Words

WORDS
STORY BY KIM©

MISHPOV. They said, Im perfect, having all the things that i wanted. They said that the very best description to perfection is me. But never in my life, i said that to myself. They just don’t know the truth behind my lovely face. HIndi nila alam ang lahat ng nararamdaman ko. They have no idea what I’m going through. Mom: Mish?

Tiptoe..tiptoe..tiptoe.. Bigla niya na lang hinila yung buhok kong super ganda, talo pa ang mga commercial model ng cream silk. Kala nila ha.. Ako: Yep? Okay, Im so sorry for everything! Hindi ko sinasadya na lagyan ng asin este iodized salt yung kape ni Mr. Garriel. I really never noticed that it was an iodized salt. Mom: Loka! I have something to talk about with you. Ako: Mom, Im really sorry. Alam mo namang wala akong common sense. [heehee, baka makalusot]

Mom: Hayaan mo na yun. Although, im still galit ng konti sa iyo. Napahiya tuloy ako kay Mr. Garriel. But then, that was settled already. He just laughed it off. Ako: Ay, mabait..[bulong ko] Mom: Did you say something? Ako: Wala ah..so, what were you saying again? Mom: Oh yeah, I have something to talk about with you.

ANo nga iyon?! joke! Ako: What? [i asked with all smiles] Mom: Wag ka ngang magpacute! Ako: Sus, dati na akong cute. Is it my fault that pinanganak akong cute? And may i ask you again kung sino ang pinagmanahan ko? Mom: Of course, like mother like daughter. Ako: Korek!

Mom: Tigilan mo na ako Michelle ha? Kanina ka pa. Let’s be serious here. Ako: Serious daw.. Okay, so what’s that all about? Mom: Your dad called me. You have to transfer school na daw. Ako: Ano?! Are you insane?! I mean.. i mean, Mom?! Give me a valid reason para itransfer pa ako?!

Mom: Your dad decided to shift your course. Ako: Shift? 2nd year na ako ah! Kalagitnaan na ako ng course ko. And besides, mahal ko ang course ko! Mom: We have nothing to do with it. That’s a command from your dad. Ako: Bakit? Is he God na dapat sundin sa lahat ng bagay? Kala niyo ha.. yoko nga! After kong magdrama, dumiretso kaagad ako sa kwarto. As in, yeah, walk out. Walk out queen ako e. Masira pa beauty ko dun sa kakasigaw sa Ina ko no. Buti ng ganito. And kapag si Dad naman talaga yung nagbibigay ng utos, wala na kaming magagawa. I hate this life! And before I knew it, nasa labas na ako ng bahay habang dinadial ang number ni Karlo.

Karlo..

Ako: Karlo..

..puntahan moko dito sa bahay… ha? Maglalayas ako e..

..bakit? Pakialam mo

ba kung maglayas ako? Sunduin mo na nga ako dito! Bilis na. Ngayon na! Ang sama ko no? Well, kasi si Karlo masama din. O sige na nga, dahil masyado kayong mapilit, idedescribe ko na nga yang lalaking yan. Well, he’s my bf. angkinin) (taken na ha, wag niyo nang

. His complete name is Karlo Rivas. Super fafalicious. Gising ata at naglalaro sa Anong

labas ng nagpaulan ang Diyos ng kagwapuhan e. Kaya ayun, kahit papano nabibiyayaan.

kahit papano? Biniyayaan talaga ng super kagwafuhan ang lolo niyo. Kaya naman hinahabol-habol ng mga babaeng mortal sa paaralan ko. Ewan ko nga ba at nagkagusto ako dun. Hamakin mo? Isang dyosa nagkagusto sa isang mortal? Bwahaha! Weird eh no? Pero sabi nga nila, kapag binigyan ka ng opportunity to be with the guy you really like, take the chance and grab it. Kaya yun ang ginawa ko nang nanligaw siya sakin. Pero minsan, napapaisip din ako e. Mejo may pagkatanga kasi itong lalaking to. Super! Kaya minsan, pag may nakakasalubong akong friend ni Mommy at kasama ko siya, hindi ko na siya pinapasalita. Baka kung ano pang impression ang mabigay niya.

(alam ko matalino kayo, kaya Im sure, naiintindihan niyo ako, diba?) Wala pang isang oras, tumigil na yung car niya sa harap ko. He looked at me na parang hindi siya approve sa gagawin ko.

Karlo: Anong drama na naman ba to Michelle? Ako: Ang dami mo pang tanong, tulungan mo na nga ako dito. Tinuro ko yun bags na nasa gilid ko.

Karlo: Dadalhin mo ba bahay mo?! Ako: Hoy, fyi, as you can see, nandiyan pa ang bahay ko, nakatayo! Karlo: Sandali lang. Ipapaalam lang kita. Lumapit siya sa doorbell ng gate namin.

Ako: Ano ka ba? Maglalayas po ako, hindi maglalakwatsa! Karlo: Yun na nga e! At bago pa ako makasagot, binuzz niya yung doorbell ng bahay.

Ako: Karlo?! Nginitian niya lang ako. Bigla namang lumabas si Mommy na naka bathrobe pa.

Mom: Yes?

Oh my gosh! Maria Michelle Monteverde?! Anong ginagawa mo diyan?!

no comment talaga ako. Tinusok ko si Karlo para magpaliwanag siya. Karlo: Good evening po. Gusto atang maglayas ng anak niyo Mrs. Monteverde. Ipapaalam ko lang siya sa inyo. Ayos lang po ba? Wee! Sandamak na katangahan talaga tong si Karlo! Naku… just wait na masosolo kita! Ilalampaso talaga kita sa toilet bowl! Mom: Of course, hindi pwede iho! (she glared at me) I think its your bedtime Mishie. Pasok na. (she said while glaring her eyes to me and smiling) Ako: yes Mom. Mom: Sorry if she disturbed you. (sabi niya naman kay Karlo) I looked at Karlo na kung pwede siyang tunawin ng mga tingin ko, kanina pa siya natunaw at kumalat sa semento.

Nang pumasok kami sa bahay. Walang sinabi si Mommy sakin. She just said goodnight at umakyat sa kwarto. Ako naman e, ano pa ba? Umakyat din sa kwarto na pulang-pula ang mukha. Napahiya talaga ako. Ikaw ba naman? Maglalayas ka, tapos mabibisto ka pala? Hay! Grrr. Katangahan kasi lahat ng boypren kong ewan! Kinaumagahan, pumunta ako ng cakeshop para maki achuchu sa mga amiga ko ring ewan. Nahalata ko lang, lagi akong nadidikit sa mga taong ewan. Wahihihihi. 

Lyka: O ano ba? Itatransfer ka na talga? Ako: Ewan ko. Kung di naman kasing sakdamal na katangahan yang si Karlo, di sana nakapaglayas na ako. Isang batok from Rachelle.

Ako: Awts! Ano ba? Rachelle: Ikaw ata ang !@#$ dito. At san ka naman pupunta, aber? Ako: Sino ba mga kaibigan ko? Mindy: Hoy vruha! Magkalimutan na tayo pag ganyan na ang drama mo! Ako: Ang sama niyo naman! Lyka: Hay naku noh, just follow your Mom nalang. Malay mo, mas lalaki pa limit ng credit cards mo! Napaisip ako sa sinabi ni Lyka. Hmm, may punto siya! makapagsalita, naramdaman ko ng tumunog yung tiyan ko. Pero bago pa ako

Hay, buhay parang life! Kanina pa ako nag-order di pa rin binibigay sakin. Mapuntahan nga! Kaya exit muna ako sa mga achuchu ng mga vruhilda.

Ako: Excuse me, i just want to ask yung order kong caat bago pa ako makagalaw, lumanding sa pretty and precious face ko ang isang malaking - as in malaking chocolate cake! 

MIKELPOV. Krrinng..krinnngg.. Bigla akong napataranta ng makita ko ang name ni Mom sa screen ng cp ko. Its not like takot ako sa Mommy ko or something, its just that everytime na tumatawag siya, may nagagawa akong kasalanan.

Ako: Yep? Mom: Can you pass by here at the house? Ako: Why? Mom: Wala nang raming satsat. Just go here nalang.

And before I could say another word, she hanged up the phone. Ako: Pare, una na ako. Migs: Bakit? Ako: Pinapatawag ni Ermat e. Migs: Geh! Lumabas ako ng resto at dumiretso sa bahay. Ng pumasok ako sa bahay, I saw my brothers tumatakbo-takbo sa sala. Ako: Hoy! Lean: Kuya Mikel!! (pronounced as Michael) Ako: Bwaaaaahh!! (kinarga ko si Lean kasi mejo payat yun while si Kell, mejo mataba) Kell: Kuya!! ako din, karga!! Binaba ko si Lean at hinabol-habol ko sila. Nagtakbuhan naman at nag-iihi sa tawa. Mga lokong bata. Hahabulin ko pa sana when I heard my mom. Mom: Mikel!! (she stared at me as if i did something) Yaya, bihisan mo na ang mga bata. Ako: Now what? Hindi ako nagsimula noon, they did. Defensive ata ang dating. Ako: Tsaka, look? Walang kagasgasgasgas. And, ilang ulit na nangyayari sakin yun Mom, tapos ngayon ka pa gagawa ng big deal about it andMom: Hindi naman yan ang pag-uusapan natin eh. Sanay na ako diyan Mikel. Ako: sus, ganun naman pala e. So ano bang pag-uusapan natin? Mom: Do you really want to marry that Gina? Anak ng kabayo! Este, ano?! Gina?! Ngek! Talo pa ata nun ang gilagid ng kabayo pag ngumiti e.

Ako: Obvious naman na ayoko diba? Mom: Good. Ayoko ding makasal ka dun. So the only way for you para di ka makasal dun is to

transfer school. Ako: Ano?! Mom: What? Ako: Ayoko nga! I mean, look Mom, one year na lang, off to work na ako. Why do i still have to transfer? Mom: Well, St. Paul accepts students from St. John’s. Ako: Pero, friends ko? Mom: Bakit, hindi na ba kayo magkikita forever? Aba’y kung gnyan, edi magpakasal ka na lang.

Here goes her threatening voice. Ako: Wait. St Paul? E teka, ang layo nun sa condo ko ah. Mom: Bakit? We can’t afford ba to take another one na mas malapit? Ako: Gastos lang yan Mom. Mom: Don’t worry, half lang naman ang babayaran natin. Ako: HAlf? Mom: May kasama ka naman dun eh. Ako: Kasama? Sino? MOm: You’ll meet HER one day. Ngumiti naman siya na parang alam ko na kung anong nasa isip niya. Nagpaalam nalang ako at lumabas ng bahay sa sobrang inis. HER? BABAE? Ano akala niya sakin? Bakla na kelangan ang company ng isang babae? Anak ng kabayo! Baka kung sinong halimaw naman yang babaeng yan. At teka? Bakit ba ganito? Kinaumagahan, I decided to buy a cake for a girl. So, pumunta ako ng cakeshop, san pa ba makakabili ng cake? Alangan naman sa sports gym? Papasok na sana ako ng may nakabunggong waiter sa isang babae. At bago pa ako makakilos, tumalsik sa ever white Polo ko ang ever dark chocolate cake.

Ako: Dang! Girl: Argghh! I looked at her na parang kakainin ko talaga siya. Girl: Watch where you going! You just can’t walk up here and smash the cake all over my face! Ako: Hay wait, are you talking to me? Girl: Ano pa ba? Who else is standing here? Ako: I didn’t do it. Girl: Anong hindi? You’ll deny it pa? Look at me? I look like a taong-grasa! Only mas mabango lang. Ako: Miss, look. I don’t have any time for this. And hindi lang naman ikaw yung naperwisyo dito e. Tinaas ko yung polo ko sakanya. Tinaasan niya lang ako ng kilay. Then I saw a lady coming up to us. Lady: Bayaran niyo ang cake ko! Girl: You pay for that! Ako: BAkit ako? Girl: Ikaw ang may kasalanan e.

Ako: Anong ako? hey, ako nga yung victim e. Girl: Anong ikaw? Look at me nga oh! Kaya you should pay for it. Lady: Sinong magbabayad? Ako: Ano akala mo sakin? Hoy if you’re just another spoiled brat, wag ka ngang magpalabas ng tunay mong kulay dito! Okay Im really angry this time. Girl: spoiled brat?! You moron! Bayaran mo na yan! Lady: Sinong magbabayad?! Girl: Maghintay ka nga diyan! Pinag-uusapan pa namin! Dang! Astig to ah. Kung tutuusin, isang hampas lang siya ng babae, talbog na siya e. Ako: You pay for it. Girl: I won’t. Waiter: Sir, Ma’am. Ako po yung may kasalanan, kaya ako daw po ang magbabayad. dang! Now much better! Sinayang ko lang oras ko dito! Idagdag mo pa tong bruhang to na nasa harapan ko! Girl: Ugh! Now thank you. You just made my day - worst. Bigla nalang siyang lumakad palabas ng cakeshop. Ako: You’re welcome! .sigaw ko nalang. Hahaha. Dang! Buti naman di na kami magkikita ng bruhang yun. 

MISHPOV. Grr. Nakakainis. That guy made by day worst. Pero in fairness, masarap ang cake. Wahihihihi. ^_^ I stormed out of the cake shop. Kinuha ko lang yung bag ko sa table then lumabas. Sumunod naman yung mga friends ko. Pero guys, ang gwapo ng guy kanina. Super fafalicious. As in. Yun nga lang, badtrip! Sa karami-raming makaaway, siya pa. Umagang-umaga sira na poise ko. Dumaan nalang muna ako sa Real™, its a fashion magazine para sa mga teen agers. Kaya naman aware ako sa latest trends. My mom owns this company. Next year, they’re planning to go international. And pag nakapagtapos ako, i’m gonna take over this company. Woohoo! O, inggit kayo no? Lia: Good morning Mish. Ako: Mornin Lia. Is my mom not busy? Lia: She’s not. Just go inside. Ako: Oohh.. sige.. thank you. Ay nga pala, i brought you some donuts. I’ll leave it here. (i smiled) Lia: Thank you. (she smiled too at inayos ang box sa table niya) Dumiretso naman ako sa office ni Mommy.

Knock..knock..knock.. Mom: Come in..!! Dahan-dahan kong binuksan ang door sa office niya. Honestly, one month na rin akong hindi nakakapunta dito since I’ve been very busy sa school. Tinaas niya ang ulo niya and moved her eyeglasses. Mom: Goodness. Napadaan ka dito. Ako: Huh?

Oh no, i think mali na naman timing ko. Mom: About yesterday? Ako: I still don’t transfer. Mom: Let’s make a deal. Itataas ko ang credit limit ng cards mo. Napatigil ako at napaisip. Credit limit? - higher? that only means, more shopping.. shopping.. and did i say more shopping? LOL. Ako: S-san ba akong school tatransfer? Mom: St. Paul. Ako: St Paul?! mom?! ang layo kaya nun! Mom: What about a condo? Ako: You mean own condo? Mom: We can work that out. Ako: Ok, spill the beans! (nagdududa na ako e, may kapalit to) Mom: Beans? Wala akong beans dito. Ako: Wala? as in w-a-l-a? Mom: Wala. Except for the fact na may kasama ka sa condo. Ako: Kasama? Mom: Yeah. Ako: aww (pout), kala ko akong mag-isa lang. Mom: You don’t have to shift your course. They accept students from Silliman. Ako: Really? So I can still stick to my course? Mom: yeah. Ako: So let’s clear this out. I transfer school, you give me higher credit limit, a condo and shopping! Mom: You said it right. Muntikan na akong tumalon dun sa office ni Mommy. See? This is what Im talking about. Being the only daughter of a rich parents, hah! Ive got all what I wanted. Lumabas ako ng office ni Mommy. Hinabol naman ako ni Lia nung sasakay na sana ako ng elevator. Lia: Mish! Ako: Yup? Lia: Your mom said that you’ll meet your condo partner this evening at 7. Bumili ka daw ng bagong damit. Ako: new dress? Marami naman akong dress ah. Lia: She’ll pay. Ngumiti ako at nagwink naman si Lia.

Ako: Why not.. I just waved bye at her then off to the mall ako with my friends. Hay naku, kugn alam niyo lang, yang mga friends ko, parang mga parasite. Kapag ako ang nagyaya, dapat may libre, pero pag sila ang nagyaya, naku, mano-mano na sa pagbabayad. Rachelle: Sabihin mo samin kung panget or maganda yung condo partner mo ha? Ako: Syempre, wala nang mas gaganda sa isang dyosa. Kaya mangarap kayo! Cindy: Lumalakas yung aircon no? Batok kay Cindy. Ako: Lanhiya! Tumawa nalang kaagad kami. Mga 3 oras siguro kami dun sa mall. Ni isa wala pa kaming nabibili. Then dumaan kami sa Gandi. Wahahah. Super ganda nitong botique na to. As in, super. Pangdyosa talaga yung mga damit. Rachelle: Promise! Ang gnda talaga nung dress na yun. CIndy: I totally agree. Ako: Alam ko. Tumawa na naman kami. Binatukan pa ako ni Cindy. Haayy, mamimiss ko talaga tong mga to. Pagkatapos naming bumili ng dress, pumunta naman kami ng salon. Nagpawax lang ako ng hair at nagpamanicure. Pedicure? Na-uh. Malinis naman yung paa ko e. Kring.. kring.. Mom: Nasan ka na? Ako: Im still here at the salon. Mom: Ikaw na bata ka! Mag se-7 na. Ako: Susunod nalang ako sa resto. San ba? Mom: Sa Enrico’s. Ako: Yeah, i’ve been there once. Sige, see ya! Mom: 7 okay?! 7 ha! Ako: Yeah, yeah.

I hanged up the phone. Tiningnan ko yung orasan dun sa gilid. Its 6:45. Bahala sila dyan. I looked at the watch again. 6:50. Guess i have to get going. So tumayo ako, binayaran ang luho at umalis. Nauna na kasi sina Rachelle. So there, tumayo ako sa labas at tumawag ng taxi. I don’t know how to drive. Okay? Krinng.. kring… Ako: Yes? Mom: Where are you? I told you 7 oclock.

Obvious na obvious sa boses ni Mommy na nagpipigil siya.

Ako: Coming. Mom: Alam mo ba kung anong oras na? 7:30! Mahiya ka naman. Ako: Andito na ako!

Binaba ko kaagad ang phone ko. Bumaba ako ng taxi at pumasok sa resto. Ni wala akong makeup or something. Konting lip gloss lang at blush on. Naku, buti na to. Para naman masindak yung condo partner ko at matakot sakin. Ang ganda nga ng entrance ko eh. Lahat nakatingin sakin. So this is what you get when you have a 35-25-36 body. Joke. Model figure eh? With waving brown hair pa? Uhuh.

Mom: Oh here she is. Ako: Good evening. Im so sorry Im late. Lady: That’s alright hija. Take a seat. Nakapag order na kami. Ako: Thank you.

Kukunin ko pa sana yung menu eh. Mom: Mish, meet Mrs. Araneta and her son Mikel. Ako: Yeah, please to meet-

Wait! Did i hear her right? Her SON?!

Napatingin ako sa lalaki na nasa harap ko. AkO: tekaMikel: Teka you’reAko: Diba ikaw yung nasa resto?! Mikel: Ikaw yung spoiled brat?! Anak ng tokwa! sa dinami-dami ng condo partner, ba’t siya pa? Bakiiittt siya paaaaa?! 

MIKELPOV. 7:30 na at wala pa yung anak ng Mrs. Monteverde na to. Nakakainis na talaga. May date pa naman ako mamayang 9 pm. Nakakasira ng schedule. Hindi ba niya alam ang meaning ng ‘time is gold’? Namumutla na talaga ako kanina when Mrs. Monteverde said na nandito na daw ang anak niya. I was looking outside naman as if na hindi ako interesado. The hell naman kasi e! Why do I have to transfer school pa. Sana siya nalang ang magtransfer. Di na ako. I heard Mrs. Monteverde introduced us to her. Hindi ko naman ginalaw yung ulo ko para ngumiti sa kanya. Mom: Hijo? Siniko ako ni Mommy sa gilid. Ouch. Okay medyo masakit kaya napatingin nalang ako sa babaeng nasa harap ko.

Ako’y napanganga..

nasindak sa aking nakita. Dang!

Ako: You’re the spoiled brat? Mish: Spoiled brat?! Hindi ako spoiled brat! At ikaw? Ano ka? Siraulo?! Ako: Siraulo?! Akala mo naman kung sino kang maganda! Mom: Mikel? (tone of warning) Tumahimik naman ako at napatingin sa plate na nasa harapan ko. Mrs. Monteverde: Hahahaha. Tingnan mo nga naman. Nag LQ na kaagad. Ako & Mish: LQ?! Mish: Asa! Ako: Asa ka din! I looked at her naniningkit ang mata ko. Skyflakes! Brown eyes? Tama ba? Brown eyes or contact lenses? Hindi ko alam. Gusto kong lukitin ang mata niya. Mish: Tingin mo? Ako: Hmp! Tumingin naman kaagd ako sa ibang direksiyon. Kala kung sinong maganda. Eh hindi naman e. Pero oo, maganda siya. Sobra. Kung hindi lang siya yung babae kaninang umaga, masasabi kong laglag ang puso ko sa kanya. Pero hindi e. Kahit gaanu pa siya kaganda, hindi malalaglag puso ko sa kanya! Kumain kami ng sobrang tahimik. Ayoko ng umimik, baka magkaroon pa ng World War III dito sa mundo. Sa sobrang daldal ng babaeng to, wala na. Talo pa ang M -16 sa bunganga niya. Suko ako! Bwahaha! Ako: Mom, its 8:30 already. (bulong ko) Mom: Maghintay ka nga diyan. Ako: Malilate na ako mamaya. Mom: Mikel? Ako: Yeah.

So there. Wala akong lusot. Teka, ano ba to? Get together nilang dalawa? Kasi naman no, enjoy na enjoy yung mga tao dito sa kakausap sa isa’t-isa. Para na akong poste dito na nakaupo. Pero mas ayos na to, kesa makipagtalo sa babaeng nasa harap ko. Mish: Mom, im getting bored. Let’s go home na. Bigla nalang siyang siniko ng Mommy niya. Muntikan na nga akong mapatawa e. Nakita niya naman ako, kaya medyo napahiya siya. ^_^ Kinabukasan, dumiretso na kami sa condo. Yup, ako yung una na nakakita ng condo. Susunod nalang daw si Miss Monteverde. Ganda nga e. Kung ako lang, hindi ako bibigyan ni Daddy ng condo na ganito kaganda. Dalawa yung bedrooms. Tiningnan ko yung isa, medyo malaki yung cr kaya ibibigay ko na to kay Miss Monteverde. Akin na yung sa kabila. Umupo ako dun sa harap ng tv sa sala. Ako: Sana di na dumating. ^_^ Knock..knock.. Langhiya. Malas ko talaga. Di sinasagot mga dasal ko. Tatayo na sana ako para buksan yung pintuan, nang bumukas naman ito. Kaya napaupo nalang ulit ako. Nakatayo siya dun sa door with a handbag. Wait, yan lang dala niya? Bigla naman syang umurong sa gilid at sumenyas. 5 malalaking bag. Dang! Dinala niya ba bahay niya?! Sumenyas naman ako para ituro yung kwarto niya. She just looked at me at sumenyas sa isang lalaki na ipasok dun sa kwarto na tinuro ko yung mga bags na dala niya. Nung lumabas ang lalaki, pumasok siya sa kwarto at lumabas. Umupo sa tabi ko at kinuha yung pillow sa gilid. Mish: Michelle. Ako: Mikel. Mish: Ang baho. Michelle and Mikel? Anu yan? Ako: Oo nga eh. Ayos na sana yung Mikel lang, nga lang dinagdagan pa ng pangalan mo e. ^_^ Mish: Anong year ka na? Ako: 3rd year. Mish: 2nd year. Ako: Sinong nagtatanong? ^_^ Tiningnan niya ako ng masama habang nakangiti naman ako. Mish: Hatid mo ko sa mall. Ako: Ano? Teka, tama ba ang narinig ko? Mish: Meron akong cotton bud dito? You want some? Ako: Magtaxi ka nalang. Malapit lang naman e. Mish: Your mom told me that I can make you my driver. Ako: My Mom did, hindi ko sinabi. Mish: Lang kwenta (bulong niya) Ako: I heard that. Mish: Buti naman. Pumasok ako ng kwarto at nahiga. she just looked at me. Then bigla nalang lumabas.

