simula nun, lagi na niya akong binibigyan ng ganito. Until one day, we went out f
or shopping. Binili na naman niya ako ng ganito.” He paused abruptly and then sigh
ed, “5 years old ako noon pero alam na alam ko ang nangyari.”
Hinintay ko siyang ipagpatuloy ang sinasabi niya pero ilang minuto na ang nakali
pas ay wala pa rin siyang sinasabi. Dun na ako nag-alala.
“Dustin, okay lang na hindi mo na sabihin sa akin yan. Mukhang sensitive itong top
ic na ito eh,” sabi ko at tumayo na. Nag-fake pa ako ng tawa para mawala yung sery
osong aura ng kwarto. “Ang mabuti pa, uuwi na ako. Tara na?”
Hala. No reply. Nakayuko lang siya at nakatitig dun sa hawak niya. Anong gagawin
ko? :/
Haaaaayyy… Naku, iiwan ko nalang siya dito. Kaya ko namang umuwi mag-isa. Wala nga
lang akong pera na pamasahe. Sus, madali nalang gawan ng paraan yun. Magtataxi
nalang ako at dun nalang babayaran sa bahay.
“Dustin, ayos ka lang?” I asked. Wala pa ring reply. “Uhmm… Sige, mukhang nawala ka na s
a mood. Ang mabuti pa, uuwi na ako. Hindi na ako magpapahatid sayo. Salamat ulit
sa pagkain ha?”
I waited for his reply, but still he didn’t speak. Yun na siguro ang signal ko par
a umalis.
Lumapit na ako sa pinto at hinawakan na ang doorknob. Pipihitin ko na sana ito p
ara buksan nang maramdaman ko nalang na may kamay nang pumipigil sa kamay ko.
“Wait.” He whispered in my hair.
Waaaah! Lakas talagang maka-ninja moves ni Dustin. Bakit ‘di ko napansin na nakala
pit na agad siya?
“Hmm’kay,” sagot ko sabay lunok. Aalisin ko na sana ang kamay ko sa doorknob nang daha
n-dahan niyang hinigpitan ang hawak niya sa kamay ko na nakapatong dun.
>//////////<

Uh oh.
“Hindi pa ako tapos sa kwento ko. Bakit uuwi ka kaagad?”
Napapikit ako ng mariin. Para akong aatakihin sa puso. WAAAAAHH! Bakit kailangan
g nakadikit yung labi niya sa buhok ko? Naiilang ako! >///////<
“Uhh ano… Eh k-kasi naman hindi ka na nagsalita!”
In one swift move, he turned me around. Itinulak niya ako sa likod ng pinto haba
ng nakatitig siya sa akin ng seryoso. Uwaaaaaahhhhh! Chloe, bakit ka nandito sa
sitwasyon na ito? TT_______TT
“D-Dustin, wag k-ka ngang ganyan…”
“Wala naman akong ginagawang masama ah. May ikukuwento lang ako,” sabi niya sabay la
pit pa niya sa akin. Ipinatong niya ang isa niyang kamay sa likod ng pinto, sa k
aliwa ko.
“Ikukuwento? Bat g-ganito pa?” WAAAAAAHHH! Scheme lang ba niya ang pagiging nice at
gentleman niya sa akin??? Baka anuhin niya ako! Noooooooo~ Wag niya sana akong a
nuhin!! T_T
Ngumiti siya. Hinawi niya ang buhok na nakaharang sa mukha ko. “Let’s go back to the
topic. Huwag kang dirty-minded. Wala akong balak na gawan ka ng masama. Trust m
e.”
Yung pagkasabi niya ng Trust me, automatic na napatango nalang ako sa kanya. The
re’s something about him na sa bawat salita niya ay sincere. Haaaayyyy… Kwento lang
naman ito eh. Wala namang mawawala sa akin.
“Okay.”
He smiled more. Tumingin siya sa mga mata ko, at unti-unting nawala ang ngiti sa
labi niya.
“5 years old ako nang mangyari ito. Pauwi kami galing sa mall, nang may humarang n
a van sa kotseng sinasakyan namin. Sa sobrang bilis ng pangyayari, ang alam ko n
alang ay may grupo ng armadong lalaki ang tinambangan kami.” He paused, his eyes a
re full of fear. “Kitang-kita ko na binaril si Mama sa ulo. Pati ang driver namin,
pinagbabaril. Wala akong nagawa noon, kundi ang umiyak. Nakita ko kung paano pi
natay si Mama.”
Nataranta na ako nang makita kong nangingilid na ang mga luha sa mata niya. I im
mediately pulled him into a hug. Mahigpit ko siyang niyakap. Nararamdaman ko yun
g takot niya. Now I get it. He’s still in trauma. Kaya pala siya cold…
“S-Simula noon, naging ganito na ako. Masisi mo ba ako kung bakit ako cold, Chloe?
Masisi mo ba ako?”
I patted his back. I felt him hug me back. “Hindi… Ano ka ba, Dustin. Hindi mo naman
dapat sabihin sa akin ito. Na kay Doraemon lang tayo kanina, tapos dinivert mo
yung topic.” Biro ko sa kanya. Baka sakaling kumalma siya.
“You need to know more about me. Gusto kong kilalanin mo ako.”
I can’t help to smile. Okay… Medyo kinilig aketch dun. Pero hello? Sensitive topic n
aman yun! >.<
“Pero Dustin, past na yun eh.” Humiwalay na ako sa yakap at tinitigan siya. Hanggang
ngayon, pulang-pula pa rin ang mukha niya. “Kung ayaw mo nang balikan ang nakaraa
n, huwag mo nang alalahanin pa. Paulit-ulit ka lang masasaktan.” Nginitian ko siya
. “Kaya cheer up na.” :)
He just stared at me for a moment… and smiled.
“Okay. I’ll leave the past behind and just focus on my present.” Tapos yumakap na nama
n siya sa akin. Halaaaa, taking advantage na siya ah! “Miss present, pwede ka bang
maging future ko?”
Eh??? >///////>
Tinulak ko siya palayo sa akin sabay ngisi. “Depende Dustin, kung ibibigay mo sa a
kin yung life sized Doraemon na yun.” Sabay nguso sa direction ng Doraemon na mala
ki hohoho. Binibiro ko lang naman. *O*
At ayun balik na siya sa straight face niya. “No… I will never give that away. Sa Ja
pan ko pa yan binili. Now, let me take you home. Baka kung ano pang gawin mo sa
collection ko.” =______=
Ay, sayang. Nakakainggit! </3

DUSTIN’S POV
Malinaw na malinaw ang pangyayari. Hinarangan ng isang van ang kotseng sinasakya
n namin. May tatlong lalaki ang sapilitang nagbukas ng pinto ng kotse namin. Mga
nakatakip ang mga mukha nila ng maskara.
Walang ano-ano’y sunod-sunod na pinaputukan nila ng baril ang driver namin.
Niyakap ako ni Mama ng mahigpit… Mahigpit ko rin siyang niyakap. Ayokong malayo sa
kanya. Baka gawin nila sa amin ang ginawa sa driver namin.
“Pasensya na, Madam. Napag-utusan lang!”
“Maawa kayo sa amin! Huwag niyong sasaktan ang anak ko!”
Nagkatinginan silang tatlo habang nakatutok pa sa amin ang baril nito. Dun na ak
o nagsimulang umiyak. Mamamatay na ba ako? Kami ni Mama?
“Kunin niyo ang bata!” Narinig kong sabi ng lalaki at yun nga ang ginawa nila sa aki
n. Nilabas nila ako sa kotse at dalawang lalaki ang humawak sa akin. Dun ko lang
napansin na nasa isang liblib na lugar kami. Umuulan pa nung gabing yun. Wala a
kong narinig kundi ang pag-iyak ni Mama. Pati ako, halos mawalan na ng boses sa
kakasigaw.
“MAMAAAAAAAAA!!!!”
Hindi ko alam kung anong ginagawa nila kay Mama. Basta ang nakita ko nalang ay h
inuburan nila si Mama sa harapan ko. Pati yung tatlong lalaki, naghubad rin. Wal
a akong maintindihan sa nangyayari. Pero isa lang ang siguradong hindi ko makaka
limutan hanggang sa tumanda ako.
Pinagbabaril nila si Mama pagkatapos nila itong paglaruan.
“Maaaaaaaaaaaaa!!”
Iniwan nila kami pagkatapos nun. Malinaw pa sa isip ko ang dugo na nagkalat sa p
aligid. Wala na si Mama. Pinatay nila si Mama.
***
“Mamaaaa!”
I woke up from a bad dream again. Eversince that night, it haunted me even in my
dreams. I got traumatized since that night. That explained why I am like this… I
am as cold as ice.
Sweat dewed all over my face. I got up from bed and got myself a water to drink.
Siguradong hindi na ako makakatulog ulit nito, kaya napagpasyahan kong magpalip
as ng oras sa pag-online.
4:30AM shows my desktop’s clock. Few more hours to go and I’ll be heading to school.
I logged into my facebook and yahoo to check what’s need to be checked… My body froz
e when I read one expected message from a very unexpected person in my life.
--From: Jenine
Dustin, sorry if I haven’t spoken to you lately. It’s just that I’m in a very unwan
ted situation. I really miss you. Please wait for me. I love you.
--I smashed the keyboard hard and unplugged it without shutting it down. That’s b
ullsh*t…
“Magpaparamdam ka lang kung kailan mo gustuhin? Tss. Wala ka nang babalikan, Jenin
e.”
--A/N: Okay, hindi na siya naka-hold. Alam niyo bang natrend kagabi ang #GwapoSiDu
stin sa twitter? OMG. Nagnumber one daw! Belated happy bornday kay Dustin~ Marie

licians, you rock! Thank you! :)
**************************************
~17~ Loner
**************************************
~17~ LONER
***3 WEEKS LATER***
CHLOE’S POV
“Hey.”
“Ewan ko sayo!”
“Chloe.”
“Aish! Ano ba!”
“I was just kidding, you know. Don’t take it seriously.”
Sinamaan ko ng tingin ang lalaking nakaharang sa dadaanan ko. Sino pa nga ba ang
lalaking yun? Syempre, walang iba kundi si Dustin. Three weeks na ang nakalipas
simula nung malaman ko ang dahilan kung bakit cold siya. Since then, mas lalo s
iyang naging persistent sa pagsunod-sunod sa akin. Katulad nalang ngayon. Argh!
“May klase pa ako, Dustin. Kaya please shoo away na,” tinulak ko pa siya ng mahina s
a braso niya.
“Galit ka?” =___=
Automatic na inirapan ko siya. Ako? Galit? Ha-ha-ha! Sino ba namang hindi maiini
s dun sa sinabi niya kanina sa harapan ng mga kaibigan ko at gangmates niya?
***FLASHBACK***
Nagulantang ako ng bonggang-bongga sa kumakalat na chismis sa buong campus. Ansa
be naman ng issue na may nangyaring public confession sa pagitan ng sissy Gail k
o at ang kinamumuhian niyang si Kurt? At eto pa ah! Sila na raw. As in agad-agad
!
Ako naman itong si curious, tinawagan si Kaye Anne. Timing naman na walang klase
si sissy kaya nag-meet kami sa tapat ng building nila. At ayun, kinumpirma niya
sa akin na totoo raw ang chismis. Sakto naman na nakita kami ng mga kaibigan o
should I say gangmates ni Kurt, including Dustin of course. Niyaya nila kami na
hanapin ang dalawang lovebirds… and we ended up at the building’s rooftop. Nandun ng
a ang dalawa. Nag-aalone time. OMG. Brineak na nga ni Gail ang golden rule namin
>_____<
“Ikaw, Chloe? Kailan mong balak buwagin ang golden rule natin?”
Nagulat ako sa tanong ni Kaye Anne kaya napa-- “Huh?” ako.
“Tonight.” =___=
Sinamaan ko ng tingin si Dustin. Anong tonight ka dyan!?! Argh!
“Yown oh~!!!” They all teased.
“Lul.” =___=
***END OF FLASHBACK***
At ayun ang dahilan kung bakit ako naiinis kay Dustin. Kaloka! >.<
“Ikaw naman kasi,” tinuro ko pa siya habang nakasimangot ako. “Anong tonight yang pina
gsasabi mo dun sa taas?”
Tumaas ang kabilang sulok ng labi niya. Napatingin tuloy ako sa paligid ko. Coas
t is clear. Walang tao. Kaya pala ngumingisi ang loko -___“Binuwag na ng kaibigan mo ang golden rule ninyo. Ikaw kaya, kailan?”
I rolled my eyes on him, “Inulit mo lang yung tanong ni Kaye Anne eh!”
“Kasi gusto kong malaman ang sagot mo. Simple as that.”

Pinagkrus ko ang mga braso ko sa dibdib ko sabay taas pa ng kilay sa kanya. “Hindi
dahil sinagot na ni Gail ang kaibigan mo, ibig sabihin nun ay sasagutin na rin
kita. Malay ko bang pinagtitripan mo lang ako?” Tinuro ko ang sentido ko. “Wise to,
dre. ‘Di ako basta-basta.”
“I know,” he chuckled softly. “Pakipot ka eh. Gusto mo rin naman ako, pinapatagal mo p
a.”
Pinaningkitan ko siya ng mata. Ano raw? Ha! Ako? May gusto sa kanya?!
“Dre, yung thickness ng fez mo, umaabot dito oh~” Hinarangan ko ang sarili kong mukh
a gamit ang palad ko. “Lakas ng confidence mo.”
Nagulat ako nang kunin niya ang kamay ko. Pilit kong binabawi yun, pero mas hini
gpitan niya ang hawak dito.
“Ano ba yan, Dustin!” >.<
“Alam kong gusto mo rin ako. Kung hindi mo ko gusto, hindi ka sana magagalit sa ak
in tuwing hindi ako sumasabay ng lunch sayo. Hindi ka rin sana magagalit kapag ‘di
ako nagrereply agad sa text messages mo.” He paused and continued with a small sm
ile on his lips, “Gusto mo pa bang marinig ang mga conclusions ko?”
Napalunok ako sa narinig ko. Para akong nadehydrate sa sinabi niya. Uwaaaah! Gan
un ba talaga ako lately? Halaaaa. Para naman kaming acting as couple nun!! Halaa
aaaa. Demanding na ba ako? Oh no. >.<
“W-wag kang assuming,” hinablot ko ang sariling kamay mula sa kanya. “Alam mo Dustin,
yan ang resulta ng pagkabookworm mo. Yung imagination mo sobra na kung magwork.”
“And the way you call my name. It sounds so sweet.” He said, ignoring what I said an
d smirked at me arrogantly.
Sinimangutan ko lang siya at nilagpasan na ng lakad. Walk-out queen ang peg ko,
pero dahil ninja wanna be si Dustin, hinabol niya ako at sinabayan sa paglakad.
Urgh!
“Alam mo ba kung saan ako papunta ngayon?”
Pinatong niya ang kamay niya sa balikat ko nung makatuntong kami sa escalator. A
y naku naman! Bakit may touch touch pa?? ~_~
“I know. To your Lit class.” =___= And now he’s back to his cold self again. Marami na
kasing tao ang nasa paligid. Sabi sa inyo eh! Weird siya. Kapag kaming dalawa l
ang, wagas siya makangiti o ‘di kaya’y tumawa.
“Right. Leave me alone then. Sasama ka pa?” Mataray na sabi ko, not minding all the
students gaze at us. ‘Di na sila nasanay sa mukha ko. -__Hindi na ako kinausap ni Dustin hanggang sa makarating kami sa third floor. Firs
t subject of the day is the Lit class. Tinignan ko ang watch ko. It’s 5 minutes be
fore 9. Tama lang sa 9AM class ko. Tinignan ko si Dustin na prenteng-prente na n
akapamulsa sa kaliwang tabi ko.
“Ano na, Dustin? Shoo! Alis na. May klase pa ako.”
Tinignan niya lang ako ng pagkalamig-lamig. “Paulit-ulit ka. Kanina mo pa sinasabi
yan.” =___=
At talagang binabarag pa ako? “Oh, eh alam mo naman pala. Ano pang ginagawa mo dit
o?”
He shrugged. “I don’t have class now. Can I sit in?”
Tinasaan ko siya ng kilay. “Nope!” Popping the letter ‘p’.
“Bakit? Ikaw ba ang prof? Tss,” sabi niya tapos tuloy-tuloy na ang pagpasok niya sa
loob ng classroom.
“Dustin talaga~~” inis na bulong ko sa sarili ko. Anong pumasok sa utak niya para ma
kisit-in ngayong araw sa klase ko?
The class goes well with Dustin anyway. Sa totoo lang, ang epic ng mga blockmate
s ko. Lalo na yung mga girls. Mas interesado sila kay Dustin kesa sa discussion
ng proffessor namin! They’re totally checking him out. Yung mga lalaki naman, hind
i makatingin kay Dustin. Akala ko nga hindi siya papayagan ng prof na makisit-in
sa class namin, pero to my surprise, tuwang-tuwa pa ang prof sa kanya.
Sa gitna ng discussion, binunggo ko ang kaliwang paa ko sa binti ni Dustin. Tumi
ngin naman siya sa akin, emotionlessly.
“What?” =___=
“2 hours class ito. Wala ka bang klase?” Bulong ko.
Tumingin siya sa watch saglit tapos tinignan niya ulit ako. “I’m late.”

“Edi umalis ka na. Pa-sit in sit in ka pa kasing nalalaman,” sermon ko sa kanya.
“Kanya-kanyang trip lang yan, Chloe.” =___=
“Trip ka-----“
Naputol ang sasabihin ko nang magring ng malakas ang phone niya. Napahinto tuloy
sa pagdidiscuss ang prof namin at lahat sila ay napatingin sa pwesto namin.
“Sorry,” mahinang sabi ni Dustin tapos pinindot niya na yung phone niya, making it s
ilent. Nung magresume na sa pagtuturo si prof, nakita kong sinagot na ni Dustin
yung call ng pabulong. At ang alam ko nalang na nangyari ay pinisil ni Dustin an
g braso ko sabay sabi na, “I’m going. I can’t drive you home later. See you tomorrow.” A
nd then he excused himself of the class.
Bakit ‘di niya ako maihahatid pauwi? Sino kaya yung tumawag? >3<
***
Hours passed by like a blur. Uwian na naman. Hala, wala akong dalang kotse ngayo
n. Actually, ‘di ko na nga dinadala yung kotse ko kasi hatid-sundo ako ni Dustin a
lmost one month na. Paano ako uuwi nito? Makapag-taxi nalang kaya? :/
Palabas na sana ako ng campus nang maalala ko si Kaye Anne. “Aha, makikisabay nala
ng ako kay Kaye Anne.” Kinuha ko kaagad ang phone ko sa loob ng sling bag ko, tapo
s ay tinawagan na si Kaye Anne. “Hello, Kaye Anne.” :D
[“Hi, Chloe.”]
“Asan ka ngayon? Pwedeng pasabay pauwi? Wala akong dalang kotse eh.”
[“Ay, sorry, Chloe~ Wala na ako sa campus. Kasama ko si Nathan.”]
Napakunot-noo ako sa sinabi niya. Wow ha! Napag-iiwanan na ba ako? Si Gail, may
Kurt na. Si Kaye Anne naman, mukhang lumelevel up na kay Nathan. Eh ako? Loner.
:/
“Ah ganun ba? Sige. Enjoy.”
Pagkababa ko ng phone, napapout nalang ako. Si Dustin kasi eh! Saan ba kasi pumu
nta yun?!? Ngayon niya lang ako hindi naihatid pauwi ah!
Nagpapadyak pa ako sa semento. Aba syempre, may napatingin sa akin sa ginawa kon
g yun kaya sinamaan ko na agad sila ng tingin sabay walk-out at dumiretso na pal
abas ng campus. Buti nalang ay nakapara agad ako ng taxi. No sweat.
“Ma’am, saan po tayo?” Tanong sa akin ng taxi driver.
Tumingin ako sa watch ko. Maaga pa naman, at parang napaka-upsetting nitong araw
na ito para sa akin. I want to pig out. >__<
“Dalhin niyo po ako sa pinakamalapit na mall.”
Sa mall, dumiretso agad ako sa isang Chinese Restaurant. Buti nalang may dala ak
ong cash kaya nagpakabusog talaga ako ng bonggang-bongga. Bumili pa ako ng ice c
ream sa Dairy Queen para habang naglalakad ako ng mag-isa sa mall ay may kinakai
n ako. Ako na ang loner. -____Window shopping lang ang ginawa ko dahil wala naman akong bibilhin. ‘Di naman ako
maluho, unlike my sissies. Nasa gitna ako ng pag-i-stroll nang biglang magring a
ng phone ko. Si Warren.
“Oh, Warren?”
[“Favor, Chloe?”]
Nilunok ko muna ang ice cream na sinubo ko. “Ano yun?”
[“Samahan mo naman ako papunta sa mall. Bibili ako ng tie para sa pupuntahan kong
debut bukas. Alam mo naman na ‘di ako sanay dito sa Maynila. Baka kako pwede mo ak
ong samahan?”]
Napa-nod ako absentmindedly. “Sure… Kung gusto mo, ako nalang ang bibili. Tutal nama
n nandito na ako sa mall ngayon.”
[“Talaga? Good. Buti nalang. Medyo gahol din ako sa oras eh. Sa bahay ko nalang ba
bayaran. Thanks talaga, Chloe!”]
I smiled to myself, “No problem, Warren boy. Anong color ba?”
“Ayan na nga ang problema ko eh. Hindi ko alam kung anong babagay na kulay ng tie
para sa coat ko.”
Napatawa nalang ako sa sinabi niya. Medyo probinsyano nga pala itong si Warren. “A

ko na ngang bahala. Sige, see you later.”
[“Thanks talaga, Chloe.”]
So, ayun nga ang ginawa ko. Pumunta agad ako sa Shop para maghanap ng tie para k
ay Warren. Nung may natipuhan akong tie na color dark blue and black ay nilapita
n ko na ito. Nung kukunin ko na sana ito, nagulat ako nang may isang kamay rin n
a nakahawak dito.
Sinundan ko ng tingin ang kamay niya pataas sa mukha niya. Isa siyang lalaking n
asa mid 40’s na nakasuot ng corporate attire. Ngumiti siya sa akin kaya ngumiti ri
n ako… awkward smile.
Binitawan niya ang tie, “Sige. Sayo na yan, hija.”
“Thanks po.”
Tinitigan ko ang tie na hawak ko. Hmm, mukhang babagay ito kay Warren. ‘Di ko lang
alam kung babagay ito sa coat na susuotin niya.
“E.H.U student?”
Napatingin ulit ako sa lalaki. Mukha naman siyang harmless kaya sumagot ako, “Opo.”
“Ahh, nice.” Tumingin naman siya sa hawak kong tie. “Tingin ko, babagay yan sa kahit a
nong kulay.”
“Ganun po ba?” I asked and continued, “Tingin niyo po, babagay ito sa 17 years old na
lalaki?”
Tumango-tango siya. “Oo naman.”
“Be quick, Dad.”
Napalingon ako sa direksyon ng boses. Napakunot-noo ako nang makita si Dustin. S
aglit kaming nagkatinginan. As usual, cold as ever pa rin ang expression niya. H
indi man lang siya nagulat na makita ako dito. Kaloka ‘tong lalaking ito! Emotionl
ess talaga >.<
“D-Dustin…”
“Magkakilala kayo?” Singit ng lalaki sa amin. Tumabi pa siya kay Dustin. Nagpalipatlipat ako ng tingin sa kanila. Oh, look a like. “Dustin, do you know her? E.H.U st
udent din siya obviously.” Sabay scan niya sa uniform ko.
Saglit na tinignan muna ako ni Dustin bago sumagot. ‘Di ko alam kung bakit pero pa
rang kinakabahan ako sa isasagot niya.
*DUG DUG DUG DUG*
“Not really. Acquaintance, maybe?” =___=
W-wow. Acquaintance huh?
Napataas ang isang kilay ko sa narinig ko. Nagsukatan kami ng tingin ni Dustin.
Syempre, ano pa ba? Edi cold pa rin ang titig niya. Wow, maka-acquaintance ‘to, ak
ala mo parang wala kaming pinagsamahan.
“Oh I see,” sabi nung lalaki tapos ay ngumiti siya sa akin. Sino ba kasi itong lalak
ing ito?! Kainis ah!
Pero dahil ako si Chloe Chanelle Mendez, hindi ko hahayaan na magmukhang shunga
sa harapan ng ‘ibang’ tao. Kaya naman ngumiti ako ng pagkaplastic plastic.
“Hi po. Nice to meet you two here. Thanks po pala sa tulong Sir,” inangat ko pa ang
hawak kong tie. “Tingin ko nga po ay babagay itong tie sa boyfriend ko.” Tumingin na
man ako kay Dustin, and I gave him my infamous smirk. At dun ko na napansin na n
agbago na ang expression sa mukha niya. Ha! Beat that jerk! “Ako nga pala po si Ch
loe. Sige po, mauna na ako sa inyo.”
And then I went off with triumphant smile on my face. So, ganun ba ang gusto niy
a? Edi, sige! Hindi ko na rin siya kilala. Ipagkalat ko na may Doraemon collecti
on siya nang makita niya ang hinahanap niya eh! ARRRRRGGGGGHHH! KAINIS! >__<
--A/N: Ohh, acquaintance raw? (~~,)

**************************************
~18~ Cute Little Girl
**************************************
~18~ CUTE LITTLE GIRL
DUSTIN’S POV
Dad suddenly called me earlier. He said that he wants me to go with him to the m
all. Bibili raw kasi siya ng tie. Tss. Lame reason though. Alam ko namang gusto
lang niya ako makausap. Ilang araw ko na rin kasi siyang iniiwasan. Ilang araw n
a rin niya ako gustong makausap… But I’ve not been in the perfect mood to talk to hi
m. Masyado akong na-i-stress kapag kausap si Dad =_______=
And I think I’m right…
Meeting up with him is really stressing…
I accidentally saw Chloe at the mall, talking with my Dad. No, now’s not the right
time yet for them to be formally introduced. Not here in the mall.
“Tingin ko nga po ay babagay itong tie sa boyfriend ko.”
May boyfriend na siya? Who the hell would that be?
“Dustin.”
Tumingin ako kay Dad sa harapan ko. We’re in an expensive restaurant, still inside
the mall.
“That girl is nice. You should be friends with her.”
I groaned loudly. Here he goes again, playing Mr. Match maker. “Yeah right,” I retor
ted sarcastically. “We shouldn’t have met, Dad. I am very busy… Iniistorbo mo ako.”
Hindi talaga sana kami nagkita. Nagkaproblema tuloy ako kay Chloe. Minamalas tal
aga ako kapag kasama si Daddy. =_______=
Dad threw me his knowing look. “Bakit mo ba sinusungitan ang Daddy mo? Minsan na n
ga lang tayo magkita, tapos sinusupladuhan mo pa ako.”
I sighed and sipped on my soda, “Sorry. ‘Di mo nga pala sinasadya yung nangyari.” I th
ought aloud.
“What are you talking about? Anong nangyari?”
Napakamot nalang ako sa kilay ko. Why was I thinking aloud infront of my Dad? Ma
y pagkachismoso pa naman siya. Tsk!
“Wala po.” Napailing nalang ako, “Bakit mo ba talaga ako gustong makita, Dad? Bilis na
. May pupuntahan pa ako.”
He smiled, “A date?”
I glared at him, “What now, Dad?”
“Basta kapag may girlfriend ka na ulit, ipakilala mo sa akin ha?” He wiggled his bro
w and smiled foolishly to me. I just showed him my bored look in return. “Anyway,
engagement party na ng kapatid mo next week.” He placed a white invitation over th
e table. “You need to be there.”
Tss. He’s only my step-brother and we definitely don’t treat each other as brothers.
He’s a bully of mine. Tsk!
“Wow, ikakasal na siya? Kawawa naman ang mapapangasawa niya.” =_____=
“Dustin, you should come.”
I coldly eyed my Dad, “Yeah, I will.” I stood up and got the invitation, “Sorry Dad, b
ut I really have to go. Bibisita nalang ako sa bahay.” Disappointment is visible o
n his expression and so I tapped his shoulder and gave him a nod, “Dadalasan ko an
g dalaw sa bahay kapag umalis na dun si Thunder.”
He smiled finally. That’s the reason why I find my dad so cool. He acts like my ag
e when in fact he’s already 44 years old. “Take care, Dustin. Huwag papagutom. Mag-g
irlfriend ka na para may mag-alaga na sayo ha?”
And that’s what I hate about him. He always acts as a Mr. Match-maker. -_“Sige na, Dad. Alis na po ako. Yung allowance ko, pakidagdagan ha?” I said before wa
lking out of the restaurant. I need to go to Chloe’s place this instance. What the
hell was she saying? A tie for her boyfriend?

CHLOE’S POV
Mula sa mall, dumaan muna ako sa playground malapit sa subdivision namin. Gusto
ko lang i-release itong inis ko sa lalaking yun! ARRRGGGGGGGHHHH! Nakakaimbyerna
siya! Kung hindi lang ako nahiya sa kasama niyang lalaki, na-taekwondo ko sana
siya dun sa mall kanina. Kainis! >.<
“Akala mo kung sino. Acquaintance raw? Ha! Kapal ng mukha!”
At kanina pa ako nag-eenjoy sa swing dito habang kumakain ng sorbetes. Kakaunti
na lang naman ang mga batang naglalaro dahil pasado ala sais na ng gabi. Haaaayy
y! Naiinis talaga ako sa nangyari kanina. Ano bang pumasok sa isip nun at sinabi
niyang acquaintances lang kami? ~____~
“Asar! Acquaintance chuchu pang nalalaman, eh parang kanina lang, nakabuntot siya
sa akin sa campus! Naki-sit in pa nga siya sa klase ko eh~~” Nilakasan ko lalo ang
pag-duyan sa sarili ko. Sige Chloe, release your anger. It will help you a lot.
“Acquaintance?!? Bat ‘di nalang niya ako ‘HINU YOU?’ kanina? Tss! Nahiya pa siya!”
“Ate~ Ate~”
“Ay, pusa!”
Nagulat ako nang may maliit na boses ang tumatawag sa akin sa kaliwa. Kagaya ng
boses niya, maliit din ang height niya. She’s a cute little girl who’s sitting on th
e swing next to me, pero grr… Ginulat niya ako! Muntikan na akong mahulog dito sa
swing ko!
Napahagikhik siya, siguro dahil nagulat ako sa kanya. “Hihihihihihi!” =^^=
“Tawa ka dyan?” Kapag ganitong mainit ulo ko, wag niyo akong tatawanan ~_~
“Sorry po,” tumikhim siya at nagsimula nang mag-swing ng sarili niya. “Why are you tal
king to yourself?”
Napangiti nalang ako nang mapansin kong bungi pala siya. She reminds me of mysel
f when I was a kid. Hahaha! One seat apart ang teeth. Cuuuuuute!
“Ate~ Ateeeee, hello?!” Kumaway-kaway pa siya sa akin kaya ipinilig ko ang ulo ko. “Sh
ould I be afraid of you? Are you crazy?”
O___O
“Ako? Baliw?”
Tumango siya ng alanganin, “Opo. You were talking to yourself. I thought you were
talking to a creature up there,” tumuro siya sa puno na nasa harapan namin, “You see
med to be so angry.”
Natawa nalang ako. Ang daldal naman nitong batang ‘to. “Hindi noh, nagrerelease lang
ako ng inis. Matinong tao ako,” inapak ko ang paa ko sa lupa para maihinto ang pa
gduyan ko. “Anong pangalan mo bata?”
“I’m Kelly. 6 years old…” =^^=
“Ako naman si Chloe. 17 years old…” sabi ko habang nakangiti. “Bakit mag-isa ka lang? Na
saan ang nanny mo? Guardian?”
Nagpout siya. “Yung nanny ko po, nandun po sa kabilang slide. Tinakasan ko po kasi
nakikipaglaro siya sa matandang lalaki,” nagpout pa siya lalo, “Hindi niya po ako b
inili ng ice cream pero yung lalaki, binili niya. I hate them both! Pinapabayaan
po nila ako. Susumbong ko sila sa Ate ko kapag umuwi na siya.
Oohhhh… Hindi kaya nakikipagdate ang yaya niya? Halaaaa. -__“Do you want me to buy you an ice cream?” I asked her.
“Opo, will you?” =^^=
I smiled widely, “For a cute girl like you, it’ll be my pleasure. Shall we?”
Tumalon siya sa swing, “Yipeeeee! Thanks, Ate Chloe!”
Grabe naman ang Yaya ni Kelly. Ilang minuto na rin kaming magkasama ni Kelly per
o hindi man lang siya hinahanap ng Yaya niya. Nakailang ice cream na nga kami di
tong dalawa pero waley pa rin. Tanaw na tanaw namin mula dito sa bench na kinauu
puan namin ang pakikipagdate ng Yaya niya. Ay, jusme. Irresponsableng yaya. -__“When will they stop playing, Ate?”
I shrugged, “I don’t know. Why? Do you wanna go home yet?”
She sighed, “I’m sleepy. We just came from a very tiring trip.”
And yes, sosyal si Kelly. Englishera siya! Ang cute nga ng accent niya eh. Naiin

secure ako. Hahaha! Kahit papaano, nakakalimutan ko yung inis ko kay Dustin dahi
l sa kanya. Napakadaldal na bata.
“Trip?”
Dumila muna siya sa ice cream niya bago niya ako sinagot, “I got a jetlag, Ate Chl
oe. We just arrived this morning from Miami.”
“Wow, Miami? Like the basketball team in NBA?”
She giggled and spatted my arm. Ouch ha! “That’s not what I meant… Partly yes, but uhm
m… Miami is a state in America. We came here for vacation.”
Ginulo ko ang buhok niya. Rich kid! “Wow, imported ka pala eh! Where’s my pasalubong
?” Nilahad ko ang kamay ko sa kanya.
“Do you want some chocolates? I’ll give you some if we can still meet after this.”
“Keeeeeeeeeeeeeeeellyyyyyyyyy!!!”
Tumingin kami sa direction ng sumigaw. Ang yaya ni Kelly, ayun, naghihysterical
na sa paghahanap sa kanya.
“Kelly, hinahanap ka na ng Nanny mo.”
She pouted her lips and gave me a hug. Aww! “I hope we’ll meet again, Ate.”
“Oo naman. I’ll see you around then,” sabi ko nang humiwalay na siya sa yakap. “Puntahan
mo na yung Yaya mo. Sumbong mo sa parents mo na pinabayaan ka niya.”
***
On the way home, medyo naging light na yung mood ko. Nakakalungkot lang dahil hi
ndi ko natanong kung saan nakatira si Kelly. Ang cute pa naman nung batang yun!
Napakasweet pa. Sana magkita pa kami ulit. :(
Ilang metro mula sa gate ng bahay namin ay may nakita na akong pamilyar na kotse
sa harapan nito. Hindi lang ito pamilyar, pamilyar na pamilyar talaga. Araw-ara
w ko ba namang sinasakyan, hindi pa ba sa akin yan magiging pamilyar? Tss. -__Anong ginagawa niya dito?
“Manong, dyan po sa white gate,” sabi ko kay Manong taxi driver. Inabutan ko siya ng
bayad ayon sa metro niya tapos ay lumabas na ako.
Naglakad ako ng dire-diretso palapit sa gate. Walang lingon-lingon, basta dire-d
iretso.
“Chloe.”
No respond. Pinindot ko ang door bell nung hindi ko mabuksan ang pinto nito. Urg
h! Sa susunod, hihingi na ako ng spare key. -_“Chloe, we need to talk.”
“Manang, buksan niyo nga po ito!!!” Sigaw ko habang pinipindot ng sunod-sunod ang do
orbell. Aish! Bat ang tagal buksan? Nanunuod na naman siguro sila sa entertainme
nt room kaya hindi ako marinig =___________=
“Chloe,” nagulat ako nang hawakan ni Dustin ang kamay ko na pumipindot. “Usap tayo.”
At dahil dun, bumalik lahat ang ni-release kong inis sa kanya. Humarap ako sa ka
nya at hinampas siya sa braso gamit ang free hand ko, “Eh bakit ka nandito? Acquai
ntance lang tayo diba? FC ka? FC?”
“Magpapaliwanag-------“
Pinutol ko ang sasabihin niya, “Ewan ko sayo! Ganyan naman kayong mga lalaki eh! A
fter commiting mistake, mag-aapologize, tapos ‘pag pinatawad, gagawin ulit. Parang
cycle lang!” I rolled my eyes on him, “Sosyal ha! Acquaintance? Nahiya naman daw ak
o sayo!”
“Hindi sa ga-------“
Hinablot ko ang kamay ko sa kanya, “Nye nye nye! Magpapalusot ka pa? Tse! Umalis k
a na nga dito!” Tinulak-tulak ko siya sa braso pero dahil maton siya, wala ring na
ngyari. Steady lang siya.
“Chloe, let me ex----“
“Ayaw!” Tinakpan ko ang dalawang tenga ko gamit ng mga palad ko, “Kung gusto mong acqu
aintance, edi fine! O baka naman magpapalusot ka? Sasabihin mong hindi ikaw yun?
Ano yun may kambal ka?”
“Kung hahayaan mo akong magpa------“
Pinandilatan ko siya, “Ayaw kitang pakinggan! Nye nye nye---------”
*BOG!*

In just one swift move, parang déjà vu. Nakita ko nalang ang sarili ko na nakasandal
sa gate ng bahay namin habang ang mukha ni Dustin ay few inches apart na sa muk
ha ko… And take note, nakatakip ang palad niya sa bibig ko.
My eyes widened in shock. O_O
“Yang bibig mo, walang preno. Ang daldal…” Bulong niya sa akin habang nakatitig sa mga
mata ko, “Can I explain myself now?”
As if namang makakasagot ako? Bukod sa nakatakip ang kamay niya sa bibig ko, par
a pang nanigas ang buong katawan ko.
*DUG! DUG! DUG! DUG!*
“Can I?” =___=
“ASDFGHJKL!!!”
“Tsk!” Nilapit niya lalo ang mukha niya sa mukha ko. Waaaahhhhh! As in yung lips niy
a nakalapat na sa likuran ng palad niya. Uwaaaaaaahhhhhhh! Momsieeeeeeeee, I’m sor
ry! Umeeklavu ako sa harapan pa mismo ng bahay natin >/////////<
“Hmmmmmm!!”
“Nakatakip na ng palad ko ang bibig mo, ang ingay mo pa rin?” He paused and smiled s
lyly that made my heartbeat raced, “Mag-ingay ka pa, Chloe, ipapalit ko ang labi k
o dito sa palad ko. Sige ka.”
*lunok*
*blink*
*lunok*
*blink*
WAAAAAAAAAHHHHHH!! Wag po TT__________TT
“Good,” nakangiting sabi niya at inilayo ng konti ang mukha niya sa mukha ko. “Sorry i
f I said that we’re just acquaintance earlier.” Mahinang sabi niya, hindi pa rin ina
alis ang kamay sa bibig ko. :3
“Hindi pa tamang oras para ipakilala kita sa kanya. Not even there in the mall. Ay
oko ring ipakilala ka bilang kaibigan o dine-date ko,” he shrugged and look straig
ht in my eyes, “Ang gusto ko, ipakilala kita bilang girlfriend ko. Pero paano kita
ipapakilalang girlfriend ko kung hindi mo pa ako sinasagot?”
Finally, tinanggal niya na ang palad niya sa bibig ko. He stepped back and showe
d me his knowing look, “Do you get my point? Gusto ko, kapag ipapakilala kita sa k
anila, girlfriend na kita. Ayoko ng kaibigan… Gusto ko, girlfriend. Ano, malinaw n
a ba?”
Umiwas ako ng tingin. Enebeyen… Wala yata akong takas dito kay Dustin. Parang bini
bigyan niya ako ng options ng yes or sure sa tanong na will you be my girlfriend
? Emergesh >/////////<
“Oo na.”
“Eh bat ‘di ka makatingin sa akin?”
Okay, tingin daw. “Oh ayan, nakatingin na ako.”
I saw him faint a smile, “You’re blushing as always,” he chuckled and put one hand ins
ide his pocket. Ayoko ng mga ganyanan ni Dustin eh. Yung pinagduduldulan pa na n
agbablush ako. Pwede namang magpretend na hindi niya napansin -////////“Tss,” ipinagkrus ko ang mga braso ko sa dibdib ko. “Eh sino ba yung kasama mo kanina?”
“Unfortunately, he’s my Dad.” Umiling pa siya, “Wrong timing ang pagkikita niyo. Unexpec
ted time, unexpected place.”
Woah, Dad niya yun? Kaya pala medyo hawig sila. Well, magkahawig sila lalo kapag
ngumingiti si Dustin. In short, gwapo din ang Dad niya. =))
Napansin ko naman na bilang nagpokerface ulit siya, “Anyway, since when did you ge
t a boyfriend? Who the da-mned guy?” He asked and I pursed my lips. Uh oh. “If you w
e’re telling the truth back there, dump him. If not, then good for me.”
Napakamot nalang ako sa ulo ko. That was just a lie :3
“Then, good for you.” Mahinang sabi ko sabay talikod ko, “Papasok na ako. Umuwi ka na.”
Pero ang totoo, nahihiya ako. Mehehehe…
Pinigilan niya ako sa braso ko, “Wala ka pa ring boyfriend?”
My head snapped up, “Shunga! Wala pa. Ikaw kasi eh! May pa ganung eklavu ka pang n
alalaman. Edi syempre naoffend ako. Buti nalang matalino ako kaya naisip kong gu

manun din,” ngumisi ako. “Oh ano ka ngayon? Kinabahan ka noh?”
He smirked back, “Nope, I was not. Alam ko namang ako lang ang nagtitiyagang nanli
ligaw sayo. I keep my eyes on you every single day.”
Wow, ang haba ng hair ko. -/////////“Akala mo lang yun! Kampante ka ha!”
“Should I be threatened to myself? Wala naman akong kalaban. Tss.”
Humarap ako sa kanya at tinaasan siya ng kilay, “May kalaban ka man o wala, nasa a
kin pa rin ang desisyon. At ang ginawa mo kanina, bawas points yun sayo, dre!”
“You never said that you’re giving points, Chloe. That’s unfair.”
Natawa nalang ako sa itsura niya. Parang nalugi sa negosyo eh XD “Life’s unfair, Dus
tin. Waley naaaaaa~”
Naputol ang pag-uusap namin ni Dustin nang marinig namin ang pagbukas ng gate ka
ya naman napatingin kami ni Dustin dun.
Si Warren.
Ngumiti ako, “Hi, Warren! Nabili ko na yung tie mo.” Pinakita ko sa kanya ang hawak
kong paper bag.
“Thanks,” ngumiti rin siya sa akin tapos binalingan niya si Dustin, and his smile fa
ded. “Hindi magandang tignan ang babae na nakikipag-usap sa kalsada ng ganitong or
as.”
“Uhh…” Oo nga pala. Mag-aalas otso na. -_- “Dustin, umuwi ka na. Papasok na ako. See you
tomorrow.”
“Tss, bye.” Sabi niya sa akin sabay tapik sa baba ko, “Sabay tayong magbebreakfast buk
as.”
>////<
Nung makaalis na si Dustin, sinenyasan na ako ni Warren na pumasok na kaya sumun
od na ako sa kanya. Papasok pa lang kami sa pinto nang marinig kong tinawag niya
ang pangalan ko.
“Chloe…”
Nilingon ko siya, “Hmm?”
Halata sa kanya ang pagiging uneasy. Anong problema niya?
“Warren,” lumapit ako sa kanya at tinignan siya sa mukha. “What’s wrong? Tungkol ba sa c
oat mo? Don’t worry, pwede akong humiram sa kuya ni Gail. Marami siya nun!”
“Hindi yun,” sagot niya at tumikhim. Tumingin siya sa mga mata ko, at ewan ko kung b
akit ako biglang kinabahan. “Nanliligaw na pala sayo ang lalaking yun?”
O______O
Waaaaaahh! I’m dead! Wala na! Sasabihin na niya ito kay Momsie. (_ _”)
“Oo, Warren eh.” Nagpout pa ako at pinagdaop ang dalawa kong palad, “Please… Wag mong sa
bihin kay Momsie. Ayaw kong malaman niya na may nanliligaw sa akin. Alam mo nama
n yun, stage mother!”
Narelieve ako nang makita kong iniling niya ang ulo niya… Pero mali pala ako. Mas
lalo akong kinabahan sa susunod niyang sinabi sa akin.
“Kung pinayagan mo siyang manligaw sayo, ibig sabihin nyan, pwede rin ako?”
Oh no. >.<
--A/N: Nakakatuwa... Ang daming total reads nito! Hihi. Thanks guys! ^^ Dedicate
d to @MaricelMheyow. First to comment eh :)) Wala lang. Random ang pagkuha ko ng
dedic.
**************************************
~19~ Sa Akin Ka Nalang
**************************************
~19~ SA AKIN KA NALANG
CHLOE’S POV

Kanina pa ako prepared para umalis papuntang E.H.U. Siguro mga nasa isang oras n
a akong nakatunganga dito. Okay lang yun, hindi pa naman ako late. Talagang maag
a lang ako nagising para sana maaga ako makaalis ng bahay. WAAAAAAAAHH! Ayokong
makasabay si Warren sa breakfast. Naiilang ako >.<
“Okay, Chloe,” bulong ko sa sarili ko sa tapat ng pinto ng kwarto ko. “Hingang malalim
. Dumiretso ka lang palabas ng bahay. Bilisan mo ang kilos. Huwag kang pahinhin
para ‘di ka niya maabutan.” Pinatong ko ang kanang kamay sa dibdib ko. “Hoo! Aja!”
Dahan-dahan akong lumabas ng kwarto ko habang mahigpit ang hawak ko sa strap ng
sling bag ko. Sneak out ang peg ko! Medyo pa-tip toe pa ang ginawa kong paghakba
ng pababa ng hagdan habang nakayuko ang ulo para walang aberya.
Nang maiapak ko na ang dalawang paa ko huling step ng hagdan ay halos higitin ko
na ang paghinga ko. May nakita akong two pairs ng black shoes sa harapan ko. Em
ergesh. Sino itechiwa? >,<
“Good morning, Chloe.”
Lunok. OMG. Sana pala kanina pa ako lumabas ng kwarto ko. T_T
“Ehe… hehe…” Dahan-dahan kong inangat ang ulo ko para tignan siya. Nakangiti lang siya s
a akin habang nakakrus ang mga braso sa dibdib nito. Ooh-lala! Fresh-looking! “G-g
ood morning din.” *insert alangan na smile here*
“Hinintay kita para sabay na tayong magbreakfast. Para rin sabay na tayong pumasok
.” :)
Ayan na nga ba ang sinasabi ko eh~~ Hindi pwede ito! Hindi ako sanay. T_T
“Warren, ano k-kasi,” kung saan-saan pa ako tumingin. Akala mo naman makakahanap ako
ng tamang salita na pwedeng idahilan sa kanya. “Nagmamadali kasi ako? Sorry ha? H
indi kita masasabayan sa almusal.”
“Ah ganun ba? Okay lang. Wait lang, hintayin mo ako,” sabi niya bago tumakbo papunta
sa kitchen. Wala pang isang minuto ay nakabalik na siya dala-dala ang bag niya.
“Sa akin ka nalang sumabay.”
O_O
Pabiro ko siyang hinampas sa braso niya. “Ano ka ba, Warren! Paano si Sheen? Diba
sabay kayo pagpasok? Iiwanan mo? Wag na! Ehe… hehe…”
Kumamot siya sa ulo niya na para bang napahiya siya. “Mamaya pa naman ang klase nu
n eh. At saka pagbigyan mo na ako, Chloe. Sabay ka nalang sa akin.”
“Warren…” >3<
“Oh?” ^_^
“Diba nagjojoke ka lang kagabi? Diba hindi yun totoo?” Patago kong pinagkrus ang mga
daliri ko. Uwaaah! Please, tell me it’s only a joke. >.< Pagkatapos kasi niyang s
abihin sa akin yung chuchu eklavu na yun, bigla nalang nagsipagsulputan ang mga
magagaling na housemaids namin. Ayan tuloy, hindi ako nagkachance na ipabawi sa
kanya yung sinabi niya!
“Hindi ah.” *grins*
Nagroll eyes nalang ako at nilagpasan na siya ng lakad. Siya naman itong sinunda
n pa ako hanggang sa garahe. “Warren, tigil-tigilan mo ako sa kalokohan mo ha! Nai
irita ako sayo!”
“Woah, bakit naman? Wala pa naman akong ginagawa ah.”
Tinabig ko siya ng braso ko nang humarang siya sa pinto ng driver’s seat ng kotse
ko. Tinaasan ko siya ng kilay pagkatapos nun. “Eh kasi naman, Warren~ Magkaibigan
tayo. Magkababata pa… Tapos bigla ka nalang manliligaw?” Naningkit ang mga mata ko n
ang mahagip ng paningin ko ang isang housemaid namin na nagdidilig ng halaman sa
labas ng gate namin. Suspiscious yung paraan ng pagtingin niya sa amin. Para ta
lagang nagmamatyag ng maichichismis. Tss. “I mean manliligaw sa bestfriend ko?”
Kumunot naman ang noo ni Warren sa sinabi ko. “Anong manliligaw sa bestfriend mo?”
Pasimple ko siyang sinipa sa tuhod niya with matching diin pa sa words ko. “Diba?
Nanliligaw ka sa bestfriend ko?” Ano ba yan! Hindi agad maka-pick up!
Lumingon siya sa likod niya tapos tumango siya ng dahan-dahan. Buti nagets niya.
Phew! Pero teka, bat mas lalong lumapad ang ngiti nito??
“Hindi ako nanliligaw sa bestfriend mo ah. Sayo ako nanliligaw, remember?”
O__O
>__<

“Argh! Bahala ka nga sa buhay mo!”
“Sure.” ^_^
Beep beep beep beep…
Sabay kaming tumingin sa direksyon ng bumusina. Dahil nakabukas ng malawak ang g
ate namin ay kitang-kita ko kung kaninong kotse ang nakaparada sa harapan ng bah
ay namin. Shoot! It’s Dustin. Grabeness… Araw ko ba ngayon? -__“Nandyan na pala si Dustin eh. Maiwan na kita dyan,” sabi ko sa kanya at nagmamadali
nang lumapit sa kotse ni Dustin. Lumabas naman siya para pagbuksan ako ng pinto
sa passenger’s seat. I need to get out of here, ya’ know.
“Bilisan mo nga, Dustin. Alis na tayo. Daliiiii~” Bulong ko sa kanya. Masyadong slow
motion sa pagbukas ng pinto eh. -_“Chloe, sa akin ka na sumabay.” Paktay! Nakalapit na rin si Warren. T_T
Humarap na ako sa kanya. Yung kaninang nakangiti niyang mukha, ngayon naman, med
yo sumeryoso na. Tumingin naman ako kay Dustin, as usual, cold pa rin. =__=
“Warren---“
“Nope, she’s going with me.” =___= singit ni Dustin… *cold stares*
Ngumiti naman si Warren habang nakatingin sa akin, “Sa akin ka nalang sumabay, Chl
oe. Safe ka sa akin.”
Napakagat labi ako. “Warren-----“
“She’s safer with me.” =___=
Nagkatitigan silang dalawa. I can feel the tension between them. Itong kaharap k
o, naka-smile lang na nakakaloko, ito namang katabi ko, woooosshhhh~ Cold as eve
r. =3= Ano nang gagawin ko? Nganga lang ako dito oh. Ayaw akong pasingitin sa co
nversation nila kung matatawag ko ngang conversation ito. :3
“Dre, ipaubaya mo na sa akin si Chloe ngayong araw. Tutal naman, palagi na kayong
magkasama.”
“She hangs out with me everyday. Perhaps, she’s comfortable with me. Why don’t you ask
her yourself?” =___=
Tumikhin muna si Warren bago niya ako binalingan. He moved his brows up and down
as though asking me through his eyes. “Kanino ka sasabay, Chloe? Sa akin o sa kan
ya?”
Lunok.
Uwaaaaaaah~~ Nakakapressure naman ito!! >.<
Halos malaglag na ang puso ko sa pagkagulat nang maramdaman kong pinatong ni Dus
tin ang kamay niya sa balikat ko. Tinignan ko siya.
“Sa akin ka nalang…”
>//////<
Mehehehe… Bat kinikilig ako? Baliw na ba ako? Ang ikli ng sinabi niya, pero nangin
ginig na yung lips ko. Emegesh… Masamang pangitain ito!! Kailangan kong bumili ng
maraming padlock para sa 7Bs rule ko. Baka makatakas eh >.>
“Sa akin nalang, Chloe. Pinapabantayan ka sa akin ng Mama mo, remember?”
“Chloe, sa akin ka nalang.” =____=
“Cha-cha---“
“Tss! Let’s go. We’re late…” From poker face, Dustin’s face formed a frown. Naririnig ko pa
siyang bumulong sa akin. “What the f.ck? Cha-cha???” ~__~
Nagpalipat-lipat ako ng tingin sa kanila. Kay Dustin, tapos kay Warren ulit… Nahag
ip ng tingin ko si Baby Porsche ko, and a brilliant idea hit my brain cells. *sm
irks mentally*
“Tch…” I rolled my eyes. “May sarili kang kotse, Warren. Ikaw rin naman, Dustin… Meron din
ako.” Ngumiti ako ng nakakaloko, “Mas mabuti kung magkanya-kanya nalang tayo. See y
ou later~”
Narinig ko pa silang umapela pero hindi ko na sila pinansin. Tuloy-tuloy akong s
umakay sa kotse ko, at pinakaripas ko na ito ng takbo palabas ng subdivision nam
in. Nakakasira sila ng nail art ko. Parang mga bata! >________<

