Thomas

Thomas

De bel gaat, pauze. Ik zie de crew al staan. In een kringetje om Thomas heen.
Wat staat hij daar weer miezerig te snikken. Typisch.
-Ohja, dat weten jullie natuurlijk nog niet. Thomas is een jongen uit onze klas.
Het is nogal een zielig figuur. Hij huilt echt om alles, zo'n watje. Altijd maar met
school bezig, volgens mij doet hij niks anders."Hé, stuudje!" Há, hij krimpt al ineen, we hebben hem goed afgericht. "Ik heb
honger. Kijk eens wat hij bij zich heeft!" roept Joris, waarop Martijn door de
rugzak begint te rommelen.
"Eens kijken. Boeken, papieren, rekenmachine, hé, z'n agenda! Heb je nog
afspraakjes Thomas? Een date met een lekker wijf?!" Hij loopt rood aan en
probeert zijn spullen terug te pakken tevergeefs. "Nou? Geef je nog antwoord?"
"Nee. Nee ik heb geen afspraakjes. Geef terug!" Gelach, dat moeten we zelf
maar even bekijken. "Hé Thijs, geef eens hier! Mooie agenda hoor, stoere
plaatjes ook, van al die halfnaakte jongens!" Hilarisch, succes. "Dus dat vind je
leuker hè, daar ga je voor. In je dromen, flikker, echte mannen huilen niet, echte
mannen zoals wij vallen niet op jongens.!" Roept Joris uit.
Het gaat een beetje ver dit, maar ze lachen wel. Daar gaat het om toch? Dikke
tranen rollen over zijn wangen als hij me aankijkt, en dan rent hij weg.
De rest van de pauze grappen we nog wat na over dit succes. Thomas, een
flikker, wie had dat gedacht! Maar ergens voelt het verkeerd.

-

Wiskunde, wat een rotvak! Ik snap er niks van, al die cijfertjes die over het papier
dansen, en ik heb nog geen opdracht gemaakt. Dat tentamen word een ramp,
dat mag duidelijk wezen.
"Hoe ver ben je Marc? Kom je er een beetje uit?" Meneer Verhoeve, wat een
timing. "Ja best, ik maak het thuis wel". Nee hè, gaat die klootzak ook nog door
m'n schrift bladeren!
"Mooie tekeningen hoor, maar daarmee ga je je examen niet halen jongen." Nee,
goh. "Misschien moet je wat bijles krijgen. Ik zal eens wat rondvragen. Nou, ga
maar snel naar je volgende les, ik laat het je weten."

Fuck! Want ik had het nog niet druk. Krijg de tering, met je bijles. Nouja, nu
tussenuur. Jippie, een uur lang niksen in de kantine.
Hoewel.. Daar zit Thomas met een gitaar, dit word lachen. Oké, gezicht in de
plooi, doe aardig.

"Hé Thomas! Ik wist niet dat je muziek maakt! Laat eens wat horen!"
"Nee, liever niet, ik speel nog niet zo lang.." stamelt hij. "Ach joh, wat maakt dat
nou uit? Ik ben benieuwd, echt waar." Een vriendelijke glimlach erbij en hij trapt
er vast wel in.
"Echt?" Ik knik, "echt." "Nou, oké, hier ben ik mee bezig, maar het is nog niet af
hoor!"
Hij begint te spelen, een simpel intro, en dan gaat hij zingen. Dit is het moment
dat ik moet lachen en opmerkingen ga maken, toch? Waarom kan ik het dan niet.
Komt het omdat hij echt goed is? Daar heb ik me nog nooit door laten
tegenhouden. Kom op, zet je er overheen en gooi er een opmerking tegenaan!
Nee.
"Klinkt goed, dat had ik niet achter je gezocht. Dus je hebt dit zelf geschreven?"
Hij kijkt me wat argwanend aan, volgens mij gelooft hij me niet. "Echt, ik meen
het!" Het is waar, ik meen het inderdaad. "Dankje.. En ja, dit heb ik zelf
geschreven."
Stilte. Wat is dit, waarom kan ik niet gewoon een opmerking maken, belachelijk
dit. Hij doet iets met me, ik weet alleen nog niet wat. Ik zou hem toch niet leuk
vinden?