MISHPOV.

That jerk! Grrr. Ang lapit-lapit ng mall di pa ako mahatid! Bwiset! Ang lakas talaga ng hangin dito sa condo! Lumabas ako ng condominium at bumaba. Mabilis naman akong nakasakay sa taxi. Ako: Manong, SM po. Manong: Di ba hinatid ng bf? Ako: Ay, busy po.

Oo nga pala, nakalimutan ko si Karlo ah. Heehee. Manong: Buti naman at understanding ka. Ngumiti lang ako. naku, feeling close naman tong driver na to no? After 25 minutes, nakarating din ako sa mall. Actually, malapit lang naman talaga, pero mauubos lang talaga yung pasensya mo sa trapik eh. Pilipinas nga naman… Rachelle: Ang tagal mo sis! Ako: Alam mo namang trapik e. Rachelle: So tell me bout your partner? Maganda ba ha? Ano? Maarte? Gusto mo sabunutan na natin? AkO: RachRachelle: At ano? May mga designer bags ba? Ako: Rach, hindi siaRachelle: Hindi mabait? Ako: Rachelle! Will you shut up?! Rachelle: huh? Ako: First and foremost, hindi siya babae. Rach: Ano?! Bakla?! Ako: He’s a guy. A straight guy. RAch: Fafable ba? Ako: Anak ng may-ari ng B Company. Rach: You mean? Yung model? Ako: Model ba yun? Isang batok from Rachelle.

Rach: Anak ka ng isang fashion mag tapos di mo alam kugn sino yun? Ako: So siguro siya nga. Mikel Araneta? Rach: Waahh!! Siya nga iyon!! Waaahhh!! Ang swerte mo naman sis. Nagtatatalon ba naman dun sa mall. Nakakahiya na. Pinagtitinginan na kami ng mga tao. But who cares anyway? Magaganda naman kami e. ^_^ Ako: Rachelle to earth? Anong maswerte ako? Ang sabihin mo, malas ako. RAch: Bakit naman? Ako: Kung ewan ako, mas ewan yun. Rach: Edi masaya! Come to think of it o, pareho kayo ng personality? O diba? Ako: Same poles repel. Batok from Rachelle. Ako: Awts! Ano ba? Rach: Ano naman yang drama mong same poles repel? Eh kung irepel ko mukha mo? Ako: Ayos lang, mas maganda parin naman ako sa iyo eh. Rach: Ang kapal! Ako: Ano pa’t binigyan ako ng magandang mukha diba? Tumawa nalang kaagad kami habang papasok sa KFC. Rach: Laway mo tumutulo. Tiningnan ko naman ng masama si Rachelle. Ako: Sorry ha, wala kasi nito sa bundok namin e. RAch: Buti naman at napadpad ka dito sa bundok ko. Ayun, dahil libre ni Rachelle, siya na ang nagbayad. Bwahaha! Pamatay kagandahan ko e. Ang sarap talaga ng funshots ng KFC. Hindi ko to ipagpapalit sa kung alinman sa mundo. O diba? Magpapakamatay pa ako para dito eh. Rach: Nga pala, alam na ba ni Karlo? Ako: Ay, oo nga pala, muntik ko ng makalimutang may bf ako. Rach: Lokaret! Ako: Haha. Npapadalas na yang mga batok mo ah? Rach: Seriously, alam na ba niya? Ako: Well, tinawagan ko siya, pero walang sumagot. I texted him, pero walang nagreply. I called their house, pero sabi ni Tita, di daw umuuwi. Tinwagan ko yung condo niya, wala ring sumasagot. Siguro nalunod na yun sa matikilya. Rach: Ang sama mo. Eh panu na yan? Ako: Yaan mo siya, magpaparamdam din yan pag na miss niya na beauty ko. Another batok from Rachelle. Rach: Kungsabagay, nandiyan naman si fafable Mikel eh. Ako: Ay wag na! Mag-iipon nalang ako ng asin.

Rach: Loka, kung ayaw mo, akin na lang. Ako: All yours. No problemo! Binatukan na naman ako ulit. Hay naku… madeform nga yung pretty head ko, humanda lang tong babaeng to. Bwhahhahaha! Nung umuwi ako, walang tao yung condo. Kaya dahan-dahan akong pumasok at in-on yung ilaw sa sala. Langya!

Ano na naman ito?!

MIKELPOV. Nakahiga lang ako sa kama nung lumabas siya. Then bigla kong naisip na ihahatid ko na lang siya. I mean, sobrang ganda niya at baka kung ano pang mangyari diba?

Este, teka Mikel? Anong iniisip mo?

Anong maganda? Bruhilda nga iyon e. Hindi yun maganda! Pero in fairness, ang cute niya kanina habang namumula sa galit. Bwahahah! Pero kahit na, bumaba parin ako. Tumakbo ako at baka maabutan ko pa. Haha. Niloloko ko lang naman siya kanina e. Di ko inaasahan na tototohanin niya. Ako: Manong? May nakita ka bang babae dito na mahaba ang buhok naGuard: Yung maganda? Napaisip ako. Maganda ba yun? Doink! Siguro nga, kung hindi ako si Mikel magagandahan din ako dun. AKo: Siguro nga. Yung parang halimaw? Guard: Anong halimaw? Parang dyosa nga e. Ako: Manong, kalaki mong tao, nagsisinungaling ka. Wag ka ngang ganyan. Guard: Kawawa nga eh, pinataxi lang ng boypren. Ako: Ahh, di naman ganun kaganda para ihatid - teka? Nagtaxi siya?! Guard: Oo. Nakibonding nga sakin kanina habang naghihintay ng taxi.

Ngiti-ngiti ka pa jan. Sipain kaya kita?

Nakausap mo lang yung maganda ganyan ka na.

Mikel?! Anong maganda!? Hindi nga e! panget yun! Halimaw!! Halimaw! Mamayang gabi, magtatransform yun! Werewolf? Pero magandang werewolf? Waah! Werewolf. As in!

Napaakyat nalang ulit ako sa condo at naupo sa sala. Wala naman akong pupuntahan e. So siguro, magpapaputi nalang ako dito sa loob. Bigla nalang akong napatalon ng tumunog yung cp ko. Langya! Lakas pala ng volume! Migs pare, jammng tau. Nandito si Lindsay. :p Muntik na akong mapatalon ulit ng nabasa ko yung name na Lindsay. Well, kahit mayaman pamilya ko, laking kalye ako. Hahaha. Ewan ko ba, pero pakiramdam ko, nakabuntot na sakin yang salitang ‘gulo’ e. And then, she came, si lindsay ha, hindi si Michelle, pakiramdam ko…

mas dumami yung gulo sa paligid ko. Yeah, Lindsay’s pretty, matalino at mabait. Pero minsan, may pagkakontrabida din e. Minsan, masyadong mahigpit. So there, dumiretso ako sa tambayan. Bohemian’s. Gnda ng coffee dun. Moreover maraming magaganda. Pero bago ako umalis may naisip naman akong ikakatuwa ni Mishie. Hehehe. Lumabas ako ng bahay at bumalik after 15 minutes.

Ewan ko lang kung magustuhan niya talaga..

MISHPOV.

Langya naman! Waah, maiinis ka talaga kung kayo nasa side ko. the room’s full of paper na may mga nakasulat na words. I didn’t bother to take a look at it. At sino namang magaling ang naglagay at nagkalat nito dito? Oh well, tinatanong pa ba yan? Subukan mo lang umuwi dito at ipapakain ko talaga tong mga papel na to hanggang di na siya makahinga! (naks, ang brutal naman) Grrr, sakit sa ulo nitong si Mikel Araneta! Well dahil nga pagod ako sa kakalakad dun sa Mall of Asia, eh ayun, pinabayaan ko nalang yung kalat. Sa katunayan, di naman talaga ako dapat ang maglinis nun eh. Siya no, sino ba yung nagkalat? Diba nga sabi nina Mommy satin, ibalik sa tamang lugar yung bagay kung san mo kinuha? Bahala siya diyan. Pumasok ako sa kwarto ko at nahiga. Kinuha ko yung cp ko sa bag at tiningnan kung may reply na. Tinext ko kasi si Karlo kanina, ewan, pero di parin nagpaparamdam. Its been 3 days since we last saw each other. Miss ko na yung lokong yun. Nakatitig parin ako sa cp ko at baka sa anong himala

makarinig ako ng totot at makita ko yung pangalang Karlo sa screen ko. Sa sobrang paghihintay ko, di ko namalayang nakatulog na pala ako. It was past 11 when I heard some ‘kalabog’ outside my room. Kahit medyo tulog mantika ako, mabilis naman akong nakatayo at kinuha ko yung vase na nasa ibabaw ng dresser ko. Abay mahirap na no, alam ko namang hindi tatanggi yung rapist pag nakita ako. Buti na yung may pampalo kahit papano.

Ako: Sino yan? Walang sagot.. Ako: Try mo lang lumapit sa beauty ko at mamatay ka ng wala sa oras! Malayo pa naman yung hospital dito! Wala paring sagot. Ninerbyos na yung beauty ko. Lalapit na sana ako para i on yung light when someone held my right foot!

Ako: Waaaaaahhh!! Lumayo ka!!! Ipupugpog ko na sana yung vase pero buti nalang at nakapagsalita siya. Mikel: Huist.. sandali! Ako: Mi-mikee? Mikel: Anong Mikee? Mikel! Ako: A-anong ginagawa mo diyan sa floor? Gagi! E kung i on mo kaya yang lights at tingnan kung anong ginagawa niya? Kaya ayun, i followed the feeling small voice inside me. I turned on the lights at nabigla nalang ako when I saw him lying on the floor. Namumula siya. Ako: Langya! Lasenggo ka pala e! Mikel: H-hindi ahh.. nagktuwaan lang.. Ako: Nagkatuwaan! Bahala ka diyan! Papasok na sana ako sa room ng tumayo siya bigla. Mikel: Bakit parang naging apat ka na Mish? Teka, ang labo mo Mish! Ako: Yan.. yan ang epekto ng alcohol! Naduduleng kana! teka, nga Mike. Hinarap ko siya sakin. Langya! Kahit laseng na nga, mabango parin ang loko! Di amoy alak! Ano ininom niya? Axe? *Pak* Sapul sa kanang pisngi.

Ako: Ngayon, ilang stars na nakikita mo? Mikel: Mas lalo ka palang gumaganda no?

Napablush naman yung lola niyo. Ako: Di mo na kelangang sabihin yan, dati na yan eh. Mikel: Lasing po ako.. naniwala naman.. Ako: Excuse meee??! Mikel: Dadaan ka? Bigla naman siyang pumunta sa gilid na parang inaalok sakin yugn way. Ako: Langya! Wala ka namang kwenta e! Anu ba yan, laseng man o hindi, lang kwenta parin. Mikel: Gwapo naman.. AKo: Yabang mo.. Mikel: Ano pa’t binigyan ako ng kagwapuhan kung hindi ko naman pag-iyayabang diba? Ako: is it the wind or is it just you? Mikel: Deal. Ako: No deal. Mikel: Si # 22 si Charmel. Ako: Labo mo! Papasok na sana ako ng kwarto when something he said caught my ears. ano? Umuwi akong lasing na lasing. Haay, naduduleng ako. Pakiramdam ko, tatlo-tatlo yung daan papunta sa unit namin. Buti nalang nakadrive pa ako pauwi. nang dumating ako, pakiramdam ko umiikot

na yung lahat. Pati mukha ni Mish e parang naging bright. Sinampal pa nga ako e. Pero sa sobrang kalasingan ko, hindi ko na napansin yung sakit ng pagkasampal niya. Hindi ko na alam yung mga pinagsasabi ko. Nakita ko pa nga si Charmel na may hawak na briefcase e. Bwahahaha! Hindi ko na kaagad napigilan yung mga sumunod na lumabas sa bibig ko. Ako: L-lindsay.. usap muna tayo.. hindi naman ata okay na bigla mo nalang akong iiwanan diba?!

Napatingin ulit ako kay Mikel. He looks so desperate when he said that. Nakapikit siya while leaning his head on the sofa. Napaupo ulit ako at tiningnan siya.

Ako: Wahahaha! Iniwan siya ng gf!

Tumahimik lang siya. Then i looked at him. Lindsay?

Ako: Seriously.. bakit naman?

(usisera ako eh)

Mikel: She’s going to London. She just got a scholarship. Ako: Waah! TAlino! And wait - so she’s leaving you? Tumango siya habang nakapikit yung mata.

Ako: Break na kayo? Mikel: Obviously. Ako: hanep no? Kahit laseng ka, nag-eenglish ka parin. Buti di dumudugo ilong mo. Mikel: I like her alot. Napatingin ako sa kanya. Naisip ko kaagad, e nandito naman ako, ba’t siya pa hahanapin mo? Este! Erase! Ano bang iniisip ko?! Duh!!! Ako: Edi sundan mo. Mikel: Wala akong pera. Ako: Loko! Edi magtrabaho ka! Diba part time model ka? Mikel: Pagod ako! Ako: Eh loko ka pala e! Mikel: Sige, masyado nang magulo utak ko. Naloloko na ako, pati ikaw na manequin kinakausap ko.

Isang batok para sa iyo!

Ako: Manequin ka diyan! Mikel: Tingnan mo nga sarili mo sa salamin! mukha ka naman talagang manequin e! Ako: Maganda naman. Mikel: May nakita ka na bang manequin na maganda? Ako: Oo naman, sa Paris. Mikel: E dito sa Pinas? Ako: Wala. Mikel: Eh nasan ka ngayon? Ako: Sa Pinas. Mikel: May nakita ka na bang magndang manequin dito sa Pinas? (tumatawa na)

Isang batok ulit sa kanya!

Mikel: Nakakailan ka na ah! Ako: Mukha ka nang lelang! Matulog ka na nga! Mikel: Lelang na gwapo? Ako: Ang kapal mo! Mikel: Pakihawak nga ng mukha ko? Kasing kapal ba ng sa iyo? Ako: Ang sama mo talaga! Hinagis ko sa kanya yung unan na hinahawakan ko. Sapul naman sa bunganga. Napatawa nalang kaagad ako. Nauna akong pumasok sa kwarto. Siya naman e papasok na rin daw. Pero nung nakapasok na ako, sinilip ko siya sa labas. Nabigla nalang ako when he smiled at tumulo ang isang patak ng luha sa mata niya. He loves that Lindsay so much huh? Hindi ko alam kung san nanggaling yung mga luhang yun. Honestly, di naman talaga ako nalulungkot na aalis siya e. Siguro dahil yun sa iniinom kani-kanina lang. Langya, may sili ba yung tubig na kinuha ko sa ref? O_O Kitams niyo naman, kahit laseng ako medjo matino parin utak ko ano? Hahaha! Syempre, sanay sa inuman e. Hindi naman talaga ako lasengo, baka maturn-off pa kayo, naparami lang talaga inom ko nung gabing yun. Siguro nakatulog na rin ako kaagad. Mish: Mikee!!! Wake up!!! Mikee!!! I heard her shout. Ang aga-aga nambubulabog. Pinabayaan ko lang siya. Ako: pshgdskdskdlsjjgg.. Mish: Ano? Ako: Alis nga.. sakit pa ng ulo ko.. hsdgshgdkkkaljjjs.. Mish: Panget! Gumising ka na! Balik lang ako sa tulog na parang walang bungangera sa gilid ko. Teka, ba’t ba to pumasok sa kwarto ko? Mish: Ahh.. hindi ka madadala sa sigaw ha.. wait lang ha.. Naramdaman kong lumabas siya. Bahala ka diyan. Matutulog parin ako. *splash* Anak ng tokwa ng baka! Napatayo naman kaagad ako. Ikaw ba naman? Ako: Waaahh! Ano iyan?! Mish: Obvious naman no? Edi tubig! Ako: I mean, ba’t moko binuhusan?! Alam mo ba kung gano kalamig?! Mish: Marahil malamig na malamig. Napatalon ka e. Ako: Ano ba kelangan mo? Tingnan mo nga oh! Its 7 oclock in the morning. (pinakita ko sa kanya

yung alarm clock na nasa gilid ko) Mish: That’s it. First day at the new school? Oh sh*t! Tama nga pala. Roar! Mish: Ligo ka na ha! And the breakfast’s on the table na. Tumalikod lang ako at dumiretso sa banyo. And wait - did she say breakfast’s on the table? so, meaning, she knows how to cook? Aba, may silbi din pala ito bukod sa pagiging maganda. Pagkatapos kong maligo, dumiretso ako sa labas. Mish: Bwaaaahhh! Isusuot ko pa sana yung tshirt ko when she suddenly shouted. Ako: Ano? What’s the prob? Tumingin naman siya sakin. 0_0 Ako: W-what? Nakatingin parin siya sakin, when I suddenly scanned myself mentally. Ako: Mata mo, baka malaglag. Nothing’s wrong? Bigla naman siyang umiling. Kaya napabalik ako sa kwarto. Ako: Suot lang ako ng shirt. After the breakfast, bumaba kaagad ako ng condo. Mish: Wait, sabay ba tayong papasok? Ako: Hindi, pede rin namang magjeep ka nalang or magtaxi eh. ^_^ Mish: Kala mo kung sinong gwapo! Ako: gwapo naman talaga eh. Mish: Hindi ka ba nasasayangan sa beauty ko? Paano kung madiskrasya ako? Edi kokonti na yungAko: Kokonti na yung panget sa mundo, and the world will be a better place to live in. Bigla naman siyang lumpait sakin at tiningnan ako sa mukha. May muta ba ako? At bago ko pa nalaman.. *pak* sapul ako sa mukha ng malaki niyang libro. Ako: Sadista ka talaga! Child abuse yan ah! Mish: Anong childchild ka diyan? ke tanda mo nang tao, childchild ka pa diyan! Ako: Wag kang sumakay ng kotse ko ha! Mish: Edi wag! Porket nakaHonda ka lang, ang lakas na ng hangin mo! Bigla niya namang sinipa yung tire ng kotse ko. Ako: Huy, dahan-dahan! Mas mahalaga pa ito kesa sa iyo!

Lumakad lang siya palayo. Palabas ng parking lot sa ground floor. Ako: Bahala ka diyan… Pinaandar ko yung kotse at umatras. First day sa school ang panget na ng simula? At dahil sa ano? Hindi, dahil kanino? Edi sa babaeng nakakaimbyerna ng tao! I bet walang pumapatol sa kanya, sa sobrang suplada niyan? Who would even give her a secret letter? Nang palabas na ako, I saw her standing sa labas ng lobby ng building. Nakikichika na naman kay guard. Biglang nagbago ang isip ko. Guard: O, eto na pala yung boypren mo e. Bigla namang napatingin sakin si Mish na nasa gilid ko. Hininto ko lang yung car sa harapan niya at hinihintay siyang pumasok. Guard: Sakay na, baka malate ka pa. Mish: Bye Manong! Ang lakas, grabe, di man lang naghiya efek. Binuksan niya yung door at sumakay. Ako: Seatbelt please. Mish: Why pa? Mahina ka naman sigurong magdrive diba? Ako: Seatbelt please. I glanced at the mirror, tiningnan niya ako ng masama na parang bata na ayaw sundin at napailitan lang sa gusto ko. Ako: Good. Then priness ko yung gas, kaya napahawak siya bigla sa gilid at sa seatbelt niya. I looked at my car’s clock. Late na kami, and I really can’t afford to be late. ewan ko ba, it’s just that.. wala. Mish: Mikee!!! Its red light.. you don’t wanna go straight in there right? (she said shaking) Ako: yes I do! Red light, pero I tried na makapasok talaga kami before it turned to red. Tiningnan ko si Michelle na nakaupo dun sa gilid ko. You should’ve seen her face. Namuti ata. Mish: Loko ka! What if nadisgrasya tayo dun?! Naku.. ang beauty ko.. Ako: No worries. Okay lang naman e, total panget naman. Mish: Saying that to yourself? Ako: Hindi, sino ba satin ang panget? Mish: ikaw. Ako: Ako nga ba? Mish: Oo, ikaw. Ako: Asus, nahiya ka pa. Ayos lang naman sakin kung aaminin mo e. Mish: Grrr.. magconcentrate ka na nga! Ang sarap talaga asarin itong si Mishie. Ang daling pikunin. Tapos ang cute niya pa pag nagagalit. Blue skies! Totoo! Now im saying the truth. Hindi naman ako sinungaling eh. Pagdating namin sa school, dumiretso siya sa building niya ako naman e sa building din namin. by noon, dami na akong katropa. Haha! Iba ang dating ko e. ewan ko lang dun sa babaeng yun kung may naging kaibigan nang bruha.

Pagkahapon, hindi ko na siya hinintay. Tinatamad ako kaya dumiretso ako sa Gardo’s. Nandun mga katropa ko ‘talaga’. Migs: Balita ko may kasama kang babae sa new condo unit mo? Ako: Wala yun.. Jegs: Ganda ba huh? Eto pa isa, mga lokoloko. Ako: Mukhang mangkukulam. Ed: Di nga?! Ako: Pramis! Mukha siyang mangkukulam. No, demonyita pala. Ed: pero sexy? Isang batok para kay Ed. Ako: Ogag! Migs: Daan kami dun minsan ha? Ako: naku.. wag na! Baka makulam kayo. Ed: Whaa! Kakaintriga eh. Anong name? Ako: Michelle. Jegs: Michelle what? Ako: Bastah Michelle. Yeah, Michelle. First day in a new school, marami na kaagad akong friends. Hmm, iba talaga yung powers ng mga magaganda no? Si panget kaya? Pakiramdam ko, marami na rin yung mga kaibigan. Yun pa, e, epal din yun eh.. Pagkatapos ng class, nagsiuwian na yung mga so-called new friends ko. They said, ‘hey mish, we’ll go ahead na ha? our sundo is here na e.’ Akala siguro nila they’re still in high school na paartehan ng pananalita. They make me sick you know. So, there, tinext ko na si Mikel na sunduin ako, pero di naman nagrereply. Baka iba naman tong number na nakuha ko? Honestly, ninakaw ko lang to sa cp niya since pakiramdam ko wala siyang plano na ibigay sakin. Mga 30 minutes na siguro akong nakatayo dun. Some boys offered me a ride. Pero hell-o?! Hindi naman ako yung tipo ng girl na easy-to-get no. So, yun, tumayo parin ako dun. Wala naman akong planong magtaxi kasi nga medjo gagabihin ako ng uwi. Baka machopchop lady pa yung drama ko. Pag magffx ako, hay nako wag na, medjo maiksi skirt ko e. So there, wala akong choice kundi kontakin yung ever-ewan-bf ko. Habang nagdadial ng number niya, pinepray ko talaga na sana lang man e may sumagot. Sana lang talaga. Sana lang. After some rings.. Karlo: yeah? Ako: Gosh, pede bang magpasundo? Karlo: San ka?