Pero on the way sa E.H.U, tumawag sa akin si Dustin. Swinitch ko muna ito sa han
ds-free at inilapag ang phone sa dashboard bago ako magsalita. Buti, maluwag ang
kalsada. Tuloy-tuloy~
[“Bat ang kulit ng lalaking yun?”]
Napangiwi ako habang nagdadrive pa rin. “Wow, ha! Ang gandang bungad. Wala man lan
g hello??”
[“Tss… Nanliligaw na ba sayo yun?”]
“Oo raw.” -__Narinig ko pa siyang may sinabi sa kabilang linya pero hindi ko na naintindihan.
[“Chloe Chanelle…”]
“Po?”
[“It’s your fault. Why don’t you just say yes to me? Let me be your boyfriend already.
May umeepal na tuloy…”]
“Ayoko nga… Ayoko pang magboyfriend.”
[“Pero sa estado natin ngayon, para na tayong magkarelasyon! Kulang nalang nga ay
ang ‘oo’ mo para official na tayo!”]
Napataas na naman ang isang kilay ko. Buti nalang nasa intersection kami at naka
red lights pa kaya sinamaan ko ng tingin ang phone ko na parang si Dustin mismo
talaga ang kinakausap ko.
“Eh bat mo ako sinisigawan???? Demanding ka kuya?!?”
*SILENCE*
[“Pfft, sorry…”] For sure, tumatawa na naman siya. May sayad yata sa utak yun. May nak
akatawa ba? -___“Tatawa-tawa ka dyan? Sira na nga ang araw ko, sinisira mo pa lalo?!?” Pinandilatan
ko pa ang phone ko. Eh bakit ba? Feel na feel kong kaharap ko si Dustin ngayon e
h.
Mas lalo namang lumakas ang tawa niya sa kabilang linya. [“Tingin ka sa kaliwa mo.”]
Ako naman itong si uto-uto, unti-unting tumingin sa kaliwa ko at halos malaglag
na ang panga ko nang makita ko si Dustin dun. Nakababa ang bintana sa passenger’s
seat niya kaya kitang-kita ko siya na natatawa pa rin.
[“Close your mouth. You look stupid.”]
Sinimangutan ko siya at binaba rin ang bintana ng kotse ko. “Ewan ko sayo~~”
He chuckled, [“See you at the campus… I brought breakfast for you… Didn’t I tell you las
t night that we’re gonna eat breakfast together today?”]
“You did?” *insert pinipigilang smile here*
Ngumiti siya sa akin. [“Go signal na… Huwag mo kong masyadong titigan. Magkikita pa
tayo mamaya.”] Sabi niya at tuluyan na niyang pinaandar ang kotse niya paabante. N
ataranta tuloy ako nang businahan na ako ng mga kotse sa likod ko. Uwaaaaaaah! B
at natutuliro ako kapag nginingitian niya na ako?? >/////////<
***
Pagdating sa E.H.U, si Dustin pa ang nagbukas ng pinto ng Porsche ko. Dahil nga
sabi niya na may dala raw siyang pagkain para sa akin ay dinala niya ako sa roof
top ng Bussiness College. Oo, nakikirooftop kami…. Hindi naman kami taga-dito. Meh
ehehe~
In fairness ha, siya ang nagluto ng dinala niyang breakfast para sa akin. Althou
gh, puro pre-cooked na ang mga ito, nag-effort pa rin naman. Kaya eto kami ngayo
n sabay kumakain. Hindi pa rin daw kasi siya nagbreakfast.
“Baka naman ginayuma mo yung lalaking yun?”
Kasama na rin sa pagkain namin ang pang-aasar niya sa akin. Kapal ng mukha! Tch!
~_~
“Imposible bang magkagusto sa akin si Warren?” Kumagat ako sa tocino bago ako uminom
ng pulpy orange juice.
He smirked, “Pinagtitripan ka lang nun.”
“Bakit mo naman nasabi yan?”
He shrugged and put a spoonful of food into his mouth. Hinintay ko pa siyang lun
ukin ang kinain niya. Ang hinhin pa naman ngumuya. Ganyan ba talaga ang mga soci
alites? Ganyan din kumain si Gail eh… Except si Kaye Anne na not to mention ay med

yo may pagka-glutton. Lols ^^
“Because you’re living under one roof. Maybe he finds it cool if he’ll be your boyfrie
nd. Para kayong live-in…” Iniling niya pa ang ulo niya na parang nandidiri siya. “He s
aid that he’s guarding you right? Bantay-salakay yun. Taking advantage…”
“Sinisiraan mo lang siya sa akin eh!”
“I am not… I’m just saying my conclusions.”
Natawa ako. “Pfft! Mahilig ka sa pagcoconclude ano?”
He shot me his one million worth smile. Gwapo eh!! >////////< “Yan ang ginagawa ng
mga matatalino at wise na tao. Nag-oobserba kami ng mga kilos ng ibang tao. Kam
i kasi yung tipo ng tao na ayaw magpauto. Try to become one of us, Chloe.”
Hinampas ko siya sa braso. Magkatabi kasi kaming kumakain sa monobloc table dito
sa rooftop. “Para mo namang sinabing hindi ako matalino! Edi ikaw na wise at smar
t!”
He laughed a little. “Naniniwala ka ba sa kasabihang pag sumama ka sa magaganda at
gwapo, nagiging maganda ka rin?” Ini-scan niya ako mula ulo hanggang paa sabay ng
isi. “Isang buwan ka na ring sumasama sa akin kaya maganda ang resulta sayo.” Napata
as ang kilay ko sa sinabi niya. “Sumasama ka sa akin kaya nagiging wise ka na rin.
At dahil sa pagsama-sama ko sayo, nagiging madaldal na rin ako katulad mo.”
Pinigilan kong huwag matawa sa sinabi niya. Forget about his tease… Magfocus tayo
sa huli niyang sinabi. Kung sabagay, ang daldal nga niya! Hahahaha!
“Eh bat ‘di ako nagiging cold katulad mo?”
Nagkibit-balikat lang siya at tinitigan ako. Yung titig niya parang nanghihigop
ng lakas. Hala! Nakakaconscious. >/////<
“It’s because instead of me influencing you, it’s you who influence me… a lot.” He cont
inued with a bright smile, “And I enjoy it. Thanks to you.”
Bakit ba kahit simple lang ang mga sinasabi sa akin ni Dustin, grabe na ang impa
ct ang naiiwan sa akin? Totoo kayang naiinlove na rin ako sa kanya?
***
Let me call it a day. Grabe! Ang dami naming ginawa sa araw na ito. Nag-meeting
pa kami tungkol sa groupings, nag-quiz pa kami at kailangan ko nang magreview pa
ra sa exam namin next week. Kaloka! Nararamdaman ko na ang hagupit ng pagiging C
ollege Freshman.
Nakarating naman ako kaagad sa bahay namin at exactly 5:30PM. Pero bago pa ako l
umabas ng kotse ko ay tumunog ang phone ko. Si Dustin ang nagtext.
|I can’t go online tonight. I have a lot of homeworks to do. I’ll make it up to you
tomorrow. :)|
Napangiti nalang ako at napailing ng ulo. Tama nga siya, para na nga kaming magd
yowa kung magturingan. Haaayyyy… Paano na ito? Naguguluhan na rin ako sa dapat kon
g gawin eh.
I dismissed that thought. Kailangan kong magfocus muna sa exams ko. Books muna a
ng atupagin! >.<
Kinolekta ko na ang mga gamit ko at lumabas na ng kotse. Napansin kong kakaiba a
ng aura ng bahay namin sa labas pa lang. Parang ang liwanag sa loob eh… Dali-dali
kong binuksan ang pinto at pumasok na.
Natigilan ako nang makita ko si Momsie na kausap sina Warren at Sheen sa sala.
“MOOOOOOOOOOMSIEEEEEE~~”
Hindi pa man ako tinitignan ni Momsie ay tumakbo na ako palapit sa kanya at niya
kap siya. Hinigpitan ko pa ang yakap ko sa kanya. Nakakamiss siya! Kyaaaaah!
“Cha-Cha, h…hindi naman ako makahi..nga!”
Humiwalay ako sa yakap at hinalikan siya sa pisngi. “Momsie~ Namiss kita ng bongga
ng-bongga!”
“Halata nga hahaha!” Nagulat ako nang biglang sumeryoso ang mukha niya. Napaigtad na
lang ako nang kurutin niya ako sa tagiliran ko. “Hindi mo sinasabi na nililigawan
ka na pala ni Warren.”
Natahimik ako at pinandilatan ng mata si Warren, pero nginitian niya lang ako. U

waaaaaaah! BOOM! Alam na! :/
“M-Momsie~~”
Naputol ang sasabihin ko nang sundutin niya ang tagiliran ko. “Boto ako kay Warren
. Napakabait na bata! Kilala ko pa ang mga magulang niya. Ayyiiieee~ Dalaga na a
ng unica hija ko.” Tumingin naman siya kay Warren. “Sige anak, pinapayagan kitang idate ang anak ko sa Sabado. Basta hanggang 8PM lang ha?”
Eh? O_o
--A/N: Pasensya sa lame update. Stressed po ako. Intindihin niyo nalang :3 Si Warr
en nga po pala ang nasa side. Nextym ulit.
**************************************
~20~ Missing In Action
**************************************
~20~ MISSING IN ACTION
CHLOE’S POV
Naloloka ako sa nangyayari ngayon. Una, nanliligaw na sa akin ang kababata kong
si Warren. Pangalawa, bumalik na si Momsie at pangatlo, nalaman na ni Momsie ang
tungkol sa panliligaw sa akin ni Warren. At ang nakakaloka pa, pinupush pa ako
ng sarili kong Momsie na sagutin ko si Warren. WAAAAHH! Kaloka talaga. Ito ang d
ahilan kung bakit ayaw ko pang magpaligaw. >.<
“Cha-cha, kung ako sayo, huwag mo nang pahirapan si Warren.”
Hindi na ako sumagot pa kay Momsie. Hinayaan ko lang siyang mag-busy-busyhan sa
paghahanda ng breakfast namin. Medyo naimmune na ang tenga ko sa kakacompliment
niya kay Warren sa akin kagabi pa. Na kesyo raw mabait si Warren, maasahan, mapa
gkakatiwalaan, nasubaybayan din niya kung paano siya pinalaki ng parents nito et
c. Blah blah blah… +____+
“Sa tingin ko naman, seryoso si Warren sayo, Cha. Aba, sa akin siya mismo nagpaala
m na liligawan ka niya eh.” Nilapag niya ang tinoast na pizza pandesal sa lamesa a
t saka siya umupo sa harapan ko.
“Momsie, mas nauna siyang nanligaw sa akin bago siya nagpaalam sayo.”
Ngumiti naman siya sa akin na parang nagpipiit ng kilig. Hala~ >.>
“Wow, that only shows that he really likes you so much. Nagkataon lang siguro na w
ala ako dito sa Pinas kaya hindi muna siya nakapagpaalam sa akin bago ka niya li
gawan.”
Hindi nalang ako sumagot. Nag-start nalang akong kumain, kesa ang makipagchikaha
n kay Momsie tungkol sa bagay na ito. Urgh! Ano bang pinakain ni Warren kay Moms
ie para maging boto sa kanya ng ganito?
“Anyway, magdedate daw kayo ni Warren this coming Saturday. Umayos ka, Cha-Cha ha?
Huwag mong malditahan si Warren.”
Automatic na napasimangot ako sa sinabi ni Momsie. Examination week namin next w
eek, at okay, inaamin ko na ayoko talagang makipagdate sa kanya. @_@
“Momsie, hindi ako pwede. Exam na namin next week.”
“Oh,” medyo nasurprise siya pero bumalik din ang nakakalokong ngiti sa mga labi niya
. “Okay then, you can manage it anyway. Magdate kayo pero umuwi rin kayo agad ng 4
PM. Is that okay with you?”
O__O
“Momsie!”
Tinaasan niya ako ng kilay. Uh oh, kapag nakataas ang kilay ni Momsie, tumatayo
na ang balahibo ko sa batok. :3
“N-Nothing,” tumungo ako at kumagat sa pizza pandesal ko. After a few bites, may naa
lala ako. Paano si Dustin? Tutal naman, alam na ni Momsie na may nanliligaw sa a
kin, why not tell her about my first ever suitor?
Ang unfair naman kay Dustin kung si Warren lang ang kilala ni Momsie when in fac
t siya itong unang nanligaw sa akin. More than a month na rin yata simula nang m

anligaw siya, unlike Warren na kahapon lang nagsimulang manligaw. -___-++
Uminom muna ako sa juice ko bago tignan ulit si Momsie.
“Momsie, honestly, hindi lang naman si Warren ang nanliligaw sa akin.” Huminto ako s
aglit. Nandidiri ako sa salitang ‘nanliligaw’. Hindi ako sanay! Huhuhu. “Meron po akon
g isang suitor na more than a month nang nanliligaw sa akin.”
Sa tingin sa akin ni Momsie, parang feeling ko, ini-scrutinize niya ako. Eye-toeye contact kami eh. Aba, kahit titigan ako ni Momsie ng matagal, mapapatunayan
ko namang totoo ang sinasabi ko. :3
“Is that so?” Tanong niya at tumango naman ako. “Who is he then?”
I smiled proudly. “Siya po si Dustin Jimenez. Consistent po siyang manligaw, Momsi
e. Lagi niya akong hinahatid-sundo, at napakatrustworthy pa.”
“Saan mo naman siya nakilala aber?”
Nagpout ako. “Momsie naman eh~ Bakit ang seryoso mo naman po? Porque ba, boto ka k
ay Warren, sa kanya ka lang magiging nice?”
Bahagya niyang ipinilig ang ulo niya habang nakatingin sa akin ng kaswal. “Hindi k
o kilala yang sinasabi mong lalaki. Kaya hindi mo ako masisisi, Chloe Chanelle.” S
he paused. Uh oh! Chloe Chanelle na ang tawag niya sa akin. Seryoso nga siya. -.
- “So, saan mo nga siya nakilala?”
“Sa E.H.U po…”
“I want to meet him, then.”
Bigla akong nabuhayan ng loob. Napangiti ako ng malapad at agad kong kinapa ang
cellphone ko sa bulsa ng skirt ko. “Sure, Momsie. Maya-maya lang nandito na po siy
a para sunduin ako. You’d like him for sure.”
“I hope so.” Sagot ni Momsie at kasabay nun ay ang pagsulpot ng dalawa naming housem
ates na sina Warren at Sheen dito sa dining area. “Good morning, boys.”
“Good morning po, Tita.” Bati ni Warren. Ako naman, tumungo nalang at tahimik na pin
agpatuloy ang pagkain ko. “Good morning, Chloe.”
Good morning mong mukha mo -___________“Oh my. Warren, magtabi na kayo ni Cha-Cha. I’ll take you a picture.”
I gawked. “Momsie naman!”
After eating breakfast, nakatunganga lang ako dito sa harapan ng pinto ng bahay
namin. Hinihintay ko si Dustin na dumating. Argh! Bakit ngayon ka pa na-late, Ji
menez? Huwag mo naman akong pahiyain kay Momsie oh! >3<
“Cha-Cha, male-late ka na. Sa akin ka nalang sumabay.”
Hindi ko nalang pinansin si Warren. Tch… Hanggang ngayon, naaasar pa rin ako sa ka
nya. Masyado siyang nagpapalakas kay Momsie. Bakit ‘di nalang kaya si Momsie ang l
igawan niya? Pero hindi ako papayag! Sa tingin ko, hindi naman sila pedophile. A
no ba ‘tong pinag-iisip ko?! -__“Oh, hindi pa ba kayo aalis?”
Nang marinig ko ang boses ni Momsie ay humarap agad ako sa kanya. “Momsie, baka na
traffic lang po si Dustin.”
“May kotse naman si Warren. Bakit hindi ka nalang sa kanya sumabay?”
I let out a sigh. “Dadating po si Dustin. Hihintayin ko nalang siya.” Humarap ulit a
ko sa direksyon ng gate. Ilang minuto lang ay naramdaman kong nagvibrate ang pho
ne ko sa skirt’s pocket ko.
Si Dustin, nagtext.
|Chloe, can’t pick you up today. Sorry.|
Napabuga nalang ako ng hangin sa inis. I breathed in and out and rolled my eyes
before facing them.
“Tara na, Warren. Alis na tayo.” Walang ganang sabi ko sa kanya bago ko halikan si M
omsie sa pisngi. “Bye, Momsie.”
***
Days passed like a blur. Hindi ko namalayan na Saturday na pala. Ilang araw na b
ang hindi nagpaparamdam sa akin si Dustin? 2 or 3? Tch. Bahala siya! Nagsawa na

yata sa akin yun kaya hindi man lang nagpaparamdam. Para na nga akong shunga sa
kakahintay ng text, tawag o status update man lang niya sa facebook…
“Wala ako next week. Perhaps, hindi ako magbibigay ng exams sa inyo.”
Naghiyawan naman itong mga kaklase ko sa inannounce ng prof namin sa *****. Sama
ntalang ako, tahimik lang. Parang out of this world na ang peg ko. Wala ako sa m
ood eh. +________+
“Quiet, class. Quiet~” Pumalakpak ng ilang beses ang sexy prof namin. Bukod sa sexy
si Ma’am Riza, napakaconsiderate niya pa sa amin. Kaya isa siya sa mga favorite ko
ng prof ngayong semester. “You just have to pass a certain project blah blah blah…”
Wala na akong naintindihan sa sinabi ni Ma’am Riza. Mas malakas pa yata ang pagkul
o ng tiyan ko, kesa sa boses niya. Huhuhu! Gutom na me~ >.<
“That’s all. Class dismissed.”
Sa lahat ng sinabi ng prof namin, Class dismissed lang ang klaro sa pandinig ko.
Agad-agad kong kinuha ang bag ko, at lumabas na ng classroom. Naging habit ko n
a yata ang pagtingin-tingin sa paligid these past few days. Baka kasi may makita
akong multo na hindi na nagparamdam sa akin. Pero as usual, wala pa rin akong n
akita ni anino niya. -______“Boo!”
“Ayy!!”
Napasapo agad ako sa dibdib ko nang biglang may nanggulat sa akin sa harapan ko
out of nowhere. Dahil sa inis ko, tinulak ko siya ng malakas. Pero ang loko, tin
awanan lang ako. =_______=
“HAHAHAHAHA!!”
Hinampas ko siya sa braso. “Baliw ka na ba, Warren?! Ugh, please lang, shoo! Shoo!”
Tinaboy ko siya gamit ang dalawa kong kamay. “Wala ako sa mood. Badtrip ako… Gutom a
ko! Alis muna!”
“Ikaw naman kasi. Bat ‘di ka sumabay sa amin na magbreakfast kanina?”
Inirapan ko lang siya. Ang totoo nyan, kahit natatakam ako sa breakfast kanina,
pinigilan kong huwag kumain. Ayoko lang talagang nakakasabay si Warren… Pero, mukh
ang imposible yun dahil kahit hindi ako sumabay sa kanila sa breakfast, siya pa
rin ang naghatid sa akin dito sa E.H.U. -___“Eh sa ayoko eh! Bahala ka nga dyan,” nilagpasan ko siya at nagmamadaling naglakad p
alayo. Sinundan naman niya ako.
“Huwag mo kong takasan, Chloe. May date tayo, diba?”
“Tsk!” Oo nga pala. >.< Tinignan ko ang wrist watch ko. Napangiti ako nang makita ko
ng mag-aalas dos na. Sabi ni Momsie, hanggang 4PM lang kami. Pwede na ‘to! 2 hours
lang ang date. Hoho *O*
“Ano, tara na?”
Tumingin ako sa kanya at inabot sa kanya ang dala-dala kong pink na sling bag. “Da
te ang gusto mo diba? Pwes ikaw ang magdala nyan.”
Naninibago ako sa kasama kong lalaki. Mas nasanay ako sa mapang-asar pero sweet
na madalas kong kasama lately. Shemay naman kasi! Ano na bang nangyari sayo Dust
in? >___________<
***
Tinanong ako ni Warren kanina kung saan ko raw gustong pumunta. At dahil gutom n
a gutom na ako, sabi ko nalang ay sa mall niya ako dalhin.
On the way to the mall, nakahawak lang ako sa tiyan ko. Huhuhu! Kanina pa itetch
humihilab. Sa susunod nga, magdadala na ako ng biscuit o ‘di kaya’y tinapay sa clas
sroom. Patago akong kakain sa susunod! -_____“Kamusta na yung lalaking kasa-kasama mo palagi? Bakit hindi ka na sinusundo nun?” T
anong niya habang nagdadrive.
Napangiwi nalang ako at tumingin sa bintana sa side ko. “I don’t know and I don’t care
.” I paused and continued, “And FYI, may pangalan siya at iyon ay Dustin.”
Narinig ko siyang tumawa ng mahina kaya tinignan ko siya sa rear view mirror. In
fairness, gwapo naman talaga itong si Warren. Simple lang siyang pumorma… Singkit
-singkitan din ang mga mata niya, fair ang balat at super jolly pa ang personali

ty niya. Yung tipong kahit barahin mo, tatawa lang siya. In other words, he’s a ha
ppy-go-lucky guy. Opposite na opposite siya sa personality ni Dustin na laging n
akapoker face. -___Teka, bakit ko nga ba sila pinagkukumpara?
Pinilig ko ang ulo ko at bumalik nalang sa pagtingin sa bintana sa side ko. Naka
focus lang ang mga mata ko sa sidewalk dahil marami akong nakikitang paninda dun
. Dahil sa pagtingin-tingin ko, may nahagip ang paningin ko na isang pamilyar na
tao. Naglalakad siya habang umiiyak.
“Kelly?” I thought aloud. Nalagpasan na namin siya kaya tumingin pa ako sa likod. “Si
Kelly nga yun!”
“Chloe, may problema ba?”
“Warren, ihinto mo dyan sa gilid!”
“Pero bawal-----“
“Ihinto mo, please!”
Wala na siyang nagawa kundi ang sundin nalang ang sinabi ko. Nagmamadali akong l
umabas ng kotse at hinanap si Kelly sa karamihan ng tao. Nang makita ko siya, ag
ad-agad ko siyang nilapitan.
Nagsquat ako para lumevel sa mukha niya. “Kelly, bakit ka umiiyak??”
Humikbi-hikbi pa siya habang tuloy-tuloy ang pagpatak ng luha niya. Sobrang pula
na rin ng mga mata at pisngi niya. Sigurado akong kanina pa siya umiiyak.
“A-ate Chloe??” Gulat na sambit niya. “Ate, I---I… am lost.”
“Ssshhh…” Niyakap ko siya ng mabilis at binuhat siya. Hindi naman siya kabigatan kaya
hindi ako nahirapan. “Let’s bring you to the police station.”
Bumalik na ako sa kotse ni Warren at pinaupo sa kandungan ko si Kelly. Halata na
man sa mukha ni Warren ang pagkagulat nang makita niya ang bata.
“Oh, sino siya?”
“Kakilala ko siya, Warren. Nawawala eh…”
Tumango-tango naman si Warren at nagsimula na ulit paandarin ang kotse. “Saan nati
n siya dadalhin? Alam mo ba kung anong address niya?”
Tinignan ko si Kelly. Sinilip ko pa ang mukha niya dahil nakatungo siya habang h
umihikbi pa rin. “Kelly, do you know what your exact address is?”
“I don’t… k-know. But I k-know where I lived in Miami. Could you give me… a l-lift home?”
O______O
Nagkatinginan kami ni Warren at hindi na napigilan ang hindi matawa. Sosyal nga
pala itong si Kelly. Made in the USA siya T^^T
“Kelly, we’re in the Philippines. Miami is a thousand miles away from here.” Mahinahon
g paliwanag ni Warren sa bata at bumaling na ulit sa kalsada. “Chloe, hindi mo ba
alam kung saan siya nakatira? Kahit contact number lang ng parents niya?”
“Nakilala ko lang si Kelly sa playground nung nakaraan. Hindi ko alam kung saan si
ya nakatira,” sagot ko at tinignan na naman si Kelly. “Kelly, we better bring you to
the nearest police station, alright? They’ll help you find your parents.”
Shemay. Nanonosebleed ako sa batang ito +____+
Tinaas niya ang kanang kamay niya. “You don’t need to bring me to the police. I know
my Ate’s cell number. We can call her later…” Mukhang kumalma na si Kelly. Hindi na s
iya humihikbi. “But for now, I want to eat already… I am very hungry.”
“You sure, you don’t want us to bring you to the police? You know your parents must
be worried about you.”
She pouted her lips. “I want to eat, please. I haven’t eaten lunch yet. You just hav
e to let me borrow your phone so that I can be able to talk to my sister.”
Napailing nalang ako at napangiti. Nung 6 years old ako, shushunga-shunga ako. B
uti pa itong batang ito. >3<
“Warren, sa mall nalang tayo.” Sabi ko sa kanya at tumango naman siya. Inabot ko nam
an kay Kelly ang cellphone ko. “Here, use this.”
“Thanks, Ate.” Sabi niya tapos nakita kong nagdial na siya sa phone ko. Nung tinapat
niya na sa kaliwang tenga niya ang phone, medyo nilapit ko rin ang tenga ko dit
o para pakinggan siya.
[“Hello, who’s this?”] Sabi nung sa kabilang linya. Wow, American accent. Ang ganda ng
boses. Feeling ko, maganda rin ang ate niya. *u*

“Ate, it’s me, Kelly!”
[“…Kelly?! Oh geez, we’ve been looking for you, little kid! Where in the earth are you
? Nanny said that you escaped from her.”]
Bumungisngis naman si Kelly. “Oh, she abandoned me again at the playground. I told
you she’s a sick Nanny. I don’t want her anymore! I’ve chased the cotton candy vendor
that’s why I lost my way. But good thing, a lady with a golden-heart helped me, A
te. We’re actually on the way to the mall.”
[“WHAT?! Let me talk to the lady who helped you.”]
Tumingin naman sa akin si Kelly at inabot sa akin ang phone. Uh oh! English spea
king din ito. >3<
“Hi?”
[“Hi, Miss. Tinulungan mo raw ang kapatid ko?”]
“Oo, actually, nakilala ko siya nung nakaraan sa playground. Accidentally ko lang
siya nakita sa sidewalk kanina. Umiiyak siya kaya tinulungan ko siya.”
[“And you’re going to the mall?”]
Kinagat ko ang ibabang labi ko. Nakakaintimidate naman siya. “Yup, nagrequest kasi
yung bata na itreat namin siya ng lunch. Nagugutom daw kasi siya. Don’t worry, ha
rmless naman ako. Papakainin ko lang siya ng lunch, tapos ihahatid na rin namin
siya sa… police station I guess? Hindi niya kasi alam ang address ninyo.”
[“Oh no, if you want, we can meet somewhere. Sa mall nalang siguro? Can you send m
e a picture, proving that you’re really with Kelly?”]
“Oo naman. Sige, isesend ko sayo.”
[“Thanks. Anyway, what’s your name?”]
“I’m Chloe… And you are?”
[“I’m Jenine… See you later, Chloe.”]
And then she hung up. Bakit ako naeexcite na makita ang ate ni Kelly? Mehehe. I
bet she’s beautiful, but I’m more beautiful. Lols. ^_^
--A/N: Napapansin ko lang na kinikilig ang readers kapag lalaki ang third party...
Pero kapag babae naman ang third party, nang-gagalaiti kayo. Hahaha XD Anyways,
nasan kaya si Dustin? Oooohh~ ;)
**************************************
~21~ Two Hour-Date
**************************************
~21~ TWO-HOUR DATE
CHLOE’S POV
Medyo minamadali na kami ni Kelly na kumain ng late lunch kaya dumiretso na kami
sa pinakamalapit na mall kung saan namin siya nakita. Nagrequest pa siya na dun
nalang kami kumain sa MCDO dahil gusto raw niya ng happy meal kaya naman pinagb
igyan na namin siya ni Warren.
Okay na sana eh, kaso lang ayaw niyang magpapicture sa akin. Baka hinihintay na
ng Ate niya ang picture naming dalawa >___<
“Kelly, we need to take a picture together. Your sister must have been waiting for
this,” sabi ko habang pinapanuod siyang kumain ng Spaghetti. In fairness sa batan
g ito ah, may poise kumain. Dinaig pa ako -_^
“Naaaah, I don’t want to.”
“C’mon, Kelly… Just one picture. We have to send it to your sister sooner or later,” pag
-eencourage naman ni Warren sa kanya habang tinatapat sa amin ang phone ko. Sina
bihan ko na kasi siyang picture-an kami gamit ang phone ko.
“Ayaw ko, okay?” Mataray na sagot ni Kelly habang nakataas pa ang kilay kay Warren.
Aba, may attitude! “You’re really gonna return me to my Ate, aren’t you? Then, we don’t
need to take a picture… It’s not required though. Besides, I know I’m safe with the tw
o of you. My Ate just told you about this proof of picture to see your face Ate
Chloe, so that she will get this sort of evidence if something happens to me. Un

derstand?”
Nganga @0@
“Grabe ‘tong batang ‘to,” narinig kong bulong ni Warren habang iniiling-iling ang ulo ni
ya.
“I know right?” Pagsang-ayon ko habang pinapanuod ulit si Kelly na kumain. Natapos n
alang kaming kumain ni Warren, pero si Kelly hindi pa rin. Masyado siyang naguto
m obviously. “Nung ganyang edad ko, uto-uto pa ako eh.”
Natawa naman si Warren sa sinabi ko. Nasa harapan ko siya ngayon at magkatapatan
kami sa table. “Alam ko. Iba na talaga ang generation ngayon.”
“Ito naman! Akala mo naman, katandaan na tayo.”
“Hindi, ang ibig kong sabihin, iba siguro yung nakalakihang surroundings ni Kelly.
Hindi siguro siya yung tipo ng bata na playful. Mas gusto niya sigurong nakikip
ag-usap sa mas matanda sa kanya kaya siya ganyan mag-isip,” paliwanag ni Warren ha
bang nakatingin lang sa akin.
Kung sabagay, tama siya. Nung ganyang edad ko, wala akong alam kundi ang maglaro
. At least, naenjoy ko ang pagkabata ko =)
Medyo natagalan pa kami dun sa MCDO dahil ang bagal kumain ni Kelly. Kakatext ko
lang sa Ate Jenine niya na magkita nalang kami sa 2nd floor ng Atrium. Dito kas
i ang may upuan at sabi ni Kelly ay gusto niyang magpahinga muna. Mukhang napago
d siya kanina sa kakalakad.
Umupo si Warren sa kaliwa ni Kelly. “Bakit ka nga ba nawala, Kelly?”
Inikot lang ni Kelly ang mata niya at tumingin sa harapan namin. “Didn’t you guys he
ar what I told my sister on the phone awhile ago?”
“Na nawala ka kasi pinabayaan ka na naman ng yaya mo? At dahil dun, sinundan mo yu
ng cotton candy vendor hanggang sa nakalayo ka na?” Sagot ko habang nakatingin kay
Warren. Napakibit-balikat nalang sa akin si Warren.
“What is he to you, Ate Chloe?”
“Huh?”
Inirapan niya ako tapos tumingin siya kay Warren. “I said, is he your boyfriend?” Ta
nong niya habang nakaturo kay Warren. Nanlaki naman ang mga mata ko. Bat napunta
dun ang usapan? O_O
“No, not yet.” Natatawang sagot ni Warren, “And we’re supposedly dating by now but you’re
here, so, I don’t consider this a date anymore.”
Okay, bahala na sila dyang mag-usap. Sumasakit ang ulo ko sa kaka-English nila _____“Well, good then. You don’t look good together,” komento ni Kelly. HANUDAW? :O
“Why is that so?”
Kelly smirked. “I heard Ate Chloe the last time we saw each other at the playgroun
d. She was mad at this guy, err, I don’t know what his name is, but I guess it’s you
. She said ‘Makapal ang mukha mo’ blah blah blah…”
O________O
“She also said ‘Acquaintance mong mukha mo!’… Ah, I don’t remember the other things she sh
outed there. I know it’s you though.”
Nagtatakang tumingin sa akin si Warren. Painosente ko lang siyang tinignan. Ano
ba ‘tong batang ito! Bakit ang daldal niya?? >3<
“I also thought that she’s crazy because she’s talking to her------“
Bago niya pa tapusin ang sasabihin niya ay tinakpan ko na kaagad ang bibig ni Ke
lly. “Warren, hindi ikaw yun ah. Huwag mo nang intindihin ang sinabi ni Kelly.”
Sapilitan namang tinanggal ni Kelly ang kamay ko sa bibig niya. Tumayo pa siya s
a harapan namin at nagpameywang. “I hate boys! They’re all like my sister’s boyfriend.
The only thing they do is to make girls cry!”
“K-Kelly—“
Naputol ang sasabihin ko nang ipatong ni Warren ang kamay niya sa balikat ko. “Not
all boys, Kelly.”
Bakit ba ganito ang usapan namin? Huhuhu. Dumudugo utak ko T_T
“All pretty boys are heartbreakers, including you.”
“Am I?” Medyo natawa si Warren. “But I’m not that handsome, little kid.”
“You are!”
“I am not.”
“Yes, you are. Shut up!” >O<

Okay, I get it. May issue si Kelly sa mga gwapo. Nagkatinginan nalang kami ni Wa
rren at mahinang natawa. Mas mabuti pang huwag nang makipag-argue sa bata. Sigur
ado naman akong mababago rin ang pananaw niya against pretty boys. Pfft! XD
Hindi na kinibo pa ni Kelly si Warren pagkatapos nun. Kaya kami nalang dalawa an
g nagkwentuhan. Maya-maya lang ay nakatulog na rin sa balikat ko si Kelly, kaya
naman hinawakan ko ang ulo niya para maging comfortable siya.
“Ang tagal naman ng ate niya.”
“Baka parating na rin yun,” sagot ni Warren.
Tinignan ko siya. “Pakikuha naman ng phone ko sa bag ko, Warren. Tignan mo kung na
gtext na ang Ate niya.”
Dahil siya naman ang may hawak ng bag ko ay madali niya itong nakuha.
“Nandito na raw siya, Chloe.”
“Sabihin mo, tulog si Kelly.” Tinignan ko si Kelly na mahimbing ang tulog sa balikat
ko. How I wish ganito rin katangos ang ilong ko nung bata pa ako :3
“Excuse me??”
Nag-angat ako ng tingin nang marinig ko ang malamig na boses ng isang babae. Una
ko kaagad napansin ang ngiti niya. She looks so sweet and innocent and loving a
nd girly. Mabilisan kong sinuyod ng tingin ang get-up niya. Nakasuot siya ng tan
gerine hanging blouse na kitang-kita ang isang parte ng balikat niya, and take n
ote, pati ang pusod niya visible. For the bottoms, she was wearing a tight jeans
and a rockstar boots. Ang ganda pa ng hairstyle niya. >////<
OMG. Girl crush.
“Chloe?”
Waaaaahhh! Pati ang boses niya, ang ganda. @0@
Kung hindi ko pa naramdaman na siniko ako ni Warren, hindi sana ako mababalik sa
huwisyo ko. “Yes?”
Ngumiti pa siya lalo. Yung ngiting mararamdaman mong ang bait ng taong nasa hara
pan ko. *v*
“Nakatulog pala si Kelly.” Sabi niya tapos tumingin siya sa kaliwa niya. “Yaya, pakiku
ha na nga si Kelly. Dalhin mo na rin siya sa kotse.”
Pagkakuha sa akin ni Kelly ng Yaya niya ay tumayo na ako. Nagulat pa ako ng ibes
o-beso niya ako. Tapos nakipag-shake hands naman siya kay Warren. Uwaaah! Masyad
o akong naeelibs sa make-up niya. Parang cotton candy inspired lang yung eye sha
dows niya!
“I think I need to introduce myself. I’m Jenine Reyez, by the way. Salamat pala sa p
agtulong sa kapatid ko.” :) [[Reyez: pronounced as Rayz]]
“Wala yun. A-ayos lang yun,” nahihiyang sagot ko. Shems, nakakaintimidate siya! “Anywa
y, he’s Warren. Kaibigan ko…”
“Hi…” Bat pati ang paghagikhik niya, ang ganda rin? T_T “Natutuwa talaga ako kasi napunt
a siya sa mabuting kamay. Yung Yaya niya kasi eh, pasaway.” Sabay tawa niya ulit. “I
t would be nice if you join me for some snacks to express my gratitude to you bo
th. Is it okay with you guys?”
Bumulong naman sa akin si Warren. “Quarter to 4 na.”
Err… Hanggang 4PM lang pala ako ngayon >.<
“Uhmm, may gagawin pa kasi ako. Next time nalang?”
Nagpout naman siya and swear, ang cute niyang tignan!! Kung sa akin yan, naku, n
ever mind nalang >_>
“Is that so? We’ll be flying back to Miami next weekend after attending to some occa
sion. I already saved this week for my boyfriend though. Kailangang sulitin eh.
How about tomorrow?”
Hindi ako nagpatalo. Nagpout din ako! Hoho. “I can’t. Kailangan kong magreview for m
y exams next week.” Tumingin ako kay Warren. “Diba Warren?” At tumango naman siya. In
fairness, walang hint ng pagkagusto si Warren kay Jenine. Did I mention na sexy
din siya?
“Oh, where are you schooling at?”
I smiled proudly. Exclusive university yun eh. “East High University.” ^_^
“Wow, really?! I studied my junior highschool year in E.H.A. But well, my family a
nd I had to move to U.S for good. Dun din nag-aaral ang boyfriend ko ngayon sa E

.H.U. Do you know------“
Phone ringing…
=____=
Istorbo naman ang phone call na yun.
“Excuse me,” sabi niya tapos sinagot niya na ang phone call niya. Medyo tumagilid pa
siya sa sa direksyon namin. “Yes honeybee… Just a minute… Okay, wait for me. Bye.” Nung
natapos na yung call ay humarap siya sa amin. Mukhang inlove siya, blooming eh.
“Naiinip na ang boyfriend ko sa baba. Uhm, I hope to see you again when I come ba
ck.”
“I hope so, too.” ^_^
And before leaving us, she handed me her calling card. Ganun ba talaga kapag nak
atira sa ibang bansa? Nagiging smooth ang balat? Sana lumamig din dito sa Pinas
para kagaya niya, sarado ang pores ko. >.<
***
Pagkauwi sa bahay, as expected, pinaulanan ako ng tanong ni Momsie. Hanggang sa
kwarto ko, sinundan niya ako. WAAAAAAHH! Ito na nga ba ang kinakatakutan ko eh.
Hindi pa dapat ako magpapaligaw eh. >.<
“Ano, anak? Kamusta na? Sweet ba siya?”
Hindi ako sumagot. Kunwari nalang tulog ako habang nasa bath tub. Grabe, hanggan
g banyo, sinundan ako ni Momsie.
“Cha-Cha!! Huwag mo kong tulugan, ikaw talagang bata ka!”
I groaned. “Momsie, huwag mo nang kamustahin ang date namin. Alas-dos nagdismiss s
i prof kanina, at hanggang 4PM lang ang date namin, remember? In a duration of 2
hours, may mangyayari bang kakaiba sa date na ganun kabilis?”
Umayos siya ng upo sa edge ng bath tub. Tapos nakita ko pa siyang ngumiti na par
ang kinikilig. “Oo naman. Have you ever heard about speed dating? Anong mas mabili
s, speed dating o yung 2 hour date ninyo kanina?”
“Momsie naman~ Wala pong date na nangyari, okay? May kasama kaming bata kanina.”
At dun ko na kinwento ang nangyari kanina. Kung may nadismaya sa date namin, iyo
n ay si Momsie. Dinaig pa niya si Warren kanina na hindi naman ginawang big deal
ang nangyari sa date namin kanina. +_____+
“Di bale, Cha-Cha. May susunod pa naman eh~”
Inikot ko nalang ang mata ko. “Ayoko na, Momsie~ Mag-aaral nalang ako!”
Tinaasan niya ako ng kilay. “Ano nga palang nangyari dun sa isa mong suitor? Kamus
ta na yun? Akala ko ba ipapakilala mo sa akin?”
Natigilan ako. Nakakawala ng mood ang topic na ito. As much as possible, ayoko n
ang pag-usapan si Dustin. Para siyang bula! Bigla nalang nawawala. Kung dati nam
an, kahit saan ako magpunta, nandyan lang siya. Eh bat ngayon, wala na siya? -__
_“’Di ko alam, Momsie. Bahala na po siya sa buhay niya. Baka nagsawa na sa kakasuyo s
a akin.”
“Well, if that’s the case, go for Warren na, Cha-Cha.” ^_^
“Momsie, magbabanlaw na po ako!” >.<
Buti nalang tinantanan na ako ni Momsie tungkol kay Warren. Bakit niya ba kasi p
inupush sa akin si Warren eh? Napaka-lame ng reason ni Momsie na kesyo kilala ni
ya ito at pati na rin parents niya. Weh? +_+
Nakaligo at nakapag-ayos na ako ng sarili ko. Nakapag-aral na rin ako sa wakas.
Nakapagdinner na rin at ngayon ay nakatapat na ako sa desktop ko. Bukas nalang u
lit ako mag-aaral, tinatamad bigla eh. :/ Buti nalang online sina Kaye Anne at G
ail kanina kaya may nakachat ako. Pero dahil nag-offline na rin silang dalawa, n
aisipan ko na ring mag-offline. But not before I thought of something mushy…
Sinilip ko ang facebook account ni Dustin…
Napataas nalang ang kilay ko nang ‘di ko ito mahanap. Kahapon lang, nasesearch ko
pa yun ah! “What the eff, blinock niya ako????”
Ano bang problema niya??!!!!?!?

--A/N: Uh oh, wala pa rin si Dustin. Bukas ulit ang UD. Basta, susubukan kong bili
san ang UD dito para pagdating ng January, malapit na ito sa ending. Jenine Reye
z on the side--->>>>
**************************************
~22~ Inspiration
**************************************
~22~ INSPIRATION
CHLOE’S POV
Haaaayyy! Nakakabanas ang week na ito. Exams here and there. Exams everywhere. N
akakalugaw ng utak!! Mid-week na ngayon. So, obviously ay Wednesday ngayon. Sa b
ahay, ‘di ko muna pinapansin sina Warren at Sheen at ganun din naman sila sa akin.
Well, hindi naman ako masyadong dinededma ni Warren. Actually, hinatiran niya p
a ako ng midnight snack kagabi. Napapaisip tuloy ako. Tama nga si Momsie. Sweet
si Warren. Hindi pati siya magagalitin.
“Ayoko na nga. Mamaya na nga lang ulit, sissy.”
“Sino ba kasing nagsabing mag-aral ka dito, Chloe? Pinapahirapan mo masyado ang sa
rili mo.”
Kasama ko ngayon si Kaye Anne dito sa bleachers sa soccer field. Actually, si Ka
ye Anne na ang madalas kong kasama. Si Gail kasi, masyadong busy kasama ng boyfr
iend niya.
Si Kaye anne naman, walang problema kasi single siya pero ang puso
niya ay okupado na. At iyon ay si Nathan na ang turing sa kanya ay bestfriend l
ang. Ang tragic nun, dre. +___+
“Tinatamad kasi akong mag-aral. Pinupush ko lang ang sarili ko na magreview.” Sagot
ko habang pinapasok ang libro sa loob ng bag ko.
“Hanap ka nalang ng inspiration. Mas madaling mag-aral kapag may ganun.”
Inirapan ko nalang siya. “Ano bang ek-ek yang inspiration na yan? Kadalasan, dahil
diyan sa inspiration na yan tayo bumabagsak sa grades eh.”
Natawa lang siya. “Sissy, inspiration ang sinasabi ko. Hindi flirting and relation
ships. Dun talaga, nasisira ang pag-aaral.”
Tinignan ko siya ng makahulugan. “So, ang ibig mo bang sabihin masisira ang pag-aa
ral ni Gail kasi nakikipagrelasyon na siya?”
Mabilis niyang iniling ang ulo niya with matching hand gestures pa. “Hindi noh! Na
sa tao naman yun kung kaya mong ibalanse ang pag-aaral at ang lovelife mo. Yung
iba kasi, pinapriority ang lovelife kaya ang grades naman nila ang kawawa.”
“Ooohh,” I nodded my head in agreement. In fairness, may point siya. May pinaghuhugu
tan yata si Kaye Anne ngayon.
Tumayo si Kaye Anne mula sa pagkakaupo sa bleacher. “Sissy, nagutom ako bigla. Pun
ta muna ako sa cafeteria ha? May papabili ka ba?”
“Blueberry muffin and orange juice, sissy.”
“Pera?” Nilahad niya ang kamay niya sa akin.
Nagpout ako. “Ikaw muna ang taya, please? Wala akong cash ngayon. Magpapagasolina
pa ako mamaya.”
“Haaayy, okay, fine.”
Nang makaalis na si Kaye Anne, nanuod nalang ako ng mga nagpapratice ng soccer s
a field. Pero dahil hindi naman ako sporty na tao, hindi rin ako nag-enjoy sa pi
napanuod ko. Ang tagal naman ni Kaye Anne. Saang cafeteria ba siya nagpunta? -_“Excuse me, miss…”
Nag-angat ako ng tingin. May isang lalaking maputi, makinis ang mukha (no pimple
s spotted), cool ang hairstyle, matangkad, buff ang katawan at huwag natin kalim
utan sa description niya ang gwapo. Ang gwapo ni Kuya!! >////<
“Hi?” Nahihiyang bati ko. Aba, syempre, pa-girl ang peg ko!

Ngumiti siya sa akin at dun ko lang napansin na may inaabot siyang bouqet of whi
te roses sa akin. OMG! Nawalan nga ako ng isang suitor, may pumalit naman! :”>
“Para sayo… galing sa kanya.”
Tumaas ang isang kilay ko. “Galing kanino?”
Nagkibit-balikat lang siya at umalis na. Tinawag ko pa siya pero nagmamadali na
siyang naglakad palayo. Anyare? Galing kanino itong mga bulaklak?
“Hi, excuse me, miss…”
Tumingin naman ako sa kaliwa ko. May isang lalaki namang nag-aabot sa akin ngayo
n ng cute na pink bunny stuffed toy. Not to mention, gwapo rin si Kuya. >///////
<
“Pinapabigay niya…”
“Nino?”
And again, nagkibit-balikat na naman siya at umalis na. Naloloka ako sa nangyaya
ri ngayon!! Sinong nagpapabigay nito? Halaaaaaaa!! Baka nagkamali lang sila ng p
inagbigyan. Baka hindi para sa akin ang mga ito!
Phone beep
Kinuha ko ang phone sa loob ng bulsa ko. Si Kaye Anne, nagtext.
|Sissy, pasensya na. Hinila na ako ni Gail pauwi. Sorry! See you tmr.|
“Ugh, madaya kayong dalawa.” >.< Bulong ko at sinauli na sa loob ng bulsa ang phone
ko. Natigilan ako nang makarinig ako ng tawa. Tawa mula sa taas at likod ko. Hin
di naman yung tipong tawa na ‘hahaha’… Parang ‘Pfft!’ lang? Weird.
“Chloe…”
O________O
My body froze. Sunod-sunod na paglunok ang ginawa ko. My goodness! Yung boses na
yun. One week ko nang hindi naririnig ang boses na yun. >_<
Narinig ko nalang ang yabag niya na pababa sa kinauupuan ko. At sigurado akong n
akaupo na siya sa tabi ko. Huwag mo siyang tignan, Chloe. Umalis ka na! Shemay!
“Hi…” =__=
Nagpakawala lang ako ng buntong-hininga at tumayo na. Maglalakad na sana ako pal
ayo nang higitin niya ako sa kamay ko.
“Sorry…” =__=
:(
Pakiramdam ko, unti-unting lumalambot ang puso ko. Waaaaah! Lecheng sorry yan! H
indi dapat ako nagpapadala sa ganyan eh. >__<
“B-bitiwan mo nga ako!” Sabi ko nang hindi tumitingin sa kanya. Sheez, pero bat niya
mas lalong hinigpitan ang hawak sa kamay ko. Nilingon ko siya at sinamaan ng ti
ngin. “Bibitawan mo ba ako o hindi?!”
“Hindi. Tinatakot mo ba ako?” =___=
“HINDI AKO NAKIKIPAGBIRUAN SAYO! BITAWAN MO AKONG G*GO KA!”
From =______=, naging O________O ang expression ng mukha niya.
“Nagmumura ka?”
Tinaasan ko siya ng kilay. “Ano bang klaseng tanong yan?!”
“Huwag kang magmura. Hindi bagay sayo.” =___=
Hindi ko na napigilan ang sarili ko na higitin ang kwelyo niya gamit ang kanang
kamay ko. Nakakagigil siya! Bwsit! “Nawala ka ng one week, tapos magpapakita ka sa
akin na parang walang nangyari?!? Nakakabwsit ka, alam mo ba yun!!!??”
“Magpapaliwanag ako.”
Nagtagis na ang mga bagang ko. Binitawan niya na rin ang kaliwang kamay ko. “Edi m
agpaliwanag ka!!”
He cleared his throat. Hinawakan niya ang dalawang kamay ko na nakahawak ng mahi
gpit sa kwelyo niya. “Not here, Chloe. All eyes are on us for Pete’s sake.”
Huh? Inikot ko ang mata ko sa paligid. Sheez! Tama nga siya! Pinagtitinginan kam
i. Bat ba kasi hindi ko napigilan ang pagburst out ko! Kasalanan ‘to ni Dustin!
Binitawan ko ang kwelyo niya at tumingin sa mga tao sa paligid. Yung iba, obviou
s na pinagchichismisan kami. How well did I know? Gawain ko rin yan eh. -__“Titingin-tingin kayo dyan?!? Tusukin ko yang mga mata niyo eh!” Tumalikod na ako ka

y Dustin. “Tara na nga!”
Dumiretso kami sa loob ng kotse ko. Wise din si Dustin, hindi niya kinalimutan a
ng bouquet of roses at yung stuffed toy na binigay ng dalawang lalaki sa akin. B
ut that’s not my concern right now! Naiinis pa rin ako! Gusto ko pang sumabog!!!
Hinampas ko ang steering wheel makalipas ng ilang minutong katahimikan sa loob n
g kotse ko.
“Now explain!”
“Tss. I can’t believe this is happening…” =___=
Tinignan ko siya ng nagtataka, pero naiinis pa rin. Anong pinagsasabi nito? “Mag-e
explain ka ba o ano? Hinihintay na ako ni Momsie sa bahay. Sinasayang mo ang----”
He cut off my words. “I’m sorry about my one week absence. I had to get along with m
y family because yesterday was my step-brother’s engagement party.”
“And you had to ditch classes for one week?” Pati ako napapaingles. Enebeyen. -__He let out a sigh. Nakatingin pa rin siya sa dashboard. “I’ve been too busy with my
family as well as some private matters and I believe it’s not your concern at all.”
Chloe, breathe in, breathe out! Eh loko pala siya eh! Kahit sana, ininform niya
lang ako na mawawala siya. Ay jusme! ~________~
“… And I’ve been away for a couple of days for some certain reason.” He continued, “… I do t
his every year. I went to my mom’s place for her 13th death anniversary. Sorry if
I didn’t inform you.”
Oh. Natiklop bigla ang dila ko. Hala, bigla akong naguilty. Akala ko pa naman, t
rip trip niya lang na huwag magpaalam sa akin. I get it… Pumunta siguro siya sa pu
ntod ng Mom niya para magmuni-muni. :/
“S-sorry, Dustin.” Mahinang sabi ko sa kanya tapos ay tumingin ako sa steering wheel
. “Nag-alala lang naman ako sayo. Hindi ka man lang nagtext o tumawag man lang. Pa
ti sa Facebook, blinock mo ako.”
“No, I did not. I just deactivated my account. I got pissed by those who stole my
pictures online.” Mula sa gilid ng mata ko, nakita ko siyang tumingin sa akin. Nak
angiti pa siya. “Did you… miss me?”
I rolled my eyes in disgust. Eh ano naman kung namiss ko siya? ‘Di naman na dapat
yung sabihin sa kanya. Nakakahiya! At isa pa, nanliligaw pa lang siya sa akin. N
eed not to say some mushy words to him! :P
“Ewan ko sayo!”
“You didn’t?” Tanong niya pa. Aba, dumadrama yata sa akin si Dustin! -__- “It’s okay… I stil
l missed you anyway.”
>//////////<
Shemay. Hindi ako makatingin sa kanya. Enebeyen!
“Bahala ka sa buhay mo!”
“So, are we okay now?”
I looked to him, confused. “Bat ba English ka ng English ngayon?”
He shrugged, “Nasanay lang.”
“Ahh, sige na. Lumabas ka na… Uuwi na ako. Salamat pala sa flowers at sa stuffed toy
.” Pinipigilan kong wag ngumiti. “Alam mo ba kung bat ako naiinis sayo? Nauungusan k
a na kasi ni Warren kay Momsie. Muntik ko na siyang sagutin. Ikaw kasi eh~”
Kumunot ang noo niya. “I have my own ways of pleasing your parents.”
“Ows? Naku, Dustin. Naturn off na sayo si Momsie. Sabi ko kasi sinusundo mo ako ar
aw-araw, pero lately, bigla kang nawalang parang bula. Sabi ko pa naman, ipapaki
lala kita.”
He nodded his head. Parang iniintindi niya ang mga sinasabi ko. “I’ll make it up to
you, then.” Binuksan niya ang pinto at akmang lalabas na pero pinigilan ko siya sa
braso. “What?”
Napapikit ako saglit. Uwaaaah!! Sa one week na hindi siya nagparamdam sa akin, m
ay narealize akong something eklavu. Ayokong nawawala siya sa paningin ko. Nakak
amiss siya! Tingin ko at nararamdaman kong gusto ko na rin siya. Natatakot akong
baka mapagod siya sa kakasuyo sa akin!
“D-Dustin, ano kasi…”
“What?”
Nagpakawala ako ng buntong-hininga. “Isang tanong, isang sagot… How much do you like
me?”

Natigilan siya, pero ilang saglit lang ay nagkibit-balikat siya. “I don’t know.”
Napasimangot naman ako. ANONG I DON’T KNOW?!? Hindi siya sure sa feelings niya sa
akin?!
“Hindi mo ako gusto?”
He smiled and poked my forehead. “Silly, I like you so much. Do you think I’d still
chase you if I don’t like you this much? I wouldn’t tell you my deepest secret if I
don’t like you. I’m not that type of guy who waste my time to a girl who I don’t find
special… And for me, you’re beyond special, Chloe. Believe me.”
>////////<
Okay. Ngayon ko lang naanalyze kung bakit ko madalas maramdaman itong pagrumble
sa tiyan ko at yung parang OA sa pagkakaba ng puso ko. I think I like him, too.
“Okaaaaay.”
“Anong okay?” Tanong pa niya.
Napakamot nalang ako sa buhok ko. Paano ko ba ‘to sasabihin?
Yumuko ako. “Sige na nga, sinasagot na kita.”
*~ kru kru kru~*
“Talaga?”
Tinignan ko siya at tinaasan ng kilay. Siya naman, ngumiti lang. Hindi ko tuloy
mapigilan ang sarili ko na huwag ngumiti. Enebeyen. :)
Nagulat nalang ako nang hilain niya ako para yakapin ng mahigpit. Halaaaaa! Mas
lalo yatang nagkarera ang kung anumang nasa dibdib ko. >///////<
“Rephrase it, Chloe. I want to hear it from you.”
“Ha? Ang alin?” Ang bango naman niya! Ang sarap singhutin forever. *u*
“Do you like me too?”
Sus, gusto rin yatang kiligin nito eh! Pfft! XD Pero waaaaaah! Nakakahiya. >////
////>
“Do you like me too?” Tanong ulit niya.
Pumikit nalang ako sabay sabing, “I like you too, Dustin.” At pagkatapos nun ay agad
-agad siyang humiwalay sa akin at hinalikan ang noo ko. O//////O
“Thank you. You better go home now, Chloe. Your Mom must be waiting for you. Ingat
sa pagdrive.” Nakangiting sabi niya at lumabas na ng kotse.
Ay? ‘Di niya ako pipigilan sa pag-uwi? Magpapapigil naman ako eh! Pinilig ko ang u
lo ko nang mabilis. Talanders, Chloe? May exam ka pa bukas in case nakakalimutan
mo! Pero in fairness, lumuwag ang pakiramdam ko. I feel happy! :””>
***
Pag-uwi sa bahay, nakangiti lang ako ng malapad. Sinalubong ako ni Momsie na nak
aapron pa. Walang makakasira ng mood ko! :””>
“Hi, Cha-Cha! Nag-bake ng fruit cake si Warren. Tara?”
Nagmano ako kay Momsie bago ko siya hinalikan sa pisngi. “I’m full, Momsie. Mag-rere
view nalang po muna ako.” ^__^
“Anong meron? Bat ang ganda ata ng mood mo ngayon?” tapos tumingin siya sa hawak kon
g bouquet at stuffed toy. Hala, ngayon lang niya napansin? Ang laki kaya ng mga ‘t
o! “Dahil ba dyan?”
Kinindatan ko siya. “Sasabihin ko po sayo soon, Momsie! I just so love this day!”
Dumiretso agad ako sa kwarto ko pagkatapos kong makausap si Momsie. At nakakapag
taka ah, sinisipag akong mag-aral ngayon. Ito na ba ang sinasabi ni Kaye Anne ka
nina na inspired?
Inspired kung inspired nga. Hindi na ako tinatamad mag-aral. Nasa mood na rin ak
o. Nakakatwo hours pa lang ako sa pag-rereview pero nakuha ko na. Dahil daily ro
utine ko ang pag-online sa facebook, nag-login muna ako to check what’s need to be
checked. At kung posibleng tumalon ang puso ko palabas ng katawan ko, baka nga
tumalon na ito nang makita kong nagsend ng relationship request si Dustin sa aki
n 1 hour ago. Mukhang nireactivate na niya ang account niya. :”>
Oh my! Mamimiss ko ang pagiging single, pero mas namimiss ko si Dustin kapag abs
ent siya. T^^T
And so I clicked accept, and as if on cue, nagring ang phone ko. Si Dustin, tuma

tawag.
>///////<
Hingang malalim, Chloe.
“Hello?”
[“I forgot your name.”]
“Eh?” ~___~ Nakalimutan niya ang pangalan ko! Bwst! Wala na! Siya ang nagpaganda ng
mood ko, pero siya rin ang nagsira. Ugh!
“WAG MO KONG------“
[“Can I call you mine?”]
O___O
O/////O
“Weh? Seryoso ka dyan?”
[“Oo, seryoso ako sayo. Mhine na ang itatawag mo sa akin ha? Tapos kapag nakikipag
-usap ka sa akin, lambingan mo naman. Huwag kang laging pagalit, mhine ha?”]
“Mhine?”
[“Yes?”]
Napangiti nalang ako. Bat feel na feel niya yung mhine? Hahaha!
“Okay. Mhine na ang itatawag ko sayo,” huminga ako ng malalim para irelax ang puso k
o. Ang korny ko na! T_T “Nakapagreview ka na, mhine?”
[“I already took my exams last week. Will you come outside for me?”]
“Ha? Come outside?”
[“Nasa labas ako ng bahay niyo. Bat ba tuwing pupuntahan kita dyan sa loob ng baha
y niyo, umuulan?”]
Walang sabi-sabi ay pinatay ko na ang call at nagmamadaling bumaba at lumabas ng
bahay. Nakita ko kaagad si Dustin sa labas. Nakatalukbong na sa ulo niya yung h
ood niya kasi pumapatak na ang ulan.
“Tara, pasok ka Dustin.” Hinila ko siya papasok hanggang sa pinto ng bahay namin. “Ano
ng ginagawa mo dito? Bat ‘di ka nagsasabi na pupunta ka?”
Tumaas ang isang sulok ng labi niya, kasabay nun pinakita niya sa akin ang hawak
niyang cake box. Ooohh…
“I hope it is not too late to please your Mom.”
O___O
“As in now na?”
“Yeah. I want to meet your Mom now. Is she there?”
Sasagot na sana ako nang biglang bumukas ang pinto ng bahay. Kinabahan ako nang
makita si Momsie ang nagbukas nito. Nagpalipat-lipat siya ng tingin sa aming dal
awa ni Dustin.
“Hi,” bati niya pa na may alangan na ngiti. “May bisita ka yata Cha-Cha?”
Umatras ako at hinawakan ang kamay ni Dustin. Pero mas hinigpitan niya ang hawak
sa kamay ko, letting me feel that he’s beside me.
“Momsie, si Dustin nga po pala. Dustin, si Momsie.”
“Hi po.” =___=
Huhuhu! Please, gawin mo sanang exception si Momsie sa kakapoker face mo, Dustin
. Huhuhu! TT__TT
“Hello…” Tumingin naman sa akin si Momsie. “Siya ba yung suitor mo na sinasabi mo, Cha?”
I let out a sigh and shook my head. “Boyfriend ko na po siya.”
“What?”
Sorry, Momsie… Tanggapin mo sana si Dustin. >.<
--A/N: Try ko ulit mag-update bukas. Di ako nagpapromise ah! Try lang! :)
**************************************

~23~ It s A Guy Thing
**************************************
~23~ IT’S A GUY THING
CHLOE’S POV
“So, kailan mo pa siya naging boyfriend, Chloe?”
Namimilipit na ako sa kaba. Uwaaaaah! Feeling ko, nasa conference room kaming ta
tlo nina Momsie at Dustin, when in fact, nasa dining room lang naman kami.
“Chloe, tinatanong kita. Kailan pa ito?”
Pasulyap kong tinignan si Dustin sa kaliwa ko. As usual, cold as ever pa rin siy
a yet acting cool pa rin. I sighed, “Kanina lang pong dismissal.”
“Kanina lang? At hindi mo man lang siya naipakilala sa akin nung nanliligaw pa lan
g siya?”
Naputol ang usapan namin nang biglang sumulpot sa dining room si Warren. Nagulat
pa siya nang makita kami specifically si Dustin.
“Oh, sorry. Kukuha lang po ako ng tubig. Sorry sa istorbo.”
“No, it’s okay, Warren. You sit here on my left.” Pinaupo ni Momsie si Warren sa kaliw
a niya. Bale kaharap na namin siya ngayon ni Dustin.
“Ano pong meron, Tita?” Inosenteng tanong niya.
“Wala kang kaalam-alam na nabasted ka na, hijo.” Malungkot na sabi ni Momsie tapos t
umingin siya kay Dustin. Nilagpasan ako ng tingin eh. “Tatapatin na kita, Dustin.
I like Warren for my daughter.”
“Momsie naman~” >O<
Ano ba yan! Bakit ba kasi nangingielam si Momsie dito? Nakakahiya tuloy kay Dust
in. T_T
“Shut up, Cha-Cha. ‘Di kita kinakausap,” pagtataray ni Momsie sa akin kaya yumuko nala
ng ako. Nakakainis naman! “Dustin, how much do you like, Chloe?”
Alam ko na yan, Momsie! Tinanong ko na yan kay Dustin kanina eh. Haayysssstt! -_
_“I like your daughter more than Warren does,” diretsong sagot ni Dustin kaya napatin
gin ako sa kanya. Kailangan may comparison?? “My feelings couldn’t be weighed though
, Ma’am.” =___=
Bumaling naman siya kay Warren. “Ikaw, Warren? Gaano mo kagusto ang anak ko nang m
agkaalaman na?”
Tinignan ako ng seryoso ni Warren tapos ngumiti. “Masaya ako kapag nakikita si Chl
oe. Gusto ko siyang kausap palagi kahit na sinusungitan niya ako. Siya yung tipo
ng babae na madaling magustuhan. Mahirap i-explain, pero po gusto ko talaga siy
a.”
Dustin chuckled coldly. “If that’s the case, then you could ask her to be your bestf
riend instead. You must be looking for a bestfriend instead of a girlfriend beca
use of your lame reasons.”
Pasimple kong siniko si Dustin, pero ‘di niya man lang ako pinansin. I can feel th
e tension! Hoo! >_<
“Englishero ka ba talaga? Kanina ka pa English ng english eh.”
Momsie talaga, ang mga tanong. +___+
Dustin murmured, “Tagalog o English, pwede po sa akin.”
“Okay, moving on, gaano ka kaconfident na mas deserve mo si Chloe kesa kay Warren?”
Naramdaman ko nalang na hinawakan ni Dustin ang kamay ko sa lap ko. Bakit ba ang
confident niyang sumagot? Parang job interview lang eh!
“I deserve to be your daughter’s boyfriend because she feels the same way for me, to
o.”
O_____O ß reaction naming tatlo nila Momsie at Warren. Kapal!
“And I can keep an eye on her every single day. Well, my one week absence is exclu
ded. I had to settle down some personal stuffs. But other than that, I will neve
r get tired of your daughter’s behavior though she can be loud most of the time. H
ow can I resist the girl I like so much?”
Napangiti ako sa sinagot niya. Ramdam na ramdam ko yung sincerity sa bawat salit
a niya. Eeeeehhh! Nakakainis talaga itong si Dustin! >//////<
“And may I add that I respect her so much? I like the way she accepts for what I a

m and for who I am not. She’s the only girl who can make me smile. I apologize for
being cold towards you, Madam. I’ve been traumatized and I believe that your daug
hter is the only therapy I can have.”
BOOM!
Ikaw na ang nagpapablush sa akin ngayon. Enebeyen. NOSEBLEED. >///////>
Pasimple kong tinignan si Warren at nahuli ko lang siyang mukhang naamaze din sa
sagot ni Dustin. Pa-smile-smile at pailing-iling lang naman siya dyan eh! OHA!
Wala pala siya sa bet ko eh.
“Hmm, nice. Pero maaari ko bang malaman kung anong trabaho ng parents mo?”
O__O
“Momsie naman~ Huwag mo na pong tanungin!”
Pinaningkitan niya ako ng mata. “Manahimik ka dyan.”
(_ _”) Okay, shut up. Kailangan ba talagang tanungin yun? Baka mamisunderstood lan
g yun ni Dustin at maisip niyang baka mukhang pera si Momsie.
“It’s okay,” sambit ni Dustin tapos binitawan niya ang kamay ko. May kinuha siyang som
ething mula sa loob ng jacket niya… At iyon ay isang envelope na nakafold. Ano yun
? “If you wish to ask anything about me, feel free to ask, Ma’am.”
Binuksan naman ni Momsie yung envelope tapos binasa niya ng tahimik. Ano kaya yu
n?
“Kayo ang may-ari ng Jimenez General Hospital?!?” OA na tanong ni Momsie. Pero infai
rness, ngayon ko lang nalaman yun. -.“Yes Ma’am, as the surname shows.” =___=
Ano ba yun? BIO-DATA? Wala na. Job interview nga ito. -__“Ang dami niyong negosyo. Isa ka rin sa may-ari ng E.H.A and E.H.U? Ang bata mo pa
ah!” binaba na ni Momsie ang papel tapos tumingin siya kay Dustin. “What about your
Mom? Yung Dad mo lang ang nandito.”
Sumingit na ako. Bahala na kung mapagalitan ulit. “His mom passed away. Huwag mo n
ang ungkatin, Momsie.”
“Oh sorry,” tumayo na siya at nakaramdam na ako ng relief ng nginitian niya si Dusti
n. “Hindi mo namang kailangan ipakita sa akin ang personal info mo. Sinusubukan la
ng kita kung seryoso ka sa anak ko. Gusto ko lang ng disenteng boyfriend para ka
y Chloe kasi unica hija ko siya. Ayoko siyang mapunta sa kung sino-sino lang.”
Lumapit si momsie kay Dustin tapos pinat niya ito sa balikat.
“You can call me Tita Miranda.”
*thunders*
Biglang sumulpot ang driver namin dito sa dining room. Hala, may bagyo na naman
yata!
“Ma’am, tumataas po ang tubig. Baka pasukin ng tubig ang kotse ng bisita.”
Tumingin si Momsie kay Dustin. “Bumabaha dito sa lugar namin, Dustin. Mas mabuti k
ung ipasok muna sa garahe ang kotse mo.”
Nakita ko nalang na inabot ni Dustin ang susi ng kotse niya sa driver namin. May
sumpa yata si Dustin eh… tuwing papasok siya dito sa bahay, laging bumabagyo -.Don’t tell me! O_O Oh no, not again.
“Mas mabuti kung dito ka na muna magpalipas ng gabi, Dustin. Mahirap na. Bumabagyo
oh,” paalala ni Momsie tapos naglakad siya papunta sa pinto. “Share a room with War
ren. Mas malaki ang kama sa kwarto ni Warren kesa kay Sheen.”
Oh, please. Bakit sila pa ang magsasama sa iisang kwarto? >.<
DUSTIN’S POV
=_____=
“Tig-isa tayo ng kumot para mas kumportable ka,” inabot sa akin ni Warren ang isang
makapal na kumot. Si Chloe naman, tumabi sa akin sa kama.
“Dustin, huwag kang salbahe sa kanya ha?” Bulong niya sa akin.
“Call me mhine.” =___=

Inikot niya ang mga mata niya. “Mhine, matulog ka na agad.”
“Bakit ba?”
“Basta!”
Tumikhim naman si Warren sa likod namin kaya nilingon namin siya. “Chloe, wala kan
g dapat ipag-alala. Mag-uusap lang kami.”
“Sali nalang ako!”
“If girls have girl’s talk, then we, guys, have boy’s talk. It’s a guy thing. And you’re n
ot allowed to join us,” sabi ko sa kanya tapos sumimangot siya. “Go ahead. Go to you
r room now.”
“Hmp! Night!”
“Goodnight, mhine.” =___=
And then, she shut the door close.
“Pfft! Mhine?”
My head snapped left. He was controlling himself to burst into laugh and because
of that, he looked like an idiot to me. -.“Is there any problem with that?” =___=
He shook his head and laid himself on the bed. I lied sidewards, not facing him.
“Wala naman tayong dapat pag-usapan, dre. Gusto ko lang sabihin na alagaan mo siya
at huwag mo siyang pababayaan.”
“I know.” I simply retorted and continued, “You really don’t like her, do you?”
“Ha?”
My lips twitched sideways in irritation. How can he be so slow. -.“Niligawan mo lang siya hindi dahil sa gusto mo siya kundi sa trip mo lang. Tama b
a ako?” I asked fearlessly.
There was a moment of deafening silence between us. And when he still didn’t answe
r as another minute passed by, I said, “So, I concluded right.”
“Sinusubukan ko lang kung seryoso ka sa kanya. Titignan ko lang sana kung matethre
aten ka sa akin dahil nasa iisang bahay lang kami. Gusto ko lang malaman kung ha
nggang saan ang kaya mo,” tumawa siya ng mahina. “At napatunayan kong sincere ka nam
an sa kanya.”
“But you played with her. What if she falls for you?” saka ako bumulong at sinigurad
o kong ‘di niya ako maririnig. “—such an @ss.”
“Hindi mangyayari yan. Sa one week na nawala ka, puro pagsusungit lang ang ginawa
niya sa akin. Wala eh. Ikaw talaga. Well, congrats, dre.”
Napangiti nalang ako sa sinabi niya. I want to forget what happened for the past
week. I am looking forward to the next coming weeks with Chloe.
“Lights off or on?”
I answered, “Off.”
As minutes went by, I really couldn’t fall asleep. I created a text message for Ch
loe asking if she’s still awake. And after a minute, she replied.
Chloe: |Tulog ka na, matutulog na rin ako. Goodnight, mhine.|
Me: |I can’t sleep. Make me.|
Chloe: |Anong gagawin ko? Wag mong sabihing ipaghehele kita? MUKHA MO AH!|
Me: |Mukha mo rin. -_-|
Chloe: |Bahala ka nga sa buhay mo.|
Me: |How about a goodnight kiss?|
Chloe: |Kiss mo si Warren para masaya. :P Bye.|
Me: |Nakiss ko na. Isa pa daw. -_-|
Chloe: |K.Bye.|
Kahit sana sa cheek lang, hindi pwede? Tss. Makatulog na nga. Masyado akong na-s
tressed last week. I need to rest. -_-A/N: Bukas ulit ang update. I know bitin. :)

**************************************
~24~ First Day, LQ Agad?!
**************************************
~24~ FIRST DAY, LQ AGAD?!
CHLOE’S POV
Sinadya kong gumising ng maaga para magluto ng breakfast. Ako pa nga mismo ang b
umili ng pandesal sa bakery para effort kung effort. Wala akong ibang maisip na
masarap na breakfast kundi ang Pizza Pandesal nalang ulit. Kanya-kanyang trip la
ng yan! =))
“Oh, bakit ang aga mo yatang nagising ngayon?”
Sa boses pa lang, alam kong si Momsie ang nagsalita. Habang nagge-grate ng chees
e para sa pandesal ay tinignan ko siya na may malaking ngiti sa labi ko.
“Good morning, Momsie. Gusto ko lang na ako ang magluto ng breakfast ngayong araw.”
^______^
Lumapit siya sa akin at siya na ang naglagay sa oven ng ilang pandesal na natapo
s ko nang lagyan ng sauce and toppings. “Palusot mo ah. Hindi porque approve na sa
akin si Dustin, okay lang na maging clingy ka sa kanya. Konting hinhin naman, a
nak.” -_“Eh?” O_o
Tinignan niya ako habang nakataas ang isang kilay niya. “Akala mo, hindi ko nakiki
ta yung hawakan niyo ng kamay habang nag-uusap tayo kagabi?”
Ay, nakita pala ni Momsie yun. >.<
“Wala yun, Momsie. Kinakabahan naman po kasi kami sayo.”
Iniling nalang nito ang ulo niya. “Okay, yan ang sabi mo eh. Pero payo ko lang, Ch
a-Cha, ikaw ang niligawan niya. Huwag mong ipakita na mas inlove ka sa kanya kes
a sa pagka-inlove niya sayo.” Hindi pa nakuntento si Momsie. She also did the quot
e signs with her fingers. “In other words, huwag mong ipakita na patay na patay ka
sa kanya.”
Napangiwi ako. “Momsie naman~ Syempre hindi po!”
“Sinasabi ko lang naman. Ang mga lalaki kasi, kapag pinakita mong sobrang inlove n
a inlove ka sa kanila, may tendency na isumbat nila sayo yan pagdating ng panaho
n kapag nasa verge kayo ng break-up. Na kesyo; ikaw itong inlove na inlove sa ka
nya tapos siya, hindi naman pala gaano napamahal sayo. Ganun din naman ang mga b
abae sa lalaki. Gets mo?”
Tumango nalang ako ng alanganin kay Momsie. Oohh, gets ko yung point niya. Yung
tipong sasabihan ako ni Dustin ng; I didn’t love you as much as you love me… Ooohhh… M
asakit yun. Teka, ba’t napunta kami sa usapang inlove? Like ko pa lang naman si Du
stin. Hindi ko pa siya mahal. I’m getting there anyway. :P
“Gets ko po, Momsie.”
Ngumiti siya ng tipid. “Try to hold your feelings a little. Yung tipong 50% lang a
ng iinvest mo sa kanya. Para kapag nagka-crisis kayong dalawa, hindi ka masyadon
g malulugi.”
Napangiti na ako tapos ay niyakap ko si Momsie. Kahit na minsan, may pagkamasung
it itong Momsie ko, mahal na mahal ko ‘to.
“Thanks, Momsie.”
“Ehem! Good morning, Tita. Good morning, Chloe.”
Napabitaw nalang kami ni Momsie sa yakap nang marinig namin ang boses ni Warren.
Kasama niya sina Sheen at syempre si Dustin. :”>
Lumapit ako kay Dustin. “Good morning, Dustin. How was your sleep?” ^u^
“It was good,” sagot niya tapos ay nilagpasan na ako at pumwesto na sa dining table
kagaya nila Warren at Sheen. Ganyan ba siya sa umaga? Triple sungit? -,“Good morning, boys,” nakangiting bati ni Momsie sa kanila tapos sabay-sabay naman n
ilang binati si Momsie pabalik. Tumingin siya sa akin pagkatapos. “Umupo ka na rin
, Cha. Ako na ang maghahanda ng pagkain.”
“Sige po.” :)
Umupo ako sa tabi ni Dustin. Tinitignan ko siya pero ‘di niya naman ako tinitignan

. Nakatingin lang siya kay Momsie.
“Dustin…”
Tumingin siya sa akin. “Hmm?”
Nginitian ko siya at iniling ang ulo ko. “W-wala. Hehehe!” ^_^
“Tss.” =___=
>3<
Bat ang sungit niya? ‘Di man lang ako binati ng simpleng good morning -____“Si Chloe ang gumawa nito,” nilapag ni Momsie ang plate ng pizza pandesals na ginawa
ko pati na rin ang brewed coffee tapos ay umupo na siya sa pinaka-head ng dinin
g table. “Let’s eat.”
Hindi pa rin ako iniimik ni Dustin hanggang sa matapos kaming kumain. Ni hindi n
iya nga ako tinitignan eh! Buti pa sina Warren, Sheen at Momsie, kinakausap niya
. Tapos ako, hindi??? >3<
“Sabay na tayong pumasok sa E.H.U.” =___=
Paakyat na ako sa hagdan nang marinig ko ang boses niya. Nilingon ko siya with m
y bored expression. “May problema ba, Dustin?”
“Why do you think I got a problem?” =___=
Nagkibit-balikat ako at kinunutan siya ng noo. “’Di mo ako kinikibo eh.”
“Wala akong problema. Pwede bang mag-ayos ka na ng sarili mo? Dadaan pa kasi tayo
sa pad ko para makapag-ayos din ako ng sarili ko. I just need a shower that’s why
I’m not in the mood.”
“Sigurado ka? Baka naman may sinabi sayo si Warren?”
“He’s nice. He didn’t say anything against us.”
“Promise?”
Tinignan niya lang ako at iniling ang ulo niya. “Truth is… I’m a little mad at you.” Tap
os tumalikod na siya at pinamulsa ang kamay niya, “I’ll wait for you in the car. Ple
ase be quick.”
Huh? Mad? Anong ginawa ko??? ANO BA YAN! First day, LQ agad? :O
***
Nakaalis nalang kami ng bahay, nakapunta nalang kami sa unit niya at ngayon ay n
andito na kami sa E.H.U pero ‘di niya pa rin ako iniimik. Kinukulit ko nga siya ku
ng ano ba ang kasalanan ko pero pinagkikibitan niya lang ako ng balikat. Napapar
anoid na tuloy ako! Wala naman akong natatandaan na ginawa sa kanya ah!
“Dustin~ Ano ba kasi yung nagawa ko?”
Hindi niya pa rin ako sinagot. Nagpatuloy lang kami sa paglalakad dito sa campus
. Kahit 10 minutes nalang bago ang exam ko, mas gugustuhin kong ma-late kesa gin
ugulo ni Dustin ang utak ko sa kakaisip kung anong kasalanan ko. Hindi ako makap
agconcentrate. >,<
“Think over…”
“Anong think over ka dyan? Wala bang clue?”
‘Di ko na napansin na nasa building ko na pala kami. Kahit na galit siya sa akin,
ihahatid niya pa rin ako. Hindi kaya nag-iinarte lang siya? :3
“It’s not a guessing game, Chloe.”
Sinimangutan ko lang siya kahit na hindi niya ako nakikita kasi nakatingin lang
siya sa dinadaanan namin. Nakakainis. Akala ko pa naman kapag sinagot ko siya, m
as magiging sweeter na siya. Bat nabawasan yata ang pagiging gentleman at sweet
niya? Inuunahan ako sa paglakad oh! Iniiwan ako. -___Wala bang HHWW man lang dyan? Holding hands while walking. Lols. ^o^
“I’ll leave you here. Pumasok ka na,” sabi niya nang makarating na kami sa tapat ng cl
assroom ko. “Goodluck on your exam.”
Tinignan ko lang siya ng diretso sa mga mata. “Ano ba kasing kinakagalit mo? Hindi
ako manghuhula!”
He breathed out. “Alalahanin mo kung bakit ako galit. Unfair ka kasi, mhine.”
“Hindi kaya dahil sa hindi kita tinatawag na mhine kanina?” Wala talaga akong maisip
na dahilan. Baka yun nga siguro. >.<
He looked at me, unbelievably. “C’mon, it’s not a big deal, but thanks for reminding m
e. I already have two reasons why I’m mad at you.”