Naks, buti at buhay pa siya no? Ako: Dito sa bago kong skul. Karlo: Mish, masyado ng out of the way. Pede next time nalang? Ako: Naman.. Karlo: Sige, bye. Ako: KaAt bago pa ako makatapos, e ayun, binaba na yung phone! Naman.. nangangati na talaga yung mga paa ko sa kakakagat ng mga lamok. Nag-eenjoy ata sila e. Ang sakit sakit narin ng mga paa ko. Mangingiyak-ngiyak na talaga ako habang nakatayo dun. Sana man lang.. sana man lang, may isang tao na nakakaalala pa sakin.——– Pagkatapos naming maglibot-libot, umuwi na rin kaagad ako. Niyaya pa nga ako ng mga friends ko na kumain sa labas, pero since I thought na umuwi na si Mish at nakapagluto, nagbago isip ko. Yeah, she’s good at cooking. Ewan ko ba, pero wala lang. Sa panahon kasi ngayon, medjo mangilan-ngilan nalang yung mga babaeng marunong magluto, so in short - okay, naamaze ako. Its just that, with all the tech around, wala lang. Microwave, kasalanan talaga ng microwave! Hahaha. Nang dumating ako sa bahay, nakalock parin yung pinto. Nabigla ako kasi 8:30 na wala paring tao. Siguro naghappy-happy pa siya with her so called new friends. Then kinapa ko yung cp ko kasi itetext ko nalang siya. Heehee. I saw her number at my Mom’s cp noon. Kinopya ko lang. Wala lang. Feel ko lang e. Wala sa pocket ko. Kaya naman mabilis akong tumakbo papunta sa kwarto para tingnan kung nandun nga! Sh*t. N series pa naman yun. LOL 1 message received sunduin mo naman ako mmya, pd? mishie Tiningnan ko yung oras nung sinend niya sakin! Dang! 6:30 pa ng hapon! Sana nandun pa siya. Mabilis akong sumakay sa kotse at dumiretso sa school. Ngayon, mapapakinabangan ko na yung ginagawa kong drag racing noon. Pero teka Ba’t ba ako nagmamadaling sunduin siya? Ah bahala na, mamaya ko na yan pag-iisipan ng mabuti. Kaw naman kasi cellphone e, nagpaiwan ka pa sa bahay eh may bulsa naman ako. Pagdating ko dun, wala ng tao sa waiting area. Nakita ko yung guard na nakatayo dun at nagbabantay. “Manong, may babae bang naiwan dito na - anu.. hmm.. - “ “-maganda?”

Tumpak! “Oo, yung magandang babae.” sabi ko kaagad. “Hay iho, nauna na. Ikaw kasi e, pinaghintay mo. 2 oras siguro siyang nakatayo dito. Sa susunod wag mong pabayaan gf mo ha?” ng sinabi niya yun, mejo malayo-layo na ako. “Salamat!” sigaw ko nalang. Naman! Asar! Ba’t di nalang kasi umuwi ng mas maaga. Hinintay niya ba reply ko? Ano?! Naman e! Tsaka bakit ba ‘maganda’ talaga yung description sa kanya? Hindi naman maganda ah! Naman e! Pag may nangyari sa kanyang masama, marahil, eto na ang katapusan ko. Bakit? Kasi mumultuhin ako nun, magpaparamdam taz sasakalin ako! Naman.. Bumalik ulit ako sa condo at chineck yung bahay, wala paring tao. Nakaoff parin yung mga ilaw. Bumaba ulit ako at naghanap. Bigla ko nalang natanong sa sarili ko, teka? san mo siya hahanapin Mike? Tango! Bumalik kaagad ako sa condo at naghanap sa phone directory ng number ng kaibigan niya. Yup, naalala ko, nilista niya yun eh, sakaling di daw siya makabalik kung di ko siya ihahatid. Naman! Ng makita ko yung number ng friend niya, nakalimutan ko kung ano yung name e. So yun nagkausap kami and she said na nakauwi na daw si Mish. Naman! Hininto ko yung car at nag Uturn na lang. Dali-dali naman kaagad akong umakyat sa condo at binuksan yung ilaw. “Mish?!” Sigaw ko habang naghahanap sa kusina. Bakit kusina? Mahilig kumain ng adobo sandwich yun e. Tumakbo naman ako sa room niya. “Mish?! Misshhh??” Wala paring sagot. No choice but to open the door. So I opened the door and there she is, nakahalatay sa kanyang kama with arms widely open. I looked at her na parang natameme ako. She looked so tired and everything. Feeling ko naman parang pinatakbo siya ng ilang kilometro. Pero kahit ganun na, she still looked lovely. Para siyang angel kapag natutulog. Take note, kapag natutulog. Lumapit ako para tignan siya ng mabuti - like trying to memorize every angle of her face? Nope. Wala lang, trip ko lang. The suddenly she moved. Bigla naman akong napataranta. But then, before I could move, she hugged me. “You shtupid.. di moko sinundo.. hate you.. hgdskjdskjskddkdfff…

..Karlo..” Langya! Karlo ka diyan, ang layo ng Karlo sa Mikel noh! Di hamak na mas maganda naman tong pangalan ko kesa dun! At hoy! mas gwapo siguro ako!

Inalis ko yung kamay niya at tumayo ako. Lumabas ako sa kwarto niya at pumunta sa kwarto ko. Nakakapagod tong araw na to. Ako sa babaeng to, magpaturo na siya ng taekwondo para di na ako mag-aalala kung san man siya mapadpad. Yan kase e, sa sobrang ganda, nininerbiyos ka. Baka masubic rape case II siya. sinungaling ako diba?! So yun, nakatulog na ako kaagad. Buti nalang ten pa ng umaga yung class ko bukas. Ewan ko kung anong oras yung klase niya bukas. Pero promise, susunduin ko na talaga siya at ihahatid na. Mahirap na at baka ako giyerahin ng Mommy nun. Early to bed and early to rise.. Makes a handsome boy more handsome and wise.. Wait - did i say maganda siya?! Of course, alam naman nating

Hahahaha! Wala lang.. paki niyo kung magrecite ako ng rhyme dito? Bumangon ako at dumiretso sa salamin. Alam ko, maganda na araw ko. Ngumiti kaagad ako. Himala ata at walang malamig na tubig ngayon ah?

Lumabas ako ng kwarto at tumingin-tingin. Wala naman siya. Baka tulog pa no? Bahala na siya diyan. Nanghilamos ako at naligo na kaagad. Pagkatapos kong maligo, dumiretso ako sa kitchen at naghanap ng pagkain. Lanya.. Walang nag-iinit na pagkain. Tiningnan ko yung ref at baka may pwedeng mailagay sa tiyan ko, langya! Wala din? Teka, kakagrocery lang nung babaeng yun ah? Umupo nalang ako sa living room at nanood ng tv. Palipat-lipat ng channel dahil wala namang magandang panoorin. Nakakabagot.. ayoko ring lumabas, wala akong pera. Palipat-lipat lang ako ng channel when someone opened the door.

Anak ng tipaklong! Muntik na talaga akong mapatalon. There she is, nakajogging pants na pink and nakajacket na white. Basang-basa ng pawis at nakaponytail yung hair. Ngiting-ngiti pa siya ah. Pero kahit basang-basa ng pawis at mejo mabaho na tingnan, gnda parin! “Laglag mata mo!” sabi niya sakin.

Binawi ko kaagad yung tingin ko at nanonood ulit ng tv. Pero at the corner of my eye, pinagmamasdan ko kilos niya. “Where’ve you been?” I said ng pasimple. “Jogging.” “Obviously.”

“Obvious naman pala e, itatanong pa..” Woke up at the wrong side of the bed? “Mish..” lumapit ako sa kanya while she’s drinking water at the kitchen. “Ano?” “Favor naman o..” “Favor?” “Yeah..” “What?” “Hmm.. kasi ano e..” “Ano?!” “Im so hungry na.. can you cook something?” Nabigla ako dun sa ikinilos ni Mikee na. Haha, kala ko kung ano na, edi sana yun na nga. ^_^, babaeng nabibihag lamang ng kagwapuhan niya. Bleh. :p Hinampas ko siya ng mahina at dumiretso naman ako sa kwarto. Mikel:Uy, sige na kasi.. magluto ka na.. aba, sinundan pa talaga ako no? Binuksan ko yung closet ko at kumuha ng towel. I looked at him.

Mikel: Oh yeah, maliligo ka nga pala.. Dahan-dahan naman siyang naglakad papunta sa door. Aww, he looks like a dog. Alam niyo yun? yung mukha ng aso kapag nagugutom and waiting for his food? Haha.

When he stopped suddenly at tumingin sa dresser ko. He looked at it na parang may magnet yun at minamagnet yung mata niya. I followed his gaze at nabigla ako.

He looked at me like he’s saying hus-the-guy? I ran at the dresser at kinuha yung photo frame. Me:He’s-..he’s..

Mikel:I’ll wait for you outside… Panget ka rin! Ugh!? Panget daw ako? Baka siya yun! LOko.. I looked at the photo na hinahawakan ko. Couldn’t help to sigh. Inayos ko nalang ulit at dumiretso na kaagad sa banyo. Nung lumabas ako, nakaupo na siya dun sa harap ng tv. Ako:Anong gusto mo? Hindi naman sumagot. I looked at him, nakatingin siya sa tv pero parang sa kawalan naman talaga e. Ako:Pangeett?? heyy?? I waved my hand at his face. Bigla naman siyang bumalik sa earth. buti naman no? Ako:How’s pluto? Mikel: s-sorry. What’s wrong with him? Ako:So.. anong gusto mong kainin? ginawa pa akong yaya no? Mikel: A-anything.. Aki: ang weird mo.. i said at dumiretso sa kusina. Hinugasan ko yung mga lulutuin ko at nagprepare. He suddenly sat at the table. Mikel:Boyfriend mo yun? Muntik ko ng mabitawan yung baso when he asked me. Ako:Well.. [tumingin ako sa kanya.] Last time i checked, yes.

Tumahimik siya at napatingin sakin. Mikel: meaning? Ako:I don’t know. I said at tumalikod na ulit. Mikel:he’ll be so !@#$ if he’ll let you go..” Nabigla ako sa sinabi niya at muntik ko nang mahiwa yung daliri ko. O_O Ako: Naah.. he wouldn’t dare to do that. Altho he’s !@#$ at some times, he wouldn’t let go of me. I got everything he wanted. Mikel: Ahh.. Buti naman at may pumatol sa iyo. I looked at him kasi nga naiirita na talaga ako. Ako: Yeah, swerte niya nga e.. Mikel: So, tell me about you and him.. kayo ha.. masyado kang masikreto.. Ako: He’s nice.. Mikel: Ahh.. I’m nice. Ako: And.. he’s nice.. Mikel: Im really nice.

Ako: And did i say he’s nice? Mikel: Pfft.. I’m handsome.. Ngumiti-ngiti pa siya while he said that. Loko to, feel na feel na gwapo siya! Batuhin ko kaya ng kamatis no? Ako: Your mother said that?! Gosh.. napakasinungaling ng Mommy mo.. Mikel: Well, fyi, hindi lang si Mommy, pati narin yung mga kapit bahay natin.. Ako: Kapitbahay nating mga aso? Mikel: Ahh.. oo, pati narin yung nagbabantay sa kapitbahay nating aso.. Ako: Great.. Mikel: Bakit di ka sinusundo ng bf mo?

Ako: Mind your own business okay?

Mikel: Uy.. napipikon.. Ako: Di ko to lulutuin!

Mikel: Eherm.. of course, i was just joking.

Geh, sala muna ako ha? Ingat2..

Napatingin nalang ako sa kanya. Weird e? Not really.. loko lang talaga. Kaya pinagpatuloy ko nalang yung pagluluto ko. Then and there, napaisip ako sa sinabi ko kanina. ‘he wouldn’t dare to let go of me.’

I’m not so sure about this. Yung iba kong friends bago binebreakan ng bf, naglalaho muna bf nila or lulubog lilitaw bago sabihin yung 4 words - we need to talk. Am I afraid that Karlo will leave me hanging?

Im not. Maganda naman ako at madali lang akong makakakita ng kapalit diba? Its just that.. I don’t know.. nawiwindang na naman utak ko. Ako: Mikee!! tuttooyy.. kain na.. up.. up..

Mikel: Aba.. ano akala mo sakin, aso? Ako: Di nga ba? Mikel: Next time na akong makikipagkulitan sa iyo. Kakain muna ako.. Bigla namang umupo sa chair at kumain. I just looked at him. He looks like a little boy na di pinakain ng sampung taon. Over no? Pero pramis, matakaw siya. Nag gigym nga lang kaya di halata. Then bigla ko nalang natanong sa isip ko, pano kaya mainlab ang isang katulad ni Mikel Araneta?

Pagkatapos kong kumain, naligo na kaagad ako. Leche, ba’t ba parang nainis ako kanina nung nakita ko yung photo? Eh ano naman saken yun? E hindi naman kataka-taka kung may bf siya diba? With that face of hers? Yung kinaiinisan ko lang e, bakit di niya man lang sinabi? So maybe that was the one he called Karlo nung tulog siya? She didn’t even mention that !@#$ guy’s name. Lalabas na sana ako ng kwarto when my phone rang. Yeah, 48 years atang di nagparamdam tong mga amigo ko ng magtransfer ako ng school e. So, excited sa gimik, para akong si Dash na kumaripas ng takbo papunta sa tukador. Ako: hey.. uy, buti nabuhay ka.. ano na? Migs: Tambay tayo.. Ako: Aba’y oo.. san ba? Migs: Ospital pare.. Ako: Ha?! Anong nangyari? Migs: Si Joseph, lintek! Natamaan.. nakipag-away na naman e.. Ako: Di na bago yan.. Migs: Sumunod na rin ata sa iyo. Ako: Langya, sige, san ba? Migs: St. Luke’s. Ako: geh, geh.. punta na ako.. Mabilis naman akong lumabas at tinanong si Mish kung san pa siya pupunta.. Ako: Mishie!! May pupuntahan ka pa?! She just looked at me na parang isa akong alien na dumating sa lupa. Pero not really that kind of look. Yung look na, hey-you-got-the-most-bodilicious-guy-ive-ever-seen look.

Back to my senses, I forgot to put on my shirt. Ako: Okay, tama na.. nabusog ka na.. Mish: Hala.. Ako: So.. anu.. anu nga ulit yung tinatanong ko? Mish: Aba’y ewan ko sa iyo.. [hmp] Ako: Oh yeah.. lalabas ka ba ng bahay? Mish: Yeah.. mamaya na siguro. Ako: Ngayon na.. Mish: Ayoko, mainit pa.. mamaya na.. Ako: Do I still need to drive you sa pupuntahan mo? Mish: Of course.. you promised my mom, remember? Ako: Ahh.. ganun? So how much do i earn at this stuff? Mish: Well.. lemme think.. the previlege to be with a very beautiful lady? Ako: Tsk.. I’d rather be with the dog sa kabilang unit. Mish: Ano?! Ako: Nothin.. well, if you want.. you can just tag along with me.. mamaya nalang kita ihahatid sa pupuntahan mo. Mish: At san naman ang sched mo? Ako: St. Luke’s. Mish: Hala?! Bakit? Magpapa-opera ka na? Naku.. sa wakas.. malala na kasi yang sakit mo sa utak e..

Ako: Uh.. tatawa na ba ako? Mish: Kapal mo.. [hinampas niya ako ng mahina]

Ako: I’m going.. kung ayaw mong sumama ngayon, magtaxi ka nalang mamaya. Bigla naman ata siyang naalarma sa tono ng pananalita ko.

Mish: Of course.. wait lang ha.. i’ll.. I’ll just change my clothes.. Tumango nalang ako at pumasok uli sa kwarto. Natawa nga ako sa mukha niya noong magseryoso na ako. Alam niyo na.. para siyang bata na natakot sa papa niya! Nang lumabas ako, naghintay pa ako ng five minutes para lumabas siya.

She’s so simple yet malakas ang dating. She’s wearing a white pants and a pink tank top. Cute nga eh. She looks - well, okay na rin. [i know im lying] Mish: Tara? Ako: Y-yeah.. sure.. Bumaba kami ng building at dumiretso sa St. Luke’s. Mish: Anong gagawin natin dun? Ako: My friend’s over there. Mish: What?! Ako: I don’t know what happened, so pupuntahan ko pa. Mish: I think. I thought.. you’re just kidding me.. Ako: Wh-what’s wrong? What’s wrong.. yeah, I just saw her looked so nervous. Mish: W-wala.. I think.. hmm, can you just drop me here? Ako: Hell! No way.. ano akala mo sakin, !@#$? I couldn’t just drop you here. Ano pang mangyar sa iyo.. Mish: Mikee… please? Just.. just drop me off here. Ako: No.. I won’t.. She sank down at her seat and sweat came over at her face. Hindi ko alam kung bakit, pero I think there’s really something wrong. But I can’t just drop her off here.

Ako: Okay.. except sa hospital, san mo muna gustong pumunta? Mish: Huh? Ako: Let’s kill some time. Mish: Pero, yung friend mo.. dibaAko: He won’t die.. So, san tayo? Mish: But.. Ako: Come on.. wag na kasing pafeeling sorry ka diyan no.. Mish: Sabi mo e! Ako: Ice creams? Mish: Yeah.. I looked at her with her eyes twinkling. Couldn’t help but smile. Ako: Okay.. sure.. Mish: Hehee, thanks Mikee! You’re so cute! Ako: Gwapo ako, hindi ako cute! getch? Mish: Yeah, whatever! So ayun nga, we went to Chikas. Ice cream daw e. She’s so childish! Nag-order na kami and uupo na sana ako when my phone rang again. Ako: Yeah? Ano kasi.. pare.. okay.. lintek! I’ll be there! Hmm, Chikas?! can we?

I looked at Mish.. Mish: What’s wrong? Ako: I need to go.. Mish: Oh.. okay.. guess I just have to eat this myself. Ako: I’m sorry.. It’s just that.. Mish: Ayos lang.. Byebye!!

When she said those words, kumaripas na ako papunta sa parking lot. Nang dumating ako sa hospital, sumakay na kaagad ako ng elevator at dumiretso sa room ni Joseph. Ako: Kilala mo na?! Migs: Yeah.. Ako: Sino?! Pucha pare.. langya! Joseph: Makalabas lang ako dito.. Ako: teka-teka, sino ba? Migs: Karlo!

I looked at him until he was nowhere in sight. I looked at my ice cream.

Ako: So, pano ba yan? Tayo-tayo nalang..

Ubusan tayo ha? Aja? Aja!

Napansin ko namang nakatingin na pala yung mga tao sakin. Siguro.. siguro iniisip nila, baliw na ako, pati ice cream, kinakausap ko. Siguro iniisip nila, kaganda kong babae, sayang at baliw na. Alam niyo ba kung bakit ayokong pumunta sa hospital? Or bakit parang ninerbiyos ako kanina? It’s because my grandma died in the hospital. I can still remember it, even tho I was only ten that time. Hindi ko alam kung ano talagang nangyari but I saw lots of blood. Pakiramdam ko noon, pula nalang nakikita ko. Kaya siguro nagkaroon ako ng phobia sa hospital. Kaya naman I always keep myself healthy para di ako mahospital kailanman. And so far, hindi pa nga. I decided to go nalang. I couldn’t finish the ice cream. So ayun, naglibot-libot nalang ako sa mall. Yup, katabi lang ng Chikas yung mall kaya dumiretso nalang ako dun. Sobrang bagot na bagot na ako e. Pakiramdam ko, my heels are killing my feet. 3 hours na po akong naglilibot at wala naman akong nabili. Kaya naman I sat at a bench sa harap ng isang gift shop. Hinubad ko yung heels ko at hinilothilot yung paa ko. Haay,, yung mga tao nagtitinginan na naman sakin. Baka iniisip nila, damsel in distress ako. Ay hindi po! Itapon ko pa tong mga heels ko sa mukha niyo eh! Pero infairness, feel na feel ko yung ganito. Feeling ko, iniwan ako ng buong mundo. Then may mga taong lumabas sa gift shop. No, not tao, they’re couples actually. Naisip ko tuloy si Karlo. Ano na kayang nangyayari sa buhay niya? Alam niya kaya kung anong nangyayari sa buhay ko? And Mikel, para siyang kabute na sumulpot bigla. Hindi ko alam kung bakit siya napasok sa buhay ko. Pero somehow, kahit nag-aasaran kami, I enjoy his company. Minsan nga, napapaisip ako about dun sa girl na gusto niya. Si Lindsay, kung ano yung mga characteristics niya or kung pano siya makitungo kay Mikel at nagustuhan siya nito. Or kung pano makitungo si Mikel sa kanya or sa ibang babae na hindi nang-aasar. Pero at the end of the day, sinisigaw ng isip ko, bakit mo iniisip yan?! Siguro.. kasi.. thing’s happened very fast. Ni hindi ako nagkaroon ng time na mag-isip-isip kung masaya ba ako ngayon? As they said, perfection is the perfect word for me. Pero sa tingin niyo? Perfect ba buhay ko ngayon?

Hay.. naku.. tama na nga.. naaapektuhan ka ng mga koryanobelang pinanonood mo. Hayy.. Kung meron lang sanang lalaki dito na katulad ni Kim Jeong Hoon na magmamahal sakin, hayy.. perfection nga talaga! Bigla namang nagring yung phone ko. Ako: Mikeee!! Mikel: Where are you? Ako: Ha? Mikel: I’m here at Chikas.

Ako: B-bakit ka nanjan? Mikel: Syempre, sinusundo ka. Ako: Aww.. Mikel: Okay. Hmm, andito ako sa bench sa harap ng Jana’s Gift Shop.

He hanged up the phone. Napangiti naman ako. See? He came back. !@#$ talaga. 3 hours? Sinong guy ang mag-iisip na babalikan ako dito? Nag-ayos ako at sinuot ko ulit yung heels ko. Mejo mapulapula na nga yung paa ko e. Mikel: Mishie! Ako: Hm?

Uh-oh!Mukhang hindi maayos ang mood niya. MIkel: Tell me something.. aboutAko: About? Huminga siya ng malalim at tumalikod. Yung mga tao nakatingin na namin sakin - este samin. Siguro iniisip nila, bf ko to ah, and we look very good together. pa ako. Ako: W-what’s wrong? Mikel: San ka pa pupunta? Halatang nagpipigil siya. Mikel to earth?! anong kasalanan ko? Wala naman diba? Oh gosh! Don’t tell me.. napuno na siya sakin? Bago pa ako makapagsalita, hinaltak niya na ako papunta sa escalator palabas sa mall papunta sa parking lot. Ako: Ano ba problema mo?! Mikel: Guess what?! Ako: Sure.. Mikel: Hindi ako nakikipaglokohan sa iyo! Ako: Sino bang nakikipaglokohan?! Mikel: Your boyfriend .. Ako: Anong bf ko? Mikel: Yang leche mong boypren.. *ugh* ..pinadala sa ospital ang kaibigan ko! Ako: Hey, anong pakialam ko?! That’s men’s business! Ni hindi ko nga alam kung anong nangyayari sa buhay niya eh! And how’d you know na siya nga?! Mikel: Karlo. Pinakita ni Migs picture niya sakin. Ako: En ano sakin? Mikel: Guess what kung anong dahilan?! Well, asa pa kayo - and moreover - asa

Ako: A-ano? Mikel: It’s because of a damn girl... and it was not you! I looked at her. Hindi siya nakapagsalita. Then I saw tears filling her eyes. At that time, parang gusto kong bawiin yung sinabi ko. Nung oras na yun, pakiramdam ko mali yung ginawa ko. Mish: I’m going home. She said softly at binuksan yung door ng car ko. Sinundan ko naman siya at pumasok narin ako sa kotse ko. Kahit ako nabigla ng pinakita sakin yung picture ni Karlo na yun at sabi ni Joseph yun daw yung nangyari. They were on a bar and Karlo was kissing the girl, na gf naman ni Joseph. So yun, lasing si Karlo at sa sobrang init ng ulo ni Joseph nagkabombahan na sila. I looked at her sa rear mirror ko. Malayo ang tingin and makikita mo talaga yung pain sa mga mata niya. She looked like a little girl na namatayan ng fave niyang aso. I know she’s stopping her tears to fall, at dahil dun, sobrang pula ng mata niya. Ako: Do you wanna eat? Umiling lang siya. Ako: Ahh.. okay.. so diretso naba talaga tayo sa bahay? Tumango naman siya. Huminga ako ng malalim at dumiretso nalang sa building. Sumakay kami ng elevator, kinukulit-kulit ko nga e.. pero sobrang tahimik niya parin. Nang binuksan ko ang door, dumiretso lang siya sa kwarto niya at sinirado ito. I just looked at her not with pity but with anger kung bakit siya nagsasayang ng oras sa lalaking katulad ng bf niya. Umupo nalang ako dun sa sala at nanood ng tv. After some minutes, lumabas siya at umupo sa tabi ko. Napatingin nalang ako sa kanya - kung titingnan mo siya, para siyang wala sa sarili. Ako: I know you’reMish: I know what you’re going to say. Alam ko na yun, noon pa. Ako: R-really? Mish: Yeah.. it’s just that.. nagbubulag-bulagan lang ako. Ako: But why? Mish: I- I don’t know.. Yan din nga yung tinatanong ko sa sarili ko e..

I looked at her since umiba na yung boses niya. And tears were filling her eyes again.

Ako: Y-you can cry, its alryt with me. Mish: Its just that.. *sniff* … its just that.. siguro.. siguro.. im not that good enaf for

him para makuntento siya sakin… Nabigla naman ako sa todo na pag-iyak niya. Sakin kase, that was just something for her to feel alryt. I looked at her at hinawakan yung ulo niya. I put it on my shoulder, then she just cried again.

Ako: That guy is !@#$. You got everything a guy wants for a girl. and.. and.. and.. Mish: And what? Ako: And.. well.. …

You’re lovely.. kind.. smart

perfect.

Mish: But.. no one’s perfect.. Ako: Well, maybe we could make some exceptions. Mish: Mikee.. Ako: You know I’m lying ryt? Umupo naman siya ng maayos at hinampas ako sa kamay. Ako: Hey,, i was just trying to.. comfort you. Mish: Ugh! You’re !@#$! Pareho lang kayo.. AKo: Oi, mas gwapo naman ako! Mish: Kapal mo! [she cried again] Ako: Okay! To tell you honestly, i don’t like seeing girls cry for a man! Don’t cry again if you don’t want me to think you’re !@#$! And.. You’re gorgeous, kind and fun to be with.. so.. if he’s.. if he’s.. looking for another girl, well, he’s !@#$! Coz.. nasa harapan niya lang naman yung mga characteristics na hinahanap niya sa babae.. and.. if I’m not just Mikel, I could’ve fell in love with you..

But then.. ikaw si Mikel.. hindi ka maiinlove sa akin.. what if palit ka ng name?

Gawd, what am i thinking?! I pinched his nose. Ako: But you’re Mikel. And you got Lindsay. So.. hindi pwede? Mikel: N-no.. I mean.. yeah.. Ako: Ewan ka talaga.. if you’re just saying it to make me feel better, thanks, it worked. I feel so much better. Mikel: Good. He said at pumunta siya ng kitchen. Kumuha siya ng root beer. Mikel: Here. Makakatulong yan pansamantala. Ako: I don’t drink beer. *pout* Mikel: Why? Gusto mo martini? ambisyosa. Ako: Yeah.. you gave me an idea. San nga ba tumatambay si Karlo? Mikel: Bakit? Ako: Well, let’s say.. i wanna finish our pagsasama. Mikel: Really? Di nga?! Ako: You told me to break up with him diba? Mikel: But.. that was just a suggestion.. Ako: Well, i’ll take it as one. Bihis kana. Mikel: Bakit ako sasama? Ako: Of course.. kasi.. ikaw ang ipapalit ko sakanya..

Mikel:

hala.. hindi ako warlock..

Ako: And what does that mean?

Mikel: Haha, wala. Seryoso ka? Ako: Alam mo.. sa tingin ko, common sense is not common to you. Mikel: What’s the point? Ako: Alangan naman magtaxi ako diba? Mikel: Okay lang. Besides that, hindi naman talaga ako papayag na mag-isa ka lang pupunta sa bar.

Ako: R-really? Mikel: Bihis na.. Tumakbo ako sa room at naghanap ng damit.Its 8 pm na that time, so tamang-tama lang talaga. When we arrived sa bar na sinabi ng friend niya na lagi daw dun si karlo, aba, andun nga talaga siya.

May kasamang babae?! Ako: Hey, andun siya o.. *i whispered* Tumingin naman si Mikel kung san ako nakatingin. Mikel: Yeah, siya nga yan. So, anong plano mo? Ako: Tara.. Mikel: Kaw nalang, baka masuntok ko pa e.

Ako: Assuuuss.. pagtatanggol mo talaga ako? Mikel: Kaibigan ko.

Ako: Sabi ko nga e.

*kahiya yun ah, hahah*

Lumapit kami dun sa kinauupuan niya. I just looked at him. hindi talaga kami pinapansin a. Ako: Hi honey.. *i said smiling* Bigla namang lumayo si Karlo sa babae at tiningnan ako na parang shock na shock siya. Karlo: M-mish.. what are you doing here? Ako: Hey.. im a party girl, remember? Girl: Who’s she karlo?

Ako: Hmm, you got a friend here. Introduce mo naman ako.. Karlo: Oh yeah.. M-mish.. this..is.. this is.. what’s your name again? The girl looked at her na parang gusto siyang patayin. Girl: Myra. Karlo: oh! Right.. This is Myra.. and this is.. Mish… Ako: Im his girlfriend. Girl: Girlfriend?! Haha, ayan na.. umiinit na.. Girl: You’re an idiot! Sabi mo wala kang gf?! Karlo: Myra.. it’s not like that.. Girl: Jerk! Umalis yung babae at tiningnan ako ni karlo. Ako: Yeah, you’re a jerk. Karlo: *breathe out* Mish.. okay.. what do you want? Ako: We’re over. Karlo: Over?! Kidding me? You can’t even stand on your own feet. Ako: Yes I can, you jerk! Karlo: At sino naman ang papatol sa iyo after me? Yeah, you’re pretty, but masama ang ugali mo. You’re a kikay! How could he?! I was going to slap him na talaga when.. Mikel: Mikel here pare. Bf niya.

Wat?! bf ko siya? Ako: What are you saying? *bulong ko* Mikel: Sakay ka nalang. *bulong niya rin* Karlo: Are you sure? Hindi ka tatagal sa kanya pare.

Mikel: Really? Baka ikaw ang hindi tumagal.

*bgshkjfsdf*

Woahh..

sinuntok niya si Karlo. Lokong Mikel to.

Tinotohanan ata yung sinabi niya kaninang baka ::)Nagsusuntukan na silang dalawa.

masaktan niya lang si Karlo. Hala.. teka, ano gagawin ko?

Ano nga ba ginagawa ng babaeng pinag-aawayan ng dalawang lalaki?

Hala.. edi patigilin sila. Loka!

Ako: Ano ba kayo?!

Tama na yan.. Guard.. guard?! Tulong.. awatin sila..

Hanggang inawat na sila ng mga tao. Haayy, buti naman.. Tumakbo naman kaagad ako dun sa gilid ni Karlo.

Ako: A-ayos ka lang? Tiningnan lang ako ni Karlo at humarap kay Mikel. Karlo: Di pa tayo tapos.. tandaan mo yan. [sabi niya habang pinahidan yung dugo na galing sa bibig niya] Ako: K-karlo? Lumabas na kaagad siya sa bar at napatingin ako kay Mikel na duguan din ang mukha. Hindi ko alam pero parang matutunaw ako sa mga tingin niya. Not the look na nakakalusaw ng buto.. pero yung tingin na kinamumuhian niya ako. Teka, ano na naman ang ginawa ko? Bago pa ako makasalita, naglakad na siya palabas ng bar at sumakay sa kotse. Hinintay niya akong pumasok at pinaandar ito.

Ako: A-ayos ka lang ba? Tumahimik lang siya pero rinig na rinig ko yung inis the way siyang huminga. Alam niyo yun? Yung parang galit na galit na pero pinipigilan lang yung sarili? Yun. Yun ngayon ang kilos ni Mikel.

Ako: Look, kung galit ka dahil nagkaroon ka ng pasa at nasira yang ever precious face mo, sorry. Teka, wala naman akong kasalanan dun ah? You’re the one who punched him first tsaka.. Hindi parin siya umimik. But then, he stopped the car sa gilid ng daan.

I looked at him. He was looking at me so fiercely.

Mikel: H-hindi naman yun eh!

Gosh, okay, he’s really angry.

Ako: Then what?

Mikel: Because.. you made me look like a jerk!

Ako: Huh?

Mikel: I introduced myself to him as your boyfriend!

Ako: Eh yun nga.. so?

Mikel: Everybody heard that..

Ako: What’s the point here?

Mikel: Bakit sa kanya ka tumakbo nung nagsapukan na?!!! I was shocked. As in - nashock talaga. What does he mean?

Ako: What do you mean? Mikel: Diba dapat sa boyfriend mo ikaw tumakbo? You just.. you just made me look like.. a bastard..

Ako: Yun? So yun yung pinuputok ng butsi mo ngayon? Eh kay sino bang plano yun na magpanggap ng boyfriend ko? Sa iyo diba? Eh hindi naman talaga eh! Kaya wala kang pakialam kung kanino ako gustong tumakbo! Mikel: Ganun?! [pulang-pula na kaming dalawa sa galit] That was one of my wrong moves kung alam ko lang na ganito ang mangyayari! Ako: Yeah, and why did you punch him anyway? wala naman yun sa usapan ah? Mikel: Do you think papayagan ko lang na insultuhin ka niya?! Ako: Well, ako naman yung ininsulto niya at hindi ikaw! Mikel: But you’re my girlfriend kaya hindi pwede yun! Ako: What? Girlfriend? Mikel: I mean.. kanina.. you were… kaya.. i was just thinking… to protect you from him. Ako: So you mean.. you did it.. you.. did it.. for me? Mikel: Well.. yeah.. I mean.. no.. and - this is nonsense. Pagkasabi niya nun, pinaandar niya kaagad ang car pauwi sa condo. Ako: Mike, aren’t you hungry? Mikel: Gutom. Bakit, manglilibre ka? Ako: Bili tayo ng burger. Jan lang o, sa derdees. Mikel: Woah? Derdees? Sure.. Hininto niya yung sasakyan at bumaba ako. Sabi niya susunod nalang daw siya. Naghintay kami siguro for 20 minutes. Then dumiretso na kami sa condo. Hindi siya umimik ng paakyat na kami. Kahit nung nakapasok na kami sa unit, wala parin siyang imik. Sa totoo lang, natatakot ako pag ganito siya.

Pumasok ako ng kwarto at siya naman pumasok din ng room niya. Nilagay niya lang yung burgers at drinks sa table dun sa living room. Then after some minutes, naligo na ako at nagbihis ng pantulog. Narinig ko naman na naka-on yung tv kaya lumabas ako ng kwarto. Gutom na rin ako e. Ako: Did you really do that for me? Tiningnan niya lang ako at napatigil siya. I smiled to myself. Ako: Thanks.. thank you so much..

I closed my eyes and gave him a peck of kiss.. Nabigla ako when she gave me a kiss in the cheek. I mean, i’ve been kissed many times, hindi lang sa cheek, pero ibang usapan na when she kissed me. ewan ko ba, ang hirap iexplain. Ako: I didn’t do that for you - only.

Mish: Huh?

Ako: It was for Joseph, for you.. and Lindsay.

Mish: L-lindsay?

Ako: Yeah. Lintek! Naalala ko na naman si Lindsay!

Mish: W-why?

Ako: Your !@#$ boyfriend played a game with her.

Mish: You mean?.. habang kami.. he was cheating on me with… with..

Ako: Lindsay. No, he was cheating on the both of you.

Mish: N-no.. Ako: Yes. I pitied her for that. And I curse that man. Hindi ko pa siya nakita noon since natatakot si Lindsay na ipakilala siya sakin. Alam niyang bubogbugin ko yung hayop na yun kapag nakita ko. She was always crying. I hated him. Mish: Gosh.. Ni hindi ko alam kung anong nangyayari nung mga panahong yun! Kulang pa pala yung binigay mo sakanya e! Ako: Kahit ilang beses ko na siyang pinagsasabihan, ayaw parin. Hanggang hindi niya na kinaya. I was always there for her. Mish: Handang sumalo sa kanya kahit anong mangyari. Ako: Yeah. But she didn’t see it. Huli na nung makita niya yun. She was leaving off.

Mish: Hindi mo ba siya susundan? Ako: Nope, I promised her. MIsh: Promised? Ako: Yeah. I promised her that I’ll still be here for her. Mish: Did she.. did she.. promise too? Ako: Yeah. Uminom ako ng root beer na kinuha ko sa ref at sumandal sa upuan. Mish: Bakit ngayon ko lang kaya to naramdaman? Ako: Huh? Mish: I felt so betrayed. Kahit naman alam ko ng matagal niya na tong ginagawa. It’s just that.. hindi ko maimagine na pumatol din si Lindsay sa kanya - na andiyan ka naman. Kasi, if I were on her side, I’ll go for you. Ako: What? Mish: I mean.. I mean.. well, my ex was a jerk.. and.. you.. well.. Ako: not? Mish: hell no! I mean.. well, my ex was jerker. Ako: Sama mo. She smiled and looked at me. Nakakatunaw yan Mish, wag kang ganyan.

Ako: Tunaw na ako. Mish: She’s lucky. Ako: huh? Bigla nalang siyang tumayo at naglakad papunta sa door ng room niya. Mish: She’s really lucky. She smiled again and went in. Naiwan ako sa labas na nakatunganga sa sinirado niyang pintuan. Ako: She is? That jerk.. was more luckier.. Then pagkamorning, my friend texted me. Kita daw kami sa Bo’s. So yun, mabilis naman akong kumilos. Then nabigla nalang ako nung nakita ko si Mish sa kitchen nagluluto.

Ako: Morning.. Mish: Morning. Breakfast’s ready. Tara.. Ako: Hmm, Mish, may lakad kami ng kada. Do you wanna go with me? That is.. kung wala kang pupuntahan. Mish: Ayos lang? Ako: Of course.. sa Bo’s lang naman e.

Mish: Sure.. Pagkatapos naming kumain ng breakfast, naligo na kaming dalawa at lumabas ng condo. Dumiretso na kami sa Bo’s at pinakilala ko siya kina Joseph. Ako: Pare, Mish here. Si Jospeh, Migs and Dands. Mish: Hi.. She smiled sweetly. Pagkapatapos nun, nabigla talaga ako sa mga sumunod na nangyari. Super vibes na vibes siya nina Migs, Dands and Joseph. Akala mo ang tagal tagal na nilang magkakilala. That’s really great to know. Honestly, sa lahat ng gf ko, este sa lahat ng mga babaeng pinakilala ko sa mga friends ko, siya lang yung unang kinakausap nila with that laughs.With that great laughs. Ewan ko ba, pero ibang-iba siya kay Lindsay. Ibang-iba compare kay Lindsay. When Lindsay’s with my friends, tinatry ng mga kaibigan kong maging formal para makasabay sila. Pag nagloloko naman kami, tinatry naman ni Lindsay na magloko din, pero npapahamak lang naman siya or napapahiya. But this girl? Naturally, loka-loka na siguro. Mish: Hmm.. excuse me ha? Mikee.. hmm, may class pa kasi ako e.. Ako: Okay. I’llJoseph: If you want Mish, ako ng maghahatid sa iyo.. Mish: I would love that Joseph, pero baka madagdagan yang pasa mo. Tumawa naman kaming lahat. Ako: Tara.. I’ll be back. Sabi ko sa friends ko at dumiretso na kami sa school niya. 3 blocks away from the school, may isang billiard hall. Mish: Wait. she said at tiningnan yung lalaking nakatayo sa harap ng billiard hall. Karlo.. I looked at Mish na parang bata na nakatingin sa lollipop. Then bigla niya nalang pinunasan ang mata niya.

Mish: Tara. she said and smiled. Ako: Hmm.. my Mom called last night. Mish: why? Ako: Well, gusto daw kasing makipagkita sakin ng anak ng isang CEO na gustong ipakasal sakin. Mish: So? Ako: Well, I told her may gf na ako. And she wants to meet that girl. Mish: So, pupunta si Lindsay? Ako: Nope. Honestly.. yung sinabi kong gf ko.. is.. you. Mish: Oww.. Haha. Ako: Ayos lang ba sa iyo? Mish: Sure. Sige, what time? Ako: 8 pm, i think sasabay tayo kina Mommy. Mish: Okay. fetch me at 7. Ako: Thanks Mish. Mish: No, thank you. Bumaba siya ng car at bumalik ako sa cafe. Migs: ayos talaga si Mish Mike. Ako: Talaga? Loko-loko tulad niyo e. Joseph: Yun nga ang maganda e. Di ako nahihiyang ipakita yung tunay kong kulay! Dands: Maganda pa no? Ako: Uy, ibang usapan na yan. Migs: Naisip ko lang bro, magkasama kayo sa iisang bahay diba? Ako: Oo.. bakit? Joseph: Hindi ka ba nag-iisip? Or di ka ba natatakot na malaki yung posibilidad na magkagusto ka sa kanya? Dands: Oo nga noh! Ako: Mga ulol! Ang cocorny niyo! Binatukan ko naman kaagd sila. That would never happen.

I still got Lindsay. Umuwi na kaagad ako sa bahay at naligo. 3:30 pa uwian ni Mish. Leche, mukha na ba akong yayaslash-driver ng babaeng yun?! But then its alright, i love what im doing.

Did i just say i love what im doing? sorry, just being blunt. So there, the last time i checked the clock, it was 1:30, and right now, kumakaripas na ako ng takbo papunta sa school. Yup, wala akong pasok ngayon. Mabilis naman akong nagdrive papunta sa

school niya and there she is, standing at the front of the gate. Mukha siyang ewan.

Mish: Mikeee!!! Ako: Get in. Mish: Hmm, i wanna eat. Is it alright with you?

Ako: Mamaya nalang sa dinner. Mish: *pout* awww.. but i wanna eat. I looked at her. Leche, what’s with her eyes?! She looks like a puppy. LOL AKo: Okay.. so san mo gustong kumain?

Mish: Ugh, really?! Ako: Again?

Derdees.

She nodded and smiled. ^___________^ Ako: Okay.. Dumaan kami sa Derdees and i got down para ibili siya ng burger - and also para ibili ang aking sarili ng burger. As I was waiting, i was looking at the car when she opened the window. She looked at the other side of the street and bit her lip. She was so serious kaya nacurious ako sa tinitingnan niya.

I smiled - the kind of smile na naiinis. She’s looking at the jerk leaning at his car at the other side of the street. Pinagmasdan ko lang siya while looking at the jerk. I don’t know but pakiramdam ko, may biglang sumakit sa puso ko - nope, baka naman sa lungs yun? Boy: s-sir? s-sir? eto na po yung burgers. S-sir? Ako: S-sorry. Kinuha ko yung burgers and i went back to the car. Hindi niya ata nahalatang nakabalik na ko nor she heard the loud kabam of the door. Ako: here you go. Mish: ah.. nandito ka na pala.. [she said softly] Ako: Still hoping? *i said seriously* Mish: Naah.. She looked at the window again. Mish: ..it’s just that.. *she smiled sadly* .. its hard to let go of him that easily. *batok kay Mish*

Mish: Awww.. why you do that for? Ako: Baka matauhan ka. Mish: You’re right. Isa pa nga? *batok ulit* Mish: Awww.. it hurts. Then she bowed her head. Hindi ko alam ba’t niya ginawa yun, but then, i felt guilty. Baka naman kasi napalakas talaga yung pagbatok ko? Ako: Hey, I didn’t mean it. Hala, sorry na. Sorry nah.. Mish? sorry na.. Then i heard sobs. Ako: Uy.. hala.. eto o, batukan mo narin ako? If you want, you can kick me at the head too. Come on.. minsan lang to.. Mish? I held her face and lifted it up. I was really shocked when I saw tears in her eyes. Ako: Promise, hindi ko sinasadya. Mish: Im so !@#$.. napakatanga ko diba?! Diba?! Ako: No.. hindi ka !@#$.. kasi mas masahol kapa dun. Bigla niya naman akong hinampas. Ako: I was just kidding. Well, medjo !@#$ ka nga since dati mo ng alam na babaero yun, tapos.. di mo pa hiniwalayan.. so ayun. Mish: I was holding on to the thought kasi na baka there’s still a chance for him to change. Ako: Well, come on. Im a guy. If a guy goes for another girl kahit may gf na to, and kung sakasakaling magbago man yung lalaking yun, wag mong isipin na it’s for good na yun. Mish: I’m so !@#$. Inuntog-untog niya naman kaagad ang ulo niya sa dashboard. Uy, leche, baka masira tong kotse ko. Mejo matigas pa naman ulo nito. Hinwakan ko ang ulo niya at sinandal sa chest ko. Hindi ko alam kung bakit ko ginawa yun. All I know was dat, i need to comfort her - bago niya pa masira ang kotse ko. Ako: He doesn’t deserve a beautiful lady’s tears. Mish: M-mikel.. Ako: Tara? Let’s eat. Fave mo pa naman to.

She smiled and started to open the plastic. Then i thought to myself, promises are made to be broken, right? No, Im a man with a word of honor. So can’t be. Di pwede yun. And you’re !@#$ or something?! After we ate, i drove her back to the unit. I’m all dressed up kaya hinintay ko nalang siyang matapos. I think she took 2 hours or more ata before she went out. Mish: Hey, how do I look?! She asked kaya naman bigla nalang akong napatalon.

Ako: What the hell is your prob-!?

Natulala ako, napanganga ako, laglag din ang remote control na hawak ko.

Mish: How do I look Mikee???

Ako: Well..

Mish: What?

Do I still need to change my dress?

Naku, kahit di na. Mish: Mikee??!!

Wait.. ano sabi ko?

Ako: That’s good. Tara na. Mish: But.. but.. hinila ko na kaagad siya bago pa magbago ang isip niya. she hurriedly grabbed her purse and dumiretso na kami sa bahay - bahay namin. We still have to fetch Mom. [im being a good boy here]

Mom: Oh goodness! Mish: Good evening Tita.

Michelle Monteverde?!

Guess she forgot i told my mom she’s my gf huh? Mom: Kelan pa naging kayo ni Mikel?

Mish: Uh.. *she looked at me and i just lowered my head* ..last month lang po.

Ang bilis naman ata pag ganun?

Mom: Oh.. We were so good. Ako: Huh? Mom: We really planned this out, we knew you would like each other [except for the first meeting though]. Mish looked at me confusedly. I think I know what she’s thinking. Mish: Well.. guess, it really worked. She said smiling faintly and looked towards me. Ako: Aren’t you ready yet? Let’s go. Mom: Oh yeah, hijo. We started on our way and Mom sat at the backseat. I don’t know why she gave the frontseat to Michelle since she always sit there. Maybe she really thinks that she’s my gf. lmao. We reached our destination and hey - did I already described Michelle’s dress? Not yet. Okay. Well, im not so good at this since these stuffs are for girls. She’s wearing a black dress [a fitting dress]. Basta, ganun, it looks good on her since she’s kinda tall.

If Im not Mikel, id be drooling over her.

Mom: Good evening Mrs. Santos.. and of course, your lovely daughter Cathy.

My mom smiled sweetly. LOVELY?! Yuck. Lovely itapon sa basura. Old lady: Good evening too. Cathy: Hi, Mikel.

I just waved at her and bowed at her mother. She’s freakin me out. Mom: and.. oh before I forget, this pretty lass here is Mikel’s fiance. She’s pretty famous around the town though, Michelle Monteverde. *mom flashed an evil smile*

Wait - fiance?! I almost dropped my jaw when I heard it. I poked my mom at her right arm but she shook me off. Okay, that was it. I looked at Mish, but she just smiled sweetly. Mish: Good evening. *she bowed her head slightly* Cathy: as if the evening is good? Arrg.. blue skies! parang gusto kong itapon yung cathy na yun sa labas ng bintana. I looked at Mish and obvious na obvious na nagtitimpi siya. Muntik na nga akong matawa e. Mish: of course, it is good. Cathy: And why is that? Mish: because im alive. It feels so good to know that there’s still a beautiful lady living in this world right honey? Bigla naman akong nataranta. Ako ba yun?