Ano yung isa? Nakakafrustrate!!! ~______~
“Look, mhine,” seryoso kung seryoso. “Sorry kung anuman yung kasalanan ko sayo. Pwede
bang palagpasin mo muna yun? First day natin oh~”
He looked to me intently, “I don’t care. All I know is you’re unfair.”
“Unfair???”
“Yeah,” pinamulsa na naman niya ang kamay niya tapos tumalikod na. “You have until 2PM
to think over what you did to me. If you don’t get the right answers, I’ll have you
punished then. Goodluck.”
Uh oh… Can I use my lifeline? A gangster is threatening me. >__<
***
Natapos nalang ang lahat ng exams ko pero wala pa rin akong maisip na nagawa kon
g kasalanan kay Dustin. Sinubukan ko ngang ilista yung mga possible reasons kung
bakit siya galit sa akin, pero wala talaga akong maisip kaya wala rin akong mai
lista. Huhu!
“Ano ba kasi yun???”
Pumangalumbaba na ako sa mesa dito sa library. Bet kong magpalamig muna dito hab
ang nag-iisip ng reasons. Quarter to 2 na pa naman. Halaaaaaaaa… Mukhang mapaparus
ahan ako. Kinakabahan ako sa parusa niya. Feeling ko, totorturin niya ako. Eh sa
gangster siya eh! >.<
Phone vibrates…
I fished my phone out of my skirt’s pocket. Napalunok nalang ako nang makitang si
Dustin ang nagtext. OMG. Wag ganun.
Dustin: |Are you done with your exams?|
Me: |Yep.|
Plain text nalang ang isasagot ko sa kanya. Kunwari galit din ako, baka sakaling
palagpasin niya kung anuman ang kasalanan ko. Aba, hindi ako magpapa-under sa k
anya. -_Dustin: |Good. Come here at the admin building. Ask anyone to accompany you here
in the X10’s private room.|
Me: |X10’s private room?|
Dustin: |No, Chloe’s bedroom. -__- Kakatext ko lang, X10’s private room. Hindi ba ma
linaw yun? Magbackread ka kapag may time. -_-|
Me: |Sige. Bedroom ko pala eh. Uuwi na ako. Bye ^o^|
Binalik ko na ulit sa bulsa ang phone ko tapos ay lumabas na ako ng library. Nas
a Admin. Building naman itong library kaya madali lang puntahan kung nasaan yung
sinasabing room ni Dustin. Err… Alam ko naman na yun. Restricted area yun, at tan
ging X10 lang ang may right para pumasok dun. Bakit ko yun alam? Well, isang ara
w kasi, nakita kong buhat-buhat ni Kurt si Gail. Walang malay ang sissy ko, nasa
pul ba naman ng bola sa ulo eh. :/ At ayun, pinakiusapan ako ni Kurt na samahan
siya sa private room nila. Hmm, in all fairness, parang condo unit ang room nila
.
Anyways, makauwi na nga. Tatakasan ko nalang si Dustin. (~~,)
Phone rings…
Ugh. Huminto ako sa paglalakad nang marinig kong nag-ring ang phone ko. Si Dusti
n, tumatawag. >O<
Nakakainis talaga! Sasagutin ko ba ito o hindi? Aish, bahala na. Baka lumalala l
alo ang kasalanan ko. :3
“Hello?”
[“Try to escape. I’ll double up your punishment.”]
Punishment your face! “Mukha mo.”
[“Salbahe ang girlfriend ko.”]
Muntik na akong magblush dun ah. Buti nalang, muntikan lang. Pfft! *kagat labi* “D
ustin naman kasi----!”
[“Mhine, call me, mhine.”]
“Whatever… Ano ba kasi yun, mhine? Ano ba yung kasalanan ko?”

[“Punta ka dito nang malaman mo. 2:05 na… time’s up.”]
O___O
“Mhineeeeeeeee~”
Narinig kong tumawa siya ng mahina sa kabilang linya. Parang gusto ko na tuloy p
umunta dun para bugbugin siya. Pinagtitripan lang niya yata ako!! >__<
“Hintayin mo ako dyan, Dus--- I mean, mhine. Wag mo kong pagtripan!”
Pagkababa ko ng phone ko, dumiretso na ako sa kung saan man siya. 4th floor ito
ng Admin building at wala akong ibang tao na nakikita sa floor na ito. Nakakatak
ot tuloy. >__<
“Tss… Sasakalin talaga kita kapag nalaman kong pinagtitripan mo ako, Jimenez. Mababa
liw na ako kakaisip sayo. Bwst!” Bulong ko nang makarating na ako sa tapat ng pint
o ng private room ng X10.
I breathed in first before knocking the door. Wala pang isang minuto, bumukas na
ito. Sinalubong ako nang nang-aasar na ngiti ni Dustin.
“Wala akong time para sa trip mo, Dustin ah.” Tinaasan ko siya ng kilay, pero tinali
kuran niya lang ako. Aba, bastos!
“Come in.”
Pumasok naman ako at sinundan siya dun sa… teka, bat may kama dito? Convertible si
guro ang sofa into bed. Ayos ah, may flatscreen TV at fridge pa. Para talagang c
ondo unit. @0@
“Nandito ka lang buong araw?” Umupo ako sa gilid ng kama. Siya naman, humiga dun. Sa
rap buhay ah.
“I already finished my exams. I have nothing else to do but to sleep and rest.”
“Eh sana nagstay ka nalang sa pad mo. Ginawa mo pang bahay ‘to.”
Tinignan niya ako habang nakangiti. “Tatamarin akong sunduin ka dito at ihatid sa
bahay kapag manggagaling pa ako sa pad ko. At least dito, malapit ako sayo.”
Wushu. Yan na naman tayo sa mushy-ness ni Dustin. Bipolar talaga. Kanina ang sun
git niya, tapos ngayon sweet naman. Ano ba talaga kuya? >/////<
“Uwi na tayo.”
“No,” he interjected. Nakita ko pang nagsmirk siya. Uh oh! “About the punishment,” umupo
siya at humarap sa akin. “You really couldn’t remember what you did to me, could yo
u?”
I pouted. Paawa effect. “Sorry na.” :3
He chuckled foolishly. “Kanina, hindi mo ako tinawag na mhine.” Lumapit pa siya lalo
sa akin kaya siniksik ko ang sarili ko sa backrest ng sofa bed. “Pangalawa…”
Lumunok ako. Waaaaaah! What’s happening? Bakit niya nilalapit ang mukha niya sa ak
in???!!!
“D-Dustin… Sasapatusin kita.” >//<
He smirked again. Mas lalo niya pang nilapit ang mukha niya sa mukha ko. Nadudul
ing na tuloy ako. Na-corner niya ako! One small move, malalapat ang virgin lips
ko sa mapupulang lips niya. Shemay!!
“D-Dustin~”
Natawa na naman siya ng mahina. Nararamdaman ko na tuloy ang hininga niya sa lab
i ko. Amoy mint! Nang-aakit ba siya??? Wag ganun!!!
“Alam mo kung ano yung pangalawa?” Bulong niya habang nakatingin sa mga labi ko. Lum
unok ako ng sunod-sunod. Paano ko pa yun maiisip kung yung utak ko, na-flush na
yata!
His smirk turned into a sweet smile.
>///////////////<
“Hindi mo ko pinagbigyan ng goodnight kiss kagabi. You’re unfair.”
At ang alam ko nalang na sunod na nangyari ay sinapo niya ang dalawang pisngi ko
at idinikit ang mga labi niya sa labi ko. Napapikit tuloy ako. Yung puso ko, na
gwawala na sa loob ko.
It was a sweet kiss for me.
He pulled away and then kissed me on my forehead. Ginulo pa nito ang buhok ko ta
pos hinila na ako patayo. Shocks lang! Literal na huminto ang mundo ko dun. Nang
inginig ang buong kalamnan ko lalo na ang mga tuhod ko.
“You’ve been punished. Hatid na kita pauwi.”

@//////@
Thud.
“Hey, are you okay?”
Hindi. Hindi ako okay. Nanghihina po ang mga tuhod ko kaya ako napaupo ulit sa s
ofa bed. Waaaaaaaaaaaahh! Magsalita ka, Chloe! Wake up!
“Hey…” Nagsquat siya sa harapan ko at nagsnap sa mukha ko. Pinilig ko ang ulo ko sa gi
nawa niyang yun. Buti nalang, nabalik ako sa huwis---O_______O
“B-Bat mo pala ako hinalikan?!?!?” Sorry, late receiver ang utak ko ngayon -_Natawa siya. “First kiss mo?”
Hinawakan ko ang labi ko. Bakit nararamdaman ko pa rin yung soft and warm lips n
iya? Oh, my gosh! >////<
“Malamang!! Anong tingin mo sa NBSB na kagaya ko, nagpapahalik sa lalaki?!”
Mas lalo pang lumakas yung tawa niya. Oh noes. T_T
“Just so you know, you’re no longer single. You now have a boyfriend and that is me.”
Hinila niya na naman ako patayo tapos hinawakan niya ang kaliwang kamay ko. “And t
hat explains that you are mine and that you are my mhine. Understand?”
Kinagat ko ang ibabang labi ko para mapigilan ang pagngiti ko. Ayokong ipakita s
a kanya na kinikilig ako. Mamaya nalang sa bahay. >//////<
“O-okay…”
Ngumiti siya. “Masanay ka na sa akin. I’m not fond of PDA. I’m sweeter when we’re alone.”
Err… Mas mabuti ngang sanayin ko na ang sarili ko. :3
--A/N: as promised! Nextime ulit.
**************************************
~25~ Raffle Draw
**************************************
~25~ RAFFLE DRAW
CHLOE’S POV
Ilang araw na rin ang nakalipas nang sagutin ko si Dustin. So far so good! Pinat
unayan nga niya sa akin na ayaw niya sa PDA. Bumabawi naman siya kapag kami lang
dalawa. Pero sa totoo lang, naiilang ako tuwing nagsosolo kami. Lalo na sa kost
e… WAAAH! Naiilang talaga ako. Hindi pa rin kasi ako sanay na boyfriend ko na si D
ustin. -___Today is Monday. In other words, nakakatamad na araw =____=
“Mhine, mall tayo?”
Tinignan lang ako ng pagkalamig-lamig ni Dustin. Kakadismissal ko lang at talaga
ng nagugutom na ako. Nagke-crave ako sa lechong paksiw! *Q*
“Ano, mhine? Ayaw mo ba? Gusto kong kumain ng lechong paksiiiiiiw~”
“Ge.” =___=
Napataas nalang ako ng kilay nang iniwanan niya ako sa paglalakad. As in, nauna
na talaga siyang naglakad! See? Ayaw niya sa PDA. Abandoned girlfriend naman ang
peg ko :3
***
Sa mall, niyaya ko kaagad siya sa food court. Kaso itong si Dustin, nag-iinarte.
Ang gusto kasi niya, dun sa walang gaanong tao. Gusto niya sa tahimik…
“Ayoko dyan.” =___=
“Gusto ko nga ng lechong paksiw! Masarap dito yun!”
Inirapan niya ako at parang may hinahanap ang mata niya. Then, eventually ay may
tinuro siya sa akin. Pagtingin ko dito, isang Mongolian Restaurant ang tinuturo
niya.
“There. I wanna eat there.” =___=
“Mahal dun~ Kung dito tayo kakain sa foodcourt, mas makakamura tayo.”

Napa-‘tsk’ nalang siya. “Pag dun tayo kakain, may waiter na mag-aasikaso sa atin. Unli
ke dito, tayo pa ang kukuha ng kakainin natin.”
Ay. Tamad pala ito eh. -___Pinadyak ko ang paa ko sa inis. “Edi dun ka kumain! Dito ako! Magkita nalang tayo ‘p
ag busog na tayo~ Dyan ka na nga!”
Tatalikod na sana ako nang bigla niyang hawakan ang braso ko. Nilingon ko naman
siya. “Tss… Pasalamat ka naaawa ako sayo. Sa susunod, ako naman ang masusunod.” =___=
Pinanlakihan ko nalang siya ng mata pagkasabi niya nun. Naaawa? In his face. Kay
a kong kumain mag-isa uy~ Ang sabihin niya, hindi niya lang ako matiis ^^
Nung pumila na kami sa isang stall, tig-isang tray kaming hawak ni Dustin. Kahit
poker face lang siya, nafifeel kong naiirita na siya sa ginagawa naming ito. Hi
ndi kasi niya ako tinitignan eh. Pfft!
“Miss, lechong paksiw po sa akin… 2 cups of rice at diet coke. At leche fan~” Sabi ko
dun sa crew tapos in just a matter of minute, nilapag na nila sa tray ko yung in
order ko. “Ikaw mhine, ano ang sayo?”
“Same as yours.” =___=
Nginitian ko siya nang nakakaloko bago ko binalingan ulit yung crew. “Sa kanya raw
po, sinigang na Tuna, 2 cups of rice and diet coke… And ube halaya~”
Siniko naman ako ni Dustin kaya tumingin ako sa kanya. He stared sternly at me.
Ooohhh… Sanay na ako dyan, dre. “Sabi ko, parehas ng sayo.”
“Gaya-gaya ka.” :P
“Bahala ka, palit tayo mamaya.”
“Luh, ayoko nga!” Sagot ko sa kanya. Narinig kong turn na namin sa pagbayad kaya tin
ulak ko na paabante yung tray ko pati na rin syempre si Dustin. Nauuna kasi ako
sa kanya.
“360 pesos, Ma’am.”
Maglalabas na sana ako ng cash nang unahan ako ni Dustin. Binigyan niya ng P500
yung cashier girl at napataas nalang ang kilay ko nang mag-additional order pa s
iya ng lechong paksiw. Take note, 2 order ng lechong paksiw sa kanya! Ang dayaaa
aaaaa~ @_@
“Here’s your change, Sir. May 2 raffle entries po kayo para sa raffle draw mamaya,” sa
bi nung cashier girl habang nilalagay sa palad ni Dustin yung sukli at raffle en
try daw.
Napakunot-noo ako nang isauli ni Dustin yung raffle chorva sa babae. “We don’t need
that.”
“Pero free po----“
Wala na. Tinalikuran na ni Dustin yung cashier girl. I got a rude boyfriend ye’ kn
ow -___“Kung hindi niya kailangan yan, pwes ako kailangan ko yan,” inagaw ko sa kamay ng ca
shier girl yung raffle entry. “Thanks, Miss!”
Iniwanan na pala ako ni Mhine~~ :| Nasaan na ba yun?
Nakita ko si mhine na nakapwesto na sa pinakasulok na table dito sa foodcourt. P
agkalapag ko ng tray ko, umupo agad ako sa harapan niya at binasa ang kung anuma
ng nakasulat sa raffle entry na ito.
“Bakit dyan ka umupo? Dito ka sa tabi ko.” =___=
Hindi ko pinansin ang kung anumang pinagpuputok ng butse ni Dustin. Basta ako, n
agconcentrate lang sa pagbabasa. At kung posible mang kuminang ang mga mata ko s
a nabasa ko, malamang nag-aala-Diamonds na ang mga eyeballs ko. *u*
“Uwaaaaaah~ Dustin, tignan mo! Tignan mo!” Lumipat ako ng upo sa side niya at pinaki
ta sa kanya ang raffle entry ko. “Ipad ang 3rd prize, yung 2nd prize naman ay Ipho
ne tapos yung 1st prize~ 2 round ticket trip to Hongkong Disneyland and 15 thous
and pesos pocket money! Kyaaaah!! Ihuhulog ko ‘to sa draw! Baka mabunot tayo, mhin
e~”
“Tss, kumain ka nalang. Kalokohan lang yan.”
“Tse! Bahala ka, basta ihuhulog ko ‘to!”
Binilisan ko talaga ang pagkain ko dahil super naeexcite ako sa raffle entries n

amin. Lord, kahit alin lang po sa mga prizes, basta manalo lang po kami ni Dusti
n! T^^T
“Tapos ka na, mhine? Tapos ka na?” *O*
Tinignan niya ako ng masama habang nagpupunas siya ng labi niya. Nagmamagaling s
iya masyado! Hindi naman niya naubos yung Lechong paksiw. :P
“Bakit ka ba nagmamadali?”
“Eehh kasi, hanggang 3PM nalang ang submission ng entries! Hello? 5 minutes before
3 na kaya! Tara na!” Dinampot ko kaagad ang bag ko at tumakbo na sa kung saan. Sa
an nga ba yung hulugan ng entries?
Aha! Ayun, natanaw ko na! Nandun sa tapat ng Watsons~ Tumakbo agad ako dun at na
kipagsiksikan tapos pinunit ko na yung stab at hinulog ko na ang dalawang entrie
s ko sa malaking tube. Buti nalang naisulat ko na ang pangalan ko dun habang hin
ihintay kong matapos na kumain si Dustin kanina! Yieeee! Sana manalo ako :””>
“Ano bang ginagawa mo dyan? Tara na nga,” nagulat ako nang may humila sa akin palayo
sa crowd. Sino pa nga ba? Syempre, si Dustin. “Nakikisiksik ka pa dun. Paano kong
may manyak pala dun?”
Niyakap ko siya sa braso since nakahawak na siya sa kamay ko. “Mhine, hintayin lan
g natin yun!”
“No, iuuwi na kita sa inyo.”
Nagpout ako at tinigasan ang katawan ko. Binigatan ko pa ang paa ko sa sahig par
a ‘di niya ako mahila. “Mhineeeee~” >3<
Huminto siya sa paglakad. “What???”
“Sige na~ Wala namang mawawala eh! Paano kung manalo ako ng Ipad?!”
Pinitik niya ang tenga ko. Ouch ha! “May netbook ka na diba? Bukod sa touch screen
at handy ang Ipad, wala namang pinagkaiba na yun.”
“Eh paano kung manalo ako ng Iphone 4?”
“Kakabili ko lang sayo ng Samsung ah? Papalitan mo na agad? Maluho ka pala?” =___=
Minsan lang naman ako maging maluho eh. :/
“Eh paano kung manalo tayo ng ticket papuntang HK?!”
He smirked coldly, “Papayagan ka ba ng Momsie mo?”
Naputol ang pag-uusap namin nang marinig naming nagfeedback yung mic on-stage ka
ya tumingin kami dun ni Dustin. May emcee na sa stage at mukhang nag-i-start na
ang announcement ng winners. Alam niyo yung instinct? Ang lakas nun sa akin eh.
Nararamdaman kong may makukuha ako. >__________<
*cross fingers*
Nag-introduction lang yung emcee at ilang saglit lang ay nag-shift na siya sa pa
g-aannounce ng 3rd and 2nd prize winner. But unfortunately, hindi ako natawag. H
uhuhu! Sayang! :/
“Sa dami ba naman kasi ng entries na yun, 5% lang ang chance para manalo ka dyan,
mhine,” sabi sa akin ni Dustin tapos hinawakan niya na ang kamay ko. “We better go h
ome.”
“Okay.” :(
Lumakad na kami papunta sa escalator pataas. Kahit nakayuko ako, nararamdaman ko
ng nakatingin sa akin si Dustin. Tama siya, imposibleng manalo ako dun.
“Mag-EK nalang tayo sa susunod.”
“Pero wala si Mickey mouse dun.” :(
“Para kang bata.” =______=
Umaandar na ang escalator pataas nang marinig ko na naman ang announcement ng em
cee and this time, yung 1st prize winner na ang inaannounce niya. Pinikit ko ang
mata ko habang dahan-dahan kong pinipisil ang kamay ni Dustin. Masakit… Gusto kon
g manalo eh, pero imposible. </3
“And the 1st prize winner is…. *insert drum rolls sfx here* Chloe Channelle Mendez! “
*blink blink*
*heart races*
“Psst… Mhine, I’m sure it’s you.” =___=

KYAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHH!! HK Disneyland here we go! \(^0^)/
***
-KinabukasanTT_________TT
“Mhine, ayos lang yan.” lumapit sa akin si Dustin tapos pinat niya ang likod ko. Ala
m niyo yung masakit?! Yun yung nanalo ka na sa raffle ng trip to HK Disneyland p
ero hindi ka pinayagan ng nanay mo. Huhuhu! Life’s so unfair~ :(
Sinandal ko ang ulo ko sa balikat niya. Siya naman, inakbayan ako. Nandito kami
sa campus at obviously, nag-eemo ako. :’(
“Alam mo Dustin, hindi okay yun~ Hindi niya ako pinayagan dahil tayo lang dalawa a
ng pupunta dun at wala akong chaperone, tapos si Momsie naman itong gumamit ng t
icket? Unfair!” T_T
“Syempre babae ka. Kahit naman ako, kung magkakaroon ako ng dalagang anak, hindi k
o siya papayagang mag-out of the country kasama ng boyfriend niya.”
Tinigyan ko siya nang nagtataka. “Bakit naman?”
He shrugged. “Crazy trip tends to do crazy stuffs.”
“Ha?”
“Gusto mo bang pumunta ang dalaga mong anak kasama ang boyfriend niya sa ibang ban
sa ng silang dalawa lang, tapos pag-uwi nila tatlo na sila?”
Di ko gets. >.<
“Dustin, diretsahin mo ako. Hindi ko gets eh.”
“Tss… Wala pang tiwala sa akin ang Momsie mo.” =___=
“Ayy…” :<
Tumayo siya at hinila niya rin ako patayo. This time, we’re walking hand by hand i
n the campus. Aww… :P
“Natural lang na hindi agad ako pagkatiwalaan ni Mom mo since wala pa naman akong
napapatunayan sa kanya,” patuloy lang kami sa paglalakad sa campus. Maraming nakak
alat na students ngayon kasi ngayon ang araw ng pagpili ng sasalihan mong orgs.
So far, wala pa akong natitipuhan na org. Saan kaya sumali sina Gail at Kaye Ann
e?
“May nasalihan ka na bang org, mhine?” :/
“Meron na. Dun ka nalang din sumali. Nailista na kita eh.” =___=
Oo nga pala. Kanina pa akong itch na itch na tanungin si Mhine kung bakit siya n
akauniform ngayon. Kahit sina Kent at Brent, nakita ko rin na nakauniform din. A
nyare?
“Bakit ka nga pala nakauniform?”
Dustin pursed his lips. “Master’s order. We’ll be wearing it daily.” Aaahhh… Utos ni Kurt.
-_- Pero in fairness, bagay naman sa kanila ^^
Dinala niya ako sa pavilion at nakita ko dun ang ilan sa mga gangmates ni Dustin
. Marami pa ngang nakapila dito, more on girls and yeah, gays. Pero marami rin n
amang boys. Huwait… Ano bang klaseng org ito?
Hinila ako ni Dustin dun sa long table kung saan nakaupo sina Derrick, Toffer, J
ake at Wayne.
“You sit here.” =___=
Umupo ako sa monobloc chair kaharap ni Dustin. Ooohh, sosyal… Hindi ko na kinailan
gang pumila ng pagkahaba-haba XD Ako na!
“Hi, Chloe!” Bati nilang apat sa akin.
“Hello, anong gagawin ko dito?”
Derrick smiled at me. Tinulak niya yung folder sa akin kung saan may nakaclip na
listahan. Tinuro ni Dustin yung name ko… Teka, talagang nakalista na ako ah? Hind
i man lang ako tinanong? ‘Di ko nga alam kung anong purpose, mission, goal o chuva
ek-ek nitong org tapos sasalihan ko? No way josey~
“Pirmahan mo dito, mhine.” =___=
Tinaasan ko siya ng kilay. “Wala bang orientation? ‘Di ko knows ang org na itetch!”
Naglean naman siya sa akin at may binulong sa tenga ko. Aish, nakakakiliti. >_<

“Extreme Club ang tawag sa org na ito. Kapag pumirma ka dyan, pamumunuan natin ang
rules para sa peace and order ng E.H.U. Let’s say, ka-level natin ang Student’s Cou
ncil. Maswerte ka nga eh… Hindi mo na kailangan na pumasa sa criteria para maging
parte ng org na ito dahil may backer ka na at ako yun.”
>//////<
Nakikiliti ako. Enebeyen.
“Dito rin sasali sina Gail at Kaye Anne.”
“Sige na~ pipirma na ako.”
Pagkatapos kong pumirma, hinila na ulit ako ni Dustin palayo sa pavilion. Ang ka
ninang HHWW, naging akbay na sa balikat ko. Wow ha! Lumelevel up. >.>
“Magkakaroon tayo ng 2-day org’s camping sa darating na weekend for acquaintance and
meeting purposes, mhine. Ako na ang bahalang magpaalam sa Mom mo para payagan k
a.”
Wow, camping?? Exciting! ^u^
--A/N: Bukas. Promise, tatlong chapters ang iuupdate ko.
**************************************
~26~ Second Base
**************************************
~26~ SECOND BASE
CHLOE’S POV
Nilibot ko ang paningin ko sa lugar kung nasaan kami ngayon. Malamang… Alanganaman
g ilibot ko ang paningin ko kung nasaan kayo? Wahaha. Okay, ako na ang kornee. (
~~,)
All I can see are trees… trees… and trees. Wait, nasabi ko na bang maraming puno dit
o sa Adventure Camp? :O
Oh noes. Akala ko pa naman may hotel dito. Saan kami matutulog? >.<
“Bakit nakabusangot ang mukha mo, mhine?”
Sinimangutan ko lang si Dustin sa tinanong niya sa akin. Nilahad ko pa ang dalaw
a kong braso at inikot ang sarili ko. “DITO?! Dito tayo mag-cacamp?!”
“Yeah, obviously.” =___=
“Bakit… Bakit walang hotel or rooms man lang? Hindi mo man lang ako ninotify na magd
ala ng tent?! Saan ako matutulog? Nakakainis!” >.<
Wala na akong pakialam kung pinagtitinginan na ako ng ilan sa mga members ng org
namin. Eeeeeehh! Nakakaimbyerna! Alam kong camping ‘to, pero bakit ‘di ko naalala n
a magdadala pala ng tent? Aish, sana sina Gail merong dala. Dun nalang ako makik
itulog sa kanya. T_T
Bigla niya akong pinitik sa tenga kaya pinalo ko siya sa braso. Ang sakit nun ah
!
“Bakit ka na naman namimitik?!”
“Camping ‘to, mhine. Hindi ito summer getaway o relaxation vacation,” paliwanag niya s
a akin tapos nagcross arms pa siya. “We’re here to get to know every member of the o
rg as well as to make rules for the E.H.U.”
Sabi ko nga :(
“Pero saan tayo matutulog? Wala akong dalang tent.”
“Don’t worry, sila na ang magpoprovide nun. Huwag ka ngang excited matulog. May mga
activities pa tayong gagawin,” tumuro siya sa rightmost side ko kaya tumingin ako
dun and woah! Look, what I’ve seen! “…And I think we have to do that thing first of al
l.”
Wall rapelling?! Nooooooooooo…. Waaaaaaaay… >.<
Nasurvive ko naman ang 50 feet wall rappelling sa awa ng Diyos. Jusme, enjoyable

naman pala yun eh! Sa katunayan, umulit pa ako ng tatlong beses pagkatapos ng f
irst trial ko. Ang sarap pala sa pakiramdam ng nagpapalambitin dun sa rope. Hoho
! *O*
After nung first activity namin, nag-groupings na kami. Wushu, feeling ko naman,
hindi random ang pag-group nila sa 30 members ng org. Yep, 30 members lang kami
sa org na ito. Pangit daw kasi kung marami since baka magkaroon ng abuse of pow
er kapag napasali sa org. Tama nga naman, sabi ni mhine, parang magiging ka-leve
l na kami ng SC dahil kami ang magmemaintain ng peace and order ng campus.
So ayun nga, grinoup kami into 3. 10 members each group at unfortunately, teamma
tes kami ni Dustin. Actually, ang kilala ko lang sa teammates ko ay si mhine (of
course), pati na rin sina Warren, Jake and Brent. Pero at least, ka-group ko si
Dustin ^______^/
Madami kaming ginawang activities as a group. Grabe lang yung one-for-all, all-f
or-one game. Geez! May apat na stations kung saan kailangan mong i-surpass iyon
dahil hindi kayo makakaproceed sa next station… And out of all stations, ito ang p
inakakinaayawan ko.
Yuck. As in kadirdir! >.<
“1… 2… 3… 4… Boodle fight!”
Kanya-kanya na silang kain dun sa pagkain na nakaserve sa dahon ng saging gamit
ang mga kamay nila. Not to mention, ang dudumi pa ng kamay nila, syempre kasama
kami ni Dustin dun pero nakatunganga lang ako sa kanila. Huhuhu! Ayokong kumain
nyan. T_T
Hindi ko kayang kainin ang kanin na may halong toyo, suka, patis, kamatis, adobo
, sinigang, talong, at may cocoa powder pa. Eeeeew. ~_____~
“Kumain ka na, mhine.”
Iniling ko ng todo ang ulo ko. “Ayoko nga~”
“Matatalo tayo.”
“’Di ko naman hinahangad na manalo tayo.”
Tinalikuran na ako ni Dustin at nagsimula nang makisiksik dun sa teammates namin
na akala mo hayok na hayok sa pagkain. Emegesh. Oo, gutom ako. Ni hindi nga ako
nagbreakfast eh… Pero kahit gutom ako hindi ko kakaini---O______O
“Ommp *munch munch!*”
Hinampas ko ng malakas si Dustin sa braso habang nginunguya ko ang sinubo niya s
a akin. Eeeeww! Ayoko ng lasa. T___T
“’Wag ng maarte. ‘Wag mo ng lasahan. Lunukin mo nalang…” Sabi pa niya bago niya ako sinubu
an ulit gamit ang bare hand niya. “Isipin mo nalang Pata Tim yan.”
And that’s it… Sinubuan niya lang ako ng sinubuan ng pagkain gamit ang kamay niya. N
asabi ko bang isinusubo niya rin yung kamay niyang yun sa sarili niya? Malamang.
Kumakain din siya. Ano ba yan. Yung mga laway namin, nag-mix na rin. -___***
It was a very long and tiresome day for all of us. Grabe, hindi ko kinakaya ang
mga happenings ngayong araw. Talaga bang nangyari ang lahat ng ito sa loob ng is
ang araw lang? The four stations, direction finder challenge, so on and so forth
. Wala man lang break time! As in, walang hugas-hugas ng kamay o kaya man lang m
aglilinis ng buong katawan.
“Ang baho ko na.” T_T
Inamoy ni Dustin ang buhok ko, pati na rin ang leeg ko. “Hindi naman ah.” =___=
“Nanlalagkit na ako.” >.<
“Mamaya, magshower tayo.” =___=
Sinapok ko siya sa braso. “Anong shower ka dyan?!”
“Sinabi ko bang magsasabay tayo. Asa.” =___=
Kasalukuyan kaming naghaharutan… I mean, nag-aasaran ni Dustin habang nagmi-meetin
g ang buong org namin. It’s almost 9PM. At ngayon pa lang kami nagdidinner sa pali
gid ng bonfire. Sa ngayon, pinag-uusapan nalang nila yung mga rules na iimplemen
t at bumuboto lang ako sa kung anumang binuboto ni Dustin. Wala na akong energy
eh. >.<

Nakatayo na rin ang mga tents at kanina ay pinaliwanag na ni Prof Martino na 3 p
ersons per tent lang daw. Nakapag-usap na rin kami nina Gail at Kaye Anne na mag
sasama kami sa isang tent. Si Dustin? Bahala siya sa buhay niya. :P
“Tara, sama ka sa akin.”
Tinignan ko si Dustin. As usual, cool pa rin naman siya. Para siyang hindi napag
od.
“Saan?”
“Basta…”
My brow creased. “Paano ‘tong meeting? Hindi pa tapos.”
“Basta. Takas tayo.”
Pasimple kaming umalis dun sa bonfire meeting namin at nagpahila nalang ako sa k
ung saan man kasama si Dustin. Buti nalang, dala-dala ko ‘tong Chicharon ko. May k
inakain ako habang naglalakad sa ilalim ng buwan! ^O^
“Saan ba tayo pupunta? Ang dilim-dilim, Dustin!”
“Basta. May papakita ako sayo.”
“Baka hanapin tayo dun.”
“Hindi yan.”
Ooohhh. Ano kaya yung ipapakita niya? Haayy… Ano ba yan! Nakakatakot kaya sa lugar
na ito. Nasa bundok ba naman itong camping site eh. Ang dami pang puno at wala
talagang kailaw-ilaw. Well, yung phone lang ni Dustin yung nagsisilbing source o
f light aside from the moonlight.
Napansin kong huminto kami sa matarik na parte ng lugar na ito. Pinaupo niya ako
sa malaking bato tapos tumabi siya sa akin. Anong gagawin namin dito?
*crunch crunch*
“Ang ingay naman niyang kinakain mo, Chloe.” =___=
Nang-asar pa ako. Mas lalo kong nilakasan ang pagnguya sa chicharon ko. Buti nal
ang, nagbuhos na ako ng suka dito sa chicharon. Ang sarap tuloy… kaso, mahapdi sa
labi yung suka. >.<
“Saan ka ba makakakita ng taong tahimik na kumakain ng malutong na chicharon?”
“Tss,” he hissed and then pointed something behind us. Tumingin naman ako dun. Ano b
a yan, ang dilim! “Nakikita mo yung baba? Dati raw, ilog yan.”
“Oh tapos?” Sabay nguya ko naman. Wala namang tubig yung ilog na tinuturo niya. Puro
batong malalaki nalang.
Kumuha rin siya ng chicharon sa hawak ko tapos kinain niya rin yun. Ang lutong!
Hahaha! XD
“Sinumpa raw kasi yang ilog na yan ng isang diwata. Ang gusto niya, sa kanya lang
ang ilog na yan,” he paused and looked into me, grinning. “Until now, nandyan pa rin
ang diwata.”
“Hmm?” Nananakot ba siya?! Kung oo, kinikilabutan ako. >.<
“Lahat daw ng naliligo noon dyan, bigla nalang nawawala ng parang bula. Pinaghihin
alaan nila na kinuha raw sila ng diwata, kasi ‘di man lang nila makita ang mga ban
gkay.”
Napalunok ako ng sunod-sunod. Omo! Totoo ba yun? Urban legend, ganun?
“…G-ganun ba? Eh bakit pa tayo nandito? Balik na tayo sa site!” Tatayo na sana ako nan
g hawakan niya ang magkabilang braso ko. “Dustin naman eh! Kapag tayo, pinagtripan
ng diwata!” Saka ako nanahimik saglit. “Tabi tabi po~”
“Gusto ko lang naman makita yung diwata. Curious ako eh. Samahan mo lang ako.” =.=
Promise, sigurado akong hindi na maipinta ang mukha ko sa takot. Shemay! >.<
“Ayoko nga~ Baliw ka ba?”
Tinanggal niya na ang dalawang kamay niya sa braso ko tapos humarap siya dun
sa tuyong ilog. Aba, bakit ‘di man lang siya natatakot?!
“Gusto kong makita yung diwata. Base dun sa mga nababasa kong urban legends, magag
anda at sexy daw sila. Tapos makinis daw… Kaya maraming naaakit na tao sa kanila.
In that way, ginagamit nila ang kagandahan nila sa pagpatay ng tao.”
Pinanlakihan ko siya ng mata at ‘di pa ako nakuntento. Binatukan ko siya. Muntikan
pa nga siyang mahulog dun sa ilog pero nahawakan ko kaagad ang kwelyo niya. Hoo
! Buti nalang >,<
“Muntikan na ako dun ah.”
“Dustin, ‘di ko keri ang pangtitrip mo. Tara na nga!”

“Bumalik ka na. Dito lang ako,” tapos pumindot-pindot na siya sa phone niya.
Bahala siya dyan. Basta ako, babalik na!
Tumayo na ako at akmang aalis na nang marealize kong sobrang dilim ng daan. Uwaa
aaah! Paano kung harangin ako ng diwata?!?
Bumalik ulit ako sa pwesto ni Dustin at isiniksik ko ang sarili ko sa kanya.
“Oh, bat ka pa nandito? Akala ko ba babalik ka na dun?”
Niyakap ko siya sa braso niya. “Bwsit ka! Natatakot ako!”
Nagtaka ako nang tumawa siya ng pagkalakas-lakas. As in hagalpak sa tawa talaga!
Tinignan ko lang siya ng takang-taka. Anyare sa kanya? Bat siya natatawa?
“Hahahahahaha!”
“Oy! Huwag ka ngang maingay dyan. Mag-tabi tabi ka!”
At ayun, tumawa na naman siya. Buti nalang, napagod na siya sa kakatawa kaya tum
ahimik na rin siya. As in, back to poker face na siya. Weirdest person I’ve ever k
nown. -.“Naniwala ka naman. Nagjojoke lang ako eh. ‘Di yun totoo,” sabi pa niya at dahil dun a
y kinurot ko siya sa tagiliran. “Aray!”
“’Di ka nakakatawa!” >.<
Inakbayan niya ako tapos binulsa niya na ulit yung phone niya. Nakakainis! Ako n
aman itong si uto-uto. Naniwala! ~.~
“Sorry, mhine,” at ayun, medyo natawa pa rin siya. “Naghahanap lang ako ng signal kasi
ichecheck ko lang ang e-mails ko.”
“Ewan ko sayo,” I rolled my eyes at him. Nang makita ko yung chicharon sa kamay niya
ay inagaw ko yun at kumain ulit. Alam niyo yung napagtripan?! Ako yun eh!
“Sorry na nga diba? You’re no fun.” =__=
I glared at him, still his arm is across my shoulders. “Fun? Fun-fanin mong mukha
mo, Dustin. Alam mo namang nasa bundok tayo. Malamang, kapani-paniwala ang kwent
o mo!”
Tapos ngumuya na ulit ako ng chicharon. Shemay! Ang hapdi talaga sa labi. >.<
“What’s wrong?” He asked. Nakahawak kasi ako sa labi ko.
“Mahapdi… Nahapdian sa suka.” >.<
Sinapo niya ang dalawang pisngi ko at tinignan ang labi ko. Buti nalang, maliwan
ag ang buwan kaya naaaninag ko pa rin ang mukha niya. “Patingin nga?”
Nagpout ako para ipakita sa kanya.
“Dry kasi, mhine.” Sabi pa niya tapos pinadaan niya ang hintuturo niya sa labi ko ka
ya naman napalunok ako ng bonggang-bongga sa ginawa niya.
“Dry? Magli-lip balm nalang ako.”
Ngumiti siya nang nakakaloko sa sinabi ko. Uh oh!
“Babasain ko nalang para ‘di na mag-dry,” and that’s it.
Boom!
He brushed his lips onto mine. Napapikit nalang ako sa ginawa niyang yun. Fudge!
Anong gagawin ko? Bakit gumagalaw yung labi niya?! He’s nibbling my lower lip. Ky
aaaaaaaaaaaaahhhhhh!
…
..
.
ASDFGHJKL!
A…ano yun?! Bakit parang may pumipisil sa dibdib ko?
O___O
>/////<
Tinulak ko siya sa ng malakas at tinakpan ang dibdib ko gamit ang pinagkrus na k
amay ko. Oh my God! Hinawakan niya! AAAAAAAHHH! Momsie, sorry po! Wala ‘to sa usap
an natin! Huhuhu! I feel violated!
“Bakit mo… h-hinawakan ang dibdib ko?!?!”
I heard him chuckling, “Sorry.”
“Uwaaaaaahhh! Hinawakan mo! Ayoko na! B-bastos!”
“Sorry na. Pinakiramdaman ko lang naman kung may dibdib ka. Ayun, meron naman p
ala,” he continued, “—kahit papano.”
Wow! Malamang, babae ako. Meron ako nun! My goodness. Ganito ba talaga ang magbo
yfriend? >.<

Padabog akong tumayo at nilagpasan siya. Nawala ang takot ko! Kainis!
“Tara na nga!”
He swiftly stopped me and grabbed my arm. Nilingon ko siya.
“Sorry na, mhine. Boyfriend mo naman ako. Mabuti kung ibang tao ako,” tapos yumuko s
iya. “Curiousity sh*ts.”
Nagpout ako. Halaaa… Kung sa bagay. Eeeeh kahit na! Matinik din pala itong si Dust
in. Akala ko, lalamya-lamya lang siya tuwing kasama ko siya. May mga damoves pal
a siya. :/
“Hindi ka naman mabubuntis dun sa ginawa ko,” dagdag pa niya tapos hinawakan niya an
g dalawang kamay ko. “Gusto mo, gantihan mo ako. Oh, humawak ka rin.” At nilagay niy
a ang dalawang kamay ko sa loob ng shirt niya.
… Anong date ba ngayon? First time kong makahawak ng mababatong abs. Jusme >////<
Hinila ko ang kamay ko after few seconds. Napapaso ako! Ang hot ng pandesal!!! E
nebeyen. Nagkakahipuan naman dito sa dilim. >//////<
“Tara na nga sa camp~ Mga kalokohan mo, Dustin ah!”
Pagdating namin sa camp, nagulat kami nang malaman naming pinaghahahanap na pala
kami dun. Na kesyo raw bakit kami biglang nawala. Pero itong si Dustin, walang
paki. Hindi niya sinagot ang mga tinatanong sa amin ng mga coordinators. Pero na
kakapagtaka… Bakit yung non-sense question ni Derrick lang ang sinagot niya?
“Naka-ilang base ka, dude?”
“Second base.” =___=
“Woah! Bakit hindi ka pa humome-run?”
“T@rant@do.” =___=
Anong base yun? Haaayyyyysssttt… Makapunta na nga sa tent namin para makatulog na.
For sure, hinihintay na ako nina Gail at Kaye Anne dun. Goodnight!!
“Mhine.”
Papalapit na ako sa tent na tutulugan ko nang marinig ko ang boses ni Dustin kay
a naman nilingon ko siya.
“Oh?”
“6AM daw ang assembly time bukas sa main tent. Tulog ka na agad. Goodnight,” tapos p
umunta na siya sa designated tent niya.
Hmmm… Napaisip ako bigla. Kailan ko kaya maririnig ang three sweet words mula sa k
anya? :3
--A/N: Diba nagpromise ako na 3 chapters ang updates ko today? Mamaya naman ung da
lawa pa.
**************************************
~27~ My Tummy Aches!
**************************************
~27~ My Tummy Aches!
CHLOE’S POV
“Ouuuuuch!”
Kanina pa ako ako pabaling-baling ng pwesto dito sa tent. Actually, nakatulog na
man na agad ako kanina dahil sa sobrang pagod. Ni hindi ko nga alintana ang mati
gas na higaan namin eh. Maluwag naman kami ni Kaye Anne dito sa tent na ito kaya
nalaya akong nagpagulong-gulong. Well, tinawag kasi ni Kurt si sissy Gail kanin
a kaya ayun, magkasama na sila sa iisang tent, leaving us two here; me and Kaye
Anne.
Ayan na naman. Ang sakit na naman ng tiyan ko. T_T
Umupo na ako at sinapo ang tiyan ko. Shemay! Ang sakit! Ayoko namang pumunta sa
comfort room nang mag-isa kasi walang akong kasa--“Argh! Ano ba ‘to,” daing ko nang maramdaman ko na naman yung paghalukay sa tiyan ko.
Hindi na ako nakatiis kaya niyugyog ko si Kaye Anne sa kaliwa ko. “Kaye Anne… Uy, gi
sing, sissy~”

“Hmmmm…”
“Samahan mo naman ako saglit sa CR.”
“… Hindi ko kaya. Ikaw nalang.”
Omigosh. Ang layo kaya ng CR mula dito sa camping site! Marami pa namang puno an
d not to mention, madaling araw palang! Kinapkap ko yung phone ko sa ilalim ng b
ag ko na ginawa kong unan tapos tinignan yung oras.
Quarter to 2AM?!
“Oh, fudge…” Ayan na naman! Huhuhu! Ang sakit! Hindi ko na kaya. Bahala na. Lalabas na
lang akong mag-isa.
Nagsuot muna ako ng jacket bago ako lumabas ng tent. As expected, wala na ni isa
ng bukas na tent sa mga oras na ito. Malamang, tulog na silang lahat. Sino ba na
mang magkaka-energy pa matapos kaming torturin sa mga activities namin kanina?
On the way to comfort room which is naka-locate sa kabilang site, kinikilabutan
ako sa ihip ng hangin. Sobrang tahimik pa ng paligid na ang talagang naririnig k
o lang ay yung mga huni ng ibon ba yun o hindi?
“You’re hot and you’re cold. You’re yes and you’re no,” Idadaan ko nalang ito sa kanta para
madestruct ako sa creepy lagaslas sounds na yun. Basta lakad lang ng lakad. Ugh!
Bakit ang layo naman yata ng CR? “You’re in and you’re out. You’re up and you’re down. Yo
u’re wrong when it’s right. It’s black and it’s------”
Natigilan ako. As in, tumigil ako sa paglalakad!
Shemay! Sino ba namang hindi titigil kung biglang may kumalabit sa balikat ko, e
h ako lang naman ang taong gising ngayong oras na ito?!?
Lumunok ako ng sunod-sunod tapos ay nag-sign of the cross ako. Lord, huwag niyo
po akong pabayaan. Huhuhu!
*pokes*
“Sh*t,” bulong ko nang may kumalabit na naman sa balikat ko. Dahan-dahan ko yung nil
ingon pero napakagat-labi ako nang wala namang tao sa likuran ko. SINO BA YUN?!?
*pokes*
Oh my. May kumalabit na naman! And this time, sa braso ko naman. Don’t t-tell me n
asa harapan ko na siya------*chup*
Haaaaaaaa?! Agad-agad akong humarap sa kung sinuman ang humalik sa pisngi ko. At
talagang nanlisik ang mga mata ko nang makita si Dustin na nakangising aso pa s
a akin. Ang walangya! -____“Bat gising ka na?”
Hinampas ko siya sa kaliwang braso niya, pero parang ‘di naman siya nasaktan sa gi
nawa ko kasi nakasteady lang siya. Ugh! “Sh*t ka! Tinakot mo ako!!!”
“Sssshhhh…” Tinakpan niya ang bibig ko gamit ang palad niya tapos pinaningkitan niya a
ko ng mga mata. Aba, gumaganun na siya? “Huwag kang maingay. Huwag kang magmura. T
sk! Tara na nga,” tapos hinila niya ako palapit dun sa may silong kung saan may ma
habang table at may mga monobloc chairs.
Kumuha siya ng dalawang upuan para sa aming dalawa kaya umupo ako sa tabi niya.
“Ayokong nagmumura ka. Pangit tignan,” sabi pa niya tapos tumingin siya sa akin. “Just
stick to your alien words instead.”
Napataas ang kilay ko. Alien words? Ha?
“Bakit nga pala gising ka na?” Dagdag pa niya. Sa itsura niya, mukha namang ‘di siya n
anggaling sa tulog. Bloom na bloom pa rin ang mukha eh. >__>
“Eh ikaw, bakit gising ka rin?”
“Sinong unang nagtanong?”
“Tsk, fine. Masakit kasi ang tiyan ko,” nilagay ko ang palad ko sa sikmura ko tapos
hinaplos ko ito ng pabilog. “Kanina pa kumukulo.”
“I’m not comfortable sleeping in a tent. My back aches,” bumaba naman ang tingin niya
sa tiyan ko. “Mag-CR ka muna.”
Buti nalang, sinamahan niya ako dun sa CR. Oopps, dun lang siya sa labas syempre
. Ugh, pero bakit ganun? Wala namang nangyayari? Hindi naman ako ma-you-know-wha
t-I-mean.
Dinala ako ni Dustin dun sa may kusina. Hindi naman ito totally kusina talaga. B
asta outdoor ito at may makikita kang lababo tapos kalan. Nakita ko pa si Dustin
na naghahalungkat ng kung ano dun sa sako kung saan may mga canned goods and re
ady-to-eat food. At maya-maya lang ay inaabutan na niya ako ng cup noodles. :/

“Kainin mo yan. Baka gutom ko lang kaya sinisikmura ka.”
“Anong noodle ‘to?”
“Ramen yan. Hindi yan cheap.”
Sabi ko nga. Sosyal siya. -_______So, ayun. Bumalik ulit kami sa table at dun ko na kinain yung ramen ko… I mean, ra
men namin. Nakikikain din kasi siya sa akin. Kulang pa nga sa akin ‘to eh. =_____=
“Pagkatapos nyan, matulog ka na ulit. 6AM ang assembly sa main tent. Kailangan mon
g magpahinga para handa ka sa mga activities mamaya.”
Napasimangot ako habang kumakain pa rin. “Ano pang activities natin?”
“Hiking.”
“Hiking? Aakyat tayo ng bundok?!?” Sigaw ko, kaya ayun, pinatahimik niya ako. Baka r
aw may magising kami. “Anong kinalaman nun sa org natin?”
He shrugged. “Leadership… Teamwork… Bonding… Adventure.”
Nanahimik nalang ulit si Dustin pagkatapos nun. Pinapanuod nalang niya ako haban
g sinisimsim ko yung ramen hanggang sa ma-bottoms up. In fairness, medyo unti-un
ti nang nawawala ang pananakit ng tiyan ko. Medyo nawawala na rin yung antok ko.
Patay… Baka hindi na ako makatulog nito. >__<
“Oh, tapos ka na?”
“Oo…”
“Tara na, hatid na kita sa tent niyo.”
Tatayo na sana siya nang pigilan ko siya sa braso. “Hindi na ako inaantok. Hintayi
n nalang nating mag-umaga.”
“Hindi pwede,” sagot pa niya tapos nilapit niya yung upuan niya sa akin. Hinawakan n
iya ang ulo ko tapos kinabig niya payuko sa lamesa. So bale ngayon, naka-nap na
ako. “Matulog ka…”
Pinailalim ko ang mga braso ko para gawing unan.
“Ikaw, matutulog ka pa ba?” Tanong ko. Napapikit nalang ako nang maramdaman kong hin
ahaplos-haplos ni Dustin yung buhok ko. Kung minsan pa ay minamassage niya pa yu
ng scalp ko gamit ang fingers niya. Nakakarelax. @_@
“Pag nakatulog ka na, matutulog na rin ako.”
I breathed in. Shems! Ang sarap sa pakiramdam ng palad niya sa ulo ko. “Dito tayo
matutulog? Hindi sa tent?”
“Oo. Huwag ka na madaldal nang makatulog na tayo, mhine.”
***
*poke*
*poke*
*poke*
“Ugh, ano ba!?” Ungol ko at niyakap ang braso ni Dustin. Napakakumportable sa pakira
mdam eh. Kaso, ayan na naman yang kalabit na yan! “W-wag ka ngang magulo.” >o<
Ang sunod ko nalang narinig ay ang… sh*t ni Dustin, kaya naman unti-unti kong minu
lat ang mga mata ko at binalingan siya… Oh my. What’s going’s on???
*blinks*
*swallows*
Ang dami nang nakapalibot sa amin. Halos lahat yata ng members ng org nasa palig
id namin. Uwaaaaah------- w-wait…
Dali-dali akong bumangon at bumaba sa lamesa. Si Dustin naman, tumayo rin at pak
amot-kamot sa ulong pumwesto sa likuran ko. Bakit nakahiga na ako sa lamesa? Nak
a-nap lang ako kanina ah!
Lumapit sa amin si Prof Martino na nakakrus pa ang mga braso sa dibdib nito. Uh
oh! >,<
“May designated tents kayo diba? Bakit dito kayo natulog?”
“Uhhmm k-kasi po---“
Dustin interfered, “Wala lang. Trip lang po.” =____=
At dahil dun, binigyan kami ng punishment ni Prof Martino. Tig-30 push ups daw k
ami ni Dustin dahil daw ang haharot naming mga kabataan. Kasalanan ito ni Dustin
! Hindi ko pa naman kayang mag-push up. Pwede bang jumping jack nalang? -__“Now, move. 30 push-ups!”
Dadapa na sana ako sa lupa nang hawakan ni Dustin ang braso ko. Pagtingin ko sa

kanya, sinenyasan niya lang ako na huwag ko raw gawin. He faced the professor co
ldly.
“She’s in her red days, Sir. Ako nalang ang gagawa ng kanya.”
“60 push ups for you then, Mr. Jimenez. After that, mag-almusal na kayo at mag-gat
her na kayo sa itaas. We’re going on a hiking.”
Another tiring day it is. Pagkatapos naming mag-almusal, pumunta na kami sa team
namin. We did a lot of warm up exercises bago kami sumabak sa hiking. Bago kami
sumabak sa hiking, naparusahan din pala ni Kurt which is the acting president o
f the org, sina Derrick at Bella. Hindi ko nga alam kung bakit eh! Pero usap-usa
pan na nahuli raw sila nila Kurt at Gail na gumagawa ng milagro habang natutulog
ang sambayanang Pilipino. So, ayun, pinapila kaming 28 members (minus Gail and
Kurt)… Isang mahabang pila at ang ginawa nila Derrick at Bella?? Lumusot sa pagita
n ng mga hita namin. >__>
So, after that, hiking na. Hindi lang pala simpleng hiking ang ginawa namin,
dahil super duper long hiking pala yun. Walastek! Huhuhu! Isang oras na kaming n
aglalakad sa maalinsangan na trail na ito pero ‘di pa namin nararating ang destina
syon. Saan ba ang punta namin? Sa Nepal? Malaysia? India o baka naman sa Greece?
-______Hindi lang dun natatapos ang hiking namin dahil pumasok pa kami sa loob ng Calin
awan Cave na super duper dilim. Medyo mahaba rin at napakacreepy dahil marami da
w namatay dun nung panahon ng Hapon. >__<
At ngayon ay pabalik na kami sa camping site. Ouch! Ang sakit ng binti ko. 2 hou
rs na kaming naglalakad. >.<
“Mhine…” Tawag ko sa kanya kaya naman nagsquat siya sa harapan ko. Medyo nag-duck posi
tion na kasi ako. ‘Di ko keri ‘to! “Ang sakit ng binti ko…”
Please, buhatin mo ako katulad ng ginawa ni Kurt kay Gail. Huhuhu! TT_____TT
“Konting tiis nalang.” =___=
Nagpout pa ako. “Mhine, piggy back nalang.” >3<
“Ayoko nga. Dali na… Kilos na. Makakapagpahinga ka na rin pagdating natin sa site,” at
hinila na niya ako patayo. “Bahala ka, maiiwan ka dito.”
Aanhin ko ang holding hands while walking kung namamanhid na ang mga binti ko sa
ngalay?! Nakakainis! -______***
“Ano? Ayos ka na?”
“…”
“Masakit pa rin ba?”
“…”
Bahala siyang manigas kakatanong sa akin dyan. Hindi na sana ako sumama sa campi
ng na ‘to at lalong-lalo nang hindi sana ako nagpamember sa org nila. Waaaahhh! Na
iinggit ako kina Gail at Kurt… Bakit may buhat-buhat factor pa sila samantalang sa
akin, pampepressure lang ni Dustin ang natatanggap ko? (_ _”)
Nakakainggit talaga si Gail… Bakit hindi ako biniyayaan ng hindi-nahihiya-sa-PDA n
a boyfriend. Yun nga lang, mukhang may away yata sina Gail at Kurt ngayon kasi n
agselos itong si Master sa partner ni Gail sa pagpasok sa cave. Wushu, magbabati
rin naman sila mamaya for sure. >.<
“Tara nga…”
“Ayoko.”
Hinila na ako ni Dustin palayo dun sa cottage sa Daranak Falls. Pinagbigyan na k
asi kami na magrelax bago kami umuwi. Yun nga lang, ayokong magswimming dahil ma
sakit ang buong katawan ko.
“Saan ba tayo pupunta?!”
“Bus…”
Weird talaga nito ni Dustin. Bakit niya ako dinala dito sa bus namin? Buti nalan
g, nakabukas na yung aircon ng bus kaya malamig na sa loob. Hinila ako ni Dustin
sa pinakadulong upuan… Dun sa 6 seats. Tapos nilagay niya sa kaliwang dulo yung b
ag ko.