Mish: Honey??

*bigla niya naman akong hinila palapit sa kanya*

Ako: Yeah. That’s why I like you alot. * i smiled sweetly* Cathy just glared at us like she’s going to eat us - alive. We sat and came our orders. We ate silently, and Cathy’s still staring at us. Mish: look at her. *she whispered* Ako: yaan mo yan. she’s definitely - insecure. *whispered back* Mish: She’s probably burn a hole at my lovely cheeks. *whispered again* Ako: Well, that wouldn’t work since masyadong makapal ang mukha mo. She kicked my legs under the table. Muntik na akong mapasigaw sa kanya. Mish: I really hate it. Ako: That’s okay. Mish: Oh.. i know.. Pinabayaan ko nalang si Mish sa kakareklamo and turned my head on the other way. Mish: Mikee.. Mikee.. i’ve got something to tell you.

At ako naman tong sira at uto-uto, i looked around and

from Mish.

0____________________0 -> i looked like this. Mish giggled and looked at Cathy again. Mish: see? it always work. She smiled and faced the other direction again. I was left shocked - utter shocked. Its not like I’ve never been kissed by a girl before.. but, Michelle? ..the feeling’s kinda different..

After a tiring day, we went home narin kaagad. Ano ba to si Mikee? Kanina pang walang imik. Parang wala sa sarili. *pout* I never did anything arong today at him right? And i stopped nagging him since he punched my idiot boyfriend. Oops, correct that, my exboyfriend.

Ako: Mikee, what’s the matter with you? He just looked at the road straightly and never said a word to me nor did he blink. Okay, that was kinda - ugh.. i dunno. He’s been acting weird since a few a hours ago. What the hell is wrong with him?! I poked him at his right arm. But still no response. I poked him again and he looked at me. I mean, glanced at me. Bigla niya namang binawi so i poked him again for like - 30 or more times. Haha. I just love to tease him.

Mikel: Yah! Ano ba?! Ohhh.. *shakes in fear* Gawd, there’s really something wrong with him. Got a mood swing? Ako: Woah.. what’s wrong with you?

Mikel: You really- *he glared at me* .. forget it. Ako: Yeah, gusto ko malaman. *now, we’re serious* I thought he’s gonna ignore me and all, but he stopped the car at the corner and looked at me with his red eyes. LOL. I was being exaj. nakakatakot na mata. But really, tinitingnan niya ako ngayon ng dalawa niyang

Ako: Okay, that stare will gonna burn a hole in my cheek. Mikel: I hate what you’ve done awhile ago. Ako: Alin? Teka, wala naman akong ginawa sa iyo ah! He shut his eyes. Nagtitimpi talaga siya while it’s really obvious that he wants to kick me out of the car already. But he’s really trying to be gentle with me. Gentle?! Nyee.. yan ba ang gentle? leche..

Ako: Oh.. I know.. the “kiss” part.

He blushed. His face is really red. Awww.. how cute. Ako: Well, that was just a “kiss”. Ano kaba? don’t tell me you really took it seriously? Mikel: I didn’t. Its just that.. that.. that was a kiss.. and a girl.. should give it to the guy she really likes, right?

Ako: Awww.. geee.. i never thought that there’s a soft side of you Mikee. He looked away while still holding me at the shoulders. I took off his hands and I thought of a good answer.

Ako: Would you believe.. if.. i say..

… i like you?

Haha. Mikel dropped his jaw. As in, kakatawa talaga yung mukha niya when I told him those words.

Mikel: You’re..

.. insane..

Ako: Yeah.. I am. your “fiance”..

But then.. you should be happy a lovely girl kissed you. And besides, I am

Mikel: F*ck off Mish. I know what you’re trying to say. Ako: Bad.. you’re a bad boy Mikel Araneta! Mikel: Yeah, I know. He smiled and started the engine. Then, suddenly, a thought came to myself na hindi ko naman dapat inisip. …he doesn’t want to believe that i like him.. ..really like him.. Aissh..

what are you thinking Mishie?! You don’t like him - for now. then, I don’t like a guy just by looking at his outer surface. LOL

Well, Mikel’s one hella hot guy. But

Well, Mikel’s the one who always buy me food - burger. saved you from humiliation. teases me.

He punched your idiotic exboyfriend and

And.. what else? Oh yeah, he’s my personal driver. And.. he always

Kahit mejo tupakin lang, ayos na rin.

But then..he said he’s gonna wait for someone. And that

someone’s greater than me. That someone is Lindsay. I looked at Mikel and examined his face. Hindi ko namalayang matagal-tagal na rin pala akong tahimik at nakatingin sa kanya. Mikel: Okay, matutunaw na ako. I pouted. Haha. Lagot, nahalata niya. Ako: Alam mo, ang kapal mo. I poked his right cheek with my pointing finger. He just laughed. Mikel: Siguro that’s why Karlo broke up with you kasi.. naiingayan na siya sa iyo?

Bigla naman akong napatahimik. Well.. yeah, maybe.. i dunno.

Ako: Well. siguro nga.. And excuse me, ako ang nakipagbreak sa kanya. Anyway, Mike? Alam mo, nacurious kasi ako kay lindsay mo e. Parang unfair naman ata na alam mo lahat ng nangyayari samin ni Karlo tapos wala akong alam sa inyo, diba? I poked him again.

Mikel: Well.. still in the waiting process. Ako: Aren’t you tired? Or get tired? He paused.

Mikel: Nope.

Awww.. why did i feel some sort of pain in my heart? Ako: Haha. I wonder kung lagi mo rin siyang sinisigawan - like what you’re doing to me. Or if you’re both doing HHWW. Haha. Mukha ka sigurong lelang no? Mikel: Haha, not really. Its just that i really feel good when I’m with her.

Aww.. why didn’t i feel it with Karlo? And I’m feeling good around this jerk? Ako: Haha, or the way you kiss at her. Haha. I’m really curious Mikee. Mikel: Its confidential.

Ako: Asus, confidential ka diyan. Mikel: Well.. honestly.. Ako: Hindi mo pa siya nahahalikan no?! He blushed and smirked. Ako: Tama diba?

Mikel: Well.. its just that… Ako: You scared? Mikel: No! Ako: then bakit di mo pa siya nahahalikan? Mikel: Well.. i respect her.. and.. she should give it to a guy he really likes. Ako: WTH? She doesn’t like you? Mikel: No.. its just that.. that time.. she wasn’t really sure.. about her feelings toward me.

Ako: Maybe you’re a coward.

Mikel: What?! Me?!

Hindi ko sana sinuntok yung leche mong boyfriend kung takot ako!

Ako: Well, a boy is different from a girl.

Mikel: Nonsens.

Ako: Tsaka, you panicked awhile ago when I kissed you.

[diba? he did.]

Mikel: Well, pano naman kasi..

… kasi..

Ako: You’re a coward. Mikel: Im not. Ako: Yes you are. Mikel: Im not! Ako: You are. Mikel: sabi na ngang hinde e! Then he just kissed me at the lips without my permission. Ako: No, Im not! Mish: yes you are! Grrr. Ako: I told you Im not! Mish: You are. Why does she has to insist na takot ako? I just respect that girl. Pero of course, if they’re the ones to kiss me, ayos lang naman sakin. Well, walang nawawala sa guys if they do that. But then, nandito si Mish, iniinsist that Im a coward kasi hindi ko mahalikan si Lindsay. And i don’t know what happened next, i just felt my body moved towards her and kissed that damn lips of hers. Then before I saw it coming.. *pak*

I swear that one was hard enough to knock me out. Bigla naman akong bumitaw sa kanya and she stared at me in horror. I swear, hindi ko yun sinadya! I didn’t do it because I like her or anything sort of. I don’t know. I don’t know why i did that. Ako: I..im… sorry.. Mish turned away and it was really obvious that she hated what i’ve done to her. Hey, she started it anyways. Bumaba siya ng kotse at dali-daling umakyat sa unit. Mabilis ko naman siyang sinundan. Ako: Oh come on.. it was just a kiss.. just like what you did to me awhile ago.. Mish!? Patuloy lang siya sa paglalakad at binuksan ang unit using her keys. She went directly to her room and slammed the door. Great. Im all messed up! Aiissshhh.. I opened the door at her room and she was at the front of her laptop browsing something. Ako: Sabi ko, pasensya na. Mish? Okay.. hindi ko yun ginawa on purpose. Promise. Hindi talaga. She faced me and shot a glare. Purrrrr.. Mish: Then why did you do that for?! Ako: I don’t know. Hindi ko alam! You teased me.. and.. Mish: Get out! Hinila niya naman ako palabas pero kumapit ako sa pole ng kama niya. Tinulak niya ako hanggang sa pinto pero kumapit ako sa walls ng door niya. Mish: Get out! Ako: Hey, that was just a kiss - katulad ng ginawa mo kanina! Why make a big fuss about it?! Mish: Dahil hindi ko gusto yun! Dahil hindi ko gustong halikan ako ng lalaki dahil sinabi kong takot siya?! Gets mo?! I looked at her in surprise. Mish: I hated it! I so hate it! And before I could say something, she slammed the door right through my face. Woah, that was rude. Pero nabigla ako sa sinabi niya. Dahil hindi ko gustong halikan ako ng lalaki dahil sinabi kong takot siya?! Totoo ba yun? I mean, anong gusto niyang ipaabot sakin tungkol sa bagay na yun? That she hated it? That she hates me coz i kissed her because sinabihan niyang takot ako? Wait ~ wait ~ wait?! I didn’t kiss her because she told me im a coward!

That.. jerk.. pagkatapos ko siyang sampalin, bumaba kaagad ako ng kotse at umakyat sa unit. Dumiretso sa kwarto at mejo nagkulong dun. I was expecting na bubukas kaagad yun pero mga 5 minutes pa siguro nung binuksan niya ang pinto. I glared at him like he’s really going to die with my glare - aka. the death glare of Monteverde, Michelle. He explained and said that hindi niya alam kung bakit niya ginawa yun. I felt violated. Leche! Kaya naman napasigaw ako sa kanya! I told him to get out and finally, i slammed teh door at his face. Pero teka - he got a point. It was just a damn kiss. Just a damn kiss. Just like what i did at the dinner. Kaya ano yung pinuputok ng butsi ko dito? Diba? Im not that affected. Right? Or - am I? Its been 4 months since that incident happened. Well, pinabayaan ko nalng yun since we both know that, that was just a kiss. Kung si Jb pa of Maging sino ka Man, ‘it meant nothing’. Siguro nga ganun. His kiss meant nothing. Altho kahit gusto kong may meaning. Ako: Wui, San ka magspespend ng Christmas mo? Mikel: I dunno. Ako: What do you mean na hindi mo alam? Mikel: Well, i never tried spending Christmas with my family. Ako: Woah? Really? Bakit naman? Mikel: Wala kang magawa no? Ako: Wala. Hehe. Nandun kasi kami sa living room and he’s making some sort of craps. Haha, craps daw o? I think its a brochure. Oh well, i dunno. And dahil wala akong magawa, kinukulit ko nalang siya. Kaya nga ang titipid ng mga sagot niya no? Mikel: Then just shut up. Ako: Why should I? God gave me a mouth you know - tongue I mean. Mikel: God gave that not to use it to some nonsense. He gave that so that you could spread the Gospel.

Ako: Oh well. Mikel: Thank you!

Okay, I’ll shut up.

Muntik na akong matawa dun pero pinigilan ko nalang. So umupo parin ako habang tinitingnan siyang nagtatype sa loppy niya. Oaww.. so boring. XD Ako: Hmm, so when are you going to have your Christmas shopping? Christmas is on two weeks or so you know.

Mikel: Kelangan pa ba yun?

Oookkaaayy.. that was just a hint for him to buy me a Christmas present. Ako: Well.. maybe you should. Mikel: I don’t know. Ako: Well, i think you should give me gift. Hindi niya kasi nakuha yung hint eh. better say it frankly. Mikel: Tsk. At sino ka naman para bigyan ng gift?

Huh? How can he say that?! Ako: Well, as far as I know, i’ve been a very good actress. Mikel: Really? How come? Ako: It’s been 4 months since i acted as your fiance. Kaya i need a reward. Mikel: Later nalang, pag naging fiance na talaga kita.

Ako: As if that’ll happen. Mikel: That’s the point. As if mangyayari yan. Ako: You’re such a d>mb@ss. Mikel: I am? Ako: Yeah. And you’re such.. uh.. ugh! Tumayo ako at dumiretso sa kwarto. The whole conversation thingy, he didn’t even glance at me. He was really concentrating at that loppy of his. Such a jerk. Isang hirit nalang. Ako: Talaga lang ha? I said as I peak at my door. Mikel: Yah! Aissshh.. he’s such a jerk. Sinirado ko ang pinto with a very loud *bam*. Then tumalon ako sa kama ko at nahiga while thinking about the Christmas.

Bakit kaya ganun no? ako nga e, nung nandun pa ako sa States, pinapauwi talaga ako nina Mommy to spent christmas with them. Pero bakit ayaw niyang magspend ng christmas with his parents?

Sama talaga. Suddenly, napatingin ako sa frame na nasa gilid ko. Karlo Lopez and Michelle Monteverde - what a great couple. I sigh at the thought, that was before. Before I came to realize that he’s just playing with me - and thanks to Mikel. Pinakita niya talaga sakin yun. Somehow, I’m moving on.

And with Mikel’s help? I can really move on. It’s been 5 months since pumasok kami sa unit na to. And Mish’s been completing my day. Well, she’s kinda doing a good job nowadays. Hindi niya ako masyadong kinukulit or whatsoever. And i think she got over na with that jerk, naalala niyo pa? Karlo Lopez? narin. Afraid to get bashed up? LOlx. He’s been staying away from my face

Andito ako ngayon sa garden ng bahay nina Mish. May reunion kasi and Tita invited me since fiance ko na daw si Mish. If she only knows, papatayin niya talaga kami ni Mish. Hm, wala pa kaming planong sabihin ang totoo. For now, we’re just enjoying each other “daw”. Mish: Mikee, come on. Dance daw kayo ni Tissy. Kanina niya pa akong kinukulit na isayaw ko daw si Tissy. Uh-oh. Tissy’s not a hot girl. She’s just a 7 year old girl na iniisip na “dalaga” na daw siya. Ako: Ayoko sabi eh. [i whispered para di marinig ni Tissy] Mish: Ano kaba, e bata pa yan. kaya sige na.. She said it while smiling. Haha, super cute. Pamilya talaga nila e mga cute ata eh. Aayaw pa sana ako, nga lang may hinirit pa eh.

Mish: Kung ayaw mong mas gumwapo pa bukas. With that she pulled me to the center at sinayaw ko nalang si Tissy. Yeah, there’s something in that “gumwapo” word she said. Las month ago, hindi ko siya sinamahan sa mall when she begged me to drive her to the mall. Wala talaga ako sa mood noon dahil mejo may hangover pa ako nun since nagkainuman kami ng pinsan ko sa bahay. Umalis siya ng unit at naiwan akong mag-isa. I went to sleep para mawala konti yung sakit sa ulo ko. Then pagkamorning, she smiled to me and said, “You look more handsome today, sweetie.”

I knew then there was something wrong. I hurriedly ran to the mirror and to my shock, may dalwa na akong bilog na marker pen sa mata ko. And some mustash drawing at my mouth. Gusto ko talaga siyang patayin nung oras na yun. —-> O_O i looked like that. Mish: That’s what you get for being a bad boy. She pouted and went on her way. Mabilis naman akong tumakbo sa cr and tried to erase the marker pen. Pero ayaw talaga, kaya naman i put on my cap and hurriedly went down to my car at dumiretso sa facial house. They even asked me kung sinong may gawa nun, nakakahiya naman if i’ll say si Mish, baka isipin nilang abnormal. haha. Sabi ko yung kapatid kong mga lalaki. Yoon, mga bata pa yun e.

So, nagsitayuan talaga yung mga balahibo ko right after she said ang word na “gumwapo”. Tissy looked at me as if she’s in heaven. Baby girls will always be babies. haha.

Then right after, tinawag na si Tissy na uuwi na daw sila ng mommy niya. I just kissed her sa cheeks and kissed Tita Senny too. Then kumonti nalang yung tao sa bahay nina Mish hanggang naiwan kaming dalawa dun sa labas ng gate pagkatapos magbabye sa kanilang lahat. Mish: You should get going too. Baka kasi may date ka pa e. Nahalata ko these past few days, mejo tumatahimik siya kapag kaming dalawa nalang. Or minsan naman, parang nilalayo niya yung sarili niya sakin, pero minsan naman, si “Mish” parin siya. Nakakalito. Ako: Wala naman eh. Ikaw? Pumasok kana, you’ll gonna get cold. Sakitin ka pa naman. Mish: Ako?! Sakitin?! di ah. Never pa akong nagkasakit diba? Nyeehh.. Ako: Well, right. Hmm, gusto mo munang maglakad-lakad? She suddenly looked at me. Mish: Well, yeah, sure. Bigla naman akong nagsimulang maglakad and she followed. I stuck my hands at my pocket since mejo malamig and mejo nanginginig ang kamay ko. I don’t know why. Mish: Oh my gosh. You see this house? Tumigil siya sa harap ng isang bahay. It’s not that big, simple lang siya pero maganda tignan. Tumigil din ako at tiningnan yung bahay. Then i looked at her. Her eyes were sparkling. Mish: I love this house. Simula ng bata pa ako, pinapangarap ko na talaga to. Kaya nga, kapag nagkaasawa ako at pamilya, ganitong klase ng house yung gusto kong ipatayo niya. I scoffed quietly. Ako: Ehdi patatayuan kita nito. Ilang rooms ba gusto mo?

Mish: Apat. Para isa satin, dalawa sa anak natin and isang guest room. Ako: Apat lang? Tatlo anak natin eh. Mish: Ano ka? Dalawa lang. Girl and boy. Tumawa naman kaagad ako at hinampas niya ako ng mahina sa shoulders. Ako: Girl, boy, boy. Dapat ganyan. Mish: Teka, ikaw ba ang mnganganak? Kaya tumahimik ka diyan ha. Ako: Tingnan mo, anak palang pinag-aawayan na natin. We won’t look good together. Mish: Yer right. She said it quietly and walked. Ako: San ka pupunta?! Mish: Uwi na tayo. It’s getting colder. Tumakbo naman ako para maabutan siya. Then suddenly, my phone rang. Krrinnng… krriiinnnnggggg..

This voice..

This voice.. Lindsay?! It’s been 5 months since nagkasama kami ni Mikel. And honestly, kahit pasaway siya at mejo matigas ang ulo, nasasanay narin ang sarili kong kasama siya. And.. well, i found out something. I think I’m starting to like him. Hindi ko alam kung kelan to nagsimula or bakit ako nagkakagusto sakanya. It’s just that.. well.. hindi ko talaga alam kung bakit. Okay, alam kong may Lindsay siya, pero hello? I’m just liking palang naman him diba? Tsaka wala pa naman akong naaapakang tao e. Hindi naman ako nagfliflirt sakanya or anything. Minsan nga, pag kinukulit niya ako, umiiwas na ako. Baka kasi mahalata niya eh. Ayoko lang masira yung friendship namin, yan eh kung meron man. So there, i spilled the beans. secret nalang natin to ha? Don’t tell Mikee about it. He’s gonna tease me tsaka lalaki ulo niyan tsaka… well..

everything will change.

So here we are, magkasamang naglalakad-lakad under the dark sparkling sky - yeah, romantic - not. Alam niyo, mejo masakit rin that you know you’re close to the person you like yet you still feel so far away. [okay, madrama na ako] It’s just that, that’s how i feel around him these past few weeks. Andito na naman yung mga nonsense na pinag-aawayan namin. Mikel: See, anak palang pinag-aawayan na natin. We won’t look good together. He’s right. We won’t look good together. Gosh, Mishie. He’s got Lindsay already. Kaya ano ba? These whole thing’s just a play. Hanggang diyan nalang kayong dalawa. It’s like you’re inside a castle and he’s your prince, but when the glass that protects your castle gets broken, it’s all shattered at dun mo malalamang dreams are meant to be just dreams. Krriiinngg… krriinnngg… I stopped walking and looked back at Mikee. He suddenly stopped and i saw his eyes widened. I don’t kknow what, but there’s something wrong. Mikel: Lindsay?! Can i say now that my castle started breaking? I felt my heart beat faster. Medyo nanikip ito sa di ko malamang dahilan. I felt my body shivered - not to the coldness of the wind but to the name he uttered. I bit my lower lip and started walking to my house. Guess i just have to leave it all behind. Besides, gusto ko lang siya. Its not like i love him or anything. Diba? But why do i feel a bit of sadness, a bit of jealousy and a lot of pain? I don’t know. I really don’t know. I never looked back. Papasok na sana ako ng bahay when someone grabbed my by my arm. Mikel: Guess what? He said while smiling and catching for his breath. I don’t wanna guess. Im afraid that i know the answer already. I felt tears started to fill my eyes. Gosh, this isn’t the time for you to be pulled by the gravity, you idiot.

Ako: I dunno. Why?

Mikel: She’s comin back.

Mikel: Yeah, shocking huh? I can’t believe she’s coming back.

So, what?

I just looked at him not able to speak a word. I tried to, but no words came out. Ngumiti nalang ako at niyakap siya na parang huling yakap ko yun sa kanya - and also my first.

Ako: Great. I smiled again and went inside my house. I know he’s somewhat puzzled by the way I acted. Its just that.. *heavy breath*

Just as i closed the gate, gravity started to pull my tears. Why am I crying?! I’m not affected, right? So why am i crying? I should be happy. The person i really like is happy right now. So, i should be happy, diba? I tried to smile but i couldn’t. It’s not fair. It’s not fair. Its isn’t fair. Not fair. Why do i always end up liking the wrong person? Diba i said, Mikel would be the last guy I’m gonna end up liking in this whole wide world? And even if he’s the last one, i still wouldn’t? Then why am i acting like this? Why do i feel like my heart’s being squeezed by a hand? Why? Sabi ni Mommy, una siyang nagkagusto kay Daddy. Then he told Daddy that she likes him so much. And Daddy told her too. Pero something Daddy said made her realized that actions were not really an assurance. Because Daddy said, …that actions speaks louder than words, but words can be a great assurance.. I don’t know what’s wrong with that girl. Pero yeah, she acted weird awhile ago. I just smiled again thinking that Lindsay will be back just a couple of days already. But somehow, i feel strange. Pakiramdam ko kasi, things won’t be the same again. You know, things with Mish.. things with my friends.. things with my parents.. and with Linds. I drove my way to the condo building. Mabilis naman akong umakyat at nahiga sa kama. I just couldn’t contain the happiness i’m feeling right now. But there’s really something wrong. Hindi ko talaga maintindihan tong nararamdaman ko. I stared at the ceiling at nag-isip-isip. Ever since umalis si Lindsay, mejo naging magulo na yung buhay ko. Idagdag mo pa yang babaeng si Michelle. My life’s in a topsy turvy - pero bakit ayos lang? Nasasanay na nga akong palagi siyang kasama. Kahit mejo makulit, naeenjoy ko na rin. And now that Lindsay’s back, guess, my life’s gonna be okay again. ‘

Next day. Maaga palang may naririnig na akong mga kalas sa kusina, so i hurriedly went out of my room to check. Only to find out Mish preparing breakfast. Ako: *breath* woohh.. ikaw lang pala. Mish: Yeah. Lumapit ako sa kanya para tingnan siya, there’s something wrong with her voice eh. Yung parang umiyak buong gabi taz pagkagising, parang walang boses na parang may boses - ano nga ba tawag dun? Ako: A-ayos ka lang?