“Dumapa ka. Gawin mong unan yung bag mo.”
“A..anong dumapa? A..anong gagawin ko?”
Nanlaki talaga ang mga mata ko. Geez! Anong gagawin niya sa akin? Hindi ko tuloy
maiwasan na hindi kabahan. Parang kagabi lang, pinakiramdaman niya yung dibdib
ko tapos ano naman ngayon?
“D…Don’t tell me----- No no! Ayoko!” Todo iling pa ako. Sobrang seryoso pa ang mukha ko.
“Kung yan lang naman ang gusto mo sa akin, magbreak na tayo, Dustin.”
Kumunot ang noo niya. “Are you stupid or just plain stupid?”
Napapout nalang ako sa sinabi niya. Ako pa ang stupid?!?
“Hindi pwede--------“
“Dumapa ka lang, mhine. Hihilutin ko ang binti mo. Tss… Napaghahalataan ka. Stop wat
ching porn, Chloe. Nacocorrupt ang utak mo.”
“Kapal mo! Hindi ako nanunuod nun!” Padabog akong dumapa dun sa pahabang seat. Actua
lly, tinatago ko lang ang nakapaskil na kahihiyan sa mukha ko. Bakit ko nga ba n
aisip yun? Ang OA ko ah. >__<
Inilihis niya yung jogging pants ko tapos nagsimula na siyang hilutin yung mga b
inti ko. Aba, boyscout siya. May oil pa… Sheez, ang sarap magpahilot forever.
“Galit ka ba sa akin?”
Napangiti nalang ako. One minute, magagalit ako sa kanya and then one minute, ma
wawala na agad yung galit ko. Kainis… Simpleng pagkagusto lang ba ang nararamdaman
ko sa poker face gangster na ito?
“Hey, galit ka pa ba?” He asked again and then let out a sigh, still massaging my le
gs. “Sorry na kung nagtampo ka sa akin.”
“Hindi na ako nagtatampo. Bumabawi ka naman eh…” I retorted with a smile. Nakasubsob p
a rin ang mukha ko sa bag ko.
“Good. By the way, I have something to tell you…” Kaswal na sabi niya kaya nilingon ko
siya. “Magkakaroon kami ng part time job nina Wayne sa isang bar. We’ll be performi
ng as a band and I’m the front man.”
Wow. Kumakanta pala siya???
“Bakit magtatrabaho ka pa?”
“Nagsasawa na akong maghintay ng allowance galing sa Daddy ko and besides, hindi n
a katulad ng dati na sarili ko lang ang pinagkakagastusan ko. Mas magastos na ak
o ngayon dahil may girlfriend na ako.” He flashed a little smile. “Ano, pwede ba?”
“Anong pwede ba?”
“Nagpapaalam ako sayo na magtatrabaho ako…”
Napangiti rin tuloy ako. Naks! Talagang sa akin nagpapaalam? Pfft! Girlfriend la
ng naman ako. Hindi naman niya ako magulang. >////>
“Hindi mo naman kailangang magpaalam sa akin. Kung anong gusto mo, gawin mo.”
Natawa nalang siya sa sinabi ko tapos nagfocus ulit sa binti ko. “Nag-aalala lang
ako. Nakalimutan mo yata na gwapo ako… Baka magselos ka kapag pinagtitilian na ako
ng mga magagandang babae ‘pag nagpeperform ako.”
“Oh please, ang kapal.” +___+
“Joke lang kahit totoo. Hahaha!”
Naputol ang pinag-uusapan namin nang marinig namin na may pumasok na sa bus. Aay
os na sana ako ng upo nang hawakan ni Dustin ang binti ko to keep me still.
“What’s going on here?” Uh oh. Si Prof Martino. >.<
“Wala lang, Sir. Nangtitrip lang… Inggit ka?” =___=
Dustin talaga. ~_____~
--A/N: Mamaya ulit.
**************************************
~28~ Back Off, Fan Girls
**************************************
~28~ BACK OFF, FAN GIRLS

CHLOE’S POV
Ang bilis ng panahon. November na. Akalain niyo yun, four months na pala kami ni
Dustin? Kinaya ko yung personality niya? Bwahaha! Ako na ang feelingera. Siya p
a nga itong nag-aadjust sa ugali ko. >__>
Wala pa rin namang pagbabago sa relationship namin. We’re still into each other. N
aks! Gumaganun na ako. Ah, basta. Kung anong meron sa amin nung sinagot ko siya
ng July, ganun pa rin naman ngayon. Oo, wala talagang nagbago. Hindi kami lumele
vel-up. >__>
So, what do we have here right now?
Kasalukuyan ko lang naman pinapanuod ang performance ng mhine ko. Kapag may time
ako, pumupuslit ako sa bahay para panuorin si Dustin. Kagaya nalang ngayon, sem
-break naman kaya free ako. In fairness, ang ganda ng boses niya. Versatile kumb
aga! Pwedeng rock, mellow, RNB, etc.
I hate your phone calls
In the middle of the day
Cause all you do is remind that my baby is so far away
It drives me crazy
Cause I need you with me
I know its time for you to understand when I say that
Oha! Kahit pang-brokenhearted yung kinakanta niya ngayon, nakekeri niya pa rin.
Ang dami ngang tumitili na mga ingratang hitad na talanders eh! Geez!! Naiirita
talaga ako tuwing bababa si Dustin mula sa stage na yan. Sinasalubong agad siya
ng halik at yakap nung mga babae. Well, hindi lang naman siya. Pati na rin sina
Wayne, Jake, at si Toffer. Eh ke-gagwapo ba naman eh. >.>
I hate goodbyes
I hate these tears in my eyes
I hate myself for the way I feel about you everytime
I’ve had enough
I’m sick of wishing she was around me every day, every night
its way too much
I hate love yeahhyeahhh
Nung matapos na yung last song nila, hinuli ko yung paningin ni Dustin mula sa
pwesto ko dito sa likod. Kahit maraming mga tao sa harapan, nakita naman ako ni
Dustin. Alam naman niyang dito ang paborito kong table kaya niya ako nahanap aga
d. Sinenyasan ko lang siya sa labas na ako maghihintay tapos tumango na siya. He
re goes her fangirls again. Ang sakit sa mata! Makalabas na nga. =_______=
Sa labas ko na hinintay si Dustin. Siguro after five minutes, dun ko lang nakita
si Dustin na lumabas sa exit. Lalapitan ko na sana siya nang makita kong may hu
marang sa kanyang babae at take note, niyakap pa siya. Wait, be calm, Chloe. Huw
ag mong paandarin ang init ng ulo mo.
P-pero bakit niya kiniss si Dustin sa cheek?!?
Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa. Nilapitan ko na sila. Nung makita ako ni Dus
tin, bigla siyang tumabi sa akin. Tinaasan naman ako ng kilay ni girl.
“Excuse me, boyfriend ko ‘to, Miss.”
“Mhine… Tara na.”
Pinandilatan ko lang si Dustin sa tabi ko tapos tinignan ko ng masama ang babaen
g nakangisi sa harapan ko. Nakanang! Argh! Nakakainis! Burahin ko yang smokey ey
es niya eh.
“Sorry, namiss ko lang naman siya. Bye na, Dustin!”
Wow. Namiss?! :O
Nung nakaalis na yung babae, hinarap ko si Dustin. “Ano yun? Anong namiss?!” Don’t tel
l me… Ex niya ulit yun?! Lagi nalang kasi kaming nakakaencounter ng ganun sa apat
na buwan namin together. Katulad nalang sa mall last week, may yumakap din sa ka
nya. Nung tinanong ko si Dustin kung sino yun, sabi niya baka daw ex niya. BAKA!
Hindi pa sure. >.<

“Baka… ex ko?”
“Lahat nalang ex mo!”
He chuckled silently. “’Di ko matandaan eh. Tara na nga. Iuuwi na kita.”
“Asa!” Tumalikod na ako sa kanya. Maghahanap nalang ako ng taxi! Hindi ko alam kung
nakailang girlfriend na itong si Dustin. Buti pa siya, alam niyang first boyfrie
nd ko siya. Wala pa akong gaanong alam tungkol sa kanya. :/
“Mhine…”
Hinawakan niya ang braso kaya nagpupumiglas ako. “Dustin naman eh!”
“Huwag mo nang alalahanin yun. Kaya nga ikaw ang girlfriend ko ngayon, kasi ikaw a
ng gusto ko.”
Okaaaay. Minsan naiinis ako sa sarili ko. Nag-eexpect kasi ako na sabihin niya s
a akin na mahal niya na rin ako. I know, corny. Pero masama ba? Kami naman na di
ba? :3
***
Days passed like a blur. Second semester na. Wala namang masyadong nangyari nito
ng mga nakaraang araw. Nung first day ng semester, nameet ni Gail yung childhood
friend niya whose name is Liam. At dahil dun, nakilala din namin yung tropa niy
a na puro Japinoy. Half-Japanese, Half-Pinoy. In fairness, ang gagwapo nila. Mun
tik ko na nga silang maging crush nung nakita kong sinayawan nila si Gail nung o
pening. Shemay! Ang ha-hot. *Q*
Nung tinanong ko si mhine about kina Liam and his company na kakalipat lang sa E
.H.U ngayong sem, ang tipid lang ng sagot ni Dustin. Huwag daw akong lalapit sa
kanila. Sus, insecure kasi siya sa kanila. -______Hindi ko na rin masyadong pinupuntahan si Dustin sa resto bar dahil naiimbyerna
lang ako sa mga babae dun. Bakit pa ako pupunta kung ma-BBV ako diba? So, nagsas
ama nalang kami ni Dustin kapag nasa campus kami. Wala ng time masyado. Hapit di
n kasi sila sa gigs sa iba’t-ibang restobars. Sila na in demand.
Matutulog na sana ako ng maaga ngayong gabi nang marinig kong nagring yung phone
ko. Pagtingin ko, si Dustin pala yung tumatawag. Ooohhh…
“Mhine?”
[“Tulog ka na?”]
Natawa ako. Medyo stupid yung tanong niya. “Bakit ko pa sinagot ang phone call mo
kung tulog na ako? Anyway, kamusta ang gig?”
[“Next set na kami. ‘Di pa naman namin turn kaya lumabas muna ako at tinawagan ka.”]
“Ahhh…” Walang masabi. Antok na ako -_[“Magkwento ka. How was your day?”]
“Ordinary day. Nakakapagod. Basta. Nakakatamad magkwento. Bukas nalang tayo mag-us
ap, Dustin. Inaantok na ako.”
[“Gusto pa kitang makausap.”]
Kinagat ko ang ibabang labi ko para pigilin yung kilig smile ko. Minsan lang hum
irit si Dustin ng ganyan kaya kinikilig ako. Ayaw niya kasing nag-uusap kami sa
phone since magastos daw sa bill. I know kuripot. :P
“Tataas bill mo.”
[“Ngayon lang naman. Gusto ko lang marinig ang boses mo bago ako magperform. Namis
s kita eh.”]
“Suuuuus… Anong nakain mo? Wait, lasing ka ba kaya ka bumabanat ng ganyan?”
[“No, I just miss your presence whenever we perform. I love looking at you in the
crowd. Even though you’re not that beautiful, you still stand out from all the gir
ls… for me. Mas ginaganahan tuloy akong magperform.”]
Ayan na. Napangiti na talaga ako. With matching gulong-gulong pa sa kama. Ang sa
rap sa feeling kapag sinasabihan ka ng ganun ah!
“… Sus! Osya. Goodluck, mhine. Galingan mo.”
[“Duuuustiin… pwede papicture? Pang-instagram lang.”]
[“Mhine, ibababa ko na ‘to. Goodnight. Tulog ka na agad.”]
[“Please~ Isa lang…. Payakap na rin.”]
Nag-init ang ulo ko nang marinig ang boses ng maharaot na babae sa linya. Payaka
p her face! “Dustin, umayos ka! Behave or else…”

[“Yes, I will. I’m hanging up, mhine. See you tomorrow.”]
Dial tone.
Napabuntong-hininga nalang ako. ‘Di na nga ako nagpunta, nakarinig naman ako ng ma
harot na boses ng fangirl niya. Pero ayos lang…Napangiti naman ako ni Dustin bago
ako matulog.
***
THE NEXT DAY. Nagising ako na super light ang mood ko. Syempre, nag-ayos na ako
ng sarili ko para ready na sa pagpasok sa E.H.U. Feel kong magbreakfast kasama n
gayon si mhine sa labas! Aha, matawagan nga siya.
Habang hinihintay kong sagutin ni Dustin yung phone call ko, nag-aapply ako ng l
ip balm sa lips ko. Ayaw kasi ni Dustin na maglipstick ako at mag-make up. Conse
rvative yun eh… Pati nga yung skirt ko, pinapalitan niya sa akin kasi ang ikli raw
. Duh! Kasalanan yun ng E.H.U. Bakit kasi above the knee length pa yung uniform
nila?
“Ang tagal namang sagutin------“ Narinig kong nag-end yung call. Ha? Binababaan ako?
So, ayun, inulit ko ulit ang tawag. After five rings, buti sinagot naman niya. “D
ustin-----“
[“Hello?”]
O___O
B…Bakit boses babae?
[“Hi? Hello? Yow? Ay, ayaw sumagot?”]
Woah. Tinignan ko yung screen ng phone ko baka nagkamali ako ng tinawagan pero k
ay Dustin talaga yung number na tinawagan ko. Sino ‘to?
[“Helloooooo… May tao ba dyan?”]
At… At parang bagong gising lang yung boses. Sheez! Anong ibig sabihin nito?!
“H-Hello…?”
[“Hello, Chloe. Chloe kasi yung nakalagay na pangalan mo sa contacts hihihi! Si Du
stin ba ang hanap mo? Of course, siya ang hinahanap mo kasi siya ang tinawagan m
o. Tawag ka nalang ulit mamaya, Chloe. Nag shoshower pa kasi siya eh…”]
Napatakip na ako sa bibig ko sa narinig ko. S-shower?
[”Sinong kausap mo dyan???”] boses ni Dustin yun >.<
[“May tumatawag sayo! Sinagot ko lang, Dusty!”]
And that’s it. Hindi ko na kinaya. Binaba ko na ang phone ko. Jusme! Dustin, human
da ka sa aking bw*sit ka!!! Sino yung babaeng yun? Hindi niya pwedeng maging nan
ay yun, dahil wala na siyang mommy. Hindi rin pwedeng sister, kasi wala naman si
yang kapatid… Siya lang naman ang nakatira mag-isa sa condo niya… Unless… shems! UGH!
--A/N: hold po ito sa kadahilanang magfofocus muna ako sa pagpaparami ng votes sa
Accidentally Inlove With A Gangster book 1. Pakibasa nalang yung nasa external l
ink kung nagtataka kayo kung bakit :/ Sana maintindihan ninyo.
**************************************
~29~ No More
**************************************
~29~ NO MORE
CHLOE’S POV
Arrrgggggghhhh! Nakakainis! Bwist! Leche yang Dustin na yan! Makikita niya talag
a ang other side ko! Ang lakas ng loob niyang manloko. Bakit? Nagsasawa na ba si
ya sa akin? Eh sana nakipagbreak nalang siya saka siya nangbabae. Hindi man lang
niya inisip ang nararamdaman ko?!
“Kapal ng mukha niyaaaaaaaa!!” Naisigaw ko nalang sa sobrang inis ko.
“Chloe, huminahon ka nga.”

Hindi ko pinansin si Gail. Nagpasama ako sa kanya sa pagkumpronta sa bwsit na Du
stin na yan! Aba, kahit maldita ako, kailangan ko ng back-up. Eh ang kaso, ang n
aisama kong back-up ay mahina rin sa bangayan. -____Hindi ko na namamalayan na napapaghigpit na pala ang hawak ko sa manibela. Nangi
nginig ang buong katawan ko sa sobrang galit!
“Humanda ka talaga sa akin, Jimenez! Didikdikin kita ng pino! Walangya ka!”
“Chloeeeeeeeeee!!!” Sigaw ni Gail pero hindi ko pa rin siya pinansin. Focus ako sa p
agdadrive. Bakit ba! “CHLOE, HUMINAHON KA NGA! BAGALAN MO LANG ANG PAGDADRIVE MO!”
… at dahil dun ay bigla kong inapakan ang break.
Pesteng luha ‘to! Bakit ko ba iniiyakan yung lalaking yun? Hindi ko dapat siya iya
kan. Walangya siya! Ikinagwapo niya yata ang magpaiyak ng babae!
Isinubsob ko ang mukha ko sa manibela at kinalma ang sarili ko. Naramdaman ko na
mang hinaplos ni Gail ang likod ko. “Chloe, tahan na. Ang mabuti pa, puntahan nala
ng natin si Dustin tapos tanungin mo siya tungkol dun.”
Nagpakawala pa ako ng sunod-sunod na hikbi. Argh! Ayokong umiyak pero bakit ba k
usang tumutulo ang luha ko sa lalaking yun?! Nag-aaksaya lang ako ng luha sa kan
ya! Hindi niya deserve ang tears ko. >.<
Inangat ko ang ulo ko at marahas na pinunasan ang mga luha sa pisngi ko. Huminga
muna ako ng malalim at…
Beep beep beep…
Sumimangot ako nang makarinig ako ng sunod-sunod na busina sa likuran ko. Pagtin
gin ko sa side mirror, ngayon ko lang napansin na nakagawa na ako ng traffic. Na
kalimutan kong nasa highway nga pala kami at nakahinto ako ngayon sa gitna ng ka
lsada.
“Chloe, magdrive ka na. Baka sitahin tayo ng MMDA dito.”
I sighed irritatingly. “Oo na.”
Pinaandar ko na ulit ang kotse ko ng tahimik. This time, hindi na ako nag-accela
rate. Nakakabaliw! Kung ano-anong pumapasok sa isip ko na posibleng maging dahil
an sa akin ni Dustin. Sana naman, nagkamali lang ako ng narinig kanina! Sana nag
paprank lang si Dustin. Sana! Sana!
“Gail,” mahinahong tawag ko sa kanya habang nagdadrive ako. “Gail, would it be possibl
e? Gail, say no, please! Say no!!”
Nakita ko sa rear-view mirror na nagpout siya. “Let’s find out.”
Nakarating agad kami sa tapat ng condo unit ni Dustin. I thank this day dahil hi
ndi traffic papunta dito. Parang nakisama pa yata sa akin ang pagkakataon. Nakar
amdam ako bigla ng nerbyos. Kailangan kong maging handa. Hindi dapat ako maging
duwag ngayon!
I breathed in and out. Lord, bigyan Niyo po ako ng strength!
“Gail, cheer me up!”
Minasahe naman niya ang mga balikat ko at chineer ako. “I’m cheering you. I’m cheering
you. You can do it! Go go go power! Fight fight fighting!”
Pumikit ako saglit at huminga ulit ng malalim. Kaya ko ‘to!
Nanginginig ang kamay ko na pinindot ang doorbell. Halos higitin ko na yung hini
nga ko ng makitang dahan-dahan itong bumukas ilang saglit. Parang slow-mo lang s
a pelikula. Shemay!
Automatikong napatiim-bagang ako nang makita ko na isang babae pala ang nagbukas
ng pinto. Nakangiti pa siya sa amin ng matamis. Did I mention that she’s really… Be
autiful? Ayan na naman yang insecurity ko. Bakit ngayon pa gumana? Mas lalong na
nginig ang mga kamay ko nang makitang suot pa niya ang t-shirt ni Dustin!
“Good morning,” nakangiting bati niya sa amin. “What can I do for you?”
“Ah... uhmm.. I j-just----“
Naputol ang sasabihin ko nang biglang sumulpot si Dustin sa likuran ng babae.
“Who are they?” Sabi ni Dustin tapos tumingin siya sa amin. From poker face, nagulan
tang na yung expression ng mukha niya. “Mhine, what are you doing here???”
Lumabas na siya ng tuluyan mula sa condo unit. Umatras naman ako ng isang hakban
g nung makita kong lalapitan niya ako. By the looks of them, hindi ako t*nga par
a hindi mahalata na may relasyon silang dalawa!
“N-Nothing. Let’s go, Gail,” hinila ko na yung kamay ni Gail at naglakad na palayo sa
pesteng unit na yun! Patay malisya pa siya! Walangya siya!

“Chloe, you got it wrong.”
Pinigilan niya ako sa braso kaya hinarap ko siya ng taas-noo.
“Wrong? Enough of this stupidity, Dustin. Okay lang, ano ka ba. Mukha mo naman. Ak
ala mo, maglulupasay ako dahil nakita kang may iba? Sus! I won t get wasted by a
jerk like you.” Tumawa ako ng sarkastiko at tinitigan siya sa mga mata niya. “Sige,
enjoy nalang.”
“Chloe, mali ka ng inii------“
“Hush.” Parang walang nangyaring hinarap ko naman si Gail. “May klase pa tayo. Mag-uus
ap pa kayo ng baby love mo diba?” *insert pilit smile here*
Hinila ko na ulit si Gail palayo dun nang may maalala ako kaya huminto ako sa pa
glalakad. Hindi makukumpleto ang araw na ito kung hindi ko ‘to magagawa sa kanya.
Humarap ako sa kanya ng may matamis na ngiti. “Oh, I forgot something important!” Lu
mapit ako sa kanya at walang sabi-sabi kong sinampal ang kaliwang pisngi niya. N
gumisi ako pagkatapos nun. “Thanks for everything!” And I blew a kiss goodbye.
***
Walang katapusang luha ang naibuhos ko habang nagdadrive ako papunta sa E.H.U. G
eez! Ganito pala ang pakiramdaman ng pinagtaksilan?! Masakit! Bwsit! To think na
first boyfriend ko yun?! Ang kapal ng mukha niya! Pagsisisihan niyang niloko ni
ya ako!
Buti nalang, kasama ko si Gail. Hindi nga lang niya nagampanan ang pagiging back
-up ko. Nagampanan naman niya ang pagcomfort sa akin. Kahit papaano, nababawasan
naman ang sakit na nararamdaman ko. Korny, pero yun ang totoo!
Nung kumalma na ako, niyaya na ako ni Gail na pumasok sa campus. Ako? Ito, mukha
ng zombie na nakatulala sa kawalan habang naglalakad. Nakakainis ang sarili ko!
Dapat hindi ko ipakita na apektado ako pero iba yung kinikilos ko. Promise ko, l
ast na iyak na ito! Naibuhos ko naman na ang luha ko kanina. Tama na yun!
“Chloe, baka naman nagkakamali lang tayo ng akala. You should have let him explain
.” Narinig kong sabi ni Gail habang naglalakad kami at kumakain ng Magnum. Pampaba
was daw ito ng pagkabadtrip kaya nilibre ko siya.
Napangiwi nalang ako sa inis. “Asus! Mukha niya. Ganyan naman siya eh. Marami na k
aming na-eencounter na ganun, katulad sa mall. Mga Ex’s daw niya ATA, tignan mo hi
ndi sure. Hindi kilala ang mga naging Ex s. Pag nag break kami, magagaya lang ak
o sa mga Ex s niya, makakalimutan lang din. Atsaka hindi kasi ako kasing liberat
ed ng mga ex niya kaya naghanap ng iba. Paki ko sa kanya!”
And to end up my speech, I rolled my eyes.
“Anyway, let him explain his side pa rin. Malay mo, it would help the both of you
right?”
“Eh, ewan ko. Ayoko magpaka-EMO! Lalaki lang yan. Ang dami dyan,” nilibot ko ang pan
ingin ko at natigilan ako nang makita ang new found friends namin ngayong semest
er. “Kagaya niyan oh!” Sabay nguso ko sa direksyon nila.
Tumingin naman si Gail sa nginunguso ko. Sina Liam. Si Liam yung childhood frien
d ni Gail na ngayon lang niya ulit nakita after one decade. Actually, kagaya ng
X10 ay sampu din sila. Pero too bad, hindi ko pa kilala ang siyam sa kanila.
“Uy, good morning!” Bati ni Gail sa kanila pagkalapit nung tatlo sa amin.
“Hi, morning din!” Sagot nung isa. ‘Di ko alam ang pangalan pero gwapo siya. Para siya
ng Japanese.
Humarap sa akin si Gail at ngumiti. “Chloe, kilala mo na si Liam. Siya si Ni and t
his is Roku. See? Memorize ko na names niyo.”
Natawa naman sila sa sinabi ni Gail. Nasabi ko na bang ang ku-cute nila? Kung an
g X10 ay mga macho at gwapo, ang grupo naman nina Liam ay parang the boys nextdo
or. Ang aamo ng mukha!
I flashed them my smile like nothing happened earlier. “Nice to finally know your
names.”
Ngumiti lang sila sa akin at tinanguan ako. Sinauli ni Liam yung phone ni Gail.
Bakit nasa kanya yan?
“Ah, thank you! Sa uulitin. Nag-enjoy ako. Isasama ko na si Chloe and Kaye Anne ah
?”
“Sure, akachan!” Sagot nilang tatlo. Nagtaka tuloy ako.
“Bakit akachan?” Sabat ko.

Si Gail ang sumagot. “Secret!” Ang daya >.<
“Before I forgot, we wanna give this to you, Crystal. Limited edition yan.” Inabot n
i Liam ang hawak niyang red/black jacket kay gail. Ang ganda! Customized!
“WOW! Thank you! Thank you!!!”
Nag-group hug sila. Kaso ‘di nila ako sinali kaya ayun, nakisikisik talaga ako sa
group hug! Hahaha! XD
“Wala yan, you re our Akachan, right? Meron din kami nyan.” Sabi ni Roku nung naghiw
alay na kami sa hug.
Nakakainggit. Sana ako, meron din! “Hala! I want that kind of jacket, too! Inggit
ako.”
“Gusto mo din? Gusto mo ibigay ko nalang yung akin sayo?” Ni offered thoughtfully. N
apangiti tuloy ako.
“Gusto mo din Chloe? Sige papagawa ka namin.” Sabi naman ni Liam tapos nilahad niya
ulit yung mga braso niya. “Let’s be friends. Oh, group hug ulit!” At ayun, nag-group h
ug na naman kami. Mahilis sila sa group hug. Kung sabagay, cuddly silang tignan
>3>
“MHINE!”
Agad-agad kaming napahiwalay sa group hug nang marinig naming may sumigaw. Actua
lly, pamilyar yung boses pero imposibleng sumigaw yung naiisip kong tao. -___Nilingon namin yung sumigaw ang to my surprise, siya nga! Si Dustin kasama si Ku
rt. Nakita kong halos magsalubong na yung kilay niya na nakatingin sa akin. Tch.
“Crystal, let’s go. We’re gonna be late,” utos naman ni Kurt.
Umiwas ng tingin si Gail kaya umiwas din ako ng tingin. Manigas sila dyan! Tss.
“Guys, una na kami ha? May klase pa pala kami. Thanks ulit sa jacket! I love it so
much,” sabi ko sabay hila kay Gail palayo sa kanila.
Lakad-takbo ang ginawa namin ni Gail. Katulad ko ay nag-away din sila ni Kurt. A
ng pinagkaiba lang, umayaw na ako kay Dustin samantalang sila naman ay nag-LQ la
ng. Selos factor kumbaga.
-______“Mhine, let me explain.”
Naramdaman kong humahabol sa amin si Dustin kaya mas binilisan pa namin ang laka
d namin.
“Crystal, let’s go. Let them talk, sagabal ka lang dyan,” narinig kong sabi ni Kurt. A
ng nakakainis pa, nilingon pa ni Gail. Shemay naman!
“Una na ako sayo, Chloe,” paalam ni Gail at tumakbo na palayo. Sinundan naman siya n
i Kurt kaya kaming dalawa nalang ni Dustin ang naiwan dito. Ugh!
Pumadyak ako sa semento sa pagkainis. “Gaaaaaaail!”
Bakit mo ko iniwan? T______T
Naramdaman ko nalang na may kumalabit sa braso ko. Kaya ayun, nagmadali na ulit
akong naglakad palayo. Pero sa sobrang bilis ng pangyayari, napasinghap nalang a
ko ng hilain niya ang braso ko at pinaharap sa kanya, pagkatapos nun ay niyakap
niya ako ng mahigpit.
Nanlaki tuloy ang mga mata ko sa gulat. As in, OMG. :O
“Chloe, huwag kang OA. Pinsan ko lang yun.”
Yung lips ko, automatic na nagpout. Argh! Ayan na naman yang luha na yan! Nakaka
inis!
Pilit ko siyang tinutulak pero mas lalo niyang hinihigpitan ang yakap niya sa ak
in. Hindi pa siya nakuntento, sinandal pa niya ang baba niya sa balikat ko. Ang
dami na tuloy nakatingin sa amin! Hello?! Nasa hallway kaya kami!
“Dustin… Bitiwan mo nga ako…”
“Maniwala ka, pinsan ko lang yun.”
Mukha niya. Pinsan-pinsan pang nalalaman? Hindi ako shunga para paniwalaan yang
kasinungalingan niya! Caught in the act na, nag-dedeny pa!
“Ano, naniniwala ka na?”
Napabuga nalang ako ng hangin sa inis. Wala na akong choice kundi ang tuhurin si
ya sa ano para makawala ako.
Boosgh!
As expected, lumuwag ang yakap niya sa akin at napaluhod siya sa semento habang
hawak-hawak ang… you know what I mean.

“SH*T------!!”
I smirked. “Spell, asa? Hindi ako maniniwala sayo. Baliw!”
And then I left the scene with my chin up. Psh… Hindi ako uto-uto!
***
Buong araw naka-off ang phone ko. Naririndi kasi ako sa mga text at calls ni Du
stin. Syempre, ako naman itong umiiwas. Yung huling text niya na nabasa ko ay hi
hintayin niya daw ako sa bahay namin. Kailangan daw naming mag-usap. Sira ba siy
a? As if namang makikipag-usap ako sa kanya. Malamang, magdedeny siya. Pinsan? W
eh? Pinsan ba yung magkasama sila sa iisang unit na ang suot lang ay ang shirt n
i Dustin!?
Kasalukuyan akong nasa 7eleven ngayon, nagsi-slurpee dito sa stool. Nagpapalipas
lang ng oras. Kaka-on ko lang rin ng phone ko ngayon para itext si Warren kung
nandun ba talaga si Dustin sa bahay. At ayun, imbes na yung text message ni Warr
en yung mareceive ko, sunod-sunod at flooded na ni Dustin yung inbox ko. Psh. -_
____Phone rings…
Ugh, dinecline ko kaagad yung phone call ni Dustin at mabilis kong tinawagan si
Warren. Buti nalang, mabilis din niyang sinagot ito.
[“Chloe.”]
“Uy, Warren! Nasa bahay ba si Dustin?”
[“Paano ko yun malalaman? Hindi na kaya ako nakatira sa inyo.”]
“Eeeh! Punta ka sa street namin. Tanawin mo kung nandun yung kotse ni Dustin sa la
bas.”
Walking-distance lang naman ang bahay namin kina Warren kaya magagawa niya yun.
-__[“Nag-away ba kayo?”]
I rolled my eyes. “Please? Gawin mo nalang. Text mo kaagad sa akin kung nasa bahay
siya ha? Thanks, Warren!”
[“Uy, Chloe-----“]
Hindi ko na siya pinatapos magsalita. I hung up the phone and sip on the straw o
f my slurpee. Napansin ko na may umupo sa kaliwang stool sa tabi ko kaya tumalik
od ako sa gawing yun. Pero nagulat ako nang tawagin niya ako.
“Chloe…”
Kunot-noong nilingon ko siya. Woah, si Ni pala ito! “Oh, Ni. Nakakagulat ka naman.
Anong ginagawa mo dito?”
He smiled. Pinakita niya sa akin yung slurpee at hotdog bun niya. “Miryenda lang.
Bakit nag-iisa ka yata?”
Nagkibit-balikat ako. “Wala naman. Walang makasama eh.”
“Uh, yung boyfriend mo?”
Automatikong sumimangot ako sa tanong niya. “Psh, wala na kami.”
Ni tapped my head and gave me a slight smile. “Condolence. Kaka-break lang din nam
in ng girlfriend ko.”
Nagkwentuhan lang kami ni Ni dun sa 7eleven habang nagpapalipas kami ng oras. Hi
ndi ko nga namalayan na madilim na pala sa labas. Mabilis akong naging kumportab
le kay Ni kasi magkasing-ugali sila ng Kuya ko. Nagtext na rin sa akin si Warren
na wala na raw si Dustin sa bahay namin. Haaaayyy… Makakauwi na rin ako sa wakas.
>.<
“Ni, next time ulit. Ang saya mong kausap, promise.”
“Sure. Ikaw rin.”
Palabas na kami ngayon ng 7eleven. At akalain niyo yun, magkatabi din ang mga ko
tse namin sa parking space. And woah, Porsche din yung kotse niya, well black in
color nga lang pero same model! Wow.
“Parehas tayo ng kotse oh,” komento niya.
I giggled, “Oo nga eh.”
“Paano ba yan, see you tomorrow anyway? Bye.” Nagwave goodbye na rin ako sa kanya. P
apasok na sana kami sa kanya-kanya naming kotse nang tawagin niya ako. “Chloe!”
Syempre, ako naman itong lumingon. “Hmm?”
“Ingat sa pagdrive.”

Wushu. :”> May mood pa akong kiligin. Parang hindi ako galing sa break-up kaninang
umaga ah. -__--A/N: Parang hindi na hold no ? Nareach kasi yung quota nung Tuesday night agad-a
gad!? On-going na ulit! Wag na mainit ng ulo, baby. May nagalit sa akin dahil hi
nold ko to. XD
**************************************
~30~ I m All About You, I m All About Us
**************************************
~30~ I’M ALL ABOUT YOU, I’M ALL ABOUT US
DUSTIN’S POV
Pakshet na buhay ‘to. This is the first time Chloe and I have a fight and it’s only
because of Sylvanna. Wrong timing naman kasi itong pinsan ko! Kung hindi rin san
a niya pinakielaman ang phone ko, hindi sana kami magkakagalit ni mhine at hindi
rin sana ako problemado ngayon. Tsk. =________=
It has been three d-amn days since Chloe avoided me. She didn’t even answer my cal
ls nor replied to my texts. Everytime I went to their house, Chloe hasn’t been aro
und for f-cking sake. Nakakapakshet talaga!
“It’s your fault, Vanna!” I blamed her over the phone. By the way, I’m currently in the
X10’s private room here in the campus.
Walang magawa dahil busy ang lahat para
sa concert for the cause na gaganapin mamayang gabi. -_____[“I’m really, sorry, Dusty. Hindi ko naman alam na mamimisinterpret niya ang nakita
niya.”]
I massaged the bridge of my nose and heaved a deep sigh. “But you know, you could
interfere to our God-amn conversation that day, right? Bakit tumunganga ka lang
dun? You should have helped me explain everything to her right there.”
[“…Sorry na, Dusty. Hindi mo ako masisisi! Nakakatakot kaya siya. The way she looked
to me, I felt like she was skinning me alive! Ang taray ng girlfriend mo. Huhuh
u!”]
I unconsciouly shook my head on what she said. She’s right. Chloe’s terrifying look
that day made me a kind of nervous. That’s how scared she was. -___“I need you to help me anyway. Kailangan mo siyang kausapin para sa akin.”
[“Whaaaaat? Noooooo! Ayoko! Baka sabunutan o kaya sampalin niya ako!”]
Napa-tsk nalang ako sa sagot niya. “She won’t. Basta kausapin mo lang siya ng maayos
. Make her believe you. Make her know the truth, okay?”
It has been a minute of silence over the phone between us. What now? Bakit ‘di na
siya nagsalita?
“Hey, Vanna.”
[“Sorry, Dusty. Pero mas mabuti kung makipag-ayos ka muna sa kanya bago mo ako iha
rap sa kanya. Natatakot talaga ako eh!”]
“Hey-----“ I heard the hang up tone that made me groan irritatingly. “Sh*t. How will I
do that then?”
Kung bakit naman kasi naglayas si Vanna sa bahay nila at sa lahat ng pupuntahang
tao ay sa akin pa siya lumapit? Ako na nga ang tumulong, ako pa ang naperwisyo.
The heck. =________=
Door opens…
Tumingin ako sa pinto nang marinig ko itong bumukas. Sina Wayne at Toffer pala.
“Oh, hindi pa rin kayo ayos ng girlfriend mo?” Bungad sa akin ni Wayne tapos umupo s
ila sa kani-kanilang swivel chair katapat ng desk nila.
Hindi ko na siya sinagot. Silence means yes for me. =___=
“Nag-away sila?” Toffer asked.
Through my peripheral vision, I saw Wayne threw something at Toffer. “Tingin mo ta
tambay mag-isa si Dustin dito, Baby Toffer? Eh halos magkapalit na nga sila ng m
ukha ni Chloe dahil hindi na sila mapaghiwalay eh.”
Natawa naman itong si Toffer. Hindi niya yata napansin yung asar ni Wayne sa kan

ya na baby. “Hindi ko maimagine na mapupunta ang mukha mo Dustin sa katawan ni Chl
oe. Hahahaha!” XD
Psh. Mga walang magawa. =_______=
“Tigilan niyo ko mga ugok. Kung tinutulungan niyo nalang akong mag-isip kung paano
ko maaamo yun si Chloe, edi sana may pakinabang pa kayo sa akin.” =___=
Nanahimik sila pagkatapos kong sabihin yun. Mukhang nag-iisip nga ang dalawa. Sa
na lang talaga maging productive ang mga utak nila. -___“Dustin,” Wayne called to me and I urgently looked back at him and gave him my ‘what?’ l
ook. “Mamayang gabi. Concert for the cause.”
Tinignan ko lang siya ng malamig. Akala ko kung anong magandang sasabihin niya,
yun lang pala. Alam ko na yun. Psh. -_“Magpeperform tayo diba?” Toffer asked.
Wayne smiled slyly, “Yeah.”
“So, what?” =___=
Wayne smirked at me. “Trust me, Dustin. Uubra itong plano ko. Ako pa? Hindi lang a
ko gwapo, madiskarte din ito!”
Oh tapos? Bigti na. -_______CHLOE’S POV
Ngayong gabi gaganapin ang Concert For A Cause ng E.H.U. Ang beneficiary daw dit
o ay yung mga nasalanta ng bagyo sa Mindanao kaya napaka-cool talaga! Mag-eenjoy
na kami sa concert, may matutulungan pa kami. :)
Pagdating sa venue which is ang E.H.U open grounds, hinanap ko kaagad si Gail. T
inext ko na siya kanina kung nandito na ba siya pero hindi man lang niya ako nir
eply. At buti nalang, nahagip ng mata ko ang maganda kong sissy. Nilapitan ko na
agad siya at naabutan ko siyang kumakain ng chocolate. Sayang, diet ako >.>
Hinampas ko ng mahina ang braso niya pagkalapit ko sa kanya. “Gail, andito ka na p
ala. Si Kaye Anne?”
She gawked in surprise. “Susunod daw. Nagpahinga kasi eh.”
Tumango nalang ako sa kanya at hindi na umimik pa. Inalok pa nga niya ako ng cho
colate pero tinanggihan ko kasi nga diet ako. -____Nasa ‘di kalayuan ang pwesto namin mula sa stage ng concert. Natatanaw naman namin
kahit papaano yung nagpeperform kaya keri lang na nandito kami nakapwesto. Medy
o may kasikipan kasi dun malapit sa stage kaya nakakailang lumapit dun.
“For our next performers, let’s give it up for the sizzling hot SUISHOU!” The emcee an
nounced enthusiastically.
Nagulat ako nang marinig ko na ang SUISHOU na raw ang magpeperform. Kyaaaah! Sil
a Liam yun…pati si Ni.
I grabbed Gail’s arm and pulled her to the crowd. “Uy, yung suishou na daw oh! Tara,
lapit tayo!”
Kapag nasa kumpol-kumpol na tao, malamang siksikan ang peg. Hindi ko tuloy maiwa
san na makipag-gitgitan sa kanila habang hila-hila si Gail. Nagulat pa nga ako n
ang makita ko si Kaye Anne. Nandito na pala siya. Naks, ito lang yata ang hinihi
ntay namin eh!
Medyo maganda naman ang pwesto namin dito sa audience. Hindi gaanong malapit, hi
ndi rin gaanong malayo. Pero ang maganda ay nasa center kami kaya kitang-kita na
min ang mga performers sa stage. And the good thing is, mukhang nakita rin kami
nila Liam mula sa stage.
Sheez! Kumaway at ngumiti pa sa amin sina Liam… pati na rin si Ni. >//////<
“KYAAAAHHHHH~ NAGWAVE SIYA SA KIN!”
“SIRA! AKO YUN! MAY CRUSH SIYA SA AKIN UWAAAAAAAA~”
Yun ang mga narinig kong sigaw sa paligid namin. Weh? Close kayo? Friends kayo?
Pfft!

Habang sumasayaw ang SUISHOU sa stage, hindi ko na halos marinig yung music nila
. What the fudge! Ang sakit sa tenga ng mga tilian ng mga nasa paligid namin. Ju
sme… But anyway, in fairness, napakaswabe ng mga galaw nila. Oo na, ang sesexy ng
dance movements nila pati na rin syempre sila! Kyaaaaaaaaaaahhh!
Sayang nga lang. Nabitin kami sa performance nila. 4 minute dance lang yata yun.
We want moooore!
“Mukhang nag-enjoy kayo dun ah. Well, thanks for the SUISHOU for performing for us
tonight. I bet magugustuhan niyo rin ang next performers.” Sabi nung baklang emce
e tapos nagtilian na naman ang audience, excluded kaming tatlo nila sissy. Jusme
, ang eardrums ko! “Oooppss! Let’s give it up for the X10!”
Wala na akong pakialam sa mga nagsisigawan na babaeng parang sinapian ng kung an
o sa paligid namin. The fudge! Tama ba yung narinig ko? X10 daw? Ibig sabihin, n
andyan din si----Napakagat-labi nalang ako nang makitang pumanhik na sa stage ang apat sa X10. Si
na
Wayne as the drummer, Derrick as the bassist, Toffer as the electric guita
rist at ehem… Never mind. -___“Let’s go. Walang kwenta yan,” sabi ko at hinila na palayo ang dalawang sissies ko.
“Don’t go. Just listen to me. This song is for you, Chloe. Mhine, I miss you.”
Napahinto ako sa pagkaladkad kina Gail at Kaye Anne nang marinig ko ang boses ni
Dustin sa mic… aish, nakakasilaw pati yung tumapat na spotlight. >.<
Wala na akong nagawa kundi ang humarap ulit sa stage. Nakakahiya ito! Oo, nahihi
ya ako sa mga oras na ito dahil nagkaroon ng space sa pwesto namin. Humiwalay ng
kaunti sa amin ang crowd. Hala!
Humawak ako kay Kaye Anne sa braso niya at yun ang pinagdiskitahan kong pisil-pi
silin. OMG. Ano ba ‘tong nangyayari? Teka, bakit nawala nga pala si Gail?
Nagsimula na silang tumugtog kaso… kaso… Naramdaman kong may humila kay Kaye Anne pa
layo sa akin. Pagtingin ko dun sa taong gumawa nun, si Nathan pala. Shemay! Wala
na akong makakapitan! Lagot talaga yung dalawang yun sa akin mamaya! Nang-iiwan
!
*Play the song on the side*
~There s somethin I ve gotta say
You re always with me even though you re far away
Talkin to you on my cell
Just the sound of your voice makes my heart melt
Oh girl, well it s true~
Napakagat-labi nalang ako habang pinapanuod siyang kumanta sa stage. I didn’t know
that he has a good voice. Oo, alam kong magaling siyang kumanta pero hindi ng m
ga ganitong klaseng kanta. Medyo may pagkahardrock kasi ang music na tinutugtog
nila sa bar. Hindi masyadong naeemphasize yung boses niya dahil sa malakas na mu
sic. But listening to his voice right now? Parang gusto ko nang sabihin na ‘SIGE N
A. BUMALIK KA NA SA AKIN MHINE KO’. Huhu! Noooo, pigilan mo yan, Chloe >.<
~I m all about you, I m all about us
No baby you never have to question my love
And every night there s a new crowd
But it s always you I m singin about
There is only one these words are goin out to
Oh girl, I m all about you~
Titig na titig lang kami sa isa’t-isa. Dinadama ko bawat lyrics na lumalabas sa bi
big niya. Char! Makata na ba? Eh sa ganoon ang feeling ko eh. Right at this mome
nt, I don’t feel the crowd around me. Only his voice is the sound I can hear. Para
ng may sarili kaming mundo.

~I know you worry sometimes
Some other girl will make me forget you re mine
There s not a doubt in this world
That anyone could take the place of my number one girl it s true~
Parang nag-uusap kami sa tingin. The way he looks at me, parang siyang apologeti
c. Aww! Lumalambot na ba ako? I notice that the song kinda suits us. :3 Nakakain
is! Three days ko na siyang hindi nakakausap! Miss na miss ko na siya… Pero kasi,
may kasalanan siya sa akin eh at hindi ko dapat isawalang-bahala yun. :(
~No baby you never have to question my love
And every night there s a new crowd
But it s always you I m singin about
There is only one these words are goin out to
Oh girl. I m all about you
When I close my eyes I can see you
It s like you re right here
And these feelings only gettin stronger
You re with me everywhere~
Ano ba! Parang mag-memelt na ako anytime sa kinatatayuan ko. Tumataas ang balahi
bo ko at lumulukso ang puso ko. Dustin naman kasi, bakit may ganito ka pang nala
laman? Akala ko ba ayaw mo sa PDA? SHOCKS NAMAN OH! >_<
~I m all about you, I m all about us
No baby you never have to question my love
And every night there s a new crowd
But it s always you I m singin about
There is only one these words are goin out to
Oh girl, I m all about you~
Nagulat ako sa pagbaba niya sa stage. Patapos na pala yung kanta niya. Nasa tapa
t ko na siya ngayon. Yung crowd parang nasilent mode pero nakatingin sa amin. An
o pa bang gagawin mo, Dustin? Hindi ko na keribels ‘to! >/////>
~I m all about you, I m all about you
I m all about you, I m all about you
I m all about you, I m all about you
I m all about you~
Tuluyan na siyang nakalapit sa akin. Nakatitig lang siya sa mga mata ko. Para tu
loy akong hinihigop ng mga malalamig na tingin niya. Namiss ko yun tignan in fai
rness!
“Mhine, gusto kong iukit sa bato na namimiss na kita.” =___=
Napakunot-noo ako sa sinabi niya. Kailangan ba talagang magsalita sa mic? Ako yu
ng nahihiya eh!!! >/////////<
“…Tapos ibabato ko sa mukha mo para damang-dama mo ang sakit ng pagkamiss ko sayo.” He
took one step closer to me and reached for my right hand. Shiz! Yung puso ko… Gos
h, parang lalaglag na sa katawan ko sa sobrang lakas ng pagtibok nito!
Bumuntong-hininga muna siya at nakita kong lumunok pa siya.
“…I love you, mhine.”
Loading…
Loading…
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. I---I love you daw?! Tama ba yung narini
g ko o naghahallucinate lang ako? Mahal niya ako?
“Ano na?” =___=
Pinigilan ko ang huwag matawa. Mainipin talaga itong si mhine.
“Naiinip ka na? Fine.” Tatalikod na sana ako sa direksyon niya nang bigla niya akong

hinila pabalik.
“Tsk. Sorry.” =___=
Napasmile naman ako. Hindi ko alam kung kailan ko ‘to narealize pero alam ko na sa
sarili ko na love na love ko talaga itong creepy guy na ito.
“I love you too, mhine,” I retorted shyly.
Nagulat nalang ako sa sumunod na ginawa niya. Sinapo niya ang mukha ko at hinali
kan ako sa labi ko… not minding the crowd staring at us. Nung humiwalay na yung mg
a labi namin, tinitigan niya lang ako at binigyan ako ng warm smile. Yung cheeks
niya… Nagbablush! >////////<
Crowd applauses…
Halos mapatalon ako sa gulat nang marinig ang hiyawan at palakpakan ng crowd. Na
hiya naman tuloy ako sa audience! Nandyan pa pala sila! Is this still part of th
e Concert for the cause? Pfft!
To end up the scene, I faced them with a proud smile on my lips.
“Okay, tapos na po ang shooting! Back to the concert na po tayo,” natatawang sigaw k
o sa kanila at bigla nalang ako hinila ni Dustin palayo dun. Ayiiee! Ako na yung
bida sa shooting kanina. HARHAR XD Hindi na ako yung taga-hawak ng clapper katu
lad ng dati… kuno :D
***
Sa kotse ako dinala ni Dustin pagkatapos ng ginawa naming eksena sa concert. Ila
ng minuto ring naghari ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Nagkakailangan
pa yata kami sa isa’t-isa. >////>
The silence suddenly broke when I heard his soft chuckle.
Nagtatakang tinignan ko siya. Bakit siya natatawa? “D…Dustin, uy! Anyare sayo?”
Iniling-iling niya ang ulo niya bago siya humarap sa akin. Yung heart-dropping s
mile niya, visible na naman ngayon. ASDFGHJKL! Ako na ang maswerte. Bakit ba nag
kagusto sa akin ang may ganitong klaseng mukha? Thank you po Lord! I love you ta
laga!
“Natatawa ako kasi narealize ko yung ginawa ko kanina dun,” tapos natawa na naman si
ya with matching palo pa sa manibela. “Ang korny… PDA pa.”
Sumimangot ako. “Bakit mo naman kasi ginawa pa yun? Nakakahiya nga!”
“Iniiwasan mo ko eh,” simpleng sabi niya tapos nakita ko yung lips niya na nagform n
g slight pout. My goodness! Nagpapout siya?! Ang cuuuuuute! “Sinunod ko lang yung
advice ni Wayne. Hindi naman ako nagsisi dun dahil napangiti kita at… bati na tayo
, diba?”
Hinampas ko siya ng mahina sa braso niya. Hindi ako makaget over sa nangyari! “Wel
l, thanks.” I sighed. “Pero yung totoo, Dustin? Pinsan mo ba talaga siya?”
“Yes she is,” he answered and shot me his convincing smile. “Pinsan ko si Vanna. Bukas
, pupuntahan natin siya para malaman mo ang totoo.”
Nginitian ko nalang siya. Oo na, pinsan na niya. Naniniwala na ako. Pero ang hin
di ko talaga mapaniwalaan ay yung…
“Chloe, do you really love me?”
Gulp. Naunahan niya ako ng tanong T_T
Inabot niya ang kaliwang kamay ko at marahang pinisil-pisil yun. Geez! Nacoconsc
ious tuloy ako. Baka pasmado na yan sa sobrang kaba ko ngayon. Hindi ko kayang s
abihin ulit! Nininerbyos ako. >.<
He smiled and touched my right cheek softly. “I guess I heard it wrong back there.
I still love you anyway. I swear.” He kissed me lightly on my nose. “Huwag mo na ul
it akong iiwan. Hindi na ako magpapasaway ulit. Promise.”
“Baka ikaw ang mang-iwan!”
“Iiwanan lang kita kapag ayaw mo na sa akin.”
Para siyang bata. Bakit siya nagpapout ngayon? >//////<
Tinulak ko siya ng mahina sa noo. “Baliw! Kahit ganyan ka, hindi kita pagsasawaan.”
He chuckled. “Kahit minsan, nagsasawa na ako sayo, ikaw pa rin ang gusto kong maki
ta araw-araw.”
This is unexpected. Hindi ko inexpect na sa ganitong paraan kami magbabati. :””>

--A/N: Pwede bang magrequest ako ng comments mula sa inyo? Nakakalungkot lang, dit
o ako story ginaganahan mag-update, pero puro silent readers naman dito :( Osya,
next time ulit.
**************************************
~31~ Debut
**************************************
~31~ DEBUT
CHLOE’S POV
Mabilis lumipas ang buwan, actually, March na ngayon. Ang bilis noh? Parang kail
an lang, nag-aadjust pa ako nung first day ko sa pagiging freshman sa College ta
pos ngayon, malapit ng magtapos ang semester. Kasabay ng paglipas ng mga buwan,
marami na ang nagbago. Well, hindi naman sa akin kundi sa mga sissies ko. May mg
a problema kasi silang kinakaharap ngayon :(
Anyway, simula nung Concert For A Cause, which is four months ago, nagkaroon ng
great changes sa treatment ni Dustin sa akin. Ugh, sabihin na nating naging trip
le na yung pagkaclingy niya sa akin. Oo, clingy na siya. Although, hindi pa rin
nagbago ang pananaw niya sa PDA, sumobra naman yata ang pagkaclingy niya kapag k
ami lang dalawa ang magkasama.
Hanggang ngayon hindi pa rin ako sanay na may boyfriend na ako. I mean, oo, sana
y naman na ako ng slight. Pero nanibago ako nung Christmas, New Year at lalong-l
alo na nung Valentines Day. Dati naman, ang iniisip ko lang sa mga okasyon na ya
n ang friends at family ko, pero simula nung naging boyfriend ko si Dustin, mas
naging extra-ordinary ang pagcecelebrate ko. ^^
Kagaya nalang ngayon, today is my birthday. At akalain niyo nga naman, kasabay k
o rin pala magbirthday ang biological mom ni Dustin? Isn’t it what you called dest
iny? Chos! :P
“Saan ba tayo pupunta, Dustin?”
“Basta. Malapit na tayo.” =___=
Sa totoo lang, one hour na siyang nagdadrive dyan pero hindi man lang niya sinas
abi kung saan kami pupunta. Hindi naman ako shunga para hindi mapansin na medyo
lumayo na kami sa siyudad. Masyado na itong probinsya. Hala, hindi kaya tinatana
n na ako ni Dustin? Debut ko pa naman ngayon. :3
“Dustin, tama ba na hindi ako nagpa-party ngayong birthday ko? Debut ko pa naman.”
Nagkibit-balikat lang siya. “It’s your choice, isn’t it? You said that you don’t like pa
rties.”
“Tama ka,” malungkot na sabi ko.
Actually, hindi naman sa ayaw kong magkaroon ng debut party ngayon. It’s just that
it’s not appropriate to have fun while everyone’s not fine. Katulad nalang ng X10,
may problema sila sa Master nila which is Kurt. Sina Gail at Kaye Anne naman, ma
y conflict sa isa’t-isa. Sila na nga lang itong mga kaibigan ko na iimbitahan ko s
upposedly, hindi naman tamang yayain sila na mag-enjoy. Kaya eto ako ngayon, nag
jojoyride with Dustin. :3
***
“Mhine…”
“Hmm?”
“Nandito na tayo. Get up…”
Unti-unti kong minulat ang mga mata ko at una ko kaagad na tinignan ang paligid.
Nakahinto kami ngayon sa isang… wow, garden ba ito? Bakit puro mga halaman at bul
aklak lang ang nakikita ko?
“Nasaan tayo, mhine?”
Bahagya niyang inayos ang buhok ko at saka niya hinawakan ang pisngi ko. Hindi k
o alam pero pakiramdam ko namula ang mga pisngi ko sa gesture niya na yun. Uh, ‘di
na ako nasanay sa kanya. >//<
“Alam mo, mukha kang anghel kapag bagong gising ka.”

Hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi mapangiti. Wow, ako? Mukhang anghel? “Ta
laga? Baka echos lang yan ah?”
He laughed a bit. “Nah, I’m saying the truth. Naalala mo nung nakitulog ako sa kwart
o mo noon? Yung magkatabi tayo sa kama?”
I smiled at the memory. “Oo naman. Yung parang ninja ka na nag-ala-akyat bahay gan
g?”
“Yun nga,” natatawang sagot niya sa akin. “Dun ko narealize na may konting ganda ka pa
la, kahit papaano.”
Sumimangot ako sa sinabi niya. Konti na nga, may kahit papano pa. “Oo na! Ikaw na
gwapo! Tch.” Akala ko naman, babanat siya. Mang-aasar lang pala. “Nasaan ba tayo, mh
ine?”
“Nasa Villa namin…”
Tinignan ko siya. “Villa? Parang Hacienda?”
“Tch. Villa lang. Huwag hacienda.”
“Eh parang ganun na rin yun eh! Naks, haciendero ka pala?”
He looked coldly to me. “Villa… Villa ito ng parents ko. Ipapakilala na kita sa kani
la.”
Namilog ang mga mata ko sa sinabi niya. “Weh?”
“Oo nga.” =___=
Nagmamadaling akong nag-ayos ng sarili ko. What the fudge! Bakit ‘di man lang niya
sinabi? Hindi ako prepared!
“Dustin, ‘di mo man lang ako ni-ready. Langya ka! Pati ba ang Dad mo, nandito rin?”
“Yeah. My whole family is here. Nandito rin ang ashes ni Mama.” Lumabas siya ng kots
e at pinagbuksan ako ng pinto sa side ko. “Let’s go, mhine. They’re excited to see you
.”
“Nakakainis ka! Birthday na birthday ko, pinapanerbyos mo ako!”
He smiled warmly to me and assisted me out of the car. Sinapo niya ang dalawang
pisngi ko at dinampian ako ng mabilis na halik sa noo ko. “’Wag kang kabahan. Hindi
pa man kita naipakikilala sa kanila, kilala ka na rin nila halos sa kwento ko tu
ngkol sayo.”
“Eh? Baka kung ano-anong kinukwento mo ha?”
He shook his head slightly. “They like you. Tara na?”
Pagpasok namin sa loob ng bahay nila Dustin, namangha ako sa mga furnitures at i
nterior design ng bahay. So close sa interior design ng Malacanang. Halos pwede
na nga akong manalamin sa makintab na sahig ng bahay eh. Shemay, nakakatakot tul
oy na baka magasgasan ng sapatos ko ang sahig. >.<
“Look, who’s here? Yow, Dustin… ‘Sup?”
Imbes na sagutin ni Dustin yung lalaking bigla nalang sumulpot sa harapan namin,
bigla niyang pinulupot ang braso niya sa bewang ko at binulungan ako. “Si Thunder…
Step-brother ko. Ingat ka dyan. Prankster yan.”
“Hey, hindi mo ba ako ipapakilala sa magandang babaeng kasama mo?”
Sa paraan ng pagtingin niya sa akin, nararamdaman ko yung malakas na ihip ng han
gin. Wow, spell presko?
“Chloe, he’s Thunder. Thunder, she’s Chloe… my girlfriend,” walang ganang pagpapakilala ni
Dustin sa amin.
Nilahad naman ni Thunder ang kamay niya sa akin kaya inabot ko ito. “Thunder is my
nickname as well as my pseudoname whenever I paint arts. My real name is Aldrin
. You can call me Aldrin though.”
Ngumiti ako ng pilit sa kanya pagkatapos naming mag-shake hands. “Nice meeting you
, Aldrin.”
“Where’s Dad?” Dustin asked.
“Bro, hindi niya ba nasabi sayo na…” He stopped his words and glanced at me. Muli siya
ng tumingin kay Dustin. “Let’s talk in private.”
“Bakit pa?” =____=
“Sige, dito nalang,” sagot ni Aldrin tapos nagsukatan sila ni Dustin ng tingin. “Itama
mo raw muna yung mali mo bago mo gawin ito. Ayaw ka niyang itolerate. Alam mo n
aman siguro ang ibig kong sabihin, diba?”
Ano kaya ang ibig sabihin dun ni Aldrin? Anong mali ni Dustin? Naku naman. Baka
nagpapasaway bilang anak si Dustin sa dad niya.

“Tss, ‘di marunong sumunod sa pinag-usapan. Pakisabi sa kanya, hindi niya dapat ako
pinaasa,” iritadong sabi ni Dustin tapos hinawakan niya ang kamay ko. “Hindi niya na
sana sinabi na pupunta siya dito. Lagi niya nalang akong pinapahiya.”
Pagkatapos niyang sabihin ang mga katagang yun, hinila na ako ni Dustin paakyat
sa fourth floor ng bahay nila. Dinala niya ako sa balcony at pumwesto kami dun s
a marmol na nagsisilbing railings ng balcony. Ang ganda ng tanawin mula sa pwest
o namin. Kitang-kita ko ang paglubog ng araw.
“Pasensya ka na, Chloe. Mukhang hindi matutuloy yung dinner natin nila Dad. Huwag
ka nang magtaka kung bakit nandito si Thunder. Ambisyoso yung g*go na yun. Feeli
ng niya may koneksyon sila ni Mama.”
Pagtingin ko kay Dustin, kitang-kita ko sa mukha niya ang pagkabothered niya. Na
cucurious tuloy ako dun sa sinabi ni Aldrin. Ugh, bakit ‘di man lang niya nag-shes
hare sa akin si Dustin ng problema niya?
“Dustin, pwede kang magkwento sa akin ng—“
“Don’t mind what Aldrin said,” he said cutting my words off. Tinignan niya ako sa mga
mata ko at dahil dun, mas lalo kong nakikita sa mga mata niya kung gaano siya ka
lungkot. “Minsan talaga, nakakagawa tayo ng mali. Kahit anong gusto o pilit mong i
tama ang kamalian na yun, hindi mo magawa dahil dun ka masaya.”
Napakunot-noo ako. ‘Di ko maintindihan kung anong ibig niyang sabihin. Bakit ba an
g seryoso niya ngayon?
“Dustin, bakit ang lalim mo yatang magsalita ngayon?”
He smiled to me. “Hmm, nagugutom lang siguro ako? Tara, kain muna tayo?”
“Mabuti pa nga. Kumukulo na rin ang tiyan ko.”
Nakakabother. Makakauwi kaya kami ni Dustin ngayon? Hindi pwedeng hindi ako umuw
i sa Maynila dahil hindi ako nagpaalam kay Momsie. Walanjo. May dinner pa naman
kami ni Momsie ngayon kasama ang pamilya nina Sheen at Warren. As usual, wala na
naman si Kuya at Papa dahil nasa ibang bansa sila naka-based. Oh well, sanay na
ako dun.
Pagkatapos naming kumain ng early dinner ay bumalik na ulit kami sa balcony. Sab
i ni Dustin, favorite place niya raw ang balcony na ito. Kitang-kita kasi yung b
uong villa nila mula dito. Gusto ko sanang yayain nalang na umuwi si Dustin dahi
l madilim na pero hindi ko magawa. Nag-aalala ako na baka ayaw niya pang umuwi.
Baka mabadtrip ko siya. :3
“Nakikita mo ba yung red roof na yun?”
“Saan? Ituro mo.” Wala akong makita. Puro puno lang ang nakikita ko :/
“Bawal. Baka manuno ako. Nasa probinsya tayo.” =_____=
“Oh sige na nga. Kunwari nakikita ko,” sabi ko nalang.
Natawa siya ng mahina sa sinabi ko. Naramdaman ko nalang na pumwesto siya sa lik
od ko at ipinaikot niya ang braso niya sa balikat ko. “Joke lang. Wala naman talag
ang red roof.”
“Ang lakas ng trip nito!” Naduling pa naman ako kakahanap. >.<
Nanahimik nalang ako nang maramdaman kong hinalikan niya ang tuktok ng ulo ko. H
indi ko alam pero napahinga ako ng malalim sa ginawa niyang yun.
“8 months na pala tayong magkarelasyon. Akalain mo yun, Chloe?”
Agad akong napangiti sa sinabi niya. Wow, akala ko, hindi siya aware kung gaano
na kami katagal. Hindi naman kami nagcecelebrate ng monthsary. Para kasi sa akin
, araw-araw, monthsary namin. Haha! Lagi kasing may pasabog ang lalaking ito ara
w-araw.
“Sorry sa 8 months na pagiging loko-loko ko sayo. Hindi ko naman masasabing hindi
ko ginusto yun. Sa katunayan, ginusto ko talaga yun. ‘Di ko naman sinasadya eh.”
Ano bang sinasabi ni Dustin? Sus, nasanay naman na ako sa pagiging loko-loko niy
a. Actually, hindi siya magiging si Dustin kung hindi siya loko-loko at cold. Th
at’s what makes him.
“Okay lang yun. Sanay na ako,” nakangiting sagot ko sa kanya.
“Sa ngayon, oo, okay lang sayo. Paano kapag nagtagal? Paano kung sumobra na yung p
angtitrip ko? Ayos pa rin sayo, Chloe?”
I shrugged. “Kahit na pagtripan mo ako ng paulit-ulit, okay lang sa akin. Alam ko
namang ‘di mo sinasadya yun. Alam kong ginagawa mo lang yan dahil gusto mo lang ak

ong pikunin. Diba?” Natatawang sabi ko.
“Yeah at pagkatapos ay lambingin,” sagot niya at kasabay nun ay naramdaman ko nalang
na may malamig na bagay na dumampi sa leeg ko. Pagtingin ko dito, kinakabitan n
a pala ako ng isang silverwhite necklace ni Dustin. Simpleng letter ‘D’ lang ang nag
sisilbing pendant nito pero ramdam ko kung gaano ka-espesyal ito.
“Bigay sa akin ng Mom ko yan ilang araw bago siya namatay. Yan ang pinakaimportant
eng gamit na pinagkaingatan ko ng maraming taon.”
“Oh? Bakit mo ‘to binibigay sa akin?” Humarap ako sa kanya habang hawak-hawak ko yung
pendant. “Importante pala sayo ito eh.”
He faintly smiled. “Birthday gift ko sayo. Wala akong maisip na ibang regalo para
sayo. Hindi ka naman basta-bastang babae, kaya hindi rin dapat basta-basta ang r
egalo ko para sayo.”
“Hala, ayos lang kahit wala, Dustin,” inabot ko ang lock ng necklace sa batok ko at
akmang kakalagin ko na ito nang pigilan niya ako.
“No, it’s okay. Isipin mo nalang na kahit hindi kita maipapakilala sa Mama ko ngayon
, suot mo pa rin naman yang necklace na galing pa mismo sa kanya. Para na rin ki
tang pinakilala sa kanya.”
I smiled in defeat. Sige na nga. Aalagaan ko nalang itong necklace na ito gaya n
g pag-aalaga ni Dustin dito.
“Thank you,” nilapitan ko siya at mahigpit ko siyang niyakap. “Ikaw ba, Dustin? Kailan
ang birthday mo nang makabawi ako sayo?”
Narinig ko ang mahinang tawa niya kaya humiwalay ako sa yakap at tinitigan siya.
“Last October 28. Tapos na…”
“What?” Bakit ‘di man lang niya sinabi? Ang daya!
He smiled half-heartedly. “Magkasama naman tayo nung araw na yun diba? Sa Resto ba
r. Yun nga lang, nakipag-away ka sa isang customer dun na yumakap sa akin. Napag
kamalam mong fan girl ko when in fact, pinsan ko. Kapatid siya ni Vanna.”
Double woah. :O
“Akala ko ba ex mo yun?!” Yun ang sabi niya sa akin. ‘Di pa nga siya sure nun eh.
“Niloloko lang kita. Pinsan ko yun. Anak siya ng Tito ko na may-ari ng bar na yun.”
I pouted my lips and smacked his arm. “Kainis! Marami pa akong hindi alam sayo! Na
kakailang girlfriend ka na ba? Miski birthday mo, hindi ko alam!”
Hinawakan niya ako sa kamay at hinila niya ako palabas ng bahay. “It’s getting late.
Let’s go home.”
“Dustiiiiiin~ Nakailang girlfriend ka na ba?”
Nang tumapat na kami sa kotse niya ay pinasakay niya muna ako. Nung siya naman a
ng sumakay sa driver’s seat ay tinitigan niya lang ako ng malamig.
“What was your question again?” =__=
“Girlfriends? Nakailang girlfriends ka na?”
He sighed and started the engine. “One in the past.”
“’Di ko tanggap yung birthday mo eh! Bakit ‘di mo sinabi na birthday mo pala nung Octo
ber? ‘Di man lang ako nakapagbigay ng regalo!”
Natawa naman siya habang palabas na ang kotse sa villa. “Naisip ko na enrollment n
oon ng second semester. Masyadong maraming gastos kapag sinabi ko sayo. ‘Di naman
na importante yun.”
“Kahit na!! Birthday mo pa rin yun.”
He laughed at my behavior. “Fine, pwede pa akong tumanggap ng regalo hanggang ngay
on. Matahimik ka lang dyan.”
Napaisip ako. Ano kayang ibibigay ko sa kanya? Woah, oo nga pala. Akala ko ba ip
apakilala niya ako sa mama niya? Bakit hindi na natuloy? Bahala na nga. Baka nak
alimutan niya.
--A/N: We re on its climax. Read between the lines. ^_^ Thank you nga pala sa mga
bumoto at nagcomment last chapter. Napa-woah ako. Ang dami niyo palang readers k
o dito haha xD Salamat!
**************************************

~32~ Doubts
**************************************
~32~ DOUBTS
CHLOE’S POV
Dalawang araw ko nang pinag-iisipan kung anong pwede kong iregalo kay Dustin. Sa
katunayan, buong Sunday, yun lang ang pinagkaabalahan kong inisip. Well, nagi-g
uilty lang naman ako dahil hindi ko inalam kung kailan ang birthday niya tapos k
ung kailan alam ko na, nalaman ko pang tapos na? Like what the fuss is that? Par
a sa akin, importante yun. Aba, yun ang araw ng kapanganakan ng boyfriend ko, hi
ndi ko dapat isawalang bahala yun! Naks.
So, as expected, naglilibot-libot ako ngayon sa mall. Naisipan kong dumiretso di
to after class para maghanap ng nababagay na ireregalo kay Dustin, at sa ngayon,
napadpad ako sa isang men’s boutique. Puro polo shirts, belts, perfumes, ties, sh
oes, watches at iba pang bagay na panglalaki ang nakikita ko dito. Ugh, nahihira
pan tuloy ako lalo!
Napukaw ng atensyon ko ang mga leather wallets na nakadisplay sa kaliwa ko. Ma-a
appreciate niya kaya ito?
“Miss, do you need help?” Tanong sa akin nung salesman.
Nginitian ko lang siya at binalingan ko na ulit yung wallet. “Naghahanap ako ng pw
edeng iregalo sa isang lalaki. Tingin mo kuya, magugustuhan niya ang wallet?”
“Pwede rin, Ma’am, pero sa araw-araw na nandito ako, madalas kong naeencounter ang m
ga babaeng mas prefer magregalo ng tie.”
Ngumuso ako sa sinabi niya. Aanhin ni Dustin ang tie? Estudyante pa lang naman s
iya.
“Estudyante pa lang po yun. Hindi niya yun magagamit.”
Ngumiti siya sa akin. “Sabi ng iba, ang tie daw ay sumisimbolo ng pag-angkin mo sa
taong pinagbibigyan mo nito. Pero ikaw, Ma’am, nasa sayo naman yan kung anong gus
to mong ibigay sa boyfriend mo. It’s the thought that counts, right?”
Natawa nalang ako sa sinabi niya. In fairness, may sense kausap si kuyang salesm
an. Halata bang boyfriend ko ang pagbibigyan ng regalo? Wala naman akong sinabi
sa kanya ah. Pfft!
“Thanks, Kuya. I’ll go for the tie then.”
“No problem, Ma’am.”
Gaya nga ng sabi ko dun sa salesman ay bumili ako ng isang tie bilang regalo kay
Dustin. In fairness, nung nilagay na ito sa box, nagmukha lang itong kasing lii
t ng box ng cupcake. Feeling ko, kung ako si Dustin, hindi ko ‘to maappreciate. Ma
ghanap pa kaya ako ng additional na regalo?
“Chloe?”
Narinig kong may tumawag sa pangalan ko kaya nilingon ko ito. Nakita ko kaagad s
i Ni na naglalakad palapit sa akin kaya kinawayan ko siya.
“Ni, anong ginagawa mo dito?”
Ngumiti siya ng bahagya tapos ay lumingon siya sa saglit sa likuran niya. “Uh… Kumai
n lang. Ikaw?”
“Binilhan ko ng regalo si Dustin,” nakangiting sagot ko at pinakita sa kanya ang haw
ak kong box. “Dumiretso na ako dito galing E.H.U.”
Nahalata ko ang pagtataka sa mukha niya. “Talaga? Akala ko ikaw yung kasama ni Dus
tin dun. Nakita ko siya dun sa French Baker.” Tinignan niya pa ang suot ko at inil
ing ang ulo niya. “Pero hindi nga pala siya nakauniform kagaya mo.”
Halos nagsalubong ang kilay ko sa sinabi niya. Imposible yun.
“Ano ka ba, Ni!” Pilit akong nagpakawala ng tawa. “Nasa campus pa si mhine. May meetin
g sila ng mga officers ng Xtreme club eh. Baka nagkamali ka lang.”
“P..Pero---“ Nagkibit-balikat nalang siya. “Para talagang siya eh.”
“Itatanong ko nalang sa kanya,” inilabas ko ang phone ko at tinawagan na si Dustin.
Medyo matagal niya pang sinagot yung phone call ko. “Mhine?”
[“Yes?”]
Nginitian ko si Ni sa harapan ko. “Nasaan ka ngayon?”

[“… Campus. Bakit?”]
“Wala naman. Nagtatanong lang.” I then mouthed Ni ‘nasa campus daw siya. Sabi ko sayo
eh!’
[“Sige, ibababa ko na ito. Mamaya nalang tayo mag-usap.”]
“Okay,” malungkot na sagot ko. Bakit parang may kakaiba sa tono ng boses ni mhine? “Wa
it, mhine!”
[“Hmm?”]
“Kapag natapos na ang meeting niyo ng officers, pwedeng… sunduin mo ako dito sa mall
?”
[“Nasaan ka ngayon?”]
“M Mall…”
[“Oh? Oh… okay. Text nalang kita. Bye.”]
‘In M mall, enjoy our five day shopping sale!------’
Pagkababa ng phone call ni Dustin, hindi ko maiwasan na hindi kutuban.
, nasa campus daw siya ngayon, pero bakit narinig ko sa kabilang linya
rded advertisement voice ng mall kung nasaan ako ngayon?
“Chloe, are you okay?”
Idinikit ko ang phone ko sa dibdib ko at nagpakawala ako ng malalim na
No, Chloe. Hindi siya nagsisinungaling sayo. Nasa campus daw siya, yun
alaan mo.
“Chloe…”
Tinignan ko si Ni. “Saan mo ulit nakita si Dustin?”
“Bakit?”
Hinawakan ko ang kaliwang braso niya. “Samahan mo ako, please.”

Sabi niya
yung reco
hininga.
ang paniw

Gaya nga ng pakiusap ko kay Ni ay dinala niya na ako sa second floor kung nasaan
niya nakita si Dustin. Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko, per
o bakit parang may nangyayaring mali?
“Chloe, dito ko siya nakita kanina.”
Tinignan ko ang tinuturong table ni Ni. Nakapwesto ito sa labas ng French Baker
at kahit sinong mapapadaan na tao dito ay agad silang makikita sa pwestong iyon.
Napahinga nalang ako ng maluwag nang hindi ko nakita si Dustin dun. Masyado lan
g siguro akong paranoid.
“Ni, wala naman eh,” hinampas ko pa siya ng pabiro at pilit na tinawanan siya. “Ikaw t
alaga! Ang labo na ng mata mo. Ginugoodtime mo ako no’?”
Ngumiti siya sa akin, pero halata ko na hindi ito sincere. “Baka nagkamali lang ak
o. Pasensya na,” sabay kamot pa niya sa batok niya.
“Ikaw talaga! Pinakaba mo ako! Osya, maiwan na kita dito ha? Bibilhan ko pa ng iba
ng regalo ang boyfriend ko,” I flashed him my sweet smile. “Nice seeing you here!”
“Sige, ingat, Chloe.”
***
It has been a tiresome day for me. Kung ano-ano pa ang naisip kong regalo kay Du
stin, pero bat ‘di man lang sumanggi sa akin ang Doraemon stuff? Haayyy… Ayan tuloy,
bukod sa tie, bumili na rin ako ng Doraemon pillow para sa kanya. Syempre, hind
i ko muna ito ibibigay kay Dustin ngayong araw. Siguro, sa darating na weekend n
alang para maipagluto ko pa siya ng dinner. Naks, ang effort ko!
“Ang tagal naman ni mhine…”
Ala-sais y medya na pero hindi pa dumadating si Dustin para sunduin ako dito sa
mall. Sabi niya, on the way na raw siya. Traffic lang. Kaya ito ako ngayon, naka
upo sa labas ng isang outdoor coffee shop.
“Chloe…”
Nilingon ko kaagad ang kung sinong tumawag sa akin at nang makita kong kay Dusti
n ang boses na yun ay agad-agad akong tumayo at sinalubong siya.
“Tagal mo, mhine.” >.<
Kukuhanin niya sana ang paper bag na hawak ko pero nilayo ko kaagad ito sa kanya
. “Oh, bakit?”

“Ako na. Kaya ko na ito.”
“Tara na sa kotse,” nagmamadaling sabi niya at ginabayan niya na ako papunta dun sa
kotse niya na pinark lang niya sa sidewalk. Nung makasakay na kami, hindi ko mai
wasan na mapansin kung bakit parang natataranta siya. Anyare?
“Dustin, ayos ka lang?”
He nodded his head. “Oo. Pasensya na, mhine. Alam mo namang may inaasikaso pa kami
ng X10 kaya ‘di kita maasikaso ngayon diba?”
I forced a smile. Alam ko yun. Kailangan nilang bawiin si Kurt mula sa kung sinu
mang nilalang ang may hawak sa kanya. Tch.
“Kanina ka pa ba dyan… sa mall?” Dagdag tanong niya.
“Oo, bakit?”
“Wala naman. Wait lang.” Napansin ko na inihinto ni Dustin ang kotse niya sa tapat n
g isang convenience store. “Dito ka lang. Bibili lang ako ng maiinom. Nauuhaw ako,
mhine.”
“Sige. Ako rin ha?”
“Okay,” sagot niya tapos ay nagmamadali siyang pumasok dun sa convenience store. Hab
ang hinihintay ko siya, hindi sinasadyang may nahawakan ang kaliwang kamay ko sa
inuupuan ko. Pagtingin ko dito, isa pala itong pink na panyo.
“Kanino ‘to?” Bulong ko sa sarili ko tapos ay inamoy ko ang panyo. Ang bango… Pang-babae
ang scent nito. Halata sa pabango na signature perfume ito.
Nakita ko nang pabalik na sa kotse si Dustin kaya sinundan ko lang siya ng tingi
n hanggang sa makasakay na siya sa driver’s seat. Inabutan niya ako ng 16 oz na Pe
psi tapos ay may ilang pagkain din siyang binili.
“Hati na tayo dyan sa Pepsi,” sabi niya.
“Uhm, Dustin,” tawag ko sa kanya at nilingon niya naman ako habang ini-start niya an
g engine ng kotse niya. “Kaninong panyo ito?”
I don’t know if it’s just me or did I just see him swallowed?
“It’s… Tita’s hankerchief.” At kinuha niya agad mula sa kamay ko ang handkerchief at nilag
ay niya sa loob ng bulsa ng pants niya. “We met this morning and I guess she left
it here…”
“Uh, ganun ba?”
“Yeah.”
Morning? Magkasabay naman kaming pumasok sa E.H.U kaninang umaga ah? At alam kon
g maaga ang klase niya kanina.
--A/N: Hindi po ako makakapag-update next weekend. Baka sa first week of January n
a ang balik ko. Magiging busy po ako. Wala sanang magalit sa akin. Tao rin po ak
o, magbabakasyon sa probinsya. :3 Merry Christmas nalang!
PS: Si Ni nga pala yung nasa picture :)
**************************************
~33~ Floral Scent
**************************************
~33~ FLORAL SCENT
CHLOE’S POV
Inaamin ko, medyo hindi ako mapakali simula nung araw na sinundo ako ni Dustin s
a mall. Malakas ang kutob ko na nagsinungaling siya sa akin nung araw na yun. Ew
an ko ba, malakas lang yung instinct ko na may maling nangyayari lately. Pero da
hil ayokong magkaroon kaming dalawa ni Dustin ng issue, mas pinili ko nalang na
mag-obserba.
Friday na. Ngayong araw na ang closing ng second semester. Ako? Eto, sitting pre
tty dito sa library. Wala naman na akong gagawin eh. Settled na ang clearance ko
. Gusto ko mang makipagchikahan at makipagkulitan sa mga sissies ko like usual,
hindi ko pwedeng gawin. Si Gail? Ayun, nangibang-bansa na kasama si Nathan. Grab
e, wala akong ka-ide-ideya na nagqualified sila sa student’s exchange program ng E
.H.U. Ni hindi ko nga alan na meron pa lang ganun na kachorvahan dito. #MedyoUnf

air. >.<
Anyway, si Kaye Anne naman, busy sa kanyang buhay. Ugh, never mind her. Naiinis
ako sa kanya. Isa siya sa mga dahilan kung bakit umalis si sissy Gail :(
Haaaayyyy… Bakit ganito ang buhay?
“Hey… Ayos ka lang, mhine?” =___=
Si Dustin pala. Hindi ko namalayan na nandito na siya sa harapan ko. Kanina ko p
a siya hinihintay dito. Ang tagal niya. Hindi ko nalang siya kinibo. Pinagpatulo
y ko lang ang pakikipagtitigan ko sa mesa.
“May problema ba, mhine?”
Nagpakawala ako ng buntong-hininga bago ko siya tinignan. “Bakit ngayon ka lang? K
anina pa ako nandito.”
“Uhh,” umayos muna siya ng upo. “Umuwi muna ako saglit. May kinuha lang ako. Gutom ka
na ba?”
“Hindi…”
“Tara, iuuwi na kita,” yaya niya sa akin. Tumayo na siya, samantalang ako, ni hindi
man lang gumalaw, kaya bumalik na lang ulit siya sa pagkakaupo. Ugh, hindi ko al
am kung bakit ako nanlulumo ngayon. “Iniisip mo ba ang pag-alis ni Princess?”
Princess. He’s pertaining to Gail.
“Wala lang ako sa mood.” At halata naman yun sa boses ko.
Napakurap nalang ako ng mga mata nang haplusin niya ang pisngi ko. Automatikong
napatitig na ako sa mga mata niya. Napansin ko na hindi na ito masyado katulad n
oon na malamig kung tumitig. Tumaas ang isang sulok ng labi niya… He’s smiling to me
.
“Hindi ako sanay na tahimik ka. Nagtatampo ka ba sa akin?”
Tinitigan ko siya sa mga mata niya. “May dapat ba akong ikatampo, Dustin?”
I don’t know if it’s just me or did I really see him stop for a split-second? “… Nagpapa
lambing ka lang ba sa akin, mhine?” Nginitian niya ako ng pilyo. “—Sabihin mo lang, pa
ra maging aware ako, at nang malambing kita.”
Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko para pigilan ang sarili ko sa pagngiti. ANAK
NG PITONG PUTING TUPA… Alam niya na talaga kung anong magpapangiti sa akin, at da
hil dun, napangiti na tuloy ako.
“Ikaw---” inabot ko ang noo niya at binigyan ito ng mahinang pitik. “Magaling ka talag
a sa pangfiflirt ano? Siguraduhin mo lang na ako lang ang ginaganyan mo, Jimenez
, kundi makakatikim ka sa akin ng flying kick… sa ilong.”
“Gusto mo naman eh,” sabi pa niya at tuluyan na niya akong hinila patayo. Nagpatanga
y nalang ako sa kanya palabas ng library. “Iuuwi na kita. Traffic ngayon.”
“Hmm? Gala muna tayo, mhine…”
“Hindi ako pwede ngayon. May pupuntahan pa ako.”
Yan. Yan ang isa sa mga ikinalulumo ko. Tuwing yayayain ko siyang mamasyal niton
g mga nakaraang araw, lagi niyang sinasabi ang linyang yan; may pupuntahan pa ak
o. What makes you busy nowadays, Dustin?
***
Wala naman masyadong nangyari kahapon. After E.H.U, diretso na ako sa bahay dahi
l dun ako hinatid ni Dustin. Nag-facebook lang ako kagabi tapos pagkakain ko ng
dinner, natulog na rin ako. Summer na. Walang magawa. Missing in action ang mga
sissies ko. Ano bang pwedeng gawin?
And out of boredom, napagdesisyunan kong ngayon ko ibibigay ang regalo ko para k
ay Dustin. Nakalimutan ko nga pala si Doraemon pillow at ang necktie. Hindi ko n
a dapat ito patagalin pa dahil err… super duper late na nga naman ang pagbibigay k
o ng gift para kay Dustin. First time ko pa namang magbigay ng regalo sa boyfrie
nd ko. >.>
So, ayun nga, bago ako dumiretso sa pad ni Dustin, naisipan kong dumaan muna sa
grocery shop para bumili ng ingredients. Dahil sa wala naman akong magawa ngayon
g araw, why not spend my time on cooking for Dustin? Oha! Edi ako na ang maeffor
t na girlfriend sa balat ng lupa. LOL XD
2PM na nang makarating ako sa condo ni Dustin. Kahit na haggard na haggard ako s
a pagbitbit ng mga paper bags na ito sa mga bisig ko, ginawan ko pa rin ng paraa

n na makapagretouch akey~ Aba, hindi naman pwedeng mukha akong dugyot sa harapan
ng isang neat na si Dustin… and oh well, alaskador na Dustin na rin. =.=
Pagkatapos kong magretouch sa harapan ng pinto ng pad ni Dustin ay pinindot ko n
a yung buzzer.
Buzz… buzz… buzz..
Ilang saglit lang ay bumukas ang pinto, at napataas ang isang kilay ko sa bumung
ad sa akin mula sa loob.
“Oh! Hi, Chloe,” bati sa akin ng hindi ko kilalang lalaki na kilala ako. Teka, bakit
niya ako kilala?
I smiled awkwardly. “Hi? Sino po kayo? Si… Si Dustin po, nasaan?”
Nagpout naman siya sa akin tapos ay napakamot siya sa batok niya. “Ganyanan na, Ch
loe ah. Ako ‘to, si Wayne,” tinuro niya ang nakataling buhok niya na parang pineappl
e, “Nakatali lang ang bangs ko, hindi mo na ako nakilala?”
Napakunot-noo ako sa sinabi niya. Si Wayne? Woah. Hindi ko siya nakilala.
“Bakit naman kasi nakatali ‘yang bangs mo?”
“Mainit eh. Nililinis ko pa naman ang pad ni Dustin,” kinuha niya mula sa bisig ko a
ng mga hawak kong paper bags. “Tulungan na kita dyan. Pasok ka…”
Pagkapasok ko sa loob ng pad ni Dustin, medyo napakamot ako sa ilong ko. Alam ni
yo yung alikabok? Parang naghehello sa ilong ko!
“Acchoo~”
Ayan na. Nabahing tuloy ako. Bakit ba ang kalat ng pad ni Dustin ngayon? Dati na
man, well-organized ang mga gamit niya ah. Ngayon naman, nakakalat ang DVDs, pap
ers, books, pinagkainan na junkfoods, at kung ano-ano pa sa sahig.
“Anyare?” Yan nalang ang nasabi ko.
“Hindi ko nga alam eh. Naabutan ko nalang na ganito na ang unit ni Dustpan,” sagot n
i Dustin na nagsisimula nang pulutin ang mga kalat sa sahig. “Bakit ka nga pala na
ndito, Chloe? Wala si Dustin dito.”
Nakitulong na rin ako sa pagpulot ng mga damit. “Saan siya nagpunta?”
“Hindi mo ba tinext?”
“Hindi. I-susurprise ko nga siya dapat eh…”
Narinig ko yung familiar na ingay sa pwesto ni Wayne. Pagtingin ko, binuksan niy
a na pala yung vacuum cleaner. “Dapat makikikain lang ako ng lunch kanina dito. Wr
ong timing naman ako kasi paalis na si Dustin. Sabi niya, kumain nalang daw ako
dito tapos isarado ko nalang ang pad niya pagkatapos ko,” sinundan ko lang siya ng
tingin habang nagvavacuum siya. “Hindi ko naman maiwanan na ganito ang pad niya.
Ano ba yan, titirahan na yata ito ng ahas sa dumi eh!”
Ewan ko ba, pero napatawa niya ako sa sinabi niya. Infairness, ang cute ni Wayne
. Kalalaking tao, metikuloso sa paglilinis.
“Hindi naman ganyan yan si Dustpan eh. Allergic yun sa dumi. Unless, may problema
yung weirdong yun,” dagdag pa niya.
Natigilan ako sa sinabi niya. Problema? Anong problema naman nun? Wala naman siy
ang inoopen sa akin. Oh, I mean, hindi nga pala siya open sa akin. Secretive yun
eh… Pamysterious. Tsk.
“Wayne…”
Nilingon niya ako. “Oh?”
“Tingin mo… May problema ba talaga si Dustin ngayon? He’s been acting weird lately.”
SILENCE…
“Hahahahahahahaha!”
Okaaaay… Anong nangyayari kay Wayne? May nakakatawa ba sa sinabi ko?
“Ikaw talaga! Parang ngayon mo lang nalaman na weirdo yang binoyfriend mo,” sabay sa
po niya sa tiyan niya, “Rinig mo yun?”
“Ang alin?” Mana siya sa best bud niya. Weirdo. -_Tinuro niya ang tiyan niya. “Miryenda na yata? Nagugutom na ako,” sabay pout ulit ni
ya.
I chuckled in his cutesy, “Marunong ka bang magluto?”
“Oo naman. Huwag mo lang akong pagsaingin ng kanin!”
“Oh, sige. Tulungan mo akong magluto, tapos pagkakain natin, tutulungan din kitang
maglinis ng buong unit. Game?”
Mukhang masunuring bata naman itong si Wayne. Bata? Yeah, isip-bata ang kasama k

o, kaya hindi ako makaramdam ng pagkailang kahit na kaming dalawa lang ang tao s
a pad na ito.
***
Tick… tock… tick… tock…
Nakakain at nakapaglinis nalang kami sa kitchen at sa living room, pero hindi pa
rin dumadating ang may-ari ng bahay. Gusto ko sanang itext si Dustin kaso mawaw
ala naman yung sense of surprise kapag ginawa ko yun. Aba, minsan lang ako bumis
ita ng kusa dito sa pad ni Dustin. Usually, ako ang dinadala niya dito eh.
4:30PM na ayon sa clock na nakapatong sa bedside table. Itong bedroom naman ni D
ustin ang nililinis namin ngayon. Grabe!! Pwede nang tirahan ng gagamba ang kwar
to niya sa tindi ng cobwebs. >.<
“Hindi ko alam kung bakit ako naglilinis dito,” narinig kong sabi ni Wayne na kasalu
kuyang nagtatanggal ng alikabok sa book shelf gamit ang duster. “Hindi ko lang tal
aga siguro matiis na madumi ang pad ng kahit sino. Minsan, may pagkasira-ulo ako
eh. Linis ng linis kahit hindi naman sa akin… Hayaan na nga lang, kaibigan ko nam
an yung taong yun eh.”
Ilang oras na kaming magkasama ni Wayne pero wala akong ginawa kundi ang tumawa.
Alam niyo yung problemado? Siya yun eh. Parang siya yung tatay ni Dustin dahil
sa pagkakunsumisyon niya.
“Hinawaan mo ako, Wayne. Wala naman akong balak maglinis eh. Nandito ako para magl
uto,” tumungo naman ako sa kama at inayos ang bed sheet nito. Pagpag dito. Pagpag
doon. “Teka, palitan na kaya natin ang bed sheet?”
“Mabaho na ba?”
Dahil sa tanong niya ay inamoy ko nga yung bedsheet na Doraemon ang design. Sa h
indi malamang dahilan, lumakas bigla ang kabog ng dibdib ko sa naamoy ko. Pamily
ar… Napakapamilyar ng amoy na ito.
“Uy, sininghot mo na yan, Chloe. Tara, palitan na natin?”
Pabango ng babae. Hindi naman ganito ang pabango ni Dustin. Bakit ganito ang amo
y ng bedsheet?
“Uy, ayos ka lang, Chloe? Amin na nga yan---” Inagaw na sa akin ni Wayne yung bedshe
et at siya na ang umamoy dito. “Mabango pa naman. Huwag na nating palitan. Baka ka
kapalit lang eh.”
“B…Bakit amoy-babae?” Wala sa sariling tanong ko.
“Naku, hindi mo ba alam na puro floral scent ang fabric conditioner sa laundry sho
p?”
Kung sabagay… May punto siya. Ano ba, Chloe. Bakit ba ang paranoid mo?
Hindi na namin namalayan na 7PM na pala. Sa paghihintay kay Dustin, hindi namin
namalayan ang oras dahil nakatapos na kami ng dalawang movie ni Wayne. Sabi kasi
niya, sasamahan daw niya muna ako habang hinihintay si Dustin. Pero bakit ganun
? Bakit hindi rin alam ni Wayne kung saan ang whereabouts niya? Saan ba nagpunta
yung lalaking yun?
Tumayo na ako mula sa pagkakaupo sa sofa. Haaaayyy… Nakakapagod ang araw na ito.
“Uuwi na ako, Wayne.”
“Hindi mo na hihintayin si Dustin?”
“Hindi na…”
“Sige, hatid na kita sa lobby…”
Nag-insist pa si Wayne na ihatid ako sa lobby kahit na ayaw ko. Sino nga ba ang
mananalo sa makulit na nilalang? Napakapersistent eh. So, ayun nga, hinatid niya
ako hanggang sa lobby. Syempre, iniwan ko na yung gift ko para kay Dustin sa pa
d niya. Nakakadismaya. Nakakatampo. Nakakadisappoint itong araw na ito.
“Ouch!”
Dahil sa pagkatulala ko, hindi ko na namalayan na may nakabangga na pala ako. Ch
loe naman, bakit absent-minded? Tutulungan ko na sana siya sa mga nalaglag niyan
g gamit pero naunahan na ako ni Wayne.
“Sorry, Miss,” paulit-ulit na sabi ko.
“It’s okay--- Wow, Wayne?!”

“Jenine?? Woah. Kailan ka pa nakabalik?”
“Nung Monday lang.”
Obviously, magkakilala sila. Okay, napakaliit ng mundo. Si Jenine? Yung Ate ni K
elly na nakilala ko last year ay kakilala ni Wayne? Okay. Medyo nawindang ako, p
ero hindi ko na pinahalata. Mas nangibabaw pa rin ang pagkadismaya ko kay Dustin
.
“How are you, Wayne?”
“A…ayos lang ako,” sagot ni Wayne at hindi ko alam kung bakit pinatong niya pa ang kan
ang kamay niya sa braso ko. Napaigtad tuloy ako. At dun lang ako napansin ni Jen
ine.
“Oh!” Mukhang nasurprise din siya. “Diba ikaw si… Uhm, ikaw yung tumulong sa kapatid ko
last year? What’s your name again?”
Magsasalita pa lang sana ako nang sumingit si Wayne.
“Kaibigan ko… Si Chloe.”
“Small world it is!” Medyo hindi ako nakapaghanda sa pagbeso niya sa akin. Natigilan
tuloy ako. Parang napako ang mga paa ko sa ginawa niyang yun. “Nice to meet you a
gain, Chloe. I’m Jenine, remember?”
“Y-yeah…”
“Uhm… J-Jenine, una na kami ha? Kailangan na kasing umuwi ni Chloe. Gabi na…” Sabat ni W
ayne at diniinan niya pa ang hawak sa balikat ko. “Nice to meet you again.” At dun n
a ako tinangay ni Wayne palabas ng lobby.
Dug. Dug. Dug. Dug.
Yung pabango sa handkerchief. Yung pabango ng bedsheet. Yung pabango ni Jenine.
Floral… Perfume… Pare-parehas…
No, napaparanoid lang ako. Pagod lang ito. Nagkataon lang siguro yun. Hindi ko n
a dapat itong problemahin pa.
-A/N: Sabi ko, next year pa ang update pero hindi ko natiis. Huwag niyo lang akon
g ipressure para magkasundo tayo guys ha? Kailangan ko nang tapusin ito sa Janua
ry. Bukas ulit.
**************************************
~34~ What Makes You Busy
**************************************
~34~ WHAT MAKES HIM BUSY
CHLOE’S POV
Kahit anong pilit ko sa sarili ko na hindi problemahin ang mga kutob ko, pilit p
a ring sumiksik sa akin ang mga posibilidad na maaaring tama ang hinala ko. Pero
, posible nga ba talaga na magkakilala sina Jenine at Dustin? Kung sabagay, hind
i yun imposible lalong-lalo na may mutual friends sila na si Wayne.
Teka, bakit ko nga ba pinaghihinalaan si Jenine? Kung tutuusin, si Dustin dapat
ang iniisip ko ngayon. Siya lang dapat ang isipin ko… Alam ko at nararamdaman kong
may maling nangyayari. Dati naman, lagi akong pinagtutuunan ng atensyon at oras
ni Dustin. Ano bang pinagkakaabalahan niya ngayon? Ang daming tanong na sumisik
sik sa utak ko ngayon. Ni hindi man lang ako nakatulog ng maayos kagabi dahil du
n. Ni hindi
man lang siya nagtext o tumawag sa akin kagabi para itanong kung
sa akin nga ba nanggaling ang mga regalo na nandun sa pad niya eh.
Phone rings…
Naputol ang pag-iisip ko nang biglang magring ang phone ko. Nandito ako ngayon s
a terraist ng kwarto ko, kumakain ng miryenda. Buong araw lang ako nandito. Wala
ng magawa eh. And speaking off, ayan na, sa wakas, nagparamdam din.
“Hello?” Walang ganang bati ko.
[“Good afternoon, mhine.”]
“Oh?”

[“Sungit mo.”]
“Wala ako sa mood.” Rolled eyes.
[“Salamat pala… Nagustuhan ko yung mga regalo mo. Hindi ka na dapat nag-abala pa.”]
Bumuntong-hininga ako. Bakit parang ayoko siyang makausap ngayon? Umiinit lang a
ng ulo ko. Ugh, baka PMS lang. Sheez. Kalma…
“Dustin…”
Narinig ko pa ang mga ingay sa kabilang linya. Mukhang nasa labas siya ngayon. N
aririnig kong may mga sasakyan eh.
[“Hmm?”]
“Gusto kitang makausap. Pwede ka ba mamaya? Punta ka dito sa bahay.”
[“Uhh… Mhine, pwedeng bukas nalang? May aasikasuhin pa ako mamaya eh. I promise I’ll m
ake it up to you tomorrow. Hindi lang talaga ako pwede ngayon.”]
Tumayo ako at sumandal sa railings. Pinagmasdan ko lang ang kalsada sa harapan k
o. Ang tahimik. Sa pangalawang pagkakataon, nadismaya na naman ako sa kanya. Ano
bang pinagkakaabalahan niya ngayon?
[“Mhine… Sorry na. Bawi ako bukas.”]
“Lagi namang ganyan eh.”
Katahimikan. Wala ni isang nagsalita sa aming dalawa sa loob ng ilang segundo. A
yokong mag-isip ng kung anong masama sa kanya, pero bakit siya itong nagbibigay
sa akin ng dahilan para gawin yun?
[“I’m sorry…”]
Ngumiti ako ng mapait. Sorry, puro ka nalang sorry. “Oo na. Bukas nalang. Pumunta
ka dito sa bahay.”
[“Huwag na masungit, mhine. I love you…”]
Malalim na buntong-hininga. “Okay,” and I hung up.
Hindi ko alam kung ilang minuto na akong nakatitig lang sa phone ko. Hindi ako m
apakali. Marami talagang sumsanggi sa isip ko. Sana naman napaparanoid lang ako.
“CHLOE!”
Tumingin ako sa baba. Dun sa may kalsada sa harapan ng bahay namin. Nakita ko si
Warren na nakaupo sa bike. Nakangiti lang siya sa akin kaya nginitian ko rin si
ya ng pilit.
“Kamusta?!”
“Ayos lang ako, Warren. Nag-i-stroll ka?” Medyo malakas ang boses ko para marinig ni
ya sa baba.
“Oo. Gusto mong sumama? Tamang pagpapapawis lang.”
Napangiti ako. This time, hindi na yung pilit. Kailangan kong libangin ang saril
i ko. Hindi dapat ako nagmumukmok dito. Kung ano-ano tuloy naiisip ko.
“Sure! Wait lang. Magbibihis lang ako!”
***
Nung una, paikot-ikot lang kami sa loob ng subdivision namin. Medyo may kalakiha
n at kalawakan din naman ang lugar kaya enjoy mag-bike. Pero kalaunan, lumabas n
a rin kami at iniexplore ang buong lugar hanggang sa mapadpad kami dito sa playg
round. Wala nang gaanong tao, dahil magdidilim na. Matagal-tagal din pala kaming
nagbike ni Warren, hindi ko man lang namalayan.
“Maganda rin pa lang mag-bike sa hapon?”
“Oo. Kapag kasi sa umaga, naaabutan na ako ng pagtirik ng araw. Ayun, sobrang init
naman kapag napawisan ako,” inihinto ni Warren ang bike niya sa gilid ng bench ka
ya inihinto ko rin ang bike ko. “Yung iba nga dyan, sa gabi pa nagja-jogging eh.”
“Kung sabagay,” sagot ko at umupo na ako dun sa bench katabi niya. “Nakakamiss ding ma
g-bike ah. Last summer pa nung huli akong nakapag-bike. Buti nga, marunong pa ak
o ngayon.”
“Busy na rin kasi eh…” Komento niya.
Kung ano-ano lang ang napagkwentuhan namin ni Warren habang nakaupo dun sa bench
. Kamustahan lang ang peg namin. Inabot na kami ng dilim. Minsan nalang kasi kam
i nakakapag-usap nitong lalaking ito. Naging busy na eh. At nalaman ko pang sa s
obrang pagkabusy niya, hindi niya maisingit ang pakikipagdate. Ayan tuloy, wala
pa rin siyang girlfriend.
“Tara, uwi na tayo, Warren?” Tumayo ako at nag-unat unat saglit ng katawan. Panigura

do, sasakit ang buong katawan ko mamaya.
“Huwag muna,” narinig kong sabi niya kaya nilingon ko siya at napa-huh? “Ang mabuti pa
, kumain muna tayo bago tayo umuwi.”
“Saan tayo kakain?”
Ngumiti siya at tumayo na. “Dun sa Pizza Plaza. Balita ko, masarap ang Pizza dun.
Yun nga lang, medyo may kalayuan mula dito. Ano, game ka?”
Hmm… Pwede na rin. Mukhang masarap kumain ng Pizza ngayon.
“May bike naman tayo eh. Libre mo ako!”
“Hahaha! Oo naman. Hindi kita yayayain kung wala akong panlibre. Tara na!”
Medyo may kalayuan nga yung Pizza Plaza na tinutukoy ni Warren. Inabot din yata
kami ng less than 30 minutes sa pagbabike para makarating lang dun, at buti nala
ng pumayag akong sumama dahil mukha ngang masarap ang mga pagkain dito ayon sa m
ga nakadikit na posters ng menu sa glasswalls ng nasabing Pizza parlor.
“Saan natin i-papark itong bike natin, Warren?”
“Dito nalang. Customer din naman tayo. Wala namang sinabing dapat kotse lang ang n
akaparada dito.”
So, ayun nga, pinark namin yung bikes namin sa pavement. Buti nalang, may lock y
ung bikes namin kaya secured naman. Hindi mananakaw.
“Okay na yan, Chloe. Hindi na yan mananakaw. Iwan na natin.”
“Oo na. Wait lang.”
Pagkaharap namin sa direksyon ng entrance ng Pizza Plaza, napatigil ako sa pagla
lakad. Ganun din si Warren. Halos habulin ko na ang hininga ko nang magtama ang
mga paningin namin. Tama ba itong nakikita ko?
“Oh, hi Chloe! Lagi tayong nagkikita ah.”
Si Jenine… Kasama si Dustin.
Bumaba ang tingin ko sa mga kamay nila. Magkahawak ito at mahigpit pa ang pagkak
akapit sa bawat isa.
Para akong tinakasan ng hangin sa nakita ko…
Hindi ko na namalayan na nakalapit na pala sila sa amin. Sinubukan kong hulihin
ang tingin ni Dustin pero hindi siya makatingin sa akin.
“I’m glad that we me met again. Lagi nalang tayo nagkikita. Oh, diba ikaw din yung k
asama na friend ni Chloe dati nung nawala si Kelly?” masayang sabi pa ni Jenine, p
ero mukhang napansin niya yung expression ko. “Are you okay?”
Kahit anong salita, walang lumabas sa bibig ko. Kung hindi ko pa narinig si Warr
en na bumulong ng sh*t, hindi pa siguro ako makakabalik sa huwisyo ko. Hinawakan
ko lang ang braso ni Warren. Parang alam ko na ang nasa isip niya.
“I…uhmm… fine,” I managed to say and smile a little, “Ka..kain lang sana kami dito. Kaka-s
troll lang namin eh.”
“Oh, that’s good,” komento niya. “Anyway, I’d like you to meet Dustin, my boyfriend. Honey
bee, she’s Chloe. Remember what I told you the last time I visited here? Yung nawa
la si—“
“Yeah, I know her. Let’s go, we better get going,” putol sa kanya ni Dustin at iniwana
n na si Jenine. Mukhang nauna na sa kotse. Dustin, ito ba ang pinagkakaabalahan
mo?
“I’m sorry about my boyfriend. Ganyan talaga yan eh. Wait, magkakilala na kayo ni Du
stin?”
“Hindi,” matabang na sabat ni Warren. “Hindi namin kilala ang boyfriend mo.”
Please, Warren, umalis na tayo dito. Gustong-gusto ko yung sabihin sa kanya pero
hindi ko magawa. Napipipi ako.
“Oh, is that so? Akala ko, kilala niyo. Sige, una na ako. Baka iwan na ako ni Dust
in,” tinignan niya pa ako at nginitian. “I really want to be friends with you. Sana
hindi ito ang huling pagkikita natin.”
***
Sana iyon na ang huling pagkikita natin. Ayoko siyang maging kaibigan. Paano ko
kakaibiganin ang girlfriend ng boyfriend ko? Ito na… tama na nga ang mga hinala ko
. Nakakainis. Nakakairita. Nakakabwsit. Nakakaleche. Nakakadismaya.
“Chloe…”

Kanina pa kami nandito sa labas ng bahay namin, nakaupo sa pavement. Nakayakap l
ang ako sa mga hita ko habang nakatulala sa semento. Nawalan na ako ng ganang ku
main.
“Chloe, nag-aalala na ako sayo. Pwede ka namang umiyak eh. Huwag mong itago yan. H
uwag kang mahiya sa akin.”
Hindi ko pinansin ang sinabi ni Warren. Yumuko lang ako at ipinikit ang mga mata
ko. Ayoko… Ayokong umiyak. Ayoko siyang iyakan. Hindi dapat iniiyakan ang mga gan
ung klaseng lalaki.
“Pinaglaruan niya lang ako,” malamig kong sabi.
Hinaplos ni Warren ang likod ko, pababa at pataas. Paulit-ulit lang, pero hindi
ko yun maramdaman. “Chloe, baka naman—“
“Walang baka baka! Nakita naman ng dalawa nating mata yung eksena kanina. Girlfrie
nd,” diniinan ko ang pagkasabi ko sa salitang yun, “Girlfriend niya si Jenine. Ni hi
ndi man lang niya dineny. Magkahawak pa ang mga kamay nila. Tss… Hindi pa makating
in sa akin ng diretso.”
Nagpakawala ako ng malalim na hininga. Parang may bumabara na kung anumang matig
as na bagay sa dibdib ko. Masakit.
“Ilang oras na ba tayong nandito, Warren? Alas-diyes na yata pero hindi man lang s
iya tumatawag sa akin. Sana… kahit konting explanation lang, may marinig ako galin
g sa kanya. M-malay mo, pinagtitripan niya lang ako.”
“Chloe, kung ako sayo, kausapin mo nalang muna ng masinsinan si Dustin. Baka may d
ahilan lang siya,” ipinatong niya ang palad niya sa ulo ko at bahagyang ginulo ang
buhok ko, “Kapag inamin niyang gin@go ka lang niya, tumakbo ka lang sa akin. Akon
g bahala sayo… Hindi dapat inaapi ang isang Chloe Chanelle Mendez. Palaban ka diba
?”
Palaban nga ba? Bakit hindi man lang ako nakakilos kanina sa harapan ni Jenine?
“Wala akong laban dun, Warren. Maganda siya… Eh ako? Parang ‘di naman.”
“Sus,” tinapik-tapik pa niya ang balikat ko, “Maganda ka. Ang magsabing pangit ka, bub
uhusan ko ng kumukulong mantika.”
Natawa ako ng mahina sa sinabi niya. Pasalamat talaga ako kay Warren dahil kundi
dahil sa kanya, baka nandun pa rin ako sa harapan ng Pizza Plaza na yun, nagmum
ukmok.
“Sigurado ka bang hindi ka iiyak? Ilabas mo lang, hanggang nandito pa ako.”
Tumayo na ako at tinignan siya. Ngumiti ako ng maliit at iniling ang ulo ko. “Yung
luha ko? Mahal ‘to. Iiyakan ko lang yung mga deserving na tao.” Inhaled. Exhaled. “Sa
ngayon, kailangan kong maging open-minded para kay Dustin. Baka nga may dahilan
siya kaya niya ito nagawa diba? Kailangan muna naming mag-usap.”
Bigyan mo lang ako ng valid reasons, Dustin, iintindihin kita. Alam kong hindi m
o ako sasaktan sa walang kwentang dahilan…
--A/N: Sa January ng ang UD ha? Sisiguraduhin kong magiging thrilling na ang mga k
aganapan dito :) MERRY CHRISTMAS GUYS!
**************************************
~35~ Diversion
**************************************
~35~ DIVERSION
DUSTIN’S POV
My head is really f-cked up. I do not know what to do first. Pagkatapos magkrus
ang mga landas namin nina Jenine at Chloe, pakiramdam ko, tinakasan ako ng dugo
sa buong katawan ko. Unexpectedly, Chloe never did questioned me about what she
witnessed last night. Sa pagkakakilala ko sa kanya, siya yung tipo ng tao na sob
rang impulsive at palaban, pero bat wala man lang siyang ginawa kagabi?
“ANO?! Pinagsabay mo silang dalawa?!”
“Tsk.”
“Isa ka rin pa lang g-ago, Dustin.”

For now, I need someone to talk to that’s why I called Wayne to come over my unit,
but instead of having a companion, he kept on nagging the hell out of me since
the first minute he stepped in here. Well, I deserve it anyway.
“Hoy, Dustin!” He sat next to me on the couch and gave me a frown. “Hindi ko inaasahan
na magagawa mo ito. Sa pagkakakilala ko sayo, hindi ka naman mahilig mangbabae.
Eh anong nangyari sayo ngayon?”
I looked away and gulped my beer. Ano nga bang nangyari sa akin? Bakit ko nga ba
‘to nagawa?
“T@ng!na, Dustin. Kawawa yung dalawa,” dagdag sermon niya. “Napakabait ni Jenine para
lokohin mo. Si Chloe naman, walang kinalaman dito, dinamay mo pa. Ang masaklap p
a, wala silang alam na niloloko mo silang dalawa. Aba, eh kung kapatid ko lang a
ng isa sa kanila, sasamain ka talaga sa akin eh!”
“Tsk… Tinawagan kita para may makausap ako. Hindi para sermunan ako, Wayne.”
“G-ago,” he hissed as he threw a few chips on my face. “Kailangan mo ng sermon. Hindi
ka na nga nasesermunan ng tatay mo, ayaw mo pang magpasermon sa akin. Kaya ka na
mimihasa eh.”
I didn’t retort at his statement. He’s got a point there. I hate being scolded that’s
why I chose to live away from home. Siguro, kulang nga ako sa sermon. Akala ko k
asi, alam ko na ang tama sa mali, pero bakit ko pa ginawa ang kaga-guhan na ito
kung alam ko namang sa una pa lang mali na ito?
“Matanong lang kita Jimenez, paano ba ‘to nangyari? Knowing you, parang imposible eh
.”
Tumayo ako at dumantay sa railings ng veranda ng pad ko. Hindi agad ako nakasago
t dahil hindi rin ako sigurado sa rason ko. Paano nga ba ‘to nangyari?
“Last year…” panimula ko. “Nagkalabuan kami ni Jenine nung summer. Wala kaming commun
ication hanggang sa mag-umpisa ang semester. Sabi ko sa sarili ko, parang wala n
ang patutunguhan ang relasyon namin dahil ilang buwan na kaming hindi nakakapagusap.”
Nagpakawala ako ng buntong-hininga bago ako lumagok ulit sa beer ko.
“—Hinintay ko ang e-mail, text, o calls mula sa kanya pero hindi na siya nagparamdam
. Naisip ko, naghihintay lang yata ako para sa wala. That was when Chloe came in
to my life… We became close friends until one day, I found out something about her
. Dahil dun, naging interesado ako sa kanya. Okay, ang totoo nyan… Ginawa ko lang
siyang diversion.”
“Diversion?”
I nodded at his question. “Diversion… I’ve used her. Dinivert ko lang yung nararamdama
n ko para kay Jenine kay Chloe. Ginamit ko lang siya para makalimutan ko si Jeni
ne.”
Tinabihan ako ni Wayne sa railings. Mula sa gilid ng mga mata ko, alam kong naka
tingin lang siya sa akin. Siya ang pinakamatalik kong kaibigan pero ni isang bes
es, hindi ko ito nasabi sa kanya. Ngayon lang.
“Mukhang naiintindihan ko na ang nangyari,” sabi niya.
“Month of June nung inumpisahan kong ligawan si Chloe. Month of July naman dumatin
g si Jenine kasama ang pamilya niya dito sa Pilipinas para umattend ng engagemen
t party ni Thunder. Pinaliwanag niya sa akin kung bakit hindi siya nagparamdam s
a akin. Nagka-crisis pala sila sa U.S. At dahil mahal ko siya, tinanggap ko ulit
siya,” I paused and chuckled coldly at myself. “Pero tinuloy ko pa rin ang panlilig
aw kay Chloe, dahil alam kong pag umalis si Jenine, ma-bobore ulit ako sa kakahi
ntay sa girlfriend ko.”
That’s the truth. I know it’s insane yet I still wanted to keep Chloe for myself.
“Sinadya mong gawin ito? Loko ka!”
“I know… I know,” I retorted coldly. “Eventually, after few months, I realized then that
I’m falling for her. Hindi ko na inalam kung bakit, paano, o kailan pa ito nangya
ri. Basta ang nasa isip ko lang, ayokong magtapos ang araw na hindi siya nakikit
a o nakakausap man lang. Mahal ko na nga siya…”
Sumimangot ako nang suntukin ako ni Wayne sa kaliwang braso ko. Mahina lang yun,
pero sapat na para maitulak ako sa pagkakasandal ko sa railings.
“Eh paano si Jenine?”
“Si Jenine?” I pursed my lips, thinking of what to retort. “Mahal ko rin siya, pero ma
hirap dahil malayo siya sa akin.”

“Shet, dude! Ikaw na ang mapagmahal! Ang siba mo naman. Kung ako nga, single eh. I
kaw naman dyan, dala-dalawa ang girlfriend? Grabe, lakas ng dating mo!” Sarkastiko
niyang komento. Kung normal na sitwasyon lang ito, baka nasapak ko na siya. Per
o dahil may punto siya, mas pinili ko nalang na manahimik. “Anak ng tupa! Tatahi-t
ahimik ka dyan, yun pala, may ganyang galawan ka pala!”
“Tss...”
“Anyway, matanong ko lang,”sinandal niya ang likod niya sa railings saka siya humara
p sa akin, “Mahal mo silang dalawa, pero hindi naman tama yun, dude. One at a time
lang. Kaya, kung papapiliin kita… Well, kailangan mo talagang gawin yun. Sino ang
mas gusto mong makasama? Ay, mali! Sino pala ang mas mahal mo? Si Jenine o si C
hloe?”
SILENCE…
Natahimik ako. Nabato ako sa tanong niya. Sa ngayon, hindi ko pa alam ang sagot
sa tanong na yan. Matagal ko nang itinatanong yan sa sarili ko pero hindi ko pa
makuha ang kasagutan.
Mahal ko si Jenine. Hindi ako magtitiis ng halos apat na taon sa malayuang relas
yon kung hindi ko siya ganun kamahal.
Mahal ko rin si Chloe. Siya yung tipo ng babae na mahirap pakawalan. She’s one in
a million.
I took few deep breaths as I headed to the door. Aalis ako.
“Dustin, saan ka pupunta?” Sinundan ako ni Wayne hanggang sa makalapit ako sa pintua
n ng unit ko. “Oy, tamo ‘to! Saan ka pupunta?”
“To the girl I love the least…”
CHLOE’S POV
“Alam mo, Warren, hindi man ako maayos ngayon, kaya ko namang dalhin ang sarili ko
. Huwag mo kong intindihin,” sagot ko sa kanya habang pinuputol ko yung mga kuko k
o sa paa.
For sure, nag-aalala lang siya sa akin dahil sa nangyari kagabi kaya niya ako pi
nuntahan dito sa bahay ngayon. Naku, si Warren talaga. Anong akala niya sa akin,
baby? -__“May napanuod kasi ako sa TV kanina. Isang brokenhearted na babae, lumalaklak ng m
uriatic acid. Kaya ayun, naalarma ako. May kaibigan din akong brokenhearted eh.”
Tumingin ako sa kanya at ngumiwi. Hindi ko alam kung seryoso ba siya o nagbibiro
lang ayon sa tono ng pananalita niya. Sa mukha naman niya, mukhang inosente nam
an. Tch.
“Warren, hindi ako t*nga para magpakamatay. Hello! It’s all part of growing up. And
besides, lalaki lang yan. Ang daming lalaki dyan eh! Yung hindi lang good-lookin
g, syempre, yung may good attitude pa. Bata pa ako… Sa katunayan, siya pa lang ang
nag-iisang lalaking naging boyfriend ko. Marami pang darating dyan! At least, I
learned my lesson diba?”
Ngumiti siya kaya ngumiti na rin ako.
“Naks,” tumawa siya ng alanganin. “Speechless. Tama ka.”
Tinignan ko siya ng may hint ng pagyayabang. “Oh diba? Edi, bilib ka na ngayon sa
akin?”
Umupo siya sa tabi ko sa gilid ng pool, saka niya ako tinignan sa mukha. “Para kan
g sira. Nagnenail cutter ka sa gilid ng pool? Malalaglag yang kuko mo sa tubig!”
“Yaan mo na. Hindi naman ako nagsuswimming dyan,” bumalik na ako sa pagputol ng kuko
ko nang may maalala ako. “Next week na ang fiesta sa Sitio Maligaya diba?”
“Oo, pero hindi ako makakapunta. May aattendan akong binyag sa Baguio eh.”
“Ako rin. Wala na kaming matutuluyan dun diba? Nasunog yung bahay namin.”
Phone beeps…
Sabay kaming tumingin ni Warren sa phone ko na nakalapag sa damuhan. Hindi ko al
am kung bakit pero nagkaroon ako ng alinlangan na damputin ang phone ko. Kinabah
an ako bigla. Paano kung siya ang nagtext? Hindi pa ako handang harapin siya mat
apos ang nangyari kagabi, pero kailangan naming mag-usap.
“May nagtext, Chloe.”
Inabot ko mula kay Warren ang phone ko. Medyo huminga muna ako ng malalim bago k

o buksan ang unread message at tama nga ako. Siya nga.
|Chloe, usap tayo. Nandito ako sa playground.|
***
“Salamat sa paghatid, Warren.”
“Wala yun. Text mo lang ako kapag tapos na kayong mag-usap. Sa palagay ko, nahi
hiya ‘yang mokong na yan na magpunta sa bahay niyo kaya dito ka niya niyayang maki
pag-usap. Tiyak, ‘di ka na niya ihahatid sa bahay. Gabi na pa naman.”
Nginitian ko lang siya at sinaluduhan. “Aye, aye, Sir. Well, don’t worry, hindi na a
ko magugulat sa kung ano pa mang sasabihin niya. Aware na ako diba?”
He messed my hair like a kid. “Text mo lang ako kung magpapasundo ka na. Gagala la
ng ako.”
Pinagmasdan ko lang na kumaripas ng takbo ang sinasakyang motorbike ni Warren. T
hankful pa rin ako dahil kahit wala ang mga bestfriends ko, may isa namang natir
ang tao na umaalalay sa akin.
Nakailang buntong-hininga ako habang hinahanap si Dustin sa buong playground. Sa
mga oras na ito, wala ng masyadong tao, at tanging mga post lights nalang ang n
agpapailaw sa buong paligid.
Dumoble ang kabang nararamdaman ko nang matanaw ko siya na nakaupo sa hagdanan n
g slide. Nakayuko lang siya at mukhang malalim ang iniisip. For the nth time, I
took a deep breath before walking towards him. Huminto ako sa harapan niya, kaya
naman inangat niya ang ulo niya para tignan ako.
“D-Dustin…”
Sinubukan kong tawagin ang pangalan niya na hindi nauutal, pero nabigo ako. Yung
tingin niya, winawala ako sa konsentrasyon. Parang nanghihigop.
“Dito ka maupo,” umusog siya ng kaunti sa kanan pagkatapos ay pinagpagan niya ng mah
ina ang kaliwa niya, signal na dun ako umupo. “Tara dito, Chloe.”
Iniling ko ng bahagya ang ulo ko at naglakad palapit sa swing sa bandang kaliwa.
“Dito nalang ako,” umupo ako at tinignan siya. “Ayoko ng paligoy-ligoy, Dustin. Kung
pag-uusapan natin ang tungkol sa nangyari kagabi, mag-umpisa ka nang magpaliwana
g. Makikinig lang ako.”
Nagsimula na akong iduyan ang sarili ko. Kagaya ng sabi ko kay Warren, handa na
ako sa posibleng sasabihin ni Dustin. Gusto ko lang ng clarification. Gusto ko l
ang malaman ang totoo. Ayokong magmukhang t*nga na walang alam sa nangyayari.
“Sorry…”
Isang salita lang yun, pero pakiramdam ko, huminto ang paghinga ko. Sorry? Sorry
para saan? Gusto kong malaman kung bakit. Gusto kong malaman ang lahat-lahat.
“I’m sorry for fooling you. I’m sorry for everything.”
Hindi ako umimik. Hinihintay ko ang buong paliwanag niya. Ni hindi ako makatingi
n sa kanya, dahil baka kapag tinignan ko siya, tumulo lang ang luha ko. Mas pini
li ko nalang na yumuko at tignan ang mga paa ko ng sa ganun ay matakpan ng buhok
ko ang buong mukha ko.
“Bago naging tayo, girlfriend ko na si Jenine. Niligawan kita kahit na may girlfri
end ako.”
“B..bakit?” Sinubukan kong pigilan ang panginginig ng mga labi ko, pero hindi ko mag
awa. Akala ko, handa na ako, pero bakit mas dumoble ang sakit? “Bakit mo ako… niloko
? S-sinadaya mo ba ito, Dustin?”
Pasimple kong pinunasan ang luha sa gilid ng mata ko. Ayokong ipakita sa kanya n
a umiiyak ako. Kapag pinakita ko yun, ibig sabihin nun, talo ako.
“Sorry, I just used you.”
Napapikit nalang ako sa narinig ko. Sa pagkakakilala ko kay Dustin, alam kong co
ld siya. Ibig sabihin lang nun, hindi mo mababasa ang kung anumang expression sa
mukha niya. Hindi ko tuloy alam kung nagsisinungaling lang siya o nagsasabi ba
ng totoo.
“8 months, Dustin. 8 months mo na akong niloloko…” Mahina pero maddin na sabi ko. Tuma

yo ako at hinarap siya. “Nakakainis ka. Napakaplastic mo. So, ang ibig mong sabihi
n, puro kasinungalingan lang ang lahat ng sinabi mo sa nanay ko? Pati na rin sa
akin at sa mga kaibigan ko?”
Bumaba siya mula sa hagdan at humakbang palapit sa akin. Umatras naman ako ng da
lawang hakbang palayo sa kanya. As usual, wala pa ring nababakas na expression s
a mukha niya.
“That’s why I’m sorry… I didn’t intend to hurt you, Chloe. Perhaps, I intended to fool you
for my own sake.
Ginawa ko ‘to dahil namimiss ko lang si Jenine.”
Nanlambot ang mga tuhod ko sa sinabi niya. Gusto kong kumapit sa kung saan pero
mas pinili ko nalang na ikuyom ang dalawang kamao ko sa gilid ko. Paano niya ‘to n
asasabi sa akin ng diretso? Wala talaga siyang pakialam kahit na masaktan ako.
“K-kahit konti… Kahit konti, hindi mo ba ako minahal, Dustin?”
Nakatitig lang siya ng diretso sa mga mata ko. Matagal siyang hindi nakasagot, p
ero sapat na yung pag-iling ng ulo niya para maintindihan ko ang katotohanan.
“I was just… bored.”
Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Sinabi niya yun ng diretso, pero alam kong hi
ndi yun totoo. Nararamdaman ko yun.
“B..bored?”
“You know me, Chloe,” tumalikod siya sa direksyon ko at nagpamulsa. “I easily get bore
d. Don’t you understand that everything was just for my entertainment? I was bored
and yet you kept me entertained. Thanks for everything but we have to end this.
Si Jenine ang mahal ko… Sorry.”
Hindi ko na namalayan na naglakad na siya palayo sa akin. Pinagmasdan ko lang si
ya at umasang lilingunin niya pa ako. Pero may mababago ba kung lingunin man niy
a ako? Wala.
“Iiwan mo rin naman pala ako, kung ano-ano pang masasakit na salita ang sinabi mo.
Walangya ka talaga, Dustin. Pagsisisihan mo ‘tong g-ago ka… Hindi ka kawalan,” bulong
ko sa sarili ko at dun na ako nagpakawala ng hikbi. Last na ‘to. Hindi ko na yun
iiyakan. Last na to. Entertainment pala ah… Siguro nga, ito na talaga ng katapusa
n ng istorya naming dalawa.
--A/N: Ayoko ng rude comment. May nabasa ako na pepektusan ako kapag hindi pa ako
nag-update. Ayoko ng ganyan. Please. -__- Anyway, bukas ulit. Dalawang UD bukas.
HAPPY NEW YEAR!
**************************************
~36~ Online Stalking
**************************************
~36~ ONLINE STALKING
CHLOE’S POV
First week of April. Medyo hectic ang schedule ko. Una, wedding chuvaness ni Kay
e Anne. Hindi ko na ieelaborate ang nangyari sa mga nagdaang araw. Basta, ang ma
sasabi ko lang, kahit na missing in actions ang mga bestfriends ko, hindi ko nam
an hinahayaan ang sarili ko na mabored.
“Chloe, ano ba ‘yang ginagawa mo?”
“Interior design po ng pad ko.”
“Pad? At kailan ka pa nagka-pad?”
“Momsie naman po~ Future pad ko yan.”
Ilang araw na ba ang nakalipas simula nang nangyari sa amin ni Dustin? Hmm, more
than a week na rin yata. At dahil, ayokong maging bitter, ginugol ko nalang ang
oras ko sa pagdodrawing ng design ng pad ko kuno. Ayaw naman akong payagan ni M
omsie na magsarili eh… Wala na nga naman si Kuya dito sa Pinas, pati ba naman ako
lalayo sa kanya? May point naman siya dun. Hindi ko yata kayang mag-isa.
“Oh, kain lang ng kain,” nilapag ni Momsie yung potato salad na ginawa niya kaya ayu
n, nilantakan ko na agad. “Lumalakas ang kain mo, Cha. Nagpapataba ka ba?”