I asked na parang takot na takot ako. Mish: I’m alright. Mabilis niya namang iniwas yung mukha niya at pumunta sa table para ilagay yung rice. Ako: No, you’re not. Boses palang, di na ikaw si Mish eh. Waahh! Anong ginawa mo kay Mish ko? Mish: Batukan kaya kita, gusto mo?

Ako: Ayos lang. binatukan.

Namiss ko na rin yan eh. Its been a month na rin since last mo akong

Mish: Well, kawawa ka naman eh. Isa pa, parating na ang loves mo, baka sabunutan pa ako nun. Ako: Waahh.. ang sama. Nga pala, sama ka sakin, susunduin ko siya sa airpost next week. Bigla naman siyang napatigil sa pagkain. Ako: Mish? Mish: Sorry. Bigla siyang tumayo at kumuha ng tubig sa ref, eh meron naman sa harapan niya. Ako: May tubig na dito ah. Shinake ko kaagad yung pitsel para marinig niya. Mish: Ah.. yeah.. sorry. Okay, this is so confusin na. Napapraning na ata tong babaeng to e.

Ako: Are you really okay, Mish? Mish: Uhmm.. yeah. Ako: Hmm.. so back to what i was saying.. sasama ka ba? Mish: Hmm.. hindi ko alam.. siguro, if i’m not busy. Marami na kasing activities sa school e. Ako: Sunday naman siya darating eh. Mish: Oh.. siguro.. hmm.. nasa bahay ako nun.. you know, ill visit Mom and Dad.. and.. Ako: Samahan kita.. sa gabi? Mish: Uh.. hindi na.. ugh.. Ako: Sige na kasi.. Mish: I’m really sorry. Bigla siyang tumayo at dumiretso sa kwarto niya. I just heard the loud bam of the door. What’s up with her? I stood up at pumunta sa kwarto, took a shower and knocked on her room. Ako: Tara na, hatid na kita. Mish: Ill get a taxi later. Yup, she’s always like this since last month. Lagi nalang nagtataxi. Ewan ko ba, siguro marami na talaga siyang pera ngayon. Ako: Sige, una na ako! Lumabas kaagad ako ng unit at pumunta na sa school. Nga lang, tumawag si Migs at tinanong kung pwede daw silang pumunta sa bahay mamaya dahil namimiss na nila si Mish. Napatawa naman ako. Ako: Eh si Lindsay, di niyo namimiss? Migs: Di daw. Mejo di yun nakakasakay samin eh. Kayong dalawa lang naman yung nagkakaintindihan. Ako: Sama mo, guess what? Migs: Naglaho na siya? Ako: Babalik na siya! Migs: Wow, pare, ang saya namin! Pero di nga? Ako: Babalik na nga siya eh! Migs: Teka, e pano na si Mishie? Ako: What do you mean? Migs: Pano na si Mishie? Yung fiance mo? AKo: I’ll explain it to Lindsay. Migs: I mean, iiwan mo na siya? Ako: Oo naman. Migs: 5 months na kayong magksama, pero wala ka bang nararamdaman para sa kanya?

Napatigil ako at napatingin sa kawalan. Nararamdaman - para kay Mish? Ako: W-wala naman. Migs: Oh, okay. Sabihin ko nalang kay Joseph, pag bumalik si Linds, pwede niya nang ligawan si Mish. Geh, kitakits nalang. I put my cp at the dashboard at napaisip. Ako? Nararamdaman kay mish? Wala naman. Well, masaya ako kapag kasama ko siya, makulit pero ayos lang, mas ayos nga eh, di kami nauubusan ng topic pag nagkwekwentuhan kami. Lagi kaming nag-aaway sa mga walang dahilang bagay, pero ayos lang naman. Tsaka.. well.. ewan ko.

…..wala nga ba? Narinig kong lumabas na si Mikel sa door. Mabilis naman akong tumayo at nag-ayos ng sarili. Malilate kasi ako sa school pag di pa ko kumilos. And isa pa, lagi na akong late simula ng matuto akong sumakay ng taxi. Pero kahit papano, sigurado naman akong may itatagal pa ang buhay ko: slowly but surely. Pag si Mikel kasi ang nagdadrive, pakiramdam ko, huling araw ko na sa mundo. Boring class. Tinatamad na naman akong makinig. Yung dalawa ko namang katabing babae, nagchichismisan. Eh diba, pag nagchichismisan ang katabi mo, you can’t help but to listen at them? Haha. Kahit nakatingin kapa kung saan-saan, there’s something in you talaga na gustong makinig sa pinag-uusapan nila. At first, wala naman talaga akong pakialam sa pinag-uusapan nila, pero may narinig ako that something caught my attention back at them. Girl1: Yup, i heard tinapos niya daw yung scholarship niya. Girl2: Really? Naku, sayang naman. University of Paris pa naman yun. Girl1: I heard nga babalik na raw dito. Girl2: San mo nasagap yang balitang yan? Girl1: Duh, magschoolmates kaya sila ng pinsan ko dun. Girl2: Sayang talaga. So that means, back to the dati naman sila ni Mikel Araneta? Girl1: Siguro nga. Pero I heard, diba may fiance na si Mikel? Girl2: Oo nga diba? Alam na kaya yan ni Lindsay? Girl1: Siguro naman no. Yung kinatataka ko lang, kung alam niya na, ba’t pa siya babalik dito? Girl2: Siguro naman di lang si Mikel yung babalikan niya, diba? Malay mo, family problems. Girl1: Naku sis no, ano kaba? Mayaman naman siya, financially, hindi magkakaproblema yun. So that means, si Mikel talaga siguro ang babalikan dito. Girl2: Haayy.. ang malas ng fiance ni Mikel, tapos ang swerte naman ni Lindsay. Tumawa kaagad silang dalawa. Napatigil sila ng tiningnan ko sila ng masama. Suddenly, one of the girls said, “!@#$, yan yung fiance ni Mikel.” I smiled sweetly at napabow sila ng heads nila. Pero eto na naman yung kirot na nararamdaman ko sa puso ko. Uhm, tanong lang? Kapag ikaw ba’y NAGKAKAGUSTO sa isang lalaki, tapos nalaman mong babalik yung babaeng MAHAL niya talaga, nararamdaman mo rin ba tong kirot na to? Kasi ang alam ko, nararamdaman mo lang to pag MAHAL mo na ang isang tao. And I definitely don’t love him. Diba? After the class, dahil mejo masama na ang pakiramdam ko, di na muna ako pumasok sa iba kong klase at tinawagan ko ang mga girls na magkita muna kami. Pero lahat sila may pasok maliban kay Rachelle. Kaya naman nagkita kami sa cakeshop na lagi namin pinupuntahan noon whenever may

mga problems, or just any occasions. Kung naaalala niyo pa, eto rin yung cakeshop na una kaming nagkita ni Mikel. Naks, who would’ve think na grabe yung putakputak ng bunganga ko nun sa kanya, eh maiinlove pala ako. haha. inlove? scratch that out. magugustuhan ko pala siya. I sat down at the table malapit sa window, nauna kasi akong dumating kay Rachelle kaya i ordered already a juice at umupo nalang at nag-isip-isip. Rachelle: Hoy bruha! Ako: Naman, rach, wag ka ngang ganyan. Muntik na akong mapatalon dun ah. Tsaka di naman ako bruha eh, dyosa po ako for your info noh! Rach: Ano namang kadramahan yang nakita ko kanina Maria Michelle Monteverde? Huh? Ako: Anong kadramahan yang pinagsasabi mo? Rach: Hello? Michelle to earth? Ang lalim kaya ng iniisip mo kanina? Uy, nga pala, did you hear the news na? Ako: What news? Rach: Mikel’s love of his life will be back na! Ako: Oh yeah. Yun. Yup. Rach: At bakit ganyan ang reaction mo? Ako: Bakit pala? Lagi naman akong maganda ah. Rach: Meron ba akong hindi alam na gusto mong sabihin? Ako: Marami kang hindi alam at wala akong planong sabihin yun sa iyo. Mabilis ko kaagad na iniwas yung mga mata ko sakanya. Rachelle is the type of girl na mabilis na nakakahalata. Just by looking at your eyes, alam niya na kaagad kung anong nasa isip mo at nararamdaman mo. We’ve been friends since God knows when, kaya kilalang-kilala niya na talaga ako - and that makes it her advantage to me.

Rach: OMG! You like him?! Ako: Hindi. Rach: Kelan pa? Ako: Hindi nga sabi eh. Rach: Naks, di mo man lang sinabi samin at least, sakin nalang sana. Ako: Ano kaba? Hindi nga eh. Rach: Pano na yan? Babalik na si lovey dovey niya. Ako: Rachelle, i don’t like him, okay? Rach: Puhlease! Kitang-kita naman eh. I know you so well, Michelle. Kaya wag mo ng ideny. Ako: Okay.. i like him. I don’t know why and when. Basta, I like him. Rach: Then, bull! Alam mo namang masasaktan ka lang diba? bakit pa? Ako: I don’t know. I really don’t know. Bigla ko naman nararamdaman yung warm liquids sa cheeks ko. Sh*t. Now, i’m crying. Rach: Sorry.. Come here nga. I leaned my body towards Rachelle and she hugged me.

Rach: Ano nang mangyayari? I mean, masasaktan ka lang talaga sis. Ako: Ayos lang. I can move on. For now, i have to enjoy the time na magkasama parin kami. Rach: Oh sis.. *sniff *sniff. We went shopping nalang and ate ice creams, this time - Rachelle’s treat. Para naman daw mcomfort ako at ito nalang daw magagawa niya for me - except to share her shoulders when i need one. Then after na, i went back home to rest. I was shocked ng pagkabukas ko ng door ng unit, andun na yung apat na mokong sa living room.

Ako: hi! Migs: Si Mishie!! Jospeh: Hi Mish. Luke: Waahh, we missed you! He hugged my legs na parang ewan at gusto pa atang halikan eh. Pero no worries, di naman kamanyakan yun eh. Kaabnormalan lang ni Luke yun. Hinila naman kaagad siya nina Mikel. Ako: sorry, guys, i need to sleep. i’m kinda not feeling well today. Ngumiti ako ng mejo plastic at pumasok sa kwarto. I know they’re puzzled. They somewhat looked like this –> O_O. Just as i jumped at my bed, i heard some faint knocks on my door. Before I could answer, someone opened it and Mikel came in. Ako: I’m not feeling well. Mikel: You’re always like that, what’s wrong with you? Ako: I don’t know. I’m tired.. sleepy.. and.. just get off my bed. Mikel: You’re weird. Ako: Yeah, I am. I’m weird even in liking boys! Bigla ko kaagad tinakpan yung bunganga ko. Dang, i should’ve not said that. Mikel: What do you mean? May bago kang gusto ngayong lalaki, and you mean, di mo siya makuha? Hahaha! That’s really weird. Sa ganda mong yan? Bigla akong napatahimik. I closed my eyes at hinila yung blanket ko para matakpan yung buo kong sarili. Then I whispered to myself, Yeah, because you’re in love with somebody.” ..yeah, because you’re inlove with somebody.

Nabigla ako sa sinabi niya. Ano raw? Hindi naman siguro ako yung tinutukoy niya diba? Baka naman iniisip niya lang yung gusto niyang lalaki kaya niya nasabi yun. Binalewala ko nalang at lumabas ako ng kwarto niya since she really looked so tired.

Pagbukas ko ng pinto, nakita ko namang nakaupo silang tatlo sa floor at nabigla ng binuksan ko ang door. Mga ogag, kala nila di ko alam na nakikinig sila. Migs: Eherm. May ano kasi.. ano.. Joseph: dumi.. ayan o.. bigla namang dinuraan ni Luke at pinunasan ng tshirt niya.

Luke: See? Wala na. Toink, toink, toinks. Migs: Lanya! Bat moko binatukan? Luke: Ba’t mo siya binatukan? Joseph: Ba’t mo kami binatukan? Toinks, toinks, toinks. Ako: Kalalaki niyong tao, mga chismoso kayo! Luke: Eh ano naman? Basta si Mish ba ang pinag-uusapan eh. Migs: Sino daw? Pinapahirapan si Mish? Joseph: Ano? Upakan na natin! Ako: Mga ogag talaga kayo! Di sinabi eh! Di ko na sinabi yung mga sinabi ni Mish kanina. I’m sure naman kasi, ibang tao yun eh. Tsaka, she said that she won’t like me kahit ako na yung huling tao dito sa mundo at kahit daw ako na ang huling tao dito, hindi parin siya magkakagusto sakin. And besides, kung ako nga iyon, what? It doesn’t really matter. Uuwi na si Lindsay and everything will be back again. di nga eh! Luke: Baka ikaw yun! Migs: Aba’y oo nga noh?! Joseph: Posible. Pumunta ako ng kitchen at kumuha ng isang boteng beer. Kumuha din sila ng tag-iisa at naupo kami dun sa kitchen table. Ako: Hindi ako yun. Tsaka, kung ako nga iyon, ano naman? May gf na ako. At babalik na siya. Joseph: Teka, teka. Eh diba alam ng lahat na fiance mo siya? Migs: Oo nga. Luke: Kung ako ikaw, kay Mish ako pupunta. Mas maganda ata si Mish at mas mabait. Migs: Oo nga. Joseph: Mas matalino nga lang si Linds. Migs: Oo nga naman. Luke: Teka, teka, san ka ba kumakampi Migs? Tumawa nalang ako sa kanilang tatlo. Naman e, diba dapat ako ang namumroblema nito? At bakit ko ba iniisip na ako yun?

Joseph: Pano mo sasabihin? Ako: Basta, bahala na. Luke: Dang pare! Pilipino ka talaga! ningas kugon eh! Migs: Lam mo ba kung anong ningas kugon? Luke: Sapilitang pagtatrabaho! Toink. Luke: Ano ba? Tama naman diba Sep? Joseph: Polo yan! Luke: Ogag! Polo e yung damit ng lalaki! Migs: Mas ogag! Bumalik ka sa grade 1! Ako: Tumahimik nga kayo! Migs: O ano na? Ako: Sasabihin ko kay Linds. We’ll explain to our parents and sasabihin sa iba na call off na yung engagement. Simple. Joseph: Sa tingin ko, may alam ako na hindi mo alam. Bigla naman kaming napatingin kay Joseph. Anong ibig niyang sabihin? Joseph: Sigurado akong may masasaktan dito. Migs: Hindi naman siguro sila magpapatayan dahil lang diyan. Luke: Oo nga naman. Tumahimik lang ako at tiningnan si Joseph. Sa tatlo kasi, siya yung mejo may matinong utak. Kaya naman, may sense talaga yung mga sinasabi niya kapag ganyan ang mukha niya. I was waiting for an answer from him. Joseph: Not physically, but emotionally. O_______O The two looked like that. Mga ewan eh. Ako naman eh i tried to scan my brain kung bakit niya yun nasabi. Pero bago pa kami nakaimik, tumayo siya at dumiretso sa living room. Napasunod naman yung dalawa sa kanya at naiwan akong nakatunganga sa bote ng beer na nasa harap ko. Parang gets ko yung sinabi niya pero parang ayoko ring sabihin at paniwalaan itong pumapasok sa isip ko. Medyo imposible naman e. Then bigla ko ulit naisip yung itinanong sakin ni Migs. “Sigurado kang wala kang nararamdaman para sa kanya?” Sigurado ako sa pagsagot ko na ‘wala’. Pwamis, wala. Habang papalapit ang Sunday, nararamdaman kong sobrang pasakit na naman tong haharapin ko. Haayy.. ang !@#$-!@#$ mo kasi Michelle e. Marami namang lalaking naghahabol sa iyo, ba’t si Mikel pa. !@#$ yun eh. Sobrang !@#$, ba’t siya pa? Tsaka.. ang layo niya sa mga lalaking gusto mo noh! oo nga’t gwapo siya, pero ang ugali - grrr… sobrang feeling, tsaka… feeling.. at sobrang feeling. Tanong lang ulit, eh ba’t ko siya nagustuhan?

Yang ang di ko alam. And before i knew it, Sunday na. Maaga pa lang, nagising na ako at lumabas ng bahay. Ayoko namang magmukhang ewan na nakatingin kay Mikel habang nagmamadaling umalis para sunduin yung love of his life niya no! Kaya ayun, dumiretso muna ako sa bahay at doon nagpalipas ng oras. Hindi niya naman ako tinext or tinawagan. Guess nakakalimutan niya talaga ako when it comes to Lindsay. Mom: Mish, wala ba kayong pupuntahan ni Mikel? Ako: Wala naman po. Mom: Eh nasan si Mikel? Ako: May sinundong kaibigan sa airport. Mom: Yun ba yung exgf niya? Nabigla ako sa itinanong ni Mommy at muntik ko na mabitawan yung baso na hinahawakan ko. Ako: Ah.. eh.. hindi ko po alam. Mom: Hindi mo pa ba nababasa ang tabloids sa Manila Socialites? Ako: H-hindi po. Bigla siyang may kinuhang newspaper sa ilalim ng mesa at tinapon sa gilid ko. Tiningnan ko ito at binasa. Nakalagay na babalik na raw ang EX ni Mikel at ano daw ang magiging epekto nito sa aming dalawa. Mom: What can you say? Ako: Well.. well. ano.. hm.. ayos lang. I mean.. i don’t know. No comment? Mom: Whatever. Tumayo kaagad si Mommy at pumunta sa garden niya. buong araw akong nakaupo dun sa bahay at i know for sure, nagkita na si Mikel at Lindsay. Oh well. Wala na akong magagawa. Ayoko namang magmukmok habang buhay noh? Beep. Beep. I looked at my cellphone at nabigla ako when I saw Mikel’s pic sa screen at may message daw ako from him. Mabilis ko namang binuksan at binasa. ‘panget. kita tayo sa 24. Ngayon na ha.’ Sa Bar 24? Bakit naman? ‘yoko, tinatamad ako.’ sent. ‘may pakikilala ako sa iyo.’

Pakikilala? No thanks. Kilala ko na yan. At masasaktan lang ako. Ayoko, pero there’s something in me na gustong pumunta and meet that girl. Gusto ko kasing malaman kung ano yung nagustuhan ni Mikel sa kanya. ‘coming.’ sent.

‘great, we’ll w8 4 u.’ Leche. Lumabas ako ng bahay at nagpahatid kay Manong. Sabi ni Mommy, regards nalang daw kay son-in-law to be. That’ll never happen, Mom.

Bumaba ako ng car at pumasok sa Bar 24. Mabilis ko namang nakita si Mikel since nakaharap siya sa door. Then napansin ko yung babaeng kasama niya. Pero hindi ko kaagad nakita ang face since nakatalikod sakin. I went to the table where they were sitting. Mikel: Here she is. Hmm, Mish, meet Lindsay. Hmm, Lindsay, si Mish. I smiled and when she faced me, sh*t. Sobrang ganda ng babaeng to. She looks very sophisticated, yung kind of girl na alam mong she can get what she wants. Parang nanliit tuloy ako sa sarili ko. She smiled at me. Then umupo kaagad ako sa kabilang side ng table. Nagtransfer naman si Mikel sa tabi niya at ako yung naupo sa opposite nila. Wow naman, kitang-kita ko talaga ang view no? Mikel: Hmm, she just came back from Paris. Tsaka.. Ako: Paris? Yeah, i heard it. Hmm, diba may scholarship ka dun? Linds: Yup. And.. Ako: Don’t tell me you gave it up already. Sayang naman kasi. Linds: Well, i didn’t. I just came here for vacation. Ako: Oh.. Bigla namang lumapit yung waiter at kinuha yung order namin. Grbe, kahit sa pagkuha ng order, parang memorize niya yung menu. Siguro nga, kakaiba talaga siya. After that, the conversation went on, and maayos naman yung lahat - the only thing na hindi maayos eh yung nararamdaman ko. Pakiramdam ko kasi kakayanin tong nakikita kong ngiti sa mukha ni Mikel. Kitang-kita mo talaga na masaya siya na makasama ulit si Lindsay. Mikel: Wait, excuse me, i’ll just go to the comfort room. Tumayo siya at dumiretso sa comfort room. Kami naman eh naiwang dalawa sa table. Humarap ulit ako kay Lindsay and this time, may nahalata akong kakaiba sa kanya. Linds: He told me everything about you and the fiance thingy already. Ako: Oh.. buti naman. Linds: Look, stay away from him. He’s mine, so back off. Nabigla ako sa sinabi niya. The girl i admired awhile ago is like turning into a possessive obsessive b*tch right now. Ako: I beg your pardon? Linds: I said, stay away from him. Ugh?! Who does she think she is?! hoy, bruha ka, mas maganda pa ako sa iyo. Tsaka.. ugh! Kung yang ipamamayabang niya sakin eh yang scholarship niya sa Paris, eh ano?

Ako: You’re not the girl I supposed you were. Linds: I’m acting like this because Mikel belongs to me - and i won’t allow somebody to just steal him away. Ako: I’m not. And right, he belongs to you - ano akala mo kay Mikel, aso? If you’re confident and you trust him, you wouldn’t say all of these things to me. Linds: And what are you trying to say? Na kayang-kaya mo siyang agawin sakin? Ako: No, ang kitid naman ng ulo mo. What i’m trying to say is, wala ka bang trust kay Mikel? He waited for you. Kaya naman sana wag kang ganyan no. Linds: Shut the hell up. He’s here. Bago pa ako nakapagsalita, Mikel sat beside her again and smiled. Mikel: So, what did you two talk about? Ako: SheLinds: She was saying that she wants to eat na. I glared at her na parang, langya ka. You look like an angel tapos demonyita pala ang ugali. Buti pa ako, mukhang dyosa na nga, maganda pa ang ugali. Package deal no? Mikel: Hmm, sorry about that. Wait, ill just check the counter nalaAko: No, don’t bother. I can wait pa naman eh. Okay, i just don’t want to be left here again with this demonyita. Then came our orders. Haayy… sa wakas. Buti naman. Kasi kapag nadelayed pa ng 3 minutes or so, kakainin ko na talaga tong Lindsay na to. After the dinner, nagbayad na si Mikel and kumapit naman kaagad si Lindsay sa kanya. Maraming couples na nandun at lahat nakatingin sa kanilang dalawa. Half of the boys are looking at Mikel, siguro iniisip na sana sila nalang si Mikel. And half of the girls are looking at Lindsay, iniisip na siguro sana sila nalang si Lindsay, and the rest? Looking at me. Siguro they’re thinking na ang ganda-ganda ko pero wala akong kasama. Haha. Kidding. Siguro iniisip nila kung sino naman ako at naging muchacha ako ng dalawang ito. I just smiled to myself - honestly, ito nalang yung magagawa ko sa sarili ko para di ko masyado mapansin yung sakit na nararamdaman ko ngayon dito. [turo sa puso] Nung nandun na kami sa parking lot, sabi ko sasakay nalang ako ng taxi kasi baka may gusto pa silang puntahan. Nakakaabala naman. But Mikel insisted. I was about to go at the front seat when Lindsay got hold of the door and went directly inside. Ako: Oh. Muntik ko nang makalimutan na dapat si Lindsay pala talaga yung nasa harapan. I smiled again to myself and opened the door sa likod. You’ll have to be okay with this. Dati naman kasi e, nasa harapan ako lagi. Guess, since she’s back, everything will be somewhat different. Maayos naman kaming nakauwi sa bahay. Hindi ko kinain si Lindsay at hindi ko pinukpok ng martilyo si Mikel. They just dropped me off and i went upstairs. I sat down at the couch feeling alone - and yeah, i’m alone. Suddenly, tears started to stream at my face. Sh*t, why am i crying again? There’s no reason to cry diba? Wala talaga. I went inside my room, naligo at nahiga na kaagad. Ayoko nang mag-isip. Masasaktan lang naman ako e. Mabuti na to. Idadaan ko nalang sa tulog. Tsaka beauty rest - para matalbugan yung bruhang Lindsay na yun.