Nginitian ko lang si Momsie. “Kapag bakasyon talaga, Momsie, masarap kumain. Walan
g magawa eh.”
“Oo nga naman. Nga pala, Chloe, bakit ‘di na nagagawi dito ang boyfriend mo? Ni hind
i ka yata lumalabas kasama niya lately.”
At dahil sa tanong ni Momsie, nabilaukan ako. Automatiko ba namang bumara yung k
inakain ko sa lalamunan ko eh. Halos maluha-luha na ako habang umiinom ng tubig.
Shemay! Ang hirap ma-choke!
Nung maayos na ako, saka ko tinignan si Momsie. Obviously, hindi niya alam na br
eak na kami ni Dustin. Ayoko lang sabihin sa kanya. Maybe soon masabi ko, pero h
indi muna ngayon. Ayokong sabihan niya ako ng; ‘See? Dapat si Warren ang pinili mo’
o ‘Kaya pala may kakaiba sayo. Brokenhearted ka pala’. Mga ganun. Judgemental pa nam
an ang aking nanay. Ayokong pinapamukha sa akin na sawi ako. Gusto ko, easy easy
lang. Chill chill lang… :3
“Momsie, huwag mo na nga pong isipin yun… Nga pala, ang sarap po ng luto mo!” Pag-iiba
ko ng topic. Ngumiti naman siya na parang kinikilig. “Hindi po ba uuwi sina Dad d
ito ngayong summer?”
“Uuwi yun. Basta sabi niya ngayong April ang uwi niya.”
“Nice~ Pakisabi po, pasalubong ha?!”
“Ikaw talaga. Syempre, magdadala yun. Magfamily reunion tayong Mendez clan eh…”
Puro chikahan lang kami ni Momsie habang kumakain ng miryenda. In fairness, nada
dalas na nga ang pagkain ko. Madalas na kasi akong ginugutom. Enebeyen. Tataba y
ata ako ngayong summer.
“Hi po!”
Nilingon namin ang bumati. Uh, si Warren pala. May dala-dalang Tupperware. Ano k
aya ang dala niyang pagkain this time? Palagi kasi siya nagdadala ng pagkain dit
o. Kung hindi siya ang nagluto, yung Mommy naman niya. Well, sanay na kami. Gany
an daw kasi sa probinsya. Bigayan ng ulam.
“Oh, Warren, napadaan ka?” Si Momsie.
“Pinabibigay po ni Mama. Fresh from the oven… Apple Pie,” pagkasabi niya nun ay tinang
gal niya yung takip ng Tupperware. Naamoy ko tuloy yung bango ng Apple Pie. Yum.
“Masarap po yan… Si Mama ang nagluto eh.”
“Wow…”
“Mukhang masarap nga.”
Dahil at home naman si Warren sa bahay namin, umupo na siya sa tabi ko. At ayun,
sinimulan na naming tikman yung dala niyang pagkain. In fairness, masarap nga.
Sa sobrang sarap nga, nagreklamo pa si Momsie na bitin. Si Momsie talaga >.<
“Kung magdadala ka ng ganitong klaseng pagkain, pakisabi sa mama mo na, dagdagan n
aman. Hanggang lalamunan lang eh…”
“Hahaha! Yaan mo po, Tita, next time, dadagdagan ko.”
“Osya, dyan muna kayo. Bibigyan ko rin ng potato salad ang Mama mo.”
Natatawa nalang kami ni Warren nang maiwan na kami ni Momsie dito sa dining tabl
e. Si Warren, tinitikman naman ang luto ni Momsie. Kaya naman pala magbestfriend
s ang mga Mama namin, parehas pa lang magagaling magluto. :)
“Warren…”
“Hmm?”
Uminom muna ako sa juice ko bago ko siya kausapin ulit. “Uuwi ka ba sa Sitio Malig
aya? Bukas na ang fiesta dun ah. Gusto ko sanang pumunta kaso wala naman akong m
atutuluyan.”
“Bukas na ang punta ko sa Baguio eh. Hindi ako makakauwi…”
“Ay, oo nga pala,” nakalimutan ko yun ah. May binyag nga pala siyang pupuntahan.
“Mag-a-out of town akong mag-isa. Gusto mo bang sumama? Nakakabagot kung mag-isa l
ang ako.”
Tumaas ang dalawang kilay ko sa sinabi niya. Niyayaya niya ba akong sumama dun?
As in, kaming dalawa lang?
“Pwede ba? Baka nakakahiya sa pupuntahan mo. Hindi naman ako invited eh.”
Ngumiti lang siya sa akin at umiling. “Hindi yan. Sa hotel naman ako mag-i-stay eh
. Kung sasama ka, mag-e-extend ako ng araw dun. Kung mag-isa ako, uuwi rin ako k
inabukasan. Ano, sama ka? Gala lang tayo dun.”
Wala naman sigurong masama kung sasama ako. Besides, nababagot na ako dito sa ba
hay. Mas maganda siguro kung mag-a-out of town ako kasama niya. Mapagkakatiwalaa

n naman si Warren eh.
Napapalakpak nalang ako satuwa. “Sure! Sasama ako. Gusto kong pumunta sa Burnham P
ark. Hihihi!”
“Bunrham Park? Baguio City?” Biglang sumulpot si Momsie na may dala-dalang food cont
ainer at pinagkunutan kami ng noo. “Pupunta kayo dun?”
“Yes, Tita. Pwede ko po ba siyang isama? May pupuntahan po kasi akong binyag dun.
Magbabakasyon na rin po ako ng ilang araw dun,” sagot ni Warren. “Pwede po ba?”
Mapanuring lumapit sa akin ang tingin ni Momsie. “Payag naman ako. Ang concerned k
o lang ay ang boyfriend mo, Cha-Cha. Sa kanya ka magpaalam…”
Mula sa gilid ng mata ko, nakita ko si Warren na nakatingin sa akin. Yung tingin
niya, parang nagsasabing ‘hindi pa ba niya alam?’, kaya ngumiti lang ako ng pilit s
a kanya bilang pagsagot. Siya pa lang kasi ang nakakaalam na opisyal na kaming t
apos ni Dustin.
Tumikhim muna siya bago balingan ulit si Momsie. “Tita, tingin ko naman—“
“Momsie, ayos lang po kay Dustin yun!” Sabat ko, pagkatapos ay tinignan ko ng makahu
lugan si Warren. Buti naman, nagets niya yung tingin ko kaya tumahimik at napail
ing nalang siya ng ulo. “Momsie, okay lang po ba? Bukas po ang alis namin.”
“Fine,” kibit-balikat na sagot niya. “Don’t forget to buy strawberries when you get ther
e, okay?”
“Okay po! Yiiee!”
Sorry, Momsie, kung ‘di ko pa masabi sayo. Ayokon iinterrogate mo pa ako tungko
l sa break-up namin :(
***
Pagkatapos naming magmiryenda ay umuwi na si Warren sa kanila dala-dala ang luto
ni Momsie na potato salad. Syempre, bago siya umuwi ay sinampulan niya ako ng s
ermon na kesyo bakit hindi ko sinasabi kay Momsie ang tungkol sa break-up namin
ni Dustin. Haayy… Ayoko pa ngang sabihin! Baka ratratin lang ako ng questions ni M
omsie. >.<
Sa ngayon, nag-online muna ako sa facebook ko. Sana pala, sumama nalang ako kina
Kaye Anne sa Italy. Nababagot na talaga ako sa Pinas, pero on second thought, t
hanks to Warren dahil inimbitahan niya ako na magpunta sa Baguio. Naeexcite tulo
y ako. First time kong makakapunta dun eh.
Nag-i-scroll ako sa newsfeed ko nang biglang mag-pop up sa chatbox ang pangalan
ni Warren.
--Warren: Chloe, bukas ng tanghali tayo aalis ha?
Me: Sinong magdadrive?
Warren: Commute lang tayo. First time ko dun. Hindi ko alam ang daan, at saka an
g hirap pag magdadrive lang. Nakakapagod yun.
Me: Ok, kung sabagay. =) Bus tayo?
Warren: Yep. Wag kang mag-alala. Wifi on-board naman. ‘Di ka mabobore.
Me: Bongga! ^_^
Warren: Sige, out na ako, Chloe. See you tmr.
Me: Babush. :P
--Nung lumabas na sa chatbox na nag-sign out na si Warren, clinick ko na yung [X]
button at nagtype ng status update sa status box. Yaan tayo eh! Status update ka
pag may time.
-Heading to the City of Pines tomorrow with Warren. Excited na ako… :D #Out
-Pagkatapos kong iupdate ang status ko, maglalog-out na sana ako, nang maalala ko
yung relationship status ko. Hanggang ngayon, naka-in a relationship pa rin ako

, pero wala na yung name niya. Gusto ko sana siyang i-unfriend kaso baka lumabas
naman na bitter ako. Haayy… Okay lang. Balang araw, may ibang pangalan ang madidi
kit sa relationship status ko.
Chloe Chanelle Mendez went from in a relationship to single…
DUSTIN’S POV
-Heading to the City of Pines tomorrow with Warren. Excited na ako… :D #Out
-City of Pines? Pupunta siya ng Baguio kasama si Warren? Anong gagawin nila dun?
“Honeybee… Hello! Nakikinig ka ba sa akin?”
From the iPad, my attention turned to Jenine. She’s still busy scrolling on her ow
n iPad.
“Sorry, what were you saying?”
She frowned at my mind absence, but eventually smiled at me. “You were not paying
attention. Ano ba ‘yang binabasa mo?”
“Nothing,” I retorted coldly as usual. “Ano bang tinatanong mo?”
She got up from my bed and sat on the center table infront of me. “I’m torn between
Cebu and Bohol… Where do you think is better to visit?” She showed me the pictures o
n her iPad. “Saan ba, Dustin?”
Now I remember what we’re up to right now. She wants to go out-of-town with me. Wh
y am I not even paying attention to her?
“Babe, mas maganda siguro kung sa… Baguio nalang?” I suggested out of nowhere, more-li
kely absent-mindedly.
She just stared at me smilingly. “Good idea! Why not Baguio right? Maganda dun. Ma
lamig…” She stood up and took her phone off her jean’s pocket. “Magpapa-book na ako ng f
light.”
“No, leave it to me.” With the iPad on my grip, I got myself off the couch and kisse
d her on the forehead. “Matulog ka na. Maaga tayo bukas.”
“Ha? Aalis tayo agad bukas ng umaga?”
I nodded my head. “The earlier, the better. Mas magandang maaga tayong makarating
para marami tayong magawa,” and then I headed out of my bedroom.
Dumiretso ako sa sofa sa living room at bumalik na sa facebook ko. These past fe
w days, Jenine always wanted to sleep here in my unit. Palibhasa, nag-aaway lang
sila ng parents niya kapag nasa bahay nila siya. I let her sleep in here anyway
, but we definitely don’t sleep together on one bed.
My eyes settled on the chatbox and I saw Wayne’s name with a green light on it. On
line ang mokong. Needless to say, he’s in Italy with the whole gang for a certain
and confidential reason. As much as I wanted to go with them, I can’t because I ha
d to stay here in the Philippines due to unsettled monkey business.
--Me: Waynepot. What’s up?
Wayne: Okay lang naman. Kaw dyan?
Me: Ayos naman. Hihingi ako ng pabor sayo.
Wayne: Ano yun?
--Pakapalan na ng mukha. Hindi ako mapakali. Baka may maitulong sa akin ang mokong
na ito tungkol dito.
--Me: Chat mo si Chloe.
Wayne: Ha? Bakit? Break na kayo diba?
Me: Oo nga. Wag ka nang magtanong. Chat mo. Tanungin mo kung kamusta na siya pat
i na rin kung anong gagawin niya sa Baguio. Itanong mo na rin kung saang hotel s

ila mag-stay. Pero huwag mong sabihin na pinapatanong ko. Lalagutan kita ng hini
nga kapag ginawa mo yun =___=
Wayne: Labo mo. :3
Me: Gawin mo nalang.
Wayne: Bakit nga?
Me: Concerned lang ako. Ang layo ng Baguio tapos lalaki pa ang kasama niya?
Wayne: Ang sabihin mo, g-ago ka lang talaga. Oo na, bukas nalang. Out na ako eh.
-__--Napabuntong-hininga nalang ako kapag naiisip ko si Chloe. Gusto kong masigurado
kung ayos lang siya. After all, naging parte rin siya ng buhay ko. Gusto ko lang
na bago ako magsettle kay Jenine, nasa mabuting kalagayan naman si Chloe. Conce
rned lang ako.
-A/N: I ll update chapter 37 tonight. Thanks sa mga nagbabasa. :)
**************************************
~37~ The City Of Pines
**************************************
~37~ THE CITY OF PINES
CHLOE’S POV
Gaya ng napag-usapan, after lunch kami pumunta ni Warren sa bus terminal. Good f
or 4 days ang dala kong gamit kasi yun ang bilin sa akin ni Warren. Syempre, as
being gentleman, siya na rin ang nagbitbit ng bag ko. In fairness, wifi on board
nga… At ;di lang yun, may LED screen pa. Hindi nga ako mabobore nito sa byahe.
30 minutes na rin kaming bumbyahe. Nung una, nakatingin lang ako sa bintana. Pin
agmamasdan ko yung dinadaanan naming lugar, pero eventually, na-bore ako kaya ni
labas ko nalang ang tablet ko at nag-online sa facebook. Si Warren? Ito, nasa ta
bi ko, tulog na. Parang kanina lang, nanunuod pa siya ng movie. =______=
Wala pang five minutes, may nag-pop up na sa chatbox ko. Napa-huh? nalang ako na
ng makitang si Wayne ito. Oohh, ang alam ko, kasama niya sina Kaye Anne sa Italy
. Makamusta nga.
--Wayne: Hi, Chloe. :)
Me: Hi Wayne, musta sa Italy? ^.^
Wayne: Ayos naman. Namamasyal sila ngayon. Naiwan naman ako dito sa apartment na
min. Ikaw? Balita ko nasa Baguio ka?
Me: Huh? Paano mo nalaman?
Wayne: Status update. LOL
Me: Oo nga pala. OTW pa lang =) Kasama ko si Warren.
Wayne: Naks. Anong gagawin niyo dun?
Me: Bakasyon at aattend ng binyag…
--Naramdaman kong gumalaw si Warren kaya tinignan ko siya. Tumingin din naman siya
sa akin tapos bumulong siya ng ‘bakit?’ kaya nagkibit-balikat ako.
“Anong ginagawa mo? Gusto mong kumain?” Tanong niya.
“Busog pa ako. Later nalang. Ka-chat ko si Wayne,” sagot ko at binalingan ko na ang
tablet ko. Nabasa ko yung reply niya sa akin; Saan kayo mag-i-stay dun? May mali
it na hotel dyan ang pinsan ko. Baka gusto niyong magstay dun… Isang tawag ko lang
, discounted na kayo.
Oohh, baka wala pa kaming pag-i-stay-an dun. “Uhm, Warren, saang hotel pala tayo m
ag-i-stay?”
“Hindi ko pa alam eh. Bahala na dun. Marami namang pagpipilian dun.”

Pinakita ko sa kanya ang tablet ko. “Sabi ni Wayne, discounted daw tayo kapag dun
tayo mag-i-stay sa hotel ng pinsan niya. Dun nalang kaya tayo?”
Tumango naman siya agad. “Pwede. Itanong mo kung anong address. Baka maligaw tayo…”
“Sige…”
--Me: Sure, thanks, Wayne. Bait mo talaga. =)) Saan ba yan?
Wayne: Meron silang service. Kapag nagpabook ka ng reservations sa kanila, may f
ree service na magsusundo sa inyo sa airport o sa terminal.
Me: Ay, talaga? Sige. Yun nalang. XD
--Buti nalang may suggestion si Wayne. Mukhang hindi mabigat sa bulsa ang pagpunta
namin sa Baguio. :)
***
7:30PM na kami nakarating sa Baguio City. 5 hours lang yung byahe dahil walang t
raffic. Pagka-landing na pagka-landing pa lang ng mga paa ko sa lupa ay nag-inha
le na agad ako ng hangin. Shemay… I can smell the pine trees. Nasa Baguio na talag
a ako!
“Chloe,” humawak si Warren sa braso ko. “Tara, hanapin natin yung service ng hotel?”
“Okay.”
Mabilis naming nahanap ang service ng hotel na paglalagian namin. Dun pa lang ka
si sa terminal, may nakita na agad kaming lalaki na may hawak na placard na may
nakasulat ng ‘Le Pines Hotel’, kaya naman nilapitan na naman siya agad. Almost fifte
en minutes lang ang byahe mula sa terminal papunta sa hotel. Napakaconvenient. I
n fairness, kahit na maliit lang ang hotel na ito, mukha namang malinis at magag
anda ang facilities.
“Chloe, dalawang rooms ba?”
Ngumuso ako sa tanong ni Warren. Two rooms? Pwede namang one room lang pero two
beds. Ganun din naman yun. Mapapamahal pa kapag dalawang room ang kukunin namin.
Ilang araw lang naman kami dito.
“Naniniwala ako na trustworthy ka, Warren,” pabiro kong pinat ang balikat niya. “Hindi
ka naman pervert diba?”
Kumunot ang noo niya. “May tiwala ka sa akin. May respeto naman ako sayo. Ayos lan
g naman kung dalawang rooms ah.”
“Hindi, wag na. One room. Two beds. Hindi naman tayo maglalagi masyado sa kwarto.”
“Tss, ikaw ang bahala. Kunwari ka pa, may crush ka sa akin eh,” bulong niya pa bago
ulit binalingan ang receptionist. Kapal nito! “One room, two beds, please.”
Ang totoo nyan, bukod sa nanghihinayang ako sa pera, ayaw ko rin na mag-isa sa k
warto dahil sikat ang Baguio City sa horror stories or urban legends. Ugh, bakit
ko ba yun iniisip? :/
Pagdating sa hotel room namin, napahanga agad ako sa banyo nito. Yeah, sa banyo.
Sosyal, may bathtub at maganda pa ang shower! Malinis pa ang buong room. Malini
s pa ang mga bed sheets ng dalawang single bed. We get what we pay for ika nga.
Sulit. :D
Nakahiga na ako sa kama ko with my arms and legs wide open nang marinig kong may
tinanong sa akin si Warren.
“Napagod ka sa byahe?”
“Oo, ang hirap ng nakaupo lang ng ilang oras. Ang sarap humiga!”
“Magpahinga muna tayo. Mamaya na tayo kumain, tutal, busog pa naman tayo diba?”
Sure, busog pa naman ako. Kumain kasi kami sa terminal kanina. Pero bakit ganun?
Pagod ako, pero ‘di naman ako makatulog. Ilang minuto na rin akong nakahiga dito
sa kama. Nakatulog nalang si Warren, samantalang ako nakatulala lang sa kisame.
Haaaayyy! Patulugin mo ko, please. :3
Sa tinatagal-tagal ng stare off namin ng malinis na kisame, napagpasyahan kong l
umabas muna ng veranda. For the nth time, napahanga na naman ako sa landscape sa

labas. Parang may mini garden sa baba. Pagtingin ko naman sa kaharap na buildin
g ng hotel namin, napansin kong ‘Le Pines Hotel’ din yun pero nakahiwalay lang.
Sa kakatingin ko sa paligid, may nakita akong kakaiba. Hindi… Mali, nakakagulat pa
la. Nang magtama ang mga paningin namin, automatikong napaatras ako ng isang hak
bang. Yung puso ko, parang tumalbog na palabas ng katawan ko.Tama ba tong nakik
ita ko o naghahallucinate lang ako?
She smiled in amusement when our eyes met and then she waved her hands on me. Sh
*t.
“Chloe?? Wow, you’re here! What a co-incidence!”
Jenine. Don’t tell me, kasama niya si--“Honeybee, look who’s here! Si Chloe oh! Small world talaga! Yay!”
SH*T. Pinaglalaruan ba kami ng tadhana?
DUSTIN’S POV
“Honeybee, look who’s here! Si Chloe oh! Small world talaga! Yay!”
As I heard what Jenine said, I walked to the veranda coolly and looked at where
she’s pointing. Expectedly, it’s her. Hindi ko namang intensyon na magpakita sa kany
a. Heck, gusto ko lang naman siyang tignan mula sa malayo. Hindi ko inaasahan na
magkatapatan pa ang hotel room na pinag-ii-stay-an namin.
“Chloe, kailan pa kayo nandito??” Jenine almost shouted so that Chloe could hear her
. “Kami, kanina lang.”
Chloe smiled faintly, shock still registered her face. “N-ngayon lang din.”
“Nice! Who’s with you?”
To hell with the timing. Warren appeared on the veranda beside her. Katulad sa r
eaksyon ni Chloe, nagulat din siya. F-ck, magkasama sila sa iisang kwarto?
“Oh, you’re with your friend! Hi there. What’s your name again??”
Warren smiled fakingly. “Warren…”
Jenine walked beside me and hugged me by the arm. “Ang pangit tignan na nag-uusap
tayo dito sa verandas natin. Mind if you join us for dinner???”
It took them almost a minute to answer. They gave us a nod and faintedly smiled
at us. I even saw Warren held Chloe’s hand… I sighed annoyingly at the gesture and r
eturned inside the room. That’s when I received a message from Wayne saying; Succe
ss ba? And as a reply, I typed ‘Thanks, dude. Hindi ko nalang sana ‘to pinagawa.’
What an a-sshole he is. Kakahiwalay lang namin, pero umeepal na siya. Wala ba si
yang konsiderasyon?
--A/N: Bitin? Oo, I agree. May update pa naman bukas. Comment kayo ha? Puro kayo h
ighblood hahaha! Buti pa ako, inspired at in-like lol XD Hi sa aking gang sa Yhe
l stories group na tinatawag na J.T.O.G. XD Pinasaya niyo ang araw ko; Eileen,
Mhizie, at Maria Louise. Yiiee~ #SpecialMention kayo!
**************************************
~38~ Over You
**************************************
~38~ OVER YOU
CHLOE’S POV
Shocked. Wala akong masabi sa nangyayari. Bakit sa lahat ng lugar, lagi nalang n
agkukrus ang mga landas namin? Ang layo na nitong Baguio pero nagkita pa rin kam
i. Hindi ko na alam ang gagawin ko, seryoso. Kailangan bang nakakulong nalang ak
o sa bahay buong buhay ko para lang ‘di ko na sila makita??

“Chloe, hayaan mo na. Hindi naman tayo maglalagi palagi dito sa hotel. Susubukan n
ating iwasan sila.”
Kanina, nashock din si Warren sa nakita niya. Pero unlike me, nakarecover naman
agad siya. Baka nga naman nagkataon lang at hindi naman yun imposible dahil hote
l ito ng pinsan ni Wayne na kaibigan pa ni Dustin. May koneksyon ang lahat ng ba
gay. Ugh, sumasakit ang ulo ko sa nangyayari!!
“Kung ayaw mo pala silang makaharap, bakit ka pa pumayag sa dinner kasama sila?”
Minasahe ko ang sentido ko pagkarinig ko sa tanong niya. Hindi ko ineexpect na m
agiging frustrating itong out-of-town namin. “Baka kung anong isipin ni Jenine kap
ag ‘di tayo sumama sa kanila.”
“Parang alam ko na ang nangyayari,” umupo siya sa tabi ko sa kama at pinagmasdan ang
mukha ko. “Si Jenine na galing sa America ay matagal ng girlfriend ni Dustin. Tap
os, niligawan ka niya habang sila pa? Panigurado, walang alam si Jenine tungkol
dito dahil gusto ka niyang maging kaibigan.”
Hindi nalang ako umimik sa sinabi niya. Basta, yumakap nalang ako sa dalawang hi
ta ko habang nakaupo sa kama. Oo, tama siya. Lumalabas na ako yung panira sa rel
asyon nila.
“..At nagkataon pa na si Jenine yung kapatid ng batang naging kaibigan mo nung nak
araan? Langya, Chloe! Parang ang liit naman ng mundo para sa inyong tatlo.”
Buntong-hininga nalang ang naisagot ko. Napakaliit talaga ng mundo.
“Oh, ano? Pupunta pa ba tayo?” Tumayo siya at hinawakan ang pulsuhan ko. “Tara, nandit
o naman ako eh. Hindi ka nag-iisa.”
“Pero—“ Hindi ko na alam kung anong ipapalusot ko. Pumayag na ako eh. “Haaayy, hindi nal
ang sana ako pumayag.”
“Wala na. Pumayag ka na eh,” hinila-hila pa niya ang pulso ko hanggang sa makatayo n
a ako. “Nakakahiya naman kung iindyanin natin sila.”
“Kung sabagay… Wait lang. Mag-aayos lang ako ng sarili ko.”
Pagkabitaw niya sa kamay ko, umupo na ulit ako sa kama at nagbutingting na sa ki
kay kit ko. Suklay dito, suklay doon. Naglagay lang ako ng kaunting powder sa mu
kha, pati na rin ng lip balm. Hindi pa man ako tapos magsuklay ng buhok, narinig
kong may sinabi si Warren na halos nagpawindang sa akin.
“Chloe, willing akong maging boyfriend mo habang nandito tayo sa Baguio… Yun ay kung
papayag ka…”
Literal na napanganga ako sa sinabi niya. Hindi ko halos maigalaw yung kamay ko
dahil sa pagkagulat. Jusme, may mangyayari pa ba sa araw na ito na ikagugulat ko
?? Quota na po eh.
“Chloe…”
Breathe in. Breathe out. “Warren naman, hindi benta ‘yang joke mo,” pinilit kong ngumi
ti pagkaharap ko sa kanya. Napansin ko yung pagkaseryoso ng mukha niya. Uh oh. H
indi ba joke yun?
“Hindi ako nagbibiro.”
Lumunok ako ng laway dahil parang natuyuan yata ako ng lalamunan. Sheez, pinagpa
pawisan tuloy ako ng malamig sa kaba ko.
“W-Warren naman…”
Ngumiti siya. Yung ngiting simple lang. “Habang nandito lang naman tayo sa Baguio.
Aalalayan kita. Sisiguraduhin kong makakalimutan mo yung problema mo habang nan
dito tayo kahit nakikita mo sila.”
Naglakad siya palapit sa akin. Medyo napakurap pa ako nang idikit niya ang kaliw
ang palad niya sa baba ko para iangat ang ulo ko. Ngayon ay sinalubong ko na yun
g mga tingin niya.
“Rest-assured na magiging stress-free ang bakasyon mo. Gusto mo bang maging boyfri
end mo ako?”
Napangiti nalang ako sa huling sinabi niya. Si Warren yung tipo ng lalaki na kum
portableng kasama. Kumbaga, may kuya ka na, may bestfriend ka pa. What more kung
naging boyfriend ko pa siya?
“Thank you, Warren.”
Sapat na yung ngiti ko para malaman niya ang sagot ko sa katanungan niya.

***
Almost 8PM na nang maisipan naming lumabas na sa hotel room namin para pumunta s
a restaurant na nakalocate sa lobby ng mismong hotel. Nasa Entrance pa lang kami
, narinig na agad namin ang boses ni Jenine na tinatawag ang mga pangalan namin.
Kumabog tuloy lalo ang dibdib ko sa sobrang kaba. Geez, Chloe, kumalma ka. Sasa
pakin kita!
“Chloe! Warren! Over here!”
Naramdaman ko yung paghigpit ng hawak ni Warren sa kaliwang kamay ko kaya tinign
an ko siya. Nakangiti lang siya sa akin, samantalang ako, nakangiwi lang. Ninene
rbyos ako eh. :/
“Akong bahala sayo…” Bulong niya bago niya ako hilain palapit sa table nila Jenine. Si
nalubong naman agad ako ni Jenine ng beso, pagkatapos ay umupo na kami sa harapa
n nila.
“Glad you came, guys. Akala ko, ‘di niyo kami sisiputin. Wala naman kasi akong nasab
ing oras ng dinner natin,” sabi ni Jenine sa sweet na boses. “Hi, Chloe, are you and
Warren really friends? Para kasing there s something special sa inyong dalawa e
h.”
Hindi pa man lumalabas sa bibig ko yung sagot ko, umentra na agad si Warren. Nap
akagat-labi nalang tuloy ako.
“Kami na.”
“Oh… Wow,” sambit niya tapos ay tinignan si Dustin sa kaliwa niya. Kagaya ko, hindi ri
n siya makatingin sa akin. “I told you, Dustin. Magboyfriend sila…”
Natigilan ako sa sinabi ni Jenine. Pinag-uusapan ba nila kami?
Naputol ang pag-uusap namin (o kung matatawag mong pag-uusap yun), nang dumating
yung waiter. Ayun, si Warren na yung nag-order para sa akin. Si Jenine naman yu
ng nag-order para kay Dustin… Oh well, as if I care.
“Anyways, kailan pa naging kayo? Sabi niyo recently, friends lang kayo diba?”
Yun ang paunang tanong ni Jenine nung umalis na yung waiter. Sa isip-isip ko, pi
nagdadasal ko na sana mabilis ang food service dito. D-amn, hindi ko na yata kay
ang tumagal pa dito sa lamesang ito kasama sila!!
“Kanina lang,” diretsong sagot ko. Napatikhim naman si Dustin sa harapan namin, pero
dahil hindi ko siya matignan, pinagpatuloy ko nalang ang sasabihin ko. “Kagagalin
g ko lang kasi sa break-up. Kagagaling ko lang sa 10 month relationship sa isang
g-agong lalaki…”
Parinig kung parinig. Wala akong pakialam. Pabayaan niyo na ako. Kahit sa ganito
ng paraan lang, makaganti ako sa hayup na yan.
“Oh, I’m sorry.”
I smiled. “Don’t be. Siya dapat ang magsorry.”
“Huh?”
Natawa ako ng mapakla. Si Warren, eto, pailing-iling lang ng ulo habang nakating
in sa akin ng nakangisi. “Wala. What I mean to say is, ayos na ako. Thankful ako k
asi dumating si Warren na nandyan para sa akin all-along.”
Napakagat-labi nalang ako sa nakita ko. Hindi dahil sa hagikhik ni Jenine, kundi
sa pagpulupot ng braso ni Dustin sa bewang ng girlfriend niya. Pero napalitan n
g pagkagulat ang inis ko nang maramdaman ko yung kamay ni Warren na pumatong sa
kamay ko sa ilalim ng lamesa. Salamat talaga, Warren.
“You look so sweet together. Nakakatuwa, kasi sa lahat ng lugar yata sa Pilipinas,
lagi nalang tayong pinagtatagpong apat. Gosh, hindi ako naniniwala sa fate pero
dahil sa nangyayari sa atin, it seems that we’re fated to be friends. Don’t you thi
nk?”
Tumango nalang ako bilang pagsagot. “Tingin ko nga… Anyway,” hinigpitan ko ang hawak s
a kamay ni Warren. Kailangan ko ‘tong maitanong sa kanya kahit na alam kong ikakas
ira lang ito ng gabi ko. “—Gaano na kayo katagal ng boyfriend mo? You look so good t
ogether.”
Nahagip ng tingin ko ang pagtitig sa akin ng matigas ni Dustin, pero bilang pags
agot, ngumiti lang ako ng matamis.
“We’ve been together for like 4 years? 2nd year highschool pa lang nung naging kami,”
nagdramatic pause pa si Jenine at isinandal ang ulo niya sa balikat ni Dustin, “An

d I’m glad that up to now, we’re still together. Eventhough we’ve been a million miles
apart, he never left me. He’s d-amn loyal. Right, honeybee?”
Tumaas ang isang sulok ng labi ko sa sagot niya. Wow, loyal? Sigurado ka? Tch. N
akakaawa si Jenine. Hindi niya alam na matagal siyang niloko ng boyfriend niyang
sira-ulo. Para tuloy ang sarap buhusan ng gasolina ‘yang boyfriend niya saka ito
silaban ng buhay!!
“Right…”
At sumagot pa… Right? Edi siya na! Siya na ang g-agong loyal! Well, ano nga ba nam
an ang role ko sa buhay niya? Entertainment ka nga lang, Chloe diba? In other wo
rds, past time ka lang. Rebound. Panakip-butas. Bored lang siya. Tch. Edi sana n
agpakamatay nalang siya kung nababagot na siya sa buhay niya kesa yung nangpepes
te siya ng buhay ng ibang tao!
BABAERO! MAHAROT! G-AGO! SIRA-ULO! USER!
“Chloe…”
“What’s wrong, Chloe?”
Hindi ko na namalayan na napatayo na pala ako sa sobrang intense ng nararamdaman
ko ngayon. Nakatitig lang ako sa kanilang dalawa na tipong kaya ko silang sunug
in sa pamamagitan ng apoy na pwedeng lumabas sa ilong ko! UGH! AYOKO NAAAAAA!
Huminga ako ng malalim pagkatapos ay ngumiti ako ng pilit. “S-sorry, powder room m
una ako. Excuse me.” Aalis na sana ako sa table namin nang biglang kumapit si Warr
en sa kaliwa kong kamay. Pagtingin ko sa kanya, bakas sa kanya ang pag-aalala. “Ca
ll of nature, Warren. Huwag mo kong masyadong mamiss.”
Nagmamadali akong dumiretso sa powder room para i-isolate ang sarili ko sa cubic
le. Nakaupo lang ako sa nakatakip na toilet bowl habang inaalala ang pinag-usapa
n namin kanina.
“Bwsit ka talaga. Sarap mong pagulungin at ipasagasa sa mga sasakyan sa Session Ro
ad. Bwsit! Bwsit!!”
Kung posibleng lang na mabura ang mukha sa kakahilamos ko sa sariling palad, mal
amang, wala na akong mukha. Nakakafrustrate! Bakit sa loob ng 10 months, kahit i
sang beses, hindi ko man lang nahalata na number two, kabit, kerida, third wheel
, o kung ano pang pwedeng itawag sa role ko sa buhay ng hayup na yun? Itong mukh
ang ito… Pang-third wheel lang? Eh g-ago pala talaga yun eh!
4 years…
Apat na taon na pala silang magkarelasyon. Anong panama ng 10 months dun?? Ang s
arap niyang paulanan ng bala! Sana… Sana… Makarma na agad siya. NOW NA!!
Pinakalma ko muna ang sarili ko bago ako lumabas ng cubicle. Hindi ako pwedeng m
agtagal dun sa loob dahil baka makahalata sila dahil sa pagiging wirdo ko. At sy
empre, nag-ayos muna ako ng sarili ko. Nakakahiya naman sa kagandahan ni Jenine!
Mga ganun pala talaga ang tipo ni Dustin. Eh malamang nga, yun talaga ang tipo
ni Dustin; Sexy, maganda, nice at sweet, kaya hindi niya yun maiwanan. So Close
to being perfect ika nga.
“Yun nga lang, may isang katangian ang pinagkapareho namin,” nasabi ko nalang sa ref
lection ko sa salamin sa harapan ko, “Parehas kaming t*nga. Yun nga lang, mas t*ng
a siya. Magandang t*nga. Eh ako? T*ngang hot.”
Pfft! Nababaliw na yata ako. Bakit ko ba kinakausap ang sarili ko? Nakakahiya tu
loy sa ibang tao dito sa powder room. Pinagtitinginan na ako.
Teka, bakit ba ako naiinis kay Jenine? Kung tutuusin, nakakaawa siya dahil ang a
lam niya never siyang niloko ng hinayupak na boyfriend niya na mukha tuod at wal
ang alam kundi ang magpoker face. Tsssss…
Nag-final touch muna ako sa mukha ko, bago ako lumabas ng powder room. Naglalaka
d ako sa hallway nang makasalubong ko siya…
Oo, siya…
Automatikong napatiim-bagang ako sa presensya niya, pero dahil ako si Chloe Chan
elle Mendez, nginitian ko lang siya at binilisan na ang lakad ko. Gusto ko siyan
g lagpasan pero napahinto nalang ako nang marinig kong kinausap niya ako.
“Kayo na pala?”
Sinalubong ko ang tingin niya at tumango ako. Yung tipong taas noo pa, at proud
pa dahil si Warren ang ipinalit ko sa kanya. Naks, Chloe! Gumaganun ka na!
“Kanina lang?” Dagdag niya.

Ngumiti ako ng matipid. Pa-girl lang. “Oo…”
“Bakit… bakit ang bilis?”
Hindi ko alam kung bakit pero napa-‘weh?’ ako sa tanong niya. Teka, bakit ganun ang
tanong niya? Sira-ulo ba siya? Baliw? May sinto-sinto? May saltik sa utak? Kulan
g-kulang?
“Mabilis ba yun?” Sinabi ko yun ng painosente. “Hindi naman. Eversince naman, gusto ko
na talaga si Warren. Kilala ko siya. Alam kong… hindi niya ako gagag-uhin.”
Nakatitig lang siya sa akin ng may bakas ng pagkainis. Alam ko yung tingin tuwin
g naiinis niya sa akin. Mula sa malamig, nagiging matigas yung expression sa muk
ha niya. Naku, bakit mas nasisiyahan ako kapag nakikita siyang naiinis?
“Huwag kang mag-alala. Safe ang kalokohan mo sa akin. Hindi ko sasabihin ang pinag
gagagawa mo nung nasa States pa lang ang girlfriend mo. Loyal pala ah,” sarkastiko
ng sabi ko. “Kung lahat ng loyal sa mundo ay katulad mo, maraming babae ang masasa
ktan.”
Hinintay ko siyang makasagot pero nakatingin lang talaga siya sa akin. Anong pro
blema nito?
“Sige, babalik na ako dun.” Hindi na siya muling nagsalita kaya naman iniwan ko na s
iyang nakat*nga dun. Si Dustin ba talaga yun o clone lang niya?
DUSTIN’S POV
“Honeybee, are you sure you’re not friends with them?”
“We’re not. We just have common friends…”
Kanina pa ako tinatanong ni Jenine ng mga bagay tungkol kay Chloe. It has been t
hree hours since we returned to our designated rooms. After dinner, Jenine asked
me to walk around the perimeter of the hotel. Jenine invited Chloe and Warren b
ut the latter said that they wanted to go to sleep early. Wala na ba silang iban
g gagawin kundi ang magkulong sa kwarto nila? To think that they’re already into e
ach other… That fast? F-ckingsh*t.
“Dustin, off mo na yung ilaw. Let’s sleep already…”
I sighed as I turned off the lamp shade. Why am I thinking about them? Chloe see
med to be happy with Warren and I’m with Jenine. All seemed to be well. I have not
hing to worry about anymore.
I laid myself on my own bed and stared at the ceiling. Let me sleep tonight, ple
ase.
“Dustin, goodnight. I love you…”
“Goodnight, sweetdreams, Jenine,” I retorted as I closed my eyes. I love you…
***
The next day, Jenine and I woke up early to jog outside. Nakailang ikot na kami
sa labas ng hotel nang may sinabi sa akin si Jenine. Minsan, iniisip ko, bakit m
asyadong friendly ang girlfriend ko? Ayan tuloy, ako yung naiipit. Imbes na ayos
na, mukhang nagugulo pa. T@ng!na.
“Tara, katukin natin sina Chloe sa kwarto nila. Yayain natin mamasyal!”
“Huwag na. Baka tulog pa sila…”
“Hey, hindi naman siguro. Ang aga nilang natulog kagabi eh!”
In the end, napapayag ko si Jenine na huwag na silang istorbohin. Hindi naman ma
tigas ang ulo ni Jenine kagaya ni Chloe. Sh*t, why am I even comparing the both
of them?
We resumed on jogging anyway with the earphones on. Hindi pa gaanong sumisikat a
ng araw kaya kitang-kita pa yung fog sa sobrang lamig ng temperatura. I must say
that it’s nice to stay here… that is if you’re out of trouble. Nakakastress lang lalo
ang pagbabakasyon namin dito.
“There they are…”
I stopped on my tracks as I saw what Jenine has seen. It’s Warren and Chloe… walking
hand in hand while getting in a cab.
“Saan kaya sila pupunta? Baka mamasyal no’? Aww, sana sumama tayo. The more, the mer

rier diba?”
As the cab went away, I couldn’t control myself not to curse in my mind. Sh*t, f-c
k, d-amn! Does she really need to show to me that she’s over me?
“Dustin, tara na? Breakfast na--- Dustin! Hey!”
I exhaled in annoyance as I walked away. Bakit mo ba ako pinapahirapan, Chloe?
--A/N: Next weekend ulit ha? Walang update this week, sa Sabado at Linggo nalang u
lit. Ayokong puro wattpad ang inaatupag ng mga readers ko (Naks!). If kaya ng br
ains ko, 4 UD ulit next weekend. Iinform ko lang kayo, hanggang chapter 45 (plus
epilogue) nalang ito. Malapit ng maggoodbye. Thanks sa mga nagcocomment at nagv
ovote. Nagwa-what s hot din ito sa humor at teen fiction eh. Lels =)) May team W
arren at may team Dustin dito ah! Basta ako, team the one ! Hahahaha! Anyway, d
edicated ito sa gumawa ng teaser video ng HAC. Ang ganda ng video! Pakiwatch sa
prologue. Salamat!
**************************************
~39~ Waiting For Nothing
**************************************
~39~ WAITING FOR NOTHING
DUSTIN’S POV
“Ayos ka lang, Dustin?”
“Yeah.”
“You looked upset.”
“I’m not.”
Lunchtime. Dahil masyadong excited si Jenine sa paglilibot dito sa Baguio, nagpu
nta kami ngayon sa Burnham Park. Wala naman kaming dalang baong pagkain para mag
picnic dito, kaya nag-take out nalang kami kanina mula sa isang fastfood. Ayoko
sanang umalis dahil wala ako sa mood, pero napakapersistent ni Jenine. Tsk.
“Dustin,” she called my name sweetly and so I looked to her with my usual expression
. “—Tingin mo, nandito lang din gumagala sina Chloe at Warren?”
I shrugged my shoulders as an answer. Hindi ko rin alam. Ang aga nilang umalis k
anina, siguro namamasyal na rin sila ngayon. Ano pa nga bang gagawin nila dito s
a Baguio bukod sa mamasyal? Siguro, iniiwasan lang nila kami. I can’t blame them t
hough.
“Gusto ko talagang maging friend si Chloe. I think she’s nice,” she suddenly said with
a hint of amusement in her voice.
Chloe is nice but Jenine is nicer.
“She seems joyful. Lagi siyang naka-smile.”
She smiles but not the way like before. I know she only smiles because she wants
me to see that she’s fine and that she already got over me, when the truth is she’s
just mad at the situation. Seeing her in that state makes me want to talk to he
r, but I know I can’t. Pinakawalan ko na siya. Tinapos ko na ang lahat sa amin. Wa
la na akong karapatan sa kanya.
“She’s cute and—Dustin, hey! Are you okay?”
I blinked twice as I noticed a hand waving infront of my face. Natulala na pala
ako. Sh*t. Mukha akong t*nga.
“Honeybee,” she touched my cheek and looked straight into my eyes. And as usual, I l
ooked away from her gaze. Hindi ako makatingin sa kanya ng diretso. “Hey, bat ka n
amumutla? How do you feel? Are you sick?”
“Jenine, pwede bang bumalik na muna tayo sa hotel? Masakit lang ang ulo ko.”
Halata sa mukha ni Jenine ang pag-aalala. Isa pa siya sa ikinakabahala ko. Ang b
uong akala niya naging loyal ako sa kanya. Kung alam mo lang, Jenine… Kung alam mo
lang ang kaga-guhang ginawa ko.
“Dustin, magsalita ka nga.”

Instead of answering her, I immediately wrapped my arms around her. Niyakap ko s
iya ng mahigpit, kaya naman yumakap din siya sa akin pabalik.
“Dustin, may problema ba?”
Nahihirapan ako. Parang may kung anong malaking nakabara sa dibdib ko. Hindi ako
makahinga ng maluwag. Hindi ako mapakali. Hindi ako makatulog ng maayos. Kung a
no-anong pumapasok sa isip ko. Itinama ko na ang pagkakamali ko pero bakit paran
g may kulang pa?
I heaved a deep sigh as I buried my face on her shoulder. “I’m sorry, Jenine.”
“Why…are you sorry?”
Pinipilit niyang tignan ang mukha ko pero mas lalo ko lang hinigpitan ang yakap
ko sa kanya. Ayoko ng ganitong pakiramdam. Pakiramdam ko, tuwing nakikita ko si
Chloe sa sitwasyong hindi ko siya pwedeng lapitan, para akong nadudurog. Sa tuwi
ng iniisip ko namang iiwanan ko si Jenine, ayaw na ayaw kong nakikita siyang umi
iyak. Nasasaktan rin ako.
… Mahal ko si Chloe. Mahal ko rin si Jenine.
Tama ba ang naging desisyong si Jenine ang pinili ko?
“Dustin…”
I pulled away from the hug and then got up, “Bumalik na tayo sa hotel. Gusto ko na
ng magpahinga.”
Hindi ko na sana ipinilit na magpunta pa dito. Mas lalo lang akong naguguluhan.
***
Pagbalik namin sa hotel, natulog na agad ako. Natulog nga ba o nagtulog-tulugan?
Bwsit. Naiirita na ako sa sarili ko. Para bang may gusto akong gawin pero ‘di ko
naman alam kung ano. Paksh*t talaga! Kahit kailan hindi pa ako nagkakaganito. An
o bang nangyayari sa akin?!
“Dustin, ano bang problema?”
“It’s nothing. Don’t worry about me.”
Nakatanaw lang ako dito sa veranda. Ang alam ni Jenine, nagpapahangin lang ako,
pero iba naman ang ginagawa ko. Gabing-gabi na… Putek. Nasaan na ba sila? Bakit ‘di
pa yun umuuwi?
“Dustin, aren’t you going to bed yet? Almost midnight na.”
I faced Jenine, leaned on her and planted a kiss on the forehead. “Maghapon na ako
ng tulog. Hindi pa ako inaantok. Mauna ka na. Goodnight.”
“You sure?” She asked innocently.
“Goodnight. Magpapaantok lang ako,” sagot ko pagkatapos ay humarap na ulit ako sa ka
bilang building. D-amn it, lights are still off over there. Where the hell are t
hey?
“Sige, goodnight, Dustin. I love you…”
“I love you.”
Binigyan muna ako ng yakap ni Jenine mula sa likod bago siya pumasok. Nagpakawal
a nalang ako ng buntong-hininga sa ginawa niyang yun. Bakit sa tuwing niyayakap
niya ako, wala na yung dati kong nararamdaman para sa kanya? Pilit na sumisiksik
sa utak ko na mahal ko siya, pero bakit may kulang?
Minsan, napapaisip na rin ako. Mahal ko pa rin ba talaga si Jenine o sadyang ipi
nipilit ko lang sa sarili ko na mahal ko siya dahil may isang bagay siyang pinan
inindigan ko?
Another hour has passed yet they still haven’t arrived home. I decided to go out a
nd bought myself a cup of coffee from a vendomachine when I heard a familiar voi
ce. I haven’t seen whose voice it is but I surely know that it’s hers.
… Chloe.
Sa pagkataranta ko, nilingon ko kaagad kung saan nanggaling yung boses. Automati
kong napakunot ang noo ko nang makita sa Chloe na inaalalayan ni Warren na puman
hik sa hagdanan. Half-open ang mga mata niya at parang wala sa sarili. Is she dr
unk?
I hurriedly put my coffee on the trashbin and walked towards them. Tumigil sila
sa paglalakad at tinignan ako. Sa paraan ng pagtingin nila, alam kong hindi nila

gusto ang presensya ko, pero wala akong pakialam. Sila ang dahilan kung bakit a
ko hindi mapakali ngayon.
“Saan kayo galing? Anong nangyari sa kanya?”
Bumuga sa hangin si Warren at ngumisi sa akin. Isa lang ang masasabi ko, nayayab
angan ako sa kanya. “Dustin, hindi naman sa bastos ako, pero diba, wala na kayo ni
Chloe? Bakit nangingielam ka pa? Bakit nandito ka pa?”
Hindi ako umimik. Wala akong masabi. Malinaw naman ang tanong niya. Bakit ko sil
a sinundan? Bagsak ang balikat kong pinagmasdan kung paano niya hawakan si Chloe
sa bewang. Dati, ako lang ang gumagawa nyan sa kanya. Ngayon, iba na.
“Nasanay lang ako na---” I sighed exasperatingly. D-amnit. Tinatalksh*t ba ako ng tarantadong ‘to? “Fine, I’m sorry if I interrupted you two. Iniisip ko lang naman kung
ayos lang siya pagkatapos ng nangyari sa amin.”
“Tss. Style mo bulok,” he smiled annoyingly to me as she carried Chloe in his arms. “K
ung ako sayo, intindihin mo nalang yung girlfriend mo kesa yung kani-kanino ka p
a tumitingin. Nagmumukha ka lang t*nga at kaawa-awa. Excuse us.”
My hands are curled into fist yet I still controlled myself not to punch him on
the face. D-amn him! Wala siyang alam tungkol sa akin!
He walked passed me and intently stopped few steps away from me.
“Diba pinakawalan mo na siya? Oh, bakit ngayon naghahabol ka? Hindi ka pa ba kunte
nto sa isa? Yan ba ang gawain ng loyal na boyfriend?”
As he walked away, something shoved into my f-cking mind. With my closed fist an
d clenched jaw, I thought… I surrender. You won. I think I made the wrong decision
of letting her go.
CHLOE’S POV
Kanina pa ako pabaling-baling sa kama. Yung ulo ko, kanina pa kumikirot. Ugh! Ay
oko pang gumising pero ginigising na ako ng migraine ko. Teka, migraine ba ito?
Hangover ito eh!
“W-Warren….” Tawag ko sa kanya habang nakapikit pa ang dalawa kong mga mata. Sh*t! Ayo
ko nang mabuhay kung araw-araw sa paggising ko, ganito ang bubungad sa akin. Mas
akit!
“Morning, Chloe. Hang-over?”
Base sa boses niya, mukhang nasa paanan ng kama ko si Warren. Kaya tumingin ako
dun para makita siya. Wew, bagong-ligo. Anong oras na ba?
“A..nong oras na?”
Ngumiti siya habang pinapatuyo niya ang buhok niya ng maliit na towel. Walang aw
kward moment sa aming dalawa. Hindi naman siya lumalabas ng bathroom na nakatapi
s lang ng towel eh. “9:30AM na po, senorita.”
“Ano? 9:30 na? Agad-agad?!” Grabe, parang dalawang oras lang yata ang naitulog ko. B
itin! “Warren, masakit ang ulo ko! Pengeng gamot!” Reklamo ko.
Nginitian niya naman ako nang nang-aasar. “Sino ba kasing nagsabing lagukin mo yun
g brandy? Hard yun eh.”
Bumangon na ako habang pinupukpok-pukpok ko ang gilid ng ulo ko. Wala na akong m
asyadong maalala kagabi. Ni hindi ko na nga alam kung paano kami nakabalik dito
sa hotel. Nilagok ko nga ba? Bakit parang ‘di naman? Nakatatlong shot glasses lang
naman ako kahapon sa binyagan ah. Masyado naman kasi akong naenjoy kasama ang i
bang guests. Nagkatuwaan eh. Hindi ko naramdaman na sabit lang ako ni Warren. Ha
y nako!
“Ayoko na. Ayoko ng uminom. Sakit sa ulo.”
Natawa si Warren kayo tinignan ko siya ng masama. “Tara, tanggalin muna natin ang
ulo mo. Ibalik nalang natin kapag hindi na masakit.”
“Nye nye nye…” Pambabara ko sa kanya. Bumalik ulit ako sa pagkakahiga at minasahe ang
sarili kong sentido. Masakit talaga! “Kailangan ko ng gamot! Bilis!”
“Pfft! Masusunod, Senorita. Nagparoom service na nga pala ako. Maiwan na muna kita
dyan. Bibili lang ako ng gamot.”
Pagkalabas ni Warren ng room namin, ipinikit ko na ulit ang mga mata ko. Kailang

ang mawala agad ang headache kong ito ngayong araw. Sayang ang araw. Hanggang th
ree days lang pa naman kami dito kaya dapat ngayong araw ay libutin na namin ang
tourist spots dito sa Baguio. Hayy, dapat ‘di nalang ako uminom kagabi. Geez! Nak
akahiya naman kay Warren na isang pale pilsen lang ang ininom tapos ako, humahar
d pa. Lakas tama talaga ako eh noh. =______=
Phone beeps…
Nung marinig kong nag-beep yung phone ko, dali-dali kong sinundan kung saan nagm
umula ang tunog. At ayun, narealize kong nasa sling bag ko pala na dala ko kagab
i. Dali-dali ko yung kinuha at binasa kaagad ang text. And gues what, manlaki ta
laga ang mga mata ko nang makita yung number niya na kahit binura ko na sa conta
cts ay saulado ko pa.
|Gising ka na?|
“Huh?” Napahigpit nalang ang hawak ko sa phone ko sabay
s ko yung mabasa. Wrong send ba ito o ano?
Phone beeps…
Ang puso ko. Sh*t. Nagwawala na yung puso ko. OA ba ako
ahabol ako ng hininga ngayon? Para akong kinakapusan ng
yari??? Bakit nagtext si Dustin?!?
May panibagong text na naman. Kahit nanginginig pa yung
in ito.

dikit sa dibdib ko pagkatapo
kung sasabihin kong nagh
hininga. Ano bang nangya
kamay ko, binasa ko pa r

|Bakit ka hinayaang maglasing ng boyfriend mo? Keep it up. Pariwarain mo ‘yang sar
ili mo.|
“Eh kung itanong ko kaya sayo kung bakit ka pa nangingielam
ay girlfriend? Pakielamero ka rin noh? Asaaaaar!” Nanggigil
. Nakakaimbyerna!! Umagang-umaga naiirita ako! Ang kapal ng
Phone beeps…
Wow, at may isa pang message. Persistent ang pangpepeste sa

ng may girlfriend ng m
na sabi ko sa phone ko
mukha niya!
umaga ko.

|Meet me tonight at the gate. Midnight. Magreply ka man o hindi, maghihintay ako
.|
This time, napasinghap na talaga ako. Define ASA? Meet me tonight mong mukha mo.
Tinapos mo na ang kung anuman ang meron sa ating dalawa diba? Bakit pa ako susu
nod sa sasabihin mo? Manigas ka sa lamig kakahintay!
--A/N: Hindi pa po weekend. Haha! Oh, basta. Nag-update ulit ako! Thanks sa pagbab
asa. Natuwa ako na nasa top #5 ng Teen Fic ito.
**************************************
~40~ What Does My Heart Say?
**************************************
~40~ WHAT DOES MY HEART SAY?
CHLOE’S POV
Nawala na talaga ako sa mood sa buong araw na ito, kaya hindi na kami tumuloy ni
Warren sa pamamasyal. Goodness! Bakit ba ang bilis ng oras?? Gabi na eh! Gabi n
a! Nafufrustrate ako kahit hindi naman talaga dapat mafrustrate. Sheeeeez! Mamay
ang midnight na yun. Anong oras na ngayon? 9:30 na. Ilang oras nalang, magmimidn
ight naaaaaaaa! Shemay! Anong gagawin ko?!?
“Goodnight na, Chloe. Matulog ka na.”
Napanguso nalang ako nung sabihin yun sa akin ni Warren. For sure, hindi kapinta
-pinta ang mukha ko ngayon. “Goodnight din.”
1 hour…