Pagkamorning, wala naman masyadong nangyari. He went out with her again at nagshopping akong mag-isa. And.. well.. di na kami masydong nagkikita sa bahay. He’s always with Lindsay tsaka ayoko namang sabihin nila na panira ako sa kanila when we all know na wala kaming relasyon ni Mikel. We’re just plain housemates and.. well… fake engaged. Noong evening, naunang umuwi si Mikel sakin and he was sitting at the couch when i arrived. Mikel: Hi Mish! Nabigla naman ako at napatingin sa kanya. I just smiled. Umupo naman kaagad ako sa couch at tinapon sa gilid yung mga dala kong shopping bags. Ako: So, how’s it going? Mikel: What do you mean? Ako: What’s up with you? I mean, its been one week since di tayo nag-uusap nor nagkikita masyado dito sa bahay. Mikel: Yeah. Silence. Mikel: And i kinda missed you. I smiled and looked at him. Ako: I missed you too. Mikel: Corny! Hahaha. So, kelan ka free? Ako: Huh? Mikel: Free? Labas tayo. Ako: Hmm, bukas, free ako. Bakit? Mikel: La lang. Diba sabi ko sa iyo dati ililibre kita ng EK pag may time ako? Ako: Eh si Lindsay? Mikel: Hmm, tayong dalawa lang. Okay lang naman siguro sa kanya e. Ako: Hmm, sure! I smiled again and went inside my room. OMG! OMG, dahil ilalabas niya ako sa EK> Excited ko naman no? Parang baliw na nakalabas na ng mental. Well, its just that, sa wakas, tutuparin niya na rin yung promise niya! 9:OO AM

I hurriedly woke up at tumakbo sa kwarto niya. jumped at his bed at tumalon-talon. Ako: Mikee!!! Mikee!!! Wake up!! We’re going to EK!! Mikel: Pjsdksjdkjddffftt.. Ako: Ano ba?! Come on!!

He’s still sleeping, you jerk. Kaya naman i

Hinila ko pa yung kamay niya para bumangon, pero ayaw parin. Sobra pa ata ito sa mantika matulog eh! Then may napansin ako sa tabi ng lamp niya.

VIDEOCAMERA. I hurriedly grabbed it and turned it on. Then hinarap ko sa sarili ko yung cam.

Ako:

Hi, I’m Michelle Monteverde.

Tapos hinarap ko naman sa natutulog na Mikel yung cam. Ako: And this cute little angel here is Mikel Araneta. You heard it right, i said cute little angel. Yan ay pag tulog siya, pero pag gising, nagiging monster yan - bad monster. Bigla nalang akong natigilan when I looked at the screen with Mikel’s face on it. Really, mukha nga siyang harmless. And i felt my heart skipped a beat again.

Ako: Pero kahit ganyan yan, mahal ko yan.

Suddenly, Mikel opened his left eye. Sh*t. Mikel: Ano na naman yan? I hurriedly pushed the button na may ‘delete’ daw. Then i closed the cam at ngumiti kay Mikel. Ako: Yah! Get up! You promised me to go to EK right now! Kaya bilis! Maligo kana! I pulled his hands at tumayo naman siya. He smiled pa nga eh na parang gustong-gusto niya talaga akong nakikita naaasar. I sticked out my tongue at him and kicked his legs. Pero mahina lang ha. Then pinalabas niya ako kasi virgin pa daw yung body niya from me. Eh loko pala to eh! Ilang ulit ko na kaya yan na nakita! Then after some few minutes, lumabas siya sa room niya and goshie! He looks so hot. Nakawhite polo siya na mejo open yung butones sa itaas and he was wearing a white pants too. Basta he looks so neat and nakagel yung hair.. like, my heart skipped a beat again. Mikel: What? Ako: Wala naman. Let’s go? Mikel: Sure. Kaya ayun, we went downstairs at dumiretso na sa EK. Siya pa talaga nagbayad ng fees. Bigla naman akong tumakbo sa isang rides doon and after it, sunod-sunod na at halos lahat ata eh natry na namin. Nung lunchtime, kumain lang kami ng burger and we went on again. Tuwang-tuwa talaga ako. Ako: Mikel, you look like you’re going to throw up! Mikel: Di ah! Dun naman tayo!

Hinila niya naman kaagad ako and sumakay na naman kami sa rollercoaster. Pero halatang-halata na kay Mikel na gusto niya na talagang tumigil. Ako: Okay, let’s rest for awhile. Mikel: Huh? Don’t tell me, masusuka ka na? Ako: Baka ikaw! naaawa lang ako sa iyo noh! Mikel: Hala, di noh! Then nung lumingon ako sa gilid, i saw a photo booth. Hinila ko naman si Mikel at dumiretso kami dun. Mikel: Ano yan? Ako: Photo booth to Mike. Wala ba to sa bundok niyo? Mikel: I mean, anong gagawin natin to? Ako: Naman Mike. Ano bang ginagawa sa photo booth? Mikel: Yoko nga magpapic kasama ka! Maya niyan, masira pa yang machine eh. Ako: Batukan kaya kita no? Mikel: OO nga eh, papic tayo. Kaya ayun, smile-smile na kaming dalawa. Then after a minute or so, i got the pics already. Tagiisang copy kami. Then it was evening na nung napagod na ako. Pero grabe parin yung explore namin sa EK. Pumasok pa kami sa Horror House [A/N: kung meron man dun] at syempre, panay yung batok ko kay Mikel at sa mga mumu. Then hanggang naging 10 oclock na nang gabi. Gusto ko nang umuwi pero ayaw pa ni Mikel. may surprise pa daw siya eh. Mikel: Wait lang kasi. Let’s just sit here. Umupo kami sa isang bench at ayun, naghintay. Then suddenly, fireworks came flashing in at the sky. Napatayo ako at napatingin sa fireworks. So this is what he’s saying na dapat akong maghintay. And i think its worth waitin for. Grabe, ang ganda-ganda.

Ako: Woah.. its beautiful. Mikel: Yeah, beautiful. Then suddenly, i looked at him. I was surprised na nakatingin siya sakin. Then suddenly, he looked at the sky and smiled.

Did he really mean that? I looked at the sky again where different lights are still flashin before my eyes. Then suddenly, Mikel went talking. Mikel: I’m leaving. He said in a very low and serious voice. I suddenly faced him in shock.

Mikel: I’m leaving for Paris. I’ve.. I’ve been working on a scholarship and they granted it already last Wednesday.. i’m going to Paris with Lindsay and.. I couldn’t breathe and my tears are filling my eyes. I looked up at nothingness. Wala akong makita. Naririnig ko lang ang boses niya and pakiramdam ko, nag-eecho ito na nag-eecho sa tenga ko. I felt like there was just me and him sitting and.. and.. Mikel: Mish.. He looked at me and i can see his eyes at the corner of my eye. I breathe again and wiped the tears in my eyes. Ako: I’m so happy for you. I turned to look at him. Bahala na, kahit makita niya ang mga luha ko, bahala na! Ako: So, this is all about it. Right? You’re keeping your promise to me because.. because.. you’re leaving.. and.. and.. .. I don’t know what to say.

My tears were flowing unstoppably and i can feel my heart tearing apart. Pakiramdam ko, hindi ako makahinga sa sobrang sakit na nararamdaman ko sa puso ko ngayon. Mikel: Mish.. this is what i’ve wanted ever since she went away from me.. and.. Ako: I told you, i’m so happy for you. I forced a smile. I stood up and started to walk. I’m so happy for you. We went to EK and just enjoyed the day. Grabe yung mga rides na sinubukan namin. Ako nga eh mejo nasusuka na, pero si Mish, full of energy parin. Pero finally, tumigil narin kami sa kakasakay at kakasigaw sa mga rides. We even went to the Horror House at ayun, kung pwede lang siya kasuhan ng abuse, why not. Pano naman kasi no, everytime na may sumusulpot na “mumu”, as what she calls it, eh pinupukpok niya ng sapatos niya, which was really a pain in the body. Sabi nga ng iba, disiplinahin ko daw yung girlfriend. Ngumiti nalang ako sa kanila at hinila siya palabas.

Mish: I’m so tired. Ako: Don’t tell me gusto mo ng umuwi? Mish: Yup. Ako: Minsan nga lang ako nagyayaya, tapos uuwi ka na kaagad? Meron pa eh. Mish: Rides na naman? Naman.. Mikee, naubos na natin yung rides dito. Napasukan narin natin every booth. Kaya naman.. uwi na tayo. Ako: Pero nakita mo naba lahat?

Mish: What do you mean? Ako: Surprise in 5 minutes. Umupo kami dun sa isang bench at naghintay. Then, Michelle counted: 5,4,3,2,1. At yun nga, sa inaasahan ko, fireworks came flashing up at the sky, different colors, different styles.. just.. wonderful. I saw Mish’s eyes widened in amazement and she was smiling like she really liked the view and what was on her front. I looked at her and i think, for the first time in my life, I’ve never seen such joy in a person’s eyes like hers. Naisip ko kaagad ang dapat ko palang sabihin sa kanya. And my mind was having a battle kung sasabihin ko o hindi. Suddenly, Mish looked at me and smiled. Then i was locked. I was locked at her brown sparkling eyes. Dang, that brown sparkling eyes of hers that always gives me the shiver whenever it looks into my eyes and the reason why her eyes would never get out of my sight. Her eyes that meant every word she wanted to say. Her eyes that makes her so transparent. Her eyes that I would always remember. Her eyes that meant thousand of words. As i was locked at her eyes for almost a minute, suddenly, i freed myself from her charm. Tumingin ako sa langit at ngumiti. I don’t have to say this, but i really should. I lowered my head and let out a deep breath. Here goes nothing. Ako: I’m leaving. Suddenly, Mish looked at me and i saw her eyes widened in shock. Ako: I’m leaving for Paris. I got this scholarship i’ve been working for the past five months. And they just granted it. I’m going to Paris with Lindsay. And.. She didn’t say a word. She was just looking at me confused and hurt? I paused since hindi nagsasalita si Mish. Ako: Mish? She’s crying but why? I mean, of course, we’re friends.. and.. of course, mamimiss niya ako. But, why do i feel like.. this cry means something.. something.. na hindi ko maexplain or ayokong iexplain. Mish: I’m so happy for you. She forced a smile and smiled at me. Mish: So, this is all about it. Right? You’re keeping your promise to me because.. because.. you’re leaving.. and.. and.. .. I don’t know what to say. Sh*t. Just don’t say anything. No, just say anything.. just don’t cry. Sh*t. Ako: Mish.. this is what i’ve wanted since she went away from me…and.. Mish: I told you, I’m so happy for you. She smiled again and walked away. I hurriedly followed her and grabbed her hand. Ako: Do you understand me? I’ve been waiting for this. And.. kaya nga umiwas ako sa gulo for almost fove months dahil dito.. and.. Mish faced me crying.

Mish: I know. That’s why i’m happy for you.. I know that.. and.. you don’t have to explain all of this to me.. i understand every word from you.. and.. It’s just that.. why didn’t you tell me about this before? Mikel, alam mo? Sana.. sana hindi mo nalang to tinupad. Sana hindi mo nalang ako dinala dito. Sana.. Ako: Mish I’m sorry! Mish: Sana.. hindi ka nalang pumasok sa buhay ko. I stood there frozen when i heard those last words she said. “Sana.. hindi ka nalang pumasok sa buhay ko.” I looked at her at pakiramdam ko, sobrang galit yung naramdaman ko sa loob ko. Ako: I’m leaving the day after tomorrow. Everyone knows it already. I explained everything to your parents and mine. Now, this time, i just wanna spend my last days here with you. And.. Mish: Mikel, just stop! Ako: Mish! She turned around and i bet she wiped her eyes. I heard her let out some air and faced me again. Mish: That’s it. Leave. I don’t really care at all. You love her, she loves you.. and.. i’m fine with it. Ako: Mish..youMish: So, ano plano tomorrow? Ako: Are you really, okay with it? Mish: of course. You’ve waited for it right? And.. you promised Lindsay somethign too.. so, it’s alright with me. Ako: Then, can we have our last dinner tomorrow night? She smiled. Mish: Yeah. Sure. ^_^ We went home pero ewan ko ba, pakiramdam ko, merong pader sa pagitan namin ngayon. Sobrang tahimik ni Mish at hindi ako sanay na ganyan siya. Siguro kasi, kung ako rin naman sa side niya, mabibigla din ako. Hindi ko alam na magiging ganito ang sitwasyon. I was thinking kasi noon na if something might happen, ayos lang na ibagsak ko ang scholarship and just be contented here with someone. Pero hindi ko na alam kung ano na ang nangyayari. Parang ang bilis ng mga bagay-bagay eh. When we arrived, she just went directly inside her room at pumasok narin ako sa kwarto ko. Tomorrow’s gonna be your last day Mikel. And try mo lang. Try mo lang kung merong mangyayari sa katulad sa sinabi ni Joseph. Pero kung wala, then go on. Make your decision at sumunod nalang sa plano ni Mrs. D. That’s it.

Early in the morning, umalis na ako ng bahay para bumili ng something. Ako: Hmm, ano po yung pwede ditong makausap? Manong: Ay, eto iho. Ilalagay mo ba ito sa bahay niyo? Ako: Opo. Baka mamiss po kasi ako ng kasama ko sa bahay? Manong: Ahh.. asawa mo? Ako: Manong naman.. ang bata ko pa para magkaroon ng asawa. Manong: Hahahaha. Binayaran ko na yung binili ko at bumalik sa condo. Dumiretso kaagad ako sa kwarto niya but she wasn’t there. Kaya naman, diretso kaagad sa kitchen. Ayun, kumakanta pa habang nagluluto ng breakfast. I smiled to myself. “Hoy panget!” “Hoy panget!” “hoy panget!” Bigla namang tumingin sakin si Mish at naninkit naman ang mga mata. Ako: Hindi ako yun! Mish: Talaga? Eh sino naman yun?! Sabi niya sakin habang papalapit siya sakit at may dalang tinidor. Ako: Hindi nga…. hindi ako yun… Mish.. Mish: Mikelllllllllllllllll!!!!!!! Bigla ko kaagad nilabas yung nasa likod ko. Then she stopped at tumingin sa hinahawakan ko. Mish: Ano iyan? “Para di mo ako mamiss.” I went inside my room at doon tumodo ng iyak. Bakit ba masyado siyang manhid? Bakit ba masyado siyang !@#$? Naman Mish.. ikaw yung !@#$ dito. Ikaw yung nagpapakatanga sa kanya - and him? Nagmamahal lang naman siya. At diba nga, sinabi mo ng you’re happy for him? Kaya tama na.. you are.. kelangan eh. Kelangang maging masaya ka para sa kanya. Kahit hindi ka naniniwala sa motto na ‘if the one you love is happy with the one he loves, then you should set him free’, alam ko naman kasi na para lang sa mga pangit yang motto na iyan, pero kelangan ko ngayong magpakapanget at maniwala diyan. Siguro sa sobrang iyak ko eh nakatulog na ako. Tingtong! Tingtong! Tingtong! Tingtong! Ayan na naman yang alarm clock na walang tigil sa pagskaskandalo. Ang aga-aga pa noh! But then, pinilit ko nalang na gisingin ang sarili ko. I ran to Mikel’s room since huling araw niya na rito at gusto ko siyang kulitin, but then, wala siya sa room niya - that means, wala siya sa bahay. Baka nagjogging or anything or nilasap yung hangin ng Pilipinas for the last time. Hayy..ewan. Kaya minabuti ko nang magluto ng breakfast since pagdating dito mamaya eh maghahanap narin yun.

Then may bigla akong narinig na malaking kasinungalingan. “Hoy panget!” “Hoy panget!” “hoy panget!” Bigla akong tumingin sa likod ko and I saw Mikel. Grrr… sinong tinatawag mong panget?! Mikel: Hindi ako yun! Ako:Talaga? Eh sino naman yun?! Hawak-hawak ko pa yung tinidor at isasaksak ko talaga yun sakanya. Ako: Hindi nga…. hindi ako yun… Mish.. Ako: Mikelllllllllllllllll!!!!!!! Hahabulin ko na sana siya nang may inilabas siya sa likod niya at napatingin ako dun. Ako: Ano iyan? Mikel: Para di mo ko mamiss. And yeah, isang parrot ang nasa cage na hinahawakan niya. Leche.. kakaiba din pala itong lalaking ito. Kung yung iba eh yung binibigay eh mga aso o kahit ano na pede mong ihug, eto, parrot? How weird is that? Ako: Aanhin ko yan? Mikel: Kausapin mo. Para kunwari andito parin ako. Ako: Ahh… ganun.. parang replica mo? Nga lang parrot? Mikel: Yup, yup, yup. Then naisip ko kung ano talaga yung gusto kong gawin sakanya. Ako: So, pede ko siyang patayin, right? Mikel: Waahh.. Mish… Tinago niya kaagad sa likod niya ang parrot. Mikel: Ang brutal mo naman. Don’t tell me yan yung gusto mong gawin sakin? Ako: Eh kung sabihin kong yun nga? Mikel: Hala.. ang sama mo.. kawawa naman tong parrot o. “Hoy Panget!” Tiningnan ko si Mikel habang nanininkit ang mga mata ko. Ako: Guess hindi ako maaawa diyan sa lagay na to. Tumingin si Mikel sa parrot.

Mikel: Bawiin mo yun. “Kerrrkkk… Hoy panget!” Mikel: Bawiin mo sabi! Sundin moko ha? Mish maganda! Mish maganda! Mish maganda! “Kerrrkkk.. Panget!” Mikel: Hehehehe… intindihin mo nalang sana. Mejo matigas ang ulo eh.. mana sakin? Ako: Hmm.. ano name niyan? Mikel: Ikaw? Bahala ka. Ako: Mikeee… Mikel: Grabe ka naman Mish.. ano kala mo sakin, parrot na talaga? Ako: Dapat nga magpasalamat ka since cute ang mga parrot. Mikel: Ang sama mo talaga!!! Ako: Anyway, breakfast is ready. Halika kana dito. Mikel: Yippeee…!! Pumunta kami ng kitchen at kumain. Then Mikel stopped and looked me at the eyes. Mikel: Dapat sanayin mo na ang self mo na kumain ng mag-isa. Tumahimik lang ako kasi baka kung ano-ano na masabi ko. And yes, wala akong planong sabihin sa kanya ang nararamdaman ko. For what pa? This isn’t like teleseryes sa tv na kapag paalis na angtaong mahal mo, dun mo pa sasabihin. And i had enough dramas in my life. And as i said, para ano pa? Para mapahiya at masaktan? Para ipamukha nila sakin na i’m a hopeless person? No, thanks. I’d rather keep this to myself at umiyak nalang. Mikel: Tsaka..dapat.. matuto ka nang magdrive. Wala na ako para ipagdrive ka araw-araw. Tsaka.. baka kasi.. kapag nagtaxi ka, makidnap ka pa or baka ano mangyari sa iyo. Kaya dapat.. matuto ka nang magdrive. Tumahimik parin ako habang pinipigilan ang luha na tumulo galing sa mata ko. Mikel: Tsaka.. wag kang magpapasok ng kahit sino dito ha? Mahirap na at baka anong gawin sa iyo. Tsaka.. Ako: Bakit mo sinasabi to sakin ngayon? Mikel: Syempre.. tomorrow wala na ako.. ayoko namang.. may mangyaring masama sa iyo..tsaka.. Ako: I know that.. hindi naman ako !@#$ o bata para sabihan mo ng mga ganitong bagay. Tumahimik lang si Mikel at nagsimula ulit kumain.

Ako: Ikaw dapat yung mag-ingat. Bigla naman siyang tumingin sakin. Ako: I mean.. medyo habulin ka kasi ng gulo.. tsaka.. Mikel: I know what you’re trying to say. Kumain siya ulit at tumayo naman ako para kumuha ng tubig sa ref. Huminga ng malalim at humarap sa kanya. Mikel: Nga pala, we’ll have a dinner mamaya. Ayos lang? Tumango naman ako. Mikel: Okay then. I’ll fetch you at 7. Ako: Sure. Mikel: I’m going. Ako: San ka pupunta? Mikel: Barkada lang. Ako: Can you just wait for me? Punta narin ako sa friends ko. I really need to talk to them right now. Mikel: Oh, sige sure. Daan narin ako dun. Para makapag-paalam ako sa knila. Ako: Hmm, kelan ka magpapaalam kina Mommy? Mikel: tapos na.. nung saturday pa. Ako: Bakit di niya ako tinatawagan? Mikel: I don’t know. Mabilis naman akong pumasok sa kwarto at nagbihis. Then we went on our way. At ayun, nagkita-kita kami dun sa cakeshop. May paiyak-iyak effect pa sina Lisa. Rach: teka, Mish, bakit parang biglaan? Ako: Ewan ko. Rach: That means.. you’re in.. Lisa: P-A-I-N. Ako: Thanks Lis. Rach: Lisa naman eh. Lisa: Totoo naman ah. Sinabi mo naba? Rach: Oo nga, sinabi mo na ba? Ako: Ayoko. At wala akong planong sabihin. Lisa: Saksakan ka talaga ng kadramahan Michelle! Rach: Oo nga. Ako: Oo nah.. oo nah.. !@#$ na kung !@#$.

at ayun, nagkwentuhan kami about sa nngyari nung nandun kami sa EK at kung pano niya sinabi at kung pano ako umiyak at nagpakaplastic at paulit-ulit rin yung pagsabi nila na ang !@#$-!@#$ ko. Salamat friends. And it was 6 when Mikel texted me na kung pede eh pumunta nalang akong mag-isa sa resto. Mejo ipit daw siya sa traffic at may nakalimutan pa raw siya sa bahay na kelangan niya pang kunin. Kaya ayun, exit ako sa mga friends ko. Pero hinatid naman nila since mejo nerbyosa sila when it comes to me. They dropped me off safely at the resto at pumasok naman ako. Then a waiter asked me kung ako daw ba si Miss Michelle Monteverde at tumango naman ako. Then he directed me to the table na pinareserve daw ni Mr. Araneta. So ayun, umupo naman ako at naghintay. Naghintay…

ng naghintay… 7:30.. wala parin… 7:50.. wala parin.. My eyes were always at the door naghihintay sa kanya. Pinagtitinginan na ako ng mga tao at mejo nahihiya narin ako. Iniisip ko na baka may nangyari na sa kanyang masama or baka napano na siya. Syempre hindi naman ako ang unang tatawagan. Kaya mejo nanginginig na ako sa sobrang pagaalala. 8:15.. 8:37.. 8:58… I was near to tears when the door swung opened. And i was surprised to see.. Karlo.. I loweredmy head as tears started to flow from my eyes down to my cheeks. Nasan ka na ba Mikel? Baka kung ano na ang nangyari sa iyo? I lowered down my head para hindi ako makita ni karlo, but then i saw shoes sa gilid ko. Karlo: Mish? Nakayuko parin ako. Sorry, wala akong planong magpakita ngayon sa iyo na basang-basa ang mukha dahil sa luha. Karlo: Mish, what are you doing here? I wiped my tears and then hinarap ko siya. Nang makita niya ako, i hear him muttered a sh*t word. And before he could laugh at me, umalis na ako at dumiretso sa labas para mag-abang ng taxi. Mikel’s

not gonna come, at hindi ko alam kung bakit, pero there’s something in me na alam kong hindi na siya darating. I waited.. and bahala na. Karlo: What are you doing?! Pumapara na ako ng taxi sa gilid ng road when he shouted those words to me na parang pinipigilan niya ako. But then, i ignored him. Karlo: What are you planning to do?! uuwi kang nakataxi?! are you insane?! Ako: Just leave me alone. Karlo: Mish, i’ve known you for almost 2 years. Hindi ka marunong magtaxi! And please, delikado na ang sumakay sa taxi ng ganitong oras para sa iyo! Ako: What do you care?! Karlo: I’m taking you home! Ako: Sasakay ako ng taxi! Karlo: Come on! I’m taking you home! At bago pa ako makapagsalita, Karlo dragged me down to his car. Lahat ng tao nagtinginan samin since I look like a 5 year old na hinihila ng Papa niya pauwi. I stopped resisting at sumunod nalang sakanya. He pushed me in, that was rude, but ayos lang, and he closed the door. Pumasok naman siya kaagad sa driver’s seat at promise, maririnig mo yung paghinga niya na parang alam na alam mong galit na galit siya. Karlo: Sino hinihintay mo dun? Ako: W-wala. Karlo: Bullshi*t! Alam naman ng ugok na yun na hindi ka marunong magtaxi, bakit di ka niya sinundo?! Ako: His name is Mikel. Karlo: Mikel or whatever. Sana man lang tinawagan mo ang mommy mo. Ako: Ihahatid mo ba ako o hindi? And before i could say another word, inatras niya ang car at dumiretso na kami sa building. Pakiramdam ko, ang tagal-tagal ng byahe. And i can’t stop thinking about the possibilities kung ano na ang nangyari kay Mikel. Karlo: We’re here. I looked at Karlo. He was looking straight ahead at the road.

Ako: Karlo..

What was the reason again why we broke up?

As i said those words, tears were forming at my eyes. Karlo looked at me and wiped my tears. Then he looked back at the road again. Karlo: Two timer ako. Ako: Why? Bakit? May kulang paba sakin nun? Karlo: I hated you. I hated you dahil lagi mong pinamumukha sakin na !@#$ ako when I’m not. Pakiramdam ko, ang tingin mo sakin, sobrang !@#$ and i always felt intimidated around you. Remember one time? Lalayas ka sa bahay niyo and you called me up? Ako: Yeah. Pinaalam mo ako kay Mommy. Karlo: Naisip mo ba kung ano yung gagawin mo sana? You were putting your future at stake. At san ka pupunta? Sa bahay ko? At anong mangyayari satin? Have you ever think of those things noon Michelle?

Ako: I’m sorry. Karlo: And i met other girls. They’re not like you. They make me feel special and everything. Hinanap ko sa kanila yung wala sa iyo and that includes not making me look like !@#$. Bumuhos yung luha sa mga mata ko. Akala ko.. akala ko noon.. siya ang may problema.. because they always say i’m perfect.. hindi ko alam.. oh.. gosh…

Ako: I’m so sorry… I’m really soorryy… Siguro.. siguro kung di ko ginawa yun.. kami pa ni Karlo ngayon.. siguro.. siguro hindi ako nasasaktan ng ganito dahil kay Mikel. Siguro.. hindi ako nasasaktan ng ganito. Karlo: I’m so sorry too. Sa lahat lahat. I smiled at Karlo. Ako: I’m going. I opened the door and started walking when Karlo called to me. Karlo: Mish!! Lumingon naman ako. Karlo: So.. we’re cool? I smiled. Loko parin siya. Ako: Yeah! We’re cool. Karlo: Good. See ya around! Pagkatapos nun, i just smiled again and he went inside his car smiling. Yeah, see ya around too. Tama nga naman talaga, nobody’s perfect. And Karlo was not !@#$, ako pala yung !@#$ noon. Ako pala yung nam-abuso sa kabaitan niya which made him find other girls. Yada, yada, but that was over. Di ko na yun mababalik. I entered the elevator and went upstairs. Hindi parin ako makapaniwala that Mikel just ditched me off. Or baka nga may nangyari talagang masama sa kanya. Kanina pa ako nagwoworry and sa sobrang pagwoworry ko of what might happen to him, naiiyak ako. I walked out and headed straight to our unit. I stood at the front of our unit’s door and looked at the door number. I let out a sigh. Irorotate ko na sana ang door when suddenly, it opened. Voice: I’m going.

Lindsay? I suddenly walked at the side of the door. Voice1: Lindsay come on!

Mikel?! Lindsay: Tell me Mikel, are you sure that you’re going with me at Paris? Are you really sure that you still feel the same way about me? Are you really sure na wala kang nararamdaman kay Michelle!? Are you ready to leave everything behind here para makasama ako sa Paris?! Tears were starting to form at my eyes again at napapikit nalang ako sa mga sumunod na narinig ko. Mikel: Yeah! Lindsay, I love you! nangako ako sa iyo diba? And i’m not just a jerk na sisirain ko yun. And i’m not doing this because i promised you, i’m doing this because i still feel the same about you! And Michelle? We’re just… we’re just.. plain.. friends.. Eto na naman yung kirot sa dibdib ko. Eto na naman yung.. mga luha na ayaw tumigil sa kakalabas galing sa mata ko. Eto na naman yung pakiramdam na kung saan minsan gusto mo nalang mamatay kesa marinig yung mga bagay na yun. Eto na naman silang lahat.. and si Mikel lang yung nagpaparamdam sakin niyan.

Pakiramdam ko, nanghina ang katawan ko at napaupo nalang ako sa sahig na tumutulo ang luha. Hindi ako makahinga ng mabuti at pakiramdam ko.. pakiramdam ko.. sobrang t*nga ko na nga talaga para umasang pede niya pa akong mahalin. Lindsay: Really? Mikel: Linds.. I’m going.. Lindsay: That’s really great to know. I’m going home. I’ll see you tomorrow. Lindsay went outside the door and she noticed na nandun ako at nakaupo. She smirked at me! F8ck you, you b*tch. She did it on purpose. She really did. I gathered all my courage at yung pride na natitira pa sa pagkatao ko. I wiped my tears, stood up at pumasok sa door. Suddenly, Mikel looked at me. Mikel: Sh*t. Mish.. I looked at him like pinapahiwatig ko sakanya na alam ko na kung bakit di siya nakarating. Kung bakit.. kung bakit.. hindi siya nakarating.. at.. I’m so st*pid. So st*pid. I worried so much.. tapos.. tapos.. nnandito lang naman pala siya kasama si Lindsay? right. Sino ba naman ako para unahin niya kesa kay Lindsay diba? Its just that.. sana man.. sana man lang no? Sinabihan niya nalang ako para di na ako naghintay dun at nagmukhang kawawa diba? Pero kahit ganito ang nararamdaman ko ngayon, nagawa ko paring ngumiti. yan, jan ka magaling Mish.. magpakaplastic. Sige, magpakaplastic ka. Ngumiti ka na parang walang nangyari. Ngumiti ka lang na parang ayos lang sa iyo ang lahat. Narinig mo na ang lahat diba? Magkaibigan lang daw kayo.. kaya kayanin mo nalang muna.. bukas, wala na siya. Hindi ka na ulit masasaktan.. Kaya kayanin mo lang. Mikel: Mish.. i’m really sorry..

I smiled and went into my room. Ayoko na munang magsalita, dahil baka ano na masabi ko saknya. Hindi na ako kinatok ni Mikel or anything. Kaya naman nahiga nalang ako sa kama at tumudo ulit ng pag-iyak. Senxa na my pillows kung pakiramdam niyo salty na kayo. At this time, kayo lang ang console ko at.. i just needed to cry one last time. Promise, tomorrow, i won’t gonna cry again.. After some hours, lumabas ako ng room at nakita ko sa kwarto ni Mikel na nangiimpake na siya. Ako: Packing up? Mikel paused and looked at me. Mikel: Yeah.. Mish.. lookAko: I waited for you for almost 2 hours.. and..hindi ka dumating.. pero ayos lang.. i understand.. sino ba naman ako para unahin mo kesa kay Lindsay diba?

Mikel: Mish let meAko: Hindi ka na ba talaga papipigil? Mikel: Huh? Ako: Like.. hindi na ba talaga kita mapipigilan? Mikel: Mish, i’m really.. Ako: You wanna know what true faith is? Mikel: Mish.. Ako: Its believing the unbelievable. I can see Mikel through my blurry vision and tears started to flow at my eyes again. Ako: Alam mo kung anong iniisip ko kanina habang naghihintay sa iyo? I was really worried na baka ano na ang nangyari sa iyo or anything like that since habulin ka nga diba ng gulo? And then.. ill just find oyu here.. with her.. and you know what it feels like? I was happy kasi andito ka pala and walang nangyari sa iyo.. pero sana man lang.. you cared to call me up at sinabing you’re here and you’re with her.. and you’re safe.. and we can’t have dinner together. Madali lang naman yun diba? Diba Mikel? Madali lang naman yun eh! I was really crying hard as i was sitting at his bed. Then Mikel knelt down to face me. He wiped my tears and he held my hands. Mikel: Mish.. I’m really sorry.. dahil hindi ko ginawa yun. I’m really sorry that.. that.. i made you worry so much. And.. i’m really sorry.. please.. i’m so sorryy… I looked at him and.. bakit ba when it comes to you, lumalambot ang puso ko? Bakit ba kasi ako ganun?! Ako: I just wanna say.. mag-ingat ka dun.. and.. kapag bumalik ka, just.. call me up okay? And.. Mikel: Star City naman tayo. Ako: Yeah.. star city.. and.. Mikee?

Mikel: Yeah? Ako: Thanks for everything.. and.. i won’t forget you.

With that i hugged him as tight as i could. I’m really gonna miss you so much. back and i wiped my tears as i went out of his room. “Mish! My flight’s at 9.” Mikel: Mish! My flight’s at 9. I looked at Mikel again and smiled softly. Ako: Yeah. Take care.

Mikel hugged me

I went out of his room and went inside my room. Too much crying can cause very big eyes and very red eyes. Kaya stop na Mish. You can do nothing. You can’t stop him from leaving. Ilang ulit mo ba kelangang sabihin yan sa sarili mo ha? Sa sobrang pag-iisip, nakatulog na ako.

Michelle went out of the room and narinig ko nalang yung *bang* ng door niya sa room niya. I continued packing, then i saw the videocam na binigay sakin ni Mom noon. I smiled. Kinuha ko at nilagay sa bag. Magagamit ko parin yun doon diba? After some few hours of packing, i went outside and dumiretso ako sa room ni Michelle. I peeped and i saw that she was sleeping already - with the lights on. I went into the side of her bed and i saw the pics sa gilid ng lamp niya. I remembered na dito ko rin noon nakita yung picture nila ni Karlo. Guess tinapon niya na at ngayon yung picture naman namin ang napagdiskitahan. Suddenly, my gaze shifted to the sleeping Michelle. I say to you, pwede magiging totoo si sleeping beauty. And Michelle is one. But then may napansin ako sa cheeks niya. It was wet and are these tears? I wiped the tears and smiled at myself. Sobrang mamimiss kita Mish. Sobra.

My alarm clock alarmed at 7 am. I have to get out of this place bago niya pa ako maabutan. Yeah, wala akong planong pumunta ng airport. Bakit pa? Para sa iyakan epek? Para makita ko yung bruhang kasama niya papuntang Paris? Well, sorry - wala akong oras para diyan. Isa pa, i so pity Mikel. Magiging karumal-dumal ang buhay niya kapag nagpakasal siya doon sa Lindsay na yun. So, i put on my jogging outfit. Yup, magjojogging nalang muna ako sa labas. That’s what im doing everyday. Kaya back to my dating routine. And para narin makaiwas ngayon kay Mikel.

I woke up around 7:30 am. Then, pumunta ako ng kitchen to talk with Mish. Pero wala naman siya dun so i headed to her room. But then wala rin siya. Where could she be at this time? Tsaka.. alam niya namang aalis ako ngayon, well, i just wanna see her for the last time and have fun with her - you know, kulitan and asaran? I waited for her hanggang naging 8:30 na.. and Lindsay’s been calling me since kanina pa. So i have to get going. I looked at the unit one more time and said goodbye. Lumapit pa ako sa parrot at nagbabye sa kanya. Ako: Ingat kayo dito ha? Bantayan mo si Michelle. Keerlrlllkk.. panget! Ako: Pasalamat ka parrot ka! Lumabas na kaagad ako at sumakay ng elevator. Then tinulungan naman ako ni Mang Andoy sa mga gamit ko. Ako: Salamat po. Manong: No problem. Ingat dun ha! Ako: Opo. I looked around for a sign of Michelle, pero wala parin. So, pumasok na ako sa taxi.

Malapit na ako sa condo and sana lang nakaalis na si Mikel. Yung hindi ko na makikita ang pag-alis niya? Para naman di na ako umiyak diba? Para di ko mafeel ulti yung naramdaman ko kagabi. Papalapit na talaga ako when i saw a man standing sa labas ng taxi. He looked around and pumasok narin. I stopped at napatingin ako sa taxi. I looked at it in a distance and i knew then that it was Mikel. He’s really leaving.. and i can’t stop him. He’s bringing my heart.. and it won’t be back for some time. My heart ached and a tear fell from my eyes as i saw the taxi moving away from me. He’s bringing everything from me. Another tear fell from my eyes and the taxi disappeared from my sight. another tear fell and i know, i have nothing to cry and i’ve got no tear from my eyes left. that would be the last one. I wiped my tears and went inside the unit. Mang Andoy: Uy, nakaalis na siya. Ako: Ah, oo nga po e. Manong: Naabutan mo ba? Ako: Hindi po. Sige po, mauna na po ako. Manong: Masakit ang mawalan ng minamahal, kaya kung ako sa iyo, may oras ka pa. Suddenly, it sunk down to my brain. I know kung anong meaning niya. Pero no thanks. Hindi na po.

Ako: Hindi na po. I smiled and went inside the elevator. Then dumiretso na ako sa room. Suddenly, tumunog naman tong parrot na binili niya. Kerrkk.. bantayan.. keerrkkk.. bantayan!! Lumapit ako dito at kinausap ito. Ako: Tayo-tayo nalang dito. Wala na si Mikel. Its me and you. So, mabuti naring sabihin ko to sa iyo. Mahal ko yung bumili sa iyo sa pet shop. Yup, sobrang mahal. Kaya naman im letting go of him, kahit masakit. So, dapat, you should help me. Help me to be strong. Yung hindi ako iiyak tuwing gabi or tuwing nakikita kita. Kasi nga, diba sabi niya, binili ka niya para di ko siya mamiss? So.. dapat wag kang katulad ni mikee.. dapat.. dapat.. pasasayahin mo ko.. diba?? Keerrrkk… Ako: Kaya stop saying that I’m panget! kasi hindi naman eh! Ikaw yung panget, lokong parrot ka. Ngumiti nalang ako at dumiretso sa kwarto niya. I looked around and i can still smell his fragrance all over the room. Don’t worry, ill spray baygon mamaya dito para di ko maamoy amoy niya. ^_^

I’m here standing at the airport with lindsay habang hinhintay na makapagcheck in siya. Lindsay: Stop looking at the door. Para kang ewan! Ako: Sorry. Linds: Sino bang hinihintay mo? Are you expecting for someone? I let out a sigh. Not expecting - more like waiting. Ako: Nope. Tapos na ba? Linds: Yeah. Tara. She got our tickets. As i was walking papunta sa waiting area, i can’t help looking at the entrance. Baka kasi.. dumating pa siya. Well.. its true faith. Sabi niya nga, true faith is when you believe the unbelievable. Guess, it doesn’t exist. Guess it only applies to God.

Magdadrama na naman sana ako when my doorbell rang. I hurriedly opened it and i saw my friends. Rach; He’s leaving, and anong ginagawa mo rito? Ako: Like i can do something? Lisa: of course you can, kung kumilos ka diyan at hinabol mo siya, di sana may nagagawa ka no? Ako: Nope. He said it last night. He doesn’t love me. And he’s really going to Paris with her. Kaya wala na. I’m tired. Pagod narin akong masaktan. Rach: Ang drama mo talaga. Ako: Hahahaha. But he left me something. See? Kerrkkk.. panget!!! Lisa: What is this? Rach: Duh, parrot! Lisa: I mean why? Ako: Para di ko daw siya mamiss. Rach: patayin kaya natin to? Lisa: Ay oo nga. Ako: Uy, wag! Mga sadistang bruha kayo! Tumawa nalang kaagad kami. Rach: Wag mo nang pilitin. Lisa: We know how you feel. And they embraced me. Tumulo na naman ang mga luha ko. Ako: I can do this diba? Rach: Aja!? Lisa: Fighting! Its been 3 days since umalis si Mikel, and pakiramdam ko, ang laki ng nawala sakin. Im trying to act as normal as possible. Minsan naiiyak parin ako, pero knowing that his happy, dinadaan ko nalang sa tawa ang mga nararamdaman ko, and i should feel happy for him. I’m still not moving on and.. pakiramdam ko, di na ako magmamahal ng ibang lalaki. I told you, he brought my heart with him. And its not coming back for quite some time right now. And i should just wait for it - kahit wala na akong dapat asahan. I just want my heart back.

She really didn’t come at the airport. And i’ve been here at Paris for almost two days already. Kaya naman tinotour-tour ako ngayon ni Lindsay. Suddenly, i remembered my videocam, kaya naman dinala ko narin ito sa tour namin. Then in-on ko na yung video. Pero full na raw, so mag-eerase na sana ako when something played on the screen. Hi, I’m Michelle Monteverde. Its Michelle and all smiles pa. Then humarap sakin ang cam.

And this cute little angel here is Mikel Araneta. You heard it right, i said cute little angel. Yan ay pag tulog siya, pero pag gising, nagiging monster yan - bad monster. Pero kahit ganyan yan, mahal ko yan. Ano na naman yan? Sh*t.. shhrrkrkkkshhhrrkkk… chheheckkkrrejrjerehdjhadhaidhakds… Biglang naputol ang video and napatingin ako sa screen. Pero kahit ganyan yan, mahal ko yan. …….. mahal ko yan. ………….. mahal ko yan. I froze at what i heard. Then i looked at Lindsay who’s standing 3 feet away from me. I searched my mind for any reasons kung bakit ako narito with her. But no reasons came out. The isa lang yung naalala ko back at my mind. Michelle. Si Michelle.. na iniwan ko dun for Lindsay. Si Michelle na mahal ako. Si Michelle na hindi ako pinigilan because iniisip niya na magiging masaya ako kay Lindsay. Si Michelle… na mahal ko ngayon.. and.. I just need to go back.. …immediately. Ako: Linds! Linds: Hm? Ako: I’m going back. Linds:HUH?! Ako: Kelangan kung umuwi. Linds: are you insane?! ako: I just need to.. and.. Linds: Is it because of Ako: Michelle. Mahal ko siya.. and.. i hopeLinds: But you promised me! You promised to wait for me Mikel! Ano kaba?! Ako: I did. At tinupad ko yun. Hinintay kita. That’s why I’m here. Pero things change. You changed, I also did. And sa changes na yun.. Mish.. Mish entered my life.. and.. she made the changes worthwhile.. and.. Lindsay looked at me. Linds: Then go! You’re right. We changed. Then go! Ano pang hinihintay mo? Ako: Really? Linds: Yeah, go. She loves you too. Ako: Pano mo nalaman? Linds: Since the first time i met her.

She smiled. I hugged her and ran as fast as i could to her apartment. I took all my clothes and purchased a ticket back to Phil. Just wait for me. Just please.. wait for me..

Another day had passed.. and.. my life’s freaking boring. And now, andito na naman ako sa cakeshop with my friends of course. trying to have fun, pero di ko naman nafifeel ang fun. Oh goodie. Life is so unfair. Ako: Waasshh.. bakit ba ang tagal ng inorder kong cake?! Rach: Ewan ko.. check mo nalang. Ako: Yeah, i’m really going to. Pumunta ako sa counter and before i could say a word, may tumilapong cake sa mukha ko! Sh*t. Ano ba problema ng tao dito?! then it hit me, it was like nung first time kaming nagkakilala ni Mikel. Then i was near to tears again. Pero sa sobrang inis ko narin, mabilis kong hinarap ang taong may gawa na naman nun. And i was shocked to see…

Mikel. Ako: M-mikel? He was smiling na parang ewan. tell me im not dreaming. I pinched my arms and really, nasa harapan ko nga talaga siya. Ako: I.. i.. i.. thought… Mikel: Mish.. can we just start all over again? And before i could answer Mikel kissed me on the lips, and i just kissed him back, coz i felt like this is the right thing to do right now. And, he got no words for me to hear, coz he just made me feel it. And with that, i have nothing and he has nothing to say and put into words. Epilogue: Its been 3 years since nangyari lahat yun. And Mikel and i are still going strong. Yup, nakapagtapos na siya ng college and tapos naring ako. He’s working at his dad’s company as the CEO since Tito resigned already. Ako naman eh under sa care parin ni Mommy sa Chiq’s. But ngayon, Chiq’s opened a clothing line, and syempre, ako ang designer. So there, well, si Lindsay? We’re friends - kahit mejo alam kong may sakit ng loob parin siya sakin. And Karlo ang Mikel are good friends din. So right now, we’re here at Mikel’s house. Birthday niya kasi so we made a surprise party. And yeah, nasurprise talaga siya. Nga lang, bigla niya na lang akong hinila and we ditched the party off.

Ako: Oh, san na naman tayo? Mikel: Remember my promise to you? Ako: Na ano? Mikel: Star City! When i looked out the window, yeah, papalapit na kami sa star city. And alam ko, nagsparkle na naman ang eyes ko ng makita ko yun. We went inside and we tried all the rides na naman.. and we even got another pictures. Then nung mga 9:30 na, he said may surprise na naman daw siya. And then i remembered what happened 3 years ago. Ganitong-ganito din ang nangyari and mejo kinabahan ulit ako. Dont tell me its gonna happen again.. please.. Then the fireworks came flashing at the sky again and i just felt my tears filled my eyes again. Ako: Spill it out Mikel. Ganito rin ang nangyari three years ago. And what? You’re leaving again? I faced him and he just smiled. I stood up and suddenly, he grabbed my hands and embraced me. He didn’t say any words, he just hugged me and kissed me at the forehead. Mikel: No. Ill always be here at your side. He whispered at my ear and he just continued hugging me. Then i smiled and kissed him on the lips. Then, hinila niya na naman ako and we went on a village. He stopped at the front of a house and it really looks familiar. Aww… Kaninong bahay kaya to? This is my dreamhouse. Remember niyo pa? Nung nagkaroon ng reunion sa bahay and we went on for a walk? Then tinuro ko sa kanya yung bahay na gusto ko? Parehong-pareho talaga. Ang lucky naman ng nakatira dito. Suddenly, Mikel got a key at his pockets and opened the gate. Ako: Uy, baka trespassing tayo. Mikel: Nope, ayos lang. Ako: Anong bang meron dito ha? Mikel: Kerida ko! Binatukan ko siya sa ulo and tumawa lang naman siya. Ako: Mikel.. Suddenly, the lights turned on and i looked at the house in amazement. Wow… Ako: Grabe.. this is.. what i’ve wanted noon and.. Mikel: Yeah. He smiled as he was walking towards me. Ako: Sinong nakatira dito? Mikel: Tayo..

Ako: What? Mikel: Tayo ang titira dito.

And.. no.. Mikel: Mish…

Mikel is now on one knee and he is going.. to.. OMG!

Mikel: The first time we met each other was like a world war 3.. and.. we were together for more than half a year.. and.. kung hindi ko pa nakita yung video.. i wouldn’t know everything.. and.. i made a mistake already for choosing Lindsay over you.. and now.. i just..wanna.. Kumuha siya ng something sa kanyang pocket.. and OMG, its a diamond ring… Ako: OMG.. yes Mikel..!! yes!! Mikel: Teka nga.. wag mong sirain ang moment… Ako: Oo na nga eh. Mikel: Naman eh.. ilang araw ko tong pinagpraktisan tapos sisirain mo lang… patapusin mo muna ako.. Ako: Ang drama mo! Mikel: Will you marry me? When he said those four words, pakiramdam ko, ako na ang pinakamasayang babae sa buong mundo.

He put the rings at my finger, he stood up and i put my arms around his neck and gave him a kiss again. *Bells sounding* *bells sounding* bells sounding* Pries: …husband.. and.. wife… We kissed and that was it. We were married and as all fairy tales end up, we lived happily ever after.

The END

To God be the glory!