2 hours…
Sheez! Hindi ako makatulog! Dalawang oras na akong lutang at nakatulala sa kawal
an. Anong gagawin ko?!?! Paano kung maghintay nga yun dun? Ireply ko kaya ng hin
di ako pupunta? Napapilig nalang ako ng ulo. Hindi pwede. For sure, kapag tinext
ko yun, kukulitin lang ako nun. Kunwari… Kunwari… Nagpalit ako ng sim card. Tama! N
agpalit ako ng sim card. Kunwari nalang, wala akong nareceive na text galing sa
kanya.
Phone rings…
GASP. Pagkatingin ko sa screen ng phone ko, napatutop nalang ako sa sarili kong
bibig. Tumatawag si Dustin. Mabilis din naman yun nag-end call. Parang nagpa-mis
sed call lang siya.
Phone beeps…
One message from Dustin.
|Your phone is on. I’m sure that you’ve already read my messages. Let’s talk, please.
Nandito na ako.|
Nakagat ko nalang ang ibabang labi ko sa message niya. Wala pang midnight pero n
andun na siya. Paano si Jenine? Ano pa bang pag-uusapan namin? Malinaw naman ang
lahat na mahal niya si Jenine. Wala nang dapat pang pag-usapan.
Hindi ako pupunta. Ayokong pumunta. Hindi pwedeng pumunta ako. Hindi ako nacucur
ious sa pag-uusapan namin. Hindi ako kakagat sa kung anumang trip niya ngayong g
abi. Ayoko. Hindi. Never.
***
Makalipas ang isang oras, nakita ko nalang ang sarili ko na lumabas ng hotel roo
m namin. Hindi dahil pupuntahan siya kundi dahil bibili ako ng gatas sa vendomac
hine sa lobby. Gusto ko na kasing makatulog. Oo, yun lang ang ipinunta ko dito.
Yun lang talaga at wala ng iba.
Paakyat na sana ako sa hagdan nang may pumasok na naman sa isip ko. Wala namang
masama kung sisilipin ko siya dun diba? Err… Titignan ko lang kung anong lagay niy
a dun o talagang nandun pa siya. Lagpas midnight na eh.
Huminga muna ako ng malalim bago ako sumipsip sa straw ng sterilized milk ko. “Oka
y. Okay, sisilip lang ako,” bulong ko sa sarili ko.
So, ayun nga. Lumabas ako hanggang sa lobby. Nilibot ko yung tingin ko sa paligi
d hanggang sa may nakita akong anino ng tao dun sa may gilid ng gate. Nakasandal
sa hall habang may hawak na something na umiilaw. Obvious naman sigurong phone
yun. Hindi kaya siya yun o baka SG lang?
Dahil sa curiousity ko, lumapit pa ako ng kaunti dun sa pwesto nung anino. Haban
g papalapit ako ng papalapit, napapansin kong hindi siya sekyu. Nakahood na blac
k eh. Napahinto ako at nagtago sa malapit sa hall na malapit sa pwetso ko nang b
igla siyang gumalaw.
Halos higitan ko na yung hininga ko sa nerbyos. Waaah! Paano kung hindi siya si
Dustin? Paano kung myembro siya ng kulto? Why not? Sikat sa horror stories ang B
aguio. Hindi yun imposible! Nakahood na black ba naman eh. Geez! Bat ba kasi ako
pumunta pa dito?!?!?!
Pinakalma ko muna ang sarili ko saglit bago ko siya silipin ulit, pero napakurap
nalang ako ng mga mata nang makitang wala na siya dun sa pwestong yun.
“--- Oommp!”
Bigla nalang may tumakip sa bibig ko mula sa likod. At hindi lang yun… Ipinulupot
pa niya ang isang braso niya sa bewang ko at ang alam ko nalang na nangyari ay u
mangat yung dalawa paa ko mula sa lupa. BUHAT NIYA NA AKO!
“Oomppp! Hmmp--!”
Pilit akong nagpupumiglas mula sa kanya. Napisa ko na nga ang hawak kong sterili
zed milk sa sobrang takot ko. Nagkatapon-tapon na tuloy sa damit namin. Sh*t, ka
tapusan ko na po ba?! Lord, iligtas Mo po ako. Promise, hindi na po ako lalabas
ng disi-oras ng gabi!
“Hmmmm…!!”
Hindi ko na mapigilan ang sarili ko na hindi mapaiyak. Saan ba ako dadalhin ng l

alaking ito? Natatakot na ako. Ayoko na.
“Ssshh… Calm down. Ako lang ‘to,” bulong sa akin ng pamilyar na boses ng lalaki. Nakumpi
rma kong siya nga ito nang ibaba niya ako at ipinasandal sa isang kotse. Bumunga
d sa akin ang poker face niyang mukha. Tsk. Siya nga yung nakablack hood sa gate
. “Tahan na,” at may pahawak-hawak pa sa pisngi ko ang walangya!
Sa sobrang inis ko, sinuntok ko siya sa dibdib niya.
“Nakakainis ka! Bwsit ka! Tinakot mo ako! Wala akong panahon dyan sa pangtitrip mo
ah!” Pinakita ko pa sa kanya ang hawak kong gatas sa kahon na napisa na. “Kita mo ‘to
? Bumaba ako para bumili nito pero wala na. Natapon na!”
Binato ko pa sa mukha niya ang kahon na yun. Kakagigil.
“Nandito ka rin naman, might as well, mag-usap na tayo.”
Tinaasan ko siya ng kilay at sinamahan ko pa ng pagpameywang. “Tingin mo, makikipa
g-usap ako sa isang g-agong katulad mo ng ganitong oras? Ayoko nga. Wala akong t
iwala sa mukhang yan. May bad record ka na sa akin, t-arantado.”
From cold expression, naging matigas na yung expression sa mukha niya. Uh oh. Na
iinis na yan kapag ganyan yan. Tsk.
“Ayokong nagsasalita ka ng ganyan. Hindi magandang pakinggan,” hinawakan niya ang pu
lso ko at pilit akong pinapasok sa passenger’ seat ng kotse. “Sasama ka sa akin. Mag
-uusap lang tayo.”
“Dustin, ano ba!”
Mabilis siyang nakapasok sa driver’s seat at pinakaripas agad ng takbo ang kotse n
iya. Hindi ko na mapigilan ang hindi mapahikbi. Ano bang gagawin ko kasama ng la
laking ‘to? Nakakainis!
Napansin niya yata ang pag-iyak ko kaya nagslow down siya sa pagdadrive at panay
ang pagtingin niya sa akin. “Bakit ka umiiyak? Tumahan ka nga.”
“Ewan ko sayo,” sabay punas sa luha ko. “Ibalik mo na ako sa hotel. Makipag-usap ka sa
sarili mo. Hahanapin ako ni Warren. Tumakas lang ako.”
Inihinto niya ang kotse sa gilid bago niya ako tinignan ulit. Sinubukan niya pan
g hawakan ang kamay ko pero mabilis ko yung iniwasan. Naiirita ako sa kanya. Bak
it sa lahat ng lalaking natapatan ko, eh sa isang two-timer pa?
“Tss. Tingin mo, nagpaalam din ako kay Jenine? Syempre hindi. Tumakas din ako,” humi
nga muna siya ng malalim bago niya pinagpatuloy ang sinasabi niya. “Sino ba namang
lalaki ang magpapaalam na kakausapin niya ang ex-girlfriend niya sa ganitong or
as kung ang buong alam niya ay siya lang ang girlfriend ko mula nung magbinata a
ko?”
“At sino ba namang lalaki ang makikipag-usap pa sa ex-girlfriend niya na sinabihan
niyang ginamit niya lang ako at ginawang panakip butas?” Dagdag ko sa kanya. “Dusti
n, diretsahin mo nga ako. Sinadya mo bang sundan pa kami ni Warren dito sa Bagui
o?”
Yan ang lumabas nalang mula sa bibig ko. Sa laki at dami ng tao sa Pinas, bakit
kami pa ang nagkakatagpo?
“Nauna kami sa inyo.”
I rolled my eyes in anger. Anger na talaga. Nagagalit na ako! “So, ang pinapalabas
mo, kami ang sumunod sa inyo dito?!”
Tinignan niya ako ng malamig sa mga mata pero hindi ako nagpatinag. Nakipagtamaa
n din ako ng tingin. “Oo na! Sinadya ko na. Sa susunod kasi, huwag mo ng ipapangal
andakan sa social media kung saan ang whereabouts mo nang hindi ka nasusundan. H
indi ko alam kung gusto mo lang magpainggit o magpaselos eh. Nanadya ka ba?”
Kumunot nalang ang noo ko. Wow, ako pa ang nananadya?
“G-ago! Bakit ako mananadya? Wala na nga akong pakialam sayo eh! Kung wala ka ring
pakielam sa akin, hindi mo na sana pinansin yung status ko sa facebook. Kanya-k
anyang post lang yan eh! Inunfriend mo nalang sana ako o blinock!”
Halos mapatalon na ako sa kinauupuan ko nang hampasin niya ang manibela. Bwsit.
Nakakairita na rin ah! Kung malakas lang ako, natanggal ko na rin yang manibela
at naipukpok ko sa ulo niya!
“Sino bang nagsabing wala akong pakielam?”
Silence…
Natigilan ako sa sinabi niya. May pakielam pa siya sa akin? Tss. In his face. Wa
la pa ring makapagpapabago sa isip ko na niloko niya lang ako.
“May pakielam ka man sa akin o wala, problema mo na yan, Dustin,” seryosong sabi ko

sa kanya. “Nakalimutan mo na ba? Break na tayo? Tanggap ko naman na kay Jenine ka.
Tanggapin mo rin naman sana na kay Warren na ako.” Kahit na ang duration lang ng
relasyon namin ay habang nandito lang kami sa Baguio.
“Ayoko.”
“Anong ayaw? Eh kung tsinelasin kaya kita dyan?” Hindi ko alam kung matutuwa ako dah
il gusto niya pa rin ako o maiinis dahil baka trip niya lang ito. Masiba ba siya
sa babae? “Ang ganda at ang bait ni Jenine tapos tina-timer mo?! Isa-isa lang nam
an, Dustin.”
Matagal siyang hindi nakasagot. Mukhang ang lalim ng iniisip niya. Sheez, wala p
a naman akong dalang phone. Baka hinahanap na ako ni Warren.
“Dustin, iuwi mo na ako.”
“Ayoko.”
Tumaas na ang boses ko. “Anong ayaw mo? Iuwi mo----“
“AYOKO!” Sigaw niya kaya natahimik ako. Nagulat nalang ako nang hilain niya ako at n
iyakap ng mahigpit. Nanigas tuloy ang buong katawan ko. “Chloe, akin ka nalang uli
t. Hindi ko na kaya.”
Bumilis ang tibok ng puso ko sa sinabi niya. Siya lang talaga ang nagpapatibok n
g ganyan kabilis ng puso ko. Halo-halo na yung nararamdaman ko. Naooverwhelm ako
both positively and negatively. Mali ‘to eh.
“B-baliw ka ba? May Jenine ka na eh!!”
Hinigpitan niya lalo ang yakap niya sa akin. “Kapag kasama ko siya, walang minuto
na nagdaan na hindi kita naiisip. Lagi kitang kinukumpara sa kanya at lagi ka na
mang lumalamang.” Huminto siya at hinaplos-haplos ang likod ko. Tuloy-tuloy na yun
g pagbagsak ng luha ko. Nakakainis talaga! “Kahit mas maganda siya sayo, ikaw nama
n ang nagpapangiti sa akin. Ikaw ang mas mahal ko.”
I give up. Wala na. Talo na ako.
“Kahit mas mabait siya kesa sayo, ikaw pa rin ang mas mahal ko.”
“Dustin, tama na…”
“Kahit na mas sexy siya sayo, ikaw pa rin ang mahal ko.”
“Walangya ka..”
“No one can beat you. Mas lamang ka kesa sa kanya sa lahat ng aspeto,” he planted a
kiss on my head and sniffed my hair. “I love you, mhine. I’m sorry… Bumalik ka na sa a
kin, please.”
Nanlalabo na ang mga mata ko sa tuloy-tuloy na luha na umaagos mula dito kaya na
man ipinunas ko yung jacket niya sa mukha ko. At ayun, natawa pa siya. Sira ulo
talaga.
“Huwag kang tatawa-tawa dyan. Gina-go mo pa rin ako!” Singhal ko at ayun, nanahimik
siya. “P-paano si Jenine?”
Kumawala siya sa yakap at tinitigan ako sa mga mata. Inayos pa niya ang buhok ko
at binigyan ako ng matamis na ngiti. Namiss ko yan :(
“Bigyan mo ako ng panahon. Makikipaghiwalay na ako sa kanya.”
“Sure ka?”
He chuckled softly. “Oo, basta ba makikipaghiwalay ka rin dun sa mayabang na yun?” T
atanungin ko pa sana kung sino yung tinutukoy niyang mayabang pero obvious naman
g si Warren yun. “Thanks, mhine.”
I smiled. “Pasalamat ka mahal pa rin kita.”
And I sealed the wonderful night with a blissful kiss. Wala akong magagawa. Maha
l ko talaga siya eh… kahit alam kong mali ito.
***
Kinabukasan, gumising ako ng may ngiti sa labi ko. Mukhang walang alam si Warren
sa pagtakas ko kagabi. Wala naman siyang naitanong eh. Hindi ko tuloy maiwasan
na hindi maguilty, pero sana pagbigyan niya nalang ako. Naging masaya naman ako
kagabi eh.
…hanggang ngayon.
Kahit nasa kalagitnaan kami ng pamamasyal ni Warren dito sa Burnham Park, panay
ang puslit ko sa pagreply sa mga text ni Dustin. Ang kulit kasi eh. Sinabi ko na
ngang mamaya nalang magtext pero hala sige sa paglustay ng unlimited text ng po

stpaid plan niya. Siya na ang mayaman. -___“Chloe, try natin magboating?” Narinig kong sabi ni Warren kaya dali-dali kong binab
a yung phone ko at tinignan siya. Kumunot naman ang noo niya sa gesture kong yun
. “Sino bang katext mo? Kanina pa yan.”
Ngumiti ako ng pilit. Ehem. Patay. “Wala. Ano nga bang sabi mo?”
“Sabi ko, magboating tayo.”
“Uh sige.”
Lumapit kami dun sa boat rental. Habang busy pa sa pakikipag-usap dun si Warren,
ako naman itong reply kay Dustin. Hindi ko pa nasesend yung text ko, may paniba
gong unread message na naman. Kaloka!
Dustin: |Galing na kami dyan kahapon, pero saglit lang kami ni Jenine. Boring eh
.|
Me: |Ah. Sige, maya na ulit tayo magtext, mhine. Boating lang kami.|
Halos maibagsak ko na yung phone ko nung bigla itong mag-ring. Sheez, kakasend k
o lang ng message tapos ito siyang tumatawag naman! Demanding masyado >.<
“Oh, Dustin?” Tumalikod ako sa gawi ni Warren. Baka marinig niya ako eh. “Bat ka napat
awag?”
[“Wala. Ingat nalang. Huwag kayong magpagabi, mhine.”]
“Sige. Bye na.”
[“Saglit lang. Mamayang gabi ulit, kita tayo.”]
“Bye na, Dustin. Maya ulit.”
Nung drinop ko na yung call, halos mapatalon na ako sa gulat nang marinig ko yun
g boses ni Warren mula sa likuran ko…
“Dustin? Kausap mo si Dustin?”
Kagat-labi akong humarap sa kanya. Hindi ako makatingin ng diretso. Natatakot ak
o sa reaksyon niya. Seryosong-seryoso siya. “S-sorry, Warren.”
“Nagkaayos na ba kayo?”
Hindi ako umimik. Iniyuko ko na lamang ang ulo ko. Kinakain ako ng nerbyos ko. K
ung pwede lang magwalk out, nagwalk out na ako. Pero bakit ako magwowalkout kung
ako naman ang may kasalanan?
At ayan na nga, nilagpasan niya ako ng lakad. Hinabol ko siya hanggang sa malaka
bas kami ng park. Ang lalaki ng hakbang niya at padabog pa ang paglakad niya. Ga
lit nga siya.
“Warren… Magpapaliwanag ako!”
Humarap siya sa akin na halos salubong na ang dalawang kilay. “Ano pang ipapaliwan
ag mo? Malinaw naman na sa akin na nagpapakat*nga ka sa ga-gong yun.” Huminto siya
at nag-tsk. “Chloe, nahihibang ka na ba? Pagkatapos kang lokohin nun, ganun-ganun
mo nalang siya pinatawad ulit?!”
“Warren, hindi mo ko naiintindihan.”
“Anong hindi maintindihan?! Chloe, para na kitang kapatid. Hindi ako papayag na pa
glaruan ka ng lalaki! Marami pang iba dyan. Hayaan mo na siya,” pinakalma muna niy
a ang sarili niya dahil siguro nahahalata niya na naiiyak na ako. Hindi ako sana
y ng pinagtataasan ako ng boses, lalo na ng isang lalaki. “Ilagay mo yung sitwasyo
n mo kay Jenine. Anong mararamdaman mo kung ikaw ang niloloko ng taong gusto niy
ang maging kaibigan?”
Tuluyan nang bumagsak ang luha ko sa mga sinabi niya. Tama siya. Hindi deserve n
i Jenine ang masaktan ng ganito. Hinayaan ko nalang na yakapin ako ni Warren hab
ang patuloy ako sa pag-iyak. Naguguluhan na ako.
“Warren, sabi niya… Sabi niya, hihiwalayan niya daw si Jenine para sa akin.”
Hinaplos niya pataas-pababa ang likod ko. “Ginawa muna sana niya yun bago siya mak
ipagbalikan sayo. Ano ka, reserba? Papayag ka ba nun?”
“Pero Warren, mahal ko pa rin siya.”
Humiwalay siya sa yakap at hinawakan ang ulo ko. “Chloe, normal lang yan. Kakahiwa
lay niyo lang eh. Hayaan mong masanay ang sarili mo na wala siya.” Pumara siya ng
taxi na mabilis namang huminto sa gilid namin. “Itigil mo yan, Chloe. Iuuwi na kit
a ngayundin sa Maynila.”
Sorry, Warren… Kahit anong sabihin mo. Mahal ko talaga siya eh. Kahit alam kong ma

li, naniniwala naman akong magiging tama rin ito pagdating ng tamang panahon.
On the way sa hotel, nagtext na ako kay Dustin. Hindi na raw ako hahayaan ni War
ren na sumama pa sa kanya para kunin ang mga gamit namin sa hotel room. Hindi na
ako makakapagpaalam kay Dustin ng personal.
|Dustin, uuwi na kami sa Maynila. Kita nalang tayo dun… I love you.|
-A/N:Last six updates. Please be reminded na side story lang ito ng AIWG kaya hin
di ko na ito ieextend pa. Salamat sa mga walang sawang nagbabasa nito kahit puro
hate comments lang ang nababasa ko dahil kay Dustin. Haha! Quota na siya sa bad
words, guys. Try kong mag-update ng 4 chapters this weekend. Try lang ha!!
PS: Happy birthday, Azile Eam. (January 10)
**************************************
~41~ Lies
**************************************
~41~ LIES
CHLOE’S POV
|Dito na ako. Nasaan ka na, mhine?|
Yan ang text na nareceive ko galing kay Dustin. Kaya ako naman itong nagmadali n
a sa pagpark ng kotse ko sa parking lot ng lugar kung saan kami magkikita. Ilang
araw na ba ang nakalipas nung umuwi kami ni Warren galing sa Baguio? 3 days na
rin pala. Sa 3 days na yun, hindi man lang nagparamdam si Warren. Galit nga tala
ga siya sa akin dahil sa pakikipagbalikan ko kay Dustin. :(
Pero hindi ko muna ngayon dapat isipin si Warren. Ang importante, after 3 days,
magkikita na naman kami ni Dustin. Kakauwi pa lang kasi ng boyfriend ko kasama a
ng girlfriend niya galing ng Baguio ngayong araw. Wow, how ironic. Ang boyfriend
ko ay may girlfriend na iba. =___=
Bago pa ako maloka sa pinag-iisip ko ay tumakbo na ako sa lugar kung saan kami m
agkikita ni Dustin. At buti nalang, nakita kaagad siya ng mga mata ko na nakaupo
dun sa hagdan hawak-hawak ang phone niya.
“Dustin!”
Nag-angat siya ng ulo at tumingin sa direksyon ko. Agad-agad naman niya akong ni
lapitan at ikinulong sa mga bisig niya. Woah, kailangan may yakap agad?
“Tagal mo,” sambit niya with matching haplos-haplos pa sa likod ko. “Tumaba ka, mhine.
Nagkalaman ang katawan mo.”
Tinulak ko siya ng dahan-dahan at ngumiwi ako sa kanya. “Pinaghintay ba kita? Akal
a ko ba 5PM ang usapan? Quarter to 5 pa lang ah.”
“I just arrived here few minutes ago,” tapos ay yumakap na naman siya sa akin. “Namiss
kita. Ako, namiss mo ba?”
Napangiti nalang ako sa malambing na tono ng boses niya. “Huwag mo kong malambing
lambing ng ganyan, Dustin ah. Hustler ka na talaga!”
“Hustler?”
Kumawala ako sa yakap niya at umupo sa hagdan kung saan siya nakapwesto kanina.
Tumabi naman siya sa akin. “Ganyan din ang ginagawa mo kay Jenine for sure,” biro ko
sa kanya. Well, I meant that joke. Gusto ko lang makita ang reaksyon niya. “Diba?
O baka mas grabe pa?”
Tinitigan niya lang ako. Yung tinging puno ng lamig. As usual! “Hindi ko siya niya
yakap sa publiko. Ni hindi ko rin siya hinalikan sa harap ng maraming tao.”
Umiwas nalang ako ng tingin pagkasabi niya nun at napangiti. Oha! Beat that, Jen
ine! Point for me. Hindi pa siya nakakaranas ng Public Display of Affection in D
ustin’s version =))
SILENCE…

Walang umimik sa aming dalawa. Tanging mga jeep sa kalsada, bells ng mga nagtiti
nda ng ice cream, at kung ano-ano pang ingay sa paligid lang ang naririnig namin
. Ewan ko ba. Bakit bigla akong naubusan ng sasabihin kay Dustin. Siguro kasi, s
a tatlong araw na lumipas, lagi ko siya nakakatext, nakakatawagan o nakakachat o
nline. GHAAAD! Ano bang pwedeng pag-usapan?
“Kamusta kayo ni Warren?”
“Kamusta kayo ni Jenine?”
Naitikom ko ang sariling bibig nang nagkasabay kaming magtanong sa isa’t-isa. Pero
ang mas matindi pa, parehas pa kami ng tanong. Bakit ngayon pa ako nailang? >.<
Ngumiti lang ako ng tipid. “Hindi naman talaga kami ni Warren eh.”
“Anong hindi?” Kunot-noong tanong niya. “Nagpanggap lang kayo? Nagsinungaling kayo sa
amin?”
“Hindi noh’! Ganito kasi yun,” umusog ako ng kaunti sa kanya at tinitigan siya sa mga
mata. “—Nung nalaman namin na nandun din kayo sa Baguio, naging concerned siya sa ak
in. Nagvolunteer siya na maging boyfriend ko habang nandun kami sa Baguio para m
adestruct ako sa inyong dalawa ni Jenine. Habang nasa Baguio lang naman eh… Pag-uw
i namin dito, balik magkaibigan nalang ulit kami!”
“Tss,” sumimangot siya. “Ganun din yun. Technically, naging kayo pa rin.”
Ha? Ganun ba yun? Considered na siya bilang boyfriend ko? “No way. Hindi ganun yun
!”
Umiwas siya ng tingin at iniling ang ulo niya. Parang mukhang dismayado siya. “Nan
ligaw ako sayo ng isang buwan, tapos siya, nagvolunteer lang na maging boyfriend
mo, tinanggap mo na agad? That’s unfair.”
Hinampas ko siya sa braso kaya nilingon niya naman agad ako. Pagkatapos nun ay i
nipit ko gamit ng dalawa kong palad ang mukha niya. Usapang unfair pala ah! “Unfai
r? Hindi mo ba naisip na unfair din sa part ko na nakipagbalikan ka sa akin, kah
it may girlfriend ka pa?” Inirapan ko naman siya at tumingin sa harap ko. “Maswerte
ka nga eh, kahit baluktot ‘yang rason mo, tinanggap pa rin kita. Kahit alam kong m
ali, tinanggap pa rin kita. Tapos sasabihin mo, unfair ako? Thank you ha! Turuan
mo kaya akong maging fair kapag may time ka baka sakaling matuto ako.”
Grr! Nagkita ba kami para pag-awayan ang bagay na ito? Unfair na nga sa akin ang
pakikipagkita niya sa akin ng patago eh, tapos kung ano-ano pang ka-unfair-an a
ng sinasabi niya sa akin. Sapakin ko kaya siya! Tch. -_____“…I’m sorry.”
Dalawang salita. Wala na. Nagform na naman ng pout ang pink kong nguso. Bakit ga
nun? Akala ko ba matigas ako pagdating sa ganito? Pero bakit marinig ko lang yun
g malungkot niyang boses, lumalambot na ako. Jusme! Magpakipot ka naman, Chloeee
ee! Mag-inarte ka kahit kaunti!
“Nagulat lang naman ako na naging kayo agad nung lalaking yun,” patuloy niya at hina
rap ko siya. Ngayon, bakas din sa mukha niya na malungkot din siya. Ouch. “Iniisip
kita kung ayos ka lang pagkatapos nung nangyari sa atin nung gabing yun. Nag-al
ala ako sayo tapos makikita kong masaya ka kasama niya ng ganun kabilis?”
Pansin ko lang ah, bakit ‘di niya masabi ang pangalan ng ex-boyfriend kuno ko? -__
“Kasalanan ko naman yun. Hindi na dapat kita iniwan. Naguguluhan lang naman ako sa
sitwasyon ko. Oo na, selfish na ako. Edi dun ka na sa kanya.”
Walang sabi-sabi kong sinandal ang aking ulo sa balikat niya. Alam kong nagulat
siya sa ginawa ako dahil naramdaman kong na-stiff yung katawan niya. Ipinikit ko
ang mga mata ko at idinikit pa ang sariling katawan ko sa kanya.
“Jimenez, diba dapat ako yung nag-iinarte dito?”
He chuckled, “Hindi ako nag-iinarte.”
“Eh ano ‘yang dinadrama mo?”
“W-wala.”
“Tinutulak mo ako pabalik kay Warren, pero kapag nakita mo kaming magkasama, nagse
selos ka. Ang sarap mong tapyasan ng utak, Dustin, alam mo ba yun? Magulo kang k
ausap eh,” ngumiti ako at pinakiramdaman ang comfort sa pwesto. Ang bagal naman ni
tong lalaking ito! Bakit ‘di niya pa ako inaakbayan? “Ikaw naman, kahit itulak kita
kay Jenine, sa akin ka pa rin tumitingin. Yung totoo, siguro, mas maganda ako ka
y Jenine sa paningin mo no’?”
At buti nalang talaga, inakbayan niya na ako. Napangiti nalang ako sa dibdib niy
a, pero napalitan din naman yun ng pagkadismaya dahil naamoy ko na naman ang pab

ango ni Jenine sa damit niya.
“Nandito ba tayo para pag-usapan si Jenine? Kawawa naman siya. Baka nakakagat na a
ng dila niya sa kakaalala natin,” bulong niya sa buhok ko. Psh! Sana nga makagat n
iya hanggang sa magdugo at maputulan na siya ng dila. Nakakaimbyerna!
“Dustin.”
“Hmm?”
Inangat ko ang aking ulo para tignan ang mukha niya. “Pwede bang kumain na tayo? N
agugutom na kasi ako.”
Halos sumabog na naman ang puso ko sa pagngiti niya. Jusme, ngiti pa lang niya,
ang OA na ng puso ko, paano pa kaya kung tumawa siya? Jusme. Napaka-rare pa nama
n nun. >.>
Umabot pa ng halos isang oras ang paghahanap namin ni Dustin ng makakainan. Paan
o ba naman kasi, gusto niya dun daw kami kakain sa mga restaurant along the boul
evard. Eh ano pa nga ba ang mga restaurant dun? Mga mamahaling hotels lang naman
. Syempre, hindi ako pumayag. Hindi naman sa ayaw ko, wala lang talaga ako sa mo
od para kumain sa isang sosyal na ambiance. Mas bet kong kumain sa tapat ng bayw
alk habang may music like this…
I keep falling in love, falling in love Neoman bomyeon nae maeumi oh oh oh oh
Falling in love, falling in love Neol gajgosipeo na eotteokhae Boy Falling in l
ove, falling in love Neoman bomyeon nae maeumi oh oh oh oh Falling in love, fall
ing in love Neol gajgosipeo na eotteokhae Boy
Sa paglilibot namin ni Dustin dito sa baywalk, nadiscover namin na may food bazz
are pala along the bay. May kung ano-anong stall ang nakahilera; Japanese stall,
ihaw-ihaw stall, kahit anong stall basta food ang binebenta. Sa ngayon, sa Pino
y stall kami kumakain ni Dustin, at kung nagtataka kayo kung bakit Korean song a
ng pinapatugtog, well, malakas lang talaga masyado ang music ng kabilang stall w
hich is Korean. Bet ko sanang kumain dun kaso… medyo maanghang yung foodie nila. ‘Di
ko keri. XD
“Dustin, sabi sayo eh! Mas magandang kumain dito.”
“Yeah. Maingay. Maraming nagdadaanan na tao. Nakakadestruct.” =___=
Na-sus nalang ako sa sagot niya sabay kagat sa pork BBQ na hawak ko. Napaka-KJ t
alaga ng taong ‘to. Hindi nalang maki-ride on. Ang saya nga eh!
Touch me over here Touch me touch me over there Touch me over here Touch me over
there Touch me over here Touch me touch me over there Touch touch touch Yeah Ye
ah
“Anyway,” pangpukaw ko sa atensyon niya. Tumingin naman siya sa akin habang pinupuna
san ng tissue ang labi niya. Napakahinhin talaga kumilos ng lalaking ‘to. “Hindi ala
m ni Momsie na nagbreak tayo. Nagtataka na nga siya kung bakit hindi ka napapadp
ad dun sa bahay namin.”
“Oh? Bakit hindi mo sinabi ang totoo?”
“Kilala ko si Momsie. Bungagera yun kapag worried siya. Nag-aalala ako na baka sug
urin ka nalang nun sa unit mo at kung ano-anong sabihin sayo,” uminom muna ako sa
juice ko bago ko tinuloy ang sasabihin ko, “Dumalaw ka naman sa bahay kapag may ti
me ka.”
He nodded his head as his answer. “I feel sorry.”
Ngumiti ako ng mapang-asar. “You should.”
“I know.” Hinawakan niya ang kamay ko at marahang pinisil iyon. “She’s the reason why Da
d’s not in favor for me to introduce you to him as my girlfriend.”
She. Hindi ako t*nga para hindi malaman na si Jenine ang tinutukoy niya. Sino pa
nga bang she ang tinutukoy niya? Unless, may iba pang babae bukod sa amin. Kapa
g meron talaga, lulunurin ko na siya dito sa Manila Bay right away.
“Kaya pala,” sinubukan kong huwag magtonong bitter pero natalo ako. Eh sa bitter eh!
Eh di siya na ang legal! “Naiintindihan ko. Entertainment mo naman talaga ko diba
?”
He pursed his lips and stared at my eyes seriously. Tila ba nawala tuloy ang mga
maiingay na tao sa paligid namin dahil sa paraan ng pagtingin niya. Okay, lumag

pas ba ako sa border line? May natamaan ba akong sensitive part sa kanya? Nagigu
ilty ako T_T
“All the sh*ts I’ve told you that night at the playground…”
Hindi ko mapigilan na hindi mapabuntong-hininga sa sinabi niya. Unti-unti na nam
ang bumabalik sa isipan ko ang nangyari nung gabing yun. Hindi niya ako mahal. S
i Jenine ang mahal niya. Entertainment lang ako at kung ano-ano pa. Nararamdaman
ko na naman ang kirot sa dibdib ko.
“—Forget it. It’s not worth to remember. I regret telling those lies to you.”
Ngumiti ako sa kanya at ganun rin siya. Hindi ko alam kung perfect timing lang t
alaga, pero nakisabay pa ang fireworks display sa ere pagkasabi niya ng mga kata
gang…
“Hold on, Chloe. Malapit ko ng maitama ang mga pagkakamali ko.”
***
Firework display. In fairness, nakalibre pa kami sa panunuod ng firework display
na ginanap sa Mall Of Asia. I know, malayo ang SM MOA kung saan kami nandun ni
Dustin, pero tanaw na tanaw pa rin yun sa baywalk. Yiiiee! Macoconsider ko na ba
ng romantic yun? Okay lang kahit hindi ganun ka-romantic, kasama ko naman si Dus
tin eh. Swak na. :D
“Matulog ka na agad. Yung eyebags mo, sasayad na sa pisngi mo.”
“Grabe ka naman! Wala na nga akong ginawa kundi ang matulog ng matulog sa bahay eh
!”
Natawa nalang siya ng mahina sa sinabi ko. Eh sa totoo naman eh! Kaya nga ako tu
mataba dahil sa kain-tulog routine ko sa bahay. >.<
“Pasensya ka na kung hindi kita maihahatid sa bahay niyo. Galing pa ako ng Baguio.”
Iginilid ko muna ang aking kotse sa kalsada pagkatapos ay pinatay ko muna yung e
ngine. Sayang sa gasolina! Imbes na diretso uwi na ako, inihatid ko pa si mhine
sa unit niya. Kaloka lang.
“Akala ko ba may dala kang kotse dun sa Baguio?”
He shrugged. “Rented car lang yun. Nag-plane lang kami ni Jenine papunta dun. Mahi
rap ang land transportation. Umaabot ng 5 hours. Hindi katulad sa plane na 18 mi
nutes lang.”
Oooohhh… Parang nagegets ko na.
“So, ang ibig mong sabihin, kaya lang kayo nauna ni Jenine sa ----“
Tinakpan niya ang bibig ko para pigilan ako sa pagsasalita. Bastos naman! “Oo. Kah
it na sinundan ko lang kayo, mas nauna pa rin kaming nakarating dahil 18minutes
lang ang byahe kapag plane. See? Hindi niyo pansin na sinundan lang namin kayo.”
Tinulak ko ang kamay niya. “Oo na. Bright idea! Pinatunayan mo lang na naghahabol
ka sa beauty ko,” I smirked. “Ganda ko diba?”
Bago niya pa ako sagutin, bigla nalang niya sinapo ang dalawa kong pisngi pagkat
apos ay siniil ako ng malalim na halik sa labi. Nanlalaki tuloy ang mga mata ko
nang humiwalay siya. Woah, walang pasabi? Agad-agad?!
“D-Dustin! Hindi mo dapat ako hinalikan!”
“Why?”
Nagpout ako sabay punas sa labi ko gamit ang likod ng braso ko. Sumimangot naman
siya sa ginawa ko. “Hinahalikan mo si Jenine tapos hinalikan mo rin ako. Yuck, pa
rang kami na rin yung naghalikan. Eww!”
Sumeryoso bigla ang expression sa mukha niya kaya nanahimik ako. “Silly, I never k
issed her on the lips since she came back.”
I gasped mentally. Weh, ‘di nga? Ang ganda ng girlfriend niya pero hindi niya kini
kiss sa lips? HUWEH? Maniwala!? Gusto kong sabihin yan pero ‘di ko nalang ginawa.
Serious momentum ni Dustin ngayon eh. Huwag basagin ang trip. >.>
“I know you think that it’s impossible but that’s the truth. Sa noo, pisngi o sa buhok
ko lang siya hinalikan,” he paused and took a deep breath. “Bahala ka kung ayaw mo
maniwala.”
“Promise?”
“I promise.”

“Sure?”
“I’m sure.”
“Swear?”
“Swear.”
“Talaga? Mawala man lahat ng Doraemon collection mo, hindi mo talaga siya hinahali
kan sa labi?”
This time, nabother na yung mukha niya. Hahaha! Weakness niya ba talaga ang dora
emon stuff niya?
“Huwag naman yung---“ Tumingin siya sa gilid niya tapos narinig ko pang nagmura siya
. “Fine. Mawala man lahat ng doraemon ko. Hindi ko talaga siya hinahalikan!”
Ngumisi ako ng nakakaloko. “Bakit bigla kang nafrustrate? Huwag mong sabihing kaha
ti pa namin ni Jenine si Doraemon sa pagmamahal mo?” Nang-aasar lang.
“Of course not,” paasik niyang sabi. Bakit ang sensitive niya pagdating kay Doraemon
? Hahaha! Magsasalita pa sana ako nang bigla niyang buksan ang pinto at tuluyan
ng lumabas ng kotse. “Mag-ingat ka sa pag-uwi.”
SLAAAAAAM!
Ha? Galit ba yun? Napikon? What the! Nang-aasar lang naman ako.
Halos mapatalon ako sa driver’s seat nang biglang may kumatok sa bintana sa side k
o. Pagtingin ko, si Dustin pala. Kaya ayun, dali-dali kong binaba ang bintana.
“Oh, bakit?” Tanong ko.
Ngumiti siya ng bahagya sabay sabing, “I love you.”
:”>
DUSTIN’S POV
“I love you.”
Itinulak niya ang mukha ko kaya umayos na ako ng tayo. Nakasimangot lang siya sa
akin pero halata namang pinipigilan niya lang ang pagngiti niya. Girls… Tss. Pwed
e namang ngumiti, pinipigilan pa.
“I love you too.”
“Bakit mukhang labas sa ilong yan?” Biro ko sa kanya.
Napansin ko yung pagngiti niya ng matamis pero halata namang pilit. “Edi I love yo
u too~ Mwah mwah! Tsup tsup!” Sarkastikong sabi niya. “Oh ayos na? Ang arte nito!” Sab
ay tawa pa niya.
Kahit hindi naman talaga nakakatawa, natawa na rin ako sa sinabi niya. Ganyan ak
o eh. Nadadala ako sa bawat pagtawa at pagngiti niya. Mukhang t*nga sa iba, pero
yun naman talaga ang totoo. Whenever I see her smile or laugh, it warmth my hea
rt.
“Sige na, umalis ka na.”
“Bye. Dalaw ka sa bahay ha?”
“Sige.”
As I watched her drive away, I can’t erase the smile on my face. How I wish we cou
ld be like this always, but nah, we just couldn’t. Jenine is still in the picture.
Hindi ganun kadali na putulin ang pinagsamahan namin dahil si Chloe na ang maha
l ko ngayon. Si Jenine… Si Jenine ang unang pinangakuan ko sa buhay ko. At alam ko
ng pinanghahawakan pa niya ang pinangako ko sa kanya.
“Dustin…”
Bumungad sa akin si Jenine sa harapan ng unit ko. Tears streaming on her face an
d so I approached her immediately and embraced her.
“What’s wrong?”
She continued herself to sob. “Si M-mommy…. Nag-away na naman kami.”
A sigh escaped from me as I stroked her hair. This is one of the reasons why I c
an’t let her go easily… At times like this, she needs a companion and that is me.
“Dito ka nalang ulit matulog,” I said and then unlocked my unit. I pulled her inside
and guided her to sit. Umiiyak pa rin siya. Palagi naman. “Magpahinga ka na muna.”
“Saan ka galing?”

Natigilan ako saglit sa tanong niya, pero nakaiwas na agad ako ng tingin bago ni
ya pa akong titigan sa mga mata.
“Somewhere.”
“Somewhere? Kanina pa ako naghihintay sa labas, Dustin. Akala ko ba dumiretso ka n
a dito galing sa airport?”
I got up and walked towards the kitchen. Kumuha ako ng tubig para sa sarili ko a
t para na rin sa kanya. D-amn, lagi nalang akong ganito. Tuwing nagtatanong siya
at may isasagot ako sa kanyang kasinungalingan, napapaatras ako.
“Here,” I handed her the glass of water which she gladly accepted. “I came from… Vanna’s p
lace. You remember her, right? Yung pinsan ko. She texted me to come over her pl
ace. Biglaan.”
“Pinsan? Yeah. Si Vanna.”
A lie… sorry, Jenine. I can’t bear seeing you cry like this. Paano ko maitatama ang
mali ko kung ganito pa ang sitwasyon mo?
--A/N: Pinush ko tong update na ito para mabilis ko na macomplete itong story. Ho
ho *O* Thanks talaga sa mga nagbabasa! Love lots.
5 updates left beybeh~
**************************************
~42~ If You Only Knew
**************************************
~42~ IF YOU ONLY KNEW
CHLOE’S POV
Hanggang ngayon, hindi pa rin maalis ang ngiti sa face ko. Yay, masaya lang tala
ga ako sa nangyari kagabi. Sana lang wala ng problema katulad ng dati. I mean, s
ana mabalik yung mga panahon na nakakapagdate pa kami ni Dustin na walang proble
ma. Yung hindi patago… Yung carefree lang.
“Lalalalala~”
“Oh, Cha-Cha. Bakit mukhang masaya ka ngayon?”
“Nag-date po kasi kami ni Dustin kagabi.”
“Wow, naalala ko tuloy nung kabataan ko…”
Blah blah blah…
Habang nagkukwento si Momsie tungkol sa kabataan niya, kung paano sila naging ma
gdyowa ni Papa, ako naman itong busy sa pagkain ng chocolate madness flavor ice
cream ko. Sa ganitong panahon, ang sarap magkwento ng mga happenings sa buhay ko
sa mga sissies ko, pero… err… kahit isa sa kanila, MISSING IN ACTION. Oh well, ikuk
uwento ko nalang sa kanila kapag nakabalik na sila ng bansa.
“—At ayun, araw-araw na akong niligawan ng Papa mo. Nagkacrush siya sa akin dahil sa
galing ko sa paglalaro ng volleyball.”
“Momsie,” tawag ko sa kanya. “Maiba po tayo. Akala ko po ba uuwi si Papa dito ngayong
buwan?”
Pinag-scoop muna niya ako ng ice cream sa bowl ko bago siya sumagot. Well, pang
3rd round ko na ito. Haha! Sarap eh. “Ahm, basta. Bigla nalang daw siya uuwi dito
eh. Chloe, si Dustin… Gusto niya raw makilala.”
“Excited na ako, Momsie. For sure, maiimpress din si papa kay Dustin. Sa tingin
mo po?”
“Oo naman no’! Kung ako nga diba? Dustin’s a good guy indeed,” sabay thumbs up pa niya.
Napangiti nalang din ako sa sinabi ni Momsie. Kung alam mo lang Momsie… Kung alam
mo lang kung paano ako niloko ni Dustin. Buti nalang bumabawi siya ngayon.
Phone beeps…
Sabay kami napatingin ni Momsie sa cellphone ko na nakapatong sa lamesa.
“Oh, may nagtext sayo, Cha.”
For sure, si Dustin ‘to. Lagi naman eh. Pagkacheck ko ng message, nagulat ako sa s
ender na bumungad sa akin. Kung sino pa yung taong huling iniexpect ko, siya pa

ang nagtext sa akin.
|Chloe, it’s me Jenine. I need someone to talk to. Can you meet me at the Pizza Pl
aza now? Pls.|
Pagkabasa ko sa message na yun, bigla nalang ako nakaramdam ng kaba. Sunod-sunod
na tanong na ang pumukol sa isipan ko. Paano kung nalaman na niya ang tungkol s
a amin ni Dustin? Paano kung kumprontahin niya ako dahil sinisira ko ang relasyo
n nila?
“Chloe, sino ba ‘yang nagtext? Bakit mukha kang nakakita ng multo dyan?”
Nagpakawala muna ako ng malalim na hininga bago ko tinignan si Momsie. Bahala na
. Kahit ayaw kong pumunta dun, pakiramdam ko, may nagtutulak sa akin na makipagk
ita sa kanya. Kung anuman ang pakay niya, haharapin ko ito.
“Momsie, aalis po muna ako.”
***
Sumakay ako ng tricycle para lang makarating sa Pizza Plaza. Medyo may kalapitan
lang naman ito sa subdivision namin kaya hindi ko na kailangang dalhin pa ang k
otse ko para makapunta lang dito. Ilang minuto na ako nakatayo dito sa harapan n
g Pizza Plaza pero hindi ko pa magawang pumasok sa loob. Pinapakalma ko lang nam
an ang sarili ko. Sh*t! Oo na, guilty in charge.
Bago pa ako maloka sa kinatatayuan ko ngayon, tinawagan ko muna si Dustin sa pho
ne ko. Kailangan ko siyang makausap. Nakakaloka itong sitwasyon ko ngayon!
“Dustin…”
[“Mhine, napatawag ka?”]
Humawak muna ako sa railings para sa suporta. Nanginginig ang tuhod ko sa nerbyo
s! “D-Dustin, si Jenine…”
[“What about Jenine?”]
“Gusto niya akong makausap. Actually, magkikita kami ngayon.” Huminto ako saglit dah
il narinig ko yung buntong-hininga niya sa kabilang linya. “Dustin, may alam na ba
siya tungkol sa ating dalawa? Bakit niya ako kakausapin?”
[“Wala. Wala pa siyang alam.”] Alam kong upset na siya ayon sa boses niya.
Medyo narelieved ako sa sinabi niya. Buti naman kung ganun. Pero bakit ganun? Ma
s nangingibabaw pa sa akin ang disappointment dahil hindi niya pa magawang amini
n kay Jenine ang totoo? Hanggang kailan pa ba kami magiging ganito?
“Kakausapin ko siya, Dustin.”
[“You don’t have to. Just make an excuse.”]
“Nandito na ako. Magkita nalang tayo sa park malapit sa amin pagkatapos naming mag
-usap, okay? Itetext nalang kita.”
[“Okay. Text mo agad ako kung may mangyayari man, Chloe.”]
Binaba ko na agad ang phone nang hindi nagpapaalam sa kanya. Bahala na. Kung anu
man ang mangyari, haharapin ko ito. Ginusto ko ‘to kaya dapat harapin ko ito.
Pagkapasok ko ng Pizza Plaza, hinanap ko kaagad kung saang table nakapwesto si J
enine. Nung hindi ko siya mahanap sa first floor, pumanhik na ako sa second floo
r. At dahil madalang naman ang customer sa mga oras na ito, nakita ko kaagad siy
a sa may sulok. Nakatitig lang siya sa phone niya at mukhang malalim ang iniisip
. Haayyy… Ngayon pa lang, nagiguilty na ako.
“Jenine…”
Nag-angat naman agad siya ng ulo at tinignan ako. Tumayo siya at binigyan ako ng
mabilis na yakap. “Chloe, glad you came.”
Umupo na ako sa harapan niya at ganun din siya. Nakangiti lang siya sa akin pero
halata namang pilit lang yun. Base sa mga mata niya, alam kong malungkot siya.
“Kamusta, Jenine?”
“I’m not fine,” umiwas siya ng tingin at agad na sumipsip sa iced tea niya. Ewan ko ba
pero pakiramdam ko, natuyuan din ako ng lalamunan sa sagot niya. May alam na ka
ya siya? “Pasensya ka na kung naistorbo kita ha? Gusto ko lang naman kasi na makau
sap ka. I mean, I just needed someone to talk to.”
“Okay lang.”

“Nakuha ko yung number mo kay Wayne. Nung nalaman kong friends kayo ni Wayne, kinu
ha ko na agad yung number mo,” dagdag pa niya sa matamlay na boses. Kaya pala. “Sorr
y ha? Wala kasi akong ibang friends dito sa Pilipinas kaya ikaw lang ang naisipa
n kong kausapin. I know you’re kind.”
Napahigpit nalang ang hawak ko sa inuupuan ko dahil sa sinabi niya. Jenine, mali
ka ng kinakaibigan mo. Hindi ako kagaya ng iniisip mo.
“… I believe you are trustworthy. You’re a good friend as well. I can sense that.”
Ngumiti ako. Ngumiti din siya. Parang may kung anong nagtutulak sa akin na umiya
k pero pinigilan ko yun. Geez, Chloe! Kung may masama sa inyong dalawa. Ikaw yun
!
“Jenine, I don’t mean to offend you, pero hindi mo ba naisip na...” Huminto ako saglit
. Nakatitig lang ako sa mga mata niya. “Hindi mo pa naman ako masyadong kilala?”
“Nararamdaman kong mabait ka,” she said with full of conviction. “Gusto talaga kitang
maging kaibigan,” hinawakan niya ang kaliwang kamay ko na nakapatong sa lamesa. Na
karamdam tuloy ako ng panlalamig. “Can we?”
Tumango nalang ako bilang pagsagot. Para ata akong kinakapusan ng hininga tuwing
kausap siya. Kahit na mukhang wala pa rin siyang alam tungkol sa amin ng boyfri
end niya, hindi ko pa rin maiwasan na huwag maguilty.
“Thanks, Chloe.”
Naputol ang pag-uusap namin dahil dumating na ang mga inorder niya. Parang sinad
ya niyang damihan ang order para matagalan kami sa pag-uusap. Pero kung ako ang
tatanungin, gusto ko ng umalis. Tuwing nakikita ko si Jenine, nararamdaman ko ku
ng gaano ako ka-samang babae.
“Ano bang pag-uusapan natin, Jenine?” Natanong ko nalang habang kumakain kami. Wala
pa siyang inoopen sa akin simula nung kumain kami. “Tungkol saan ba?”
Natigilan siya saglit. “It’s about Dustin.”
“Dustin?” Anong meron kay Dustin?
Ibinaba niya ang Pizza niya saka niya ako tinignan sa mga mata. Napakurap tuloy
ako sa paraan ng pagtingin niya sa akin. “I think he’s cheating on me.”
Hindi ako nakaimik. Wala na. Wala na akong masabi.
“Matagal ko na itong nahalata. Eversince I came back from the States, I’ve been feel
ing that he’s hiding someone from me.” Ngumiti siya. Ngiting malungkot. “I think he’s ha
ving an affair with another girl.”
Sunod-sunod na paglunok ang ginawa ko. Naninikip ang dibdib ko. Hindi ako makahi
nga ng maayos. That another girl you’re talking about is me, Jenine. I’m sorry. Hind
i ko sinasadya.
“I can’t blame him though,” patuloy pa niya. “I’ve been away for a couple of years. Mahira
p magkaroon ng long distance relationship.”
“Paano mo nalaman na… may iba si Dustin? Baka naman naghihinala ka lang?”
“Girl’s instinct, Chloe,” diretso sagot niya. “Alam kong cold guy siya, pero nararamdama
n ko rin ang panlalamig niya sa akin in a different way. Iba na yung paraan ng p
akikitungo niya sa akin. Iba na talaga… Ibang-iba na siya.”
“Jenine, kausapin mo kaya siya?”
Umiling lang siya. “If he’s having affair with someone, I’ll accept it anyway. But I w
ant him to admit it to me without telling him to do so. I want him to admit it w
illingly. Hindi yung finorce ko lang siya.”
Natigilan ako sa sinabi niya. Tama ba ang narinig ko? Tatanggapin niya kung may
iba si Dustin?
“Okay lang sayo na may iba si Dustin?”
She smiled a little and shook her head. “Of course not. It’s not fine with me. I lov
e him, Chloe. I really do. Pero kung sasabihin niya sa akin na pakawalan ko na s
iya, gagawin ko yun kahit masakit. Tatanggapin ko yun kahit mahirap. Love is not
selfish. I’ll set him free. Gusto ko siyang sumaya kahit hindi na ako ang kasama
niya. Alam ko nang mangyayari ito. Matagal na akong handa.”
Ngayon ko lang napansin na napaiyak na pala siya. Nagmamadali ko siyang inabutan
ng panyo kaya naman pinunasan niya na agad ang mga luha niya.
“Napakaswerte ng ipinalit sa akin ni Dustin. Kahit imposibleng mangyari, gusto ko
siyang kaibiganin.”
Jenine, bakit ba napakabait mo? Hindi na ako nagtataka kung bakit minahal o mina

mahal ka ni Dustin.
***
Pagkatapos naming mag-usap ni Jenine, nagpaalam na rin kami sa isa’t-isa. Sabi niy
a, gusto niya raw munang mapag-isa. Nagpasalamat pa siya sa akin dahil kahit pap
aano ay nabawasan daw ang bigat sa dibdib niya. Kung alam niya lang na ako ang d
ahilan kung bakit sila nagkakalabuan ni Dustin. Ako yung kontrabida na sumisira
sa magandang relasyon nila. :(
From Pizza Plaza, naglakad nalang ako papunta sa playground kung saan madalas ka
mi nagkikita ni Dustin. Pagdating ko dun, nakita ko kaagad siya na nakaupo sa is
a mga bench dun. At dahil wala ako sa mood makipag-usap kahit kanino, niyaya ko
nalang siya na ihatid nalang ako sa bahay. Naglalakad na kami ngayon sa loob ng
subdivision namin. Walang umiimik sa aming dalawa. Bukod sa nawiwindang ako sa n
angyari ngayong araw na ito, hindi ko pati alam ang sasabihin ko.
“Mhine…”
Hindi ako umimik. Patuloy lang kami sa paglalakad.
“Ayos ka lang ba?”
Bumuntong-hininga ako at iniyuko ang ulo ko. Hindi ko alam kung anong nararamdam
an ko. Halo-halo ang emosyon sa dibdib ko. Nakokonsensya ako.
“Mhine…”
“Dustin, wala ako sa mood.”
Bibilisan ko na sana ang lakad ko pero nahatak na agad niya ang kaliwang kamay k
o. Hinawakan niya ito ng mahigpit kaya tinignan ko siya. Alam kong worried siya
sa nangyari. Ayun ang nakikita ko sa mga mata niya.
“Dustin, naghihinala na siya.”
“Naghihinala?”
“Naghihinala siyang may iba ka na.” Humarap ako sa kanya at tinitigan siya sa mga ma
ta. “Dustin, sinabi niya sa akin na ayos lang sa kanya na may iba ka ng mahal. Ang
gusto lang niya, ikaw mismo ang umamin. Tatanggapin niya raw yun.”
Sa mga salitang yun, may gusto akong ipahiwatig sa kanya. Sana maintindihan niya
yun.
Nagtaka ako nang unti-unti niyang binitawan ang kamay ko. Lumapit siya sa paveme
nt ng kalsada at umupo dun. Sinundan ko siya at nagsquat ako sa harapan niya.
“Dustin, sabihin mo na. Nakokonsensya na ako.”
“Not now.”
Nagkaramdam ako ng kirot sa dibdib sa sinagot niya. Ayaw niya bang pakawalan si
Jenine? Mahal niya pa rin kaya siya? “Dustin,” sinapo ko ang dalawang pisngi niya at
pinatingin ko siya sa mga mata ko. “Ayos lang daw sa kanya. Bakit mo pa papatagal
in? Mabait si Jenine. Alam kong maiintindihan niya ito. Hindi nga lang ngayon, p
ero darating ang panahon na magiging okay ang lahat. Afterall, may pinagsamahan
naman kayo diba?”
Hinintay ko siyang magsalita pero nakatitig lang siya sa akin ng matagal. Geez,
nahihirapan na ako! Ayokong magtagal ang panloloko namin kay Jenine.
“Hindi niya deserve na maloko ng taong mahal niya. Bakit ayaw mo nalang umamin sa
kanya? Sasamahan kita. Ano bang kinakatakot mo?”
Tinanggal niya ang mga palad ko sa mukha niya. Umiwas siya ng tingin at nagpakaw
ala ng malalim na hininga. “Hindi ganun kadali yun. Bigyan mo ko ng panahon.”
“Panahon?” Tumayo ako. Nanginginig na ang mga labi ko sa halo-halong nararamdaman ko
. Gusto kong magburst out. “Hanggang kailan pa, Dustin? Hanggang kailan mo pa kami
papahirapan?!”
Naihalamos niya ang sariling palad sa mukha niya. Wala ng patutunguhan ang usapa
n na ito kaya tinalikuran ko na siya at mabilis na tinakbo ang bahay namin. Mabu
ti nalang malapit na ang bahay namin mula dito. Papasok na sana ako sa gate nang
marinig kong may tumawag sa pangalan ko.
“CHLOE!”
Nilingon ko siya. Ilang dipa ang layo niya mula sa kinatatayuan ko. Kagaya ko ay
medyo hinihingal din siya. “Ang mabuti pa, huwag muna tayong mag-usap, Dustin. Sa
ka mo na ako harapin kung kaya mo ng aminin ang pagkakamali mo sa kanya.”
“Chloe, konting panahon nalang.” Lumapit siya sa akin at niyakap ako. Hindi ako kumi

los. Napapikit nalang ako. “Bigyan mo pa ako ng panahon. Hihiwalayan ko siya pero
hindi muna ngayon.”
“Bakit hindi pa ngayon?”
“Chloe…”
Pilit ko siyang tinulak para mabitawan ako. Nakakainis! Bakit ba ayaw niyang sab
ihin sa akin ang dahilan kung bakit ayaw niya pang makipaghiwalay kay Jenine?!
“Bakit hindi pa ngayon?!? Naiinis na ako sayo! Duwag ka ba?!”
Hindi siya nakasagot. Nanatili lang siyang nakatayo sa harapan ko na siyang kina
inis ko lalo. Nakakairita na talaga!
“Bahala ka dyan!! Papasok na ako.”
Akmang tatalikuran ko na siya nang bigla niya akong hilain sa kamay. Paglingon k
o, nakita kong namumula na ang mga mata niya. Naiiyak na ba siya? Ganun ba kahir
ap na makipaghiwalay kay Jenine? Nasasaktan siya?
“Nangako ako sa kanya noon.”
Kumunot ang noo ko, senyales na naiinis na talaga ako. Bakit ba ayaw niyang dire
tsuhin ang sagot? Para siyang isang puzzle. Ang hirap niyang buuin! “Anong pinanga
ko mo?!”
Bumuntong-hininga siya kasabay ng paghigpit ng hawak niya sa kamay ko. “Almost 2 y
ears ago, may nangyari sa amin. Nangako akong papanagutan ko siya ‘pag nakatapos n
a kami ng pag-aaral.”
Literal na napanganga ako sa sinabi niya. Anong ibig niyang sabihin dun?
“We were young that time. I thought she’s the one I’m gonna end up with. Until I met y
ou… Things changed.” Huminto siya saglit at pasimpleng pinunasan ang mga luha niya.
Napaiyak na rin tuloy ako. Nakakainis naman! “Ikaw ang may kasalanan nito. Matagal
kitang hinintay. Hindi ka nagpakita. May nakita tuloy akong iba.”
“Ano bang sinasabi mo?”
“Kung nagpakita ka sana ng maaga, edi sana ikaw nalang ang nauna sa akin. Hindi si
ya.”
Gamit ang dalawang palad ko, pinunasan ko ang buong mukha ko. Bwsit. Nawawala na
ako ng poise dito kakasinghot. “Kapal ng mukha mo!” Hikbi ko. “Akala mo naman, papaya
g akong makauna sayo.”
“Ano bang sinasabi mong makauna?”
Ano nga bang sinasabi kong makauna? Aish, bahala siya sa buhay niya! Wala naman
sa akin yun kung may nakauna sa kanya o wala. Lalaki naman siya. Pakielam ko kun
g nagwala ang sperm cells niya that time na yun. Hindi pa naman kami magkakilala
nung panahong yun. Hindi ko siya masisisi.
“Ewan.”
“Tara nga dito,” niyakap niya ulit ako ng mahigpit. Niyakap ko na rin siya pabalik.
Naiintindihan ko na siya kahit papaano. Inaalala niya ang pangako niya kay Jenin
e noon, pero bakit sabi ni Jenine, kaya niyang tanggapin kung may iba na si Dust
in? “Virg*n or not, will you still accept me?”
Natawa nalang ako kahit umiiyak pa rin. Sira-ulo talaga. “Hindi naman importante y
un. Huwag ka ngang magfeeling babae dyan. At saka hindi yun ang issue, Dustin. T
atapyasan na talaga kita ng utak!”
He chuckled as he patted my back. “Dalawang beses mo na akong nakitang umiyak. Nak
akahiya,” mahinang sabi niya. “Kaunting panahon nalang. Magiging okay na tayo. Trust
me,” kasabay nun ay ang pagpatak ng ulan sa amin.
I trust you, Dustin.
--A/N: Bukas, 2 updates po.
**************************************
~43~ I Chose You
**************************************
~43~I CHOSE YOU
CHLOE’S POV

“Achoo~”
Kanina pa ako bahing ng bahing dito. Nakakainis! Kung bakit ba kasi kami nagpaul
an kagabi ni Dustin? Ayan tuloy, mukhang magkakasakit pa yata ako.
“Achoo~”
“Oh,” inabutan ako ni Momsie ng gamot kaya kinuha ko ito. “Summer na summer, sinisipon
ka. Kung sabagay, iba na ang panahon ngayon. Kapag tag-araw, umuulan. Kapag tag
-ulan, umaaraw naman. Tsk tsk!”
Pagkasabi nun ni Momsie ay lumabas na siya ng kwarto ko. Napailing nalang ako ng
ulo dahil nakalimutan pa yata ni momsie na dalhan ako ng tubig. Paano ko ‘to malu
lunok kung walang panulak?
At ayun nga, bumaba nalang ako sa kitchen para dun inumin ang gamot ko. Timing n
a pagkainom ko ng tubig, narinig ko nalang si Momsie na sumigaw ng…
“CHA-CHAAAAAAA! NANDITO NA SI PAPA MOOOOOOOOO!!”
Ha? Si Papa?
Sa pagmamadali ko, tumakbo na ako papunta sa sala kahit hawak ko pa ang baso ko.
Napangiti nalang ako ng malapad nang makita ngang dumating na sina Papa at Kuya
Cho dala-dala ang malalaking bagahe nila.
“Papaaa!”
Literal na inipit ko talaga si Papa sa yakap ko. Ang tagal naming hindi nagkita.
Halos isang taon na rin ang nakalipas nung huli kaming nagkita.
“Cha-Cha, dalagang-dalaga ka na!”
Humiwalay ako sa yakap at tinitigan siya ng mabuti. Eeeh! Hindi na nga ito panag
inip. Totoong nandito na sila sa Pilipinas. “Papa, namiss kita,” tumingin naman ako
sa kaliwa niya. Si Kuya Cho, mukhang bored as ever pa rin. “Hi, Kuya Cho! Namiss d
in kita.”
At dahil siya si Kuya Cho, tinanguan niya lang ako sabay tanong kay Momsie na, “Is
ma’ room clean? I’m tired. I wanna sleep now.”
“Inayos na namin ang kwarto mo. Ang mabuti pa nga’y magpanhinga ka muna,” sabi ni Moms
ie sa kanya, at ayun, walang kyeme siyang umakyat sa taas.
Napakibit-balikat nalang ako sa behavior ni Kuya Cho. Eversince naman, ganyan na
y an. Hindi kami close pero ako itong nagfifeeling close sa kanya. Gusto ko lang
namang gumaya kay Gail na super close kay Kuya Louis niya, pero mukhang Malabo
ngang mangyari yun. Tumanda nalang kami, sinusungitan pa rin ako ni Kuya Pocholo
in short Kuya Cho =_____=
“Ang tangkad mo na, Cha,” nakangiting sabi sa akin ni Papa tapos ay pinaikot niya pa
ako. “Grabe, parang kailan lang, binubuhat pa kita. Baby ka pa lang. Ngayon oh, d
alagang-dalaga ka na.”
Napahagikhik nalang ako sa sinabi ni Papa. “Oo nga po, Pa. Parang kailan lang, iti
m pa ang buhok mo, tapos ngayon, halos lahat puti na,” sabay peace sign, “Joke!”
“Ikaw talaga!” Ginulo niya ang buhok ko pagkatapos ay inakbayan niya si Momsie. Ang
saya lang kasi buo ang family namin ngayon. “Anyway, last year ko pa gustong mamee
t ang boyfriend mo. Your mom told me a lot of things about him. Puro nga positiv
e eh,” tumaas ang isang sulok ng labi ni Papa tapos ay mapanuri niya akong tinigna
n. Kinabahan tuloy ako. “I want to meet him tonight.”
“Tonight na po?”
“Yeah,” diretsong sagot niya tapos ay sabay sila ni Momsie na pumunta dun sa hagdan.
Naiwan akong nakatayo lang sa harapan ng pinto. Tonight agad? “Chloe, I want to m
eet him tonight and when I say tonight, it’s gonna be tonight.”
Wala na akong choice kundi ang mapa-okay nalang. Kilala ko si Papa. Bilang busin
essman, gusto niya, yung sasabihin niya ang laging nasusunod at higit sa lahat,
para sa kanya, naniniwala siya sa kasabihang first impression lasts.
Kahit ga
nyan yan si Papa, napakapihikan niya sa lahat ng bagay… and well of course, pati s
yempre sa tao. Mahirap siyang i-please.
Napabuga nalang ako sa hangin sa naiisip kong posibleng mangyari. I trust Dustin
, really. Sana maimpress niya rin si Papa gaya ng ginawa niya kay Momsie.
Nagtype agad ako sa cellphone ko ng message na isesend kay Dustin. Habang maaga
pa, kailangan ko na siyang iinform.
|Mhine, pumunta ka naman dito sa bahay tonight. Gusto kang makilala ni Papa, ple

ase.|
***
Hours passed by, bothered na bothered ako ngayong araw. Ni hindi nga ako lumabas
ng kwarto ko dahil kinakabahan ako sa mangyayari ngayong gabi. Ewan ko ba. Kahi
t nagreply naman si Dustin kanina ng: Sure, I’ll come. :). With matching smiley pa
yun, hindi ko pa rin alam kung bakit ako nakakaramdam ng kaba.
“Dapat kumalma ka, Chloe!” Sabi ko sa repleksyon ko sa full-length mirror ko. “Kung si
Momsie nga na choosy naimpress ni Dustin, ang Papa mo pa kaya?” Binilisan ko ang
pagbrush sa buhok ko. Nakakafrustrate! “Huwag sanang malate si Dustin.”
“Cha-Cha, dinner time in a little while!”
Napakagat ako sa ibabang labi sa sinigaw ni Momsie mula sa labas ng kwarto ko. G
eez! In a little while?! Paano si Dustin? Naman oh! Mag-e-8PM na, pero wala pa s
iya. Lagot ka talaga sa akin, Dustin. Nangako ka sa akin na pupunta ka!
Agad-agad kong tinawagan si Dustin sa phone ko. Matagal pa bago niya nasagot kay
a mas lalong nag-init ang ulo ko.
“Dustin, darating ka pa ba? Magdidinner na!”
[“Kalma. Darating ako…”]
Napabuga nalang ako sa hangin. Relieved. “Good, bilisan mo ha?”
[“Oo, on the way na ako. Traffic pa.”]
“Sige. See you in a little while.”
[“See you.”]
Pagkababa ko ng phone, agad-agad akong bumaba sa kitchen. Kumpleto na sila. Nand
un na sina Papa, Momsie at Kuya Cho. Nakaserve na lahat ng pagkain sa mesa. Mas
lalo tuloy akong nabahala.
“Sorry, Pa. Male-late si Dustin ng ilang minuto. Traffic daw kasi,” sabi ko pagkapwe
sto sa dining table.
Tumango naman si Papa. Si Momsie, naghahain din ng mga pagkain ksama ng mga maid
s. “It’s okay. We’ll wait for him to arrive.”
Minutes. No, it has been half an hour, but still hindi pa rin dumadating ang hin
ihintay namin. Gustong-gusto ko ng umiyak sa sama ng loob pero pinigilan ko lang
. Pinipigilan kong huwag sumama ang loob ko dahil sa disappointment. Dustin, dar
ating ka pa ba?
“Chloe, darating pa ba ang boyfriend mo?”
Yumuko ako. Sinilip ko kung may message na galing sa kanya pero wala pa rin siya
ng text. Akala ko ba on the way na siya?
“Chloe,” si Momsie. Mukhang nag-aalala na rin. “Lumalamig na ang mga pagkain.”
“I’m hungry. Can we just eat already?” Reklamo naman ni Kuya Cho.
Napabuntong-hininga nalang ako. Parang may kung anong nakabara sa lalamunan ko.
Nangako siya na darating siya, pero bakit hindi siya nagpunta? Akala ko ba on th
e way na siya?
“Cha-Cha, mukhang hindi na darating ang hinihintay natin.” Matigas na ang boses ni P
apa. At alam kong naiinis na siya kapag ganyan ang tono niya. “Maybe he doesn’t want
to meet us, Cha. Diba may sinabi ako sayo noon nung bata ka pa?”
Pumikit ako. Pinipigilan ko ang pangingilid ng luha ko. Hindi kaya tama nga ang
sinabi sa akin noon ni Papa?
“—Na kung ayaw pumunta ng lalaki sa bahay ng babae para makilala ang mga magulang ni
ya, ang ibig sabihin nun ay hindi siya seryoso.”
Dustin, seryoso ka ba sa akin? Sa amin ni Jenine, sino ba ang niloloko mo? Siya
o ako?
“C’mon, let’s eat. We seemed to be waiting for nothing,” sabi ni Kuya Cho at nagsimula n
a silang magserve ng kanya-kanyang pagkain sa plates nila.
“Excuse me po,” tumayo ako para kunin ang atensyon nila. Nakayuko pa rin ako at pili
t na itinatago ang mukha ko. “Mamaya nalang po ako kakain. Hihintayin ko pa po si
Dustin. Darating po siya.”
“Chloe…”

Hindi ko na pinakinggan si Momsie. Tuloy-tuloy lang ako hanggang sa labas ng gat
e. Umupo ako sa pavement at pinagmasdan ang cellphone ko. Darating si Dustin. Al
am ko yun. Hindi dapat ako mag-isip ng kung ano-ano. May tiwala ako sa kanya.
“Anong ginagawa mo dyan? Gabi na. Nasa labas ka pa.”
Tumingin ako sa nagsalita. Si Warren, nakasuot ng casual. Mukhang sa expression
sa mukha niya, galit pa rin siya sa akin. Magsasalita sana ako kaso tuloy-tuloy
lang siya hanggang sa pinto ng gate namin.
“Warren…”
“Pumasok ka na. Dumidisplay ka pa dyan.”
Tuluyan ng bumagsak ang luha ko nung pumasok na siya sa loob nang hindi man lang
ako nililingon. Ibinaon ko nalang ang mukha ko sa sarili kong palad. Hindi ko n
a alam ang eksaktong nararamdaman ko. Naiinis, nalulungkot, nadisappoint, naboth
er, upset, at kung ano-ano pa. Yan ang nararamdaman ko at nailabas ko nalang sa
pamamagitan ng pag-iyak ko. Ayoko na! Kasalanan ko nga ito!
“Nag-away na naman ba kayo?”
Nabigla ako nang may magsalita sa tabi ko pati na rin sa paghaplos niya sa likod
ko. Si Warren, binalikan ako. Pero ayokong ipakita sa kanya na umiiyak ako. Lag
i nalang siya ang nakakakita sa pag-iyak ko. Nahihiya na ako.
“G-galit ka sa akin..diba?”
“Hindi ako galit. Naiinis lang ako sa kat*ngahan mo.”
Napahikbi ako sa sinabi niya. Nakakaooffend yun ah! “Ang sakit mo namang magsalita
.”
“Totoo naman diba? Minsan kailangan mong ipamukha sa tao kung ano yung mali nila,
kahit sa masakit na paraan para marealize nila na mali talaga sila,” seryoso ang b
oses niya kaya tinignan ko siya. Nakatingin lang siya sa harapan habang hinahapl
os ang likod ko. “Ikaw naman kasi. Siya pa rin ang binabalikan mo. Ang dami namang
lalaki dyan. Hindi ka mauubusan, Chloe. Kung hanap mo ay gwapo, marami pang gwa
po dyan… at hindi katulad niyang g*go.”
Tuluyan na namang bumagsak ang mga luha ko sa sinabi niya. Naiinis ako sa sinasa
bi niya tungkol kay Dustin pero yun naman talaga ang totoo diba? G*go talaga siy
a.
“May point ka.”
“Point-point ka dyan. Hindi mo naman sinasautak yung mga sinasabi ko,” iniling niya
ang ulo niya sabay tsk niya. “Ang laki-laki ng mundo, Chloe. Ang laki ng populasyo
n ng mundo. Hindi lang siya ang lalaki sa mundong ito. Kaya kung pwede lang, kun
g wala lang naman siyang ginawa kundi ang paiyakin ka, iwanan mo na siya.”
“M-mahirap…”
“Mahirap pero dapat kayanin mo. Kung yung iba nga na nagpepenitensya, literal na n
asasaktan, ikaw pa kaya na brokenhearted lang?” Inilipat niya ang palad niya sa ul
o ko at bahagyang tinapik ito. “Ang ganda mong t*nga, Chloe. Tsk tsk tsk!”
Pinunasan niya ang luha sa mga mata ko kaya napanguso nalang ako. “Sinong mas maga
nda? Si Jenine o ako?” Random question. Nasasaktan na lang din naman ako, sasagari
n ko na. Tutal naman hanggang ngayong gabi nalang ito. Pagkatapos nito, ayoko na
. Hindi na ako uulit.
Ngumiti siya. Lumabas tuloy yung dimple niya sa bandang ibaba ng labi niya. “Kung
ganda lang ang pag-uusapan, syempre si Jenine,” sagot niya. Napasimangot ako. “Pero
kung ako si Dustin at pinapapili mo ako sa inyong dalawa ni Jenine, syempre ikaw
ang pipiliin ko.”
“Bakit?”
“Dahil kahit ilang beses na kitang sinaktan, handa ka pa ring patawarin ako. No do
ubt, ikaw ang pipiliin ko at iiwanan ko na si Jenine.” Napangiti nalang ako sa sin
abi niya. Sana ganyan din mag-isip si Dustin. “Pero... Hindi ako si Dustin eh.”
Yumuko ako at sinilip na naman ang phone ko. Wala pa ring text message mula sa k
anya. Wala na talaga siyang planong puntahan pa ako.
“… Pero sa totoo lang Chloe, gusto ko naman talaga si Dustin para sayo eh. Alam kong
mabuti siyang tao. Kung ginawa lang niya sana ang tama, ang pumili ng isa sa in
yo, siguro hindi ako maiinis sa kanya ngayon.”
Phone rings…
Parehas kaming natigilan nang marinig namin ang phone ko. Mas lalo akong natigil

an nang makitang si Dustin ang caller. Agad-agad akong tumayo at lumayo ng bahag
ya. Kung hindi niya kayang gawin ang tama, pwes ako nalang ang gagawa. Hindi ko
na matatagalan ito.
“Hello?”
[“Mhine…”]
Ngumiti ako ng mapait sa sarili ko. “May balak ka pa bang dumating?”
[“Chloe, hindi ako makakarating. Sorry.”]
Pumikit ako at pinakalma ang sarili ko. “B..akit?”
[“Si Jenine---“]
Pagkarinig ko sa pangalang yun, automatikong uminit na ang ulo ko. “Si Jenine na n
aman?! Dustin, nangako ka sa akin na darating ka! Pinaasa mo ako. Pinaasa mo sin
a Papa!”
[“I’m sorry. Babawi ako bukas.”]
“Hindi! Mamili ka, Dustin. Gusto kong mamili ngayon sa amin. Ako o siya?!”
[“Chloe, pwede bang mag-usap tayo sa personal kesa yung dito tayo nagtatalo?”]
“Wow! Ni hindi ka nga makapunta dito ngayon, tapos nagrerequest ka na mag-usap tay
o sa personal? Gusto ko lang na mamili ka, Dustin! Nahihirapan na ako sa ganiton
g set-up!”
Nanginginig na ang kamay ko sa tindi ng nararamdaman ko ngayon. Kahit na tuloy-t
uloy na ang luha na umaagos sa pisngi ko, pinilit ko pa ring huwag ipahalata sa
boses ko na naiiyak ako. Kailangan kong magmatigas ngayon.
[“Chloe... Huwag naman ngayon.”]
“Kung ako ang pipiliin mo, pumunta ka dito ngayundin mismo! Maghihintay ako.”
Bumuntong-hininga siya. Napapikit nalang ako. Mahirap bang piliin ako, Dustin? [“S
orry. Kailangan ako ni Jenine.”]
Sa mga salitang iyon, pakiramdam ko, nagpira-piraso na ang mundo ko. Kung hindi
lang din pala ako ang pinili niya, bakit niya pa ako binalikan at pinaasa?
“O-okay. Okay…lang. Pinatagal mo pa, yan lang din pala ang desisyon mo.” Marahas kong
pinunasan ang mga luha sa pisngi ko. Ang sakit. Mas masakit ito kesa sa nangyari
noon. “Sana… pagkababa ko ng call na ito, huwag mo na akong lalapitan kahit kailan.”
At sa pagbaba ko ng tawag, dun ko na nailabas ang hikbi ko. Buti nalang, nandito
si Warren para i-comfort ako.
“Ssshhh,” nagpaubaya nalang ako sa yakap ni Warren. “Tinanong mo siya, sinagot lang ni
ya. Bahala siya sa buhay niya.”
DUSTIN’S POV
“Sana… pagkababa ko ng call na ito, huwag mo na akong lalapitan kahit kailan.”
Nahilot ko ang sentido ko sa kakaalala sa mga sinabi niya kanina. Nag-iinit ang
mga mata ko kaya tumayo ako at naghilamos ng mukha sa sink. As much as I f-cking
wanted to go to her, I just couldn’t. Jenine needs me right now. I can’t leave her
at times like this. I’m not that heartless to do that.
“Wow! Ni hindi ka nga makapunta dito ngayon, tapos nagrerequest ka na mag-usap tay
o sa personal? Gusto ko lang na mamili ka, Dustin! Nahihirapan na ako sa ganiton
g set-up!”
Tama siya. Nahahati ang oras ko sa kanilang dalawa. Nahihirapan lang siya. Nasas
aktan ko siya. Mas mabuti na ang ganito. I know that I don’t deserver her despite
of what I’ve done to her. He deserves someone better unlike me. I don’t want her to
suffer because of me.
I went upstairs and headed to my bedroom. I approached Jenine who’s currently in d
eep sleep. I touched her forehead and felt her temperature getting hotter… literal
ly. She’s sick.
“D-Dustin…”
“Ssshhh. Matulog ka lang,” I stroked her hair upwards for comfort. Her eyes are sore
that’s why she couldn’t open her eyes. “Sa susunod, huwag ka nang magpapaulan. Hindi

mo naman pala kaya.”
“I’m sorry…”
I don’t know why she suddenly bursted into tears. D-amn, pati tuloy ako naluluha n
a rin. Punyemas naman! “Jenine, matulog ka na.”
“I’m very sorry,” she pulled me and gave me a tight embrace. I had no choice but to hu
g her back.
“Sorry din.” Sa lahat ng ginawa kong kaga-guhan.
I chose you, Jenine, and I’m willing to take care of you…even it’s the least thing I w
anna do.
--A/N: Feedbacks puhlease? Mamayang gabi ang next UD.
**************************************
~44~ Get Away
**************************************
~44~ GET AWAY
CHLOE’S POV
Simula nung nagbreak kami ni Dustin, wala na akong narinig na balita mula sa kan
ya. Nilibang ko lang ang sarili ko para hindi ako madepressed sa mga nangyayari
sa akin lately. Buti nalang talaga, may napagbubuhusan ako ng sama ng loob ngayo
n. All thanks to Warren dahil hindi niya ako inaabandona ngayon. Siguro, icocons
ider ko siya bilang male bestfriend. Dahil sa kanya, hindi ko na napansin na hal
os 2 weeks na pala ang nakaraan simula nang maiproklama kong back to being singl
e na ako. =)
“Seryoso ka talaga sa pag-lose ng weight mo, Chloe?”
“Oo nga. Tumataba na kaya ako.”
“Kung sabagay. Pwede nang gawaing tocino ang braso mo. Hahaha!”
“Warren naman eeehhh!!”
“Hahaha! Joke lang.”
Nasabi ko na bang si Warren na ang madalas kong samahan ngayon? Mahirap talaga k
apag walang masyadong friends kaya ayun, kung kani-kanino ako fumifeeling close.
Minsan, sumasama ako sa cycling nilang dalawa ni Sheen. Minsan naman, nagsosolo
kaming dalawa ni Warren dahil may summer class si Sheen. Kagaya nalang ngayon,
kasama ko si Warren dito sa gym at kasalukuyan kaming nagte-thread mill.
“Pagkatapos nito, Warren, daan tayo sa mall---“ Nakita kong pinindot ni Warren yung
buttons kaya naman bigla nalang bumilis yung andar ng tinatapakan ko. HALA! “Warre
n, bakit mo binilisan???”
Natawa lang siya habang tumatakbo pa rin. “Para kang nene kung tumakbo. Walang man
gyayari.”
“Tch,” umirap nalang ako. Mabilis makapagpahingal kapag ganito kabilis ang takbo. -_
__“Maiba tayo,” narinig kong sabi niya kaya tinignan ko si Warren. Nakatingin lang siy
a sa LED screen na nasa tapat namin. “Nasabi mo na ba sa parents mo ang tungkol sa
inyo ng ex mo?”
Ex. Yan ang pilit kong pinapatawag sa kanila dahil ayokong marinig ang pangalan
ng lalaking yun. I admit, hanggang ngayon, sariwa pa rin yung sakit. Yay, I know
, korny pakinggan, pero yun naman talaga ang nararamdaman ko.
“Oo naman,” ngumiti ako ng tipid. “Nasabi ko na sa parents ko ang tungkol dun last wee
k pa. Ayun, syempre, dinamayan nila ako.”
“Oh? Edi mabuti. Akala ko, ililihim mo pa sa—“
Pinutol ko ang sasabihin niya. Kailangan niyang malaman ang tungkol dito. Ayaw n
a ayaw ko kasing magtampo siya sa akin dahil hindi ko kaagad sinabi sa kanya ang
tungkol dito. “Warren, sasama ako kay Papa sa Canada. Mamayang gabi na ang alis n
amin.”
Halata sa kanya ang pagkabigla. Ni hindi na nga niya nahabol ang pag-andar ng ti

natapakan niya dahilan para mahulog siya sa mula sa thread mill. Buti nalang, hi
ndi siya bumagsak kundi tatawanan ko talaga siya. -__“’Di nga?” Yun ang natanong niya bago niya i-off ang thread mill ko. Hinarap ko siya. “S
eryoso ka, Chloe?”
Ngumiti ako, pero alam kong isa itong ngiting malungkot. “Oo nga. Gusto ko munang
lumayo.”
BAAAAAAM!
Mabilis naming nilingon ang pinanggalingan ng ingay. Medyo nabigla ako nang maki
ta ko si Wayne na nakatayo sa kaliwa namin. Mukhang naibagsak niya yung dumbbell
sa sahig. Dito rin siya nagwo-work out?
“Wayne?”
Tumingin siya sa akin at nginitian ako. Nagsalute pa nga siya, pero tinalikuran
din ako at pumwesto dun sa pinakasulok ng gym kung saan may mga babae. Bakit par
ang may kakaiba sa kanya? Bakit ‘di man lang niya ako binati ng kahit simpleng ‘hi’ ma
n lang? Nakakatampo naman.
“Kaibigan yun ni—“
Bago pa sabihin ni Warren ang pangalan na yun, agad ko siyang pinutol. “Yeah, ng e
x ko.”
Napailing nalang siya. “Mabalik tayo. Hindi ka ba nagbibiro? Talagang sasama ka na
sa Papa mo?”
“Mukha ba akong nagbibiro? Mamaya na ang alis namin kasama ang buong pamilya ko.”
DUSTIN’S POV
I’ve been staring on the floor remembering what happened these past two weeks. D-a
mn, this is not the life I have wanted. It seemed that I’m missing someone in my l
ife and I know who she is. I definitely know who I’m missing now, but I have to ta
ke her off my mind. She’s right. She suffered a lot because of me. I don’t want to h
urt her for long… Breaking up with me is the best thing for the both of us. At lea
st, we now have our separate lives.
… But why am I not happy now? I should be. All things have fallen into places. I’m w
ith Jenine and I am not anymore having an affair with someone else. It’s just betw
een me and Jenine… and not with anyone else. We’re now crossing the right path. I’ve c
orrected all the mistakes I’ve done or should I say, Chloe’s the one who made things
right for us.
I wonder how she’s doing now. I hope she’s fine… I hope she’s better.
“Dustin… Are you even listening to me?”
I snapped back from my reverie when I heard Jenine’s voice. She got her head off m
y shoulder and looked straight in my eyes.
“I’m sorry. You were saying?”
“Dustin, alam kong may problema ka. You’ve been acting weird since I came back from
the States. I’ve noticed that,” she commented seriously. “What’s the matter, Dustin? C’mon
, you can tell it to me.”
I looked away and was about to get off the couch when she pulled me by the hand.
“Jenine, it’s nothing. Don’t mind me. Pagod lang ako.”
“Pagod? Wala naman tayong ginawa dito sa unit mo ah. You neither spoke a word nor
made a move. Magsabi ka lang sa akin, Dustin. Promise, I’ll take whatever it is.”
I sighed in exasperation and focused my sight on the screen. “You’re just paranoid.
Manuod nalang ulit tayo.”
“Manuod? Pero yung utak mo, lumilipad sa ibang lugar?”
“Tsk! Pag-aawayan ba natin ito, Jenine?” I asked, almost pissed. I’m trying to be calm
here yet she initiated me to get mad of her.
She stood up infront of me with her hands on either side of her hips. I had to j
erk my head up just to look at her face. “Look, Dustin. I’ve been initiating a fight
lately, pero lagi kang kalmado. Ako na ang humahanap ng paraan para mag-away ta
yo pero bakit hindi mo ako inaaway?”
My brow formed a straight line. How weird can she be? Who in the earth wants a f
ight?
“Let’s be honest here, Dustin. Just this once, be honest.”

“Ano bang problema mo, Jenine?” Yan nalang ang naitanong ko. “Bakit naghahanap ka ng a
way? Ayos naman tayo ah. Are you bored?”
“Of course not!” She yelled. “Naiinis ako sayo. Diba ayaw mo na sa akin? Bakit ayaw mo
pa akong hiwalayan??”
Those words made me shut my effin mouth. What the hell is she saying?
“Jenine, you don’t know what you’re talking about.”
“Of course I do! I’ve known you too well, Dustin. Nag-iba ka na ng treatment sa akin
. You used to cuddle up with me everytime we see each other, pero bakit ngayon,
kahit hug man lang o kiss, hindi mo magawa? Iniiwasan mo ako whenever I try to k
iss you! You don’t love me anymore, do you?”
Napatitig nalang ako sa kanya. Hindi ako makaimik. Walang lumalabas na kahit ano
ng salita mula sa akin. Don’t I love her?
“I can feel that you don’t love me anymore. Why don’t you break up with me then? Kesa
naman yung ako nalang yung nagmamahal dito sa relationship na ito. It’s not workin
g anymore!”
That’s it. She burst herself into tears. I stood up and was about to hug her when
she pushed me real hard. “Jenine, ano bang nangyayari sayo?”
“I’ve been waiting for you to break up with me but I think I’m waiting for nothing.”
“What?” Is she nuts? “May nagawa ba ako sayo?”
“B-bakit ‘di mo naitanong sa sarili mo yan? Bakit sa akin mo yan tinatanong?” She aske
d while tears streaming on her cheeks. “A-alam kong may iba ka na pero bakit ayaw
mo pa akong hiwalayan?”
“Jenine…”
“Nung first week ko dito sa Pilipinas, nakita kong may regalo ka dito sa unit mo.
It was from your so called mhine… But I ignored it. Ayokong magconclude.”
My mouth literally dried up when I heard that word. Is she talking about the gif
t Chloe gave me for my post-birthday?
“I already made an assumptions on my mind but I freak*in’ ignored it still. Until th
e night in Baguio… Umalis ka. Iniwan mo ako nung gabing yun. I looked for you and
then I saw you with her…”
I almost caught my breath at the way she looked to me. Alam na niya?
“So, it’s you who fooled Chloe.”
I was about to hold her hand when she took step back. Her eyes were looking ster
nly to me. Heck, she knew everything about me and Chloe?
“Yun ang reason ko kung bakit gusto ko siyang kaibiganin. I wanted to know her so
bad. I wanted to know what you found in her. I wanted to know why you like her… I
wanted to know everything about her.” Yumuko siya at pinunasan ang mga luha sa mga
mata niya. “… Naiinis ako sayo. Mahal mo siya pero sinasaktan mo siya. Gusto kitang
kumprontahin tungkol dito pero naisip ko na bakit hindi ikaw mismo ang umamin s
a akin?”
“She broke up with me,” I said, almost a whisper. It still hurts me thinking about t
he fact that I lost her. “There’s no use of breaking up with you.”
“No use? Hindi mo na ako mahal. Bakit pa natin ito ipagpapatuloy?” She swallowed ver
y hard and continued her words. “Nakakainis kayong dalawa ni Chloe. Pinoprovoke ko
na siyang umamin sa akin pero wala pa ring nangyari. Bakit ba kayo ganyan? Napa
paisip tuloy ako na ako yung hadlang sa inyong dalawa. Ako yung kontrabida… Wala n
aman akong ginagawang masama sa inyo.”
I sighed in frustration. “D-amn it!! Nangako ako sayo diba?”
“If you’re thinking about what you promised to me, then forget it. Kung yan lang din
ang rason mo kung bakit mo ako sinasamahan ngayon, itigil mo na yan. I can find
another guy for me… Hindi ko naman pinagsisisihan na ibinigay ko yun sayo. After
all, I loved you.”
Loved?
“I don’t want to give you options, Dustin. Huwag mo na akong alalahanin,” her voice be
came calm. She moved closer to me and touched my cheek. “Isipin mo naman ang saril
i mo, Dustin. Siguro, hanggang dito nalang talaga tayo… Thanks for everything.”
“Jenine.. Ano ba?”
“Before I left Miami, I broke up with my boyfriend,” she said as a matter of factly
that made me lost my words. She had a boyfriend? “… Hindi lang ikaw ang nagcheat, Du
stin. I’ve been cheating on you for almost a year. Sabi ko sa sarili ko, ikaw tala

ga ang mahal ko, pero ngayong nandito ako kasama mo, narealize kong wala na pala
ng spark sa pagitan natin. Siya na pala ang mahal ko.”
It’s like I lost all my senses on what she said. Did she just tell me that she che
ated on me as well?
“We don’t love each other, might as well, end this relationship. We better go after
who we love and who we wanted to be with. Yun dapat nating gawin, Dustin. Sorry…”
Those were the last words she said before leaving me senseless in this unit. Wha
t the heck have we done? I should have done the right thing to begin with…
***
It’s been hours since Jenine left me alone in my unit. And as for her, I know that
she’s leaving me for good. If only I knew about what’s the real thing between us, t
hen I would have corrected all my mistakes before we ended this way.
The question is… If I come back to Chloe, would she still accept me? I’ve always wan
ted her in my life. She always gave me chances but I wasted all of it… Now what? C
an she still forgive me?
“Ah, sh*t! Bwsit talagang buhay na ‘to!”
While staring on the ceiling, somebody buzzez on my unit. So, I headed to the do
or and opened it. I saw Wayne standing infront of me with that anxious look on h
is face. The heck is wrong with him? Lahat nalang ba ng tao may problema ngayon?
I want a break!
“What?”
Tinulak niya ako papasok sa unit ko tapos ay nilagay niya ang kamay niya sa magk
abilang balikat ko. “Nakita ko si Chloe kasama si Warren sa gym kanina.”
“So?” I’m not surprised. They’re good friends, aren’t they?
“Narinig kong aalis si Chloe ngayong gabi.”
This time, my face formed a frown. “Saan siya pupunta?”
“Sa Canada… Sasama na raw siya sa Papa niya. Ngayong gabi na ang alis niya, Dustin.
Kung gusto mo pa siyang maabutan, tara na.”
Everything seemed not to sink in my mind. Chloe’s leaving for Canada?
“What? Are you kidding me?”
“G-ago! Tara na! Aalis na siya. Hindi mo ba pipigilan?!”
“Sira ulo! Bakit ngayon mo lang sinabi?” Nagmamadali kaming lumabas at nilock ang un
it ko. “Dapat tinext mo na sa akin agad!”
“Wala akong load!”
F-ck, pati ba naman siya, iiwanan ako?
-A/N: Hindi ko po masasagot kung kailan ang exact date ng pag-update nito. Ayoko
kasing umasa kayo tas di pala ako makakapag-update. Edi magagalit naman yung iba
sa inyo, tas may tendency na i-wattpad confession niyo ako. Lol. Pero anyway, t
hanks talaga sa mga nagbabasa. Last two updates nalang =) Umiiyak nga pala si Du
stin sa GIF. Inaaway niyo raw kasi. Gusto niyo pang ipabugbog ko XD
Dedicated to misterRJAN kasi bet ko yung comment niya sa last update. :))
**************************************
~45~ Time And Space
**************************************
~45~ TIME AND SPACE
DUSTIN’S POV
BAM! BAM! BAM!
“Dustin, maghunusdili ka nga! May doorbell naman. Kailangan ba talagang manghampas
ng gate???”

Hindi ko na pinansin ang paninita sa akin ni Wayne, panay hampas lang ako sa gat
e ng bahay nila Chloe. Sinubukan namin ni Wayne na makarating ng mabilis dito sa
pamamagitan ng motorbikes namin, pero bakit parang pakiramdam ko ay nahuli na k
ami?
“Sh*t!”
Nakatanggap ako ng sapak mula kay Wayne sa kaliwang braso ko. Maybe because he’s a
nnoyed of my hysteria. “T-angna! Magrelax ka nga, dude. Namumutla ka na.”
BAM! BAM! BAM!
“CHLOE!!!”
Tumigil ako sa paghampas sa gate nang may narinig akong boses ng isang babae mul
a sa loob. Ilang sandali lang ay pinagbuksan na kami ng isa sa mga kasambahay ni
la Chloe. She was frowning from brow to brow and I bet she’s flaring mad at us.
“Ano po bang problema? Bakit ho kayo nag-eeskandalo dito?”
Huminga muna ako ng malalim bago ako nagsalita. Natataranta na ako pero alam kon
g dapat akong kumalma. “Si Chloe? Nasaan po si Chloe? Kailangan naming mag-usap,” tu
mingkayad ako at sumilip sa looban nila. Yung kotse ni Chloe nalang ang nasa gar
ahe. “Where the hell is Chloe?!?”
“Si Ma’am Chloe po ba?”
Gusto ko nang sumigaw ng ‘P-ota! Oo nga! Si Chloe’ pero pinili ko nalang na tumango.
Kailangan kong kumalma. Sh*t!
“Ay, sir. Kakaalis lang nila. Hmm, may sampung minuto na rin siguro ang nakakalipa
s. Sino ho ba kayo?”
Sumingit si Wayne sa usapan. Unlike me, he was flashing his charming smile. D-am
n, ngayon pa siya may oras na magpa-cute?! “Manang, siya po yung boyfriend ni Chlo
e. Kailangan po nilang mag-usap bago umalis si Chloe. Kailangan niyang pigilan a
ng girlfriend niya.”
“Oh,” tumingin sa akin ang babae at tinuro ako. Para siyang may naalala na kung ano.
“Ay, naaalala kita, sir. Naku, pasensya na. Kaaalis lang talaga nila. Kung kailan
gan mo siyang makausap, ang mabuti pa itext o tawagan mo nalang siya.”
Siniko ako ni Wayne. “Dude, itext mo na. Malamang nasa byahe pa yun.”
“Tsk! Nag-iba na siya ng sim. Hindi ko na siya macontact.” That’s true. I couldn’t fvcki
ng contact her through her number. I bet that she changed her sim card already.
“Ay naku, huwag ka ngang umiyak, hijo. Ako na ang tatawag,” sabi nung babae habang k
inukuha ang phone niya sa bulsa niya. Hindi ko na pinansin ang sinabi niya. Hind
i naman ako naiiyak. Bakit ako iiyak? D-amn it! “Oh ito na, hijo.”
Kinuha ko mula sa kanya ang phone. I placed it on my ear and I noticed she hasn’t
picked it up yet.
“Pick it, Chloe. C’mon, pick it up.”
..Toot
[“Hello, manang. Bakit po kayo napatawag?”]
I turned my back on them and swallowed the lump on my throat. “—Chloe.”
[“Ha? Sino ‘to?”]
“Si Dustin ‘to… Chloe, mag-usap tayo, please.”
And my eyes started to water… D-amn it, I ain’t gonna cry. Fvck!
CHLOE’S POV
[“Si Dustin ‘to… Chloe, mag-usap tayo, please.”]
Napakurap ako ng mga mata at natulala sa bintana ng van sa boses na narinig ko.
Teka, paanong magiging si Dustin ito eh kay manang itong phone?
“P-paano napunta sayo ang phone ni manang?”
[“Chloe, mag-usap tayo. Huwag kang umalis!”]
Kusang napalabi nalang ako pagkarinig ko sa nanginginig niyang boses. Paano niya
nalaman na aalis ako? Wala naman akong napagsabihan bukod kay Warren ah?
Napabuntong-hininga ako, yumuko at iniwasan ang mga tingin nila Momsie, Papa, at
Kuya Cho sa tabi ko. Malapit na kaming makarating sa airport, pero dahil sa tra
ffic na-stranded tuloy kami.
“Hindi pwede. Tapos na tayo diba? Tama na,” bulong ko.

[“You can’t leave me.”]
“I can. Sira-ulo ka ba? Huwag mo nga akong dramahan dyan,” I rolled my eyes in irrit
ation. Hindi ko siya maintindihan. Tapos na ang lahat-lahat sa amin, bakit pinip
igilan niya pa ako?
[“Please, mag-usap muna tayo bago ka umalis. Hintayin mo ako sa airport.”]
“Dustin—“
[“P-please…”]
I sighed deeply. Nakaramdam na naman ako ng kirot sa puso ko dahil sa boses niya
. “Oo na. Bilisan mo lang. Hihintayin kita,” at ibinaba ko na ang tawag.
Nasapo ko nalang ang ulo ko. Hindi ko alam kung bakit niya ako kakausapin, pero
parang may kung anong umuudyok sa akin na importante ang sasabihin niya. Alam ko
ng maling makipag-usap pa ako sa kanya pero siguro ito na rin yung tamang oras p
ara magkaroon kami ng proper closure.
Tama, mas mabuting mag-usap kami sa personal para maiklaro ang lahat bago ako um
alis papuntang Canada.
Wala ako sa tamang sarili nang makarating na kami sa airport. Lumilipad ang utak
ko habang hinihila ko ang aking suitcase mula sa compartment ng kotse. Ang biga
t ng pakiramdam ko habang nagpapaalam sina Momsie sa driver namin. Ewan ko ba pe
ro parang namumuo na rin ang luha sa mga mata ko. Bakit parang bumigat yata ang
mga paa ko? At bakit nagiging emosyonal na naman ako?
“Let’s go. We’re just on time,” sabi ni Papa habang inaakbayan ako pero hindi ako nagpad
ala sa akbay niya dahilan para manatili kaming nakatayo sa iisang posisyon. “Chloe
, what’s wrong?”
Nakatingin silang lahat sa akin at hinihintay ang sagot ko. Yumuko ako at nagpak
awala ng malalim na hininga.
“Pa, pwede po bang mauna na kayo sa loob?”
“Bakit, Cha?” Tanong ni Momsie sa akin.
Bumuntong-hininga ako. “May kakausapin lang po muna ako bago umalis. Susunod na ri
n po ako sa inyo sa loob.”
“Sige,” sagot ni Momsie. Nakita ko pang sumimangot si Papa pero dahil siniko siya ni
Momsie pumayag na rin siya. “15 minutes lang, Chloe. Pumasok ka na after 15 minut
es.”
15 minutes…
Nakaupo ako sa waiting area ng humigit kumulang na sampung minuto. Darating pa k
aya siya? Nasasayang na ang bawat minuto. 5 minutes nalang at kailangan ko ng pu
masok. Pinapaasa na naman ba niya ako sa wala?
Nakayuko lang ako habang tinitignan ang mga kamay kong nakapatong sa kandungan k
o. Sa natitirang limang minuto na paghihintay ko sa kanya, kung ano-ano na naman
ang pumasok sa isip ko.
Ano kayang sasabihin niya sa akin? Bakit niya ako gustong makausap? Nagsisisi ba
siya dahil hinayaan niya akong mawala sa kanya? O gusto lang niyang humingi ng
tawad sa mga ginawa niya sa akin?
Napabuntong-hininga na naman ako sa mga katanungang pumasok sa isip ko. Bakit ko
nga ba yun iniisip? Tinapos ko na ang lahat sa aming dalawa. Wala na dapat akon
g aasahan pa.
Tick tock tick tock…
Napangiti ako ng mapait nang makitang tapos na ang limang minutong paghihintay.
Siguro ito na rin yung sign para kalimutan ang lalaking yun. Sino nga bang babae
ang gustong masaktan ng paulit-ulit? Kung meron man, masokista ang tawag dun at
hindi ako ganun.
Tumayo na ako at humarap na sa direksyon ng entrance ng airport. Canada is waiti
ng for me. For the nth time, pinaasa na naman niya ako.
“CHLOE!”
Napatigil ako sa paghakbang nang marinig ko ang boses niya. Humarap ako sa kanya
at nakita kong inihinto niya ang motorbike sa gilid. Pagkatapos nun ay tumakbo
na siya papalapit sa akin. Hingal na hingal siya. Pawis na pawis. Gusto ko sanan
g punasan gaya ng ginagawa ko noon, pero pinigilan ko ang sarili ko.

…Dumating siya.
“D-Dustin, late ka na. Papasok na ako sa loob,” walang ganang sabi ko.
Tinitigan niya lang ako sa mga mata. Ganun pa rin yung impact. Bumibilis pa rin
ang pagtibok ng puso ko tuwing nakikita ko siya. Sa paraan ng pagtingin niya sa
akin, hindi maiwasan na hindi mag-init ang mga sulok ng mga mata ko. Namiss ko s
iya. Sobra.
“Huwag mo akong iwan…”
Umatras ako ng isang hakbang habang hindi ko pa rin inaalis ang titig ko sa kany
a. “Asa ka naman. Wala na tayo diba? Ano pang ginagawa mo dito?”
“Mahal mo ako diba?”
Napalunok ako sa tanong niya, kasabay nun ay ang pagwawala ng mga internal organ
s ko. Sh*t! Oo na. Syempre, mahal kita… kung hindi mo ako gina-go, edi sana tayo p
a walanghiya ka!
Pero ang totoo, hindi ako makaimik. Naipit na yata ang dila ko.
“… Mahal kita, Chloe. Mahal mo rin ako diba?”
Nagmamatigas ako sa paraan ng pagtingin ko sa kanya. Pinapahirapan niya naman ak
o. “Alam mo, ang g-ago mo rin, ano? Oo, mahal kita, yun nga lang sira-ulo ka! Kaya
nga kita iniwan diba?”
Hindi ko na pinansin ang mga taong nakatingin sa paligid namin. Kapag ganitong n
agiging emosyonal na ako, wala nang makakapagpigil sa bibig ko.
Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko, pero pilit agad ko itong iniwasa
n. “Chloe, wala na kami ni Jenine. Alam niya ang tungkol sa atin. Ang gusto niya a
ko mismo ang makipaghiwalay sa kanya…”
Napataas ang kilay ko. Alam ang tungkol sa amin?
“Hindi pa rin maalis ang katotohanan na hindi mo ako kayang ipaglaban! Iniisip mo
lang ang sarili mo!” Lumunok ako dahil naramdaman ko na naman na babagsak na ang m
ga luha ko. “Paano naman ako?? Lagi mo nalang ako sinasaktan. Ngayong wala na kayo
ng girlfriend mo, sa akin ka na naman tumatakbo? Tama na!”
Hindi na ako nakakilos nang yakapin niya ako ng mahigpit. Hindi ko na mapigilan
ang pagbagsak ng mga luha ko. Yung ssari-saring emosyon na itinago ko, ngayon ko
lang nailabas.
“I hate you…”
“Magbabago na ako. Hindi na kita lolokohin,” bulong niya sa akin. “Hindi nakita sasakt
an ulit. Bumalik ka lang sa akin.”
“Pinaglalaruan mo nalang ako…” Nagpakawala na ako ng hikbi. Hindi ko na kayang pigilin
ang nararamdaman ko. Sobrang nasasaktan na ako. “Paulit-ulit nalang kitang pinapa
tawad. Paulit-ulit mo rin akong sinasaktan.”
“Bigyan mo ako ng second chance. Papatunayan ko sayong seryoso ako sayo.”
“Dust—“
“Iniwanan na niya ako noon, pati ba naman ikaw, mang-iiwan din?”
“Tama na—“
“Kung gusto mo, liligawan ulit kita para makapagsimula ulit tayo. Huwag lang ganit
o, Chloe. Huwag mo akong iwanan.”
Sunod-sunod na ang pagbagsak ng mga luha ko dahil sa mga sinasabi niya. Lagi nal
ang ba niya ako dadaanin sa mga salita? Bakit hindi nalang niya gawin nang mapat
unayan niya sa akin ang totoo?
“Dustin, kailangan ko---“
“Seryoso ako sayo, Chloe! Kung gusto mo, ihahatid-sundo kita araw-araw. Alipinin m
o ako. Parusahan mo ako! Gagawin ko ulit ang mga ginagawa ko sayo nung nanliliga
w pa ako, pero paano ko yun gagawin kung aalis ka??”
Pilit akong nagpupumiglas pero mas hinihigpitan niya pa ang kapit. Nagsisimula n
a akong maconscious sa mga tingin sa amin ng mga tao sa paligid namin. Lumalakas
na ang boses ni Dustin kaya naagaw niya ang atensyon ng mga tao.
“Dustin, huminahon ka nga.”
“Bigyan mo pa ang pagkakataon. I promise that if I hurt you again, then I’ll let you
go,” naramdaman ko ang pagpatak ng mga luha niya sa balikat ko. Umiiyak siya. “Maha
l na mahal kita… Iwanan na ako ng lahat, huwag lang ikaw.”
This time, napahagulhol na ako. Hindi dahil sa kahihiyan, kundi dahil sa mga pin
agsasasabi niya. Binitawan niya ako at pinunasan ang mga luha sa pisngi ko.
Sasapakin ko talaga siya, promise! Huminga ako ng malalim bago ako magsalita.

“BAKIT KA BA KASI NAGDADRAMA NG GANITO? 1 MONTH LANG AKO MAWAWALA, DUSTIN! ISANG B
UWAN LANG! MAGBABAKASYON LANG AKO!!”
Natigilan siya sa sinabi ko. Yun naman ang totoo eh. Summer vacation lang ito. K
ahihiyan… Wala na akong pakialam sa mga nakikiisyoso sa amin. Hindi naman namin si
la kilala. Pakielam ba nila?!?
“S-seryoso?” Utal na tanong niya.
Tumango ako ng dahan-dahan. Nawawalan na ako ng energy sa mga nangyayari. “Babalik
ako sa June, sa pasukan. Kaya huwag kang magdrama dyan na parang hindi na ako b
abalik.”
Hinila na naman niya ako at niyakap. Wala na bang katapusang yakapan ito? Malela
te na po ako sa flight namin.
“Babalik ka ha? Babalikan mo ako?”
Kahit naiiyak pa rin ako, hindi ko pa rin mapigilan ang sarili na hindi mapatawa
. Para siyang bata. Ang cute niya. “Sira! Babalikan ko ang Pilipinas. Hindi ikaw!
Feelingero!”
“P-pero—“
Tinulak ko siya ng malakas at tumingin muna sa paligid bago siya balingan. “Pag-ii
sipan ko muna, Dustin. Ayokong magpadalos-dalos na naman sa mga desisyon ko.” Pinu
nasan ko ang mga luha sa pisngi ko. “Ikaw din… Huwag kang magmadali. Pag-isipan mo r
in ang mga bagay-bagay. Hindi dahil wala na kayo ni Jenine, ako naman ang hinaha
nap mo. Take time to reflect, Dustin. May mga naapektuhan sa bawat kilos natin.”
Hindi siya nakaimik agad, pero sapat na pinakita niya sa akin ang ngiti sa labi
niya. How I miss that smile of his.
“I understand… Glad that you’re not leaving for good…”
“M-malay mo. Malay mo, maisip mo na hindi pala ako ang mahal mo. Na siya pa rin pa
la… Time and space lang ang kailangan natin.”
Umiling naman siya. “I love you. Just you….”
“Kailangan ko ng pumasok,” tumuro ako sa entrance at ngumiti. Tumalikod ako at napab
untong-hininga. Maaring naalis ang tinik sa dibdib ko pero kailangan ko pa ring
lumayo at mag-isip. “Aalis na ako. Ikaw din, magbakasyon ka.”
“Chloe, hihintayin kita.”
Humarap ako sa kanya sabay bulong ng, “Bye.”
“Nah,” he shook his head. “See you on June. Hihintayin kita. Pangako…”
Nakangiti akong pumasok ng airport. Nakakahinga na ako ng maluwag at walang biga
t sa dibdib ko. Naitama na niya ang mali niay pero hindi yun sapat para tanggapi
n ulit siya… Kailangan kong mag-isip para sa sarili ko. Kailangan ko ng time and s
pace… hintayin mo ako, Dustin.
--A/N: This weekend ko ipopost ang epilogue. Thank you! ^_^
PS: PASENSYA NAMAN PO KUNG HINDI ARAW-ARAW ANG UD KO KATULAD NG IBANG AUTHOR. AL
AM NG AIWG READERS KO ANG REASON. WALA PO KASI KAMING STABLE INTERNET CONNECTION
. NAGLOLOAD LANG AKO KAYA PAGPASENSYAHAN NIYO NAMAN PO SANA =_______=
**************************************
~Epilogue~
**************************************
~EPILOGUE~
Month of June na. Ilang araw na ba simula nang makababalik ako galing ng Canada?
Hmm, three days na rin pala. Sa pagbabakasyon ko sa Canada, akala ko, makakalim
utan ko na siya, pero mali ako. The more I distance myself from him, the more I
think of him. Mas lalo ko siyang namimiss… Kahit saang sulok ng Canada kami magpun
ta, siya lang ang naiisip ko.
Mahirap pala kapag wala kang naririnig na kung anong balita tungkol sa taong nam
imiss mo ‘noh? Pakiramdam ko, isa akong taong nakakulong sa rehas. Kahit anong pil
it kong magsaya, sa puso ko naman, alam kong malungkot ako. Ayokong dayain ang s
arili ko. Ayokong magsinungaling na masaya pero ang totoo ay malungkot ako.

Ayoko na… Ayoko na… Ayoko na…
“Ayoko naaaaaa!”
“Huy, sissy! Relax. Magpapakita din yun sayo.”
Walang hanggang buntong-hininga. Sira-ulong Dustin! Hanggang kailan ba siya maki
kipaglaro sa akin ng hide-and-seek? Matatapos nalang ang first day of class, per
o ni anino niya, hindi ko makita. Naiinis na akoooooo!
“B…baka napagod na siya kakahintay sa akin.” :(
Hinampas naman ako ni Kaye Anne sa braso. Kagaya ko ay kakarating lang din niya
from Europe. Sosyal kami eh. Pabaka-bakasyon nalang sa ibang bansa… at oo, parehas
kaming may namimiss. Yun nga lang, mas kawawa siya. After 2 years pa babalik an
g love of her life niya. Eh yung akin? Alam kong nasa paligid lang yun. Nagmamas
id. Nagtatago! Tsk!
“Baliw! Sabi nga ni Arthur na kasama niya yun kanina diba?”
Isinubsob ko ang mukha ko sa librong hawak ko. Nandito kami sa library ni Kaye A
nne. Nakaupo sa sahig sa pinakasulok ng history section. Wala lang. Nagpapalamig
lang kami dito.
“Eh yun na nga sissy eh. Nandito pala siya sa campus pero bakit ganun? Hindi man l
ang niya ako hinahanap? Bakit ako pa yung naghahanap sa kanya?”
Nginitian niya lang ako at iniling ang ulo niya. “Eh kasi nga, miss mo na siya. Hu
wag kang atat, Chloe. Magpapakita rin yun.”
“Duh?” I rolled my eyes. “Hindi ako atat. Curious lang ako kung bakit wala pa siya sa
paningin ko. What if…”
“What if what?”
I sighed. “What if… Hindi niya na ako nahintay? What if… Nabored na siya at bumalik na
kay Jenine? Hindi naman imposible yun, sissy. Knowing Dustin? He hates waiting
and he easily gets bored.”
“Hmmp!” Inismiran niya lang ako. “Ewan ko sayo. Ikaw ang lubos na nakakakilala sa kany
a pero bakit ikaw pa ang naninira sa kanya?”
“Tse! Hindi ako naninira. Yun naman kasi ang totoo~”
She hushed me. “Ssshhh, huwag kang maingay. Lumalakas ang boses mo.”
Nagpaalam na rin sa akin si Kaye Anne pagkatapos naming tumambay sa library. Mer
on na siyang klase, samantalang ako, wala na. Napagdesisyunan kong tumambay muna
sa hallway dahil maaga pa naman para umuwi… at sige na nga, may hinahanap na rin
ang mga mata ko. Alam kong madalas siyang dumaan dito. Ugh.
“Chloe!”
Mabilis akong tumingin sa tumawag sa akin. Si Wayne pala. Ngumiti lang ako sa ka
nya at umupo naman siya sa tabi ko. Tumingin naman ako sa paligid, baka sakaling
may kasama siyang cold guy, pero wala naman. Haayy.
“Kamusta? Nakabalik ka na pala?”
Ngumiti ako ng tipid sa kanya. “Oo, tatlong araw na rin.”
“Aahh… Kamusta ang Canada?”
“Ayos naman.” Wala akong ganang makipag-usap. Sorry. -.“Nakipagdate ka siguro sa mga Canadian guys no’?” Tanong niya kaya tinignan ko siya ag
ad.
“Hin—Y-yeah, once.” I smiled proudly and truthfully. Hindi ko alam kung ba’t ako nagsisi
nungaling? Siguro kasi, masyado akong nabubuwsit sa kaibigan niyang hindi pa nag
papakita ngayon.
“Ooh, buti naman. Si Dustin din eh…”
Kung posibleng tumibok ang tenga, siguro tumibok na yung akin. Err… “Dustin? Anong m
eron sa kanya?”
Ngumiti siya, pero yung ngiting alam kong may ibig sabihin. “Dating… and dating and
dating…” Pakiramdam ko, tumibok ang sentido ko sa sinabi niya. “Pero syempre joke lang
yun. Niyayaya ko ngang mag-bar hop yun, ayaw naman niya. Alam mo yung nagmomong
ha? Siya yun eh.”
“Nagmomongha?” Ano yun?
“Nagmomongha! Yung nakakulong lang sa isolated na lugar. Para siyang nasa kumbento
,” sagot niya at napangiti ako. “KJ yun si Waynepots eh. Pagkaalis mo papuntang Cana
da at pati na rin ni Jenine papuntang States, naging ganun na yun.”
“Nasaan na ba siya?”

“Secret lang natin ‘to ha?” Umusog siya sa akin kaya tinignan ko siya na nagtataka. Na
kakcurious eh. “Ayaw ka raw niyang makita,” bulong niya sa akin.
“HA? Bakit naman?!” Ayaw niya na ba sa akin? May narealize na ba siya sa isang buwan
na hindi kami nagkita?!
Nagkibit-balikat siya. “Ewan ko. Yun ang sabi niya eh.”
“Kaya ba hindi ko siya makita ngayon kasi iniiwasan niya ako?” Malungkot na tanong k
o at umoo naman siya. Ouch… Pagkatapos ko siyang isipin ng isang buwan, siya naman
itong kinalimutan nalang ako? Eh ano naman, Chloe? Kung yun ang gusto niya eh… Pa
ki mo?
Haaaaaaayyyy… Double ouch. Gusto kong sumabog.
“Ayos ka lang, Chloe?”
Tumayo ako at tinanguan siya. “T-thanks, Wayne. Buti nalang nalaman ko yan.”
Tinignan niya ako ng buong pag-aalala. “Ang mabuti pa, umuwi ka na, Chloe. Mukha k
asing wala ka na sa mood.” Tumayo siya at hinawakan ang noo ko. “Tamo, namumutla ka
na. Ang mabuti pa magpahinga ka na. Umuwi ka na.”
“Oo na, uuwi na ako.”
Tinalikuran ko na siya at walang ganang tinungo ang direksyon ng exit. Hindi pa
man ako nakakalayo, narinig ko ulit ang boses ni Wayne.
“Chloe!”
Nilingon ko siya. Sa itsura ko ngayon, para akong binagsakan ng langit at lupa.
“Pasensya na sa sinabi ko. Ingat sa pag-uwi!” And he waved his hand on me.
Thanks to him anyway… Kundi dahil sa kanya, hindi ko pa malalaman na ayaw na sa ak
in ng taong paulit-ulit kong minamahal…
***
Drive lang ako ng drive. Oo na, wala ako sa sarili. Muntik na nga akong maligaw.
Buti nalang talaga, hindi ako naaksidente. Lecheng Dustin yan! Panira talaga ng
buhay. Whatever happened to ‘hihintayin kita, Chloe’, ‘I love you. Just you’ at ‘liligawa
n ulit kita’ spiel niya? Tama nga ako. Hindi siya yung tipo ng tao na mahaba ang p
asensya sa paghihintay. Mabilis siyang mabored at dahil sa isang buwan na hining
i kong time and space, napagod na siya sa paghihintay.
“EH ANO NAMAN?! MARAMI PANG LALAKI DYAN! YUNG KAYANG PANINDIGAN YUNG MGA SINASABI
NILA AT HINDI YUNG PURO SALITA LANG! LECHEEEEEEEEEEE!”
Pagkatapos kong sabihin yun, bigla nalang akong hiningal. Geez, nanginginig ang
mga kalamnan ko! Nangigigil ako! Gusto kong sumigaw ng sumigaw.
“ARRRRRRRGGGGGGGHHHHHHHHH!!! NAIINIS NA AKOOOOOOOO!!! BWSIT!!!!!!!!!”
Tok tok tok…
Natigilan ako nang may kumatok sa bintana sa side ko. Nagulat ako nang makita si
Kuya Cho sa labas. Teka, nasa tapat na pala ako ng bahay namin. Shemay! Wala ta
laga ako sa sarili.
Binuksan ko muna ang bintana. “O-oh, Kuya?”
Si Kuya Cho, sumama na naman sa amin nila Momsie at Papa pauwi dito sa Pinas. Gu
sto niya raw kasing magpunta sa Boracay. Nagsasawa na raw siya sa climate ng Can
ada. Sus, if I know, ayaw niya lang akong mamiss. LOL
“Pahiram ng kotse.”
Lumabas ako at hinayaan na siyang sumakay sa kotse ko. “May gasolina ba ‘to?”
“Yeah,” sagot ko.
Tumango siya. “Pumasok ka na. Kanina ka pa nila hinihintay…”
“Huh? Sino?” Pero wala na. Kumaripas na siya ng takbo. Hay, loko talaga yun. Bahala
siya! Pero teka, may naghihintay sa akin?”
Ngayon ko lang napansin ang mga kotse sa labas ng bahay namin. Bakit ang dami ya
tang kotse dito? Marami ba kaming bisita? Hala, nakakahiya naman… Dapat pala hindi
muna ako umuwi. Ayoko pa namang umexpose sa bisita.
Hindi ko alam kung bakit pero pagpasok ko sa bahay, bigla nalang dumagundong ang
dibdib ko sa kaba. Ugh! May sakit na yata ako sa puso eh. Lagi nalang akong kin
akabahan. Narinig ko na nangagaling sa dining room ang mga boses ng bisita kaya
dahan-dahan akong umakyat sa hagdan. Pupunta nalang ako ng kwarto ko.
“Chloe?”

Shoot. Lumingon ako at nakita ko si Papa. Ngumiti siya sa akin kaya ngumiti rin
ako sa kanya. “Pa? Bakit po?” Bumababa ulit ako at nagmano sa kanya. “Akyat na po muna
ako ha? May bisita pala kayo.”
“Bisita mo sila, anak.”
“Ha?”
Ginulo niya ang buhok ko habang tumatawa ng mahina. “Dalaga na ang anak ko. May na
mamanhikan na eh.”
“Eh? Papa naman!” Nagulat ako nang tangayin niya ako papunta sa dining area at nagul
at ako sa nakita ko. Hindi lang simpleng gulat. Nagulantang ang buong universe k
o! Anong ginagawa NILA dito?
“Chloe…”
Halos higitin ko na ang hininga ko nang tawagin ako ni Dustin. Take note, napaka
jolly pa ng aura niya. Anong nangyari kay Dustin? Teka, anong meron? Bakit kasam
a niya (yata) ang pamilya niya?
“Siya na ba si Chloe, Dustin?” tanong nung katabing lalaki ni Dustin. At hindi ako p
wedeng magkamali! Papa niya yun!!! Naaalala ko siya…
“Yes, Dad,” Dustin replied. “Chloe, siya si Papa. Yung katabi naman niya ay si Mama, s
tep-mother ko,” nag-hi naman sa akin yung mama niya kaya ngumiti rin ako ng pilit.
Nawiwindang ako! “Si Thunder naman yung nasa tabi ni Mama.”
Can somebody explain what’s going on?
Wala akong alam! Helloooooooooo!
“They’re my family… Dad, Mama, Thunder… She’s Chloe…” Ngumiti sa akin si Dustin. Ayan na nama
ang kabog ng dibdib ko. “—Yung sinasabi kong liligawan ko---“ He paused and grinned. “—na
ex-girlfriend ko.”
BOOM! Nanlalambot ang mga tuhod ko sa pinagsasabi niya. Did I mention that my wh
ole family is here also, well minus Kuya Cho? Anong nangyayari aber?
“How sweet~” Komento ni Momsie with matching bunggo pa ng hips niya sa hips ko. Munt
ikan na tuloy akong tumalsik. Buti nalang, hawak ako ni Papa. -__“Nanliligaw pa lang ha?” Natawa si Papa. Kung pwede lang lumubog sa kinatatayuan ko,
puhlease. “Akala ko, hinihingi niyo na ang kamay na anak ko sa amin.”
“Papa naman,” bulong ko sa kanya pero tinawanan niya lang ako at tinawanan nila ako
lahat. Huuuuu!
“Why not? My son told me that he’s serious with your daughter,” sagot naman nung kabil
ang panig, particularly Dustin’s dad. No, please.
Tumawa naman si Momsie. “Why not? Pero not now, okay? Second year College pa lang
ang mga anak natin. Hahaha! Ayokong iwanan ako ng bunso ko.”
At dun na nagsitawanan ang buong madlang pipol. I need to get out of here. Nagug
uluhan ako sa nangyayari. Akala ko ba ayaw niya na akong makita?
“Papa, excuse lang po…”
Hindi ko na hinintay ang sagot ni Papa. Dumiretso nalang ako sa kwarto ko. Humig
a ako sa aking kama at ipinikit ang mga mata ko. Naloloka ako sa mga nangyayari.
Naguguluhan ako, promise.
“Ano po bang nangyayari?” Those words came out from my mouth.
Chup~*
Nagulat ako nang maramdaman kong may humalik sa noo ko. Pagmulat ko, sumalubong
agad sa akin ang nakangiting mukha ni Dustin.
“Anong gina----“
His kiss interrupted my well-being. Well-being talaga?! Wala man lang pasabing h
inalikan niya ang labi ko. Spiderman ang peg. Upside-down!
“Namiss kita,” bulong niya habang hindi pa rin hinihiwalay ang labi niya sa labi ko.
“Miss na miss na kita.”
Napakagat-labi ako. Saglit na hindi na-sink sa utak ko ang sinabi niya kaya nama
n tinulak ko siya at bumangon ako. Niyakap ko ang unan ko at tinignan siya ng ma
sama.
“B-bakit k-ka n-nandito?! B…bakit nandito ang p-pamilya mo?!”
SPELL CHLOE? B-U-L-O-L >.<
Ngumiti siya sa akin at umupo sa tabi ko. “Pinakilala kita sa mga magulang ko. Nak
ilala na rin ako ng magulang mo.”
“Eh b…bakit mo ‘to ginagawa?”
He chuckled. “Obvious reason, Chloe. Seryoso ako sayo. Gusto kong itama ang lahat.
Mahal—“

“Hep hep hep!” Lumanding ang palad ko sa mukha niya. Ginugulo niya ang utak ko. Bago
ako kiligin, kailangan kong itanong sa kanya ito. “Bakit sabi sa akin ni Wayne, a
yaw mo raw akong makita? Ibig sabihin lang nun, ayaw mo na sa akin!”
Natatawang tinanggal niya ang palad ko sa mukha niya. “It’s all part of my surprise,
stupid.”
STUPID?!? Tinaasan ko siya ng kilay.
“Stupid…” That made him bother for a second. “Stupid ako. Ako yung stupid, hindi ikaw.”
I smirked. “Buti alam mo.” Sinipa ko siya ng mahina sa binti. “Umalis ka nga dito. Hin
di pa kita pinapatawad.”
Kailangan niya nang umalis. Kailangan kong magpakipot. Kailangan yun sa panahon
ngayon.
“Chloe.”
“Alis!”
Umalis siya sa kama at tinignan ako. Yung tinging paawa look. Gosh. “Hindi pa ba s
apat yung one month para makapagreflect ka? Maawa ka naman sa akin, Chloe. Tigna
n mo oh,” he opened his arms widely. “Nangayayat na ako kakaisip sayo.”
“Kasalanan mo yan,” I pouted and then frowned.
Hinila niya ako patayo, kahit na ayaw ko ay nadala niya pa rin ako. Sinimangutan
ko siya. “Chloe, I regret all the mistakes I’ve done to you. I can’t afford to lose y
ou. You’re a big catch for me,” hinawakan niya ang mga kamay ko at tinitigan ako ng
masuyo sa mga mata. “Will you be mine again?
… this time, I assure you, it’s forever…”
Hindi ako nakaimik agad. Halo-halong emosyon na ang nararamdaman ko ngayon. Auto
matikong bumalik sa isipan ko yung mga panahong masaya pa kami, yung mga pinagsa
mahan namin, yung mga petty fights namin… Lahat ng yun. Naalala ko at hindi ko kay
ang itapon nalang yun ng basta-basta.
… Lahat ng panahong pinagsamahan namin, masaya man o malungkot… Lahat ng yun, tinetr
easure ko.
“Chloe…”
Niyakap ko siya ng mahigpit. Tama na siguro ito para masabi sa kanya ang sagot k
o. “Last na ‘to. Isa pang pangloloko mo sa akin, hindi na kita pagbibigyan pa!”
Niyakap niya ako pabalik. Namiss ko yung ganitong pakiramdam. Yung masaya at wal
ang pinoproblemang iba. Yung walang sabit at walang hadlang…
“I love you, Chloe. Thank you…”
“I love you too.”
Humiwalay siya sa yakap at sinapo ang mukha ko. Alam ko na ang gagawin niya kaya
ipinikit ko na ang mga mata ko. Isa ito sa mga namiss ko eh! This time, alam ko
at kampante ako na ako lang ang hinahalikan niya. Pfft!
Ang lakas ng pagtibok ng puso ko habang pinapakiramdaman ko ang paglapit ng mga
labi namin.
… alam kong kaunti nalang maglalapat na.
Kaunti nalang.
… Ayan na… Nararamdaman ko na ang hininga niya.
“Ehem…”
Tila ba napaso kami sa isa’t-isa nang may narinig kaming tumikhim. Pagtingin namin
sa pinto, si Kuya Cho pala. Nagkatinginan kami ni Dustin at parehas talaga kami
ng namumula ang buong mukha! Nakakahiya!
“Excuse me, but I think you should be in the dining area with your folks, man. Ayt
?”
Nagkatinginan ulit kami ni Dustin. Guilty in charge. “S-sige kuya, bababa na kami.”
Tinalikuran niya kami at tinaasan ang kaliwa niyang kamay. “Chloe, you’re only 18… Sti
ck that in your mind,” and then he left.
Tumingin ako kay Dustin nang nagtataka. “Anong ibig sabihin niya dun, Dustin?”
He shrugged his shouders. He’s back in his old self now. “Your brother is dirty-mind
ed.”
“Dirty-minded?”
“Uh uh,” tumango siya at sinapo na naman ang mukha ko. “You won’t get pregnant by just a
simple kiss,” and then he kissed me lightly on the lips. Napakagat-labi tuloy ako
. “…Isa pa.”

Hinalikan niya ulit ako ng mabilis.
“Isa pa…”
And once again…
Ngumiti siya. “Last na…”
And then he kissed me again… deeply and lovingly and initimately…

I’m talkative.
He’s quiet.
I love to mingle with other people.
He’s a loner.
I’m joyful.
He’s lame.
I always smile.
He always wears a poker face.
I’m hot.
He’s cold.
What if these two people with different personalities cross each other’s path?
Who will fall inlove easily between them?
Ms. HOT OR Mr. COLD?
Well, it doesn’t matter… For all that matters to me is that we get to stay inlove wi
th each other despite of what we’ve been through…
… Away-bati man kami
Sa huli, tila isa kaming magnet na na-aatract pa rin sa isa’t-isa… Bahala na kung an
uman ang mangyari sa amin in the future. Basta, kami? Tuloy lang sa agos ng buha
y habang nakakapit sa isa’t-isa.

***
A/N: Hi HAC readers! May natapos na naman akong isang side story. Actually, 4th
side story ko na itong natapos. Hindi ko inaasahan na madami ang magbabasa nito.
Eh syempre naman noh, naspoil na kayo sa AIWG book 2 (yung iba lang naman sa in
yo). Pinaliwanag ko na rin naman na story ito kung paano LANG sila nagkaligawan.
Sa Book 2 ng AIWG, dun na sila kinasal. Sorry nga pala kung naiispoil kayo ng m
ga characters ko sa FB. Sabi naman kasi sa inyo, past life nalang ito ng mhine c
ouple. Happily married na sila ngayon. Sorry din kasi hindi sa kasalan ang endin
g nito. Ayoko kasi ng ganun since masyado ng cliche ang ganung ending. About Sof
tcopies/Compilation? Sorry, hindi po ako magpoprovide.So, thank you sa speedy re
ads, votes and comments. Natutuwa ako kasi... napapasali ito sa what s hot ng te
en fic at humor. Super thank you talaga! Much love!PS: Sana, sa mga AIWG non-rea
ders, try niyong basahin yung iba kong side stories at syempre ang AIWG trilogy.
Kung natuwa kayo dito, mas matutuwa kayo dun. ^_^